غم و ترانه و غروب ...

دیگر از من مخواه که من

بخوانم از یه آسمان

یه آسمان پر ز عشق  

یه آسمان بی ریا

آخه غبار گرفته آسمان

حزین شده مثل دلم

مثل دل آدما شده پر از غبار و گرد و خاک این آسمان بی فروغ

چکار کنم که این سرود

نمیشه پر ز های و هوی

ترانه غروب غم

همین میشه

پر از غمک ...

توتولو هاوا ...

قاریشمیش    بیر   حالدایام

ـ سولدوزون   هاواسی کیمین   توتولوبدیر    هاوام

بیلمیره م    یایدایام    یوخسا    یازدایام

ئله بیل    آغاجلاردان    آسیلمیشام

ـ یوخودا   گوروره م    اوجا   بیر   داردایام

قورخورام    هئچ    صاباحا    قالمی یام

ئوله م    بیر   داها    نه فه س    آلمی یام

اوره گیمده     بیری   هئی   دئییر :

آی    جانیم    مه ن    بو    فه له کده ن     داغلی یام

هایلی یام

هویلی یام

آمما    اوزده    سوس    توتموشام

سوسولموشام

نه دی    آخی   بو    سارالمیش   تومچه له ر

آجیلمیش    جومله له ر

یارالی    سوزله ر

توتولموش   اوزله ر ؟

اولارمی    اوخویا    بیرگون    اولکه میزده    تاتلی سه س     بولبول له ر ؟

توتولموشام    هئی ...

رهسپار همیشگی ...

و دیگر مرا

روزگار کج مدار بی ترحم

به خلوت خویشم تنها مگذاشت

تا دمی بیاساید این آدم درونم

و من به میان این جمعیت بی فردای بی ملاحظه

ره میسپارم از امروزم تا به فردایی که آغازی به فردای پرتکرار فردای خویش است ...