چیلله ...

سوبایلیقدا  قالانا  نه  فه رقی  وار  گئجه  نئجه دیر  ؟ 

اوزون  یوخسا  قیسسا !؟ 

مه نه ده   بویله دیر 

یارسیز  

یالقیز ! 

خه یالدا  اوچمور  آپارسین  گویله ره  

اولدوزلارا  قوناق

اوزون  گئجه ده !

متن نمایشنامه : صاحب ...

نمایشنامه : صاحب   .

                                                             پرسوناژها : شیخ رحیم ، راحله ، شفیق ، صاحب ، شیخ مختار و عرب  .

                                                                                                     صحنه : حیاط ، سرسرا و یکی از حجره های شبستان مسجد حنانه نجف ،

                                                                                                 قبرستان نجف و  فضای بیکرانه ای از ناکجاآباد .

نور   .

                                                             شیخ رحیم و راحله در ناکجاآبادی گم شده در مه همچون رقصندگان

                                                                                   قونیه به دور خود میچرخند  .

سیاهی   . نور   .

                                                                                   جسد راحله روی زمین و شیخ رحیم کنار او نشسته است .

رحیم : ( سرفه میکند ) تموم میشه ، مثل هر چیز دیگه ای ،،، نه دستمال تو نیست ، تو که دستمال ندادی بهم ،،، تموم میشه ، چیزی نمونده ، خون که

           میزنه بیرون تمومه ،،، اینم از خون ،،، نگفتم تموم میشه ،،، رنگش مثل خون تو سرخه ، کجا دیدم ؟ وقتی سرت رو گذاشتی رو شونه ت ،،، نه !

           قبلش ، همون لحظه که سیلی صاحب نشست تو صورتت ، تا سرت افتاد رو شونه ت خون زد بیرون ، مثل خون ششای من ، خواستی پنهونش کنی

           تا کسی نبینه ، زودی دستت رو گرفتی رو لبت ، اما خب من سرخیش رو دیدم ، همرنگند ، مثل رنگ انار ، ، ، چقدر گفتم حجره ما قابل نباشه

           هم تشریف بیارین بالاتر ، دم در بده ، گوش ندادین ، نه تو ، نه صاحب ،،، روزای اول اسمش رو از همسایه هاتون پرسیده بودم ، نه ! اونا نگفتن ،

           من خودم حس کردم اسم بابای توئه ، باور میکنی ؟ میدونم باور میکنی !

           وقتی اون پسر قد بلنده یقه مو چسبید و گفت برا چی میخوای بدونی اینجا خونه کیه ؟ به صداش یکی از در بغلی  اومد بیرون و گفت دنبال

           کی میگرده ؟ پسره گفت اومده سراغ خونه صاحب ، هان پس اسم باباش اینه ! پسره داشت میزد این ور اون ورم که چکار داری اومدی اینجا ،

            منم داشتم  با اسم بابات سروکله میزدم ، ، ، صاحب ! ( سرفه میکند )

            بعد اون روز همیشه تو این فکر بودم میشه من صاحبت بشم ؟  

            میدونی بابات به شیخ مختار چی گفته بود که ؟ میدونم میدونی ،

            بابات بود ، حق داشت ، دخترش بودی تو ، دختر یکی یک دونه ش !!!

            من باید پرس و جو کنم تا بتونم جواب درست و حسابی بدم ، شیخ مختار تو که خودت عالمی ، بزرگ حلقه درس مسجد نجفی ، تو که باید

            بدونی رسول الله نسبت به شوهر دادن دخترا حساس بوده ! صحبت یه عمر زندگیه ! در ضمن نظر خود دختره هم شرطه از نظر شما ،

            قربون رسول الله برم ،،،

            چقدر طولش داد بابات ، یه طلبه غریب بی کس و کار که این همه پرس و جو نمیخواد ! چقدر لفتش داد بابات ، فکر کرده بود تحملم تموم

            میشه نه ؟ خیال کرده بود با دیر جواب دادن دمبم رو میندازم رو کولم و  د  برو که رفتی ! ( سرفه میکند )

            اینقدر دلواپس نباش پسر ! اینی که تو میکنی عشق و عاشقی نیست ، اگه از خدای بالای سرم نمیترسیدم میگفتم تو برای خدای احد و واحدت

            شریک پیدا کردی نعوذبالله ! جنون هم حدی داره ، تو مثلا طلبه فقه دین آخر خدائی ، کو صبرت ؟ کو تحملت ؟ کو پناه بردنت به خدا ؟ سنم به

            هفتاد رسیده ندیدم نجف طلبه ای مثل تو داشته باشه ! توکل بر خدا کن پسر !!! مسجد حنانه آبرو داره ، یه نجفه و یه مسجد حنانه ، حنانه صاحب

            داره ، صاحبش آبرو داره ، رسواش نکن با این کار ،،، فردا میای حلقه درس و نمیخوام نبینمت ، والسلام !

            شیخ مختار رو اینریختی ندیده بودم ، یه برقی تو چشماش بود ! وقتی از این در میرفت بیرون پاش گیر کرد به جائی ، چیزی ، نمیدونم ، اما همین

            که برگشت فحش بده دلم ریخت ، ترسیدم ،،،                                                                                                                                                   1

             عشق رسوائیه ؟!

             رفتم سر درس ، کو اما حس و حالش  ( سرفه میکند ) .

سیاهی   . نور   .

                                                            شیخ رحیم به ستونی تکیه داده است .

                                                                                   شفیق به او نزدیک میشود .

شفیق : فاصله بین ناهید و زهره رو بی زورق دل نمیشه پیمود ، شنا کردنم قدرت بازو میخواد که شیخ رحیم لاغر ما نه این رو داره نه نفسش رو !

رحیم : رسیدن به زهره بال پرواز میخواد ، همه اهالی زهره وئرد این یک قلم جنس رو از خود زهره امانت گرفتن که شدن زهره وئردی ، گاهی اما زهره

            خودشو پشت ابرا قایم میکنه !

شفیق : زهره نشد ناهید ! عیبی داره اون قشنگ سفید ؟!

رحیم : میگن لیلی سیه چرده بوده و زشت ! ( سرفه میکند )

شفیق : لاف مجنون شدگی ؟! شیخ مختار بشنوه قاطی میکنه به خدا .

رحیم : شفیق گذشته از این حرفا کار من .

شفیق : حال و روز شیخ رحیم سهروردی نشون میده سرسپردگان دل داده چاکر بیشتر از نگرانی برای سرفه و سینه آن مجنون دربدر باید نگران دل و

            دماغ نداشته اش باشن !

رحیم : یه کاسه شیر داغ بیشتر به دردم میخوره تا نگرانی خشک و خالی شفیق جان .

شفیق : بازار نجف چندان فاصله ای با مسجد حنانه نداره ، ارادت به شیخ رحیم اگه با کاسه ای شیر جلوه کنه شفیق آماده است ده کاسه بخره ، البته اگه

           کاسبای درهم دوست نجف نسیه قبول بکنن و اعتباری هم داشته باشند این طلاب بی جیره و مواجب !

رحیم : حوالت نسیه تو شیخ شفیق گرسنگی ما را به تمامی برطرف نمود ،،، حلقه درس شیخ مختار در چه وضع و روزیه ؟

شفیق : بازار شیخ مختار بی سوالات تو کساد کساده ، سراغت رو میگرفت ، وقتی دید آخر درس اومدی آرام شد اما ...

رحیم : نمیتونم شفیق ، نمیتونم . ( سرفه میکند )

شفیق : گره کور نخی که طرف دیگه ش دست تو نیست نمیتونه به دست تو باز بشه .

رحیم : باز نشه رفیق من ، باز نشه !

شفیق : من نه راحله م نه صاحب پدرش دوست من !!! هر چند تو هیچوقت با اونا نمیتونی اینریختی حرف بزنی .

رحیم : درکم کن شفیق .

شفیق : تو این لحظه های قبل از اذان طلاب دیگه یا دنبال وضو گرفتن برا نمازند یا خم شدن رو قرآنشون و ورقش میزنن !

رحیم : درکم کردی دستم میندازی ؟

شفیق : میخواستم به خودت بیای ، خراب شدی ، خراب !

رحیم : رسوا منظورته نه ؟!

شفیق : ببین چه نگاههائی دارن بهت میکنن ؟ من چه گناهی ...

رحیم : من ازت خواستم کنارم باشی ؟ میتونی از این رسوائی دور باشی ...........................

شفیق : کجا ؟ تا حرفی میزنی دور میشه ،،، رحیم ، شیخ رحیم ...

رحیم : نگفتی رسوام ؟ ( سرفه میکند )

شفیق : گفتم ...

رحیم : نگفتی چه گناهی داری ؟ خب دارم ازت دور میشم .

شفیق : من نگران توام .

رحیم : گفتی که حل کردنش دست خودم نیست آقا شیخ ، میفهمی ؟

شفیق : حلش نکن ، باهاش راه بیا ...                                                                                                                                                                                2

رحیم : نمیفهمم شفیق ، نمیفهممت !

شفیق : آخه برای چی ؟

رحیم : میخوای چکار کنم یا شیخ ؟ تا ظهر برم سر درس ، ظهر ناهار بخورم ، بعد از ناهار بخوابم ، عصر قرآن خونی کنم ؟ شبم برم تو خیالات یار ؟

            تقسیمش کنم کارامو قاطی نشن ؟ شفیق کار دله ، روز و شب حالیش نیست ، از جلو چشام دور نمیشه ، واییستاده اونجا ، میبینی ؟

شفیق : از کجا ابلیس نباشه ؟ اون که میتونه تو هر لباسی ...

رحیم : آره میتونه تو هر لباس و هر شکلی جلوه کنه اما این اون نیست . ( سرفه میکند )

شفیق : فاصله کفر و ایمان کمتر از یه تار مو ...

رحیم : منم حفظم اینا رو ، اما نمیشه ، نمیتونم ، فکر میکنی خودم دوست دارم همه بد نگام کنند ؟ منی که شاگرد مورد توجه شیخ مختار بزرگم ؟ نه ،

           نه شفیق نه ، منم دلم نمیخواد رسوا باشم ، خراب باشم ، منم دلم میخواد مثل همه سر موقع بیام اینجا ، سر موقع بشینم سر درس ، سر موقع از شیخ

           مختار سوال کنم ، مثل اولا ، من بیشتر از همه دوست دارم سر موقع به نمازم برسم ، به دعام برسم ، نمیشه اما شفیق ، نمیشه ، تموم دیوارای این

           مسجد باهام غریبه ن ! مسجد حنانه نجف ! مسجدی که به عشقش از سهرورد کوبیدم و اومدم تا سرسلسله حلقه درس شیخ مختار نجفی باشم ! تو

            قنوتم اون رو میبینم ، با اون نگاهش ، با اون نگاه گرمش ، تو سجده م میاد سراغم ، نمیخوام اون رو با خدائی که پرستشش میکنم بذارم تو یه

           ترازو ، قابل مقایسه ن مگه ؟ نه ! اما اون میاد سراغم ، دست از سرم برنمیداره ، از اون روز که تو قبرستان نجف چشمام افتاد تو چشاش هوای دلم

            توفانی شد ، دلم از دستم رفت ، مگه من دوست دارم اسیر این دل باشم ؟ منی که هیچ چیزی نمیتونست از مسجد و درس دورم کنه ؟ منی که

            شیخ رحیم بودم ، دست خودم نیست شفیق ، این طناب من رو دنبال خودش میکشه ، طناب عشقه ، از کجا باید ببرمش ؟ نمیدونم ، نمیدونم مرد ،

            نمیدونم ......................................

شفیق : آرومتر ، آرومتر ...

رحیم : شرمنده باعث رسوائی تو هم ... ( سرفه میکند )

شفیق : من نگران خودتم مرد ، این سرفه ها از پات میندازن .

رحیم : کمکم کن شفیق ، کمکم کن ...

شفیق : تا شیخ مختار هست من چه کمکی میتونم بکنم ؟

رحیم : میدونی چند بار فرستادم سراغ پدرش ؟

شفیق : این یکی رو که خب البته همه میدونن ...

رحیم : کنایه نزن مرد ، بعله خبرچین جماعت به شیخ مختار از رسوائی دل شاگردش گفتند و اون برای بی آبرو نشدن خودش و حلقه درسش رفت سراغ

             پدر راحله ، درست ، بخش مهم مطلب این نیست ،  پدره داره لفتش میده ، خیلی طولش میده ، به خدا دیگه طاقتی برام نمونده ...

شفیق : خب رهاش کن !

رحیم : اون رهام نمیکنه !

شفیق : ...

رحیم : کمکم کن شفیق . ( سرفه میکند )

شفیق : باید فکر کنم ...............................

سیاهی   . نور   .

رحیم : فکر کرد ، انگار خیلی ، خودش میگفت ، میدونی چی بهم گفت ؟ میدونم میدونی !

            چهل روز ! چهل روز ؟ چهل روز !

            تو انگار همه چیز رو میدونستی ! از همون لحظه اول که من رو دیدی ، تو میدونستی ؟ نمیخوای حرفی بزنی ؟ نگی هم من میدونم میدونستی ،

            از همون لحظه اول هم چیزی نمیگفتی ، اصلا مگه میشد چیزی بگی ! نجفه و هزار گوش پس هر دیوار !

            یادته ؟ قبرستون یادته ؟ یادته دیگه نه ؟

            هیچی به من نگفتی ، گفتی ، حرفای زیادی زدیم ، اما ، اما از دلت چیزی نگفتی ، لازم نبود ، همون نگاه اولت کافی بود ! ( سرفه میکند )       3

سیاهی   . نور   .

                                                                                  شیخ رحیم سر قبری قرآن میخواند .

                                                                                                     راحله می آید و روبروی شیخ رحیم مینشیند و به او زل میزند .

                                                                            شیخ رحیم از خواندن بازمیماند .

راحله : صداتون قشنگه .

رحیم : ...

راحله : صداتون ...

رحیم : صوتم ..................................

راحله : صداتون ، صداتون رو میگم !

رحیم : ...

راحله : نمیشنوین ؟! گوشاتون ؟! گوشاتون مشکلی دارن ؟ میگم ، میگم صداتون قشنگه .

رحیم : صوتم .........................

راحله : قطعش نکنین ، بخونین ، صداتون دلنشینه !

رحیم : قرآن دلنشینه ... ( سرفه میکند )

راحله : شما میشنوین ؟! خدا رو شکر ، فکرش رو بکنین ...

رحیم : فکر چی رو ؟

راحله : این که کر باشین !

رحیم : کر باشم ؟!

راحله : آخه ، آخه وقتی شما جوابم رو نمیدادین ...

رحیم : جوابتون رو نمیدادم ؟! کی ؟

راحله : ای بابا ، چرا اینریختی هستین شما ! الانه که میگفتم بخونین ، صداتون قشنگه !

رحیم : آهان ...

راحله : خب یه لحظه فکر کردم نکنه کر باشین !؟ فکرش رو بکنین ، جوانین شما ، اگه کر بودین ............................................

رحیم : اگه کر بودم چی ؟؟؟ ( سرفه میکند )

راحله : نه !

رحیم : نبودم بهتر بود ؟! کر بودم طوری میشد ؟

راحله : خدا نکنه ، حیف بود ، صدای شما خیلی دلنشینه ...

رحیم : آخه داشتم قرآن میخوندم .

راحله : همه قرآن خونا مثل شما دلنشین نمیخونن ...

رحیم : نگین ، گناه داره ، آیات کریمه قرآن مجید از هر دهانی بیرون بیاد دلنشینه ...

راحله : فکر نکنم ...

رحیم : شما شک دارین ؟!!!

راحله : خب اگه کسی صداش بد باشه چی ؟ یا اگه آدمای بد قرآن بخونن ؟ یا شیطان ......................................

رحیم : اعوذبالله من الشیطان الرجیم ...

راحله : اون که بعله ، خدا لعنتش کنه .

رحیم : بسم الله الرحمن الرحیم ... ( سرفه میکند )

راحله : میشه با صوت بخونین ؟                                                                                                                                                                                      4

رحیم : الرحیم ...

راحله : الان سر و کله  ننه م پیدا میشه ها ، داره برا مادرش فاتحه میخونه ، دوباره با صوت میخونین ؟

رحیم : کاش بشه تا ابد براتون قرآن بخونم ! ( سرفه میکند )

راحله : چرا اینقده سرفه میکنین ؟؟؟ چی گفتین ؟

رحیم : کاش بشه تا ابد براتون قرآن بخونم !

راحله : وای چقدر خوب میشه ، صدای شما ......................

رحیم : صدای من چی ؟

راحله : ...

رحیم : چرا ساکت شدین ؟

راحله : ...

رحیم : حرف بدی زدم ؟ ( سرفه میکند )

راحله : خداحافظ ، ننه م اومد ، من صاحب دارم .....................................

سیاهی   . نور   .

رحیم : پوشیه ت رو انداختی و رفتی ،

           من موندم و یاد اون چشمهای سیاه تو ! چه شانسی داشتم من ، داخل نجف هزار سال دیگه هم نمیتونستم صورت ماهت رو ببینم ،

            راحله یادته گفتی من صاحب دارم ، میدونم یادته !

            صاحب !!!

            شفیق گفت تو صاحب داری ، گفتم یعنی چی ؟ گفت ، تو صاحب داری ،،، ( سرفه میکند )

            هر کسی ، هر موجودی تو این عالم برای خودش صاحبی داره ، حتی سنگها ، درختها ، کوه و بیابون ، اون لاکپشتی که به پشت می افته تو دل یه

            برهوت بزرگ ، اون عقابی که تو آسمون اوج میگیره و میره بالای بالا تامیشه اندازه یه نخود ، همه صاحب دارن ، آدما بی صاحب نیستن ، تو

            هم صاحب داری ، اگه غریبم باشی بی صاحب نیستی ، برو سراغ صاحبت ، از اون کمک بگیر ،، حتی اگه هیشکی نتونه کمکت کنه اون میتونه ،

             اون تنهات نمیذاره ، اون کمکت میکنه ، صاحبت حتما کمکت میکنه ، ازش کمک بگیر ، حتم دارم اگه بخوای ، اگه دنبالش باشی و جستجو

             کنی راهش رو پیدا میکنی ،

             شفیق داشت میگفت و من رفته بودم تو خیالات ،

             چرا گفت چهل روز ؟!

             راه چی رو باید میجستم ؟ کی را باید پیدا میکردم ؟ ( سرفه میکند )

سیاهی   . نور   .

                                                             شیخ رحیم در سرسرای مسجد نماز میخواند .

                                                                            عربی وارد میشود .

                                                                            شیخ رحیم از خواندن نماز بازمیماند .

عرب : سلام علیکم و رحمت الله و برکاته  .

رحیم : علیکم السلام . ( سرفه میکند )

عرب : قبول باشه برادر .

رحیم : هوای سرد بیرون کشوندتون مسجد ؟ هنوز وقت نماز نشده !

عرب : بیرون که سرد هست ، اینجام البته چندان گرم نیست ! برای چی نمازتون رو داخل نمیخونید ؟

رحیم : نمیخوام گناهش بیشتر از ثوابش بشه ... ( به سینه ش اشاره میکند ، سرفه میکند )

عرب : خدا ارحم الراحمینه ...                                                                                                                                                                                         5

رحیم : برین داخل ، اینجا سردتون میشه .

عرب : انگار عادت کردین به اینجا نه ؟

رحیم : نمازم هنوز تموم نشده ...

عرب : راضی کردن خدا پس از راضی کردن بنده هاش درسته ، مزاحمم باشم خدا دوست نداره به بنده هاش ...

رحیم : کمی خرما هست ، میخورین ؟

عرب : نانی هم اگه باشه ...

رحیم : شفیق ، دوست هم حجره م تو این چهل روز زحمت زیادی برام کشیده ، هست ، بفرما برادر .

عرب : خدا خیرت بده ، کدوم چهل روز ؟

رحیم : بیتوته میکنم ...

عرب : چهل روز ؟

رحیم : شفیق گفت چهل روز باید بشه تا کارت درست بشه ...

عرب : حاجتی داری ؟

رحیم : اگر لایقش باشم ...

عرب : کمکی میتونم بکنم ؟

رحیم : گمون نکنم ... ( سرفه میکند )

عرب : با این حال شنیدن قصه ات نمیتونه خالی از لطف باشه مرد بی حوصله  .

رحیم : حوصله بر شد چی ؟

عرب : بعضی دردا هست نگفتنش دل آدمی رو سنگین میکنه ، بریز بیرون سبک میشی ، ، ، منم اهل شنیدن حرفم ، فرج همیشه ممکنه .

رحیم : عاشقم برادر .

عرب : وصال چاره درد توست .

رحیم : خرما بر نخیل و دست ما کوتاه . ( سرفه میکند )

عرب : خواستگار فرستادی ؟

رحیم : بزرگی دارم هفت بار رفت و آمد و گفت پدر دختر راضی نمیشه  ...

عرب : جوان برازنده ای به نظر میرسی .

رحیم : درد سینه ام بهونه بدی نیست ...

عرب : فقط همین ؟

رحیم : طلبه بی چیزی مثل من تو این نجف نام و نان دوست نمیتونه از هر دری تنها وارد بشه و جفت بیرون بیاد .

عرب : هر دری ؟

رحیم : دری که دوست داره .................. ( سرفه میکند )

عرب : دق الباب کردن درای بزرگ یا دست دراز میخواد یا قد بلند ...

رحیم : ما با دلمون رفتیم سراغ اون در ، دستمون نرسید به حلقه ش ، اما ، اما سنگ کوبشم نکردیم .

عرب : رسوائی دل بزرگترین رسوائی هاست ، علی الخصوص صاحب دل اگه اهل درس باشه و مرید بزرگا .

رحیم : حدیث رسوائی ما به گوش غربای نجف هم رسیده انگار !؟

عرب : امروز رسیدم نجف !!!

رحیم : غیب دانی یا غیب گو ؟ ( سرفه میکند )

عرب : شیخ مختار کسی نیست بشه به راحتی با آبروش بازی کرد ، مرد بزرگ خداست .

رحیم : میشناسیش ؟!

عرب : شاید همه رو بشناسم ، بدون شناخت قبلی !                                                                                                                                                         6

رحیم : نمیفهمم !!!

عرب : رسواش نکن ...

رحیم : کار دل دست خود آدمیزاد نیست ...

عرب : خدا آدمای بزرگ خودش رو بی آبرو نمیکنه ...

رحیم : ...

عرب : نمی خوای نمازی با هم بخونیم ؟ شاید دعائی گره از کارت باز کنه !

رحیم : به نماز بودم که شما تشریف ... ( سرفه میکند )

عرب : بسم الله .

سیاهی   . نور   .

رحیم : اولش از اومدن عرب ناشناس ناراحت بودم ، گفتم روز چهلم شده ، به گفته شفیق ممکن بود صاحبم تو کارم فرجی پدید بیاره ، اون چرا باید

             تو اون گیرودار مزاحمم میشد ؟!! درست روز چهلمی که ممکن بود صاحبم بیاد سراغم !

             خورد ، نوشید ، آب داشتم و کمی شیر با نان ،

             خدا آدمای بزرگ خودش رو بی آبرو نمیکنه !!!

             وقتی با اون هیبت خاص این رو گفت دلم لرزید ، ته دلم خالی شد ،

             یا صاحب الزمان !

             قسمش دادم بمون ،

             آقا قسم به جان مادرت بمون ، تنهام ، بی کسم ، درد دارم ، یه شب با بی کسا بمون تو مسجد ، با هم نماز میخونیم ، دعا میکنیم ، درد دل !!!

             موند ، تو دلم غوغائی بود ، اون شب پیش من مونده بود ، اونی که میتونست صاحبم باشه ! نبود ؟!

              به خودم گفتم نکنه این ،،، این ،،، من منتظر بودم ، چهل روز تمام ! خودش نباشه ؟ ( سرفه میکند )

              خوابم گرفته بود انگار ، چشمام رو که باز کردم تنها بودم ، مهمون یه شبه رفته بود !

              اون رفته بود ، بدون این که من درکش کنم ،

              چقدر به خودم بد گفتم ، چقدر سر خودم داد کشیدم ، چقدر ناله کردم ،،،

               صاحب آدم بیاد دیدنش نشه ازش چیزای خوب خواست ؟ اون میتونست هر چی دلم میخواست بهم بده ،

               وقتی پاشدم و دیدم نیست از خودم خجالت کشیدم ، از این که فکر تو نگذاشته بود حرفای مهمتری باهاش بزنم ، ناراحت نشو راحله جان ،

               تو این دنیا درد اونقده زیاده که درد دوری تو اصلا پیش اونا دردی نیست ! حالا اینا رو فهمیدم ، دیره نه ؟!

               درد گرسنگی آدما ، درد خالی بودن جیباشون ، درد خالی بودن شکمشون ، نه ! خالی بودن دلشون ، جونشون ، روحشون  !!!

               درد راه خدا ، راه خدا پوینده ای نداره ، اونائی که تو راهند تفریحگاهش کردن ، کسی نمیره تا برسه به انتها ، همه موندن و خوش میگذرونند ،

                درد تو راه مونده ها ، همینائی که تو شهرها و روستاها زندگی میکنن  ، کمتر نیست که بیشتره ، امرای شهرها مردای خدا نیستند ، وقتی ولایت

                خدا و بندگان صالحش تعطیل شده و راس کاری سر کاریه و امام خدا نیست خب تکلیف بقیه مشخصه ، هر کی از راه میرسه میشه امیر یه

                ولایت ، دروغ از سر و روی شهر و از دیواراش داره بالا میره ، هر کی از راه میرسه و کسی میشه و کاره ای یک راست میره سراغ بیت المال ،

                میره سراغ مال مردم و مثل ارثیه باباش خرجش میکنه ،،،،،،،،،،

                اونائی که دستشون به دهنشون میرسه چهار تا چهار تا زن میگیرن ، چیه که سنت رسول الله اینه ، پس این همه سنت تعطیل شده خدا چی ؟؟؟؟

                آره راحله همه اینا رو تو این لحظات کم فهمیدم ، همیشه تو فکرم بودن اما میگفتم بزرگا به فکر این چیزا هستن ، من کی ام آخه !

                یه جور دیگه شدم ، آره تو همین لحظات کم ! باور کن ، فکرای زیادی اومده سراغم ،

               کسی به فکر همسایه گرسنه ش نیست ، بیت المال خلق الله رو خرج یه ندانم کجای نامربوطی میکنن که معلوم نیست درست بشه یا نشه ، بهشت

               زمینی !!! کو بهشت ؟ با دیدن اینا و بهشتی که نشون میدن دل آدم هوای بهشت خدا رو هم از سر بیرون میکنه !!! استغفرالله ،،،

               علم خدا شده چهار تا کلمه تکراری ، قرآن خدا بسته شده ، کسی بهش عمل نمیکنه ، نجف با نام علی معنا پیدا میکنه ، اما ، اما کو علی ؟ کو

               عدالتش ؟ کجاست کسی که دردش درد شبای نخلستان علی باشه ؟ ؟ کجاست کسی که درد بزرگی خودش بگذاره دنبال بزرگی دین خدا  7

                باشه ؟ ( سرفه میکند )

                تا دیروز اینا رو نمیدونستم ، باور کن ، چشام باز شده حالا ،،، سخته فهمیدن ، سخته ، خیلی سخت ،،

دیروز که اون اومد هیچ کدوم از این چیزای خوب رو نخواستم ازش ، نخواستم بدیها درستشون کنه ، فقط یاد چشمای قشنگ تو بودم ،

وقتی پاشدم و دیدم نیست چشام شد دریای توفان زده  ،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،، اگه خودش بوده باشه ؟! ( سرفه میکند )

سیاهی   . نور   .

                                                           شیخ رحیم داخل حجره خود نشسته و گریه می کند .

                                                                                                     صاحب وارد می شود .

صاحب : مرد مومن اینه رسمش ؟ اینه راهش ؟

رحیم : سلام علیکم ، من فقط دوستش دارم ... ( سرفه میکند )

صاحب : کی گفته نداشته باش ؟

رحیم : بد کردم خواستگار فرستادم به سنت رسول الله عمل کنم دینم کامل بشه ؟

صاحب : آخه قربون تو برم آدم میره شکایت میبره پیش ...

رحیم : شکایت ؟

صاحب : کاش اسمش شکایت نبود ...

رحیم : من چهل روزه شیخ رو ندیدم ... ( سرفه میکند )

صاحب : گوش کن به حرفام ، گوش کن ، آقا اومد پیشم ، داشت گریه میکرد ، نمیدونستم کیه ؟ یه آقائی با صورت سفید و نورانی ، گفتم چیزی شده ؟

                گفت صاحب دیشب یکی اومده بود تو خوابم ،، شما اسم من رو از کجا میدونین ؟؟ مهم نیست ، اون ازت گلایه داشت ، شکایت آورده بود

                پیشم !! از من ؟؟ یادت باشه تو بد کردی در حق کسی که تو دلش فقط محبت بوده !! در حق کی بد کرده م ؟؟؟ وقتی آقا اسمت رو به زبون

                آورد دیدم اشکای چشماش رو گونه هاش غلتیدن و رفتن زیر ریش بلند سفیدش ، گفت  هر کسی صاحبی داره صاحب ، اون اگرچه تنها و

                 بی کسه اما خب بی صاحب که نیست ، گریه میکرد ، گفت من صاحب اونم ، صاحب توام ، صاحب همه ام ، آقا بود ، شک نکردم ، گریه

                 میکرد ، تحمل گریه آقا رو نداشتم ، گفتم اشتباه کردم آقا ، چکار کنم جبران کنم ؟ آقا ازم پیش شما گلایه بشه و من کاری نکنم ؟ من سگ

                 درگاهتم آقا ، چکار کنم ؟ گفت باید رضا بدی به ازدواج شیخ رحیم و راحله ، ، ، اون همه چیز رو میدونست !!!

رحیم : یا صاحب الزمان !

صاحب : خوشا به سعادتت پسر .

رحیم : خودش بود ؟!

صاحب : رفتی به خوابش ؟

رحیم : اومد مسجد ! ( سرفه میکند )

صاحب : تو دیدیش ؟

رحیم : نمیدونستم اونه ، اومد تو و نشست کنارم .

                                                                                         در باز میشود و شیخ مختار و راحله وارد میشوند .

صاحب : راحله !!! سلام شیخ ...

مختار : سلام علیکم و رحمه الله و برکات .

صاحب : راحله اینجا چه میکنی دخترم ؟

راحله : شما اینجا چکار میکنید ؟

صاحب : شیخ آقا اومده دیدار شیخ رحیم و من ...

راحله : نگفتی اینجا چکار میکنی پدر ؟

صاحب : شیخ آقا گفت رضا بدم به ازدواج این دو جوان ، خوب شد اومدی ، آقا گفت صیغه عقد رو بده شیخ مختار جاری کنه ...                            8

مختار : مبارکه اینشالاه .

راحله : پدر من آدمم ، گوسفند میفروشین ؟

مختار : عذاب خدا رو میبینم که ...

راحله : شما جز عذاب چیز دیگه ای هم میتونین ببینین ؟

صاحب : راحله !!!

مختار : تو دلت چی هست دختر ؟

راحله : شیخ رضایت من شرط نیست ؟

صاحب : ببند دهنت را دختر ، آقا ازم خواسته تا ...

راحله : جوابم را ندادین یا شیخ !؟

مختار : بستگی به شرایط و مصلحت داره !!!

راحله : پدر ، تو هم به سوالم جواب میدی ؟ باید بدی  ، شما از کجا مطمئن هستین اونی که اومده بود سراغتون خود آقا بوده ؟

صاحب : وای وای وای ...

مختار : اومدی از مسجد و از عبادت و از درس و خدایم جدام کردی که این سوالات رو  بپرسی ؟

راحله : من باید قانع بشم یا نه ؟

مختار : ببین دخترم ، وقتی اومدی دم در مسجد و صدام کردی و گفتی برای کار مهمی باید همراهت بشم به احترام پدرت که بزرگ بازار نجفه بدون

            هیچ پرسشی دنبالت راه افتادم و اومدم اینجا ،،، جلو پدرت میگم ، عزیزی ، هم تو ، هم این شیخ رحیم ، اما کاری کرده اید همه دین خدا رفته

            زیر سوال ! بس کنید دیگر ! این میره قبرستان ثواب کنه می افته تو دام شیطان رانده شده و اسیرش میشه ، تو هم حیا نمیکنی و حاشا نمیکنی که

            هیچ  تو کوچه های نجف ریش سفیدی مثل من رو دنبالت راه میندازی که بیام و شرع خدا رو زیر پا بگذارم و فتوا بدم دختر جماعت لازم

            نیست به حرف پدرش عمل کنه ...

راحله : من نخواستم فتوای خلاف شرع بدین ، تو دین و عرف ما نظر دختر برای ازدواج شرط هست و من ...

مختار : به من شیخ مختار بزرگ شرع خدا یاد میدی ؟ 

راحله : مگه شما آخر شرعین شیخ ؟

مختار : آفرین به غیرتت صاحب ...

                                                                                                   صاحب راحله را با سیلی میزند .

راحله : پدر ...

صاحب : سرافکنده م کردی دختر ، سرافکنده م کردی ، نفرین به تو ، من اینریختی تربیتت کرده بودم یا مادرت ؟ تف به روی تو  ...

راحله : ...

صاحب : شرمنده ام یا شیخ ...

مختار : دشمنت شرمنده باشه ، اینا جوانند و باید تحملشان کرد ...

رحیم : یا شیخ آقا از تحمل کردن نه به من چیزی گفته نه به جناب صاحب ، گفته سیدی ؟ اون از محبت گفته ... ( سرفه میکند )

صاحب : اینم نگفت اجازه دارین باعث سرافکندگی بشین !

راحله : من کاری کردم که لایق تف شما باشم پدر ؟!؟ مهم نیست ، گلایه نمیکنم ، سرافکنده ت نمیکنم ، دستتم میبوسم ، کاش میشد تو هم من رو

             سرافکنده  نمیکردی !!!

مختار : آقا حرف دیگه ای هم زده نگفته باشی صاحب ؟

راحله : شما بی خبرین یا شیخ ؟

مختار : آقا با پدرت حرف زده نه با من !

راحله : شما اونجا نبودین شیخ ؟

مختار : صاحب دخترت رو بردار و ببر ...                                                                                                                                                                        9

راحله : فکر میکنین برای چی اومدم از مسجد کشوندمتون بیرون ؟ که بیام اینجا رو صورتم تف انداخته بشه ؟

صاحب : راه بیفت بریم خونه تا آبروی من بیشتر از ...

راحله : چرا بهش نمیگی آقا گفت دست شیخ مختار رو ببوسی ؟؟؟

صاحب : گفت فقط تو خلوت دوتائی !!! تو از کجا میدونی ؟

مختار : صاحب این دختر اونجا بوده ؟!!

صاحب : آقا که اومد تو اتاق تنها بودیم ...

راحله : پشت پرده چی ؟ مطمئنید کسی اونجا نبوده ؟

صاحب : ...

راحله : منم آقا رو دیدم ............................

مختار : آقا رو دیدی و صداش رو شنیدی و به گفته هاش توجه نکردی ؟ وای بر تو ...

راحله : اگه بیشتر از حد توجه کرده باشم چی یا شیخ ؟

رحیم : تو هم آقا رو دیدی راحله ؟ ( سرفه میکند )

مختار : استغفرالله ...

صاحب : دختر راه بیفت بریم خونه .

راحله : پدر اجازه بده از شیخ یه سوالی بپرسم ، شیخ برای چی آقا اومده بود سراغ شیخ رحیم و پدرم ؟

مختار : شیخ رحیم چهل شب و روز بیتوته کرده بود تا ...

راحله : منم چهل شب بیدار مونده بودم چرا سراغ من نیومده بود ؟ خبر نداشت ؟

مختار : استغفرالله ...

صاحب : راحله ...

راحله : یه سوال دیگه ، شیخ رحیم مهمتر از امام حسین و خانواده و افرادشه ؟

صاحب : این چه حرفیه تو ...

راحله : شیخ ساکت نمون جواب بده ؟ نه ، خودم جواب میدم ، اگه امام صاحب داره که داره چرا تو کربلا کمکش نمیکنه و به فریادش نمیرسه اما ماها

            انتظار داریم با چهل شب بیتوته صاحب شیخ رحیم بیاد و کمکش کنه ؟؟؟؟؟؟؟

مختار : کفر کفر کفر ...

راحله : نه شیخ اینا کفر نیستن ، جواب داشته باشی عین ثوابم هستن ، ، ، شیخ من کشوندمت اینجا تا ...............................................

صاحب : راحله ، راحله ،،، دخترم چیزی شده ؟ چشای تو پر که میشه دل من میلرزه ، بگو چی میخوای بگی دختر بابا ...

مختار : صاحب عشق اولاد باعث نشه یاد خدا از دلت بیرون بره ، فرزند فتنه شیرین خداست ، نعمته اما میتونه باعث گرفتاری بشه .

صاحب : میدونم شیخ ، شرمنده ...

رحیم : راحله اگه حرفی داری بگو ، اگه من رو دوست نداری به خودم بگو ، اگه لایقت نیستم جلو روی خودم به زبان بیار ، ازت میخوام این حرفا رو

            نزنی ، گناهه به خدا ، گناه گناه رو دنبالش میکشونه ، اون روز من گناه کردم و نگاهم رو ندزدیدم ، من اشتباه کردم و باهات حرف زدم ، اگه

            دنبالت نمی کردم و خونه ت را نمیشناختم فراموشت میکردم ... ( سرفه میکند )

راحله : فراموشم میکردی ؟!

رحیم : ...

راحله : نمیکردی رحیم آقا ، نمیکردی ...

مختار : استغفرالله ...

صاحب : بریم دختر ...

راحله : پدر اجازه بده حرفم رو بگم و برم ، نمیخوام یه عمر تو دلم بمونه و بشه خوره روحم ، رحیم آقا طرف صحبت من شیخ مختاره اما  شمام بد نیست

            گوش بدین ، شیخ وقتی پدرم داشت با اون آقا صحبت می کرد ، من از پشت پرده داشتم گوش میدادم ، خیلی زور زدم تا خودم رو نشون      10

             ندم ، دلم میخواست پرده رو پاره کنم و بیفتم به پاهای آقا ، فکر کرده بودم خودشه ، از حرفاش ، از گفتارش ، جلو خودم را به هر زحمتی که

             بود گرفتم ، نخواستم پدرم پیش اون سرافکنده بشه ، حرفاش که تموم شد و خواست بره یه چیزی من رو هم دنبالش کشوند ، یه دست نامرئی

             انگار ، رفتم دنبالش ، وقتی رفت بیرون ، وقتی پدرم برگشت اتاق زدم بیرون ، سایه ش شدم ، کوچه به کوچه ، گذر به گذر ، وقتی رسید دم در

             شما ایستاد ، منم ایستادم ، دلم داشت از سینه  میزد بیرون ، صدای قلبم رو میشنیدم ، تند تند میزد ، چشام اشک داشت ، شوق داشتم ، وقتی اینور

             و اونور رو خوب نگاه کرد و مطمئن شد کسی متوجه اون نیست در رو نزد و رفت داخل ، تعجب کردم ، آقا در خونه ما رو زده بود ! چرا در

             خونه شیخ مختار رو نزد ؟

مختار : صاحب بردار دخترت رو از حجره شیخ رحیم  ببر بیرون ، زیادی لفتش دادیم ، طلبه ها گمان بد میکنن به شیخ رحیم ، هرچند این خودش کلی

             باعث رسوائی شده .

صاحب : بریم دخترم ...

راحله : آقا چرا در خونه شما را نزد ؟

مختار : در خونه من همیشه برای آقا باز بوده و هست .

راحله : هنوز تموم نشده حرفام شیخ ...

مختار : مرد بهت گفتم بردار ببر این رو  ...

صاحب : باقیش رو من خونه میشنوم ...

رحیم : حالا دیگه منم میخوام باقیش رو بشنوم .......................... ( سرفه میکند )

مختار : انگار جز مرگ هیچ چیزی نمیتونه باعث بشه تو به راه راست هدایت بشی نه ؟

رحیم : تو کلام راحله چیزی هست که دوست دارم تا ته حرفاش رو بشنوم .

مختار : من میرم ، تو هم از فردا میتونی برگردی خو نه ت ، سهرورد .

راحله : قسمت آخرش هنوز مونده یا شیخ !

مختار : صاحب برات متاسف شدم با این دختر تربیت کردنت  ،،، تو هم یادت باشه هر کاری حکمتی داره ، من نمیتونستم اجازه بدم رحیم ، شیخ رحیم

              آبروی حلقه درس مسجد حنانه نجف رو بر باد بده ، تا اینجاش رو تو گفتی منم حکمتش رو گفتم ، روی باقیش لب ببند تا عذاب خدا

              گرفتارت نکرده .

سیاهی   . نور   .

رحیم : مختار رفت بیرون ، با چیزائی که زیر لب میگفت ، نامفهوم و نامربوط ( سرفه میکند )

من موندم و تو و پدرت ،

کسی جرات نداشت چیزی بگه ، حرفی بزنه ، انگار همه میدونستیم قراره اتفاقی بیفته ، سکوت بود و سکوت !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

تو با چشمای پر آبت یه نگاه کردی به صاحب ، خواستی چشات رو بدوزی به چشمای من ، صورتت سرخ شده بود ، سرخ سرخ ، نتونستی ،

سرت رو انداختی پایین ، نمیدونم چقدری گذشت اما تو بالاخره سرت رو بالا آوردی و نگام کردی ،

صاحب سرش رو انداخته بود پایین ،

سرم رو بلند کرد و زل زدم تو چشات ( سرفه میکند )

نه تو تونستی ادامه بدی نه من !

تو عاشقتر بودی !

من حیرون و گیج داشتم افتادنت رو نگاه میکردم ،

تو افتادی ،

نه حرفی نه کلامی ،

صاحب خواست بگیردت ، دیر شده بود ، زد تو سرش ( سرفه میکند )

من گیج بودم و منگ ،

تو افتادی ، ، ،                                                                                                                                                                                              11

صاحب نشست کنارت ، بلند که شد داشت میلرزید ، کمرش رو نتونست صاف کنه ، دیدم شکستنش رو ،

گفت میره با مادرت برگرده ، گفت میره با مردم برگرده ، گفت میره با حکیم برگرده ، گفت میره با ، میره با ، با ، با کفن برگرده ،،،،،،،،،،،

آروم گفتم اگه میشه دو تا باشه ،

نگام نکرد ، دستش رو گذاشت رو شونه م ( سرفه میکند )

رفت ،

عذاب خدا نازل شد ، اما ، اما نه اون جوری که شیخ مختار میگفت ،

کاش باقیشم میگفتی ، کاش میگفتی ، کاش زبان نمیبستی ، کاش میگفتی ، به من ، به صاحب ، به همه ، کاش آدم و عالم میشنیدن ،

( داد میزند ) شیخ مختار عذاب خدا با گفتن سرازیر میشه یا با نگفتن ؟ هان ؟؟؟

تا اون برگرده منم ببر از اینجا راحله ، نذار بمونم ، نمیتونم ، بی تو سخته ،

نه ،،، فقط به خاطر تو نیست ، منم آدمم ، اصلاح شدم ، باور کن ، میدونم میدونی ، میخوام بیام پیشت ، اما ، اما همه ش این نیست ،

نه برای اینکه با تو باشم ، نه ،

حرفام زیادن ، جمع شدن اینجا ، باید بریزمشون بیرون ، میخوام حرف بزنم ،

میخوام با آقام حرف بزنم ، با صاحبم

یا صاحب الزمان ،،، یا علی ، یا علی ، ، ، ، ، ، ، خدا ...

                                                                                                    رحیم کنار راحله بر زمین می افتد .

سیاهی   . نور   .

                                                             شیخ رحیم و راحله در ناکجاآبادی گم شده در مه همچون رقصندگان

                                                                                   قونیه به دور خود میچرخند  .

                                                                                                                                                             پایان .

گه لمه دین یئنیده ...

چئوریمه ز  جانیمی  اوله نده ن   سونرا  یاشام یولونا 

باخ  یاشاییشه ! 

دونیا  دوغولاندان  بودور  

آداملاری  دئییشه  دئییشه ! 

اوله جه م   بیر گون 

یاشامی  بیلمی یه  بیلمی یه ! 

حه سره تلی  

یالنیز  

قان  اوره کلی

یالقیز ! 

گوزله ر  یوللارا  باخا  باخا ! 

سه ن   گه لمه دین  یئنیده     

گونه ش ایله 

آیلا  ال اله   وئره  وئره ! 

هانسی  یوخولار  سه نیندیر ؟ 

هانسی  سایماز اولمالار ؟  

به سدیر  !!!

سه نده  اینصاف  وار ؟ 

گوزله ریم  یاغیر 

جانیم  هوش سوزلانیب 

سه نده ن   سوراغ  یوخ  آمما 

اینصافسیز ...