اوچماق ...

هه له  یئرده ن  دوروب   گویله ره   اوچورام  دئمه میش 

قانادلار  یورقون  دوشوب 

دوغو 

باتی 

بوتون  اوفوقلار  اوزاقلاشماقدادیر ! 

اولماسا   بیری  وئره  قاناد قانادا   اوچماق اوچون  گویله رده 

یوخ 

بیلیره م  بونو 

قاناد  آچیلماز ...

هاوا ...

هاوا  توتولدو 

یئر  گوی  باغلاندی  

دئییرلر  اویاندا   قارانلق  دوشدو 

گون  توتولدو ! 

آنجاق

بوگونده   قالدیم 

گئده  بیلمه دیم ...

متن نمایشنامه : صمدعمی ...

  صحنه : دریا و جاهای مختلفی در خشکی .

                                1 . دریا .

                                ماهی سیاه کوچولو به دریا رسیده است ، دوری می زند ، خوشحال

                                                                                   است و ترانه خوان ، می رقصد و می لولد .

                                                                                   ماهی سیاه آرام آرام متوجه اطرافش می شود : دریائی که دارد خشک

                                                                                   می شود ، نمک همه جا را فراگرفته و خشکی نزدیک است ، اجساد

                                                                                   آرتمیاها همه جا پخش شده است .

ماهی سیاه : عموصمد ، عموصمد ، عموصمد باید بهم بگه چه خبره ! عموصمد ، عموصمد .

                                2 . دادگاه .

                                شهریار در میان آدمهایی که دائما در هم می لولند و جا عوض می کنند

                                گیج و منگ گم شده است .

شهریار : ببخشین ، من شکایت دارم ، کجا باید برم ؟

قاپ زن : یه بار ، فقط یه بار شانس اومد در خونه ما ، مگه تونستم استفاده کنم ! بخشکی شانس ، یارو سمندش رو روشن گذاشت پیاده شد رفت

             داخل مغازه ، صد تا کیف قاپ می زدم اندازه یه سمند نمی ارزید ،،، زدم یک ، دو ، سه ، چهار که رسید پنج تا خیابون اونورتر بودم ،

             مال من شد بی صاحاب ، البت اگه خوابم نمی گرفت وقتی پارکش کردم تو کوچه .

شهریار : ببخشین ، من شکایت دارم ، کجا باید برم ؟

دزد اول : پدر سگ مگه نگفته بودم اول سگه رو بدزدین ؟

دزد دوم : سگه رو دزدیدیم ، اصل کاری اون نبود .

دزد اول : آژیر ؟!

دزد دوم : نه ، طبق فرمایش از کار افتاده بود ،،، دارم می گم اصل کاری چیز دیگه ای ...

دزد اول : د  خب بنال بگو چی ؟

دزد دوم : مرتیکه ، هوشنگ ، نفوذی بود .

دزد اول : خودش گفته ؟

دزد دوم : زنش .........................................

دزد اول : خیانتکارا هیچوقت آخر قصه رو نمی بینن ......................

شهریار : ببخشین ، من شکایت دارم ، کجا باید برم ؟

داماد : من نکشتمش ، به پیر ، به پیغمبر ...

پدر زن : پیغمبر بزنه به کمرت .

داماد : بابا من اون موقع خواب بودم .

پدر زن : اینا رو هم بندات یادت دادن ؟ تقاص خون دخترم رو ازت می گیرم ...

داماد : دختر تو زن منم بود ...

پدر زن : اما کشتیش کثافت .

داماد : من نکشتمش ...                                                        1

پدر زن : خونه م رو که آتیش زدی ، نزدی قاتل ؟

شهریار : ببخشین ، من شکایت دارم ، کجا باید برم ؟

قاتل : هزار تای دیگه رو هم می کشم ، بذار پام باز شه بیرون ...

وکیل : خواب دیدی خیر باشه .

قاتل : اوهور لندهور تو وکیل منی مثلن ، پول می دم بهت طرف من باشی ...

وکیل : تو پونزده زن رو خفه کردی من چطوری ...

قاتل : چطوری نداره ، چطوری نداره ، اگه اون زنیکه بهم خیانت نمی کرد من این می شدم ؟

وکیل : پونزده نفر برا خیانت یه ...

قاتل : آره ، کمه ، خیلی کمه ، همه زنا رو باید کشت ، چی فکر کردی هان ؟ بذار بیام بیرون .

وکیل : هیچ کاری نمی شه برای تو کرد ، تو کثافت همه رو با چاقو قیمه قیمه کردی ...

قاتل : بهشون می گی من روانیم ، بهشون بگو قسمتی تو مغزش قرمزه ، اراده ش که می افته دست اون سرخیه نمی فهمه چکار می کنه ، بگو

        مراسم آدمخواری برگزار می کرده این روانی ، بهشون ...

وکیل : انگار نوبت ماست ، برو تو ، زیادی حرف می زنی ، برو تو ببینم چکار می تونم بکنم .

شهریار : ببخشین ، من شکایت دارم ، کجا باید برم ؟

جاعل : به من چه جنس شناس نبودی !

شاکی : اگه نبودم الان فروشنده جنس قلابی بودم نه شاکی .

جاعل : این از خریتته بدبخت ، اگه شکایت نمی کردی هم تو به پولت رسیده بودی هم من آزاد بودم .

شاکی : مشروب تقلبی ، لوازم آرایش تقلبی ، سند جعلی ، از همه بدتر داروی تقلبی ، شیشه تقلبی ، تریاک تقلبی ،،، امثال تو برا جامعه زهرین .

جاعل : نه که تو شکری !!! فقط تقلبیش بده نه ؟ اصل باشه خوبه هان ؟ خدمتیه رسوندن شیشه به دست مردم دیگه ، نه ؟

شهریار : ببخشین ، من شکایت دارم ، کجا باید برم ؟

                                                                     ماهی سیاه وارد می شود و یکی یکی آدمها را با دقت برانداز می کند .

صدای قاضی از اتاق : جلب اعتماد زنان و دختران با برقراری ارتباط اینترنتی ، تهدید به انتشار عکسهای خصوصی ، فریب دختران با لباس شیک و

                            ماشین مدل بالا ، سواستفاده ی جنسی ، گرفتن فیلم و تصویر از رابطه نامشروع ، تهدید به اسید پاشی ،، حدودا دویست زن

                            و دختر ! چقدرم هست لامصب ، حیف دادگاه وقت نداره ، اونقده پرونده اینجاست نمی رسم مورد تو رو تا آخر بخونم ،،،

                            آدمایی که شیشه مصرف می کنن و می زنن زن و بچه شون رو می کشن ، سرقتای مسلحانه ، فساد گسترده بانکی با دو

                            هزار مورد مشابه ، وبلاگ نویسای مزدور ، مجنونایی که لیلی هاشون رو خفه می کنن ، بانک قلابی ، تعاونی مصرف قلابی ،

                            مدرکای قلابی ، قتلهای پی در پی ، قتل به خاطر پارک ماشین ، قتل به خاطر تصادف ماشین ، قتل به خاطر پول و ناموس و

                            نامردمی و قتلهایی که ریشه روانی دارن ، قتلهایی که ریشه دوستی دارن ، قتل مدیر زن به دست کارگر اخراجی همراه با

                            شبهه ارتباط جنسی ، قتل همزمان دو همسر برای راحت شدن از غر زدناشون ، قتل طلبکار ، قتل پیرمردی به دستور

                            ورثه ها ، قتل دانشجو در خوابگاه ، در پارک ، بیرون شهر !!! قتل تو عروسی ، قتل تو مراسم عزا ، قتل تو خیابان ، تو بیابون

                           ، تو کوچه ، تو خونه !!! قتل با سم ، قتل با چاقو و تفنگ و روسری و بالشت ، زیر گرفتن با ماشین ، انداختن از کوه ،،، قتل

                           و قتل و قتل !!! حالا بماند رمال حیله گر و دکتر قلابی و مدیر دروغین و مامور الکی و مرده چک نویس و استاندار دروغی

                           گازوئیل فروش و زورگیرای خیابونی و خرده خلافهایی مثل شبکه های هرمی و مثلثی و دایره ای و هزار تا کوفت و زهرمار

                           دیگه !!! حیف وقت نمی کنم ، وگرنه پرونده ت رو خوب بررسی می کردم و می دادم پدرت رو درآرن !!! حیف ، جرمایی

                           مثل جرم تو یه تفریحه برای ما ، برای بیرون راندن خستگی از تن و روانی و جانی که با دیدن این همه پستی و خلاف و

                           گناه و جرم دیگه رمقی براش نمی مونه ، فکر نمی کنم بفهمی چی می گم نه ؟!                                                    2

سرباز : پدر من تو برا چی دور خودت می چرخی اینجا ؟

شهریار : ...

سرباز : کارت چیه ؟

شهریار : ...

سرباز : چرا حرف نمی زنی ؟ با کی کار داری ؟

شهریار : من ، من ، دیگه ، دیگه چیزی نیست ...

سرباز : یعنی چی ؟ ببینم شکایتت رو ؟ چی ؟ نوشتی مجسمه ت رو دزدیدن ؟

شهریار : هان ؟!

سرباز : ای بابا چقدر گیجی تو ، می گم مجسمه ت رو دزدیدن ؟

شهریار : آره ، پارک دانشجو ، جلو تئاتر شهر ...

سرباز : برو اتاق سوم سمت چپ .

شهردار قلابی : شکایتت چیه عمو ؟

شهریار : من شهریارم .

شهردار قلابی : خب منم شهردارم ، اینا رو ول کن حالا ، شکایتت چیه ؟ انگار گفتی پارک شهر و اینجور چیزا نه ؟

شهریار : پارک دانشجو ، شما می تونین راهنماییم کنین ؟

شهردار قلابی : گفتم که شهردارم ، انگاری کارت به من مربوط می شه .

شهریار : اون همه مجسمه اونجاست ، یه راست رفته ن سراغ مجسمه من .

شهردار قلابی : لابد ارزشش بیشتر بوده نه ؟!

شهریار : چی بگم ...

شهردار قلابی : جنسش مرغوبتر بود ؟

شهریار : نه ، همه از یه جنسن .

شهردار قلابی : پس چی چی گرونترش کرده بدزدنش ؟!

شهریار : البته خوب نیست آدم از خودش تعریف کنه ، اما شاید کمکی بکنه ، من شهریار شعر این سرزمینم ، حتم داشته باشین ارزشش بیشتر از

            مجسمه اونای دیگه بوده ، اما این دلیل نمی شه ؟ می شه ؟

شهردار قلابی : حالا مهم نیست ، ردیف می کنم برات ، البته یه دو سه میلیونی آب می خوره برات !

شهریار : ...

شهردار قلابی : خب هر کاری خرج داره عمو ...

شهریار : برا شهریار ؟

شهردار قلابی : انگار تو باغ نیستی تو ؟! حالا مهم نیست ، هر چی نقد داری بده بیاد ، زود باش تا کسی متوجه نشده .

شهریار : این اسمش چی می شه ؟ رشوه ؟ باید یه شعری بنویسم واسش ...

شهردار قلابی : شعر کدومه ؟ پوله رو بده بیاد تا دیر نشده ، بعدا پشیمون بشی نمی تونم کمکت کنم ها ...

سرباز : یه دقیقه رفتم اون تو ذات کثیفت ولت نکرد مثل آدم واییستی نه ؟ پدر جان این شیاد سر هزار نفر مثل تو رو کلاه گذاشته ، برو ، راه بیفت

           ببینم شهردار قلابی ، راه بیفت .

شهریار : سر من کلاه داشت ، گفت هر چی نقد داری بده ، داشتم براش نقد می کردم ، شهردار حیف شد ، اون تو به دردت می خورد .

شهردار قلابی : به قیافه ت نمی آد مافنگی .

شهریار : به قیافه نیست ، حیف می برنت وگرنه همچین شهریارانه ...

ماهی سیاه : شهریار ؟! خودشه ،،، گفتن اینجایی ، فکر می کردم باید بازم بگردم دنبالت ، پس آدرس عوضی ندادن ، شهریار ملک سخن سلام .

شهریار : بالاخره یکی پیدا شد ما رو بشناسه .                                     3

ماهی سیاه : شما رو همه می شناسن ...

شهریار : اگه می شناختن اینقدر علاف نمی شدم ، حالا برا چی دنبالم می گشتی ؟

ماهی سیاه : رفتم دریا ، باورم نشد ، داره خشک می شه ، اون همه زحمت کشیده بودم ، اون همه راه رفته بودم ، باورم نشد ! دنبال عموصمد

               می گشتم تا ازش بپرسم دریا دریا همینه ؟! اون همه تو گوشم دریا دریا کردی برای این ؟! اون همه اینور اونورم بردی ، اون همه

               عذابم دادی ، اون همه خسته و داغونم کردی برسم به این دریا ؟ خیلی حرف دارم باهاش ، اون باید جواب همه ی سوالات من رو

               بده ،،، کسی خبری ازش نداشت ، نداره ،،، گفتن آخرین نفری که عموصمد رو تو تبریز دیده شمایین ، استادشهریار ، شهریار شهر

               شعر و ادب !

شهریار : برا این دنبالم می گشتی ؟

ماهی سیاه : می خندین بهم ؟

شهریار : چه دردی داریم ناساز ، من و تو ، بین دردایی که دوروبرمون روی هم انبار شدن !

ماهی سیاه : کمکم می کنین ؟

شهریار : به گمانی که در دلش افتاد از راه ، گم کرده راهی ، رهنمای گم شده ی راهی شد بی نشان !!!

ماهی سیاه : شمام فکر می کنین راهتون رو گم کردین ؟

شهریار : مترسکی متحرک ، مرده ای خندان ، نعشی که فقط بلده شعر بگه و تریاک بکشه و به اسم زندگی با این و اون بیامیزه ...

ماهی سیاه : چه غم انگیز .

شهریار : بدتر ، فاجعه !

ماهی سیاه : بهتر نیست شمام با من بیاین دنبال اونی بگردین که قصه سرنوشتتون رو نوشته ؟

شهریار : راه مرگ است این .......................................

ماهی سیاه : گریه می کنین ؟

شهریار : باختیم ، کل زندگی رو باختیم ...

ماهی سیاه : با من بیاین ، شاید بتونین سرنوشت دیگه ای ازش ...

شهریار : برو ، از آن جاده ی پس پنجره ی غبارگرفته که انتهاش در مه کوهها گم شده ، اگه به دلت افتاده بجوئیش ، شک نکن ، نه به راه ، نه به

            رفتن ،،، پیداش می کنی ،،، یه مرد سر راهت می بینی خیلی مقاومه ، شاید اون بدونه صمد کجاست ،،، نویسنده تقدیر من منتظر دیدارم

            نباشه رفتنم بی فایده ست ، کاش صمد با دیدنت خوشحال بشه !

ماهی سیاه : نمی شه ؟!

شهریار : برو ...............................................

ماهی سیاه : پیداش می کنم .

شهریار : گئدرلی اولسون یولون .

ماهی سیاه : هله لیک .

                              ماهی سیاه خارج می شود .

شهریار : ببخشین ، من شکایت دارم ، کجا باید برم ؟

                              3 . جاده .

                              سیدجعفر با چمدانی در دست به انتظار ایستاده است .

                              ماهی سیاه وارد می شود .

ماهی سیاه : منتظر کسی هستین ؟

سیدجعفر : اگه بیاد .....................................

ماهی سیاه : می تونین کمکم کنین ؟                                            4

سیدجعفر : یه شکست خورده چه کمکی می تونه بکنه ؟ چه ذلیلم من ...

ماهی سیاه : اگه سیدجعفر باشین اسمتون با عزت یاد می شه ...

سیدجعفر : من خودم رو گول نمی زنم .

ماهی سیاه : شما کار بزرگی انجام دادین .

سیدجعفر : ...

ماهی سیاه : یکسالتون مساوی با بیست سال ...

سیدجعفر : چی ؟

ماهی سیاه : سر کنسول آمریکا گفته کاری که شما برای آذربایجان تو یکسال ...

سیدجعفر : نگذاشتن ، نتونستیم ، دوست داشتم کارای زیادی بکنم ، ، ، یه شکست بزرگ ...

ماهی سیاه : تو حکومت شما برای اولین بار زنها تو رفراندوم شرکت کردن ،،، تاسیس مدرسه ، ساختن دانشگاه ، تقسیم زمینهای اربابی بین            

                کشاورزا ، درست کردن خیابونای آسفالت ، چاپ کتابهای درسی ترکی برای بچه های ترک آذربایجان تا به زبان مادریشون درس

                بخونن ،،، اینا کارای بزرگین که شما ...

سیدجعفر : هفتاد و پنج هزار کشته ، هفتاد و پنج هزار نفر ! می تونی بفهمی معنیش چیه این ؟ 

ماهی سیاه : کی کشت ؟

سیدجعفر : چه فرقی می کنه ماشه رو کی کشیده ؟!

ماهی سیاه : خیلی فرق داره ،،،،، هفتاد و پنج هزار نفر !

سیدجعفر : کی باور می کرد کار به اینجا بکشه ؟

ماهی سیاه : شما کشتین ؟!!

سیدجعفر : کی ؟ من ؟! چه انگلی بودم اگه می دونستم و دست به کار شدم !

ماهی سیاه : با این همه باید می دونستین ...

سیدجعفر : از کجا باید می دونستم ؟ از کجا ؟ علم غیب که نداشتم ! علم غیب ! هاع ! عمریه می خوام از این مزخرفات راحت بشم اما نمی تونم !

               انگار نه انگار موسس حزب کمونیستم ! یه کمونیست دوآتیشه ! ( با خودش ) نه ، دروغه ، من همیشه ته دلم غوغا داشتم با خودم ،

      دعوا داشتم با خودم ...

ماهی سیاه : چرا ؟

سیدجعفر : چی چرا ؟

ماهی سیاه : نباید علتش رو بررسی می کردین ؟ اتفاق کوچکی نبوده ! شاید بشه گفت یه نسل کشی کوچولو !

سیدجعفر : دارم می رم برا گرفتن یقه ی رفیق استالین ! هاع ! رفیق !!!

ماهی سیاه : اون می تونه به این چرای بزرگ جواب بده ؟

سیدجعفر : باید دلیلی برای کاراش داشته باشه ، اون ما رو فروخت ،،، ( ادای کسی را درمی آورد ) جنگ سرد که شروع بشه پشت سرش جنگ

               جهانی سومم می آد !!! جنگ سرد با فروختن ما شروع نمی شه !؟!  کجای کاری رفیق ، این جنگ خیلی وقته شروع شده ، تو حق

               نداشتی ما رو بفروشی ، برای معامله گزینه های بهتری باید جور می کردی ، هفتاد و پنج هزار انسان شریف مبارز ! کثافت بی شرف

               تو حق نداشتی با ما بازی کنی ! هفتاد و پنج هزار نفر ، وای ، وای ...

ماهی سیاه : آروم ...

سیدجعفر : اون کثافت گه حق نداشت رو ما معامله کنه ، اون ...

ماهی سیاه : آروم باشین ، آروم باشین ، شما دارین با کی می جنگین ؟ با خودتون ؟

سیدجعفر : ...

ماهی سیاه : آروم باشین ..............................

سیدجعفر : حق با توئه رفیق ، من نباید با خودم بجنگم ، نباید ، نیروی من نباید برا این افکار به درد نخور تحلیل بره ، لازمش دارم ، باید ، باید ، 5  

               آره ، باید انرژی داشته باشم ،،، ( با خودش ) وای سرم ...

ماهی سیاه : فکر می کنین دوباره فرصتی گیرتون می آد ؟

سیدجعفر : اول باید تکلیفمون رو با اینجائیها روشن کنیم ، اینا باید بدونن ایران یه ایری آنای بزرگه ، سرزمین مادر ، نمی شه تیکه تیکه ش کرد ،

               درسته خرابش کردن ،، تاریخش رو ، زبونش رو ، حتی تک تک آدماش رو تحریف کردن ، خراب کردن ، اما ، اما اشتباه بزرگیه

               صاحب یه ساختمون یه اتاق برا خودش برداره بذاره باقی خونه ش رو ازش بگیرن بدن دست اونایی که بعدن اومدن ...

ماهی سیاه : می خواین بگین اشتباه کردین ؟

سیدجعفر : اشتباه بزرگ ، خیلی بزرگ ،، البته چاره ای نداشتیم ، سطح فکر قسمتهای دیگه ی این مملکت رو اونقده پایین نگه داشتن تا بیای

               یادشون بدی ، تا بیای حالیشون کنی چی به چیه صدها سال می گذره ، باید کاری می کردیم تا پهلوی نتونه ریشه بگیره ، ما از فردای

               این مملکت می ترسیدیم ،،، اگه پهلوی همیشگی بشه معنیش اینه که مردم بی مردم ، مترسکهای متحرک ، مرده های خندان ، نعشهایی

               که فقط بلدن شعر بگن و تریاک بکشن و به اسم زندگی با هم بیامیزن ،،، مردمی که می تونن تاریخ رو دگرگون کنن ...

ماهی سیاه : اگه موفق می شدین چی ؟ بازم اینا رو می گفتین ؟ می گفتین اشتباه کردین ؟

سیدجعفر : جدایی درمون درد ما نبود ، وقتی اونی که اسمش رو گذاشته هموطن نامردی می کنه تو پناه می بری به فکرایی که ازش دورت کنه ،،،

               ما از اونایی که جز تحریف کاری بلد نیستن باید جدا می شدیم ،،، حالا شاید دستی پشت این باشه ،،، بگذریم ،،، می تونستیم مملکت

               رو آباد کنیم ، وای ، وای ، وای ، ، ، نذاشتن ، ، ، هنوز گیجم ، دستایی تو کاره که دیده نمی شن ، من باید بتونم از اتفاقاتی که افتاده

               سر در بیارم ، برای ادامه راه لازمه ،،، وای سرم ...

ماهی سیاه : سرتون درد می کنه ؟

سیدجعفر : سرم داره می ترکه ، درد دارم ، درد ،،، چرا نیومد این ماشین لعنتی ؟ همه دست به یکی کردن من دیر برسم ، تحلیل برم ، نیرویی برام

               نمونه ، می دونن می خوام جلوشون بایستم ، اون لعنتیا دستم رو خوندن ، اما مهم نیست ، من تسلیم نمی شم ،، نه تسلیم خودم با این

               سر دردا ، نه تسلیم اونا با اون فشاراشون ،، مطمئنم تا اونجا می تونم مقاومت کنم ، باید مقاومت کنم .

ماهی سیاه : وقتی پرسیدم عموصمد رو کجا می شه پیداش کرد استاد شهریار گفت یه مرد مقاوم سر راهم می بینم ، گفت شاید شما بدونین کجا

                می شه نویسنده قصه زندگیم رو پیدا کرد ، ، ، من راهم رو شروع کردم ،،، راستی شما می تونین همراه خوبی برام باشین ...

ماهی سیاه : شاید از راه خودتم بمونی ...

ماهی سیاه : نمی مونم ، خیلی چیزام یاد می گیرم ، مطمئنم ...

سیدجعفر : یه ماشینی از دور داره می آد ، من باید برم ، این خاک آدمای مقاومتر از من زیاد داره ، اگه چیزی یاد گرفتیم از اونا به ما رسیده ، راهت

               رو همینجور بگیر برو جلو حتم دارم خیلیا هستن که می تونن کمکت کنن ، فقط مواظب باش نفروشنت ، ما رو فروختن ، هم مثلن

               هموطنای نامرد ، هم پهلوی کثافت ، هم رفیق استالین دیکتاتور ،،، این دنیا دنیای خیانتکاراست اما کسایی مثل منم هستن که جلوشون

               می ایستن و کوتاه نمی آن ،،، یولداش گوروشه قدر .

ماهی سیاه : گوروشه قدر .

                                سیدجعفر خارج می شود .

                                صدای اتومبیلی که به سرعت نزدیک می شود .

                                صدای تصادف شدید .

                                ماهی سیاه مات و مبهوت بیرون را نگاه می کند .

صدای سیدجعفر : کوه بالاسر خلخال رو که رد می کنی یه جنگل جلوت سبز می شه ، یه جنگل سبز و زیبا ، درختای این جنگل سرشون به

                        آسمون می رسه ، ریشه شون ته خاکه ، خاک سیاه وطن ، چقدر دلم می خواست جسدم رو می بردن خلخال و روی اون کوه

                        بلند چالش می کردن ، آلپ آراس ، کوه آراس قهرمان ، اونوقت اون بالا همیشه ی خدا دریای خزر و افق قشنگش ته نگام لونه

                        می کرد ، با ماه تابانی که بالاش می درخشه و شباش رو روشن می کنه ؛ آیآکیمیز ، یاکاموز .                      

                               4 . پارک اتابک .                             6

                               ستارخان زخمی روی سنگی نشسته است .

ستارخان : وقتی اونی که اسمش رو گذاشته هموطن نامردی می کنه تو پناه می بری به فکرایی که ازش دورت کنه ، چقدر می ترسم از این افکار !

  موندم کجای کار اشتباه کردم ؟ سینه جلو دادم آزادی بیارم براشون ، تیر زدن خون سرخم فواره شه برقصه جلو چشام ! منتی نیست ،

  خون مرد برا ریخته شدنه ، جاری می شه می ره پای درختا سایه شون کنه برا خنکی دل آدمای بی سایه ، دردم از زخم و خون نیست ،

  موندم کجای کار اشتباه کردم ! این زخم ستار رو نمی کشه ، ستار قره داغی پیش از گلوله پارک اتابک مرده آخه ، ستار با له شدن خاک

  سینه ی کوههای سربلند قره داغ زیر پای اسبای خان جان داده ، ستار با زجه های مادرش رو جنازه شیر پسر ترکش جان داده ، با

  اشکهای داغ پدرش ، ستار وقتی جان داد که تن بی جان برادرش رو دستاش خشکید ، ستار با مرگ تک تک هم سنگراش مرده ، با

  دیدن کودک گرسنه ای که مادرش حسرت به دل موند و نانی نتونست براش جور کنه مرد ستار قره داغی ، با لگدی که باغبان و دربان

  شاهخونه خوردن مرد ، ستار با دیدن دوخته شدن لبای میرزاباشی تاریخ نگار مرد ، ستار خیلی وقته مرده ، روزی که فهمید چه لذتی

  داره آزادی و سرنیزه ها رو با تن سوراخ سوراخ شده دید مرد ، نقل امروز نیست مرگ ستار ، حکایت یه عمر مردن و مردن و مردنه ،

  با این همه امروز کم آوردم ، موندم کجای کار اشتباه کردم ! هیچوقت از پا نیفتاده بودم ، امروز زمینگیر شدم ! آخه مگه این خیانت چی

  داشت که قبلیا نداشتن ؟ موندم کجای کار اشتباه کردم !    

                               ماهی سیاه وارد می شود .

ماهی سیاه : باید زخم پاتون رو ببندم ، چه خونی داره می ره ازتون سردار ، درد دارین ؟

ستارخان : کم نه .

ماهی سیاه : زخمتون ...

ستارخان : از زخم نیست ..................................

ماهی سیاه : دستمال .

ستارخان : عمریه تو خفا با پشت دست پاکشون کردم ، وقتی با دلم خلوت می کردم با خودم می گفتم حتی اگه همه بمیرن ، حتی اگه تو این ملک

              همه از راه بازبمونند و یه نفر بیشتر راه درست رو نتونه تشخیص بده همون همه رو باز دور خودش جمع می کنه تا راه بیفتن و برسن

              جایی که بهشون وعده داده شده روز ازل ، قانون نانوشته ی همه تاریخ این سرزمین این بوده ، می گفتم چرا اون یه نفر باقیمونده من

              نباشم ......................................................

ماهی سیاه : کسی باور نمی کنه سردار ملی مملکت گریه ...

ستارخان : مملکت القاب پرست !!! چقدر دلم می خواد بمیرم و الکی بزرگ نشم .

ماهی سیاه : شما بزرگین ، با القاب یا بدون ...

ستارخان : دوست ندارم سنگ قبرم بزرگتر از مال دوستام باشه .

ماهی سیاه : مرگ ،،، نه سردار ، از مردن نگین ،،، عموصمد می گفت مرگ خیلی آسان می تونه سراغ آدم بیاد ، اما تا می شه باید زندگی کرد ،

               نباید به پیشواز مرگ رفت ، البته ناچار که بشی مهم نیست ، مهم اینه که مرگ یا زندگی آدم چه تاثیری می تونه تو زندگی آدما داشته

               باشه .

ستارخان : آدما ، آدما ، آدما ....................................................

ماهی سیاه : حالا می خواین چکار کنین ؟

ستارخان : باید ببینم بهترین کار کدومه ...

ماهی سیاه : عموصمد همیشه می گفت غرض رفتنه ...

ستارخان : یه جاهایی هست باید بمونی ، ملت خواستن ادامه می دن ، نخواستن می افتن تو باتلاق ،،، بخوای خلاف خواسته ی اونا باشی ،

              کمکشون کنی ، دستشون رو بگیری ، تکونشون که بدی بیشتر می رن ته باتلاق ،،، حکایت الان من اینه ، راهی نمونده با مردم همراه

              بشم .

ماهی سیاه : دارم می رم پیداش کنم ، اون باید کمک کنه قصه جور دیگه ای ادامه پیدا کنه ، با من بیاین سردار ، راهها هنوز بن بست نشدن ...

ستارخان : نشده بودن تو رو به جلو می رفتی ......................................                                      7

ماهی سیاه : عموصمد باید باشه ، کمکم کنین پیداش کنم .

ستارخان : خسته م ، نه خسته ی راه ، دل خسته م ، خوابم می آد ، یه خواب سنگین ، هیچ تفنگی نبود با انگشت بین زمین و هوا نتونم نگهش

               دارم ، حالا اما چند تا پلک بی وزن سنگین تر از کوههای قره داغ شدن ، چقدر سنگینند چشمام ، خوابم می آد .

ماهی سیاه : سردار ، سردار ، راه رو نشونم نداده می خوابین ؟

ستارخان : خواب سرخ !!! خواب سیاه !!! خواب سفید !!! خواب سبز !!! خواب آبی !!! چقدر سنگینند پلکهام ، خوابم می آد ، باید بخوابم ،،، سلام

              می دن بهم ، دارن سلام می دن بهم ، حسین خان باغبان ، علی مسیو ، ثقه الاسلام ، دوست دلاورم یاور باقرخان ، سلام سالار ، سلام

              یاران ، سلام تک تک همسنگرای قوجا تبریز ، همسنگرای آذربایجان سربلند ،،، خواب سرختان مبارک ،،، منم خوابم می آد ،،، سون

              یوخومدا آتاما ، آناما ، آس ائللریمین گوزللرینه سالام وئریرم .

ماهی سیاه : یاتین سردار ، یاتین ، سون یوخونوز سئوینجله دولسون .

                               5 . چوبه دار .

                               بابک را می برند به صلیب بکشند .

ماهی سیاه : بابک ، بابک ، با شمام .

بابک : با منی ؟

ماهی سیاه : چه غریقی شدین شما درون خودتون ! کجا می برنتون ؟

بابک : برای زدن گردنم صلیبی ساختن .

ماهی سیاه : می ترسین ؟

بابک : از فردای مردمم آره ، خیلی .

ماهی سیاه : خودتون ! ؟

بابک : درد دارم .

ماهی سیاه : زخماتون ...

بابک : درد داره راه بدی یکی بیاد همسایه ت بشه ، چشمات رو ببندی بگی بذار بیان زمین خدا رو آباد کنند ، ملک بدی بهشون ، راه و رسم

         زندگی یادشون بدی ، روشنایی سفید آفتاب رو نشونشون بدی ، از بدی سیاهی براشون قصه ها تعریف کنی ، مردشون کنی اما نامرد بمونند

         ، از پشت خنجرت بزنند ...

ماهی سیاه : کیا ؟

بابک : گفتیم آدم شدن ، گفتیم اینام بنده ی خدان ، این همه ملک بی صاحب داریم تو سرزمین اجدادیمون ، بذار بیان ، اومدن ، نداشته هاشون رو

         دادیم بهشون ، از هر چی خودمون داشتیم ، خوبیای اینا رو هم ما یاد گرفتیم ، بدیاشون رو گفتیم دور ریختن ، کی می دونست ته دلشون

         یه چیز دیگه ای دارن ، نداشتیم ماها خیانت و دروغ و دورویی ، کاش یاد نگیره مردم ایل و تبارمون ، کاش اعتماد نمی کردیم ...

ماهی سیاه : گفتم کی ...

بابک : چه کردی تو افشین ؟ بدعت بدت به فرداهای زندگی سرنوشت ماندگار این مردم می شه ، خیانت کاشتی خون درو می کنه این سرزمین ،

          نبود اسمی از خیانت تو این ملک ، هندوی بد ذات از کجا آوردیش آخر ؟! اما کور خوندی ، این ملت با این کارا از حرکت بازنمی مونه ،

          حتی اگه همه بمیرن ، حتی اگه تو این ملک همه از راه بازبمونند و یه نفر بیشتر راه درست رو نتونه تشخیص بده همون همه رو باز دور

          خودش جمع می کنه تا راه بیفتن و برسن جایی که بهشون وعده داده شده روز ازل .

ماهی سیاه : می گن جنگتون جنگ دین ...

بابک : دین ؟! عمرم رو گذاشتم بگم حرم ، آزاده ، رها از قید و بندایی که بر دست و پای آدمی می بندن ، حریتم رو فریادی کردم بشنوه خلیفه ی

          یهودی مسلک ، گفتم اگه آخرین دین خدای بزرگم اینی هست که توی خلیفه ی مسلمین عالم نشون می دی دو تا سکه نقره هم نمی ارزه

          داشتنش چه برسه اینکه بخواد دین آزاده ها باشه ، گفتم یهود نوشته تو بر منبر پیغمبر آخر خدا به نام اسلام ترویجش می کنی ، کجای این

           اسلامه ؟ اگه ابلیس می خواست اجازه بده مردم برن پشت سر مرد خدا نماز بخونند چرا پیشوا علی نشد ؟ چرا اون نتونست این همه    8

           آدم جمع کنه و این همه ملک تسخیر کنه ؟ وقتی یهود به اسم اسلام می ره رو منبر تا حرف ابلیس به گوشا برسه باید تخته ش کرد در

           هرچی اسمش دینه ...

ماهی سیاه : پس جنگتون برای دین نبوده ...

بابک : من برای آزادگی جنگیدم ، برا مردمم ، اینا هفت هزار ساله با عزت زیر آسمان آبی سرزمینشون بیرق سرخشان رو بالای سرشان گرفتن ،

           سیاهی ذلت رفتن زیر بیرق یهود رو نتابیدن و سفید موندن ، سبز موندن ، آدم موندن ،، منم شدم یکی از اینا ، جنگ ما جنگ دین نیست ،

           جنگ آدمای آزاده ست با بند و زنجیر ابلیس ، مثل همیشه ی تاریخ این سرزمین ، این رود غران تاریخ مردم ایل و تبار منه ، می ره برسه

            به دریا ، رود آزادگی راه افتاده بره دریا ...

ماهی سیاه : دریا !!! دریا ، دریا داره می خشکه ،،، دریا داره می خشکه ،،، کمکم می کنین ؟ عموصمد باید بیاد آخر قصه رو تغییر بده ، شما

                می دونین کجا میتونم پیداش کنم ؟

بابک : دده قورقود شامان یه بار گفت تا کسی سرنوشتش را تغییر نده خدا تغییرش نمی ده ، ، ، انگار وقتشه ، ، ، باید رفت .

ماهی سیاه : کجا ؟

                              بابک را بر صلیب می کشند .

                              ماهی سیاه بر پای بابک بوسه می زند .

بابک : جواب سوالت رو از شامان بپرس ، دستت رو بیار جلو ، ، ، راه برای رفتنه ، ، ، راه رسیدن بهش رو ترسیم کنم برات .

ماهی سیاه : با چی ؟ مرکب و قلمی نیست ...

بابک : با خون .

                              6 . جنگل سبز .

                              ماهی سیاه گوشه ای خوابیده است .

                              شامان و صمد صحبت می کنند .

صمد : از همین می ترسیدم ، از همین ! خودم رو مخفی کردم ، قایم کردم دست کسی بهم نرسه ، گفتم اگه نباشم خودشون می فهمن ، خودشون

          دست به کار می شن ، گفتم حتی اگه یکی باشه که دنبالم بگرده وقتی نتونست پیدام کنه خسته که شد خودش می فهمه ، دست به کار

           می شه ، فکر می کردم یادشون دادم ، فکر می کردم یادشون دادم ،،، چقدر خوش خیال بودم ، می گن آدم از چیزی که می ترسه سرش

           می آد ، می گفتم خرافاته ،،، نه نیست ! نیست ! ! ! باید خودش می رفت دنبال کار ، باید گره کارش رو خودش باز می کرد ، باید مرد  

           می شد ! من مرد شدن رو ، بزرگ شدن رو یادشون داده بودم ، نداده بودم ؟؟؟ دریا خشکیده ؟! لابد علتی داره ، نباید می خشکید ؟!

           حکما راهی داره ! ! ! نباید انتظار می داشتن من زنده ش کنم ! خودشون باید آستین بالا می زدن ، خودشون ،،،،،،،، جلو چشماشون زندگی

            کردم یاد بگیرن ، یاد بگیرن زندگی چیه ، یاد بگیرن ...

شامان : خیلی خسته ست ، افتاد و خوابید ، خوابش برد طفلکی ،،، راه زیادی اومده .

صمد : نباید می اومد .

شامان : سخت نگیر .

صمد : من ...

شامان : خودت رو بذار جای اون .

صمد : ...

شامان : عمری به اشتیاق دریا زندگی کرده ، مبارزه کرده ، زخم خورده ، زمین خورده ، پا شده ، دویده تا رسیده به دریا ، دریایی که عشقش شده ،

           راهش شده ، معنی و مفهوم زندگیش شده ، هدفش شده ،،، رفته و رفته و رفته ، رفته و رسیده دریا ،،، دوری زده ، دوری زده و مات و

           مبهوت مونده ، خدایا اینجا کجاست ؟ دریا !؟!!! همون دریایی که من عاشقش بودم ؟!؟؟؟! همونی که صمد عاشقش بود ؟!!!؟ نه ، اینجا

           نمی تونه دریا باشه ، نباید این شکلی باشه دریا ، نه ،،، اما چرا ، انگار ، انگار خودشه ، همینجا ،،، دریا همینجاست ، همینجایی که جلو

           چشم منه ، اینجا دریاست !!! چقدر زشت ، چقدر بد ،،، داره خشک می شه ! داره گند می زنه ! داره ، داره ، داره نابود می شه !!! خودت 9

           رو بذار جای اون ، نه راه پسی برای برگشتن ، که عمرت رو براش گذاشتی ، نه راهی تو افق مقابلت برای ادامه دادن ! موندی چه کنی ؟

           خسته ، زخمی ، با هزاران آرزو رسیدی و می بینی دریا دریای تو نیست !!! بن بست ، یه بن بست مطلق و سیاه ! سپیدی نمک دریا

            سپیدی خورشید نیست بهش دل خوش کنی ! نشونه ی کویریه که داره جنگل سبزی رو می بلعه ، نشونه ی سیاهیه ، نشونه ی بدبختی ،

            به کی بگی ؟ با کی هم سخن بشی ؟ نه دوستی برای مصلحت کردن ، نه همدمی برای درد دل کردن ، نه هم نفسی برای چاره خواستن و

            پشت به هم دادن ، آخه همه تو خودشون غرقن !!! تو موندی تک و تنها و یه برهوت جلو چشات ؟

صمد : باید بشینه و عزا بگیره ؟

شامان : ننشسته ، ، ، راه برای رفتنه ، ، ، راه افتاده اومده دنبال تویی که چاره ی کار دستته ، البته از نظر اون ،،، ماهی سیاه کار بزرگی کرده .

صمد : من چی باید بهش بگم ، بدم ؟ منی که وقتی خواستم کاری بکنم و به چهار تا بچه ترک معصوم دهات آذربایجان راه نشون بدم سرم رو

          کردن زیر آب و تمام !!! راه برای رفتنه درست ، من اما خودم نتونستم تا انتهاش برم ، نیمه تموم موند راهم ، نیمه تموم ..................

شامان : خستگیش که در بره راهیش می کنم راه بیفته برگرده ، بهش می گم عموصمدت داره قصه ی دیگه ای می نویسه ، باید برگرده ،،، تو مسیر

           بازگشت باید سراغ تومروس آنا بره ، سراغ بورلا خاتون ، باید بره درس بگیره از مادرای جاودانه ی ایل ،،، از سارای ، از زینب پاشا ، از

           تئللی ، عظمت خانوم ، باید از سریه درس ایستادن یاد بگیره ، ، ، اون باید بتونه نیمه دوم خودش رو پیدا کنه بعد ، ، ، اون باید بره آخر

           قصه ش رو خودش عوض کنه ، اگه لازمه ، خودش بنویسه ، مثل همه ی اونایی که قبل از اون اومدن و رفتن ،،، زندگی پر کردن یه پازله

           ، یه بازی ، هر کسی سهمی داره ، کار خیلیا نیمه تموم می مونه ، نفر قبلی که رفت بعدی باید بیاد و بازی خودش رو بکنه ، حرکت

           خودش رو انجام بده ،،، ماهی سیاه تا اینجا خوب اومده ، باید برگرده تا تموم کنه ، اون می تونه ، اراده ی اون هر سدی رو می شکنه .

                                7 . دریا .

                                ماهی سیاه کوچولو به دریا رسیده است ، دوری می زند ، دریائی که

                                                                                  دارد خشک می شود ، نمک همه جا را فراگرفته و خشکی نزدیک است ،

                                                                                  اجساد آرتمیاها همه جا پخش شده است .

ماهی سیاه : دریا اینه ؟ نه نمیتونه باشه ،،، اینجا نمی تونه جایی باشه که من عمریه آرزوی دیدنش رو داشتم ، نه باور نمی کنم ، دریا نمی تونه باشه

                اینی که من دارم می بینم ، ، ، باید کاری کرد .

     پایان .

                                 1391.10.10 

                                                                                                                                                                            10