متن نمایشنامه: جاها عوض ...

آدمها: راهب، جوان و تندیس.

                                                                             جوان روی صلیبی چوبی، همچون عیسی مسیح، به صلیب کشیده شده است.

جوان: ای پدر ما که در آسمانی، نام تو مقدس باد. ملکوت تو بیاید. اراده تو چنان‌که در آسمان است، بر زمین نیز کرده شود. نان کفاف ما را امروز

          به ما بده. و گناهان ما را ببخش چنان‌که ما نیز، آنانکه بر ما گناه کردند را می‌بخشیم. و ما را در آزمایش میاور، بلکه از شریر رهایی ده. زیرا

          ملکوت، قدرت و جلال از آن توست تا ابدالاباد، آمین. مرا افتخار بالانشینی بده ای روح مطلق هستی. ای پاک. ای آخرین امید. ای اولین

          پناه. ای اول و آخر.

                                                                             راهب وارد می شود و خیره به جوان نگاه می کند.

                                                                             جوان متوجه حضور راهب شده و از صلیب پایین می آید.

جوان: اومدین؟

راهب: ...

جوان: تمیز کردن این صلیب چوبی از اون کاراست که من عاشقشم. اصلا فکر کردم، با خودم فکر کردم، یعنی هر روز فکرم اینه ها، اگه من خودم

         هم خالق خودم بودم، مثل خدا، اگه خودم هم خودم رو آفریده بودم، به دنیا آورده بودم، همین شکلی خلق کرده بودم. همین شکلی. اصلا

         کارم هم همین بود. خدمت به شما. تمیز کردن صلیب چوبی شما. چه آفرینش هنرمندانه ای بالاتر از این. نظر شما هم همینه نه؟ حتم دارم

         همین باید باشه. امروز همچین زیادی زود نیومدین؟

راهب: ثانیه به ثانیه شمارش نکنی وقتت جور دیگه ای ...

جوان: می گذره وقت البته. من ثانیه ها رو نشمردم منتهی ...

راهب: اون بالا نبودی فکر می کردم پشت در مستراح فال گوش ...

جوان: نگین اسمش رو حالم به هم خورد.

راهب: تو خودت آخر چندشی نجس. بکش اونورتر بینم.

جوان: بفرمایین.

راهب: باز رفتی این بالا چکار؟

جوان: خواستم یه دستی سر و گوش صلیب و سقف ...

راهب: کف اتاق رو تمیز کن سقف پیشکش. تو واسه چی دوست داری اینقدر حرفهای من رو تکرار کنی؟

جوان: کدوم حرفا؟

راهب: همینائی که بالای صلیب گفتی ...

جوان: آهان. تمرین بود ...

راهب: که چی بشه؟

جوان: که راه بیفتم ...

راهب: برای؟

جوان: تا راه شما رو برم.

راهب: اژدهای بزرگ آتشگون با هفت سر و ده شاخ. گفته بودم برا من همچین موجودی هستی؟

جوان: البته هرچقدر تمرین کنم به خوبی شما نمی شم که.

راهب: متلک ننداز بوزینه ...

جوان: البته که منم آدمم. متلک نیست راهب کبیر، تمرینه. شاید خدا خواست با تمرین بیشتر آدم تر شدم. شبیه، شبیه شما مثلا ...

راهب: بر منکرش لعنت که شکل آدمایی ...

جوان: نگین این حرفا رو از خودم بدم میاد.

راهب: حالا خودت نظرت چیه؟

جوان: راجع به؟

راهب: تونستی مثل من باشی؟                                                                                                                            1

جوان: تقلید از شما سخت ترین کار عالمه. حکما رویای یوحنا و مکاشفه اش در مورد شماست. اونجا که گفته؛ نگاه کردم و اسبی سفید دیدم ...

راهب: اسبی سفید!؟

جوان: مونده حرفم هنوز. سوار بر اسب کسی را دیدم که کمانی در دست و تاجی بر سر داشت.

راهب: خوبه این زبونا رو بلدی.

جوان: شاگرد شمائیم، لایق باشیم اگه.

راهب: خدمتکار ...

جوان: بله. بله. شرمنده. خدمتکار. بله. درسته. خدمتکار. بله. فقط همین.

راهب: همه جا مرتبه؟

جوان: همه جا و همه چیز.

راهب: خدات رو شکر کن این یه کار رو خوب بلدی وگرنه با اردنگی ...

جوان: این بار اسبی سرخ پدیدار شد. به سوار آن شمشیری داده شد تا قادر باشد صلح و سلامتی را از زمین بردارد و بجای آن، هرج و مرج ایجاد

         کند. در نتیجه جنگ و خونریزی در همه جا آغاز شد.

راهب: منظور؟

جوان: خواستم بگم حفظ کردن اینا رو هم بلدم.

راهب: آره، خوب حفظی همه رو.

جوان: خب راستش از بس شما خوندین این مکاشفه یوحنا رو همه رفته تو مغزم و ....

راهب: این بالا که بودی چیزی حس نکردی؟

جوان: ...

راهب: این بالا ...

جوان: چی مثلا؟

راهب: بگم که می گی آره خب خودم حس کرده بودم.

جوان: نه جون راهب.

راهب: تخته ی این صلیبه، صدا ...

جوان: صدای جیرجیر ...

راهب: میخاش شل شده انگار ...

جوان: از بس جاش رو عوض کردیم شل شده آره.

راهب: سالی یه بار تابستونا می ره کنار پنجره یه بارم زمستونا برمی گرده این گوشه کنار بخاری. شد از بس؟ حالا خوبه خودت ...

جوان: آنگاه، پس از گشوده شدن مهر سوم، اسب سیاهی را دیدم که سوارش ترازویی را در دست داشت ...

راهب: من عادل می مونم تو قضاوتم، خواستم بگم خوبه خودت همیشه کشیدیش اینور و اونور.

جوان: آره خب شما دیسک کمر دارین ...

راهب: الهی بگیری بیفتی کف اتاق کسی نباشه جمع و جورت کنه ...

جوان: چی بگیرم؟

راهب: خناق! دیسک کمر دیگه.

جوان: نگین اسم اون درد و ورم رو قلنج می گیرم از شنیدنش.

راهب: چطور بود حالا؟

جوان: دیسک کمر؟

راهب: این بالا.

جوان: خب صلیبه دیگه ...                                                                                                                                 2

راهب: صلیبه دیگه!؟ مگه من نمی دونستم صلیبه؟! شنیدی بگم برجه؟

جوان: برج که این ریختی نیست اصلا.

راهب: نگفتی.

جوان: من موندم شما بیست و چهار ساعت شبانه روز چطوری روی این لامصب خودتون رو سر پا نگاه می دارین؟ من موندم آدم بره روی یه

          صلیب و فقط برا دستشوئی بیاد پایین! عجب تحملی!!! این همه سال! اینقدر طولانی!؟

راهب: ده سال طولانیه؟!

جوان: نیست؟

راهب: نجات دهنده ما دو هزار ساله اون بالاست ...

جوان: اون که عروج کرده؟

راهب: کی گفته؟

جوان: همه راهبا نظرشون اینه خب.

راهب: حرف رایج همیشه درست نیست جوون. گاهی حتی اسقفای بزرگ هم اشتباه کردن.

جوان: شما یعنی معتقدین ...

راهب: چند بار گفتم بهت، نگفتم؟

جوان: چی رو گفتین؟

راهب: نظرم رو. نگفتم؟

جوان: خب راستش درست و حسابی یادم نیست ...

راهب: چطور باقی حرفام رو حفظی پس؟

جوان: یادم نمونده خب ...

راهب: اون هنوز اون بالاست. روی صلیب.

جوان: پس چرا نمیاد پایین؟ رو صلیب مونده چی بشه؟

راهب: او اسب را به جلو می راند تا در نبردهای بسیار پیروز شود و فاتح جنگ باشد.

جوان: رو صلیب؟

راهب: برای بر دوش کشیدن گناه مردمان فرقی ندارد کجا باشی، روی زمین یا در هوا. نجات دهنده ی ما سخت ترین مکان را برگزیده تا گناه

        انسان های بیشتری به خاطر سنگینی انتخابش بخشوده بشه. جهنم خالی باید بمونه. بهشت آخرین منزلگاه انسان هست.

جوان: من هر چی سعی کردم آخرش نتونستم بفهمم جهنم و بهشت چه شکلی هستن؟

راهب: جهنم شکل توئه. باید بسوزی و پوستت کنده بشه تا جهنم را بشناسی؟

جوان: نگین پوستم خارش گرفت ...

راهب: یک قرص نان گندم، یا یک کیلو آرد جو به قیمت مزد روزانه یک کارگر باشد. اما به روغن زیتون و شراب ضرر نرسان.

         انگار یادت رفته صبحونه م رو بیاری. حالا واییستا هی ور بزن.

جوان: شما به حرفم کشوندین وگرنه من ...

راهب: عجب روئی داری تو کفتار بدریخت ...

جوان: نگین اسم اون جونوره رو خب. اه.

راهب: بجنب بینم. یه تکونی بده به خودت. یاللاه.

جوان: آوردمش. منتهی شما نبودین گذاشتمش اینجا روی میز و ...

راهب: بیار اینجا، گشنمه.

                                                                             راهب شروع می کند به خوردن صبحانه، که، در گلویش گیر می کند و به

                                                                             سرفه اش می اندازد.                                                        3

جوان: ناگاه اسب رنگ پریده ای، زرد رنگ، ظاهر شد که سوارش مرگ نام داشت. به دنبال او اسب دیگری می آمد که نام سوارش دنیای مردگان

         بود. به آن دو اختیار قدرت داده شد، تا یک چهارم زمین را بوسیله جنگ، قحطی، بیماری و جانوران وحشی نابود کنند.

راهب: خوبه دیگه، اینقدر نزن پشت من. ور هم که می زنی دیگه بدتر.

جوان: خواستم کمک کنم با یاد خدا بلا رو دفع کرده باشین.

راهب: این بلا نبود، بلای جان و روح من توئی ...

جوان: بشکنه دستی که نمک نداره.

                                                                             صدای باد شدیدی بگوش می رسد، پشت سرش صدای شدید بهم خوردن

                                                                             درب ها را خواهیم شنید. همزمان مشعل ها خاموش می شوند.

راهب: خدا خودش کمکمون کنه.

جوان: سپس فرشته چهارم شیپور را نواخت. همان لحظه به یک سوم آفتاب و یک سوم ماه و یک سوم ستارگان صدمه رسید، بطوریکه یک سوم

        آنها تاریک شد، به این ترتیب یک سوم روز و یک سوم شب در تاریکی فرو رفت.

راهب: برو مشعل ها رو روشن کن.

جوان: باز خاموش شه چی؟

راهب: رو احتمالات زندگی نکن.

جوان: (مشغل ها را روشن می کند) ناگاه ستاره ای عظیم چون چراغی افروخته شده از آسمان فرود آمد.

                                                                             راهب بالای صلیب رفته است.

راهب: بیا طناب دست و پام رو ببند. با این توفان باید منتظر حوادث بد بود.

جوان: عقابی دیدم که در وسط آسمان پرواز می کند و به آواز بلند می گوید: وای! وای! وای به حال اهالی زمین.

                                                                             صدای مجدد دق الباب.

راهب: در رو شکستند. برو ببین کیه این وقت صبح.

                                                                             جوان بطرف درب می رود.

جوان: کیه؟

تندیس: من پشت در ایستاده در را می‌کوبم اگر کسی صدای مرا بشنود و در را باز کند وارد می‌شوم و با او شام خواهم خورد و او نیز با من ...

جوان: برام انجیل نخون. اسمت رو بگی کافیه.

تندیس: حق‌جوی عزیز، عیسی مسیح خداوند که بعد از مرگ بر روی صلیب و تدفین، دوباره زنده شد و اکنون زنده است، بر در قلب شما ایستاده

           در را می‌کوبد و مایل است وارد قلب و زندگی شما بشود.

جوان: نه بابا ...

تندیس: او می‌خواهد تمام گناهان شما را ببخشد و رابطه و مشارکت واقعی و بسیار نزدیک، بین شما و خدای قدوس برقرار سازد و به شما حیاتی

           جدید و ابدی در خدا ببخشد. اگر آنچه را که ذکر شد، قبول داشته باشید، کافی است که از گناه توبه کرده و به عیسی مسیح خداوند ایمان

           آورید.

جوان: دیگه چی بلدی؟

تندیس: کلام خدا در انجیل شریف می‌فرماید: زیرا اگر با لبان خود اعتراف  کنی که عیسی، خداوند است و در قلب خود ایمان آوری که خدا او را

          پس از مرگ زنده ساخت نجات خواهی یافت. زیرا انسان با قلب ایمان می‌آورد و نیک محسوب می‌گردد و با لبهای خود به ایمانش

          اعتراف می‌کند و نجات می‌یابد.

جوان: راهب کافی نبود یکی دیگه از راه رسید. اسمت چیه؟ چکاره ای نحس اکبر؟

تندیس: خداوندا ، اعتراف میکنم که شخصی گناهکارم. اعتراف میکنم که با قدرت خود و یا کارهای نیکم نمیتوانم نجات یابم و رستگار شوم.

جوان: انگار چاره ای ندارم با این همه حرف و حرف و حرف. بفرما.                                                                       4
تندیس: از اینکه دعای مرا شنیدی متشکرم، آمین. باشد تا فروغ جاودان بر تو بتابد، آمین.

جوان: خرم نکن، به اندازه کافی از راهب دعا شنیده ام. بی اثر. نگفتی کی هستی؟ این وقت سال که دیر رفت و آمدی نداره تو از کجا پیدات شده،

        چی می خوای؟

تندیس: دعای راهب برای پدری مریض و درمانده.

جوان: اهل کجایی؟

تندیس: همین اطراف.

جوان: کجا راه افتادی؟

تندیس: باید راهب را ببینم.

جوان: ما هم برگ چغندریم دیگر؟

تندیس: قبلها دیدن راهب این همه دنگ و فنگ نداشت.

جوان: اینها دیگر به تو ربطی ندارد.

تندیس: خوش اخلاقی عیب نیست ها.

جوان: به راهب بگم برای پدرت دعا ...

تندیس: خودم زبان دارم، واسطه لازم ندارم.

جوان: هر کاری اصول و قواعد خودش را داره. دلبخواهی نیست که ...

تندیس: داشته باشه هم من با راهب طرفم نه با تو.

جوان: بگم برای چی آمده ای؟

تندیس: بگو تندیس آمده است.

جوان: کفایت نمی کنه. بگم برای چه کاری؟

تندیس: نگم راهم نخواهی داد انگار، باشد. پیامی از اسقف اعظم دارم.

جوان: اولی یا دومی؟

تندیس: چی؟

جوان: دروغ. کدوم دروغ بود؟

تندیس: اولی. انگار نشنیدی گفتم پیام آوردم.

جوان: در مورد؟

تندیس: همین کافیست.

جوان: تشخیص کفایت این با تو نیست.

تندیس: پیام سر به مهره.

جوان: بده برسانمش.

تندیس: سفارش شده ام با دست خودم تحویل راهب بدم.

جوان: چرا از اول نگفتی. بشین تا از راهب اجازه بگیرم. راجع به چی هست حالا؟

تندیس: این همه فضولی از ...

جوان: نخواستم بگی. راهب خودش خواهد گفت، بخواد البته.

تندیس: خیلی معطل شدم.

جوان: گفتی اسمت؟ آهان، تندیس ...

تندیس: فقط سریع تر.

          کسانی که از این بلایا جان سالم بدر بردند، باز حاضر نشدند خدا را بپرستند. اینان نمی خواستند از آدم کشی، جادوگری، زنا و دزدی

          دست بکشند و بسوی خدا بازگردند. آمین.                                                                                                5

جوان: مثل همینی که خواندی، چند دعای دیگه بخوان تا برگردم.

                                                                             جوان تندیس را به حضور راهب می برد.

تندیس: ایمان دارم که تو بخاطر گناهان من روی صلیب کشته شدی، در قبر نهاده شدی و پس از سه روز از مردگان برخاستی. ایمان دارم که تو

           زنده هستی و این اقتدار را داری گناهان مرا ببخشی و مرا در پیشگاه خدا پارسا بشماری. من از همه گناهان خود توبه و بازگشت میکنم و

           تمام قلب و زندگی خود را تسلیم تو مینمایم. قول میدهم تا آخر عمر تو را پیروی کرده ، مطابق اراده ی تو زندگی کنم. تقاضا دارم مرا

           بپذیری و طبق وعده ات زندگی نوینی به من ببخشی.

راهب: اسقف در چه حال است قاصد؟

تندیس: تندیسم.

راهب: اسقف گفته نامه را جز خودم به کس دیگه ندی؟

تندیس: سلام و آرزوی سلامتی داشتند برای ...

راهب: نامه را بگیر.

تندیس: وظیفه دارم به دست مبارک بدم.

جوان: عرض کردم که، آدم نسازی را فرستاده اند.

راهب: باشه. این هم از دست های من. دوست داشتی از صلیب پایین بیام؟ بذار بینم دوست و یاورم اسقف اعظم چی برام فرستاده. صندلی.

جوان: این بره دیگه نه؟

راهب: با خودش است. خواست بماند چیزی بخورد و راه بیفتد.

تندیس: با اینکه عجله دارم، دیر و کلیساهای دیگه ای هم باید برم، اما تا جواب نگیرم ماندنی هستم.

جوان: بشین.

تندیس: ممنونم.

راهب: این خط خود اسقف بزرگوار هست. هوم. چی نوشته حالا ...

جوان: این سکوت را از خوبی نامه بدانم یا ...

تندیس: تو خدمتکاری یا مشاور؟

جوان: راهب چیزی نخواهید گفت؟

راهب: جهنم وجود ندارد. با هم مهربان باشید.

جوان: چی؟ توی نامه نوشته شده؟

تندیس: خوند خب.

جوان: جهنم را دزدیدن؟

تندیس: از اول وجود نداشته ...

جوان: نداشته؟

تندیس: لابد اسقف نوشته ...

جوان: پس این همه سال چرا کسی متوجه این مساله نشده؟

تندیس: جوابشان. لطفا.

جوان: راهب واقعا اسقف این رو نوشته؟

راهب: از من خواسته از این پس به مردم بگم جهنمی وجود نداره. خب، خواهم گفت.

تندیس: مرقومه تان را تقدیم حضورشان خواهم کرد. گفته اند مکتوب بشه.

جوان: خواهید نوشت؟

راهب: پس شاگردان گریستند برای این کلمات و گفتند: رحم کن ما را خدای، رأفت کن بر هیکل و بر شهر مقدس و گرفتار مکن     6

        او را به حقارت امت‌ها، تا حقیر نشمارند عهد تو را.

جوان: بالاخره چی؟

راهب: قلم و کاغذ. برام بیار. به اتاق خودم.

                                                                             راهب محو در خیالات بر روی زمین نشسته است.

جوان: قلم و کاغذ. اسمش را پرسیدم. گفت تندیسم. تندیس هم شد اسم؟ زیادی هم وراج است. سرم را برد. کم مانده بود به دیوار بکوبمش، نه،

        سرم را. از بس وراجی کرد. گفتم مرد اینقدر صحبت نکن. بس است. کو گوش شنوا. ور ور ور. حالا وقتی آوردمش پیش شما کلی سفارش

        کرده بودم حرف نزنه. مگه گوشش بدهکار این حرفهاست. برام از زمین و آسمان بافید. از هر دری سخنی. این خوبست سخنگوی جایی

        نیست. اصلا بی خیال تندیس. خیلی وقت بود به اتاقتان پا نذاشته بودید! ببینم از کی بود؟ یادم نیست. امان از دست این حافظه. ذهنم کند

        شده دیگه. دست خود آمدم که نیست. یادش بخیر چه روزگاری داشتیم. در همین اتاق چقدر برای من حقیر از خدا گفتید. از روح و از پسر

        خدا. از وقتی صلیب را ساختید اینجا نیامدید. آره یادم هست. وقتی همیشه روی صلیب باشی دیگه خواب و استراحت معنا نداره. شما روح

        بزرگی دارید. همیشه آرزو داشتم مثل شما بشم. نمی شه که. شدنی نیست. من کجا، شما کجا. من ضعیفم. خیلی. شما قوی هستین. خیلی.

        اصلا قیاس خوبی نکردم. من با شما؟ اصلا کار درستی نبود. بابتش خجلم. نادانی این حقیر را خواهید بخشید. شما همیشه بخشنده بودید.

        همیشه. یادتون هست چقدر من رو بخشیده اید؟ من هم یادم نیست. بگو هزار بار. بیشتر هم هست. خودم که می دانم. این تندیس هم قابل

        بخشودن هست. کاره ای نیست. حتم دارم شما به بزرگواری خودتان خواهید بخشید. مامور بوده و معذول. لابد گفته اند برو آمده. سر خود

        نبوده. من بی اجازه شما جائی رفته ام تا امروز؟ ابدا. امکان نداره برم. بگید برو راه خواهم افتاد. هر جا که دستور شما باشه. بی امر شما

        حتی از جایم هم تکان نخواهم خورد. کجا برم بی اذن و دستور مافوقم. مگه نمک نشناسم؟! نه. این کارها به این سادگی نیست. هر چه از

        بالا دستور باشه باید مطیع امر بود. من کی هستم که مطیع شما نباشم. من تابع دستور شما هستم. هر چه بگین همان خواهد شد. حالا هم

        هر چه شما بگین همان را انجام خواهم داد. هر چه. برم بیرونش کنم؟ لب باز کنید تا با اردنگی بیندازمش بیرون. حالا این هم تقصیری

        نداره ها. بالاخره نگفتین چه کنم؟ من بی دستور آواره هستم. تکلیفم را بلد نیستم. باید چیزی بگین. چیزی بخواین. وگرنه من چکار باید

        بکنم؟ بروم؟ بشینم؟ نروم؟ بیرونش کنم؟ بیرونش نکنم؟

راهب: جهنم وجود ندارد.

جوان: نداره. نه. فرموده نداره. لابد نداره. ما را چه که حرف بزرگتر از خودمان را زیر سوال ببریم؟ نداره. لابد از اول نداشته. این همه سال اما،

        هیشکی متوجه نشده چرا آخه؟ ای داد و بیداد. اصلا با عقل جور نیست. چرا؟ چرا هیشکی متوجه نشده آخه؟ چیزی این قدر واضح باشه

        اونوقت ...

راهب: جهنم وجود ندارد.

جوان: چقدر هم واضح بوده ها. جهنمی نیست. نبوده اصلا. چقدر ساده. موندم این همه راهب و اسقف و عابد و کشیش و باقی آدما چرا متوجه

        این وضوح ملکوتی نشدن؟

راهب: جهنم وجود ندارد.

جوان: به همین راحتی. نداره خب. اصلا گور بابای جهنم. چیز بدردبخوری هم نبود که ...

راهب: جهنم وجود ندارد.

جوان: بنویسید خلاص شه بره پی کارش. تمام. هم شما راحت شدین، هم من و هم دیگران. راحت. گور بابای جهنم.

راهب: تمامی این سالها به مردم گفتم جهنم هست، عذاب هست. آتش.

جوان: خاموش شده لابد.

راهب: به مردم چی باید بگم؟

جوان: ساده است. آتش جهنم خاموش شده. جهنم مرده. جهنمی در کار نیست. مردم ...

راهب: تو چیزی گفتی؟

جوان: کی؟ الان؟                                                                                                                                           7

راهب: تو کی اومدی تو؟

جوان: نیم ساعت بیشتر هست دارم دلداری تان ...

راهب: اینجا بودی؟

جوان: گفتم قلم بیارم بنویسید برای مردم ...

راهب: تو از مردم چی حالیته؟ ها؟ مردم رو دیدی؟ براشون حرف زدی؟ کمکشان کردی؟ مردم کی ان از نظر تو؟ ها؟ تو از مردم حرف زدی؟ تو؟

         تو اندازه این حرفهائی؟ تو؟ تو خودت از مردمی، گوسفند خدا. منم که چوپان این گله ام. تو از مردم چی حالیته گوسفند خدا؟ ها؟ منم که

         عمرم را به پای مردم گذاشتم. جانم را برای مردم گذاشتم. روح و روانم را. جوانی ام را. من هستم که لحظه به لحظه از عمرم را صدقه

         مردم کردم. فدای مردم کردم. منم که درک دارم مردم چه معنائی دارن. تو چی از مردم حالیت هست؟ ها؟ برای من آدم شده ای؟ برای من

         بلبل شده ای؟ برای من سخن گفتن یادگرفتی؟ تو؟ توی گوسفند؟ منم که باید از مردم حرف بزنم. منم که باید درد آنها را بفهمم. منم که

         باید از خدا برای آنها آمرزش و بخشش بخوام. منم که سود و زیان آنها را شناخته ام. راهشان برده ام. در خوبی ها شریکشان کرده ام. از

         بدیها دورشان کرده ام. درست و غلط را من به آنها یاددادم. تو برای من از مردم حرف می زنی؟ تو؟ ها؟ توئی که اندازه یه گوسفند حالیت

         نیست؟ تو؟

جوان: خب غلطی بود کردیم، دیگه هم ...

راهب: جهنم وجود ندارد؟

جوان: این را دیگه من نگفتم ...

راهب: پس این همه سال من مردم را از چی دور کرده ام؟ از چی؟

جوان: ظاهرا تازه است این مطلب ...

راهب: حالیت هست چی بلغور کردی؟ ها؟ تازه است؟ چه ربطی داره؟ ربطش چیه آخه؟ گفته جهنم وجود ندارد. حالیت هست معنی این تا

         کجاهای من رو بر باد داد؟ ها؟ حالیت هست تا کجاهای من را آتش زد؟ من الان خود جهنمم. جهنمم من. جهنم منم. من جهنمم. حالیته.

         من خودم جهنم هستم الان. اینجا.

جوان: اسقف ...

راهب: ببند دهان کثیفت را موش ملعون. ببند دهانت را. اسم اسقف را بر زبان کثیفت جاری نکن. حکما کار دشمنان من بوده. دشمنان من. اونائی

          که می دونستند من برای مردم از جهنم قصه ها گفتم. قصه ها. اونائی که حرفهای من رو تک به تک حفظ بودند. اونائی که دوست داشتند

          خار شدن من رو ببینند. خار شدن من را تو چشم مردم تماشا کنند. ببینند من دارم سقوط می کنم. از اوج پائین آمدن من را دوست داشتند

          ببینند. افتادنم را. اوف که آتش گرفتم. آتش شده ام. آتش.

جوان: آرام باشید. شما را به خدا. من نگرانتان هستم ...

راهب: تو؟ توی موش نگران من هستی؟ توی سوسک؟ تو از حال من چی حالیت هست؟ ها؟ تو؟ درد خودم کافی نیست که تو شدی دیو عذاب

        من بدبخت؟ خدایا چه بدبختم من. چه گناهی به درگاهت کرده ام که سزاوار این لحظه باشم؟ من بدبخت. بدبخت. بدبخت ...

جوان: نکنید. خودتان را نزنید. پیر من. راهب من.

راهب: خفه شو. با من حرف نزن ...

جوان: آخه ...

راهب: گمشو برو بیرون. بیرون گفتم. برو. برو. نه. بمان. بیا اینجا. بیا جلوتر. کارت دارم. بیا ...

جوان: گفتم که ناراحتی ...

راهب: خوب گوش کن. خوب ...

جوان: خدایا چی شد؟ وای ...

راهب: گوش کن ...

جوان: شما آرام شین، من گوش ...

راهب: فقط گوش کن. من را ببر و به صلیبم کش. زود ...                                                                                           8

جوان: شما باید استراحت ...

راهب: خفه. خفه ...

جوان: چشم . چشم ...

راهب: تا گلوت را نجویده ام ساکت شو. من را ببر، فهمیدی که، ها؟ بگو. بگو که ...

جوان: چی شد؟ وای ...

راهب: بگو، به آنکه آمده، بگو راهب هرگز به مردم نخواهد گفت ...

جوان: چی را؟

راهب: گوش کن. بگو با مردم نخواهد گفت جهنم وجود ندارد.

جوان: آتیشت می زنن ...

راهب: من بر صلیبم با مردم سخن خواهم گفت. شنیدی؟ با توام. شنیدی؟

جوان: اسقف آتیشت بزند یا خودم خفه ت کنم؟ خدایا؟

                                                                             جوان راهب را خفه می کند.

جوان: وای بر من. این چه حالی است گرفتارش شدید؟ وای بر من. غش کرده. غش کرده.

         ای آفریدگار، به همراه قدیسان خود به کمک آی، چرا که تو بخشاینده‌ای، آرامشی ابدی بدیشان ازرانی دار، ایزدا تو کمکم کن،

         باشد تا نور ابدی بر ایشان بتابد، به همراه قدیسان تو برای همیشه،، چرا که تو بخشاینده‌ای.

                                                                             جسد راهب بر صلیب است.

                                                                             جوان و تندیس در کنار راهب بصورت کاملا رسمی ایستاده اند.

                                                                             جوان بر صلیب است.

جوان: ای بره خدا که گناهان جهان را می‌زدایی، بدیشان آرامش بخش.
         او اینک در منزل ابدی خود بخواب رفته است. پس تو ای خدای ما، آرامشی ابدی بدیشان ارزانی دار، ایزدا و فروغ جاودان را بر

         او بتابان. حقانیت او در یاد و خاطره‌ای همیشگی جای خواهد گرفت، و او از بدگویی‌ها هراسی نخواهد داشت. ما ایمان داریم به

         خدای یکتا، پدر قادر مطلق، آفریدگار آسمان و زمین، و هر آنچه پیدا و ناپیداست، و به خداوند یکتا عیسای مسیح، پسر یگانه

         خدا، مولود ازلی پدر.

         او خداست از خدا، نور از نور، خدای راستین از خدای راستین، که زاده شده و آفریده نشده‌است، هم‌ذات با پدر.

         و از طریق او همه چیز هستی یافت. برای ما آدمیان و برای نجات ما از آسمان فرود آمد.

         برای ما مصلوب شد، رنج کشید. مرد و مدفون گشت.

تندیس: نوحه هات برای راهبه؟

جوان: خوشا به حال آنان که نوحه می‌نمایند بر این زندگانی، زیرا ایشان تسلی خواهند یافت.

تندیس: قرار هست همیشه اون بالا باشی؟

جوان: سخته اما، خوشا به حال بی‌نوایانی که روی می‌گردانند به حق از لذت‌های جهان، زیرا ایشان زود است که متنعّم شوند به لذایذ ملکوت

         خدای.

تندیس: لذایذ ملکوت خدا؟!

جوان: سنگین مسازید دل‌های خود را به خواهش‌های جهانی. راهب مرد. باید که سنگینی بار او بر دوش کسی گذاشته بشه. باید جایگزین داشته

        باشه.

تندیس: اسقف باید بگه کی ...

جوان: تو به اسقف خواهی گفت ...                                                                                                                     9

تندیس: چی به اسقف خواهم گفت؟

جوان: خواهی گفت، خب، تو به او خواهی گفت ...

تندیس: آخه چی را؟

جوان: خواهی گفت راهب قصد داشت به مردم بگه جهنمی در کار نیست. اما ...

تندیس: اما، اما چه؟

جوان: دیدی که. اجل مهلتش نداد.

تندیس: این چه ربطی به جایگزین او داره حالا؟

جوان: من هم دست پرورده راهبم.

تندیس: و باید جایگزینش شوی؟

جوان: چه کسی بهتر از من؟

تندیس: در کار اسقف دخالت کردی ها ...

جوان: من با تمامی افکار و اندیشه های راهب آشنا هستم. گوش کن. با مردم این منطقه هم آشنا هستم. اسقف بهتر از من کسی را نخواهد یافت.

تندیس: ...

جوان: به مردم خواهم گفت جهنمی در کار نیست.

تندیس: حالا اگر اسقف بپذیرد که ...

جوان: اگه حرف دیگه ای هم باشه به مردم خواهم گفت. اسقف هر حرفی داره به من برسان. فقط همین. من به مردم خواهم گفت. من شاگرد

         راهب هستم. اسقف به راهب ایمان داشت.

تندیس: حرف هات را به اسقف خواهم گفت.

جوان: همچنین واجب است بر شما که خوبی کنید با همه، زیرا در ناموس نوشته شده‌است: قدیس باشید، زیرا من، پروردگار شما قدوسم.

        پاک‌شدگان باشید، زیرا من پاکم. کامل باشید: زیرا من کاملم.

                                                                                   پایان

                                                                                98.11.28

                                                   آس اولدوز. آس اوربایجان. اورآنا.

                                                                                                                                                               10