میاد ؟

بقول بعضیا 

مرغی که پرید دیگه پریده 

ـ مثل دوست قدیمی ما لیلا 

یا مثلا 

ثریا 

زلیخا 

حمیرا 

ـ اسما رو بگیر و بیا 

خلاصه مثل همه 

مثلا 

فرشته 

صدیقه 

عزیزه 

ـ هاها نکن ها بده 

آره خب اینه دیگه 

عشق کدومه 

کی گفته عشق داره دلای آدما 

چند روزی خوشن و برو که رفتیم 

آره جونم سر کارت گذاشتیم 

اینه جواب همشون 

اگه بپرسی ازشون  

خب دیگه چی میشه کرد 

دل ما هم از جنس اینا شده 

رم که کنه 

رفته دیگه 

نه عزیزم 

فرشته دیروزم 

مرغی که پرید دیگه پریده  

خودت دادی یادم 

باور کن 

باور کن 

اما با تو هم حرفی دارم 

اونی که امکان داره روزی نیگات بیفته رو این نوشته ها 

عشق جاودانه میاد 

اونم 

اگه بیاد ...

ایسته مه ره م ...

هئچ کیمسه نین   گوز یاشی  

اوره ک توتولماسی 

آرزوم دئییل 

گولمه ره م   بیرینین   آغلاماقینا 

اوره ییم   اوندان   دولو   اولسادا 

گولوش   ایسته ییره م 

هاممی یا 

دوستا   چوخ 

دوشمانادا   آزدان   چوخدان 

دوستلار   گئدیب   اوزاق   اولسالاردا 

دونمه زله ر    اوره ییمده    دوشمانا ...

متن نمایشنامه : رقص سرزمین سرخجان سرخپوست ...

صحنه های اودجان کوهستانیست وحشی  .

صحنه های سرخجان اتاق ملاقاتیست در یک زندان کهنه و قدیمی  ،  میزی وسط صحنه قرار گرفته است  با دو صندلی در طرفین آن  ،  پنجره ای با شیشه هائی مات در ته صحنه و دیوارهایی که رنگشان تیره میباشد  .

 ( میتوان با سوله صحنه را دو طبقه کرد تا از پائین سوله ها بعنوان اطاق ملاقات و از بالای سوله ها جهت صحنه های اودجان استفاده نمود  . ) .

نور  .

اودجان و نگهبان از کوه بالا میروند  .

نگهبان : شاید یه روز مجبور باشی تنهائی بیای اینجاها

اودجان : نمیدونم ، شاید

نگهبان : آره هنوز نمیشه گفت

اودجان : چقدر سخته

نگهبان : کارهای بزرگ همه سختن

اودجان : خسته شدم

نگهبان : باور نمیکنم ، اونی که من بزرگش کردم به این زودیا خسته نمیشه

اودجان : از کوه پیمائی نه ، از بلاتکلیفی خسته شدم

نگهبان : بلاتکلیفی ؟  

اودجان : نمیدونم کجا دارم میرم ، تو میدونی ؟

نگهبان : نشده بود کاری تموم نشده  ازم سوال کنی ؟

اودجان : شاید تغییر کرده باشم هان ؟

نگهبان : پس میتونم رو تو حساب کنم

اودجان : حساب ؟

نگهبان : انگار حالا دیگه میتونی زندگی کردن سخت رو انتخاب کنی

اودجان : اما میشه راحت هم زندگی کرد

نگهبان : میشه ولی بعضی وقتا برای این راحتی باید هزینه گزافی پرداخت کنی

اودجان : خب زندگی این شکلیه ، زندگی یعنی پرداخت هزینه و گرفتن اجازه نفس کشیدن

نگهبان : بعضی وقتا این هزینه میتونه اونقدر بالا باشه که آدم نتونه و یا نخواد قبولش کنه

اودجان : مثلا چقدر ؟

نگهبان : مثلا به قیمت شرف آدمی ....................................

اودجان : نه ، اون موقع دیگه نمی ارزه

نگهبان : خوشحالم اینو میشنوم                                                                                                                                                                           1

اودجان : خودت یادم دادی اینجوری فکر کنم

نگهبان : تنها فکر کردن کافی نیست باید بتونی عمل هم بکنی

اودجان : ببین نگهبان ، از وقتی چشم باز کردم تو رو دیدم ، اولا فکر میکردم پدرمی ، خودت گفتی نیستی ، گفتی همیشه عمر نگهبان بودی و حالا

                 هم نگهبانی ، نگهبان من ، همیشه هوام رو داشتی ، دور از چشم همه بزرگم کردی ، هیچوقت نگفتی کی ام و از کجا پیدام شده ، تا

                 امروز هر کاری که میدونستی برام خوبه کردی و بروم هم نیاوردی ، خب همه اینا درست ، دستت درد نکنه ، تو پیر شدی و حالا نوبت

                 منه که تلافی کنم ، منم قول میدم تلافی کنم و ازت مواظبت کنم ، همه اینا یه طرف ، یه طرف مساله هم اینه که من دیگه بزرگ شدم و

                 باید بدونم چی به چیه و تو چرا از من چیزائی میخوای که هیچ همسن و سال من اون کارا  رو نمیکنه ، من حق دارم بدونم چرا باید به

                 همه حرفای تو گوش بدم ،،، مثلا ، مثلا همین ، منو بدون گفتن حرفی راه انداختی و آوردی بالای این کوه ! این برای چیه ؟ هان ؟ من

                 باید بدونم اینجا چکار میکنم ؟ هان ؟ باید بدونم قراره چکار دیگه ای هم بکنم ؟ هان ؟ حقم نیست اینا رو بدونم ؟ این حقه منه ، تا حالا

                  اگه نخواستم حالا میخوام ، من بزرگ شدم نگهبان ، بزرگ ، الانم دوست دارم هر عمل کردنی رو خودم انجام بدم

نگهبان : بزرگ شدی که آوردمت اینجا

اودجان :  همه اونائی که بزرگ میشن باید بیان اینجا  ؟

نگهبان : همه نه

اودجان : پس برای چی من باید می اومدم ؟

نگهبان : اگه صبر داشته باشی بهت میگم

اودجان : دیگه صبرم تموم شده ، همیشه میتونستم صبر کنم اما الان دیگه نمیتونم

نگهبان : من میدونستم چه زمانی رو برای این کار انتخاب کنم

اودجان : میشه بگی تو برای چی درست باید امروز رو انتخاب کنی ؟

نگهبان : هنوز ازم دلخوری که قرار ملاقاتت رو بهم زدم؟

اودجان : بی تعارف بگم آره

نگهبان : تعارف هم میکردی مشخص بود

اودجان : من برای اولین بار بود داشتم با یه دختر ، با یه دختر که وقتی میدیدمش حس خوبی بهم دست میداد قرار میگذاشتم ، تو اینا رو میفهمی یا

                هیچوقت تو زندگیت با اینجور مسائل آشنا نبوده ای که نذاشتی بمونم و ببینمش ؟

نگهبان : فکر نمیکنم کسی تو این دنیا باشه که تو سن و سال تو عاشق نشده باشه

اودجان : یعنی باور کنم که تو هم دختری رو دوست داشتی ؟

نگهبان :  اونم نه یه بار بلکه دست کم صد بار

اودجان : صد بار ؟! برو بابا ،،،،،،  ببین نگهبان من کاری ندارم که تو اول جوونیات عاشق چند تا دختر شدی  من میخوام بدونم برای چی فقط من

                باید تو این سن و سال از ملاقات دختر مورد علاقه ام دست بکشم و دنبال تو راه بیفتم و بیام اینجا ؟ هان ؟ اینجا ، بالای این کوه بلند و

                وحشی ! هان ؟ چرا فقط من ؟ هان ؟

نگهبان : برای اینکه ، برای اینکه فقط استخونای پدر تو اینجا دفن شده .....................................................................

اودجان : گیجم کردی ! ! ! ؟

نگهبان : دیگه رسیدیم ،،،،،،،،،،،،،،،،،،،، اینجا خاکیه که تن پدرت رو آغوش کشیده ،،،،،،،،،،،،،،،،،،،، میدونی اودجان پدرت دوست داشت تو یه

               روزی رقص سرخپوستی اجدادیمون رو اینجا انجام بدی ، سر خاکش !

اودجان : خاک پدرم ؟!؟!! رقص اجدادیمون !؟!

نگهبان : همونی که همیشه ازت میخواستم بهتر از رقصای دیگه انجامش بدی ، رقص حماسی هفت هزار ساله !

اودجان : منظورت ...

نگهبان : نه اودجان ، حالا نه ،،، قبل از رقصیدن باید کارای دیگه ای هم بکنی

اودجان : مثلا ؟!                                                                                                                                                                                                2

نگهبان : ببین پسرم اومدن تو به اینجا درست باید زمانی صورت میگرفت که زمان تصمیم گرفتن تو میبود ، یعنی همین حالا که بقول خودت بزرگ

              شدی ،،، اینو مادرت ازم خواسته بود ، انگار این همون چیزی بوده که پدرت ازش خواسته بوده ،،، تو باید تصمیم بگیری

اودجان : تصمیم ؟!

نگهبان : قبل از رقص باید اینا رو بخونی ،،،،،،،،، نوشته هائیه که مادرت در فرصت کمی که قبل از مردنش داشت نوشت و داد دست من تا هم تو

              رو نگهداری کنم ، هم این نوشته ها رو ،،، تو باید اینا رو بخونی و تصمیم بگیری ، اگه خواستی به چیزی که ازت خواسته شده عمل کنی

               اونوقته که شروع میکنی به رقصیدن سر قبر پدرت ، همینجا ، و اگه  نخوای به خواسته شده های والدینت  عمل کنی از این کوه سرازیر

               میشی و میری دنبال زندگیت ،،، کار من تا اینجا بود حالا توئی که باید انتخاب کنی ، اینم نوشته های مادرت ،،،،،،،،،،،، اما قبل از خوندن

                اونا میخوام قصه ای برات تعریف کنم که میتونه در گرفتن تصمیم کمکت کنه ، بشین

اودجان : قصه ؟

نگهبان : اوهوم ، یه قصه که لازمه تو اون قصه رو بشنوی

اودجان : من باید در مورد چی تصمیم بگیرم که این همه سال باید براش مقدمه چینی میشد ؟

نگهبان : اینو خودت باید بفهمی ، تو خلوت خودت ، حالا بشین و گوش بده ....................................................................................

سیاهی  .  نور  .

نگهبان و نخستکار داخل اطاق با همدیگر در حال صحبت کردن هستند  .

نخستکار : ریزجونهو که خواست بیاد اینجا من باید دربرم ، بیفتم دستش زنده نمیمونم ، میفهمی که ، خوبه ،،، مواظب باش کسی تو رو نبینه ، مثل

                یه سرخپوست زبل میری و مثل یه سرخپوست زرنگ  برمیگردی ، کسی تو رو نمیبینه ، میفهمی که ،،، سرخجان چی شد ؟

نگهبان : داره آماده میشه بیاد تو،،، من رفتم

نخستکار : خبرا رو از دوستت بگیر ، اگه گفت اون قصد داره بیاد اینجا دیگه نمون و بیا نگهبان ، من قبل از اینکه اون کاری بکنه باید خبردار بشم و

                   خودم رو آماده کنم تا اون نتونه کارشو علیه من شروع کنه  ، میفهمی که ، خوبه ،،، برو ....................

نگهبان خارج میشود .

سرخجان وارد میشود  .

سرخجان : اگه میدونستم تو اومدی دیدنم خودمو میزدم به خواب و ...

نخستکار : میمردی هم بهوشت می آوردم

سرخجان : مرده من هم برای تو سودی نداره

نخستکار : بمیری هم طالبتم

سرخجان : یعنی باور کنم اینقدر برات مهم شدم ؟

نخستکار : فقط برای من نه ! تو الان مهمترین آدم این ناحیه ای !

سرخجان : پس بالاخره جایگاه ما مشخص شد !

نخستکار : تو اگه خودتو دست کم نمیگرفتی الان بهترین جاها مال تو بود

سرخجان : دوست ندارم در این مورد حرف بزنم ،،،،،،،،،،،،،،،،،،،، خب ، غائله چی شد ؟ نگهبان میگفت وضع و اوضاع عجیبی بود ، همه ریخته

                 بودن بیرون و کارایی میکردن

نخستکار : همه هوائی شده بودن و دریا میخواستن !

سرخجان : شنیدم که خیلی رو ناکار کردن

نخستکار : اسلحه دست اونا بود

سرخجان : مثل همیشه ، آخرش چی ؟

نخستکار : بالاخره یه جور سروتهش سر اومد

سرخجان: همیشه یه جور سروتهش سر میاد                                                                                                                                                         3

نخستکار : این دفعه فرق میکرد ، کلی دردسر کشیدیم

سرخجان : مثل همیشه

نخستکار : با خون جگری که تا حالا نخورده بودیم

سرخجان : شما اون بالا هیچوقت خون جگر خوردن ماها رو نمیدیدین وگرنه این اتفاقیه که همیشه می افته

نخستکار : اینجوریام نیست ، در هر حال هر جایگاهی دردسرهای خودش رو داره

سرخجان : گفتنش راحته اما باید این پایین باشی تا متوجه فرقشون بشی

نخستکار : این سری دیگه نه برا تو و نه برا کس دیگه ای بهونه ای نمونده ، ما همه این پایین بودیم

سرخجان : گمون نمیکنم

نخستکار : همه شاهد بودن

سرخجان : هنوز شک دارم

نخستکار : آخه چرا ؟

سرخجان : اگه بودی یا باید مثل اونای دیگه میمردی یا که میومدی این تو

نخستکار : اینقدرام گنده نشدن که بیان سراغ من

سرخجان : میبینی ، تو واقعا این پایین نیستی ، اونا اونقده گنده شدن که نترسن و بیان سراغ پایینیا

نخستکار : نه ، همیشه کسایی هستن که موی دماغشون میشن

سرخجان : شاید ، اما اونا از موی دماغ خوششون نمیاد و موی دماغومیکنن و با یه فوت دکش میکنن

نخستکار : من ریشه ام محکمتر از اونیه که براحتی کنده بشم

سرخجان : میشه عجله نکرد و منتظر هر اتفاقی موند

نخستکار : تو دوست داری با من یکی به دو بکنی وگرنه ...

سرخجان : نه ، دارم واقعیت رو میگم

نخستکار : ببین من نیومدم اینجا متلک بشنوم ، اومدم ...

سرخجان : اومدی ملاقات یه سرخپوست ، یه سرخپوست مثل خودت ! سرخجان سرخپوست !

نخستکار : این هم هست اما ...

سرخجان : خب اگه و اما نیار ، ممکنه اونوقت اما و اگرای منم شروع بشه ،،، من منتظرم بشنوم کار بکجاها کشیده

نخستکار : به جاهای خوب ، اونا میخواستن کارایی بکنن که موندنشون رو دائمی کنه  اما دستشون رو شد ، الان همه فهمیدن قضیه چیه ، دیگه

                 براحتی نمیتونن مردم عامی رو سوار بشن

سرخجان : این خوبه

نخستکار : خوبه اما کافی نیست ، الان نوبت فشار دومه ، فشاری که تو باید عامل اصلیش باشی

سرخجان : من ؟

نخستکار : تو همیشه اول صف بوده ای ، تو هر کاری ، مخصوصا اگه اون کار مربوط میشد به اصولی که سرخپوستی مثل تو بهش معتقده

سرخجان : از کجا معلوم این بار هم اصول همون اصولی باشه که من ازشون خوشم میاد !

نخستکار : آزادی  !!! تو هیچوقت نمیتونی بگی که این کلمه آرمان تو نبوده !

سرخجان : فعلا که من اینجام

نخستکار : بیرون آوردن تو از زندون برا من کاری نداره

سرخجان : باید بررسی کنم

نخستکار : چی رو بررسی کنی ؟

سرخجان : بی گدار که نمیشه به آب زد

نخستکار : بی گدار کدومه ؟ من تموم وضع و اوضاع رو بررسی کرده ام و میدونم الان درست همون لحظه ایه که تو باید وارد عمل بشی         4

سرخجان : خود من باید به این نتیجه برسم

نخستکار : هی تو به حرفای من شک داری ؟ منی که دوست توام ؟

سرخجان : اما من نمیتونم زیادی روی دوستی تو حساب باز کنم  

نخستکار : چرا اینجوری فکر میکنی ؟

سرخجان : دوست هیچوقت دوستشو تو دهن نهگ ول نمیکنه خودشو برسونه ساحل امن تا رو شنا تنشو بده آفتاب

نخستکار : باز که رفتی سراغ حکایت دو سه سال پیش

سرخجان : من هیچوقت اون روزا رو فراموش نمیکنم

نخستکار : فراموش نکن اما تو اون روزا هم نمون

سرخجان : روزای گذشته همیشه باید درسی باشن برای آینده ، با اینکه من زیادی هم تو اون روزا نمونده ام

نخستکار : خودت میدونی تو اون موقعیت کاری از دست من برنمی اومد وگرنه ...

سرخجان : شاید علیه اونا نمیتونستی کاری بکنی اما میتونستی که نذاری سرخپوستا رو قتل عام کنن ، تو مشاور اونا بودی ، نبودی ؟

نخستکار : من ...

سرخجان : تو چی ؟ تو دیدی چطور دارن ما رو میکشن و جیکت درنیومد ، تو داشتی نگاه میکردی و اونا داشتن سرخپوستا رو بخاطر زبانشون ،

                 بخاطر ملیتشون ، بخاطر خاکشون میکشتن ، بخاطر همه اون چیزائی که خدا براشون داده بود ، همون خدائی که این سفیدپوستای

                 دیندار مسیحی اونو پرستش میکنن مثلا ،،، اونا داشتن زنا و بچه های ما رو زیر پا له میکردن و بزرگامونو با سرب داغ خفه میکردن و تو

                 نشسته بودی و مگسهای اطاقتو میشمردی ،،، نه آقا نه ، بین ماها فاصله زیادی هست که اسمش دوستی نیست

نخستکار : ما سرخپوستیم ، هم تو و هم من ، من گمون میکنم که ...

سرخجان : تو حتی به این هم اعتقادی نداری ، تو اگه سرخپوست بودی برای حقوق سرخپوستا میجنگیدی

نخستکار : برای همین اومدم سراغ تو...

سرخجان : نه برای این نیومدی ، اگه تو همونی باشی که قبلا بودی میتونم حدس بزنم برا چی اومدی ،،، مثل همیشه گیر کردی نه ؟

نخستکار : ببین سرخجان ، تو یه سرخپوستی ، منم سرخپوستم و ...

سرخجان : من سرخپوستم ، سرخپوستی که از ازل هم میدونست سرخپوسته ، اما تو با من فرق داری نخستکار ، خودت رو با من مقایسه نکن

نخستکار : میشه بپرسم چرا نباید مقایسه کنم؟

سرخجان : برای اینکه تو هیچوقت متوجه سرخپوست بودن خودت نبودی و هنوز هم نیستی ! تو نمیدونی یه سرخپوست واقعی بودن یعنی چه

نخستکار : پس برای چی اینجام ؟ اطاق ملاقات یه سرخپوست یاغی ! هان ؟ برای چی دارم میگم منم سرخپوستم ؟ برای چی میخوام  ...

سرخجان : لازمت شده که اینا رو میگی ، گفتم که گیر ...

نخستکار : شاید ،،، اما نه مثل همیشه ، این بار اگه من گیر کرده ام تو هم قاطی این مساله ای ، چه خودت بخوای چه نخوای ، برای همینه که اومدم

                   سراغت ، برای اینه که باید با هم باشیم ...

سرخجان : من دارم دوره زندونمو میکشم

نخستکار : نمیتونم باور کنم تو نمیخوای کاری بکنی

سرخجان : چرا ؟

نخستکار : گمونم گفتم اونا میخوان با مردم شهر چکار کنن ،،، این چکار کنن شامل سرخپوستا هم میشه ،،، کسایی که تو همیشه سنگ اونا رو به

                  سینه میزدی

سرخجان : من به کل وجود تو شک دارم

نخستکار : داشته باش ، این مهم نیست ، مهم اینه که به توفانی که قراره همه چیزو نابود کنه شک نداشته باشی

سرخجان : من نمیخوام برای کسی کاری بکنم

نخستکار : پس همه ش ادعا بود ؟

سرخجان : واهمه ای ندارم اینجوری قضاوت کنی                                                                                                                                               5

نخستکار : همه اینجوری قضاوت خواهند کرد ، همه ، حتی اون بچه سرخپوستی که اسم سرخجانو رو بازوهاشون خالکوبی کرده ، سرخجان یاغی

                 حامی سرخپوستا

سرخجان : سرخپوستا منو شناختن ، تو سنگ خودت رو به سینه بزن

نخستکار : من الان از طرف همه اینجام ، حتی اونا

سرخجان : سلام برسون بهشون

نخستکار : میخوای بگی عوض شدی ؟

سرخجان : من نمیخوام چیزی بگم ، تو اومدی انگار چیزایی بگی ، نه ؟

نخستکار : زمان داره بسرعت میگذره و ما برای مقابله با اونا وقت نداریم تو میفهمی این چه معنایی داره ؟

سرخجان : این تو زمان بی معناست

نخستکار : بالاخره میای اون بیرون یا نه ؟ میدونی وقتی اومدی بیرون با چی روبرو میشی ؟ نه مطمئنم که نمیدونی ، بذار روشنت کنم سرخپوست

                 یاغی کوهستان ، وقتی مدت زندون تو تموم شد و اومدی بیرون با یه جنگل روبرو میشی ، یه جنگل که حیوونای درنده ش حلقوم اونائی

                   رو که ضعیفن جر میدن و خونشونو قلپی سر میکشن ، حالا این برا سفیدپوستاست ، میدونی با سرخپوستا چکار میکنن ، خوب گوش

                  کن تا بگم ، پوست بزرگاشونو میکنن و از دراشون آویزون میکنن تا از مد روزی که ایجاد خواهد شد عقب نمونن ، حالا اگه عمر

                  کوچیکاشون به دنیا باشه  و بدرد کار بخورن اونا رو بجای اسب و الاغ و گاو تو مزرعه هاشون بکار میگیرن ، ، ، ،  ، ، ، اما من به یه چیز

                   دیگه ای دارم فکر میکنم ،  اونم اینه که اینا فکرای دیگه ای هم دارن ، اینا میخوان نسل ما سرخپوستا رو از روی زمین بردارن تا این

                   سرزمین که بقول شماها همیشه تاریخ مال سرخپوستا بوده فقط مال خودشون باشه ، فقط مال خودشون ، حالیت شد چی به چیه ؟

سرخجان : اگه فقط یه سرخپوستم تو این سرزمین باقی بمونه اینجا سرزمین اونه نه هیچ کس دیگه ای

نخستکار : آره شعار خوبیه ، اما اونا شروع کردن به از بین بردن تک تک اونائی که این شعار رو میدن و از این حرفا خوششون میاد

سرخجان : فعلا من این توام و جام امنه

نخستکار : مطمئن نباش اینجوری میمونه

سرخجان : باید دید

نخستکار : بذار خیالت رو راحت کنم سرخپوست راحت طلب ، من که پام رو از اینجا بذارم بیرون و شکست بخورم نوبت به تو میرسه ، طولی

                 نمیکشه که ریزجونهوی سفیدپوست میاد سراغ تو ، وقتی هم اون بیاد مثل من نیست که با پیشنهاد بیاد ، اون با تبر میاد ، با تفنگ میاد ، تو

                 که خوب میشناسیش ، کافیه نه بگی تا نعشت رو زمین درازکش افتاده باشه

سرخجان : آره خوب میشناسمش  از همین حالا هم میتونم نعشتو رو زمین ببینم ..................................................

نخستکار : خواب پریشونیه اینی که گفتی

سرخجان : انگار نفست از جای گرمی بلند میشه

نخستکار : منم اندازه تو حالیمه که رفتم سراغ کله سفید گنده ، تا کله سفید گنده زنده ست ریزجنهو دستش به من نمیرسه که تو نعش منو رو زمین

                  ببینی

سرخجان : باید خودم حدس میزدم جنگ جنگ کله سفید گنده است با ریزجونهو

نخستکار : خب باشه ! عیبش چیه ؟ اونا به جون هم افتادن منم این وسط باید کاری بکنم یانه ؟ من خر خودمو سوار میشم و میرم میرسم اونجائی که

                  باید برم و برسم ، من از این معرکه به نفع خودم استفاده میکنم ، این بده ؟

سرخجان : فقط به نفع خودت دیگه نه ؟!

نخستکار : به نفع همه ، همه سرخپوستا

سرخجان : اگه بتونی که بد نیست ، اتفاقا خوب هم هست اما تجربه نشون داده اونا نمیگذارن تو به این راحتیا بتونی خر خودتو سوار بشی

نخستکار : این که بهتر از نشستن و تماشا کردن سیلیه که اومده تا بنیادتو از جا بکنه

سرخجان : تو با کله سفید گنده همراه شدی ، این معنیش اینه که تو هم جزئی از همون سیلی ، ببین نخستکار برای ما سرخپوستا همه اونا مثل همن ،

                   چه ریزجونهو چه کله سفید گنده                                                                                                                                                      6

نخستکار : کله سفید گنده الان همونی نیست که تو میشناختی ، عوض شده ، میخواد برا همه کار کنه ، حتی برا سرخپوستا

سرخجان : اون اگه کل وجودشم سرخ کنه و رنگ ما بشه بازم خیری برای ما نداره ، جنس و ریشه اون با جنس و ریشه ما فرق داره

نخستکار : مگه تا حالا پیش نیومده آدمایی که ریشه مشترک ندارن کنار هم باشن ؟ مگه ارنستوی سفید کنار تو نمرد ؟!

سرخجان : آره شده آدمای مختلف با هم باشن و کنار هم  

نخستکار : پس حرف تو چیه ؟

سرخجان : زمانی شده که دلاشون با زبونشون یکی بوده ، آدما اگه آدم باشن همه مثل همن و میتونن به خوبی با هم کنار بیان اما وقتی مرضی دلشون

                  رو گرفت دیگه نمیتونن ، اونائی که تو کنارشون قرار گرفته ای نسبت به ماها درد و مرضی تو دل دارن که هیچوقت درمون نمیشه ،

                   ارنستوی سفید رو با اونا مقایسه نکن ، اون آدم بود ، آدمی که تو دلش مرضی نداشت ،،، من به اونائی که کنار توان اعتمادی ندارم

نخستکار : این بار فرق میکنه ،،،،،،،،،،،،،،،،،، باور کن

سرخجان : دلم میخواد باور کنم اما ...

نخستکار : اگه دلت میخواد اما نیار

سرخجان : باید یه تضمینی باشه

نخستکار : من با هر چی بگی تضمین میکنم !

سرخجان : باشه ...

نخستکار : این شد یه کار منطقی ، خوشحالم احساسی عمل نکردی

سرخجان : حرف من هنوز تموم نشده و ادامه داره

نخستکار : میشنوم دوست من

سرخجان : یک اول باید تو ورودی اون شهر جدیدشون بنویسن به سرزمین اجدادی سرخپوستا خوش اومدین دو دوم باید کاری به کار سرخپوستا

                  نداشته باشن که کجا کار میکنن و کجا میرن و کجا میمونن سه سوم باید سرخپوستا حاکم بر سرنوشت خوشون باشن یعنی که بزبان و

                   فرهنگ و تاریخ و گذشته و آینده و خلاصه همه چیز خودشون حاکمیت داشته باشن و آزاد باشن که تا آخر خط اینائی که گفتم برن

                   و کسی نتونه و نخواد مشکلی براشون ایجاد کنه و با تاریخ و فرهنگی دروغ و ساختگی اونا رو برده و بنده خودش بکنه چهار چهارم

                   اینکه همه از حقوق مساوی باید برخوردار باشن و فرقی بین یه سرخپوست و یه سفیدپوست نباشه پنج پنجم اینکه ما نمیخوایم دور ما

                   سیم خاردار بکشن و ما هم دلمون خوش باشه که جائی برای زندگی کردن بهمون دادن کل این سرزمین از این اقیانوس تا اون اقیانوس

                   مال ما بوده و باید این مساله مورد تایید رسمی همه قرار بگیره ، اونام میتونن همینجا زندگی کنن ، دل ما بزرگه شش ششم اینکه وقتی

                   کسی برای اداره این مملکت قراره انتخاب بشه از نماینده هایی که خود ما انتخاب میکنیم هم توشون باید باشه نه اونائی که اونا برامون

                   انتخاب میکنن هفت هفتم اینکه تمام کشته شده های ما بعنوان جاویدهائی که برای خاکشون جنگیدن شناخته بشن .............................

نخستکار : جا داری حالا بگو

سرخجان : فعلا چیز دیگه ای به ذهنم نمیرسه اگه رسید اونا رو هم باید به اینا اضافه کرد

نخستکار : هی من یه مشاور ساده ام که اگه پام رو از گلیمم بیشتر دراز کنم با اردنگی میندازنم بیرون ، فکر کردی من کی ام که اینا رو بگم و اونام

                 باهام موفقت کنن و قبول بکنن ، اینا رو قبول نمیکنن باید تعدیلشون بدی

سرخجان : به نظر تو از نظر اونا نفس کشیدن خالی برای ما کافیه یا اونم اضافیه ؟

نخستکار : ببین تو داری زیادی شلوغ میکنی ، درسته که اونا برخلاف ریزجونهو با نفس کشیدن ما مشکلی ندارن اما اینقدرام دست و دلباز نیستن که

                  خواسته های تو رو تک به تک قبول بکنند

سرخجان : پس اونا به فکر ما نیستن ، اگه بودن قبول میکردن ، آخه اینا کمترین حقوقیه که ما تو این سرزمین از هفت هزار سال پیش تا اومدن اینا

                داشتیم و کسی هم شکی بهشون نداشت

نخستکار : حالا اگه اینا نباشه چی ؟ ببین همین که ...

سرخجان : برای تو شاید اینائی که گفتم زیاد باشن اما برای سرخپوستائی که شرف و غیرت و زیبائیهای آدم بودن مهمه اینائی که من شمردم از هر

                چیز دیگه ای ارزشمندتره ،،،،،،،،،،،،،،،، با این اوصاف من نیستم عموزنجیرباف ، عمو نخستکار                                                          7

نخستکار : داری اشتباه میکنی سرخجان

سرخجان : اینو گذشت زمان نشون خواهد داد

نخستکار : حرف آخر ؟

سرخجان : حرف آخرم همون حرف اولمه

نخستکار : مطمئنی ؟

سرخجان : اوهوم ..........................................................................................................................

نخستکار : این یه خیانته  به همه اصولی که تا امروز تو ازشون دم زدی

سرخجان : من مقابل وجدانم راحتم

نخستکار : راحتی تو بخاطر اینجا بودنته که میخوری و میخوابی ، بگو نمیخوام اینو از دست بدم

سرخجان : یه روز میام بیرون بالاخره

نخستکار : تو اگه بیرون بیای و تموم زندگیت رو هم هدر بدی و مبارزه کنی بازم به اینائی که گفتی نمیرسی

سرخجان : برای من مهم نوع زندگی کردنه ، اگه به اینا رسیدم که زهی سعادت اگه نرسم هم مشکلی نیست ، من نه به خودم نه به زندگی و نه به

                  سرخپوستا خیانت نکردم و نمیکنم ، این مهمه

نخستکار : تو داری به همه خیانت میکنی بدبخت ............................................................................................

سرخجان : فقط کافیه یه بار دیگه با من این ریختی حرف بزنی تا بفرستمت به جهنم !

نخستکار : ولم کن ،،،،،،،،،،، ولم کن دیوونه زنجیری ،،،،،،، بذار کله سفید گنده پیروز بشه خودم بخاطر این خیانتت میام سراغت سرخجان

سرخجان : من همیشه از دست تو خوردم و عادتم شده ، اما اگه قرار بر این باشه که یه روزی اوضاع عوض بشه و تو این عوض شدن دست من به

                  تبری چیزی برسه فکر نمیکنم اون گردن پنهون شده ت زیر اون شال قیمتیت بتونه سرتو روی تنت نگه داره ، شاید نکشمت اما مطمئنم

                   گردنت رو خرد میکنم .................

نگهبان وارد میشود  .

نگهبان : باید باهات حرف بزنم

نخستکار : بگو

نگهبان : آخه

نخستکار : اگه خبرت اینه که قصد داره راه بیفته بیاد اینجا بگو تا اینم بشنوه

نگهبان : آره میاد !

سرخجان : کی میخواد بیاد اینجا ؟ مهمون دیگه ای هم داریم ؟

نخستکار : ریزجونهو ، گفتم که میاد سراغت ، حالا که اینجوریه برای اینکه اون نتونه تو رو با خودش همراه کنه من بزور باید ببرمت 

نخستکار با اسلحه ای که بیرون می آورد بطرف سرخجان حرکت میکند تا او را ببرد ، سرخجان از فرصتی استفاده میکند و با گرفتن اسلحه از دست نخستکار به روی میز میپرد .

سرخجان : حالا این دست منه ، دست یه سرخپوست واقعی ، ، ، گفته بودم که دلم میخوادگردنتو بشکنم  ..........................................

نگهبان : اگه میخوای با اون کاری بکنی قبلش منو بزن ،،،،،،،،،،، این یه سرخپوسته  .....................................................

سرخجان : ترسیدی نه ؟؟؟ حیف که نگهبان نذاشت گردنت رو بشکنم ،،، حیف ،،، حالام تا نزدم و ناکارت نکردم گورتو گم کن و برو ، هیچوقت

                 دوست نداشتم موشای لجن مال شده رو بکشم ، برو گمشو عوضی خودفروش ، آره بایدم بلرزی ، آخه الان این تفنگ دستت نیست که

                  نترسی و حرفای گنده گنده بزنی ، بزن بچاک تا نزدم و ناکارت نکردم ، گمشو برو ، گمشو .................

نخستکار : تو اشتباه بزرگی مرتکب شدی

سرخجان : همیشه حرفت همین بوده اما زمان نشون داده اونی که اشتباه کرده توئی نه من

نخستکار : این بار قضیه فرق داره ، ریزجونهو هیچی حالیش نیست ، اون برای رسیدن به چیزی که میخواد از روی نعش همه رد میشه

سرخجان : بذار یه بار هم که شده ما شاهد له شدن نعش عزیز دردونه هایی باشیم که همیشه برای لذت بردن از مستیشون ماها رو له میکردن      8

نخستکار : این صحنه بعد از صحنه له شدن خودته ، مطمئن باش تو یکی نمیتونی ببینیش

سرخجان : غمی نیست ، تو غم خودتو بخور ، گمشو که دیگه دارم جوش میارم ، گمشو

نخستکار خارج میشود  .

نگهبان : حق با نخستکار بود ، ریزجونهو تصمیم داره بیاد سراغت ، گفته اگه باهاش همراه نشی  ...

سرخجان : همیشه به حرفات باور داشتم ، تو سرخپوست وفاداری نسبت به من بودی ، حرفی نزن که باورم عوض بشه

نگهبان : ریزجونهو تصمیم داره کارایی بکنه ، این کارا به نفع ما نیست

سرخجان : اون با آدمایی مثل کله سفید گنده طرف شده و با ماها کاری نداره

نگهبان : اون گفته با همه کار داره

سرخجان : این کار میتونه به نفع ما باشه

نگهبان : گفته تصمیم داره نسلها رو عوض کنه ، به اون حالتی که خودش دوست داره درشون بیاره ، میخواد فقط اونائی رو زنده نگه داره که

               درست مثل خودش هستن ، گفته هر کی مثل اون فکر نکنه و عمل نکنه باید بمیره

سرخجان : مطمئنی میخواد  سراغ سرخپوستا هم بیاد؟

نگهبان : از تو شروع میکنه

سرخجان : و اگه باهاش همراه نشم ؟؟؟

نگهبان : شاید اولین سرخپوستی نباشی که بدست اون کشته میشه اما مطمئن باش آخریش نمیشی ، فاتحه همه خونده ست ..............................

سرخجان : پس باید ببینم چکار میتونم بکنم

نگهبان : تعدادشون اونقدر زیاده که نه تو و نه هزار تا مثل تو کاری از دستش برنمیاد ........................................

سرخجان : امروز شاید

نگهبان : فردا دیگه کسی مثل تو نمیمونه که مقابل اینا بایسته ...

سرخجان : نباید بتونن فردا رو ازمون بگیرن

نگهبان : متوجه منظورت نمیشم ؟ اونا که میتونن امروز رو از همه بگیرن فردا رو هم میتونن

سرخجان : یه کاری برام میکنی ؟

نگهبان : همیشه برات کار کردم ، اگرم نگهبان این زندون شدم برای این بوده که بتونم به تو خدمت بکنم ، تو همیشه اسطوره سرخپوستا بودی و

               هستی

سرخجان : اینا رو میدونم ، اما ، اما چیزی که اینبار میخواستم ازت بخوام فرق داره ،،،،،،،،،،،،،،،،، میخوام کاری بکنی قبل از اینکه ریزجونهو برسه

                  اینجا من ، من ، من با گیسودرباد ملاقاتی داشته باشم ...................................................................................

سیاهی  .  نور  .

نگهبان هیزم جمع میکند  .

اودجان : قصه یه سرخپوست که وقتی قرار بوده تبر دست بگیره و بزنه به دل دشمن رفته سراغ یه زن

نگهبان : زود قضاوت کردی

اودجان : نه ، این تنها چیزیه که از قصه تو میشه فهمید

نگهبان : حالا میتونی نوشته ها رو بخونی ......................

اودجان دستنوشته ها را میخواند  .

اودجان : مادرم تو نوشته هاش نوشته با راحت طلبی نمیشه به روزهای بهتر رسید

نگهبان : امیدوارم تموم نوشته هاشو خونده باشی

اودجان : خونده باشم ؟؟؟ الان دیگه همه رو حفظم ، کلمه به کلمه

نگهبان : اون نوشته ها خط به خط خواسته های پدرته ، میدونست کار به اینجا میکشه                                                                                            9

اودجان : مادرم نوشته دوست داشت بمونه و خودش برام تعریفشون کنه ،،،،، کاش زنده بود ......................................................................

نگهبان : مرد که نباید گریه کنه مرد !

اودجان : مرد اگه بدونه برا چیزی داره گریه میکنه که جز گریه درمون دیگه ای نداره برای چیزائی که درمون دارن گریه نمیکنه ، من دارم برای

                همه اونائی گریه میکنم که بخاطر این سرزمین و بخاطر ریشه ای که هزاران سال اینجا داشتن جون دادن اما شرفشونو نفروختن

نگهبان : تو آخرین سرخپوست از نسل یاغیهای این سرزمینی اودجان ، گریه هاتو کردی ، خوبه ، اما باید بدونی تو موندی تا نذاری خون اونا هدر

                بره ، حالا تو موندی و یه عالمه مهاجم وحشی که امروزه روز صاحب این خاک شدن ، کار بزرگی در پیش داری

اودجان : هروقت کم بیارم نوشته های مادرم  رو میخونم ،،، راستی نگفتی منظورت از گفتن اون قصه چی بود ؟

نگهبان : میخواستم سرخجان رو بشناسی

اودجان : شناختن اون زیاد به آدم حال نمیده

نگهبان : نه پسرم در مورد سرخجان فکر بد نکن

اودجان : چطور فکر بد نکنم ، وقتی همه به اون نیاز داشتن اون فکر این بوده که با یه زن هم آغوش بشه !

نگهبان : همه سرخها قتل عام شدن اما تو بدنیا اومدی ، هنوزم زنده ای ...

اودجان : چه ربطی داره ؟

نگهبان : سرخجان پدر تو بود ........................................................................

اودجان : سرخجان ؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

نگهبان : میدونی ، وقتی سرخجان تو اون شرایط مساله ملاقات با مادرت رو مطرح کرد قاطی کردم ، باورم نشد ، اما بعدها فهمیدم منظورش چی بود

               و چکار میخواست بکنه

اودجان : یعنی ؟!

نگهبان : سفیدا تصمیم گرفته بودن نسل سرخا رو نابود کنن ، ، ، حالا یکی هست که اگه بخواد میتونه رقص رو شروع کنه ..............................

اودجان : تنهائی چقدر سخته                                     

نگهبان : خدا باهاته پسر ، اون افق رو نگاه کن خدائی که این بی انتهائی محض رو تونسته تو یه طبیعت ساده خلق کنه خودش بی انتهاتره ، خواست

                اون خدا هم انتها نداره ، اون از آدماش خواسته آرزوهای بی انتهائی داشته باشن ، خواست تو هم نباید انتها داشته باشه ...

نگهبان هیزمها را آتش میزند و خارج میشود ، اودجان همچنان در حال تماشای افق میباشد .

اودجان :  موندم چکار باید بکنم ، کمکم میکنی تصمیم درست رو بگیرم ؟ با توام نگهبان ،،،،،،،،،،، نگهبان ،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،، نگهبان ،،،،،،،،،،،،

                 آهای ،،،،،،،،،،،،،،،،،،، منو تنها نذار نگهبان ،،،،،،،،،،،،،،،،، با توام مرد ،،،،،،،،،،،،،،،،، نگهبان کجائی تو ؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟ من تنهام ، من به

                  تو نیاز دارم ،،،،،،،،،،،،،،،،،،، نگهبان ،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،، رفته ،،،،،،،،،،،،، نیست ، نیست ،،،،،،،، تنهام ، تنها ..........................

هیزمها کاملا روشن شده اند  .

اودجان در سرخی افق رقصی را آغاز کرده است  .

                                                                                                                                                        پایان   .