هاراداسان ؟

گئجه له ر    باغلانیر  گوزله ریم 

بیر  رویا  قاپیسی  آچیلاندا  اوزومه 

بولوتلار  گویده   اوچاندا

اوزاقلاردا  داغلار  ده یه نده   گوزومه  !

مه نده  آختاریرام   

هه م   سه نی 

هه مده  اوزومو 

آخی 

اوزومده   ایتیره م   سه نی  آختارا  آختارا ...

متن نمایشنامه : ساری گلین ...

1 .

                              خورشید بی قرار این سو و آنسو می رود و افق را می نگرد .

                                                                              ستاره ها ترانه می خوانند .

ستاره ها : ( می خوانند )

              اوزوندور هجرینده قارا گئجه لر

              بیلمیرم من گئدیم هارا گئجه لر

              آیریلیق آیریلیق آمان آیریلیق

              هر بیر درددن اولار یامان آیریلیق .

  دل بی قرار ، دیدگان به راه ، معشوق به خواب ، وای وای وای ، وای از این بخت خراب .

خورشید : بیدارش کنید ، بیدارش کنید به ناز ، با او بگویید یار حلقه بر در می زند هزاران بار ، بگشای در .

ستاره ها : بگشای در .

خورشید : بگشای در .

ستاره ها : نگشاید چه ؟

خورشید : جنون زده می شوم می دانم .

ستاره ها : آخر این چه سوداییست با تو ؟ هر آن زمان که او نیست تو در طلبش جامه می دری ، چون ماه زیبا رخت برآید تو در آسمان نمی مانی

              ، فرسنگها فرسنگ دور می شوی ؟

خورشید : راز دل نتوان گفت با همه ...

ستاره ها : اگر نگویی به سراغش نخواهیم رفت تا به خواب بماند جاودانه ...

خورشید : ماه اگر به من رسد باید از خود بگذرد ، ماه بی ماه ، من هرگز این نمی خواهم ، دیدگانم رقص او بر آب خوش می دارند ...

ستاره ها : این دوری به خاطر رقصش است نه ؟ این غرور است ...

خورشید : آری ، اما این از غرور نیست ، من هم به خاطر باقی ماندن او و هم به خاطر خوش آیند خویشم چنینم ،،، او باید راز رقص ساری گلین

              را پیدا کند تا وصال دست دهد ...

ستاره ها : رقص ساری گلین ؟!!!

خورشید : رازیست با این رقص ، یکی باید این راز بازگشاید ، با شرطی به شما خواهم گفت راز آن ، تا ماه خود بدان نرسد با او مگویید از این

              راز ( در گوش ستاره ها چیزی می گوید ) ،،، به سراغ ماه نخواهید رفت ؟

ستاره ها : وای از دست تو و رازت ،،، آه خورشید جان آنجا را ، ماه هویدا می شود بر آسمان .

خورشید : باید دور شد تا می توان .

                                                                              ماه آرام آرام رقص کنان حلول می کند .

                                                                              ستاره ها و ماه رقصی را آغاز می کنند .

ستاره ها : بازی بازی بازی .

ماه : من هم بازی .

ستاره ها : آهای ماه زیبا ، بیقراری هست چشم براهت ، به انتظار دیدار روی ماهت ، به کمین اما ...

ماه : از چه به کمین ؟

ستاره ها : راز دل با کسی نگفته تا به امروز .

ماه : من او را دیده ام ؟

ستاره ها : به یقین .

ماه : من نیز او را پسندیده ام ؟

ستاره ها : بی هیچ شکی ، تو نیز عاشق اویی .                                      1

ماه : من نیز تا به امروز راز دل با کسی نگفته بودم ، گفته ام ؟ نگفته ام ، پس ستارگان زیبا از کجا چنین عاشقم می پندارید ؟                             

ستاره ها : عشق را می توان در دیده عاشق بی گفتگویی دید ، او نیز عاشق است ، عاشق چون تویی ، دیدگان جفتتان فریادها می زند از مهر

             درونتان ، راز او عشق نیست تا کسی از آن آگاه نباشد ، راز او دوری کردنش از معشوقست ،،، راز تو نیز عشق او نیست که همگان به

             نیکی می دانند آنچه در دلت می گذرد ، چرا هرگز از او نپرسیده ای دلیل دوری کردنش را ؟

ماه : از خودم پرسیده ام ، بسیار .

ستاره ها : از او چه ؟؟؟؟؟؟؟؟؟ شاید راهی باشد به وصال .....................................................

ماه : اگر دیداری از نزدیک بود می پرسیدم ...

ستاره ها : مگر تا به امروز به سراغش رفته ای ؟ رفته ای ؟!

ماه : همیشه چنین کرده ام ، اما او ،،، بگذریم ،،، می خواهم برقصم بر بالای دریای شور آسپودا .

ستاره ها : یاکاموز ؛ تصویر ماه بر آب دریا .

ماه : می آیید ؟

ستاره ها : خورشید عاشق این تصویر توست ، بشتاب ، آهای دوستان همگی بیایید .

                              تصویری از انعکاس روشنایی ماه بر آب دریا .

                              ماه و ستارگان آرام آرام محو می شوند .                                                   

خورشید : چه زیباست رقص ماه بر آب ، ای معشوقه زیبا برقص ، کاش در برت بودم و تو نیز تنگ در برم ، چشم در چشم هم آسمانها را گذر

              می کردیم با پروازهایمان ، کاش دستی داشتم در دستت ای یار ، ای نیمه دیگرم ، آرزوی دلم ، آرام بخش جان و روحم ،،، چگونه دور

              بودن از تو را به این همه سال تحمل کرده ام ؟ چگونه ؟ نمی دانم ، نمی دانم ،،، مگر نه آنکه مرحم تمامی دردهایم به این همه سال ،

              شفابخش درد جدایی هایم دیدن رقص تو در آب بوده و بس ؟ پس برقص ، برقص ای معشوقه آسمانی من ، برقص ،،، تقدیر عشق

              من و یارم ماه جداییست ، وصال مرگ عاشق است و معشوق ، او اگر با من به یکجا نشید در من و این گرمی تنم ذوب خواهد شد ، و

              من هرگز این نخواهم خواست ، کاش یکی با او می گفت از این درد بی درمان ، افسوس ، افسوس .   

                              خورشید دیوانه وار فریادها می زند .

                                                                       2 .

                              آتشین بر روی تخت خود خوابیده است .

                                                                            صدای فریاد خورشید هر لحظه بیشتر و بیشتر می شود .

                                                                            آتشین از خواب می پرد .

آتشین : خاموش ، خاموش ، خاموش ،

           ناخراشست و زشت و نازیبا چنین فریادی که از خواب نازم باز می دارد مرا ، به چنین قصری بی نفوذ اگر این صدای ناهنجار می بارد از

           در و دیوار آن سوی تر چه هنگامه ای برپاست ؟ وای از این فریادها که بازم می دارد از خواب ،،، خاموش ، خاموش ، خاموش ...

                              آتشین صفحه ای را روشن می کند .

                                                                            تصویر رقص ماه بر آب و خورشید که از دور می نگرد و فریاد می زند .

            باز دیوانه ای و مرضی که نامش عشق نهاده اند ، وای بر چنین پلیدان آلوده ی حماقتهای مشنگستان هستی ، وای .

خورشید نامی دل از دست داده عاشق رنگ پریده ماه رقصان است و من باید خواب از دست دهم ؟ تف بر این شانس ، تف .

چه کنم ؟ بپذیرم این تقدیر ؟ یا چرخ بر هم زنم و از نو بخوابم یک دل سیر ؟

خاموش ، خاموش ، خاموش .

بگذار فالی بزنم ،،، باید کاری کرد ، آری ...

آی آنان که به شنیدن فرمان من آتشین شب تا به سحر و سحر تا به شب دست بر سینه به خدمت ایستاده اید باد را به اینجا آورید ...

صدا : باد به دستورتان به زندان است ...                                      2

آتشین : تا ثانیه ای دیگر اگر باد در حضورم زانوی ادب بر زمین نزند به تمنا ، به یقین یک به یک خود را مرده خواهید دید بر صلیب آتشزا .    

                                                                          باد زنجیر شده می آید و در برابر آتشین بر زمین سجده می کند .

باد : سعادت از این بزرگتر نداشته ام به این عمر دراز که سلطانم باشد به کنارم سرفراز و من به راز و نیاز ،،، آه چه دمیست اینک ، الهه ی آتش

      برابر دیدگانم و من در حضورش افتاده بر خاک ، با احساسی که انگار سرم بر افلاک فخر می فروشد ...

آتشین : مردک دم دراز این خاک است ؟

باد : لجن بر دهان می گیرم ، رهایم کنید ،،، به حضور آتشین از خاک و افلاک نباید گفت ، آری ، آری ،،، آه چه خوش آمدگویی باشکوهی .

آتشین : خاموش .

باد : برخواهم گشت همانجایی که بودم ، زندانت را بر این اخم ناجورت ، بر این جامه دریدنت ترجیح می دهم .

آتشین : خاموش ،،، از پس انداختن تو به زندان هیچ وزوزی نبود به هستی ام ...

باد : باد باید که وزوز کند ،،، آه آری ، آری وقتی وزوز کرد و خواب پادشاهی چون آتشین بر هم زد جایش زندان است ، آری آری .

آتشین : خوابی داشتم بس بی نظیر ، و هشیاری دیر به دیر ،،، برهمش زد دیوانه ای ، می فهمی ؟

باد : پس من تنها نبوده ام !!! می فرستادینش آنجا تا ادب شود به دست چنین دستبوسی ...

آتشین : خاموش مردک لجام گسیخته بد کردار منحرف اندیش ، آتشین بلایی را هرگز بر دو نفر یکسان فرود نمی آورد ، نمی دانی این را ؟

باد : آری آری ، خواهی کشت او را ...

آتشین : هرگز ، دوست ندارم به فرداها بیرقی شود علیه من ، بکشمش که آیندگان را چون خورشید شدن آرزویی شود ؟

باد : ...

آتشین : او باید که بمیرد ، اما نه به دست من ،،، دوست دارم از سوراخی وارد شوی .

باد : کار باد همین است ، اگر می فرستادینش ...

آتشین : ببند ،،، این بار نه چون همیشه ، از خورشید عاشق خواهی خواست همسرت شود .

باد : ازدواج باد با خورشید ؟!

آتشین : مبارکتان باد ، بر دهلها بکوبید ...

باد : هرگز ...

آتشین : چرا آخر ؟

باد : یا او مرا از وزیدن باز می دارد تا چون نسیمی بی عصیان شوم و رام ، یا من او را می خشکانم چون کویری .

آتشین : این هر دو به سود من است ، اما پیش از چنین دمی رهایش می کنی ...

باد : رازیست به این وصلت خجسته !؟

آتشین : جدایی .......................................................

باد : نمی فهمم !!!

آتشین : خورشید دلی دارد گرم و پر شعله ،،، جدایی پس وصلتت او را از درد عشق خواهد خشکاند پیش از آن که او تو را بمیراند .

باد : یک بار عاشق شدم ، به روزگار جوانیم ، کوه مغرور و سربفلک کشیده ای بر زمین ، زیبا و پر کشش ، دورش می گشتم و ترانه ها بر گوشش

       می خواندم ، هرگز گوشی با من نسپرد به مهر ، دور شدم از او تا فراموشش کنم ، نشد ، جدایی دلم سوزاند ، شدم سرگردان ،،، هنوز هم

       سرگردان جهانم و نالان ، همان که تو وزوزش می خوانی ،،، هرگز نخواهم خواست دیگری همچون من شود ...

آتشین : از راست و چپ و بالا و پایینت چنان می فشارم که خون بالا آوری به این جان پر هیاهوی بی مصرف مردک گستاخ ، این مزخرفات به

           درد همچون شمایی می خورد که ماتحتتان را به آن خوش دارید ، نه همچون منی بی همتا ، جهانی به تسخیر آورده ام به توانایی بی حدم

           تا بیاسایم و به خلوتی پر از سکوت به خوابی خوش زندگی به راحتی به سر آرم ، نه آنکه هر از خود شده ای با ناله ای خوابم پریشان

           کند ، خاموش .

باد : رهایم کنید ، رهایم کنید ، رحمی ...

آتشین : خاموشت می کنم تا از درد سرگردانی راحت شوی ...                        3 

باد : او عاشق ماه است چه کار دارد به عشق چون منی ؟                          

آتشین : تو هزاران راه بلدی ، گمان کرده ای بی اندیشه ای برگزیدمت ؟ اگر می خواستی می توانستی ، حیف ...

باد : خورشید را از دیدارم محروم نسازید سرورم ...

آتشین : دیگر از دیدن رخساره زشتت ملول می گردم ...

باد : هر آنچه گفتی به جا خواهم آورد بی هیچ کاستی و کمی ...........................................

آتشین : نبینمت دیگر بادک جان .

باد : وای که جانم بر لب رسید ...

آتشین : بلند مقاما چیزی گفتید ؟

باد : هیچ ،،، تمسخرم می کنید ؟

آتشین : با خورشید دروغها بباف ، تو باید بتوانی از راه بدرش بری ، بادی و کارت این است ، این قصر باشکوه از آن توست به میان فریبهایت با

           او ، خوشمزگیها بکن دو به دو ، هزار به هزار ،،، از راهش بدر بر ، می گویم بیاورندش اینجا ، راستی فرصتت خیلی کم است ،،، آه پس

           از مرگ او آزاد بگرد ، بی صدا اما ، می فهمی ؟ خوب است ...

                              آتشین دور می شود .

                              زنجیرهای باد باز می شود .

                                                                            خورشید در برابر باد ایستاده است و باد با او صحبت می کند .

                                                                       3 .

                              خورشید به تنهایی بر سنگی نشسته و به فکر فرو رفته است .

                              ستاره ها به خورشید نزدیک می شوند و او را به خود می آورند .

                              خورشید افق را می نگرد و می رود .

                              ماه هویدا می شود .

ستاره ها : خورشید خسته از تابیدن و نالیدن روزانه به پشت کوهی خزید تا تاریکی بگستراند بالهایش را به این آسمان کبود ، اینک ای رعنای زیبا

              نوبت با توست ، ماه تابان لحظه ها از آن تو و ماست ، برخیز تا به سوی قرارگاههایمان برویم و رقص شبانه خویش آغاز کنیم .

ماه : با این که همیشه با دیر برآمدنم به آسمان خواستار این بوده ام خورشید را در عشق بیازمایم اما گاه درخشیدنم که می شود توان مقاومتی در

       من نمی ماند و بی خواسته خویشم راهی آسمانها می شوم ، بشتابید دیرگاهست .

                               باد هویدا می شود ، داسی را پشت خود پنهان کرده است .

ستاره ها : کیستی ؟

باد : دوستی ...

ستاره ها : دوستی با تبر ؟

باد : آه ، تبر کدامست جانان من ؟ داس است این ، من باد دروگرم ...

ستاره ها : دور مان .

باد : دوستان من دوستی آورده ام ، مهربانی ، عشق ، صمیمیت ، صفا ، دنیا دنیا وفا ،،، آه ماه جان تو هم بدینجایی و من نمی دیدمت ، بگذار در

       آغوشت بگیرم ای دوست ...

ستاره ها : دور مان اگر دوستدار جان خویشی ، بدین شب به راهی که هرگز آنجا ندیده ایم تو را از چه آمده ای ؟ بازمان گوی .

باد : می گویم اگر مجالی باشد به صحبت ،،، از درد تنهایی ،،، من ، آه بگذارید رازی با شما بگویم ، می توانم اعتماد کنم ؟ ؟ ؟ می کنم ، آخر درد

       تنهایی جان به اینجایم رسانیده ،،، من ، آه کاش پس شنیدن رازم امینم باشید و خیانت روا مدارید ، من فراریم !

ماه : فراری ؟!!!

ستاره ها : از دست که ؟                                                       4   

باد : می دانم با گفتن این راز مرگ را به جان می خرم اما چاره ای نیست ، من از زندان آتشین فرار کرده ام .                                             

ماه : آتشین ؟

باد : آری ، آری ،،، وزوز می کردم و او مرا بگرفت و در زندان انداخت ،،، به این عمر درازم هیچ دیواری را توان نگهداشتن باد در پس خود

        ندیده ام ، دیوارهای زندان آتشین نیز نتوانست با من تا به آخر به سر برد .

ستاره ها : ما شنیده ایم از زندان آتشین نمی توان گریخت ...

باد : درست شنیده اید ، درست ،،، من اگر باد نبودم مگر می توانستم ؟ هرگز ، دایره زنگی در دست گرفتم و زدم و رقصیدم همچون مستان و

      دیوانگان ، این گونه ( می زند و می رقصد ) ،،، قصه با آتشین گفتند ، خواست به دربارش روم و بخوانم و برقصم ، به لحظه ای مناسب

      دررفتم .

ستاره ها : اینجا چه می کنی ؟

باد : باقی رازم را می توانم بر زبان آورم و ترسم از برملاشدنش نباشد ؟

ماه : بازگوی ، اینجا آتشین دوستی ندارد .

باد : پس می توانم ، می خواهم دوستانی پیدا کنم و به سوی قصر آتشین هجومی آغاز کنم ...

ستاره ها : هجومی به قصر آتشین ؟

باد : کاش اعتماد بیشتری می کردم بر شما ...

ماه : بگوی و راحت باش ، اینجا هیچکس اعتماد نخواهد فروخت .

باد : حدس من نیز چنین است اما چه کنم که ترسی دارم بی نهایت ، با این همه بازخواهم گفت ، آتشین می خواهد خورشید از آسمان برباید و

      خود تنها شعله افروز آن باشد ...

ماه : چه گفتی تو ؟

ستاره ها : چه گفتی ؟

باد : آنچه گفتم ...............................................................

ماه : نزدیک تر بیا و بیشتر آگاهمان کن .

                             باد به ماه نزدیک می شود و در یک لحظه به طرف او هجوم می برد و با داس

                                                                           ضربه ای به او می زند .

                                                                           ستاره ها قبل از فرودآمدن ضربه ای دیگر ماه را دوره کرده و باد را فراری

                                                                           می دهند .

                             ستاره ها ماه را که زخمی شده است دور می کنند .

باد : آه نتوانستم کارش تمام کنم ، لعنتی های بدریخت مزاحم ، احمقها اگر نبودند کارش تمام بود ، مهم نیست ، هنوز فرصتم باقیست ، باید سراغ

        خورشید روم .

                             خورشید هویدا می شود .

خورشید : هیچ نمی بینم به این سیاهی ، چه سیاه شبیست امشب .

باد : بی ماه و ستارگان شب باید هم چنین باشد ، سیاهتر از قیر .

خورشید : تویی باد ؟

باد : گفتم که عاشقتر از آنم که با شنیدن یک جواب نه بروم و دوباره باز نیایم خورشید جان .

خورشید : گفتی ، آری ، اما اگر عاشق باشی باید بدانی در دل من چه می گذرد ، من نیز عاشقم ، عاشق ماه .

باد : او چه ؟

خورشید : او ؟؟؟ آه باد ، نمی خواهم هم کلامت باشم ، برو .

باد : از امشب ماه را نخواهی دید .

خورشید : ...                                                                5

باد : درست شنیده ای ، او هرگز بر آسمان نخواهد تابید .                        

خورشید : شیوه مناسبی برای بیرون آوردن رقیب از دل معشوق پیش نگرفته ای .

باد : او رفت ، دست در دست ستاره ای فروزانتر از تو ، ستاره ای با گیسوانی زردتر از گیسوان تو خورشید جان .

خورشید : او هرگز خورشیدش را رها نمی کند .

باد : اگر نکرده بود اینک باید در آسمان می تابید .

خورشید : بی هیچ شکی ماه و ستاره ها اینک به قرارگاه همیشگی اند تا رقصی آغاز کنند و تصویرشان بر آب دریا افتد ، می روم به تماشا .

                             خورشید می رود .

باد : تصویر رقص ماه بر آب دریا !!! اوهوم ،،، خب البته اگر دریایی باشد ،،، بوز باد و بخشکان دریا که اینک گاه آخرین ترفند است ، آی سیاه ابر

       باران زا راه خود کج کن ، حسرت باران بر دلشان بماناد تا بدانند با چون منی نتوان رخ به رخ شد .

                             رقص ابرها و باد .

                             4 .

                           خورشید به انتظار بر سنگی نشسته است .

خورشید : چه دل پرآشوبی دارم به این لحظه های بی اویی ، بی تابتر ثانیه های زندگی را با خود می کشم به قرارگاهم ، نه از ستارگان شب اثری

              می بینم و نه از ماه خوش سیما ، ابری سیاه باز می دارد از دیدن مرا ، ابری که بارانی با خود ندارد و باید که می داشت ! نکند گفته ی

               باد راست باشد و او دیگر نیاید به رقص ؟ بگذار این سوی تر روم و دریا را بنگرم ، ، ، وای از این دم ...........................

                             باد می آید .

باد : نگفتم با تو نه دریایی خواهی دید و نه عکس ماهی رقص کنان بر آبها !

خورشید : هرگز این با من نگفتی ...

خورشید : گفتم ، تو اما باوری بر گفته ام نیاوردی خورشید جان ، می بینی ؟! آه ، چه دهشتناک منظره ای می بینم ، دریا خشک تر از بیابانی بی

              آب ، دریایی تشنه تر از کویر !

خورشید : چگونه باورم باشد ؟

باد : این هنوز تمامی ماجرا نیست خورشیدک من ، آه شرمنده ، خورشید جان ،،، آنچه تو باید می دانستی فراتر از این بود .

خورشید : تاب هیچ سرپوشیده کلامی ندارم ، بگوی .

باد : فاش که می گویم جز نگاه سردی با تو همراه نمی شود و من از آن در عذاب می افتم ، هر که عاشق نگاه مهربان و گرم تو شود دردی و

       رنجی بیشتر از سردی نگاهت دلش را ...

خورشید : آنچه می خواستی فاش گویی بازگوی ...

باد : اطاعت خورشید جان ، به مهر کلام آغاز می کنم و تو بازم می داری ، باشد ، باشد ، اگر لایق خلوتی با تو باشم به آن دم ...

خورشید : نخواهی گفت ؟

باد : می خواهم اما این دل دست از سر من بی نوا برنمی دارد تا ...

خورشید : باید بروم ماه را بیابم .

باد : اگر هوشی با تو بود می دانستی ترکت کرده و هرگز باز نخواهد گشت .

خورشید : ...

باد : از این که صدایم را بالا بردم شرمسارم ، گوش به هیچ نمی دهی ، به هیچ نمی اندیشی جز آنی که در سر داری ، او با ستاره ها خوش است و

       تو هرگز نتوانستی این را بفهمی ، با تو می گویم و تو بد نگاهم می کنی ، رها کن عشق دروغینی را که دلت را اسیر خود کرده خورشید ...

خورشید : آی باد بد وزش تا به امروز کسی را رخصت اینگونه همکلام شدن با خویش نداده ام ، تو از چه گمان می بری هر آنچه دوست تر

              می داری می توانی بر زبان آوری ؟ هان ؟

باد : خشمت نیز زیباست ،،، شرمسارم از خشم خویش در حضورتان خورشید بانو ،،، با این همه حرفم را خواهم گفت ، من خواهان وصلت با   6

       توام حتی اگر قلبت با ماه باشد ، می ارزد انتظار آن لحظه هایی که چون تویی آرام آرام دل از معشوقی دروغین برکنی و مهر آغاز کنی با   

       عاشق راستینی چون من ، من به انتظار آن لحظه ها خواهم بود ،،، اگر خواستی چشم از راه همیشگی ماه به سوی من بگردانی می توانی

        مهربانی را در چشمان من نیز ببینی ،،، اما آنچه تو باید بشنوی این است ، او رفت ، همراه با ستاره ای فروزان ، با دیدگان خود دیدم ،،، آه ،

        خورشید بانو تو را چه می شود آخر ؟ من از او عاشقترم بر تو ،،، تو به رقص او عاشقی ؟ من نیز رقاصه ای خوش رقصم بانو .

                             رقص سرخوشانه باد .

خورشید : ( بی توجه به رقص باد ؛ مبهوت و حیران ) چگونه باورم باشد به بی مهری ماه ؟ ( می خواند )

              یادیما دوشنده قارا گوزلرین

              گویده اولدوزلاردان آللام خبرین

              آیریلیق آیریلیق آمان آیریلیق

              هر بیر درددن اولار یامان آیریلیق .        

                             خورشید مبهوت و حیران دور می شود .

باد : کاش اجازه ای با من بود ، رخصت خاموشی خورشید ، چه توفانی می شدم به آن دم ، چه توفانی ،،، این رفت و به یقین می دان دیگر سراغی

       از او در آسمان نخواهد بود ، دست کم تا مدتی ، جنون زده بدبخت ،،، نوبت ماه است انگار .

                                                                      5 .

                                                                          تاریکی همه جا را فراگرفته است .

                                                                            ماه همراه با ستاره ها برای پیدا کردن خورشید به همه جا سر می کشد .

ستاره ها : نیست .

ماه : نمی تواند نباشد .

ستاره ها : خود گشتی و نیافتی ، یافتی ؟

ماه : باید باشد .

ستاره ها : باید باشد اما نیست .

ماه : وای از این سیاهی .

ستاره ها : چه کنیم ؟

ماه : بی او هیچ .

ستاره ها : برای یافتن او چه کنیم ؟

ماه : من رقصی آغاز خواهم کرد ، به یقین به تماشا بالای دریا خواهد آمد .

ستاره ها : چنین باد ،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،، آه دریا !!!

ماه : وای .................................................

ستاره ها : دریا خشکیده !!!

ماه : حال دیگر حتم دارم باید بروم و خورشید را به هر کجا باشد بیابم .

                              باد می آید .

باد : می گویم خود را خسته خواهی کرد ماه بی فروغ ، بی خورشید چه کم فروغی تو ، بگذریم ، بی دراز کردن سخن با شما از آنچه روی خواهد

       داد می گویم ، خورشید مرده است و من آمده ام شما را به سوگش برم .

ماه : دروغ است ...

ستاره ها : دروغ است ...

باد : باور یا بی باوری شما تغییری در اوضاع پیش آمده ایجاد نمی کند ، باید با من همراه شوید .

ماه : ما تسلیم دروغ تو نخواهیم شد ، اگر خورشید نباشد بهتر که من نیز نباشم  ...                                                                    7

ستاره ها : ما نیز ...                                                        

باد : اگر شده با زور خواهمتان برد ...

ماه : با تو خواهیم جنگید ، شکستت خواهیم داد ، پس شکست چون تویی به جستجوی خورشید اگر شده هزار سال راه بپوییم از پای نخواهیم

       نشست ، خورشید بی شک به جایی منتظر است و دیده به راهمان دارد ، بی او سیاهی زندگی از همه خواهد گرفت ...

ستاره ها : روزی خورشید با ما رازی گفت ، اگر ماه می خواهد به من برسد باید از خود بگذرد ، نه برای خود ، به خاطر دیگران ...

ماه : اگر شده فقط بروم و بروم و بروم خواهم رفت و او را پیدا خواهم کرد تا همچون همیشه بتابد و گرما دهد به هستی همگان ...

باد : بدا به حالتان ،،، باشد ، من برای جنگ آماده ام ،،، آی ابرهای من ، برای جنگ آماده شوید .        

                                                                       6 .      

                              ماه و ستارگان با باد و ابرها می جنگند .

                                                                        جنگ مغلوبه می شود .

                              ماه زخمی همراه با ستاره هایی که زنده مانده اند به سوی افق می روند .

                                                                        7 .         

                                                                           ماه  آخرین رقص خود را آغاز می کند : رقص ساری گلین .

                                                                             این رقص ، رقص رسیدن به عروس زرد رخ آسمان ؛ خورشید است .

ماه : ( می خواند )

             ساچین اوجون هورمزلر

             نئنیم آمان آمان ساری گلین

             گولو سولو درمزلر

             نئنیم آمان آمان ساری گلین

             سنی منه وئرمزلر

             نئنیم آمان آمان ساری گلین

             بو دره نین اوزونو

             چوبان قایتار قوزونو

             نه اولار بیرده گورم

             یارین گول اوزونو

             نئنیم آمان آمان ساری گلین ...

                              خورشید نمایان می شود .

                              آتشین به خود می پیچد .

                              ماه و خورشید یکی شده اند .

                                                    پایان .

                                      91.06.25

دورماق ...

هه له  یوخ 

دایانماقدان  هئچ  نه   چیخماز 

آز آز 

هه رده نده  چوخلو  یول  گه ره ک    گئدیلسین ! 

کئچمیشده  گئدیلیب 

آتالار 

هه مده   بابالار    اویره دیب  

گئدمه ک   گه ره کدیر ! 

ایندی  یول  بیزیمدیر 

گه له جه کده ؟ 

یول  پوزولماسا   گئده نی  اولار 

گئد  یولو 

دورما 

یورولو 

ییخیلا  ییخیلادا  اولسا   سه ن  دورما  

گئد  یولو ...