متن فیلمنامه : تمرینهای مدرسه ما .

فیلمنامه : تمرینهای مدرسه ما  .

1 . خارجی . خیابان جلوی ساختمان دادگستری . روز .

زیبا دلدار _ دختری بیست و چهار ساله _ و شهرام سودمند _ پسری بیست و شش ساله _ عرض خیابان را بدون توجه به رفت و آمد پرترافیک طی میکنند .

ماشینها حین عبور بوق می زنند .

صدای فحش یک راننده روی صورت خندان شهرام .

چهره عصبانی زیبا .

کنار پیاده رو و جلوی ساختمان دادگستری شهرام جلو زیبا میپیچد و اجازه نمی دهد جلوتر برود .

         زیبا            ما حرفامونو زدیم ، نزدیم ؟

         شهرام        قانع نشدم ، همینجا بهت میگم که اونجا نگی نگفتی ، من طلاقت نمیدم .

                                زیبا           تلاشمو میکنم  .

                                شهرام        نخوام هیشکی نمیتونه سند جدائیتو صادر کنه .        

         زیبا      دلت خوشه تو .

                                شهرام        قانون میگه .

                                زیبا            هیچوقت نمیتونی ببینی با تو رفتم زیر یک سقف .

                                شهرام        خیلیا عمرشون کفاف نمیده خیلی چیزا رو ببینن .

                                زیبا            حرف حساب تو چیه آخه ؟

                                شهرام         تکرار کنم ؟

                                زیبا             اون نمیده ، بابام پول مفت نمیده دست تو ، میفهمی ؟ میگه بمیره هم یه قرون نمیدم بهش ، من که گفته م خودم

                                                   پولائی رو که برا من خرج کردی بعدا جور میکنم میدم ، نگفتم شهرام خان ؟

                                شهرام          من پولامو نسیه خرج نکردم که قسطی بگیرم ، ببین زیبا منم میدونم تو برای من زن خونه نمیشی  ، اما دوست دارم

                                                   بفهمی ، داروندار من بخاطر عروسی با تو هپلی هوپو شده ...

                                زیبا              همچین میگه داروندارم هر کی ندونه فکر میکنه بخاطر من بانکش ورشکسته شده !

                                شهرام          هرچی ، من تا پولامو نگیرم طلاقت نمیدم ، حرف اول و آخر ...

           زیبا              شهرام من قاطی کنم خر میشم و دست به هر کاری میزنم ها !

         شهرام          مردی میام سرقبرت ، نمردی میام بیمارستان عیادتت ، کمپوت دوست داری یا موز ؟

                                زیبا بخاطر توی نمک نشناس من از جونم نمیگذرم بدبخت ...

موبایل زیبا زنگ میزند .

          شهرام   اگه باباته بگو با پول بیاد ...

زیبا رد تماس می کند . زنگ دوباره موبایل . زیبا زیر نگاه سنگین شهرام بناچار جواب میدهد .

         زیبا سلام ثریا ، خوبی ؟ چه عجب ؟ جان ، یه خبر ، خب ، ازدواج ..................

چهره داغان شده زیبا .

صدای گاوهائی که در پشت وانتی حمل می شوند .                          1

                                   تیتراژ .

2 . خارجی . خیابانهای مختلف . شب .

آمبولانسی آژیرکشان خیابانها را با سرعت طی می کند .

3 . ادامه . حیاط بیمارستانی بزرگ .

آمبولانس وارد حیاط می شود .

4 . ادامه . داخلی . راهرو بیمارستان .

زیبا روی تخت روان دراز کشیده است و چند پرستار او را می برند .

صولت _ مردی پنجاه ساله _ پدر زیبا نگران از پی آنها روان است .

تخت را وارد اتاق عمل می کنند .

پدر کنار درب اتاق عمل دست روی قلب خود می گذارد و می افتد .

هیاهوی راهرو بیمارستان به اوج می رسد .

                          دیزالو به :

5 . داخلی . اتاق زیبا در بیمارستان . روز .

زیبا روی تخت دراز کشیده است .

ناهید _ زنی چهل و چهار ساله _ مادر زیبا با لباس سیاه و در حالیکه ثریا _ دختری بیست و سه ساله _ دوست زیبا کمکش می کند وارد اتاق می شوند .

زیبا با دیدن آنها لبخند می زند .

       زیبا                 مامان من   هنوز که نمردم سیاهمو پوشیدی ؟ ! ثریا خانوم فکر کردی با یه خودکشی ناقص میمیرم رفتی خودتو

                                                عزاپوش کردی ؟ ( با ثریا روبوسی که می کند بیخ گوشش ) بگو خبرت دروغ بود ...

       ثریا                 کاش دستم میشکست و زنگ نمیزدم ...

                          زیبا                 آبغوره نگیر بابا ، میبینی که من صد تا جون دارم ، مامان کو بابا ؟ هنوز باهام قهره نمیاد ملاقاتم ؟

مادر گریه می کند و آرام روی صندلی می نشیند .

       ثریا                 زیبا ، زیبا ...

ثریا خودش را توی آغوش زیبا می اندازد .

       زیبا                 عزیز شدم ؟ ( آرام و درگوشی ) نگفتی از بهرام چه خبر ؟ میدونه خودکشی کردم ؟

ثریا ناباورانه خود را کنار می کشد .

       مادر              زیبای من  مامان قربونت بره ، تو که خودکشی کردی ، این چند وقت کما بودی ، بابات که تو رو آورد بیمارستان ...

مادر گریه می کند .

زیبا لبخند می زند .

                          زیبا                 باز که اشکات ولو شدن رو صورتت مامانی ، قربونت برم من که چیزیم نیست ، میبینی که خوب خوبم مامان من ، زنگ

                                                بزن بابا بیاد ، دلم براش یه ذره شده ...

گریه مادر شدیدتر می شود .                                             2

ثریا با چشمان گریان و داغان شده خود را از اتاق بیرون می اندازد .

                          مادر               زیبا ، بابات ،،،،،،،،،،،،،،،،،،، بابات همون روز سکته کرد و .........

گریه اجازه نمیدهد مادر حرفش را تمام کند .

زیبا منگ مادر را نگاه می کند .

زیبا از حال می رود .

6 . خارجی . محوطه جلوی منزل پدر زیبا . روز .

زیبا با همان قیافه منگ از ماشین پیاده می شود .

مادر از ماشین پیاده می شود و بطرف زیبا می رود .

زیبا پارچه های تسلیت مشکی روی دیوار خانه را نگاه می کند  .

زیبا در آغوش مادر از حال می رود .

7 . خارجی . مزار . روز .

زیبا خود را روی قبر پدرش انداخته و گریه می کند .

مادر و ثریا گریه کنان کنار قبر نشسته اند .

8 . خارجی . منزل پدر زیبا  . شب .

چراغهای اندکی در خانه بزرگ پدر زیبا روشن است .

9 . ادامه . داخلی . پذیرائی .

زیبا روی مبل نشسته و به فکر فرورفته است .

مادر با کمک پرستارشان زلیخا _ زنی پنجاه ساله _ به طرف اتاق خود برده می شود .

زیبا پرستار و مادر را نگاه می کند  .

10 . داخلی . اتاق کودکیهای زیبا . گذشته .

پرستار برای زیبای کودک داستان می گوید .

         پرستار             پسره کفش رو پای هر دختری میکرد تو پاش نمیرفت که نمی رفت ، آخرش ناامید شد ، دلش گرفت ، گریه کرد برا

                                                     دختری که گم شده بود ، اون شبی که با دختره تو تالار قصر رقصیده بود هر لحظه جلو چشمش بود ، یه روزی ...

پرستار سرش را از روی کتاب می گیرد و نگاه می کند .

زیبا به خواب رفته است .

11 . داخلی . پذیرائی . حال .

زیبا روی مبل به خواب رفته است .                                      3

پرستار پتوئی را روی زیبا می اندازد .

پرستار دور می شود .

زیبا چشمانش را باز می کند .

                         زیبا                مونس جان برام قصه میگی ؟

پرستار برمی گردد و لبخندی میزند  .

                          پرستار            فکر کردم خوابی .

                               زیبا               قرصامو میدی ؟ دوست دارم یه قصه بگی برام ...

پرستار برای آوردن قرص دور می شود .

پرستار به زیبا آب و قرص میدهد .

پرستار کنار مبل مینشیند .

پرستار قصه می گوید .

12 . همانجا . روز .

زیبا با تلفن صحبت می کند .

         زیبا                  ببین ثری تو میری و به بهرام میگی من به خاطر اون خودکشی کردم ، شنیدی که ؟ نامزد دارم که دارم ، من از شهرام

                                                      جدا میشم ، بخدا نری نه من نه تو .

زیبا گوشی را می گذارد و چشمانش را می بندد  .

13 . خارجی . خیابان . روز .

یک گروه فیلمبرداری در خیابالن مستقرند .

مردم به تماشا ایستاده اند .

ثریا خود را به گروه نزدیکتر می کند .

بهرام بلندگو در دست گوشه ای ایستاده است .

ثریا به طرفش می رود .

بهرام ثریا را می بیند و می خواهد دور شود .

ثریا خودش را به بهرام می رساند و او را از پشت صدا می زند .

بهرام برمی گردد و با ثریا صحبت می کند .

نغمه _ دختری بیست و شش ساله _  نامزد بهرام و بازیگر گروه دارد آنها را نگاه می کند .

بهرام با عصبانیت از ثریا جدا می شود و میرود  .

نغمه بطرف بهرام می رود .

ثریا ناامید براه می افتد .

14 . خارجی . خیابانهای مختلف . روز .

ثریا با ماشین زیبا رانندگی می کند و زیبا کنارش نشسته است .           4

چراغ راهنمائی قرمز می شود .

ثریا می خواهد سریعتر عبور کند .

ثریا سرش داد می زند و جلو حرکت ثریا را می گیرد و چراغ را نشان می دهد .

15 . ادامه  . خارجی . بالای کوه .

زیبا روی تخته سنگی نشسه و به افق زل زده است .

ثریا آنطرفتر نشسته و با عینکش بازی می کند .

         زیبا                 خودش گفت نمی آد .

         ثریا                 گفت نمی آم ، آره .

                               زیبا                 کاش اون روز زنگ نمیزدی .

                               ثریا                 میدونی زیبا ، من ، من ، من اگه زنگ زدم ، میخواستم ، میخواستم بدونی بهرام ، ببین ، من میخواستم تو بدونی بهرام

                                                      چه گهی خورده ، می خواستم از شهرام جدا نشی ...

                               زیبا                  تو که میدونستی من از لج بهرام قبول کردم با شهرام نامزد شم .

                               ثریا                   بهرام رفته زن گرفته زیبا ...

زیبا بلند می شود و سنگی را برمیدارد و به پایین می اندازد .

                               زیبا                   گفتی نامزد کرده .

                               ثریا                    چه فرقی میکنه ، حالا نامزد ، تو نباید از شهرام جدا بشی ، حرف من اینه ...

                               زیبا                    شهرام ، شهرام سودمند ،،، ثری اون کسی نیست که من بتونم یه عمر زنش بشم .

                               ثریا                    آخه چرا ؟ مگه بدتر از بهرامه ؟

                               زیبا                     اون به خاطر مال و منال خونواده م با من نامزد شد ، منم به خاطر ترسوندن بهرام ، میخواستم یه حس حسادت بهش

                                                          دست بده ، بابام فکر میکرد من و شهرام عاشق همیم ، طفلک وقتی فهمید هپ گرفت ، وقتی شهرام گفت

                                                          خرجائی رو که برا من کرده باید بهش بدیم دیوونه شد ، باورش نمیشد ، پسره بی چشم و رو ، حالا تو بگو من

                                                          باید باهاش به هم نزنم ...

                               ثریا                     ببین ، اون ناراحت شده که اینجوری گفته ، اگه ادامه بدین حتم دارم درست میشه ، در ثانی تو که نمی خوای

                                                         زندگیتو خراب کنی ؟

                               زیبا                     من تحمل اون ، ثری ول کن دیگه ، اومدیم اینجا مثلا دلمون وا بشه ، اه ...

                               ثریا                     به مامانت رحم کن ، میخوای اونم دق کنه ؟

                               زیبا                     اگه از شر شهرام راحت شم ، که بالاخره میشم ، دختر خوبی براش میشم .

                               ثریا                     پس تصمیمت جدیه ؟ بهرام گفت میمردی هم سر خاکت نمی اومد .

زیبا از ثریا دور می شود .

                               زیبا                     ثری بالاخره یکی تو این شهر گنده پیدا نشد باهات دوست بشه ؟ یک دو ماع .

ثریا زیبا را بروبر نگاه می کند  .

16 . ادامه . خیابان .

زیبا و ثریا داخل ماشین در اتوبان حرکت می کنند .

زیبا در فکر فرورفته است .                                            5

17 . ادامه . منزل پدری زیبا . شب .

زیبا در اتاقش تلویزیون تماشا می کند .

                       مجری                   هر آنچه برای شما مهم است خواستنیست ، بخواهید تا بیابید ، بی کوشش نمی توان ارزش خواسته ها را فهمید ...

18 . ادامه .

زیبا عکس بهرام را بغل کرده و خوابیده است .

19 . خارجی . خیابان . روز .

ثریا با گوشی موبایلش شماره ای را مرتب و پشت سرهم می گیرد .

         ثریا                پاشو دیگه لنگ ظهره دختر ،،، ای بابا ،،، اه ،،،، الو ، چه عجب ، خانوم ساعت دوازدهه ها ، چی ؟ باشه اومدم ...

20 . ادامه . آشپزخانه منزل زیبا .

زیبا با میلی صبحانه می خورد .

ثریا زیبا را نگاه می کند .

         زیبا               برا خودت چائی بریز ، برا منم .

                               ثریا               این ناهاره یا صبحونه ست ؟ مامانت خوبه ؟

                               زیبا               مونس جان پیششه .

                               ثریا               غصه ی  تو داغونش کرده ، طفلکی .

                               زیبا               من چیزیم نیست ، اونم خوب میشه ، مونس جان که هست خیالم راحته .

                               ثریا               مسعود گفت سلام برسونم .

                               زیبا               مسعود ؟!

                               ثریا               مسعود یکتا ، گفت بهت بگم دادسرام آشنا داره ، زیبا شهرام پسر بدی هم نیست ها ، میگم حالا که بهرام نامزد کرده و

                                                    به فکر تو نیست ...

                               زیبا               حرفای مامانمو حفظم ثری ، گفتی مسعود دادسرا آشنا داره ؟

                               ثریا                اوهوم ،  من که میگم شهرام طلاقت نمیده .

                               زیبا                وکیلمون دارائی های بابا رو به اسمم کرده ، پولی رو که میخواد بهش میدم و از دستش راحت میشم .

                               ثریا                بریم دانشکده ؟ تسویه حسابت مونده ها .

                               زیبا                دیگه نمیرسیم ، دیره ، مسعود هنوز دانشکده کار میکنه ؟

                               ثریا                 خوش بحالش استخدامش کردن ، عصرام تو دفتر فیلمسازی کار می کنه .

                               زیبا                 فردا من نرسم با مسعود تسویه رو تمومش می کنی  ؟

                               ثریا                  میشه مگه ؟

                               زیبا                  مسعود بخواد میتونه ، مثل تو دست وپاچلفتی نیست ، ببین یک دو ماع .

21 . خارجی . جلوی ساختمان دادسرا . روز .

زیبا چکی را به شهرام می دهد .                                         6

        زیبا               بابا اگه زنده بود هزار سال دیگه هم اینو بهت نمیداد .

                             شهرام            آره خدابیامرز آدم کنسی بود ، من خرجم خیلی بالا رفت ، نمیخواست جبران کنه .

                              زیبا               بی چشم و روئی هم حدی داره آقا پسر ، تو که داروندارت ( اشاره به پرایدی میکند ) از اونه ...

                             شهرام            تو نمی خوای بریم اون تو ( به دادسرا اشاره می کند )  امضا بدم برا یادگاری خدمت مبارکتون  ؟

زیبا با عصبانیت به طرف ساختمان دادسرا حرکت می کند .

شهرام لبخندزنان از پشت سر زیبا حرکت می کند  .

22 . همانجا . لحظاتی دیگر .

زیبا خوشحال از دادسرا خارج می شود .

23 . ادامه . اتوبانی بزرگ .

زیبا سوار بر ماشین پژوی خود بسرعت و با قیافه ای راضی رانندگی می کند .

گوشی موبایلش را برمیدارد و زنگ می زند .

                            زیبا                ثریا تموم شد ، رها شدم ، آره خب امضا کرد و خلاص ، حالا میتونم برم سراغ بهرام ، خر خودتی ، بیا پاتوق ، ثری

                یک دو ماع .

24 . داخلی . اتاق زیبا . شب .

زیبا روی تختخواب خود دراز کشیده است ، یک سی دی را از بین سی دیهای مختلف انتخاب می کند و در لب تاب قرار میدهد .

فیلم روی لب تاب نشان داده می شود ، در تیتراژ فیلم نوشته شده است : صحنه های عاشقانه : مونتاژ بهرام آشنا .

تصاویر مختلفی از صحنه های عاشقانه فیلمهای سینمائی .

زیبا لب تاب را بغل می گیرد و گریه می کند .

پرستار با یک لیوان آب میوه وارد اتاق می شود .

زیبا توجهی ندارد .

پرستار سینی را روی میز آرایش می گذارد و بطرف زیبا می رود و سرش را نوازش می کند .

25 . همانجا . روز .

پرستار در اتاق تنهاست و آنجا را مرتب می کند ، عکسهای پاره شده شهرام را جمع می کند .

عکس قاب گرفته بهرام زیر متکای زیبا نظرش را جلب می کند ، عکس را برمیدارد و نگاه می کند .

زیبا وارد اتاق می شود ، به پرستار و عکس زل می زند .

                         پرستار            بانونسرین یادته ؟ همون زن که فال میگرفت ، چرا نمیری پیشش ؟

                              زیبا                فایده ای هم داره ؟

                             پرستار             دست کمش اینه که میفهمی نمیشه .

زیبا پرستار را نگاه می کند .

          زیبا                نه ، اینریختی باشم بهتره ، امید خالی بهتر از ناامیدیه .                                                               7

مادرزیبا دم در ظاهر می شود .

پرستار عکس را زیر متکا میگذارد .

مادر و زیبا همدیگر را نگاه می کنند .

پرستار سرش را زیر انداخته است .

26 . خارجی . محوطه جلوئی خانه بهرام  . روز .

زیبا داخل اتومبیلش نشسته و خانه بهرام را زیر نظر گرفته است .

بهرام و نامزدش نغمه از خانه خارج می شوند .

زیبا عینکش را به چشم می زند .

نغمه دست بهرام را می گیرد و با او قدم زنان دور می شود .

زیبا عینک را برمی دارد .

چشمان اشک آلود زیبا که به جائی خیره شده است  .

27 . داخلی . منزل پدری زیبا . ادامه .

پرستار آدرسی را روی کاغذ می نویسد .

زیبا آدرس را می گیرد و بطرف درب خروجی براه می افتد .

مادر از اتاقش خارج می شود .

                          مادر             زیبا دخترم ، نکن این کارا رو با خودت ، نرو دنبال این کارا ، آخر عاقبت خوبی نداره دخترم .

زیبا مادر را می بوسد و از درب بیرون می رود .

28 . داخلی . خانه بانونسرین رمال . روز .

زیبا و تعداد زیادی در سالن انتظار نشسته اند .

دو زن از اتاقی خارج می شوند و بطرف خروجی می روند .

منشی به زیبا اشاره می کند برود داخل اتاق .

29 . داخلی . کافی شاپ . روز .

ثریا و مسعود دور میزی نشسته اند .

مسعود ساعتش را نشان ثریا می دهد .

ثریا شانه بالا می اندازد و بطرف ورودی نگاه می کند .

مسعود کلافه به صندلی تکیه می دهد و چشمانش را می بندد .

لبخندی بر روی لبهای ثریا نقش می بندد و بطرف ورودی دست تکان می دهد .

زیبا از درب ورودی وارد می شود و به طرف آنها می رود .

مسعود در صندلی جابجا می شود و زیبا را نگاه می کند .                 8

زیبا روی صندلی و کنار ثریا می نشیند .

         زیبا                 خوبی مسعود ؟

         مسعود             انگار شما بهترین ؟

         ثریا                  شنگولی ؟

          مسعود شنگولی ، منگولی ، باغ انگوری ...

         زیبا                  بچه ها من میخوام کارائی بکنم و شما دو تا هم باید بهم کمک کنین .

مسعود از صندلی بلند می شود و تعظیم می کند .

                               مسعود             در خدمت گذاری حاضرم سرور .

                               ثریا                  خبریه ؟

                               زیبا                  راستی مسعود بابت سفارشت ممنون ، اگه نبودی دادگاه دست کم چهار پنج ماهی طولش میداد .

مسعود تعظیم می کند .

                               ثریا                  پسرعموی گردن کلفت اینجاها بدر میخوره .

                               مسعود              دم کلفت داریم بدو بیا ...

ثریا مسعود را می گیرد و مینشاند .

                               ثریا                  مسعود ...

                               مسعود              دمش زشته یا کلفتش ؟

شلیک خنده زیبا .

         ثریا                   ای بابا ...

                              مسعود               ای بابا چیه ؟  نگفتی برا چی چیت لازم شدیم زیباجون ...

                               زیبا                   صمیمی نشو ، من زیباجون  بهرامم . یک دو ماع .

                               مسعود               اوف .

                               ثریا                   مسعود تو که میگفتی بی خیال زیبا شدی ؟

                               زیبا                   ثری اذیتش نکن ، مسعود هیچوقت طالب من نبوده و نیست ، تو دانشکده همه میدونستن من و بهرام ...

                               ثریا                   با این همه خیلیا به خاطر خوشگلیت و موقعیتت چششون دنبالت بود .

زیبا ناراضی ثریا را نگاه می کند .

                               مسعود              زیبا راست میگه ، من هیچوقت طالبش نبودم ثری ، خب چکار باید بکنیم فرمانده ؟

                               زیبا                  اگه میدونستم خودم دست بکار میشدم با هوش ، هدف مشخصه ، بدست آوردن بهرام ،  اینجوری نگام نکنین ،

                                                       بانونسرین ، رماله ، گفت میتونم بدستش بیارم ، راه رسیدن به هدف مشخص نیست .

سکوت  .

                          مسعود               بتونم هستم .

                               ثریا                   مسعود باشه منم هستم .

                               مسعود               مسعود اینجا ، مسعود آنجا ، مسعود همه جا ،،، من متعلق به همه ام ، همه ، باور کنید  ...

                                ثریا                  تو گه میخوری متعلق به همه باشی .

                                زیبا                   ماع  ...

                                مسعود               زیباجون بنده از طرف این نافهم از شما سرور بزرگ معذرت میخوام  .

مسعود از جایش بلند می شود و تعظیم می کند  .

                                ثریا                    لوس نشو بشین .               9

مسعود می نشیند .

                           زیبا                    ببینین من دو یا نهایتا سه ماه وقت دارم بهرام رو دوباره مال خودم بکنم ، اون باید از نامزدش جدا بشه و برگرده

                                                         طرف خودم ، هر آسی دارین رو کنین ، من نمی خوام گوشه اتاق بشینم و کز کنم ، رماله گفت باید وارد گود

                                                          بشم ، هستین ؟

ثریا و مسعود همدیگر را نگاه می کنند .

                                زیبا                    ببینم مسعود یادته تو دانشکده که بودیم میگفتی کارگردانائی هستن نقش فروشی میکنن ...

                                مسعود                میخوای آرتیست شی ؟

                                زیبا                    آره میخوام برم تو خط آرتیست بازی ، یک دو ماع .

                                ثریا                     که چی بشه ؟

                                زیبا                      الاغ سال دیگه همین موقع بهرام خان آشنا برا بازی کردنم تو فیلماش می افته دنبال من .

                                مسعود                 اون که هنوز کارگردان نشده ، فوقش دستیار سوم حالا اگه بشه ...

                                زیبا                     بهرامو من میشناسم سال بعد فیلمسازه .

                                ثریا                     کاش شانس اونو مام داشتیم .

                                مسعود                بگو کاش جاشو تو دل بعضیا داشتیم ، آدرسشو میدم به ثریا باهاش برین .

30 . داخلی . دفتر فیلمسازی . روز .

زیبا روی مبلی نشسته است .

ثریا از اتاقی خارج می شود و بطرف زیبا می رود .

                                ثریا               بریم ...

          زیبا               چی شد ؟

                                ثریا               بیا ، میگم ، بیا بریم خب ...

زیبا ناراضی بلند می شود و بدنبال ثریا طرف خروجی راه می افتد .

ثریا با منشی خداحافظی می کند .

31 . ادامه . پیاده رو خیابان .

         زیبا               تستم خوب نبوده ؟ گفت با صدمیلیونم نمیتونه بهم نقشی بده ؟ مگه اینای دیگه همه کیدمن و سوفیالورنن ؟

ثریا سرش را تکان می دهد .

زیبا غمگین و بی هدف براه می افتد .

ثریا خودش را به زیبا می رساند .

                         ثریا                 زیبا نکن این کارا رو ، ببین بخدا تو حیفی ، صد تا مثل بهرم باید بیفتن به پای تو ،  احمق بیشعور اون نمیخوادت ،

                                                   نامزد کرده ، تا دو ماهه دیگه هم عروسی میگره ، تو نمیخوای اینو بفهمی ؟ آخه مگه اون کیه هان ؟ یه دستیار دست

                                                   چندم کارگردان ، ارشد خونده باشه هم تا ده سال دیگه کارگردان نمیشه ، خودشم که نه پولداره نه خوشگل ، آخه تو

                                                   عاشق چی چیه اون شدی ؟ فقط حرافای صد من یه غازش ؟! من جای توی الاغ بودم میرفتم دست مامانم رو میبوسیدم

                                                   که برام کار معلمی رو ردیف کرده ، آخه بیشعور یه لحظه تصور کن ، فکرشو بکن ،  تو شدی معلم نقاشی یا چی

                                                    میدونم هنر دخترای دبیرستانی ، دخترایی که تقریبا همسن خودتن ...

                             زیبا                 ثری یه کم اون دهن لقتو ببند ، حالم خوب نیست .                                                      10

                            ثریا                   آخه بخاطر کی ؟ می ارزه ؟ واللاه نه ...

                            زیبا                   تمومش کن میگم .

                            ثریا                   ببین زیبا من دلم برات میسوزه ، من ...

                            زیبا                   تو غلط میکنی دلت برا من میسوزه ، تو گه میخوری ، دلت برا خودت بسوزه بدبخت ...

                            ثریا                   زیبا زشته خیابونه ، زیبا ، زیبا .

زیبا دور می شود .

ثریا همچنان ایستاده است و رفتن زیبا را نگاه می کند .

32 . ادامه . خیابان .

زیبا بی توجه به عبورومرور ماشینها از عرض خیابان عبور می کند .

33 . داخلی . منزل پدری زیبا . شب .

تلویزیون روشن است و گوینده ای از محبت صحبت می کند .

زیبا قرص می خورد ، چند لحظه ای عکس بهرام را نگاه می کند ، کنترل تلویزیون را برمیدارد و میخواهد خاموشش کن ، کنترل کار نمی کند ، کنترل را به دیوار میکوبد ، با تمام توان بطرف تلویزیون حمله می کند و آن را بر زمین میزند .

مادر و پرستار خودشان را به اتاق رسانیده اند .

زیبا در آغوش مادر جای میگیرد .

پرستار به مرتب کردن اطراف می پردازد .

                                 مادر              آروم باش دخترم ، آروم باش ، آروم باش زیبای ناهید ، آروم باش ...

                                 زیبا               جلو چشممه ، جلو چشممه ، نمیتونم فراموشش کنم ، نمیتونم ماما .

                                 مادر              درست میشه ، همه چیز درست میشه ، گریه نکن دختر گلم .

                                 زیبا               باید یه کاری بکنم ، هر جائی باهاش خاطره دارم از زندگیم حذفش میکنم .

چهره نگران مادر .

چیزی از دست پرستار بر زمین می افتد .

34 . خارجی . روی یک پل هوائی . روز .

زیبا وسط یک پل هوائی ایستاده است و با موبایلش صحبت می کند ، آرام آرام ناامید و ناامیدتر می شود  ، گوش را با عصبانیت از بالا بر زمین پرت می کند .

صدای بوق ممتد ماشین از پائین .

35 . داخلی . کافی شاپ . روز .

زیبا و ثریا پشت میزی نشسته اند .

                          زیبا                مسعود میتونه .

          ثریا                منم میتونم ، خودتم میتونی ، تونستنش مهم نیست ، مهم اینه که تو حالیت نیست چکار داری میکنی ، حالیت نیست .

                               زیبا               ثری تو میخوای کمکم کنی یا نمیخوای ؟                                                                11

                               ثریا                تو داری راهو اشتباه میری زیباجون .

                               زیبا                همراه نمیشی رو راه عیب نذار .

                               ثریا                بخدا داری اشتباه میکنی ، بخدا داری خرابش میکنی ، بخدا ...

                               زیبا   نمیتونم ، نمیکشه ثری ، نمیکشه .

          ثریا        اوضاعت خرابتر میشه .

          زیبا        گور بابای اوضاع ، اه ...

          ثریا                 تو زده به سرت .

                               زیبا                 کاری نکن به مسعود روی خوش نشون بدم ولت کنه بیاد طرفم ، تو که میفهمی چی میگم ،،، باریکلا دختر خوب تا

                                                      خودم شماره مسعود گله را نگرفتم بهش زنگ بزن بیاد کارش دارم ، آخ که قربون تو میرم من .

ثریا منگ شماره ای را میگیرد .

زیبا به جائی خیره شده است .

36 . داخلی . منزل پدری زیبا . روز .

مادر آلبوم خانوادگی را ورق می زند .

پرستار برایش آب میوه آورده است .

مادر  عکس های آلبوم را نگاه می کند و به عکسی خیره می شود  .

                        مادر              مونس جان این عکس یادته ،،، این چی ؟ یادش بخیر .

مادر حین ورق زدن آلبوم متوجه عکسی می شود ، سریع ورق می زند .

                             پرستار          خانوم جون برگردونین .

                             مادر             دیدیش ؟ نمیخواستم یادت بیارم ، خدا رحمتش کنه .

پرستار اشک چشمش را پاک می کند .

                             پرستار          اگه زنده بود الان با زیبا همسن بود .

                             مادر             گفتن سرطان داره دیگه نه ؟ کی بود فوت کرد ؟

                             پرستار          علی من چهارده سالش بود ، دوازده سال پیش بود خانوم .

                             مادر             عمر و اجل دست خداست ، وقتی صولت مرد فکر میکردم منم بمیرم ، اما خب تا این زندگی زمینم نزنه کو مرگ .

                             پرستار          خدا نکنه خانوم ، انشالاه صد سال به خوشی زندگی کنین ، این روزای بدم میره بالاخره ، زیبام خوب میشه اینشالاه .

                             مادر              انشالاه ، قرصامو برام میاری ؟

                             پرستار           رو چشمم خانوم .

پرستار دور می شود .

                             مادر              اون روزا من پروین اعتصامی درس میدادم ، صولتم تازه استاد شده بود  ، یه استاد باپرستیژ و پرابهت ، روزای خیلی

                                                  خوبی داشتیم ، وقتی اومدی و گفتی پسرت حالش بده صولت خیلی ناراحت شد ، یادته که ؟ گفت انگار بچه خودمه ،

                                                  علی و زیبا همسن بودن انگار ، دکترای آشنا وقتی علی رو دیدن گفته بودن امیدی نیست ، هر کاری تونست کرد ، ولی

                                                  خب اجل که نمیفهمه علی عزیزدردونه مونس خانومه ، خدا بیامرزدش .

پرستار برگشته است ، قرصی را با لیوان آب به مادر می دهد .

                              پرستار          خدا روح آقا رو قرین رحمت کنه ، من حتم دارم آقا جاش بهشته ، خانوم یادتونه شوهرم که مرد چقدر زحمتمونو

                                                  کشید .

                              مادر              صولت شما رو مثل خونواده ش میدونست .                12

                              پرستار           خانوم یه سوال بپرسم ناراحت نمیشین ؟

                              مادر               برا چی باید ناراحت بشم ؟ نه بپرس .

                               پرستار           اگه علی زنده بود زیبا رو بهش میدادین ؟

                               مادر              صولت همیشه میگفت دختر خودش باید شوهرشو انتخاب کنه ، وقتی شهرام و زیبا گفتن همدیگه رو دوست دارن

                                                    گل از گلش شکفت ، خدا بیامرز هیچوقت نتونست بفهمه زیبا عاشق بهرامه ، زیبا خودش نمیخواست کسی بفهمه ، یه

                                                     جورائی می ترسید ، می ترسید بهرام هم مثل علی از دستش بره ، حسی که به علی داشت یه حس کودکانه بود ، اما

                                                     از دست رفتن علی حس تازه ای بهش داده بود ، احساس میکرد هر چیزی رو دوست داشته باشه از دستش میده ،

                                                     نمیدونم ، زیبا اگه میخواست صولت قبول میکرد زن علی بشه .

           پرستار            علی یه بار یه نیشگون از زیبا گرفت ، دیدم ، با جارو افتادم دنبالش ، طفلک از پله ها سرخورد رفت پائین ، ولش

                 کردم اومدم طرف زیبا ، عین لبو سرخ شده بود اما انگار بدشم نیومده بود ، سرشو انداخت پایین و رفت ، شب تا

                                                      صبح خواب تو چشام نیومد ، خداخدا میکردم زیبا به صولت خان چیزی نگه .

37 . ادامه . داخلی . کافی شاپ .

زیبا ، مسعود و ثریا پشت میز نشسته اند .

زیبا صحبت می کند .

ثریا همچنانکه گوش می دهد گاهی ناراحت می شود و گاهی تعجب می کند .

مسعود همچنانکه گوش می دهد گاهی تعجب می کند و گاهی حرفی را رد می کند .

زیبا بالاخره می تواند آن دو را راضی کند که برخی از حرفهایش را قبول کنند .

38 . داخلی . منزل بهرام . روز .                                

بهرام و نامزدش نغمه روی مبل نشسته اند و فیلمی را تماشا می کنند .

          بهرام                تا حالا فیلمی ازش ندیده بودم .

                               نغمه                 کارش عالیه ، من قبلا دو تا کار ازش دیده بودم ، این محشره ، بازیا رو حال می کنی ؟

                               بهرام                 من تو کف دکوپازش موندم ، عجب کاری کرده لامصب ، این دیگه خیلی مدرنه  .

                               نغمه                  دوست دارم یه روز فیلمی مثل این بسازی ، منم توش بازی کنم .

                               بهرام                 با تو هر کاری شدنیه .

                               نغمه                  همیشه دوست داشتم یه نقش درست و حسابی بهم پیشنهاد بشه ، نقشهای کوتاه حالمو بهم میزنه ، تو که بیفتی رو

                                                        غلتک خیالم راحت میشه ، بهرام تو فیلمساز بزرگی میشی .

گوشی موبایل بهرام زنگ می زند .

بهرام گوشی را از روی میز برمیدارد و شماره را نگاه می کند و از جایش بلند میشود ، تلفن را جواب می دهد .

                          بهرام     بعله ؟ بله آشنا هستم ، شما ؟ به به ، خوبی آقا ؟ قربونت برم ، هی ، همچین ، در خدمتم عزیز ، جان ؟ آره خب ،

                                                       چرا که نه ؟! باشه ، باشه ، ساعت هفت خوبه ؟ اونجا دیگه چرا ؟ آی قربون احوالات نوستالژیکت بشم من ، چشم

                                                       آقا ، چشم .

                                نغمه                کی بود اینقده چشم چشم تحویلش دادی ؟

           بهرام                ( قیافه میگیرد ) عزیزم نغمه   تو داری خوشبخت میشی ...

           نغمه                 اذیت نکن بگو کی بود یارو ؟!

           بهرام                ( حالت بازی کردن قبلی را ادامه میدهد ) خودتو آماده کن مهمترین نقش زندگیتو بازی کنی ، در فیلمی از      13

                                                         یک کارگردان بزرگ ، بهرام آشنا ...

                                نغمه                  گوشی رو میزنم تو سرت ها ...

                                بهرام                  یکی از دوستان دوران دانشکده ، گفت میخواد برا ساخت یه فیلم باهام قرارداد ببنده .

                                نغمه                   شوخی میکنی ؟!!

                                بهرام                  هیچوقت اینقدر جدی نبودم خانوم جان .

                                نغمه                    بگو مرگ نغمه .

                                بهرام                   مرگ بهرام ، جون نغمه ،،،،،،،،،، نغمه حاضر شو بریم بیرون برا ناهار و وقت گذرونی تا عصر ، پاشو که من یکی

                                                           تا هفت نمیتونم خونه بشینم .

                                نغمه                    این یه دعوته ؟

                                بهرام                   بله پرنسس ، افتخار میدین ؟

بهرام دستش را بطرف نغمه دراز می کند .

نغمه از جایش بلند می شود و لبخندزنان  به طرف بهرام حرکت می کند .

39 . داخلی . دفتر فیلمسازی نوین . روز .

بهرام روی مبل نشسته است .

سعید خاکی _ جوانی بیست و پنج ساله _  پشت میز کار خود نشسته است .

                            سعید                  ما یه لیست تهیه کردیم از فارغ التحصیلهائی که تاتر و سینما خوندن ، این دفتر فیلمسازی تازه تاسیسه و رئیسش

                                                          ناصرخان تازه از خارج اومده و دوست داره با جوونای تحصیلکرده کار کنه .

            بهرام                  من افتخار میکنم با همچین دفتری همکاری کنم ، فقط نمیدونم چکار قراره انجام بدم ، بنده الان تو یه فیلمی

                                                            دستیارم ، خب دارم جامو پیدا می کنم ، اینجا فقط نمیدونم ...

                                 سعید                  آقای آشنا ما دوست داشتیم رغبت بیشتری نشون میدادین .

                                 بهرام                  واقعیتش اینه که من تازه نامزد شدم و نمیتونم بیکار ...

                                 سعید                  کاری که به شما داره پیشنهاد میشه آرزوی خیلیاست ، فیلمنامه و مجوز ساخت  آماده است ، کارگردانی کار رو

                                                            داریم به شما پیشنهاد میدیم .

           بهرام                   کارگردانی کار ؟! ( مکث ) از کی باید شروع کنم ؟

           سعید                    میتونین قرارداد کار قبلیتونو بهم بزنین ؟

             بهرام                    سعیم رو می کنم .

                                  سعید                    سعیتون کافی نیست ، باید ، باید تمام سعیتان رو بکنین ، و بتونین ، این شعار ماست .

40 . خارجی . شهربازی . شب .

بهرام و نغمه داخل کیوسک چرخ و فلک نشسته اند .

کیوسک آرام آرام بطرف بالا می رود .

بهرام مغرورانه لبخند می زند .

نغمه چراغهای شهر را نگاه می کند .

           نغمه                    این خوشحالی بخاطر بودن با منه یا بخاطر کار جدید ؟

                                  بهرام                   برام بازی میکنی ، نقش اول .

                                  نغمه                    قبول میکنن ؟ من تا حالا نقش بزرگ بازی نکردم ...                                              14

                                  بهرام                   هی دختر تو داری با کارگردان فیلم حرف میزنی .

                                  نغمه                    دلم داره شور میزنه .

                                  بهرام                   شوروشعف خوشحالیه .

                                  نغمه                    گاهی وقتا آرزوهای دورودراز یهوئی در خونه آدمو میزنن .

                                  بهرام                    وقتی درس خونده باشی ، ارشد کارگردانی داشته باشی ، کارگردان شدن آرزوی دوری نیست .

                                  نغمه                     خیلیا اینا رو دارن و دستیار چندم هم نشدن ، نمیخوام ناراحتت کنم ، اگه من نبودم صالحی رضا میداد توی

                                                              بی تجربه دستیارش بشی ؟ نه ، ، ، میگم بهرام بد شد قراردادتو باهاش بهم زدی ،  الان فکر میکنه چون کارم

                                                              تو فیلمش تموم شده من بیرون کشیدمت .

                                   بهرام                    بذار ناراحت بشه ، من الان اینجام ، اسمم بعنوان کارگردان تو قرارداد یه فیلم حسابی ثبت شده ، نیازی ندارم

                                                               امثال صالحی از کارام خوششون بیاد یا نیاد  .

نغمه بهرام را که همچنان مغرور و خوشحال نشسته نگاه می کند .

کیوسک دارد پایین می آید .

41 . خارجی . بیرون از شهر . روز .

گروه فیلمبرداری مشغول است .

نغمه جلو دوربین با بازیگر مقابلش صحبت می کند .

بهرام پشت دوربین ایستاده و نگاهشان می کند .

42 . ادامه .

دوربین فیلمبرداری  از پشت کسی را نشان می دهد که با دوربینی گروه فیلمبرداری را زیر نظر گرفته است .

43 . داخلی . منزل پدری زیبا . شب .

زیبا ، مادر و نادر  _  مردی هفتاد ساله  _  وکیل خانوادگی دور میزی نشسته اند و شام می خورند .

پرستار پذیرائی می کند .

         نادر          طبق خواسته ناهید ( اشاره به مادر ) غیر از این خانه که به اسم خودش باقی موند ، تمام دارائی مرحوم صولت خان و ناهید

                                                   بنام تو منتقل شد ، راستی یه نفرم بعنوان باغبان برا باغ شهرستان استخدام کردم که از اهالی همون روستاست ، جوان

                                                   تازه ازدواج کرده ای به اسم جعفر .

         زیبا              حسودیم میشه بهت مامان ، پسردائی آدم وکیل خونوادگیش باشه همینه دیگه . 

                              مادر            خدا نادرخانو از بزرگی کم نکنه .

                              نادر             هم وظیفه ست هم تکلیف ، علاوه بر مادرت مرحوم گردن من خیلی حق داشت ، اگه اون نبود من هیچوقت به فکر

                                                  تدریس تو دانشگاه نمی افتادم ، بزرگتر از صولت خان بودم اما همیشه اون منو مدیون خودش میکرد  .

                               زیبا              پسردائی از تدریس خوشش می آد ها .

                               نادر              اگه سروکله زدن با جوونا نبود من تا حالا هفت کفن پوسونده بودم .

                               زیبا               همیشه فکر میکردم بابا از شما بزرگتره ، ماشالاه از بس جوون نشون میدین .

                               نادر               من از پیری میترسم ، برا همینم دوست ندارم بطرفش برم ، امیدوارم اونم همین حسو نسبت به من داشته باشه .

                               پرستار            خانوم چیزی کم نیست بیارم ؟                    15

                               مادر               نه عزیز من ، خودتم بشین بخور .

پرستار روی صندلی کنار زیبا می نشیند .

          زیبا                لازمه منم بیام ؟

                               نادر                هم تو هم ناهید ، یه چیزائی هست که باید امضا کنین .

44 . خارجی . خیابان . روز .

زیبا ، مادر  و پرستار توی ماشین نشسته اند و در اتوبان حرکت می کنند .

زیبا همچنان که رانندگی می کند شماره ای را می گیرد .

زیباگوشی را جلوی رل ماشین می اندازد و به دوردستها خیره می شود .

مادر غمگین نگاهش می کند .

زیبا متوجه می شود و سعی می کند با لبخندی از زیر نگاه مادر فرار کند .

45 . ادامه . داخلی . محضر .

زیبا همچنان که کاغذهائی را امضا می کند با گوشی صحبت می کند .

46 . ادامه . خارجی . پیاده رو .

زیبا همچنان که با تلفن صحبت می کند و درگیرست بطرف ماشینش می رود .

مادر و پرستار همراه با نادر از پشت سر بطرف ماشین حرکت می کنند .

پرستار از دست مادر میگیرد و کمکش می کند  .

47 . داخلی . دفتر فیلمسازی نوین . روز .

بهرام روی صندلی نشسته و همچنان که چای می نوشد مجله ای را ورق می زند .

سعید وارد دفتر می شود و بطرف بهرام می رود و با او که از روی صندلی بلند شده دست می دهد .

بهرام می نشیند .

سعید بطرف صندلی خود می رود و می نشیند .

          سعید                بهرام جان خسته نباشی و یه خواسته از طرف تهیه کننده .

سعید پاکتی را به بهرام می دهد .

بهرام پاکت را باز می کند و کاغذی را از آن درمی آورد و می خواند .

بهرام سعید را نگاه می کند .

                               بهرام               این شدنی نیست .

                               سعید               قرادادتو خوب نخوندی .

                               بهرام               بحث قرارداد نیست ، اون نامزد منه .

                               سعید               تهیه کننده حرفش اینه ، سرمایه ای که میذاره باید برگرده با سود کافی .

                               بهرام               ده درصد کار فیلمبرداری شده ، هزینه این ده ...                                                      16

                               سعید               دیر بیدار شدن بهتر از هرگز بیدار نشدنه .

                               بهرام                باید فکر کنم .

                               سعید                یه گروه سر صحنه نمیتونن علاف بمونن ، فقط یک ساعت وقت دارین .

بهرام به ساعتش نگاه می کند .

                               بهرام                آقا این کار درست نیست ، حرفه ای نیست ، من بازیگرمو خودم انتخاب کردم و بایدم میکردم ، نمیشه که وسط کار

                                                       عشق تهیه کننده بکشه و ...

                                سعید               من جای شما بودم یک ساعت خودمو با دادوبیداد تلف نمی کردم .

                                بهرام                میتونم با خودشون صحبت کنم ؟

                                سعید                من حقوق میگیرم کار کنم .

بهرام به ساعتش نگاه می کند .

           بهرام                 بازیگر جدید کیه ؟

                                سعید                 مشهورتر از بازیگر شما .

بهرام به ساعتش نگاه می کند .

48 . خارجی . خیابان . روز .

نغمه ساعتش را نگاه می کند .

افراد گروه فیلمبرداری اینجا و آنجا پلاسند و صبحانه می خورند .

نغمه با موبایل خود زنگ می زند ، خط نمیدهد ، خاموش است .

نغمه ساعتش را نگاه می کند .

آنطرف خیابان یک تاکسی می ایستد .

نغمه تاکسی را نگاه می کند .

بهرام از تاکسی پیاده می شود و مردد بطرف نغمه می آید .

          نغمه              سلام ، کجائی تو ؟ گوشیتم که خاموشه ، همه منتظرن .

                               بهرام             باید باهات صحبت کنم .

                               نغمه              چیزی شده ؟ نگرانم میکنی ؟

                               بهرام             میگم بهت .

بهرام بطرف دو نفری که روی زمین نشسته اند و مشغول خوردن صبحانه اند می رود و با آنها صحبت می کند و از یکی از آنها سویچی را می گیرد  .

نغمه نگران نگاهش می کند .

بهرام بطرف نغمه می چرخد .

49 . ادامه . اتوبان .

بهرام رانندگی می کند . نغمه ساکت نشسته است .

نغمه بهرام را نگاه می کند .

          نغمه               نمیخوای بگی چی شده ؟                           17

                               بهرام              باید بتونم .

                               نغمه               گفتنش اینقدر سخته ؟

                               بهرام               نمیدونم از کجا شروع کنم .

                               نغمه                کسی چیزی بهت گفته ؟ ( مردد است ) در مورد من ؟

                               بهرام                ما حرفامونو با هم زدیم ، نزدیم ؟

                               نغمه                 ( واداده است ) میگفتی بالاخره یه تحقیقی لازمه برا شناختنم .

                               بهرام                نغمه موضوع اصلا این نیست .

                               نغمه                  ( اعتماد به نفسی پیدا کرده است ) گوش اگه میتونه حرفی رو بشنوه لابد زبونم میتونه بازگوش کنه .

بهرام نغمه را نگاه می کند .

50 . ادامه . اتوبان خارج از شهر .

بهرام در کنار جاده به اتومبیل تکیه داده و آسمان را نگاه می کند .

نغمه کنار اتوبان نشسته و سنگهائی را در نهر پایین جاده می اندازد .

بهرام به طرف نغمه می رود .

         بهرام                  تو جای من بودی چکار میکردی ؟

                                نغمه                   بهترین تصمیمم رو میگرفتم .

          بهرام                   و اون چی بود ؟

                                نغمه                   تو باید بهترین تصمیم خودتو بگیری .

                                بهرام                  من به این کار نیاز دارم ، برا تثبیت خودم ، تو که میفهمی ؟

نغمه بهرام را تلخ نگاه می کند .

51 . داخلی . آپارتمان جدید زیبا . روز .

زیبا ، ثریا و مسعود همراه با یک بنگاه دار آپارتمانی را نگاه می کنند .

زیبا وارد اتاقی می شود و با اشاره ثریا را بطرف خود فرامی خواند .

ثریا بطرف زیبا می رود .

          زیبا               به مسعود بگو پسندیدم ، یه جور نگی یارو بذاره رو قیمت .  

                                ثریا              کاش فکر مامانتم بودی .

                                زیبا               خونه خودمون بمونم هم اعصاب اون داغون میشه هم اعصاب من ، بهتره یه مدت تنها زندگی کنم ، البته همراه با ثری

                                                     جون گل .

                                ثریا                گاهی وقتا ازت میترسم .

                                زیبا                 نترس کوچولو . بدو برو بینم چکار میکنی ، ببین یک دو ماع .

ثریا بطرف مسعود می رود و او را کناری می کشد .

52 . ادامه . داخلی . بنگاه معاملاتی .

زیبا سندی را امضا می کند .

                                                                         18

ادامه . خارجی . خیابان جلوی بنگاه .

زیبا از بنگاه خارج می شود و بطرف ماشینش می رود .

ثریا از ماشین پیاده می شود .

زیبا به ثریا می رسد و دستهای او را با مهربانی می گیرد  .

53 . خارجی . بازار . روز .

زیبا ، ثریا و مسعود از مغازه های مختلفی خرید می کنند .

54 . خارجی . محوطه بیرون خانه پدری زیبا . روز .

مادر و زیبا در آغوش هم هستند . ثریا و پرستار گریه می کنند .

زیبا با چشمان خیس از مادر جدا می شود و با پرستار خداحافظی می کند .

ثریا گریه کنان در آغوش مادر جای می گیرد .

زیبا بطرف ماشینش حرکت می کند .

پرستار پشت سرش آب می پاشد .

مادر به دیوار تکیه می دهد .

55 . داخلی . آپارتمان زیبا . شب .

یک آپارتمان با اسباب و اثاث در وسط اتاقها .

زیبا و ثریا با لباس کار خسته روی مبلها می افتند .

مسعود به دیوار تکیه کرده و از خستگی چشمان خود را بسته است .

56 . خارجی . خیابان . روز .

گروه فیلمبرداری در حال کار است .

بهرام کارگردانی می کند  .

نغمه با عینکی بر چشم از دور می آید و گروه را دقایقی نگاه می کند .

نغمه عینک را برمیدارد ، چشم خود را پاک می کند ، برمی گردد و می رود .

57 . داخلی . کافی شاپ . روز .

زیبا و ثریا همراه با مسعود پشت میز نشسته اند .

یک خواننده ترانه ای می خواند .

زیبا به ترانه گوش میدهد ، همراه با خواننده ترانه را تکرار و گریه می کند .

         ثریا                دختره احساساتی ، تمومش کن زشته .

                                زیبا                تو چی حالیته آخی .            19

                                ثریا                مسعود این چی میگه ؟

                                مسعود            گمونم راست میگه .

                                ثریا                 مسعود !!! می کشمت .

                                مسعود             اگه مسعودی مونده باشه بکش ، چند بار آدمو می کشن .

           زیبا                 یک دو ماع .

مسعود با شیطنت می خندد .

زیبا لبخند می زند .

ثریا لیوان آب را برمیدارد و آب آن را بصورت مسعود می پاشد .

مسعود با صدای بلند با آواز خواننده همراهی می کند .

ثریا و سپس زیبا هم قاطی می شوند .

چشمان هر سه خیس است .

زیبا به طرز عجیبی به جائی خیره می شود .

58 . ادامه . اتوبان .

صدای خواننده روی ماشین سواری زیبا ، ثریا و مسعود در اتوبان  .

59 . داخلی . منزل پدری زیبا . شب .

مادر شماره می گیرد .

         مادر                زیبا ، سلام مادر ، خوبی ، امروز نیومدی خونه ، دلم برات تنگ شده مادر ، منتظرتم بیا .

مادر گوشی را می گذارد .

مادر گریه می کند .

60 . ادامه . همانجا .

زیبا همراه با مادرش و در کنار او به خواب رفته است .

61 . ادامه .

زیبا با تلفن صحبت می کند .

            زیبا                   ببین مسعود بهش میگی آپارتمان خریدی ، نمیدونم یه کاری بکن بیاد .

زیبا گوشی را می گذارد و به فکر فرومیرود ، آرام آرام لبخندی بر چهره اش نقش می بندد ، در اوج چشمان زیبا به طرز عجیبی به جائی خیره می شود .

زیبا قرص می خورد .

مادر نگران زیبا را نگاه می کند .

62 . خارجی . خیابان . روز .                                           20

زیبا و ثریا خرید می کنند .

63 . داخلی . آپارتمان زیبا . شب .

مهمانیست .

گیتاریست کافی شاپ می نوازد و می خواند .

زیبا نگران و مضطرب ساعتش را نگاه می کند .

مسعود زیبا را زیر نظر دارد و غمگین نگاهش می کند .

زیبا از جایش بلند می شود و بطرف پنجره می رود و پرده را کنار می زند و خیابان را نگاه می کند .

ثریا از مسعود جدا می شود و بطرف زیبا می رود .

                 ثریا              زیبا مهمونا دارن نگات می کنن ، زشته ، می آد ، نگران نباش ، بیا به اینا برس .

                        زیبا               ها ؟ ! باشه اومدم ...

          ثریا               قرصاتو خوردی ؟

                        زیبا               میگی میاد ؟

         ثریا               مسعود میگه حتما میاد .

زیبا مسعود را نگاه می کند .

مسعود انگار متوجه شده باشد با اشاره زیبا را دعوت به آرامش می کند .

صدای زنگ روی چهره سرخ شده زیبا .

                              زیبا                 من میرم اون اتاق ، ( می خواهد برود ، می ماند )  نگفتین که مهمونی رو من ترتیب دادم ؟

             ثریا                 نه قربونت برم .

زیبا بطرف اتاق می رود .

مسعود در را باز می کند .

نغمه و بهرام وارد می شوند .

ثریا بطرف آنها می رود .

مسعود و بهرام روبوسی می کنند .

ثریا با نغمه روبوسی می کند .

ارکستر ترانه را عوض می کند  .

چند نفر با حالت آدمهای مست می رقصند .

دو لیوان به هم زده می شود و بالا می رود ،  مسعود و بهرام می نوشند .

رقص ادامه دارد .

نغمه و ثریا گوشه ای نشسته اند .

مسعود از بهرام جدا می شود .

بهرام روی صندلی می نشیند .

زیبا از اتاق خارج می شود و بی توجه به نغمه بطرف بهرام می رود .

ثریا نگران نگاه می کند .                                             21

بهرام زیبا را می بیند ،  راه فراری نیست ،  نغمه را نگاه می کند .

ثریا نغمه را مشغول کرده است .

زیبا روی صندلی بغلی مینشیند .

بهرام می خواهد پا شود .

         زیبا                فقط چند لحظه بهرام ، پاشی داد میزنم یک دو ماع .

بهرام می ماند .

          بهرام              اینجائی ؟

         زیبا                خوبی ؟

          بهرام              شما خوبین ؟

          زیبا                شدیم شما ؟

                               بهرام              میخوای به نغمه معرفیت کنم ؟

         زیبا                دوستش داری ؟ ( دودل ) بیشتر از من ؟

         بهرام               ببینه ناراحت میشه .

         زیبا                 باشه طولش نمیدم ، حرفامو زودزود میزنم .

                               بهرام               زیبا من حرفی برای گفتن ندارم ها ...

          زیبا                 شنیدم تو کارت کنارش گذاشتی ، من که میدونم به خاطر فیلمساز شدن رفتی طرفش ، دیدی بدون کمک اونم میشه

                 کار پیدا کرد ، تو اونو برا خودت خیلی بزرگ کردی بهرام ، فکر کنم حالا میتونی خیلی چیزا رو بدونی ، تو اگه

                  بزرگ بشی که انگار شدی اونو برا خودت کوچک میبینی ، یه هنرپیشه دست چندم زپرتی ...

بهرام از جایش بلند می شود .

            بهرام                من به خاطر فیلمساز شدن و موقعیتی که اون میتونست برام مهیا کنه به طرفش نرفتم ، علتشو شاید یه روز بفهمی  .

بهرام دور می شود .

زیبا رفتن بهرام را نگاه می کند .

برنامه رقص و ترانه به اوج خود رسیده است .

در یک لحظه با صدای فریاد مسعود مهمانی به هم می ریزد .

           مسعود               پلیس .  

زیبا داغان شده به جائی خیره مانده است .

زیبا بی حال می افتد .

64 . خارجی . محوطه بیرون پاسگاه انتظامی . روز .

زیبا و بدنبال او مادر و نادر خارج می شوند .

           نادر                  زیبا .

          مادر                  زیبا ، مادر .

          نادر                   دختره سربه هوا .

زیبا می ایستد . 

          مادر                 مادرجون قربونت برم کجا راه افتادی تندتند .

          زیبا                   میخواین نصیحت کنین ؟ فردا میام خونه ...                  22

          مادر                  مگه الان نمیای خونه ؟

          زیبا                   میرم آپارتمان خودم .

          نادر                  فعلا تا یه مدت ...

          زیبا                   آقای فامیل ، آقای وکیل من یه دختر مستقل بالغم ، راه و چاهم نشونم دادن .

          نادر                   نشونت داده بودن که از این جور جاها سردرنمی آوردی .     

مادر سرش را پائین می اندازد .

          زیبا                    زندگی من به خودم مربوطه یک ، دوما من که خلافی نکردم ، مهمونی دادم ، اگه تو این مملکت قدغنه گناه من

                                                       چیه ؟

          نادر                    چرا کسی سراغ مهمونی من نمیاد ؟

          زیبا                     شاید همکارشونی .

          مادر                    زیبا ...

          زیبا                     مامان من ، من باید به شما جواب پس بدم که میام خونه و میدم .

          مادر                    نمی خوام جواب پس بدی فقط بریم خونه .

          زیبا                     نمیتونم ، بابا به کی بگم ، نمی تونم ، تو اون خونه بابا هی میاد جلو چشمم ، علی پسر مونس جون میاد جلو چشمم ،

                    بهرام میاد جلو چشمم ، همه اونائی که دوستشون داشتم و از دستشون دادم یکی یکی میان صف میکشن زل میزنن

                    بهم ، نمی خوام ، نمی خوام مامان عزیزمو مثل اونا از دست بدم ، نمی خوام ، نمی خوام .

زیبا گریه کنان خودش را در آغوش مادر می اندازد .

مادر گریه می کند .

نادر دور می شود .

65 . ادامه . محوطه جلو خانه پدری زیبا .

مادر از ماشین نادر پیاده می شود و بطرف خانه راه می افتد .

66 . ادامه . اتوبان .

زیبا ماشین خود را روی پلی در اتوبان نگه میدارد ، پیاده می شود ، کنار نرده ها می رود  ، دستهای خود را روی نرده ها میگذارد و پایین را نگاه می کند .

موبایل زیبا زنگ می زند ، شماره را نگاه می کند و با بی حالی جواب می دهد .

          زیبا              کجائی تو ؟ کی اومدی بیرون ؟ کی سند گذاشت  ؟ عموت ! آهان ،، باشه ، میای دیگه نه ؟ منتظرتم .

زیبا به افق خیره شده است .

67 . ادامه .

زیبا با ماشین در اتوبان رانندگی می کند .

68 . ادامه . آپارتمان زیبا . شب .

زیبا و ثریا هرکدام روی مبلی خوابیده اند .                             23

تلفن زنگ می زند .

کسی جواب نمیدهد .

69 . داخلی . کافی شاپ . روز .

زیبا و ثریا پشت میز نشسته اند .

مسعود به آنها می پیوندد .

          مسعود            به به خلافکارا ، دوره زندون خوش گذشت رفقا ؟ دمغین همچین ، بابا بی خیال ، اونقده توپ برگشتم از دوران

                                                   بازداشت که خب برا خودم یه پا آلکاپونم حالا ، فردا قراره کدوم بانکو بزنیم ؟

          ثریا                بشین مسخره .

                             مسعود            میشینیم نامسخره ، بقول بعضیا یک دو ماع .

مسعود روی صندلی می نشیند .

          ثریا                چه خبر ؟

                              مسعود           همه اومدن بیرون الا بهرام و نغمه .

           زیبا                کسی نبوده ضمانتشون کنه ؟

                              مسعود            تو هنوز در غم فراق و جدائی از  بازداشتگاه عزاداری ؟

                              زیبا                 مسعود یه رنو یا جیپ مدل پایینو چند میشه خرید ؟

           مسعود            ورشکست شدی رفت پی کارش ارث و میراث ؟ آی که هی ...

          زیبا                  یه ارزونشو برام بخر .

مسعود و ثریا زیبا را نگاه می کنند .

زیبا به نوشابه ای که در دست دارد خیره شده است .

          ثریا                  کجائی تو ؟

                              زیبا                  مسعود بریم سند آپارتمان منو بذاریم بهرام و نامزدشو بیاریم بیرون .

                              مسعود              کی ؟

                              زیبا                   همین حالا .

                              مسعود               فرصت یه گلو تر کردن به این اسیر بده بانو .

زیبا از جایش بلند می شود .

70 . خارجی . محوطه بیرون پاسگاه انتظامی .

بهرام و نغمه همراه با مسعود از پاسگاه بیرون می آیند .

مسعود به آنطرف خیابان اشاره می کند .

زیبا و ثریا داخل ماشین نشسته اند .

بهرام حرص می خورد اما خودداری می کند و با زور یک لبخند می زند .

نغمه متوجه رفتار بهرام شده است .

نغمه ماشین زیبا را نگاه می کند .

بهرام با مسعود دست می دهد .                                         24

71 . ادامه . اتوبان .

            زیبا                 مسعود حالا وقت چیه ؟

مسعود بی خیال نگاهش میکند .

           مسعود             لابد یک دو ...

            زیبا                 نه ، گاهی وقتا آدما باید بد بشن تا قدر خوبیاشون فهمیده بشه ، حالا وقت بد شدنه ببین .

زیبا با سرعت رانندگی می کند و ویراژ می دهد .

ثریا وحشت کرده است ، حالش به هم می خورد .

72 . خارجی . خیابان . روز .

گروه فیلمبرداری کار روزانه شان تمام شده است و در حال رفتن هستند .

بهرام سئویچ دستیارش را می گیرد  و به طرف ماشین او می رود .

73 . ادامه . خیابان .

ماشین بهرام از خیابان به کوچه می پیچد .

صدای ترمز شدید روی چهره بهرام .

74 . داخلی . آپارتمان زیبا . شب .

مادر و پرستار روی مبل نشسته اند .

ثریا با سینی چای به آنها نزدیک می شود .

زیبا از اتاق خارج می شود و بطرف مادر و پرستار می رود و روی مبل می نشیند .

زیبا کادوهائی را کنار دیوار به همه نشان می دهد .

          زیبا              اینام پاگشای مامان و مونس جون .

          مادر             خونه تازه کادو میخواد دختر نه پا گشای ما ، تو نباشی کی با کاراش ما رو میخندونه آخه .

          زیبا              مسعود .

          مادر             مسعود کیه ؟

          زیبا              نامزد ثری .

          پرستار          به پای هم پیر شن .

          ثریا              مونس جون ما میخوایم سالها جوونی کنیم   پیر شن چیه آخه ؟

          مادر              عروسی کیه اینشالاه .

          ثریا                تا خدا چی بخواد .

زیبا به جائی خیره شده است .

تلفن زنگ می زند .

ثریا تلفن را جواب می دهد .

          زیبا                قراره بزودی برن زیر یه سقف .                  25

                             مادر               اینشالاه .

ثریا اشاره ای به زیبا می کند و چشمک می زند .

                              زیبا                مامان میخوام یه کادوی دیگه هم بدم ، البته این بار به همه ، از فردا تا هر موقع که دلتونو زد میریم باغ روستائی .

           ثریا                شوخی میکنی ؟

                              زیبا                هیچوقت اینقدر جدی نبودم .

75 . خارجی . جاده . روز .

ماشین زیبا در جاده بطرف روستا در حرکت است .

مادر ، پرستار و ثریا داخل اتومبیل نشسته اند .

ماشین نادر با فاصله کمی از ماشین زیبا در پشت آنها حرکت می کند .

76 . خارجی . روستا . عصر .

اتومبیل از روستا فاصله می گیرد و جلو یک درب بزرگ می ایستد .

ثریا پیاده می شود و بطرف درب می رود و زنگ را بصدا درمی آورد .

زیبا اطراف را نگاه می کند .

ثریا در را فشار می دهد ، در باز است .

اتومبیل نادر تازه از راه می رسد .

جعفر _ مردی بیست و هفت ساله _ باغبان باغ در را باز می کند . 

نادر اتومبیل را نگه میدارد و از آن پیاده می شود .

جعفر بطرف نادر می رود و با او روبوسی می کند .

مادر ، پرستار و زیبا از ماشین پیاده می شوند .    

جعفر با همه سلام علیک می کند .

همگی غیر از نادر و جعفر وارد باغ می شوند .

نادر با جعفر قدم زنان صحبت می کنند .

77 . ادامه . خارجی . شب .

زیبا در بالکن نشسته است و ستاره ها را نگاه می کند .

78 . ادامه . داخلی .

نادر در اتاقی تنها به خواب رفته است .

79 . صبح فردا .

نادر با اتومبیلش دور می شود .

جعفر بدرقه می کند .                                               26

80 . خارجی . خیابان . روز .

محمد _ جوانی بیست و هشت ساله _ دستیار بهرام در حال هدایت بازیگران است .

بهرام با صورتی که نوار سفیدی گوشه ای از آن را پوشانده از انتهای خیابان بطرف محل فیلمبرداری حرکت می کند .

دستیار متوجه بهرام می شود .

          محمد               کات .

محمد بطرف بهرام می رود .

           بهرام                 تمرینه  ؟!  

                              محمد    بهرام باید صحبت کنیم .

          بهرام              در مورد ؟

          محمد                کار .

         بهرام            کار ؟!!

                   محمد                 من ادامه میدم .

          بهرام                  چی رو ؟

          محمد                 فیلمو .

                    بهرام                  مگه خاله بازیه ؟

          محمد                باشه یا نباشه الان کارگردان منم .

          بهرام                  تو ؟ تو چکاره ای که این شروورا رو میگی اصلا ، بکش بینم ، از فردام نیا سر کار .

بهرام محمد را کنار می زند و می رود .

          محمد                 این پیغامیه که تهیه کننده برا تو فرستاده .

بهرام می ماند . برمی گردد و محمد را نگاه می کند .

             بهرام                  چی شده محمد ؟

             محمد                 خسارتی که به ماشین آقا زدی هم پای خودته ، خسارت طرف مقابلم باید بدی ، ماشین بیمه نداشت ، مقصر

                                                           تصادف تو بودی ، کارم من ادامه میدم .

              بهرام                  کودتا شده ؟

            محمد                  هر چی هست من بی تقصیرم ، شرمنده بهرام ، زندگی باید بچرخه .

           بهرام                   مگه شهر هرته ، من قرارداد دارم .

           محمد    باقیشو من نمیتونم جواب بدم .

بهرام با عصبانیت برمی گردد و دور می شود .

81 . ادامه . داخلی . دفتر فیلمسازی نوین .

بهرام در را به شدت باز می کند و وارد می شود .

سعید با دیدن او از جایش بلند می شود و لبخند می زند .

بهرام به میز سعید نزدیک می شود .

              بهرام     جناب خاکی آقای ترانه کجان ؟

           سعید                خدمتون هستم اگه ...                         27

           بهرام                 ترجیح میدم با خودشون صحبت کنم .

                                   سعید                 ملاقات ایشون هیچ تغییری تو اوضاع بوجود نمیاره  ، بجاش پیشنهاد میدم یه دور قراردادتونو بخونین .

            بهرام                 من قراردادو حفظم آقا .

            سعید                 اگه بودین پنج روز کارو تعطیل نمیکردین .

            بهرام  شرایط خاصی پیش اومده بود من که زنگ زدم و گفتم .

               سعید                 آقای آشنا به خاطر شرایط خاص شما که اشاره ای بهشون تو قرارداد نشده نمیشه یه پروژه هزینه بر رو متوقف

                   کرد .

            بهرام  آدما رو هم به همین راحتی نمیشه کنار گذاشت .

                سعید                 همه چیز درست انجام شده .

            بهرام                 نشده آقا ، نشده ، من از حقم نمیگذرم ، من باید ترانه رو ببینم .

            سعید                 بنده موارد لازمو به شما گفتم آقا .

                   بهرام                  شماره یا آدرسشو ...

            سعید    بفرمایین بیرون آقا .

                بهرام                   خیالتون راحت ، تا شماره یا آدرس نگیرم از اینجا تکون نمیخورم .

               سعید                   مجبورم نکنین ...

               بهرام                   چه غلطی میخوای بکنی مثلا ؟

سعید گوشی تلفن را برمیدارد .

بهرام گوشی را از دست سعید می قاپد و بر زمین می زند .

82 . خارجی . زمینهای قرق روستا . روز .

بچه های روستا بازی می کنند .

پسر بچه ای توپی را از دست یکی می قاپد و فرار می کند .

زیبا آرام آرام همراه با ثریا از کنار زمینهای قرق می گذرند و بازی بچه ها را نگاه می کنند .

پسربچه ای در حین فرار زمین می خورد و پایش زخمی می شود .

زیبا و ثریا به طرف پسر می روند و زخمش را نگاه می کنند .

موبایل زیبا زنگ می خورد ، زیبا پسربچه را ول می کند و به موبایل خود جواب می دهد .

زیبا دور می شود .

ثریا زیبا را نگاه می کند ،  سرش را تکان می دهد و با دستمالی زخم بچه را تمیز می کند  .

زیبا خنده کنان به حرف زدن خود ادامه می دهد .

پسربچه بلند می شود و به بازی برمی گردد .

ثریا شماره مسعود را می گیرد ، مشغول است ، عصبانی می شود .

زیبا بطرف ثریا برمی گردد .

          زیبا                 مسعود بود .

          ثریا                  ( گوشی اش را نشان می دهد ) میدونم .

          زیبا                 حسود .

          ثریا                  ( با ادا ) کارگزارتون چی می گفتند بانوی بزرگوار ؟          28

          زیبا                  ( با ادا ) اوضاع بر وفق مرادست بانوی نامحترم ، باید برگردیم .

          ثریا    بنده که اینجا خوشم .

           زیبا                   برمی گردیم .

           ثریا                   جای تو بودم چند روزی تو اون وضعیت  به حال خودش میذاشتم تا تاثیر کار بیشتر شه .

          زیبا                   یعنی که ...

زیبا ساکت می شود و خیره ثریا را نگاه می کند .

چند گاو نزدیکتر می شوند .

زیبا متوجه گاوها شده مات و مبهوت آنها را نگاه می کند  .

           ثریا                 کجائی تو ؟

تصویری از چشمان اشک آلود زیبا .

            زیبا                 شمال بودیم .

            ثریا                 چی ؟

83 . ادامه . خانه باغ .

مادر در بالکن خوابیده و پرستار در کنار او نشسته است ، مادر از خواب می پرد .

مادر که از خواب پریده پرستار را نگاه می کند .

پرستار متوجه مادر  می شود .

جعفر در حال آبیاری گلهاست .

84 . ادامه . خارجی . کنار رودخانه .

زیبا و ثریا به رودخانه سنگ می اندازند .

گاوها در اینور و آنور مشغول چرا هستند .

فرید _ نوجوان چهارده ساله _  چوپان روستا پشت درختها قائم شده و آنها را می پاید .

آنطرف رودخانه و داخل باغچه در فاصله دوری دو سه پسر روستائی روی درختها نشسته اند .

        زیبا                هیچ میدونی چقدر دلم می خواد لخت شم برم تو آب ...

        ثریا   تعارف نکن ، بفرما خب .

                           زیبا                 آی میچسبه .

                 ثریا      اونورو ببین چند تا چشم مراقبتن ، تنت نرسیده به آب چند تیکه میشه ...

         زیبا                بزدل .

فرید از پشت درخت جواب می دهد .

         فرید               بزا اگه ترسو بودن چرا همیشه اول گله راه می افتادن ؟

زیبا و ثریا طرف صدا می چرخند  .

ثریا به زیبا نزدیکتر می شود .

         زیبا  داشتی ما رو می پائیدی آقا پسر ؟

فرید از پشت درخت بیرون می آید .                                     29

                       فرید              اونا منتظرن شما برین تو آب ، من کارمه اینجا بشم .

         زیبا                اینجا دخترا میرن تو آب .

         فرید               بعضی وقتا که فکر میکنن کسی نگاشون نمیکنه آره .

         ثریا                 و کسی نگاشون نمیکنه ؟

         فرید                همیشه نگاشون میکنن .

         زیبا                 تو هم ؟

         فرید                من مواظب گاوای روستام .

         ثریا                  چوپونی ؟

         فرید                 فرید چوپون .

زیبا بروبر فرید را نگاه می کند .

85 . ادامه . گذشته .

علی نقاشی می کشد .

زیبا کنارش نشسته و نگاهش می کند .

علی زیبا را نگاه می کند و می خندد .

86 . ادامه . حال .

فرید زیبا را نگاه می کند و می خندد .

صدای گاوها روی چهره مبهوت شده زیبا .

زیبا از حال می رود .

87 . داخلی . بازداشتگاه . روز .

بهرام گوشه ای دراز کشیده و سقف را نگاه می کند .

سربازی از باجه درب سرش را تو می آورد .

        سرباز               بهرام آشنا ملاقات داری پاشو بیا .

بهرام از جا می پرد .

88 . ادامه . اتاق ملاقات .

بهرام و نغمه روی دو صندلی روبروی هم نشسته اند .

        نغمه             چاق شدی ، اینجا بهت ساخته یا دوری من ؟

         بهرام            جفتش .

         نغمه             دیدی دلا به کجا کشید قصه این قلندر بلندپرواز  .

         بهرام             اومدی نمک پاشی پس .

         نغمه              چسب زخم باید می آوردم ؟

         بهرام              نغمه میدونی اینجا بودن چه مرگیه ؟              30

         نغمه               خوبه ابد بهت نخورده ، چند شب بازداشتگاه این همه فیس و افاده نمی خواد .

         بهرام              یه شب بمونی داغون میشی ، خسته م خسته ، روحم داغون شده نغمه ، میفهمی ؟

بهرام گریه می کند .

         نغمه               چشاتو پاک کن پسر گنده ، انگار دختر چهارده ساله ست .

نغمه گریه می کند .

         بهرام              نغمه دوستت دارم .

         نغمه               آمیتاباچان خان اینجا اصلا برا شوخی جای مناسبی نیست .

بهرام و نغمه هر دو می خندند .

        بهرام              سندی چیزی ...

         نغمه               تازه برات سند گذاشته شده اومدی بیرون ، میگن خطرناکی ، تا طرف رضایت نده سخته .

         بهرام              میری دفترشون ؟

         نغمه               بیرونم کردن .

         بهرام              پس موندنیم ؟

                            نغمه               به فکرتم ، نترس میارمت بیرون ، فقط کمی بهم فرصت بده .

89 . خارجی . محوطه بیرونی خانه باغ . روز .

ماشین زیبا از خانه باغ فاصله میگیرد .

ثریا رانندگی می کند ،  زیبا کنار مادر در پشت نشسته است و پرستار جلوی ماشین .

جعفر دست تکان می دهد .

ثریا بوق می زند .

بچه های روستا جلوی مدرسه بازی می کنند .

زیبا آنها را نگاه می کند .

سیمین _ دختری بیست و پنج ساله _ معلم روستا با بچه ها بازی می کند .

زیبا سیمین را نگاه می کند و به فکر فرومی رود .

ماشین دور می شود .

زیبا برگشته است و سیمین را نگاه می کند .

90 . ادامه . جاده .

ماشین در جاده حرکت می کند .

زیبا به دوردستها خیره شده است .

91 . ادامه . آینده .

زیبا دقیقا در لباس سیمین و در همانجا با بچه ها بازی می کند .

92 . ادامه . حال .                                                     31

ماشین در جاده حرکت می کند .

زیبا به دوردستها خیره شده است .

93 . خارجی . محوطه بیرونی منزل پدری زیبا . روز .

ماشین زیبا از راه می رسد و جلو منزل پدری زیبا توقف می کند .

94 . داخلی . کافی شاپ . روز .

مسعود پشت میزی نشسته است .

زیبا و ثریا وارد کافی شاپ می شوند و به طرف میز مسعود می روند .

گیتاریست آهنگی را می نوازد .

زیبا و ثریا روی صندلی می نشینند .

              مسعود               سلام بر کاشفان فروتن روستائی .

           زیبا                   مسعود حاشیه نرو .

           مسعود               خفه میشم و گزارش میدم .

مسعود با لال بازی  ادا درمی آورد .

           ثریا                    مسعودجان زیبا حالش زیاد خوش نیست برو  سر حرف اصلی .

مسعود زیبا را برانداز می کند .

               مسعود                اینکه ظاهرش بهتر از توئه ، هم با رژ لبش بهتر رسیده هم ...

           زیبا                    تمومش کن این چرت و پرتا رو مسعود .

زیبا سرش را میگیرد .

           ثریا                    خوبی زیبا ؟ خدا بگم چکارت کنه مسعود .

           مسعود                جدیه ؟!

                                    زیبا                    من حالم خوب نیست ، ، ، تعریف کن  ،،،،، کجای کاریم ؟

          مسعود     بهرام بعد از تصادفی که براش تدارک دیده بودم میره سر صحنه میبینه محمد افروز دستیارش داره کارو ادامه

                    میده ، محمد رو قبلا آماده کرده بودم ، عصبانی میشه ...

                                     ثریا                    محمد ؟!

            مسعود                بهرام ، محمد از خداش بود فرصت گیرش بیاد و ...

          زیبا                     مسعود برا این خل قصه تعریف میکنی ، تمومش کن .

            مسعود                 بهرام عصبانی میشه میره دفتر ، سعید منتظرش بود ، بهش گفته بودم میاد ، بهرام میره اونجا و با سعید درگیر

                                                                میشه ، بهرام دنبال تهیه کننده بوده  خانوم تهیه کننده ، خلاصه سعید زنگ میزنه صدوده میاد و میبرنش ، الانم

                                                                تو بازداشتگاه داره آب خنک نوش جان میکنه ، چقدر میچسبه این ...

مسعود نوشابه برمیدارد و می نوشد .

             زیبا                     پشت خط گفتی تا سعید رضایت نده با وثیقه هم ولش نمیکنن نه ؟ به سعید بگو بره رضایت بده ، البته امروز

                     نه ، باید ...

زیبا ساکت می شود .

مسعود و ثریا همدیگر را نگاه می کنند .                                 32

           ثریا                     میخوای بریم خونه ؟

            زیبا    نه ، باید برم ملاقات بهرام ، ( به مسعود ) به سعید خاکی بگو فردا چه من راضی باشم چه ناراضی بره رضایت

                                                                 بده .

                مسعود                  من صلاح نمیدونم بری ملاقات بهرام .

            زیبا                      میخوام تمومش کنم ، تکلیف خودمو با خودم معلوم کنم ، میرم و باهاش صحبت میکنم ، هر چی تو دلمه

                                                                 بهش میگم ، اونم بهم میگه چرا داره اذیتم میکنه ، میگه دیگه ، میدونم .

           ثریا                       بخدا این بهترین کاره ، تا کی میخوای ادامه بدی آخه ؟ ارزششو نداره ، تو لیاقتت ...

زیبا بلند می شود .

           زیبا                      کاری ندارین بچه ها ، من رفتم .

زیبا می خواهد برود .

            ثریا                       منم میام .

           زیبا                       روز خوبی داشته باشین ، راستی مسعود همون پاسگاه قبلیه ؟

مسعود با سر تائید می کند .

زیبا پولی را روی میز می اندازد و بطرف خروجی می رود .

مسعود ناراحت از کار زیبا پول را مچاله می کند .

ثریا رفتن زیبا را نگاه می کند .

           مسعود                   باید بریم دنبالش .

            ثریا                        اوهوم ، پاشو .

95 . ادامه . خیابانهای مختلف .

مسعود و ثریا عقب تاکسی نشسته اند .

تاکسی پشت سر ماشین زیبا حرکت می کند .

                 مسعود                نره کارا رو خراب کنه ؟

            ثریا                    میره خراب کنه .

            مسعود                باید جلوشو میگرفتیم .

            ثریا                    نمی تونستیم .

            مسعود                داره خیلی خودشو اذیت میکنه .

            ثریا                     دوستش داره دست خودش که نیست ، میفهمی اصلا ؟

ثریا عاشقانه مسعود را نگاه می کند .

            مسعود                 کاش حالشو داشتم ، هم خودشو اذیت میکنه هم هزینه میذاره رو دست خودش .

            ثریا                      داره ارثیه شو نابود میکنه ، میگی محمدافروز  و سعید خاکی  میتونن اون دفتر دستکو بچرخونن ؟

            مسعود                  خدا کنه فیلم خوبی از آب درآد فروش کنه ، بعیده البته ، هزینه هاش خیلی بالا رفته .

            ثریا                       راهنما زد .

            مسعود                   ( به راننده ) قربون دستت پیاده میشیم ، رسیدیم ، صبر کن بره تو .

مسعود و ثریا از تاکسی پیاده می شوند .

                                                                     33

96 . ادامه . داخلی . اتاق ملاقات .

زیبا روی صندلی نشسته است .

تنهاست .

در باز می شود و بهرام داخل اتاق می شود ، با دیدن زیبا یکه خورده است .

زیبا از جایش بلند می شود .

بهرام برمی گردد تا برود .

           زیبا               باور کن این آخرین باریه که منو میبینی .

بهرام می ماند .

           بهرام             زیبا قصه من و تو تموم شده .

            زیبا               فقط یه بار دیگه .

            بهرام             چی فقط یه بار دیگه زیبا ؟

            زیبا                ( گیج ) ها ( مکث )  فقط  ( مکث )  فقط یه بار دیگه مثل اونروزا باش .

بهرام می چرخد .

           بهرام  نمیشه ، چرا تو نمیتونی قبول کنی .

                زیبا                برات اینقده سخته مثل اونروزا باهام  ( مکث )  ، باهام حرف بزنی ؟

زیبا به طرف بهرام می رود .

                بهرام              من زن دارم .

            زیبا                هنوز نامزدین .

            بهرام              فرقی نمیکنه .

                  زیبا                 اگه برگردی چشممو رو همه چیز می بندم ، انگار نه انگار ، کارتو دوباره شروع میکنی ، میشیم مثل قدیما ،

                      من به تو تکیه میدم تو هم به من .

            بهرام              برای آخرین بار بهت میگم من و تو آخر خط از هم جدا شدیم .

            زیبا                من بی تو میمیرم .

            بهرام              هیشکی بی هیشکی نمیمیره .

            زیبا                من بخاطر تو خودکشی کردم ...

            بهرام               قرصا اندازه ای نبودن که کسی رو بکشن ، تو می خواستی من برگردم .

                 زیبا                 باید میمردم تا باورم کنی ؟ بخوای ، لازم باشه جلو چشم خودت این کار رو می کنم ، برا من مردن بخاطر تو

                   سخت نیست بهرام جان ، بخدا .

            بهرام               برو خونه زیبا ، برو خونه ، تو دختر خوبی هستی ،،، مطمئنم یکی خوبش میاد سراغت ، تو و اون خوشبخت

                                                            میشین ، فقط از لج من نرو سراغ یکی مثل شهرام سودجو ، تو لایق بهترینهائی ، من لیاقت تو رو نداشتم ، همیشه

                                                             اینو بخودت بگو تا آرامش داشته باشی  ، اینشالاه خوشبخت میشی ، دیگه هم نمی خوام ببینمت .

بهرام برمیگردد و می خواهد برود .

            زیبا                میخوام اعترافی بکنم و برم ، اگه اینجائی به خاطر اینه که من اینجوری خواستم  .

بهرام می چرخد و بروبر زیبا را نگاه می کند .

زیبا دور می شود .

بهرام به طرف صندلی می رود و می نشیند .                             34

زیبا می رود و روبروی بهرام روی صندلی می نشیند .

          بهرام                گوش میدم .

          زیبا                   دوستت دارم بهرام من .

           بهرام                 گفتم گوش میدم .

           زیبا                    یه فرصت بهم بده .

           بهرام                  حرف اصلیتو بزن لامصب .

           زیبا                     سر من داد نزن ، ( به گریه می افتد ) سر من داد نزن ، سر من ...

بهرام از روی صندلی بلند می شود .

          بهرام                   دوست داری اینجوری تموم شه ، بهتر نبود نمیومدی تا اون خوباش باهات میموند تا آخر عمرت ؟

           زیبا                     اون خوباش با یه داد زدن نمی پرن آقا بهرم ، اگه واقعا دل لونه شون باشه ،،، آخه بی مروت نغمه چی داشت

                   که من نداشتم ؟

           بهرام                    باید برم .

بهرام دور می شود .

           زیبا                      حالا که میری بهتره بدونی این چند مدت هر چی سرت اومد خواست من بود ، فیلمسازت کردم تا بدونی

                                                               بدون نغمه هم میشد کار دلخواهتو پیدا کنی ، گفتم نقشو ازش بگیرن تا نامزدیتون بهم بخوره ، کل هزینه های

                                                               فیلمو من دادم ، فکر کردم گرفتاریت زیاد شه عشقش از سرت میپره برمیگردی طرف خودم ، نشد ، نیومدی ،

                    با هر بلا عشق شما دو تا انگار داره زیادترم میشه ،،، آخه نمی خوای بگی چی چیه اون بهتر از من بود ؟

            بهرام                     زمونه ...

            زیبا                       هیچ ربطی به زمونه نداره ، تو یه هنرپیشه دستمالی شده رو به من ترجیح دادی ، خودتم اینو میدونی .

بهرام از حرفهای زیبا عصبانی شده است .

                بهرام                   من هیچوقت سراغ تو برنمیگردم ، برگشتی نیست ، نمیتونستم خودمو در اختیار کسی قرار بدم که ( مکث )

                                                                کل زندگیشو ( مکث ) کل وجودشو قبل از ازدواج در اختیار من قرار داده بود . تو زندگی امروزی این یه

                   قانونه ،  برا همه .

چهره داغان شده زیبا .

97 . ادامه . خارجی . محوطه بیرونی پاسگاه .

مسعود و ثریا در پاسگاه را می پایند .

زیبا درهم از پاسگاه خارج می شود .

مسعود و زیبا پشت دکه ای قائم می شوند .

زیبا در مسیر عکس جائی که ماشینش را نگاه داشته حرکت می کند .

عابران زیبا را نگاه می کنند که سلانه سلانه راه می رود .

زیبا از حال می رود .

مسعود و ثریا خودشان را به زیبا می رسانند .

98 . ویلائی در شمال . گذشته .

زیبا و بهرام کنار دریا نشسته اند و دریا را نگاه می کنند .           35

          زیبا              بالاخره نگفتی ویلا مال کیه ؟

           بهرام            فکر کردی فقط بابای تو پولداره ، مام خدائی داریم .

           زیبا               طفره نرو بگو اینجا مال کیه ؟

           بهرام             پسرخاله دختردائی عموی ناتنی همسایه بغلی ...

           زیبا               بهرام .

بهرام زیبای عصبانی را نگاه می کند و می زند زیر خنده .

          بهرام             چه فرقی میکنه ؟

           زیبا                تا ده می شمرم نگی تو همین بدو ورودمون پا میشم میرم ، یک ...

           بهرام              نرسیده سیر شدی ؟ تو که میگفتی چند روز میتونی ...

زیبا از جایش بلند می شود .

           زیبا                شش ...

          بهرام              دروغ یا ...

           زیبا                راست نگی این چهارتای مونده رو نمیشمرم .

           بهرام              اجاره کردم .

           زیبا                تو همچین پولی نداشتی .

           بهرام              دروغ یا ...

           زیبا                تا ساق پام رفتم تو شن راست نگی تا گردنم میرم .

           بهرام              مدالی رو که تو برام خریده بودی فروختم .

زیبا ناباورانه نگاهش می کند .

          زیبا                 و دلیلش ؟

          بهرام               یادته بعد اجرای دانشکده یه شاخه گل بهم دادی ؟ اولین بار بود میدیدمت ، زل زدم تو چشات و موندم تهش ،

                                                           اون شاخه گل با تموم دنیا برام برابر شد ، هر چی از تو دارمو با کل دنیا عوض نمیکنم ، حتی اگه یه جوراب

                                                           سوراخ شده باشه ،  اما برای کاری که کردم دلیل قاطعی داشتم ، اینجا اومدن با تو برام لازم بود مثل نفس کشیدن

                  ، مثل نفس کشیدن .

            زیبا                 مثل نفس کشیدن .

            بهرام               مثل بودن با تو .

زیبا عاشقانه بهرام را نگاه می کند .

            زیبا                 تا حالا دنبال یه دختر ناز تو شنها افتادی  ؟

            بهرام تا حالا یه جنتلمن افتاده دنبالت تو شنها ؟

               زیبا                گودزیلاهاش بهترن .

بهرام می خواهد زیبا را بگیرد .

زیبا درمی رود .

بهرام زیبا را دنبال می کند .

تصویر دریا و آسمان و صدای گاوهائی که از دور بگوش می رسد .

          صدای زیبا و بهرام با هم                حالا ، یک دو ماع .

صدای خنده زیبا و بهرام .

                                                                         36

99 . منزل پدری زیبا . حال .

زیبا روی تخت دراز کشیده و مادر بالای سرش نشسته است .

زیبا چشمان خود را باز می کند و به مادر لبخند می زند .

مادر گریه می کند .

زیبا به نقطه نامعلومی خیره می شود .

100 . خارجی . بالای پل روگذر . روز .

زیبا وسط پل روگذری ایستاده و آمدوشد ماشینها را نگاه می کند .

در خیابان یک افسر راهنمائی ماشینها را متوقف می کند .

دسته ای کودک دبستانی عرض خیابان را به راهنمائی معلمشان طی می کنند .

101 . ادامه  . یتیم خانه . گذشته .

زیبا و بهرام برای بچه های بی سرپرست هدایایی آورده اند و بین آنها پخش می کنند .

         بهرام               زیبا این کارت محشره ، من عاشق این بچه هام ، براشون میمیرم .

بهرام پسربچه ای را می بوسد .

زیبا دختربچه ای را بغل می کند .

102 . ادامه . حال .

زیبا همچنانکه از بالای پل بچه ها را نگاه می کند به فکر فرورفته است .

103 . خارجی . محوطه جلوی آموزش و پرورش . روز .

از اتاقی در ساختمان صدای تمرین سرودی توسط بچه ها بگوش می رسد که شعری عاشقانه از سعدی را می خوانند .

زیبا از ساختمان آموزش و پرورش خارج می شود .

104 . ادامه . خیابانهای مختلف  .

زیبا در حین رانندگی با موبایل صحبت می کند .

         زیبا                خب من تو امتحانش قبول شده بودم ، مگه نمیدونستی ، آره دیگه ، نه ، اینجا که نه ، دوست دارم جوری باشه که

                 خوشم بیاد ، دوست ندارم پشیمون بشم ،،، ببین به هیشکی نگو خب ، حتی مسعود ، عصر بیا ببینمت ، ها ، آره  آخه

                  فردا پس فردا باید برم ، چه زود ردیف شد ؟ دختر اسم مامان و بابا که میاد همه جلوت خبردار وامی ایستن ، نه ،

                  ور نزن بیشتر نمیتونم بمونم ، نه قربونت .

زیبا گوشی را روی سینه ماشین می اندازد ، به تقاطع رسیده است ، چراغ قرمز می شود ، زیبا بی توجه با آن عبور می کند .

بوق ممتد ماشینها روی چهره بی خیال زیبا که به روبرو خیره شده است .

105 . داخلی . مغازه های مختلف . روز .                              37

زیبا اجناس مختلفی را می خرد .

106 . خارجی . محوطه جلوئی آپارتمان زیبا . روز .

یک وانت بار با بار آماده حرکت است .

زیبا آدرسی را روی کاغذی می نویسد و همراه با توضیحاتی  به راننده می دهد .

راننده سوار ماشین می شود و حرکت می کند .

زیبا ماشین را از پشت نگاه می کند .

107 . داخلی . دفترهای فیلمسازی مختلف .

بهرام با منشی ها در دفترهای مختلف فیلمسازی صحبت می کند و ناامید از آنجاها بیرون می رود .

108 . داخلی . منزل پدری زیبا . شب .

مادر ، زیبا و پرستار شام می خورند .

تلفن زنگ می زند .

پرستار پا می شود برود که با اشاره زیبا می ماند .

زیبا پا می شود و بطرف تلفن می رود و گوشی را برمیدارد و جواب می دهد .

         زیبا               الو ، سلام ، کجائی تو ؟ آره اینجام ، باشه ، منتظرتم .

زیبا گوشی را می گذارد .

         مادر              ثریا بود ؟ چرا برا شام نیومد ؟

          زیبا               انگار با نامزدش بوده .

          مادر              اونم می آورد .

زیبا می آید و می نشیند ، با قاشق بازی می کند .

         پرستار           سرد نشه .

          زیبا               بسمه .

          مادر              تو که چیزی نخوردی مادر جون .

          زیبا                گشنه م بود بیرون یه چیزی خوردم .

          مادر               زیبا .

زیبا مادر را نگاه می کند .

         زیبا                هوم .

          مادر               ازت بخوام بمونی اینجا قبول می کنی ؟

          زیبا                برا من سختتره دور از شما باشم ، یه مدت دیگه برمیگردم ، با انرژی زیاد و حال و هوای تازه .

          پرستار            اینشالاه .

مادر زیبا را نگاه می کند .

109 . ادامه .                                                       38

زیبا و ثریا داخل اتاق کودکی زیبا که به همان شکل قدیمیست در کنار هم خوابیده اند .

110 . خارجی . محوطه جلوئی خانه پدری زیبا . روز .

زیبا و مادر در آغوش هم هستند .

ثریا و پرستار گریه می کنند .

زیبا با چشمان گریان از مادر جدا شده ، سوار ماشین خود می شود و حرکت می کند .

پرستار پشت سرش آب می پاشد .

ثریا خودش را در آغوش مادر می اندازد .

111 . خارجی . ورودی روستا . روز .

ماشین زیبا از راه می رسد و وارد روستا می شود .

112 . داخلی . استودیوی فیلمبرداری . شب .

بهرام در حال تنظیم پروژکتورهاست .

مسوول فیلمبرداری به طرف او می رود .

در مورد جای پروژکتور بحثشان می شود و اوج می گیرد .

بهرام با عصبانیت پروژکتور را ول می کند و با سرعت بطرف درب می رود .

شلیک خنده در فضای استودیو .

113 . ادامه . خارجی . خیابان .

بهرام به ماشینی تکیه داده و آسمان را نگاه می کند .

سیگاری را از جیبش درمی آورد و آتش می زند .

114 . خارجی . مدرسه روستا . روز .

زیبا و سیمین در محوطه باز حیاط مانند مدرسه روستا با همدیگر قدم می زنند .

بچه ها بازی می کنند .

         زیبا                این بازی بچه ها خیلی قشنگه ، تا حالا ازشون فیلمی تهیه شده ؟

          سیمین            فیلم ؟! نه بابا .

          زیبا                خیلی قشنگن این بازیا ، حیفه بخدا ماندگار نشن ، من دانشگاه رشته م هنر بود ، میشه ترتیبی بدیم یه فیلمساز بیاد

                                                       اینجا ازشون فیلم بگیره ؟ این فیلم میتونه یه کار عالی باشه ، اینجام مشهور میشه .

          سیمین            تا حالا که همچین موردی پیش نیومده ، منم خب ، راستش نمیدونم چی بگم ...

          زیبا                کار خاصی نمیکنه که ، دوربینش رو میذاره اونجا و فیلم میگیره ، حتی لازم نیست بچه ها بازیشونو قطع کنن .

          سیمین             اول باید اجازه بگیریم بعد ...

           زیبا                اون با من ، مرکز آشنا دارم مجوز فیلمبرداری رو ازش می گیرم ، فقط ( مکث می کند ) ...                                  39

سیمین زیبا را نگاه می کند .

          سیمین             فقط چی ؟

            زیبا                 بچه ها بدونن من اینجا معلم شدم یه جورائی مسخره م میکنن ، لیسانس باشی بیای تو روستا به ابتدائیا  درس بدی

                    کلی برا اونا سوژه ست ، نمی خوام اسم من بیاد وسط ...

           سیمین             من باید کاری بکنم ؟

          زیبا                 می کنی ؟ کافیه به یه نفر نامه بنویسی و دعوتش کنی ، بنویس کل هزینه با توئه و دستمزد اونم میدی .

سیمین می ایستد و بروبر زیبا را تماشا می کند .

          سیمین              من این همه پولم کجا ...

زیبا می چرخد و سیمین را نگاه می کند .

          زیبا                   ایناش با منه سیمین خانوم گل ، فقط اسمی از من وسط نمیاد ، نامه رو آماده کن میدم مش جعفر میبره پست

                   میکنه .

           سیمین              مطمئنی کارمون درسته ؟

           زیبا                   به من اعتماد کن ، راستی این نیمکتهای درب و داغون و زواردررفته از مد افتادن دیگه ، فردا بریم همین

                                                             شهرستان نزدیک برای کلاسها از این صندلیای جدید و وایت بورد اینا بخریم ؟

                                    سیمین  باید درخواست بدیم و ...

               زیبا                    دختر قشنگ من با پول خودم میخرم تو گزارش میدی یه نفر خیر اهدا کرده ، یه کم سیاست داشته باش ، اونائی

                                                              که مرکز نشسته ان وقتی ببینن فعالی زودتر به شهرستان منتقلت می کنن .

سیمین راضی زیبا را نگاه می کند .

فرید که دارد از آن طرف می گذرد برای زیبا دست تکان می دهد .

زیبا می خندد .

115 . خارجی . باغ پدری زیبا . روز .

زیبا و جعفر صحبت می کنند .

                               جعفر               هفت تا ، همه هم شیرده ، تویله جا نداشت ده تا بخرم .

            زیبا                 خوبه تویله رو نزدیک خونه باغ ساختی ، صداشون میاد بگوش آدم میرسه .

            جعفر               دور بود یکی شب میزد تویله خبردار نمیشدم خانوم .

           زیبا                  دستت درد نکنه ، مش جعفر یه نامه دارم ببر پستش کن .

            جعفر                صبح اول وقت می رم بخش پست می کنم میام .

            زیبا                   مش جعفر نزدیکترین مرکز آتشنشانی تا اینجا چقدر فاصله داره ؟

            جعفر                برای چی خانوم ؟

            زیبا                   من همیشه از آتش گرفتن یهوئی خونه تو شب می ترسم .

            جعفر                 روستا اگه جائی آتش بگیره تا ماشین آتشنشانی بیاد همولایتیا با آب رودخونه خاموشش میکنن .

            زیبا                    حالا فکر میکنی چقدر طول بکشه بیان ؟

            جعفر                  یه بار روستای بغلی ، از رودخونه دورتره ، خونه ای آتش گرف حدود چهل دقیقه طول کشیده بود تا بیان و

                    برسن .

زیبا به نقطه ای خیره شده است .

                                                                        40

116 . داخلی . بالکن . شب .

زیبا تو بالکن نشسته و کتاب درسی بچه ها را مطالعه می کند  .

صدای گاوها .

زیبا گوش می دهد .

117 . خارجی . محوطه جلوئی مدرسه . روز .

بچه های مدرسه به کمک راننده یک خاور صندلیها و دیگر وسایل جدید را به داخل مدرسه حمل می کنند .

زیبا و سیمین با لبخند نظاره گر آنها هستند .

زیبا به نقطه ای خیره شده است .

118 . خارجی . محوطه جلوئی خانه بهرام . روز .

پستچی در می زند .

بهرام با لباس خانه و در حالیکه چشمانش را می مالد در را باز می کند .

           پستچی                 قربونت برم یه ربعه در میزنم ، سفارشی نبود می رفتم ،  لنگ ظهره خوابیدی تو ؟

بهرام پستچی را بروبر نگاه می کند .

پستچی نامه ای را به بهرام می دهد .

بهرام نامه را میگیرد ، دفتر پستچی را امضا می کند و نامه را باز می کند و می خواند .

بهرام ناباورانه پستچی را که دارد دور می شود نگاه می کند .

119 . خارجی . روستا . روز .

بهرام با ساکی در دست به روستا نزدیک می شود .

گاوها اینجا و آنجا در حال چرا هستند .

فرید بروبر بهرام را نگاه می کند .

120 . ادامه . داخلی . دفتر مدرسه روستا .

بهرام و سیمین روی صندلی نشسته اند و با هم حرف می زنند .

121 . ادامه . داخلی . انبار مدرسه .

زیبا بچه ها را به داخل انبار هدایت می کند .

زیبا از انبار خارج می شود و درب آهنی انبار را از پشت قفل می کند .

122 . ادامه . کلاس درس مدرسه .

زیبا وارد کلاس می شود و دربش را از داخل قفل می کند .                41

زیبا پرده های کلاس را می کشد .

زیبا ساعتش را نگاه می کند ، شماره ای را با موبایلش می گیرد ، با حرارت صحبت می کند و ارتباط را با حالتی راضی شده  قطع می کند .

زیبا نگاهی به سقف چوبی کلاس می اندازد .

زیبا صندلیهای چوبی کلاس را روی هم می چیند تا به سقف برسد .

زیبا ساعتش را نگاه می کند .

123 . ادامه . محوطه بیرون مدرسه .

بهرام فیلمبرداری می کند .

سیمین با تعجب اطراف را نگاه می کند ، از نبود بچه ها تعجب کرده است .

صدای زنگ گوشی سیمین بلند می شود ، سیمین لبخند می زند و جواب می دهد .

           سیمین              سلام زیبا کجائین شما ؟ با بچه هائی ؟ چی ؟ چکار کنم ؟ مردم روستا رو صدا بزنم ؟ بخاطر چی ؟ هان ؟

                                                                گوشی رو بدم بهرام ؟ بهرام کیه ؟

سیمین بهرام را نگاه می کند .

بهرام انگار متوجه چیز مشکوکی شده باشد فیلمبرداری را قطع می کند .

سیمین بطرف بهرام می رود و گوشی را بطرف او می گیرد .

                                  بهرام کیه ؟

                    سیمین                زیبا ...

                                        بهرام   کی ؟!!!

                    سیمین                زیبا ...

بهرام ناباورانه گوشی را از سیمین می گیرد .

            بهرام                   الو ، زیبا تو ، تو خودتی ؟! زیبا کجائی تو ؟ چی ؟ تو !  اینجا ؟!!! گفتی مردمو صدا بزنه ؟ بهش بگم بره ؟

                     میخوای ، می خوای چکار کنی تو زیبا ؟! چی ؟ وای خدا ، زیبا خر نشو ، بچه ها ؟ انبار مدرسه ؟

سیمین بطرف ساختمان مدرسه می دود .

124 . ادامه . کلاس درس مدرسه .

زیبا از پنجره بیرون و سپس ساعتش را نگاه می کند .

125 . ادامه . راهرو مدرسه .

سیمین درب انبار را تکان می دهد .

سروصدای بچه ها روی صورت حیران سیمین .

126 . ادامه . محوطه بیرون مدرسه .

بهرام ناباورانه به ساختمان مدرسه خیره مانده است .                     42

فرید همچنانکه از آنجا می گذرد با شک و تردید بهرام را نگاه می کند .

سیمین با سرعت از ساختمان مدرسه بیرون می آید .

          سیمین                   چی میگه ؟

          بهرام                    گفت می خواد آتیش بزنه .

           سیمین                   بچه ها تو انبارن ، درشو بسته ، من میرم روستائیا رو صدا بزنم ، ببین میتونی کاری بکنی .

سیمین بطرف روستا میدود .

فرید جلوی سیمین سبز می شود .

سیمین با عجله چیزهائی به فرید می گوید و با سرعت دور می شود .  

بهرام گیج و منگ در جای خود میخکوب شده است .

فرید با حالت دو بطرف ساختمان مدرسه حرکت می کند .

بهرام به دنبال فرید داخل ساختمان مدرسه می شود .

127 . ادامه . کلاس درس مدرسه .

زیبا از پنجره بیرون و سپس ساعتش را نگاه می کند .

128 . ادامه . محوطه بیرون مدرسه .

تعدادی از مردم روستا همراه با سیمین به محوطه رسیده اند .

بعضیها با سطلهائی در دست از دور دارند خودشان را می رسانند .

بهرام در حالیکه با گوشی صحبت می کند از ساختمان خارج می شود .

سیمین بطرف بهرام می رود .

بهرام گوشی را بطرف سیمین دراز می کند .

سیمین با تردید گوشی را می گیرد .

           سیمین           زیباجان منم سیمین ، قربونت برم این کارا چیه ؟ چی ؟ باشه گوش میدم ، این باید جلو مردم اعتراف کنه نامرده ،

                                                          به همه کاراش ! باید بگه ، چی رو باید بگه ؟ خودش بهتر میدونه ، آره همه جمع شدن ، بگم نمیخواد بگه باید

                                                          برگرده طرف خودت ، بپرسم برمیگرده یا نه ؟ زیبا این منگ واییستاده ، باشه ، باشه می پرسم .

129 . ادامه . کلاس درس مدرسه .

زیبا گوشی را قطع می کند ، منگ و گیج است ، از پنجره بیرون و سپس ساعتش را نگاه می کند ، بطرف صندلیها می رود .

130 . ادامه . محوطه بیرون مدرسه .

تعداد سطل بدستها زیادتر شده است .

چند نفر پلکانهائی را از دور می آورند .

فرید همراه با چند نفر ناامیدانه از ساختمان خارج می شود .

             فرید               دود ، دود ، از سقف داره دود بیرون می آد .                        43

هجوم سطل بدستها بطرف پلکانها که حالا به دیوارها چسبیده اند .

صدای ماشینهای آتش نشانی از دور که نزدیکتر می شوند .

131 . ادامه . همانجا .

آتش مهار شده است .

تقریبا نصف مدرسه آتش گرفته است .

بچه ها نجات پیدا کرده اند .

همه خوشحالند .

132 . ادامه . ساختمان مدرسه .

بهرام فیلم میگیرد .

داخل کلاس که می شود دوربین را آرام آرام از جلو چشمش کنار می کشد .

خاکستر انسانی کنار صندلیهائی که فقط آهنشان مانده است .

بهرام ناباورانه نگاه می کند .

133 . خارجی . جاده روستا . روز .

بهرام از روستا دور می شود .

صدای گاوهائی که از دور بگوش میرسد بر روی چهره داغان شده بهرام .

      پایان .

متن فیلمنامه : کاروانسارای ...

فیلمنامه :  کاروانسارای   .

داخلی . زندانی در شهری متفاوت . شب .

جمیوش _ مردی چهل ساله _  خود را بخواب زده است . نگهبان غذای او را آورده است . جمیوش در یک لحظه خود را به روی نگهبان می اندازد و با پارچه ای که در دست دارد و دور گردن نگهبان می اندازد او را خفه می کند . 

جمیوش بیرون را نگاهی می اندازد ، خبری نیست .

جمیوش سر جای خود باز می گردد ،  جسد نگهبان را کناری می کشد و لباسهایش را در می آورد و خود می پوشد .

اسلحه نگاهبان را از پشت در برمیدارد .

آرام آرام از سلول خارج می شود .

خارجی . بیرون زندان . همان لحظه .

جمیوش یواش یواش از در خارج می شود که ...

ابگان _ مردی پنجاه ساله _ که رئیس زندان است  با افراد خود دم درب خروجی زندان منتظر است .

جمیوش با دیدن افراد ابگان یکه می خورد ، میخواهد فرار کند که چند نفر او را قبل از هر کاری می گیرند .

                ابگان                    از آدمای باعرضه خوشم می آد ، باید بفرستمت یه جای دور کارائی برام انجام بدی . قبل از اون یه خال میذارم روی تنت

                                            گم نشی و یادت بماند اربابت کیه  { به افرادش اشاره ای می کند }  ...

                                                               صدای فریاد جمیوش می افتد روی تیتراژ .

داخلی . منزل سولمازخاتون در آششاغی شهر . شب .

یاشار  _  جوانی بیست و چند ساله  _  و سولمازخاتون  _  دختری بیست  ساله _  فرش دستبافتی را نگاه می کنند .

سولماز             کم نظیره نه ؟

یاشار                 بگو بی نظیر سولمازخاتون .

سولماز              بی نظیر ، اوهوم ، همینه که اینقدر مشتری داره ، هم تو آششاغی شهر هم تو یوخاری شهر .

یاشار                کی راهیش میکنین ؟

سولماز              { به طرف پنجره می رود } کاروان حاضره ، میراژدر از یوخاری شهر خواسته براش یه تعداد بفرستم  ، قیمت خوبی پیشنهاد

                          کرده  ،،، شما کی برمی گردین کاروانسارای ؟

یاشار                  { کنار سولماز می رود } اینجا کاری ندارم ، لوازم لازم کاروانسارای را خریده ام ، بعد از ظهر راهی میشم .

سولماز              فردا صبح ، مهمان خوب حسنش به ماندنه شبشه ، البت اگه دلش را نزنه ماندن و دوستم داشته باشه اول سحر کاروانی را

                         همراهی کنه تا کاروانساراش .

یاشار                 سعادتیه مهمان شما بودن سولمازخاتون ، اینشالا فردا سحر نزده با کاروان شما راهی میشم .

سولماز               با این که راهها امنه و این چند سال سراغی از دزد و راهزن نبوده اما بودن شما با کاروانم خیالم را راحت تر می کنه .

یاشار                 کاروانسارای که برسیم دلی اوغلان را همراه کاروان می کنم ، راستی ...                                                            1

سولماز               اجرتش را آماده کرده ام ، میدم بدین بهش ...

یاشار                  منظورم این نبود ، دلی اوغلان ازم ...

سولماز               تا غذا از دهن نیفتاده بفرمایین یاشارخان .

یاشار که نتوانسته است حرفش را بزند خواه ناخواه زیر نگاه سنگین سولمازخاتون راه می افتد طرف درب خروجی .

خارجی . پشت بام کاروانسارای یاشار  .چند لحظه بعد .

دلی اوغلان  _  جوانی بیست و چند ساله  _  و   دده  _  پیرمردی هفتاد ساله  _  نشسته اند و چشم دوخته اند به آسمان .

دده                     { به آسمان اشاره می کند } شب آرامیه .

دلی اوغلان         دده این همه ستاره برای چیه اون بالا ؟

دده                     حمکت پروردگار هر چی بوده برای شبای ما بد نشده ، میشینیم و نگاهشان میکنیم .

دلی اغلان          زیادن .

دده                    خیلی هم زیاد ، ببین شهاب بود ...

دلی اوغلان        یکی یه جائی مرد نه ؟

دده                    حرف قدیمیاست ، خود من ندیدم بعد از عبور شهابی بگن فلانی مرد ، اما شاهد بودم بدیمنه ، یه بار چند تا شهاب رد شدن

                          فرداش زلزله شد ، خدا رحم کنه ...

دلی اوغلان         اینشالا که خیره ،،، { با زنجیر دور گردنش بازی می کند } میگی یاشار بهش گفته ؟

دده                     یاشار جوان خجالتیه ، سولمازخاتون اجازه نده نمیتونه بگه .

دلی اوغلان         یه روز خودتو راهی میکنم  ، خودمم برای تو آستین بالا میزنم دده .

دده                    دروغگوی بدقول دشمن خدا هست ها ...

                دلی اوغلان        شوخی کردم پیرمرد .

دده                     پیرمرد خودتی ، دلم جوانتر از صد تا مثل توئه .

دلی اوغلان خنده کنان از جایش بلند می شود ، تفنگش را بدست دده می دهد و  خنده کنان از پله ها سرازیر می شود .

دده نگاهش می کند و به فکر فرومیرود .

خارجی . پشت بام منزل سولمازخاتون . روز .

سولمازخاتون راه بیرون شهر را نگاه می کند .  با ظرف آب می پاشد .

ظرف را به ندیمه اش می دهد .

ندیمه نگران سولمازخاتون را برانداز می کند .

خارجی . بیرون آششاغی شهر  . همان لحظه .

کاروان اول سحر راه افتاده است .

کاروان از جلو یاشار که مسلح و سوار بر اسبی روی تپه ای ایستاده عبور می کند .

یاشار نگاهش را از آششاغی شهر میگیرد و می اندازد به انتهای راه  .

کاروان در افق گم می شود .

                                                                       2

خارجی . حیاط کاروانسارای یاشار  . عصر  .

دلی اوغلان زیر درختی خوابیده است .

دده اسب دلی اوغلان را تیمار می کند .

در یک لحظه دلی اوغلان چشمانش را باز می کند و با گوشهای تیزشده به جائی نامعلوم نگاه می کند . آرام آرام صدای رسیدن کاروانی با صدای فریاد یاشار از بیرون روی صورت خندان دلی اوغلان اوج می گیرد .

دده اشاره می کند .

دو نفر درب کاروانسارای را باز می کنند .

همانجا . لحظاتی بعد .

کاروان وارد می شود  .

یاشار با دده و دلی اوغلان زیر درخت نشسته اند و حرف می زنند . یاشار کیسه ای را به دلی اوغلان می دهد . دلی اوغلان با تردید و  دودلی کیسه را می گیرد .

دلی اوغلان غمگین دور می شود .

یاشار سرش را می اندازد پائین .

دده متوجه غم یاشار هست ، به او نزدیک می شود و ظرف پر از آبی را به او می دهد .

یاشار آب را لاجرعه سر میکشد .

خارجی . بیرون کاروانسارای . صبح .

کاروان راه افتاده است .

دلی اوغلان سردسته کسانیست که همراه کاروان راه افتاده اند .

یکی دارد ترانه ای را می خواند .

یاشار کاروان را راهی می کند و بطرف داخل کاروانسارای حرکت می کند .

داخلی . بازارسرپوشیده آششاغی شهر . عصر  .

سولمازخاتون بهمراه ندیمه در بازار و در جلو حجره کفاش که مردی پنجاه ساله است از او خرید می کنند .

تعدادی ماموردولتی بازار را قرق کرده اند .

سولمازخاتون      { اطراف را نگاه می کند } چه خبره ، بازار را قرق کرده اند ؟

کفاش                 { کفشی را به او می دهد } سولمازخاتون دخترم نشنیدی فرماندار عوض شده ؟ فامیل شما که نایب فرمانداره ، باید خبردار

                            میشدین تا حالا .

سولمازخاتون       { کفش را می گیرد و نگاه می کند } میگفت قراره فرماندار عوض بشه .

کفاش                   اوهوم ...

ندیمه                   کی فرماندار شد حالا ؟

کفاش                  کسی نمیداند ، البته میگن غریبه است ، اوضاع مرکز که به هم خورده و همه چیز عوض شده ، انگار اینم اونا فرستادن .

سولمازخاتون        { به ندیمه } بگیر اینا را .                           3

ندیمه                     خانوم فکر می کنی اوضاع عوض بشه ؟

سولمازخاتون          ما تاجریم ، کار خودمان را انجام میدیم ، کاری به کار دولتیا نداریم .

کفاش                    کاش اونا هم نداشته باشن .....................

نگاه های کفاش و سولمازخاتون در هم گره می خورد و برای مدتی ادامه می یابد  .

خارجی . کوچه . چند لحظه بعد .

سولمازخاتون و ندیمه از بازارسرپوشیده خارج می شوند .

تعداد مامورانی که اینور و آنور می روند زیادتر شده است .

درشکه سولمازخاتون که کناری ایستاده است راه می افتد و به آنها نزدیک می شود و در مقابلشان می ایستد .

ندیمه در سوار شدن به سولمازخاتون کمک می کند و بعد خود نیز سوار درشکه می شود .

درشکه راه می افتد .

خارجی . بیابان . شب .

کاروان درحال استراحت است .

دلی اوغلان کشیک می دهد .

ساربان برای او قلیانی را آماده می کند ، با اشاره ساربان دلی اوغلان متوجه قلیان می شود .

دلی اوغلان پس از سرکشی سریع به اطراف یکی از افرادش را صدا می زند تا بجای او کشیک دهد و خودش بطرف ساربان میرود و کنار آتش روی زمین مینشیند .

چند نفری بر روی آتش گوساله ای را کباب می کنند .

چشمان سر از تن جداشده گوساله انگار آتش را نگاه می کند .

دلی اوغلان متوجه سر گوساله می شود و درحالیکه با زنجیر گردنش بازی می کند به فکر فرومیرود .

خارجی . دروازه آششاغی شهر . چند روز بعد .

جمیوش که با چند نفر همراه است کاغذی را به نگهبان نشان می دهد و با باز شدن دروازه وارد شهر می شود .

خارجی . بازار اسب فروشها . روز .

جمیوش و افرادش اسب می خرند .

اسب فروش از دست افراد جمیوش عاصی شده است .

      اسب فروش                       اصلا من به شما اسب نمی فروشم ، بسلامت .

       جمیوش                            نمیشه عمو ، اینجا بازاره و تو هم فروشنده ای .

       اسب فروش                      شما دوست دارین من اسبام را مفت بدم دست شماها .

      جمیوش        نه ، باور کن نه ، اگه ما قصد داشتیم مفت اسب بدست بیاریم وارد معامله نمی شدیم ، این کار را می کردیم ...

جمیوش و افرادش بسرعت سوار اسبها می شوند و هی می کنند .

اسب فروش که زمین خورده است پا شده و فریادکنان بدنبال اسبها می دود .                4

چند اسب سوار که آن اطراف هستند جمیوش و افرادش را تعقیب می کنند اما با شلیک شدن گلوله ای توسط جمیوش و افتادن اسبی بر زمین برمیگردند .

جمیوش و افرادش دور می شوند .

اسب فروش بر زمین می نشیند و بر سرش می زند .

مردم دوره اش کرده اند و همراه با او راهی را نگاه می کنند که جمیوش با افرادش در گردوخاک سم ضربه ها گم شده اند . 

کوهی برف گرفته در دوردست بالاتر از گردوخاک جاده نمایان است .

داخلی . بازارسرپوشیده . لحظاتی بعد .

دزدیده شدن اسبها دهان به دهان می گردد و توسط ندیمه بگوش سولمازخاتون می رسد .

سولمازخاتون نگران بازار را نگاه می کند .

خارجی . پشت بام منزل سولمازخاتون . لحظاتی بعد .

سولمازخاتون کبوتری را به هوا پرتاب می کند .

کبوتر پروازکنان به طرف راهی که کاروانسارای آن طرف است می رود .

سولمازخاتون راضی کبوتر را نگاه می کند .

داخلی . اتاق یاشار در کاروانسارای . عصر .

یاشار عصرانه می خورد . متوجه فرودآمدن کبوتر در پشت پنجره اش می شود . لبخندزنان از جایش بلند می شود و بطرف پنجره می رود .

یاشار نامه را از پای کبوتر باز می کند .

یاشار نامه را می خواند .

دده وارد اتاق می شود .

      دده                        خوش خبره ؟

       یاشار                      نوشته چند نفر تعدادی اسب را از بازار اسب فروشها دزدیده و دررفته اند .

       دده                        کی ؟

       یاشار                      نوشته نگران شده ، ازم خواسته خودم برم پیشواز دلی اوغلان ، قراره از یوخاری شهر براش پارچه بیارن .

       دده                        دلی اوغلان کار خودش را بلده .

       یاشار                     اولین باره همچین چیزی از ما میخواد .

       دده                        شایعه تو شهر زود گنده میشه .

       یاشار                     بااین حال میرم پیشواز دلی اوغلان ، اگر دیشب تو راه بوده باشه امروز عصر باید برسه ، یعنی همین نزدیکیاست .

       دده                       { نامه را از یاشار می گیرد } نه نامه را بهش نشان بده و نه بگو برای چی رفتی دنبالش ، بفهمه ناراحت میشه .

      یاشار                     رو چشمم دده ...

خارجی . بیابان . چند لحظه بعد .                                         5

یاشار مسلح و همراه با اسبش روی تپه ای ایستاده و افق را نگاه می کند .

از دور کاروانی هویدا می شود .

یاشار سوار اسب شده و به طرف کاروان حرکت می کند و به کاروان می رسد .

ادامه .

یاشار و دلی اوغلان سوار بر اسب در جلو کاروان حرکت می کنند .

دلی اوغلان                  خبریه ؟

یاشار                            نه ، چطور ؟

دلی اوغلان                  پیشواز آمده ای !

یاشار                            هوس کردم برم شکار بز کوهی .

دلی اوغلان                  بزن بریم .

یاشار                           کاروان بره داخل کاروانسارای بعد  .

دلی اوغلان                  اونوقت که شب میشه .

یاشار                           دوست نداری شب رو خاک بخوابی ؟

دلی اوغلان                  کنار تو روی سنگم می خوابم .

یاشار                           فکر می کنی چیزی بزنیم ؟

دلی اوغلان                  بز نشد کبک خدا که فراوانه .

یاشار                           با سنگ ؟

دلی اوغلان                 انشالا که بز می زنیم .

یاشار                          انشالا ،  { به آشیق رضا که روی اسب خوابش برده اشاره می کند } آشیق رضا خسته نبود اونم می بردیم  ...

دلی اوغلان                میگفت دستش تنگه ، گفتم بیاد یه مدت بماند پیشمون .

به کاروانسارای رسیده اند ، کاروان وارد می شود .

یاشار و دلی اوغلان اسبها را به طرف کوه هی می کنند  .

خارجی . پشت بام کاروانسارای . روز بعد .

دده کبوتری را به هوا پرتاب می کند .

خارجی . کوهستان . همان لحظه .

یاشار و دلی اوغلان بزهای کوهی را زیر نظر گرفته اند .

جمیوش و افرادش پشت سنگها پنهان شده اند و از دور آنها را زیر نظر دارند .

یاشار گلوله ای می اندازد ، به هدف نمی خورد ، دلی اوغلان تیری می اندازد و بزی را می زند .

دلی اوغلان                خورد ؟

یاشار                         قسمت شکار امروز سهم تو بود .

دلی اوغلان                ناقابل .

یاشار                         بریم که دده منتظر مانده براش بزکوهی ببریم .

جمیوش و افرادش هنوز مراقب اطرافند .                                    6

دلی اوغلان به دوروبر مشکوک است .

دلی اوغلان              مشکوک نیست .

یاشار                      چی ؟

دلی اوغلان             کوهستان .

یاشار                       من که این اطراف چیزی نمیبینم ، مثل همیشه ست . فکر میکنی بتوانی بهم برسی ؟

یاشار بز را روی اسبش می اندازد و هی می کند .

دلی اوغلان همچنان که اطراف را با حس خاصی نگاه می کند سوار بر اسبش می شود و دنبال یاشار می تازد .

ادامه .

یاشار و دلی اوغلان در بیابان می تازند .

خارجی . کوهستان . همان لحظه .

جمیوش روی تخته سنگی ایستاده و  با دوربینی آنها را نگاه می کند .

داخلی . خانه سولمازخاتون . عصر  .

سولماز خاتون نامه ای را می خواند و کبوتر را نوازش می کند و می بوسد .

ندیمه لبخندزنان نگاهش می کند .

سولمازخاتون متوجه حالت شوخ ندیمه می شود و عشوه گرانه چشم غره می رود .

ندیمه در حالیکه ترانه ای را زیر لب زمزمه می کند گیسوان سولمازخاتون را شانه می کند .

خارجی . حیاط کاروانسارای . عصر .

آتش روشن است . همه دور آتش جمعند . دو نفر بز را کباب می کنند . آشیق رضا _ جوانی بیست و سه ساله _ که با دلی اوغلان آمده است ساز می زند و ترانه می خواند .

صدای گلوله هائی سکوت را بر همه جا حاکم می کند .

سازآشیق آرام آرام از روی سینه اش می افتد .

نگاههای دده و یاشار در هم گره می خورد .

دده                             از طرف یوخاری شهر می آد .

یاشار                          کاروانی قرار بود راهی بشه ؟

دلی اوغلان           یه روز بعد از ما آره ، کاروان میراژدر .

دده                             { به یاشار } تو دردسر افتادن .

دلی اوغلان                  خبریه ؟

دده                             تو شهر دزدی شده ، شاید همانها باشن .

دلی اوغلان                  { به یاشار } شکار بهانه بود ؟

صدای گلوله .                                                           7

یاشار بدنبال دده بطرف پشت بام حرکت می کند .

یاشار                         اسبا را آماده کنین .

دلی اوغلان بی اراده بطرف تفنگش می رود وآنرا برمیدارد .

خارجی . بیابان . چندلحظه بعد .

یاشار ، دلی اوغلان و افرادشان با اسبهای خود می تازند .

ادامه .

جمیوش و افرادش که کاروان میراژدر را محاصره کرده اند متوجه گردوغباری می شوند ، حالت حمله میگیرند .

یاشار و دلی اوغلان هرکدام با تعدادی همراه از دو طرف به جمیوش و افرادش و کاروان میراژدر نزدیک می شوند .

جمیوش متوجه تعداد زیاد هجوم آورندگان شده است ، بلافاصله میفهمد که مقاومت بی فایده است ، با اشاره او افرادش بطرف کوه میتازند .

یاشار و دلی اوغلان از دو طرف به کاروان رسیده اند .

دلی اوغلان                 ما میریم دنبالشان .

یاشار کنار کاروان می ماند .

دلی اوغلان با افرادش چند صد متری جمیوش را تعقیب می کند .

میراژدر                     تفنگچی ام را زدن ، شاید نمرده باشه .

دو نفر از افراد یاشار بطرفی که میراژدر اشاره می کند حرکت می کنند .

دلی اوغلان و افرادش برگشته اند .

دلی اوغلان                لازم نیست من چیزی بدانم ؟

یاشار                          منم اندازه تو میدانم ، روزی که قرار بود تو از یوخاری شهر راه بیفتی ، تو آششاغی شهر چند اسب را دزدیده بودند ،

              ممکنه همانها باشن .

دلی اوغلان               زدن به کوه ، همان طرف که رفتیم شکار بز ، بریم دنبالشان ؟

یاشار                        ممکنه دوستانشان این اطراف کمین کرده باشند ، کاروان را می بریم به کاروانسارای ، میراژدر شب تو راه خبری نبود ؟

میراژدر                     نه ، از بعد از ظهر دیده شدن که اون دوردورا پرسه می زدن ، وقتی مطمئن شدن کسی اطراف نیست زدن به کاروان .

یاشار                        چند نفر بودن ؟

میراژدر                     شش هفت نفر .

همه بطرف کاروانسارای راه افتاده اند .

خارجی . بیرون کاروانسارای . چند لحظه بعد .

دده با نگرانی چشم به راه دوخته است .

کاروان آرام آرام نزدیک می شود .

دده به پیشواز می رود .

ادامه .                                                                    8

میراژدر ، آشیق رضا و دده را درآغوش می گیرد .

دده                   پیرمرد کم پیدائی ؟

میراژدر             فکر می کردم مرده باش !

دده                 با این رنگ و رو عزرائیل به تو نزدیکتره .

میراژدر           خدا بهمان رحم کرد وگرنه حق با توست همگی میهمان عزرائیل بودیم .

آشیق رضا       چیزی تونستن ببرن ؟

میراژدر           خدا حفظ کنه یاشار را با دلی اوغلان و افرادش ، اگه اونا نبودن همه زندگیم به باد می رفت .

دده                 لابد غریبه ن .

یاشار به آنها پیوسته است .

یاشار              از کجا معلوم ؟

دده                 اگه نبودن نزدیک کاروانسارای ما دست به این کار نمی زدن ، طرفای یوخاری شهر می رفتن سراغشان .

دلی اوغلان نزدیک آنها رسیده است .

دلی اوغلان     اینم یادمیگیرند .

یاشار               کارمان درآمد .

کاروان آرام آرام وارد کاروانسارای می شود .

دلی اوغلان      قبل از اونا ما میتوانیم بریم سراغشان .

دده                  تا یه مدت آفتابی نمیشن ، اگه همانهائی باشند که تو آششاغی شهر اسبا را دزدیدن میرن طرف یوخاری شهر .

آشیق رضا        باید مواظب هر دو طرف بود .

میراژدر            کدامتان تا آششاغی شهر همراهی ام می کنین ؟

دلی اوغلان       من .

دده                  رفتی آنجا به همه بگو بدون تفنگچی راه نیفتن تو جاده .

دلی اوغلان       اونوقت فکر میکنن دنبال کار برا خودمم .

میراژدر             من تو بازار به همه میگم چه اتفاقی افتاده ، کی به بازاریای یوخاری شهر خبر میده ؟

یاشار                کبوتر راهی می کنیم .

داخلی . خانه سولمازخاتون . شب .

سولمازخاتون خوابیده است . خوابهای بدی می بیند . از خواب می پرد .

خارجی . خیابانهای آششاغی شهر . روز .

سولمازخاتون و ندیمه نشسته در درشکه شهر را می گردند .

نزدیک ساختمان فرمانداری می رسند .

جمیوش پیاده رو را طی می کند ، می چرخد و خیابان را برانداز می کند که ...

درشکه سولمازخاتون کنارش می رسد .

نگاه جمیوش و سولمازخاتون درهم گره می خورد .

سولمازخاتون وحشتزده نگاهش را می دزدد و سرش را می چرخاند .

جمیوش به راهش ادامه می دهد .                                            9

درشکه دور می شود .

ادامه .

درشکه در حرکت است  .

ندیمه                    خدا مرگم بده رنگتان پریده خانوم .

سولمازخاتون         دیشب من اون مرد را تو خواب دیدم ، بخدا خودش بود ، با همان چشمان وحشتناک و عجیب و غریب ،،، بگو برگرده ،

                               بگو برگرده خونه ، دارم میلرزم ، بگو ... { بی حال می شود } .

ندیمه                     سولمازخاتون ، سولمازخاتون ،،، وای خدا ،،، درشکه چی برگرد ، برگرد ، برو طرف خانه حکیم باشی .

درشکه آرام آرام برمی گردد .

داخلی . منزل حکیم باشی . چند لحظه بعد .

حکیم باشی  _  مردی سی و چند ساله  _   در حال رسیدگی به مریضهاست  .  

آیدین  _   جوانی بیست ساله  _ دستیارحکیم باشی به او کمک می کند .

حکیم باشی          آیدین ، بیا ،  این مرحم رو بذار رو زخم اون جوان و بعد ببندش .

آیدین                  رو چشمم حکیم .

حکیم باشی          { بطرف پیرمردی که درگوشه ای از اطاق کنار پیرزنی دراز کشیده می رود } باز که پات واشده اینجا ، پدر من تو چیزیت

                           نیست ، این بنده خدا چه گناهی کرده که باید به آتیش تو بسوزه .

پیرمرد                  زنمه حکیم ، غریبه که نیست .

پیرزن                   این خوب بشه مهم نیست من سوختم هم سوختم .

حکیم باشی          امان از دست شما پیرمرد و پیرزن ، پاشو بشین بینم .

پیرمرد                 نمیتونم حکیم باشی .

حکیم باشی         اینجا خونه ت نیست کسی نازتو بکشه ، پاشو بشین بینم چته .

پیرزن کمک می کند پیرمرد بلند شود و بنشیند .

پیرمرد                آخ ، مواظب باش زن .

حکیم باشی        با این کارات بدعادتش کردی دیگه مادر من ، بکش اونورتر بینم .

در باز می شود . ندیمه سولمازخاتون را وارد می کند .

حکیم باشی نگاه می کند . تعجب کرده است .

سولمازخاتون به کمک ندیمه روی یک صندلی می نشیند .

آیدین مریض خود را رها می کند و ناخواسته بطرف سولمازخاتون می رود که ...

حکیم باشی چشم غره می رود .

آیدین بطرف مریضش برمی گردد .

ندیمه با سر به حکیم باشی سلام می دهد .

حکیم باشی که خوب سولمازخاتون را دید زده است مشغول مداوای پیرمرد می شود .

ادامه .                                                              10

حکیم باشی سولمازخاتون را معاینه کرده است .

     ندیمه               حکیم دورت بگردم خانوم چشه ؟

     حکیم باش        انگار مثل قبلها دیگه خوب مراقبش نیستی ها ندیمه ؟

 ندیمه خدا مرگم بده حکیم ، من که همیشه چشمم دنبالشه ، خدای نکرده طوری شده ؟

حکیم باشی       باز که گریه سر دادی تو ، نترس خبری نیست ، یه آب قند بهش میدادی لازم نبود بیاریش اینجا .

ندیمه                خدایا شکرت ، شکرت خدایا ...

سولمازخاتون به خود آمده است ، از اینکه میبیند در خانه طبیب است تعجب می کند ، خودش را جمع و جور می کند .

حکیم باشی        ما که قابل نیستیم مهمانمان کنن ، خوبه یه کاری از دستمان برمی آد هر از گاهی بانو افتخار بدن در خدمتشان باشیم .

سولمازخاتون     مثل همیشه تلخی زبانتان بیشتر از داروهایتان هست حکیم .

حکیم باشی        این تلخی برای خستگی دل ما که درمان نشد ، تلخی دواها  اما به لطف و کرم اون بالائی همیشه درمان کرده خستگی آدما

                          را ، میتوانم بپرسم چی شده حالا ؟

ندیمه                 واللاه حکیم باشی تو درشکه نشسته بودیم که ... { با چشم غره سولمازخاتون ساکت می شود } .

حکیم باشی        حکیم محرم آدمیزاده ...

سولمازخاتون     اگه خطری نباشه رفع زحمت کنیم بهتره حکیم .

حکیم باشی        بیشتر مواظب خودتان باشین ، راستی فرصت پیش نیامده بود از هدیه تان تشکری کنم ، فرش زیبائی بود { با دست اطاق بغل

                          را نشان میدهد که فرش زیبائی از دیوار آویخته شده است } .

سولمازخاتون     ناقابله حکیم ،،، بریم ...

سولمازخاتون و ندیمه بطرف درب رفته و خارج می شوند .

حکیم باشی عاشقانه نگاهشان می کند .

خارجی . دم در منزل سولمازخاتون . چند لحظه بعد .

سولمازخاتون به کمک  ندیمه از درشکه پیاده می شود  .

زلفعلی  _  مردی سی و چند ساله  _  در را باز می کند .

                زلفعلی              خانوم مهمان داریم ها ...

         ندیمه                خیلی خب حالا فضول باشی ، بکش اونور بینیم ...

سولمازخاتون     کیه ؟

زلفعلی                یوخاری شهرلی میراژدر تاجر .

ندیمه                  ازش خوب پذیرائی کردین که ؟

زلفعلی                تو نگران نباش ، خیالت راحت ، اه ، آره بابا ،،، ای بابا خانوم چشونه ؟ وا ...

سولمازخاتون به کمک ندیمه و زلفعلی وارد خانه می شود .

دلی اوغلان از پشت درختی آنها را نگاه می کند .

خارجی . بیابان . چند روز بعد  .

جمیوش ناظر کار ساخت کاروانساری خود می باشد که تازه شروع به ساخت شده است  .

کاروان میراژدر با نگهبانی دلی اوغلان و تفنگچی هایش آرام آرام از دور هویدا می شود .

کاروانیان با تعجب به آدمهائی که کار می کنند نگاه می کنند ، در کاروان ولوله ای افتاده است .                                             11

میراژدر دلی اوغلان را راهی می کند تا برود و ببیند چه خبر است .

دلی اوغلان با اسب بطرف کارگرانی که مشغول کارند می رود و با آنها صحبت می کند .

میراژدر همچنان که با تعجب براهش ادامه می دهد همه جا را زیر نظر دارد .

دلی اوغلان اسبش را بطرف میراژدر هی می کند .

دلی اوغلان و میراژدر صحبت می کنند ، میراژدر ناباورانه گوش می دهد .

خارجی . پشت بام کاروانسارای یاشار . بعد از ظهر  .

دده روی پشت بام نشسته و با کبوترها مشغول است .

یک لحظه می ایستد و چشم بطرف آششاغی شهر می دوزد و لحظاتی بی حرکت به آنسو می نگرد .

ادامه .

از دور دلی اغلان بطرف کاروانسارای می تازد .

ادامه .

دده همچنان بیابان را نگاه می کند ، از دور سیاهی پیدا می شود ، سیاهی نزدیکتر و نزدیمتر می شود ، دلی اوغلان به کاروانسارای نزدیک شده است .

دده بطرف راه پله می رود .

داخلی . راه پله . همان لحظه .

دده بسرعت راه پله را پائیین می رود .

خارجی . حیاط کاروانسارای . همان لحظه .

یاشار زیر درختی خوابیده است .

دده از راه پله خارج می شود و با سرعت بطرف درب کاروانسارای براه می افتد .

یاشار آرام چشمانش را باز می کند و از زیر کلاه نگاهی به دده که با سرعت بطرف درب حرکت می کند می اندازد .

دده درب را باز می کند .

خارجی . بیرون کاروانسارای . همان لحظه .

دده چشم براه دلی اوغلان دوخته است ، دلی اوغلان به کاروانسارای می رسد . از اسب پائین می پرد و بطرف حیات راه می افتد .

      دده                   خبریه ؟

      دلی اوغلان       خبر نه بگو خبرها  ، اونم چه خبرائی .

      دده                   نصف جونم کردی بگو خب .

      دلی اوغلان       یاشارم باید بشنوه .                                   12

دلی اوغلان و دده وارد کاروانسارای شده اند .

درب بسته می شود .

خارجی . حیاط کاروانسارای . همان لحظه .

یاشار که روی تخت نشسته بود و طرف درب را نگاه می کرد به پیشواز دلی اوغلان و دده می رود .

      یاشار                 میخواستی اسبه رو تلف کنی ؟

                     دلی اوغلان       دارن یه کاروانسارای میسازن .

دهان دده از تعجب باز می ماند .

      یاشار                روزی رسان خداست .

      دده    کیا ؟

      دلی اوغلان       روزی رسان خداست اما کسی نمی خواد بره از اونا بپرسه چرا این کاروانسارایشان  رو طرف آششاغی شهر می سازند ؟

                                        این طرف که یه روز راهه بین شهر و کاروانسارای ، طرف یوخاری شهر دو روز راهه و اونجا باید ساخته میشد این ...

      دده                    نگفتی کی دست به این کار زده ؟

       دلی اوغلان        غریبه ان ، اهل اینورا نیستن .

       دده                    فرماندار چطور بهشان اجازه داده ، اون که با غریبه ها میانه خوبی نداشت ؟

       دلی اوغلان        فرماندار جدید اینکارو کرده .

       یاشار                  مگه فرماندار عوض شده ؟

       دده                     پس جلوتر از کاروان تاختن تو بی مورد نبود .

       دلی اوغلان        انگار چیزی بهم میگه خبرائی تو راهه .

       یاشار                  انشالاه که خیره ، آششاغی شهر چه خبر ؟

       دلی اوغلان        شایع بود از وقتی این تازه وارد فرماندار شده همه چیز بهم ریخته ، مردم یه جورائی نگران بودن .

       دده                    خدا خودش بخیر کنه .

       یاشار                 کاروان میراژدر را همراهی می کردی ؟

       دلی اوغلان        آره ، تا عصر می رسند .

       یاشار                  نمی خوای بری پیششان ؟

       دلی اوغلان        فکر کردم این خبرا برات مهم باشن !

       یاشار                  کاریه که شده ، لابد از فرمانداری اجازه گرفتن که کاروانسارای می سازند دیگه ، باید دید بعدش چی میشه .

       دلی اوغلان         کاش منم آرامش تو را داشتم یاشار .

       دده                     خدا به اینم اینو داده خب .

یاشار بطرف تخت می رود تا دوباره بخوابد .

       دلی اوغلان         راستی سولمازخاتونم ناخوش احوال بود انگار ، رفتم عیادتش ، میراژدر که بهم گفت گفتم برم یه حالی ازش بپرسم .

یاشار  می ماند ، برمی گردد و بدنبال دلی اوغلان که بطرف درب کاروانسارای می رود راه می افتد .

خارجی . پشت بام کاروانسارای . چند لحظه بعد .

دلی اوغلان با اسب از کاروانسارای دور می شود .

یاشار کبوتری را به هوا پرتاب می کند .                                      13

خارجی . حیاط کاروانسارای . شب .

کاروان میراژدر در کاروانسارای جا گرفته است .

بساط شام اینجا و آنجا چیده شده است .

دده ، میراژدر ، یاشار و دلی اوغلان روی تختی نشسته اند و قلیان دود میکنند .

      دده                      بقول یاشار اینشالاه خیره .

       میراژدر                اینشالاه . من که از اون روز به این طرف چشمم ترسیده .

       دلی اوغلان         حقم داری ، راه اگه ناامن باشه برای همه بده .

       یاشار                   اینشالاه که همان یه بار اولی و آخریش بود .

       دلی اوغلان         میگم دده شما که مسنترین بهتر یادتون میاد ، گذشته ها هم از این خبرا بود ؟

       دده                     تا بوده همین بوده ، این سرزمین سرزمین قلعه هاست ، این قلعه ها نشان میدن که همیشه کسائی بودن که بیشتر از حقشان

                                                میخواسته ان .

       میراژدر                اما خدا خودش خوب میداند که خیلی وقت بود این اطراف آرام بود .

       دده                      منم تا یادم میاد آرامش داشتیم ، منظورم دوره های خیلی دور بود ، امروزه که دیگه قلعه ای وجود نداره .

       میراژدر                من از پدربزرگم در مورد قلعه ها قصه ها شنیدم .

       دلی اوغلان          الان کاروانسارای هست ، داخل اینجا مشکلی نیست ، مشکل وقتیه که تو بیابان باشی ، معلومم نمیشه که کجا کمین

                                                کرده اند .

       یاشار                    کاروانسارای هم داره دوتا میشه ، اما کاش طرف یوخاری شهر میساختند .

آشیق رضا به جمع می پیوندد .   

       آشیق رضا              من حاضرم برم و با صاحب کار صحبت کنم ، شاید اگه کسی بهش بگه متوجه بشه .

       دده                        فکر خوبیه .

       یاشار                     متوجه شدین صاحبش کی بود ؟

       دلی اوغلان            مگه سوال آدمو جواب میدادن ، انگار جن دیده بودن .

       یاشار                      با اون تفنگ و اسبی که تو داری خب لابد ترسیدن ، کاش میراژدر ازشان سوال میکرد .

       میراژدر                  نگاههائی که من دیدم حاکی از خوشدلی نبود یاشار .

       دده                        من که کلا شک کردم .

       یاشار                      آشیق رضا زبان همه را بلده ، با هر کی به اندازه فهم و شعورش حرف میزنه ، اینشالاه تو چند روز بعدی  میره و

                                                   خبرائی میگیره و میاد ، حالام نمیخواد بیخود و بی جهت زانوی غم بغل بگیرین ، آشیق پاشو اون سازتو بردار بیار .

آشیق رضا لبخندزنان بلند می شود و می رود .

صدای ساز بر تصویر ستارهای شب .

                                                                                      دیزالو به :

خارجی . نزدیک کاروانسارای جدید . روز .

آشیق رضا ساز بردوش و سوار بر اسب آرام آرام بسوی کاروانسارای جدید که بیشتر از قبل ساخته شده است حرکت می کند .

چند نفر نگهبان در جاهای مختلف مراقب اطراف هستند .

یک نگهبان متوجه آمدن آشیق رضا از دور می شود .

جمیوش بر کار نظارت دارد ، نگهبان به او نزدیک میشود و با او صحبت می کند ، جمیوش بطرفی که نگهبان اشاره می کند     14

نگاه می کند .

خارجی . بیابان . بعدازظهر .

آشیق رضا در حالیکه بصورت برعکس بر الاغی نشانده شده است با دست و پائی بسته و ساز شکسته و سروروئی خونین و مالین بطرف آششاغی شهر در حرکت است .

داخلی . منزل سولمازخاتون . چندروزبعد .

سولمازخاتون و ندیمه در اتاق نشسته اند و حرف میزنند .

در باز می شود و زلفعلی وارد می شود .

        زلفعلی                   سلام خانوم .

        ندیمه                     علیک .

        سولمازخاتون         رنگ و روت عوض شده زلفعلی ، همچین سرخ سرخی .

        ندیمه                     این وقتی خطائی میکنه این رنگی میشه ، { رو به زلفعلی } باز چه دسته گلی  آب دادی ؟

        سولمازخاتون         میذاری ببینم چشه این ؟

        زلفعلی                   خانوم از صبح دارم می چرخم دریغ از یک کارگر .

        سولمازخاتون         میخوای بگی جائی گنجی رو شده ؟

        زلفعلی                    نه خانوم ، میگن همه رفتن تو این کاروانسارای جدید کار بکنن ، میگن انگار کاخ قصه هاست ، اونقده کارگر

                                                         داره که عرض چند لحظه ده بیست متر بالا میره ساختمانش ، میگن شروع نشده داره تمام میشه ، چند برابر مزد

                                                         همه جا مزد میده صاحب کار .

        ندیمه     پول خوب میده تو هم برو خب .

                زلفعلی                     من غلط میکنم از این کارا بکنم ، در هر حال خانوم موندم چکار کنم .

        ندیمه                       بگو نتونستم تو این بازار به این بزرگی دو تا کارگر بگیرم بارا را بزنم رو شتر  چرا دیگه صغری کبری میکنی

                                                          الکی ؟

        سولمازخاتون           میرفتی پیش تاجرعلی .

        زلفعلی                     رفتم خانوم ، داشت تو سرش میزد ، آدمای اونم گذاشتن رفتن .

        ندیمه                       یه باره بگو قحطی آمده .

        زلفعلی                     ها دیگه ،،، راستی خانوم حکیم باشی سلام رساند و گفت آشیق رضا یوخاری شهرلی که نصفه جان از

                                                          کاروانسارای تازه ساخت خودش را به اینجا رسانده گفته اینائی که دارن آنجا را میسازند آدمای درستی بنظر

                                                           نمی آن ، مواظب باشین کاروانتان که داره میره یوخاری شهر آنجا اوطراق نکنه .

        سولمازخاتون            حکیم باشی را کجا دیدی تو ؟

        ندیمه                         داشته برا خودش میگشته گفته به فامیلامم یه سر بزنم بد نیست .

        زلفعلی                       آمده بود حجره اینا را بگه ، گفت و رفت .

        سولمازخاتون              میگفتی حکیم دویست کاروانسارای هم تو این راه ساخته بشه جز کاروانسارای یاشار کاروان ما جای دیگه ای

                                                              اوطراق نمیکنه .

        زلفعلی                        گفتم خانوم گفتم ، اگه کاری نیست من برم ببینم چه خاکی بسرم میکنه .

        ندیمه                           بجای خاک تو سر کردن برو دو تا کارگر پیدا کن .

        سولمازخاتون               زلفعلی میتونی آشیق رضا را بیاری اینجا ؟ یاشار تو نامه ای نوشته وضع و اوضاع راه ها بده ، میخوام ببینم    15

                                                              آشیق رضا از این کاروانسارای تازه چه خبری آورده .

خارجی . بازار . چند روز بعد  .

زلفعلی با حکیم باشی صحبت می کند .

داخلی . منزل سولماز خاتون . روز .

آشیق رضا با سروروی بسته شده با سولماز خاتون صحبت می کند .

خارجی . پشت بام منزل سولمازخاتون . لحظاتی بعد .

دستهائی کبوتری را به هوا پرتاب می کند  .

داخلی . اتاق یاشار کاروانسارای . شب .

یاشار کاغذی را می خواند .

صدای دلی اوغلان از بیرون شنیده می شود .

      صدای دلی اوغلان       یاشار کجاست ؟

      صدای دده   انگار اتاقشه ، خبریه ؟

یاشار نامه را مخفی می کند .

در باز می شود و دده و دلی اوغلان وارد اتاق می شوند .

یاشار از جایش بلند می شود .

                   یاشار                          چیزی شده ؟

      دلی اوغلان                 دیدم از آشیق خبری نیست گفتم یه سر برم آنطرفها .

       یاشار                          خب ؟!

       دلی اوغلان                نذاشتن نزدیک بشم ، مشکوک بودن ، آنقدر کارگر ریخته آنجا آدم فکر میکنه میدان جنگه ، دیوارای دور

                                                        کاروانسارایشان را تمام کرده اند . ساختمانشم امروز و فرداست تمام بشه ، به کسی اجازه نمیدن نزدیک بشه ، حتی

                                                       کسی را راه نمیدن بره داخل حیاط .

      دده                             بیرون کسی نبود ازش از آشیق رضا بپرسی ؟

      یاشار                          آشیق رضا رفته آششاغی شهر . سولمازخاتون نامه فرستاده ، دلی اوغلان اگه قاطی نمیکنی و دست به کار

                                                         بیهوده ای نمیزنی ادامه بدم .

       دلی اوغلان                 لابد اونم راه ندادن راهشو گرفته رفته شهر دیگه .

       دده                             دیگه چی نوشته ؟

       یاشار                          آشیق که رفته طرفشان و سوالاتی کرده بهش مشکوک شدن و بیرونش کردن ، البته ، هم کلی کتکش زدن ، هم

                                                         اسبشو گرفتن  بجاش سوار الاغش کردن فرستادن طرف شهر .

       دلی اوغلان                 چکار کردن ؟ کتکش زدن ؟

       دده                              اینا بنظرت مشکوک نمی آن یاشار ؟

       دلی اوغلان                  مشکوک کدامه ، این که عیانه دیگه ، بنده خدا آشیق رضای لاغر مردنی را گرفتن و زدن ، از این عیانترم مگه

                                                          میشه ؟           16

              یاشار                           دلی اوغلان چی عیانه اینجا ؟

       دلی اوغلان                  این که کار آنها یه جورائی طبیعی نیست .

       دده                              منم با دلی اوغلان موافقم .

       یاشار                           میگید چکار باید بکنیم ؟

       دلی اوغلان                  میریم آنجا ته و توی قضیه را درمی آریم خب .

       یاشار                            مگه نگفتی رفتی راهت ندادن ؟

       دلی اوغلان                   این دفعه فرق میکنه ، بهانه داریم ، میریم ببینیم آشیق رضا را برای چی زدن ؟

       یاشار                            فرض کن قبول کردن که آشیق رضا را کتک زدن ، وقتی گفتن به شما چه ربطی داره چی میخوای جواب بدی ؟

       دلی اوغلان                   یعنی چی به شما چه ربطی داره ؟ آشیق دوست چندین ساله ماست ، دده این چی داره میگه ؟

       یاشار                             ببین ، اگر قراره کسی کاری بکنه خود آشیق رضاست ، باید بره فرمانداری و شکایت کنه که این بلا را سرش

                                                            آوردن ، ما بریم حرف ما باید حرف آشیق رضا باشه ، اونم که اینجا نیست .

       دلی اوغلان                    یعنی میگی تمام ؟ بابا اون نامردا آشیق را کتک زدن .

       دده                                حق با یاشاره ، ببینم حالا چکار میخوای بکنی تو ؟

       یاشار                              به سولماز خاتون می نویسم از آشیق بخواد بره و شکایت کنه .

       دده                                عجب مصیبتی گیر کردیم . فقط زودتر تا کارا بدتر از این نشده .

       دلی اوغلان                    با این که دلم رضا نمیده بشینم و نگاه کنم اما انگار چاره ای هم ندارم .

دلی اوغلان از اتاق خارج می شود .

دده و یاشار چشم در چشم هم .

خارجی . جلو ساختمان فرمانداری . چند روز بعد .

سولمازخاتون و ندیمه داخل درشکه نشسته اند و چشم دوخته اند به درب ورودی ساختمان فرمانداری .

درب فرمانداری باز می شود .

ماموری یونیفورم پوش آشیق رضا را که در تقلاست و دستهای خود را به حالت تهدید بالا و پائین می آورد از ساختمان بیرون میکند .

سولمازخاتون و ندیمه متعجب نگاه می کنند .

آشیق رضا روی پله های جلو ساختمان فرمانداری می نشیند  .

داخلی . اتاق معاون فرماندار . لحظاتی بعد .

درب اتاق بشدت باز می شود ، سولمازخاتون با عصبانیت وارد می شود ، بدنبال سولمازخاتون ماموری یونیفورم پوش با عجله و دست پاچگی وارد می شود .

سلیمان میرزا  _ مردی چهل و چندساله _ که بر روی صندلی و در پشت میز کارش نشسته است با ورود سولمازخاتون و بدنبال او مامور به احترام سولمازخاتون از جا بلند می شود .

مامور با اشاره سلیمان میرزا بعد از احترام نظامی خارج می شود .

سلیمان میرزا از پشت میزش بطرف ردیف صندلیها می رود و با اشاره از سولمازخاتون می خواهد برود و بنشیند .

سولمازخاتون بطرف ردیف صندلیها می رود و همزمان با سلیمان میرزا می نشیند .

                                                                                17

خارجی . جلو ساختمان فرمانداری . همان لحظه .

آشیق رضا و ندیمه داخل درشکه نشسته اند و منتظرند .

ادامه  .

سلیمان میرزا و سولمازخاتون از درب فرمانداری خارج می شوند .

ندیمه و آشیق رضا آنها را نگاه می کنند .

       ندیمه                  سلیمان میرزا داره خانوم را بدرقه می کنه ، مطمئنم میره و حرفای سولمازخاتون را به فرماندار میگه .

                      آشیق رضا           سولمازخاتون به خاطر من خودش را به زحمت انداخت .

                       ندیمه                 چه زحمتی آشیق .

سلیمان میرزا و سولمازخاتون کنار درشکه رسیده اند .

سولمازخاتون سوار می شود .               

سلیمان میرزا با احترام درشکه را راهی می کند .

خیاباهای شهر . همان لحظه .

درشکه در خیاباها به آرامی راه می رود .

       سولمازخاتون        بنده خدا سلیمان میرزا هم مانده دست این فرماندار جدید ، گفت باهاش صحبت می کند ، می گفت فکر نمی کند

                                                   حرفاش تاثیری داشته باشد ، فرماندار به حرف کسی گوش نمی دهد .

       آشیق رضا             به دردسرتان انداختم ، باید نمی آمدم .

       سولمازخاتون        من خودم ازت خواستم بیای ، زحمتی هم نیست ، راستی آشیق میتوانی بری کاروانسارای یاشار ؟

       آشیق رضا             خودمم به فکر بودم برم ، کاری داشتین آنجا ؟

       سولمازخاتون         با نامه نمیشه ، راهها هم امن نیست خودم برم ، امینتر از شمام کسی نیست ، می خوام به یاشار چیزهائی بگم که شاید

                                                   کسی باور نکنه ، اسم صاحب کاروانسارای جدید هم جمیوشه .

داخلی . اتاق یاشار . چند روز بعد .

دده ، یاشار ، آشیق رضا و دلی اوغلان داخل اتاق نشسته اند .

       دلی اوغلان            بایقوشه ؟

       آشیق رضا              جمیوشه ، جمیوش .

       دده                        غریبه ست نه ؟

       آشیق رضا              معلوم نیست از کجا آمده .

       دلی اوغلان            سولمازخاتون دیگه چی گفت ؟

       آشیق رضا              سلیمان میرزا بهش گفته بهتان بگه مواظب باشین ، تا حالا یارو هر چی از فرماندار خواسته نه نشنیده ، گفت بهتان

                                                    بگم کار اشتباه نکنین ، فرماندار اهل چشم پوشی کردن نیست ، خطائی از کسی سر بزنه پیگیر میشه تا تهش ، اینم

                                                    گفت بگم که وقتی طرف کسی را میگیره یعنی که دستش را از پشتش برنمی داره ، ظاهرا گفته حالا که یکی پیدا

                                                    شده و پولش را برای آبادانی منطقه خرج کرده شماها  چرا چشم تنگ شده اید و نمتوانید ببینید ؟ گفته

                                                    کاروانسارای جدید محسناتش بعدا معلوم میشه .

       یاشار                      حالا دیدی حق با من بود دلی اوغلان ، اگه بی گدار به آب زده بودیم گرفتار فرماندار میشدیم .                              18

       دلی اوغلان             یعنی حالا باید دست روی دست بگذاریم و نگاه کنیم که یکی از نمیدانم کدام گوری پا بشه بیاد اینجا و هرچی دلش

                                                     بخواد بکنه و کسی هم نباشه چیزی بهش بگه ؟

       یاشار     یکی آمده و کاروانسارای ساخته ، اونم با اجازه فرمانداری ، تو میگی بریم بزنیم خرابش کنیم ؟

      دده                         فعلا هیچ کاری نمیشه کرد ، باید منتظر بمانیم تا ببینیم چه اتفاقاتی می افته ، انشالاه که خیره و بعد از این با محسنات

                                                     این کاروانسارای هم مواجه میشیم .

       دلی اوغلان             من یکی که چشمم آب نمی خوره .

      یاشار                       دلت را صاف کن مرد .

درب باز می شود ، نگهبان برج وارد می شود .

      دده                         خبریه ؟

      نگهبان برج             یه کاروان از طرف آششاغی شهر آمد ، اما با فاصله دوری از کاروانسارای به راهش ادامه داد و رفت .

      دده                         این موقع ؟ کی راه افتاده که الان رسیده اینجا ؟

      نگهبان برج             ما هم از همین تعجب کردیم .

      یاشار                      شاید از شهر راه نیفتاده .

      دده                        یعنی شب تو کاروانسارای جدید بوده ؟

      دلی اوغلان            به به ، همین را کم داشتیم ، واقعا که ...

       یاشار                    خب لابد کار ساختمانشان تمام شده و کاروانها اونجا میتوانند اوطراق کنن ، به سلامتی .

دلی اوغلان از جایش بلند می شود و می خواهد خارج شود .

      دده                       کجا ؟

      دلی اوغلان            میرم یه سروگوشی آب بدم بینم محافظشان کیان ؟

      نگهبان برج             واللاه انگار محافظ نداشتن .

      دلی اوغلان             نداشتن ؟!

       دده                  عجب ؟

        یاشار                      ببین بهشان نزدیک نشو ، اما اگه توانستی ببین کاروان کیه ؟ مسلح هم نرو .

        دده                         بگو می خوای باهاشون راهی بشی بری یوخاری شهر  ، دو نفرم با خودت ببر .

دلی اوغلان و نگهبان برج خارج می شوند .

خارجی . بیابان . لحظاتی بعد .

کاروان در بیابان پیش می رود .

دلی اوغلان با دو نفر همراه به کاروان نزدیک می شود .

ساربان کاروان را خبر می کنند .

ساربان سوار بر اسب می شود و بطرف انتهای کاروان می تازد .

دلی اوغلان و ساربان به هم رسیده اند .

       دلی اوغلان            اینشالاه مقصد یوخاری شهره دیگه نه ؟

       ساربان                    اینشالاه .

       دلی اوغلان            اگه مزاحم نباشیم مقصدمان یکیست .

       ساربان   شرمنده ، ما نمی توانیم شما را همراهمان ببریم .

       دلی اوغلان             چرا ؟                                            19

       ساربان                    خواسته صاحب کاروان اینه .

       دلی اوغلان            راستی این کاروان کیه ؟

       ساربان                    شرمنده ، من نمی توانم چیزی به شما بگویم ، شما هم برگردین و با کاروان بعدی که فردا قرار است راه بیفتد همراه

                                                    شوید ، راه ها ناامنن  . این دو نفر را هم برگردان . چرا اینقدر دوروبر ما پرسه می زنند ، من دارم به شماها شک

                                                    می کنم ، زیاد از کاروانسارای جمیوش دور نیستیم ، اگر اسبی را آنجا بفرستم چند نفر تفنگچی راه می افتند و

                                                    می آیند ، گفته باشم .

       دلی اوغلان             تفنگچی ها چرا با شما همراه نشده اند ؟

       ساربان                    انگار تو یکی نمی خوای راهت را بگیری و بری نه ؟ به تو چه مربوط که چرا همراه نشده اند ؟

       دلی اوغلان             چرا ناراحت می شوی برادر من ، گفتم راه طولانیست یه گپی با هم بزنیم .

       ساربان                     من هم گفتم از همراه بردن شما بنابرخواسته صاحب کاروان معذورم ، اگر جدا نمی شوید سوار راهی کنم برای

                                                     آوردن کمک ؟

با اشاره مخصوص ساربان چند نفر آنها را دوره می کنند .

دلی اوغلان می بیند تعداد آنها زیاد است .

       دلی اوغلان            به افرادت نمی آد تاجر باشند ؟

       ساربان                   تو فکر کن نیستند  ، در ضمن به شماها هم نمی آد مسافر باشید .

       دلی اوغلان            مطمئنی نمی خوای ما با شما همراه شویم ؟

       ساربان                    تا ده میشمرم ، دور شدید شده اید وگرنه هر چی پیش بیاد گردن خودتان است .

       دلی اوغلان             مهم نیست ، با کاروان فردا میریم .

با اشاره دلی اوغلان دو نفر همراهش همراه با او اسبها را هی می کنند و برمی گردند .

خارجی . حیاط کاروانسارای . شب .

بساط قلیان و شام پهن است .

دده ، یاشار ، دلی اوغلان و آشیق رضا نشسته اند . همگی در فکر فرورفته اند .

آشیق رضا سازش را برمیدارد و شروع می کند به کوک کردن و نواختن آن .

صدای فریادهائی از دور که همراه با صدای پای اسبی نزدیک می شود .

همه متوجه صدا شده اند .

صدای ضربه های محکم به درب کاروانسارای .

دلی اوغلان تفنگش را برمی دارد و بطرف راه پله ها می دود .

دده ، یاشار و آشیق رضا بلند شده اند و بطرف بام نگاه می کنند .

خارجی . پشت بام . چند لحظه بعد .

دلی اوغلان از پشت بام با نادرقلی _ مردی سی و سه ساله _  که پشت در است حرف می زند .

      نادرقلی              دلی اوغلان منم نادرقلی .

       دلی اوغلان        این وقت شب اینجا چکار می کنی تو ؟ کاروان نداشتی ؟

       نادرقلی             تو که نمی خوای با مرده ام حرف بزنی ؟ بگو باز کنن بیام تو ، دنبالمم .

دلی اوغلان بطرف لب بام این طرف حرکت می کند  .                          20    

      صدای یاشار         در را باز کنید .

با شنیدن صدای یاشار دلی اوغلان بطرف راه پله ها راه کج می کند .

ادامه   .

درب کاروانسارای باز می شود . نادرقلی سراسیمه وارد می شود و در بسته شدن درب کمک می کند .

دده و یاشار مقابل درب رسیده اند .

      دده                    نادرقلی این وقت شب ؟

      نادرقلی دده بدبخت شدم ، آب ، آب ، گلوم خشکه .

      یاشار                 یکی یه کوزه آب بیاره  .

آشیق رضا به آنها پیوسته است .

                       یاشار                بشین تعریف کن چه خبره ؟

      دده                   به کاروانت زدن ؟

دلی اوغلان با کوزه آب به آنها می پیندد و کوزه را بدست نادرقلی میدهد .

نادرقلی لاجرعه آب را سرمی کشد و باقیمانده آن را بر سرش می ریزد .

      نادرقلی            به کاروان زدن ، همه تفنگچیامو کشتن ، تفنگو گرفت رو سرم تق ، عمل نکرد ، گلن گئدنو کشید دوباره تق ، بازم عمل

                                             نکرد ، اجل نیومد ، گفتم حالا که اجلم بدست تو نیست ، می خوای این اطراف یه گنج نشانت بدم جانم را ببخشی ؟ از

              چشاش خون داشت میزد بیرون ، سرخ سرخ ، مثل آتش که آلوو بگیره ، داد زد کجاست ؟ گفتم همین نزدیکی ، با قنداق

                                              زد پشتم که راه بیفتم ، گفتم با اسب ، دوره ، اول قبول نکرد ، دید راه نیفتادم مجبور شد رضا بده ، دستامو بست و سوار

                                              اسبم کرد ، اسب که زیر پام باشه منو کی میتونه بگیره ، فرصت که دست داد هی کردم و آمدم ، چند تا گلوله انداختن

                                             نادرقلی که بخوابه رو اسب مگه گلوله بهش میخوره ، تا یه جائی صدای پای اسباشان را میشنیدم بعد که صدا نیامد

                                             وایستادم و دستام را باز کردم و آمدم اینجا .

       یاشار              کاروان مال کی بود ؟

       نادرقلی           مال دائی آشیق رضا ، تاجر حسن یوخاری شهرلی .

آشیق رضا سرش را پائین می اندازد .

       دلی اوغلان       چند نفر بودن ؟

       نادرقلی              کمش ده نفر .

       دده                     کجا بودین ؟

       نادرقلی                یاشیل تپه را سرازیر شده بودیم .

       دده                      اون کاروان که نزدیکتان بوده ، کمکتان نیامدن ؟

      نادرقلی                کدام کاروان ؟

      دلی اوغلان           دده راست میگه ، دوروبر شما کاروانی بود ، یا اونور یا اینور .

      نادرقلی                  کاروان کی ؟

      دلی اوغلان            ساربانش را نشناختم ، نگفت کاروان مال کیه .

      نادرقلی  اما ما کاروانی تو راه ندیدیم ، نه اونور یاشیل تپه نه اینورش .

      دلی اوغلان            خودم دیدمشان ، شما باید تو راه بهشان می رسیدین .

      نادرقلی                   دلی اوغلان میگم من کاروانی ندیدم .                21

همه متعجب همدیگر را نگاه می کنند .                                

      آشیق رضا               عجیب نیست ؟

      نادرقلی                    به من هم میگین چی شده ؟

      دده                         آشیق نادرقلی را ببر استراحت کنه ، خواب نرفت براش تعریف کن چیا اتفاق افتاده .

نادرقلی خواه ناخواه همراه با آشیق رضا دور می شود .

      دلی اوغلان             برم یه سروگوشی آب بدم بیام ؟

      یاشار                       شب که نمیشه ، اینشالاه فردا .

      دلی اوغلان              تا فردا اونا چهارتا شهرم رد شدن و بار شترا را هم فروختن .

      دده                          شنیدی که گفت تعدادشان زیاد بوده . فردا ببینیم چی پیش میاد .

خارجی . بیابان . روز .

کاروانی بطرف آششاغی شهر در حرکت است .

کاروان به کاروانسارای یاشار نزدیک می شود .

خارجی . پشت بام کاروانسارای یاشار . همان لحظه .

نادرقلی و یاشار کاروان را نگاه می کنند .

      نادرقلی                         آخه بعد از من قرار نبود کاروانی راهی آششاغی شهر بشه ! اگرم میشد این وقت روز اینجا نمیرسید .

       یاشار                             اینجام نمی خوان اوطراق کنن ، فاصله دارن .

       نادرقلی                         میخوام برم و با دلی اوغلان یه دوری اطرافشان بزنم .

       یاشار                            فکر نمی کنی خوبیت نداشته باشه ؟

       نادرقلی                         اگه همانهائی باشند که به کاروان من زده بودند چی ؟

یاشار به فکر فرورفته است .

      یاشار                            محافظ هم دارند ، مواظب باشین .

نادرقلی بطرف راه پله می رود .

داخلی . حجره سولمازخاتون . روز .

سولمازخاتون با میراژدر نمونه های فرش را نگاه می کند .

      میراژدر                       حالا خرید و فروش یه طرف ، ناامنی راهها هم یه طرف .     

      سولمازخاتون              این هم بلائیه ، راستی شکایت نادرقلی تاجر همشریتان بکجا رسید ؟

      میراژدر                       من که فکر میکنم تا این فرماندار شهر شما هست هیچ شکایتی جائی نمی رسد ، بهش گفتن برو راهزنها را پیدا کن

                                                         بیار تا مالت را ازشان بگیریم بهت پس بدیم .

      سولمازخاتون               پس این همه مامور گردن کلفت فرمانداری برای چی از مالیات مردم می خورند ؟ امنیه بیارن .

                      میراژدر                        نادرقلی و دلی اوغلان خودشان راهزنا را تو کاروانی دیدن که داشته آششاغی شهر می آمده اما کو گوش شنوا 

                                                         برای حرف اونا .

                      سولمازخاتون               سلیمان میرزا نایب فرماندار ، پسر عموی پدرم را میگم گفته فرماندار اصلا به حرفاش گوش نمیده .

      میراژدر                        خدا بدادمان برسه ، خب ، خاتون من اینها را می خرم با این شرط که در یوخاری شهر ازتان تحویل بگیرم ، البته22

                با قیمتی که هزینه های باربری تا آنجا را هم شامل شود .             

       سولمازخاتون               حالا نمیشه با قیمت پایینتر همینجا تحویل بگیرید ؟

       میراژدر                        من نمی توانم ، شرمنده .

       سولمازخاتون              تو این بی بازاری و راکدی بازار چاره دیگری ندارم که سید خدا ، دارم ؟ قبول . زلفعی میراژدر میگه دلی اوغلان

                                                         تو شهره ، پیداش کن بگو بیاد کارش دارم ، کجائی تو ؟

زلفعلی از پستو بیرون می آید .

       زلفعلی                        اینجام خانوم ، اینجام ،،، چشم ، پیداش میکنم و میارمش .

                                دیزالو به :

خارجی . بازار .  عصر )  .

دلی اوغلان بارها  را بر شترها زده و دارد با سولمازخاتون گپ می زند .

      دلی اوغلان                جانم بره مال شما دست نمی خوره خاتون ، مطمئن باشین ، مگه بار اولمه ؟

       سولمازخاتون             اولا اوضاع اینجور نبود ، شتر را با بار آششاغی شهر ول می کردی طرفت تو یوخاری شهر سالم و کامل تحویلش

                                                        می گرفت ، میراژدر ترسید اینجا تحویل بگیره ، کشیدم رو قیمت که آنجا تحویلش بدم .

       دلی اوغلان                ثابت میکنم تو انتخابتان اشتباه نکرده اید خاتون .

       سولمازخاتون              غیر از اینم انتظاری ندارم .

                       دلی اوغلان                ممنون از اعتمادتان .

                      سولمازخاتون              فقط یادت باشه من نادرقلی نیستم ترسو باشم و لحظه آخر دربرم و تنهات بذارم ، شنیدم تو کاروانسارای جدید با

                                                         دیدن یکی از راهزنها کنار بار شترای خودش ترسیده و ازت خواسته کاری نکنی ، شنیدم آوردیش اینجا تا بره و

                                                         شکایت کنه اما کسی به حرفش گوش نداده ، در هر حال اگه زدی کسی را هم کشتی نترس پات وایستادم ،

                                                         خونش گردن من ، دیه ش را میدم ، نایب فرماندارم که پسرعموی پدرمه ، اینا را گفتم تا ترسی از بابت پیشامدائی

                                                        که ممکنه تفنگت را به کار بندازه نداشته باشی .

                       دلی اوغلان                لزومی به گفتن اینام نبود ، من با دلم برای سولمازخاتون کار میکنم . دلمم خودش میداند که چطوری کار بکنه .

                       سولمازخاتون             فردا اول وقت راه بیفتین که عصر برسین کاروانسارای .

سولمازخاتون جدا شده و می خواهد برود .

       دلی اوغلان               سولماز ،

سولمازخاتون می ایستد اما هنوز پشت به دلی اوغلان است .

                        دلی اوغلان              سولمازخاتون ،

سولمازخاتون می چرخد .

دلی اوغلان فقط نگاهش می کند .

سولمازخاتون سرش را پائین می اندازد ، سپس بلند می کند ،  می چرخد و دور می شود .

دلی اوغلان با حسرت دورشدن سولمازخاتون را نگاه می کند .

خارجی . بیابان . روز ( اول وقت )  .

دلی اوغلان با حسرت شهر را نگاه می کند .

کاروان از شهر دور می شود .

                                                                    23

خارجی . بیابان نزدیکی کاروانسارای جمیوش . بعد از ظهر .             

دلی اوغلان پیشاپیش کاروان حرکت می کند .

ساختمان کاروانسارای جمیوش کامل شده است .

اسب سواری از کاروانسارای بیرون می آید و بطرف کاروان حرکت می کند .

دلی اوغلان سوار را زیر نظر دارد .

اسب سوار به دلی اوغلان می رسد .

       اسب سوار               خسته نباشی پهلوان ، ساربان که تو باشی بار این شترا را صد منزل میشه برد ، نمی خواین تو کاروانسارای جمیوش

                                                        خستگی درکنین ؟؟؟

دلی اوغلان فقط نگاهش می کند .

       اسب سوار                 پهلوان تو این کاروانسارای برخلاف کاروانسارایهای دیگه از تفنگچی و ساربان تو اتاقهای مخصوص پذیرائی میشه

                                                       ، می ، مطرب ، ساقی و ساغر مهیاست ، اهل دودو دم هم باشین همه چیز آماده است ، بفرمایین ...

دلی اوغلان فقط نگاهش می کند .

       اسب سوار                 اهلش باشی ابروکمان و چشم بادامی هم داریم در خدمت باشند ، کمرباریک و پرناز و ادا .

دلی اوغلان گلن گئدن تفنگش را می کشد و درست زیر پای اسب شلیک می کند .

اسب پاهای جلوئی خود را بلند می کند و درمی رود .

سوار بر زمین افتاده است .

شلیک خنده کاروانیان به هوا بلند می شود .

دلی اوغلان پاهای اسبش را روی هوا بلند می کند و بعد یک دور دور سوار می چرخد .

سوار از زمین بلند می شود ، پشت سر اسب دلی اوغلان که دارد دور می شود تف می کند .

دلی اوغلان اسب را برمی گرداند و در همان حال گلوله ای را زیر پای سوار شلیک می کند .

سوار از ترس بطرف کاروانسارای فرار می کند .

دلی اوغلان اسب را هی میکند و دور می شود .

کاروان از کاروانسارای جمیوش دور شده است .

خارجی . درب کاروانسارای یاشار . عصر .

کاروان وارد کاروانسارای می شود .

دلی اوغلان بعد از همه افسار اسب در دست وارد کاروانسارای می شود .

درب کاروانسارای بسته می شود .

خارجی . حیاط کاروانسارای یاشار . شب .

بساط شام و قلیان برپاست .

همگی اینجا و آنجا نشسته اند ، می خورند و می آشامند .

                       صدای نگهبان برج                 یه کاروان اون دوردورا داره از طرف آششاغی شهر میاد اینور .

دلی اوغلان حساس شده است .                                               24

                   یاشار                            باز چی شده تو اینجوری شدی ؟                                                            

                     دلی اوغلان                   اگه کاروان تاجرعلی باشه که قرار بود فردا راه بیفته .

                     یاشار                           شاید نصف روز به سرش زده راه بیفته خب ، این که گوش تیز کردن نمی خواد ، الان که برسه می پرسیم ازش

                                                       چرا با تو راه نیفتاده .

دلی اوغلان بطرف راه پله  حرکت می کند  .

                  دده                            کجا ؟ شامتو بخور .

دلی اوغلان دور شده است .

                     یاشار                      می آد ، چقدر حساس شده این .

                      دده                        ببین یاشار این همه سال پسرخاله ت را هنوز خوب نشناختی ، یه چیزی که بره تو سرش تا مطمئن نشه درسته یا غلط

                                                   ولش نمی کنه ، اون با حسش زندگی میکنه نه با عقلش .

                      یاشار                     بنظر من تو این مورد خاص زیادی کنجکاوی می کنه ، آقاجان من راهها ناامنه ؟ خب برا همه است ، کاروانسارای تازه

                                                   ساخته شده خدا روزی رسانه ، نمیشه که غم عالم و آدم را بریزیم تو دلمان ، از این گذشته مگه از دست ما چکار

                                                  ساخته است ؟ رفتن به فرماندار گفتن جواب نداده ، میگن از اینکه تو راه آششاغی شهر و یوخاری شهر یه کاروانسارای

                                                  جدید ساخته شده اون خوشحالم هست ، از یه طرف حقم داره ، هر چقدر این اطراف اوبا و آبادانی بیشتر بشه به نفع

                                                  همه است . راهزنان را هم بالاخره بدام می اندازند  .

                        دده                     خدا از زبانت بشنوه ، این که کاروانسارای تازه ساخته شده ما را هم ناراحت نکرده ، بقول تو روزی رسان خداست ،

                                                  ناامنی راههاست که ماها را به هم ریخته ، دلی اوغلان تا بوده سالار این راه بوده ، حالا میبینه هی به کاروانها شبیخون

                                                  می زنند و اون نمیتواند کاری بکنه ناراحته .

                       یاشار                   انگار داره می آد .

دلی اوغلان برافروخته نزدیک می شود و درحالیکه درفکر است می نشیند .

                    دده                     چی شد باز  رفتی تو خودت ؟  

                        دلی اوغلان         نیامدن اینجا ، راهشان را کشیدن و رفتن .

                        یاشار                   تنت سلامت ، می خوای فکر اینم بریزی تو جانت ؟

                        دلی اوغلان          چرا نخواستن اوطراق کنن ؟

                        دده                      اگه از طرف آششاغی شهر آمدن پس شب می خوان تو بیابان بخوابن ؟

                        یاشار                   تو مطمئنی غیر از تاجرعلی کس دیگه ای قرار نبود کاروان راهی کنه ؟

                         دلی اوغلان         آره .

                         یاشار                  منم یواش یواش دارم شک می کنم .

                         دلی اوغلان         چه عجب !

                         دده                     ببینم دلی کاروانی روز قبل از آششاغی شهر خارج نشده ؟ میگم شاید دیشب و امروز را تو کاروانسارای تازه اوطراق

                                                   کرده و حالا راه افتاده که فردا عصر برسه یوخاری شهر ؟

                          دلی اوغلان        دیروز ؟ نه ، تا جائیکه من میدانم هیچ کاروانی تو کاروانسارای جدید نبوده ، مگر اینکه از طرف یوخاری شهر آمده

                                                    باشه .

        یاشار                  اگه کاروانی از این طرف می آمد ما میدیدیم .

        دلی اوغلان         برم دنبالشان ؟

        یاشار                   باز که گفتی ...

        دده                     تو کاروان دستته ، فردا باید راهی بشی ،،، میگم ........

دده ساکت شده است .                                                   25

یاشار و دلی اوغلان دده را نگاه می کنند .                            

سکوت .

         دلی اوغلان         حرفت را خوردی دده ؟

          دده                    تو این چند سالی که بعده مرگ زنم یاشار دستم را گرفت و از آوارگی و تنهائی و بازارگردی درم آورد و از

                                                      آششاغی شهر کشاند و آوردم اینجا این اولین باریه که دلم مثل سیروسرکه میجوشه ، تو این چند مدت دلم قرص

                                                       بود ، مثل آنروزا که تشویش جابجا سراغم می آمد و آخرشم  آن کابوسها درست از آب درآمد و زندگیم را

                                                      گرفت شده ام ، شبا بازم کابوس میاد سراغم ، الان یه چیزی بهم میگه یه اتفاقاتی می خواد بیفته ، نمیخواستم

                                                       ناراحتتان کنم ، اینا را بزبان نمی آوردم تا دلتان نگیره  ، اما خب نتوانستم ، زبانم باز شد ، میگم ، میگم نکنه اینا از

                                                        کاروانسارای تازه راه افتادن تا .......

سکوت .

          یاشار                    تا چی دده ؟

           دده                     تا فردا تو راه بزنن به کاروان سولمازخاتون .

سکوت .

            دلی اوغلان          از وقتی این کاروانسارای درست شده ...

             یاشار                    دلی ،،،،،،،، من میگم تا مطمئن نشدیم اینا را بهم ربط ندیم ، میشه ؟

              دده                     من که نمی خوام بگم راهزنها با صاحب کاروانسارای دستشان تو یه کاسه است ، می خوام بگم شاید بدون خبر

                                                            آن بدبخت آنجا اوطراق می کنند .

                                 دلی اوغلان          سرم بره نمیذارم یه مو از کاروان  ببرن .

              یاشار                    تو فردا راهی نمیشی ، بذار یه سوار تیز بره از آششاغی شهر چند تا تفنگچی اضافی اجیر کنه با خودش بیاره ، اونا

                                                             تا عصر میتازند و میرسن اینجا ، پس فردا تو با تفنگچیای بیشتر راهی شو .

              دلی اوغلان           می خوای بگی عرضه بردن یه کاروان را ندارم ؟ سولمازخاتون بشنوه چی میگه .

              یاشار                     تو چرا لج می کنی ؟

              دلی اوغلان           لج کدامه ؟ سولمازخاتون روی من حساب باز کرده مالش را سپرده دست من ، منم باید ببرم برسانم مقصد

                                                              دست میراژدر .

               یاشار                    تو  باز حرف خودت را میزنی که .

               دلی اوغلان          من از خودم و آدمام مطمئنم .

               دده                       اوغلان حرف گوش کن خب ، بزرگتر از توئه ، حرفی میزنه بگو چشم ،  با لجبازی کار درست نمیشه که ، مال

                                                             سولمازخاتون از دست بره میتوانی تو صورتش نگاه کنی ؟ درثانی اون از کجا میفهمه تو یه روز دیرتر رسیدی

                                                             یوخاری شهر ؟ پسرم تو این شرایط بد آدم سرخود نمیشه که .

               یاشار                   حرف منم همینه .

               دده                     من یه حرف دیگه هم دارم فقط می ترسم تو قبول نکنی .

               یاشار                  چرا باید قبول نکنم ؟

               دده                     در مورد این کاروانسارای تازه است ، می خواستم بگم چند نفر را بفرستیم برن اطراف کمین کنن ، شاید

                                                            کاسه ای زیر نیم کاسشون باشه ، ما بالاخره باید سردربیاریم یا نه ؟

               یاشار                   دده بی جهت چرا به مردم شک کنیم و ...

               دلی اوغلان          می خوای بگی اسم این لجبازی نیست ؟

سکوت .                                                               26

دده می خندد .

              دده                       راست میگه بنده خدا ، هست دیگه .                

               یاشار                     دده متوجه بشن تو شهر شایع کنند ما چه کردیم آبرومان میره ها .

                دده                       متوجه نمیشن ، چند تا از این گوسفندا را بده دست صابر ، کسی هم ببینتش فکر میکنه چوپانه .

                دلی اوغلان           برا آوردن تفنگچی کبوتر راهی نکنی بره پیش سولمازخاتون ، خودم میرم و تا صبح میارمشان ، صبحم راهی

                                                               میشیم ، دده کاروان برا صبح آماده باشه .

دلی اوغلان بلند می شود و می رود .

               یاشار                     بمان فردا برو ، با توام دلی ، رفت که بره ، { به دده } بخدا هر کی اسم اینو گذاشته دلی کار درستی کرده  ...

              دده                       آی جوانی جوانی جوانی .

                یاشار                    خوبه حالا قبول کرد و از خر شیطان آمد پایین که با سه چهار نفر تفنگچی راهی نشه  ، میگم یکی را بفرستم

                                                               دنبالش تنها نباشه ؟

                دده                       ولش کن تنها بره ، ناراحت میشه کس دیگه ای را دنبالش بفرستی ، راهزن که به یه آدم تنها نمیزنه ، ، ، عشق

                                                               مشترکتان به سولمازخاتون حساسش کرده .

یاشار سرش را پایین می اندازد .

            یاشار                         من که بخاطر این تا امروز یک کلمه هم بزبان نیاوردم .

              دده                          من میدانم ، دلی اما خب جوانه .

خارجی . بیابان . لحظاتی بعد .

دلی اوغلان با اسب بطرف آششاغی شهر می تازد .

                        دیزالو به :

خارجی . بیرون کاروانسارای یاشار . صبح اول وقت .

دده بیرون درب چشم دوخته به مسیر آششاغی شهر .

دلی اوغلان و چند تفنگچی از دور می آیند .

با اشاره دده کاروان از کاروانسارای خارج می شود .

دلی اوغلان و تفنگچی ها کنار دده رسیده اند  .

         دده                      مطمئنی خسته نیستین و راهی میشین ؟

          دلی اوغلان          رو اسبا یه چرتی زدیم ، دعا کردنمان یادت نره دده .

دلی اوغلان و تفنگچی ها پشت سر کاروان راهی می شوند .

صدای آشیق رضا که ترانه غمگینی را در مورد جدائی می خواند روی تصاویر حرکت کاروان و بخصوص دلی اوغلان .

دده با حسرت نگاهشان می کند .

خارجی . پشت بام کاروانسارای یاشار . همان لحظه .

یاشار بر بام ایستاده و رفتن کاروان را تماشا می کند .

همچنان صدای آشیق رضا .                                               27

داخلی . اتاق خواب سولمازخاتون . همان لحظه .                      

سولماز خاتون از خواب می پرد .

ندیمه که کنار او خوابیده است متوجه می شود و سریع بلند می شود .

        سولمازخاتون              خودش بود ، بازم آمد تو خوابم ، با همان چشمهای خوندار و سرخ .

صدای آشیق رضا اوج گرفته است .

خارجی . کوهستان . بعد از ظهر .

تفنگچیهای جمیوش کمین کرده اند و  از پشت تخته سنگها مراقب راه هستند  .

        تفنگچی اول                تعداد تفنگچی هاش خیلی زیاده  !

         تفنگچی دوم               گفته بودن چهار پنج نفر باهاش از شهر خارج شدن ، الان ده نفرم بیشترن ، حالا اگه اونای دیگه هم تفنگ

                                                              نداشته باشن .

         تفنگچی اول               پدرسوخته را ببین چطور مواظب اطرافه ، داره اینور را نگاه می کنه ، بگو بچه ها مواظب باشن دیده نشن .

         تفنگچی دوم             خیلی تیزه ، میشه کاری کرد ؟

                            تفنگچی اول             از قدیم گفتن هر رفتی یه برگشتی هم داره ، الان نشد ، برگشتش کارشو تمام می کنیم .

                            تفنگچی دوم             اگه با بار برنگرده چی ؟

                            تفنگچی اول              با پول که برمی گرده ، بالاخره پول صاحب بار را باید بهش تحویل بده که ، ببین بذار برن دور بشن ، بعد یکی

                                                             از بچه ها را راهی کن بره به ارباب خبر بده ، چند نفرم با خودش بیاره ، برگشتنی کارمان زیاده .

          تفنگچی دوم             می خوای تا برگشتنش تو بیابان بمانیم ؟

                             تفنگچی اول             دست خالی برگردیم ارباب پوست سرمان را می کنه تو پوست تنمان کاه پر می کنه .

صدای کاروان که دورتر می شود .   

خارجی . بیابان . شب .

دلی اوغلان و تفنگچی ها بشدت مراقب اطراف کاروان هستند .

چند نفری از تفنگچیها که شب همراه دلی اوغلان از آششاغی شهر آمده اند نشسته بر تفنگهایشان تکیه داده و خوابیده اند .

دلی اوغلان همچنان مراقب است .

همانجا . صبح اول وقت .

کاروان راهی شده است .

دلی اوغلان تفنگچی های تازه وارد را با دادن پول و با خوشروئی راهی می کند تا بطرف کاروانسارای یاشار حرکت کنند .

تفنگچی ها به این طرف و کاروان و دلی اوغلان به آن طرف حرکت می کنند .

خارجی . کوهستان . همان لحظه .

تفنگچی اول با دوربین اوضاع را زیر نظر دارد .

لبخند بر روی لبهای تفنگچی اول .                                     28

داخلی . منزل حکیم باشی . عصر .                                      

عروسیست .

داماد _  آیدین شاگرد حکیم باشی _ کنار عروس خود نشسته است .

سولمازخاتون و ندیمه گوشه ای نشسته اند .

آشیق رضا ترانه ای میخواند و چند جوان با ترانه می رقصند .

حکیم باشی بطرف سولمازخاتون می رود و کنار آنها می نشیند .

                        سولمازخاتون       حکیم شما از دست این شاگردتان راحت شدید با این عروسی که براش گرفتید منم اگه دست اون زلفعلی را

                                                        میذاشتم تو دست این روشنک خانوم ...

                             ندیمه    خدا نکنه خانوم وا ...

                             حکیم باشی          کاش یه کمی هم از این توجه را شامل حال خودتان میکردین خاتون .

                             ندیمه                    ماشالاه خانوم اینقده خواستگار دارن که نگو و  ...

                             سولمازخاتون        عروستان هم خوش آب و رنگه ماشالاه .

                             حکیم باشی           یه جورائی عاشق هم بودن .

داماد و عروس عاشقانه همدیگر را نگاه می کنند .

                             سولمازخاتون         براشان آرزوی خوشبختی دارم .

                             حکیم باشی           اگر ندیمه خانوم اجازه بدن چند کلمه عرض داشتم خدمتتان .

حکیم باشی ندیمه را نگاه می کند .

ندیمه خواه ناخواه بلند می شود و می رود .

سولمازخاتون معذب است و خود را جمع و جور می کند .

                         سولمازخاتون       فقط لطفا سریعتر .

          حکیم باشی         عروس و داماد ما که عجله ای ندارن ، شمام لازم نیست برای اونا عجله ای داشته باشین ،،، خب بنظر بنده که

                                                         زندگی همینه ، یه روز متولد میشی ، یه روز بزرگ میشی و عروسی میکنی و یه روزم میمیری .

ندیمه گوشه ای ایستاده و از آنجا حکیم باشی و سولمازخاتون را نگاه می کند .

حکیم باشی همچنان گرم صحبت کردن است ، سولمازخاتون هم گاهی چیزی می گوید .

سولمازخاتون در لحظه خاصی که انگار منتظرش بوده باشد با عصبانیت از جایش بلند می شود و بطرف خروجی حرکت می کند .

ندیمه لبخندی می زند و از جایش بلند می شود و بدنبال سولمازخاتون می رود .

حکیم باشی تحقیرشده از جایش بلند می شود و رفتن آنها را نگاه می کند .

                               حکیم باشی        منم اگه تنها دختر تاجر ارسلان پاشای بزرگ بودم و داروندار پدر بهم به ارث میرسید  و خوش آب و رنگم بودم  

                                                         اینقده فیس و افاده داشتم و ناز و عشوه میامدم  ، خاک بر سر کسی که شوهر این دختر مغرور میشه . با این همه

                                                         بابک خان حکیم باشی دوستش داری بخدا .

خارجی . خیابان . چند لحظه بعد .

سولمازخاتون با حالتی ناراحت داخل درشکه نشسته است و بجای دوری زل زده است  .

ندیمه با شیطنت نگاهش می کند و روبروی او می نشیند .                29

سولمازخاتون بالاخره نگاهش را می گرداند و به ندیمه نگاه می کند .

هر دو می زنند زیر خنده .                                            

خارجی . حیاط کاروانسارای یاشار . شب .

دده و تفنگچی های برگشته از پیش دلی اوغلان صحبت می کنند .

        دده                   خودش گفت برگردین ؟

        تفنگچی            گفت تو روز راهزن به کاروان نمیزنه ، بزنه هم با همین چهار پنج نفر حریفشان میشیم ، پولمان را کامل داد و راهیمان

                                                      کرد ، گفت حتما هم شب بیاییم کاروانسارای بخوابیم .

        دده                    باشه برین استراحت کنین ، اما نباید میامدین . راستی فعلا برنگردین شهر ، شاید فردا بفرستمتان پیشواز دلی اوغلان .

دده بطرف یاشار می رود که قلیان می کشد .

        یاشار                   حق با دلی بوده اگه شب راهزن به کاروان نزنه روز روشن نمیزنه  .

        دده                     برا   برگشتنش نگرانم .

                           یاشار      سولمازخاتون که ازش نخواسته براش چیزی بیاره ؟

        دده                   نه ، گفت کاروانی نباشه تفنگچی بخوان بار را تحویل میده برمیگرده .

        یاشار                 پول معامله را هم خود سولمازخاتون گرفته ، چیزی همراه نداره که نگرانش باشیم .

        دده                   راهزن جماعت از کجا میدونه این چیزی داره یا نه ؟

        یاشار                 راهزن جماعت خودش را درگیر پنج تا تفنگچی نمیکنه ، اونا دنبال کاروانن .

         دده                   امیدوارم .

        یاشار                دده تو اونو بیشتر از من دوست داری ها .

        دده                   عوضش سولمازخاتونم تو را بیشتر از اون دوست داره .

صدای خنده دده روی تصویر آسمان و ماه و ستارگان .

خارجی . بازار یوخاری شهر . روز .

دلی اوغلان در حالیکه با زنجیر گردنش بازی می کند در بازار می چرخد و اشیای زنانه را دید می زند ، در نهایت چارقد خوش رنگی را می بیند ،  بطرف فروشنده می رود و آنرا می خرد ، بو می کند و در خورجینش می گذارد و راضی از بازار خارج میشود .

خارجی . بیابان . ادامه .

دلی اوغلان و تفنگچی ها یوخاری شهر را ترک کرده اند و دارند از آنجا دور می شوند .

خارجی . کوهستان . بعد از ظهر .

تفنگچی های جمیوش روی تخته سنگها دراز کشیده و استراحت می کنند .

همانجا . عصر .

تفنگچی ها متوجه آمدن چند سوار از دور شده اند .

        تفنگچی دوم             آمدند ، خودشانند .                         30

                           تفنگچی اول              بچه ها را آماده کن ، شب نزدیکه . مواظب باشین دیده نشین .

خارجی . بیابان . شب .

دلی اوغلان و تفنگچی ها آتش روشن کرده اند و دور آن نشسته اند .

بساط کباب بر روی آتش مهیاست .

        دلی اوغلان              یه روز همینجا یه کاروانسارای می سازم اسمش را هم میذارم کاروانسارای دلی یاشار .

همه میزنند زیر خنده .

        محمدتفنگچی         شما دو پسر خاله هیچوقت از هم جدا بشو نیستین .

                            دلی اوغلان            وقتی تو زلزه پدر و مادرم مردن ، خاله م ، مادر یاشار ، دستم را گرفت برد خانه خودشان به یاشار گفت برادر

                                                         کوچک آوردم برات ، اونم گفت مگه پسرخاله ها براد میشن ، خاله م گفت اگه بخوان خیلی هم براد میشن ،

                                                          اونجا بزرگ شدم ، پدر یاشار علیه آنهائی که از مناطق سردسیر آمده بودند و می خواستند همه چیز و همه جا را

                                                         تصاحب کنند قیام کرد ، دولت مرکزی طرف آنها را گرفت و زندانیش کرد ، اونم دیوار زندان را به کمک

                                                         دوستاش فروریخت و دررفت و با یه اسم دیگه بین راه آششاغی شهر و یوخاری شهر یه کاروانسارای درست کرد

                                                         ، بعد مرگ خاله و شوهر خاله یاشار و من ماندیم و یه کاروانسارای ، دده از دوستای پدر یاشار بود که دولتیا

                                                        داروندارش را گرفته بودن ، اونم قاطی ما شد ، روزگار خوبی را شروع کردیم تا این راهزنا پیداشان شد ، فرماندار

                                                        تازه بیشتر از قبلی بده ، با این وضع و اوضاع روزگارمان هر روز بدتر میشه ، خدا خودش بدادمان برسه ، من که دلم

                                                        از دستشان خونه .

صدای گلوله های پی در پی .

یک تفنگچی بر زمین می افتد .

دلی اوغلان و سه تفنگچی باقیمانده سریعا سنگر می گیرند .

گلوله دو تفنگچی را قبل از جابجا شدن از پا درمی آورد  .

دلی اوغلان و محمدتفنگچی شروع می کنند به تیر انداختن به طرفی که روشنائی گلوله ها از آن طرف است .

درگیری ادامه دارد ، گاهی صدای فریادی بگوش می رسد که نشان دهنده اصابت گلوله است .

تفنگ محمدتفنگچی گیر کرده است ، از دلی اوغلان کمک می خواهد .

دلی اوغلان با زرنگی و تیزی خاصی خود را به تفنگی که نزدیکش بر زمین افتاده می رساند و آنرا برمیدارد و به طرف محمدتفنگچی میرود .

بارانی از گلوله می بارد .

دلی اوغلان به آن طرف گلوله می اندازد .

صدای فریادی بلند می شود .

             دلی اوغلان              محمد گلوله هات را هدر ندی .

                                محمدتفنگچی         گمان کنم تا حالا پنج تائی زدی ، فکر میکنی چند نفر باشن ؟

             دلی اوغلان             همه را به جهنم می فرستم ، تو به طرفی که من گلوله انداختم گلوله بنداز کاریت نباشه ، دورشان میزنم  ،

                                                               جات را هم بعد از انداختن هرگلوله عوض کن .

دلی اوغلان می چرخد و با برداشتن یک تفنگ دیگر برعکس طرفی که محمدتفنگچی گلوله می اندازد می رود و در سیاهی ناپدید می شود .                                                                                                                                                                    31

محمدتفنگچی گلوله ای را جواب می دهد ، صدای فریادی بلند می شود ،  قبل از آن که محمدتفنگچی جایش را عوض کند یک گلوله در قلبش جای میگیرد .                                                                                                                                              

لحظاتی می گذرد .

تفنگچی اول همراه با دو تفنگچی دیگر آرام آرام به آتش نزدیک می شوند .

        تفنگچی اول             بشمرشان .

         تفنگچی دوم             یک ، دو ، سه ، اینم چهار ، چهار تا ...

صدای پشت سر هم دو گلوله هم زمان .

دو تفنگچی گلوله خورده اند ، می افتند .

تفنگچی اول خود را بر زمین انداخته است ، بطرفی که صدای گلوله ها از آن طرف آمده تیری می اندازد . صدای فریادی بلند میشود .

لحظاتی می گذرد . خبری نیست .

تفنگچی اول آرام آرام بلند می شود . هنوز سرپا نایستاده که گلوله ای بر پیشانیش اصابت می کند و او را نقش بر زمین می کند .

دلی اوغلان از آن طرف آتش هویدا می شود . گلوله خورده است . اطراف را خوب نگاه می کند ، مطمئن می شود همه مرده اند . به زحمت خورجینش را برمیدارد و با زحمت بیشتری سوار اسبش می شود و راه می افتد .

خارجی . جلو کاروانسارای یاشار .  سحر  .

یاشار سر دلی اوغلان را روی زانوی خود گذاشته و با چشمان اشک آلود نگاهش می کند .

دلی اوغلان که بوی آشنائی را حس کرده آرام آرام چشمان خود را باز می کند ، با دیدن یاشار لبخندی روی صورتش هویدا میشود ، دستش را بزحمت بطرف گردنش می برد و زنجیر را می کند و بطرف یاشار دراز می کند .

یاشار زنجیر را می گیرد .

      دلی اوغلان                       با اولین سکه ای که از سولمازخاتون گرفتم این را خریدم و انداختم تو گردنم ، پسر یا دختر فرقی نمیکنه ،

                                                             بنداز گردن اولین بچه تان ، تو اینم یه چارقد خریدم برا خودش ، سولماز را میگم ، میدانم دوستش داری ، تو

                                                             بخاطر من هیچوقت نخواستی پا پیش بذاری ، اما خب اون قسمت تو بود ، کار من تمامه ، دیشب تا صبح ازم

                                                             خون رفته ، نمی خواستم جای دیگه ای بمیرم ، یاشار تو را به خدا می سپارم و سولماز را می سپرمش به تو ،  {

                                                             رو میکند به دده که دارد گریه می کند } دده فراموشم نکنی ها ، اون دنیا منتظرتم پیرمرد ، یاشار پسرخاله

                                                             داداشت خیلی دوستت داشت ، دعام کن نرم جهنم ، آخه مطمئنم شماها همگی میرین تو بهشت ، نمی خوام

                                                             تنها باشم ، من از تنهائی بیزارم ، تو که هیچوقت تنهام نذاشتی اونجام تنهام نذار ، ببین یکی از اونها همانی بود

                                                             که جلو کاروانسارای جدید جلوم آمد و ازم خواست برم داخلش ، دوست دارم انتقامم را از صاحب اونجا

                                                             بگیری ، مطمئنم اینا برای اون کار میکردن ، باور کن راست میگم ، چشمای اون گوساله ، ببین ، من دارم  ...{

                                                             چشمانش را آرام آرام می بندد ،  لبخند روی چهره خسته اش مانده است }  ....................................

چشمان گوساله ای که آتش را نگاه می کند .

از پشت بام کاروانسارای یک دسته کبوتر به هوا بلند می شوند .

خارجی . قبرستان کنار کاروانسارای . روز .

یاشار کنار قبر دلی اوغلان نشسته است و به افق نگاه می کند  .                32 

سولمازخاتون و ندیمه سیاه پوشیده اند و کنار درب کاروانسارا ایستاده اند . چارقدی که دلی اوغلان خریده بود بر سر سولمازخاتون می باشد .                                                                                                                                                      

دده به دیوار تکیه داده و گریه می کند .

داخلی . اتاق یاشار . شب .

سولمازخاتون اشیا و لوازم اتاق یاشار را نگاه می کند .

ندیمه گوشه ای در حالت نشسته خواب رفته است .

خارجی . پشت بام کاروانسارای یاشار . چند لحظه بعد .

یاشار در حالیکه با زنجیر دلی اوغلان بازی می کند و در روشنائی ماه به سوی قبرستان  زل زده به فکر فرو رفته است .

دده با تفنگی در دست و قطار فشنگی بسته شده بر سینه همراه با صابر از طرف راه پله ها نزدیک می شود .

یاشار متوجه هیچ چیزی نیست .

                دده                یاشارجان گوش کن ببین صابر چیا میگه .

                             صابر              آقا ما اونجا بودیم ، کسی بهمان شک نمی کرد ، یه چند تا گوسفند ...

                             دده                 اینا را ول کن برو سر اصل مطلب صابر  .

                             صابر               رو چشم آقا ، آقا این چند مدت که مرحوم دلی فوت کرده و رفته اون دنیا ، خدا بیامرزتش ...

                             دده                 صابر ...

                             صابر              آقا خلاصه کنم دیگه هان ؟ چشم آقا ، اونجا بدون اینکه عصرا کاروانی وارد بشه نصف شبی یهو یه کاروان از

                                                  کاروانسارای میزد بیرون ، بعدشم همان کاروان فرداش یا پس فرداش یا پسین فرداش با بار اضافی برمی گشت تو       

                                                  کاروانسارای ، آقا همه چیز مشکوک بود ، زیر بارا تفنگ میدیدم ، یکی دو بار هم دیدم بجای بار روی شتری آدم

                                                   بسته ان ، البته قایم می کردن ، ولی خب چشم صابر که چشم معمولی نیست که آقا ، سرتان را چرا درد بیارم آقا اونجا     

                                                  کاروانسارای نیست .

                              دده                صابر برو استراحت کن ، ببین تا چند روزی به هیشکی چیزی نگی ها ، برو بینم .

                              صابر              چشم آقا ، چشم ، حالا کی باور میکنه که بگم آخه .

صابر به طرف راه پله می رود .

دده کنار یاشار می نشیند و به قبرستان چشم می دوزد .

                             دده           شال و کلاه کردم ، میرم بزنم به کاروانسارای ، حالا دیگه حتم دارم اونجا اسمش کاروانساریه نه خودش ، این همه مدت

                                             نشستی اینجا و چشم دوختی به اون قبرا که چی بشه ؟ منتظر معجزه ای ؟ معجزه تو وجود خودته ، یه تکانی اگه به خودت

                                             بدی همه چیز درست میشه ، با تکون خوردن تو درسته اون دیگه زنده نمیشه اما روحش که آرام میگیره ، شبا خواب ندارم

                                             ، تا چشام را میذارم رو هم میاد سراغم ، بیدارم میکنه ، هی میگه دده از این یاشار بپرس چی شد پس این انتقام ؟ دوستش

                                             داشتی ، منم دوستش داشتم ، اون ازت چیزی خواسته اگه بهش عمل نکنی چه فایده داره این دوست داشتن هان ؟ من

                                             تصمیم خودم را گرفتم ، باید برم سراغشان ، کاری توانستم بکنم زهی سعادت ، روح دلی را می فرستم بره خانه آخرتش ،

                                             نتوانستم از دست این کابوسها که راحت میشم .

                            یاشار         دده یادته ما بچه بودیم تو با پدرم دوست بودی میامدی خانه ما ؟ همیشه خدا دلی را سوار کولت میکردی و اون پزش را به

                                             من میداد ، نشد یه بار منو سوار کولت کنی من پز بدم .

                            دده          تو پدر داشتی یاشار ، دلی یتیم بود ، من عباس پاتدادان بودم با دده گفتنهای دلی شدم دده ............                              33

دده گریه می کند .

یاشار مثل دیوانه ها زل میزند به ماه .                                  

                          یاشار           چرا دلی ؟ آخه برای چی اون ؟ به خدا میخواستم دستش را بذارم تو دست سولماز .

                           دده             مرگ حقه ، امروز نه فردا ، بالخره یه روز باید رفت ،،، یاشار ، پسر این حرف دومت را یه بار دیگه بزنی میزنم تو دهنت ،

                                             دلی مثل پسر من بود اما سولماز حق اون نبود ، سولماز عاشق توئه ، می فهمی ؟ این چند روز که خبری ازت نداشته تا

                                             شنیده چی پیش آمده پا شده آمده اینجا ، تو چشماش میشه دریا دریا عشق به تو را دید  ، دلی عاشق اون بود اون که عاشق

                                             دلی نبود ، سولمازخاتون حق داره عاشق یکی باشه یا نباشه .   

داخلی . راه پله . همان لحظه .

سولمازخاتون از راه پله بالا آمده است ، با شنیدن صدای یاشار و دده همانجا می ماند و گوش می دهد .

ادامه .

یاشار از جایش بلند می شود و به طرف لبه بام می رود .

                         یاشار                همیشه به خاطر دلی سکوت کردم ،  دوستش دارم درست ، اما ، دده بخدا چشمان قشنگ دلی از جلو چشام کنار نمیره ،

                                                 انگار زل زده باشه به چشام ، میگی سولماز  این چند روز اینجا بود ، قلبم حسش میکرد اما چشمام جز دلی چیزی

                                                 نمیدید .

                         دده                   تا آخر عمر که اینجوری نمی ماند ، وقتی انتقام دلی را از اون بی شرفها گرفتیم با آرام گرفتن روح دلی همه چیز درست

                                                 میشه ، تو باید به فکر اونم باشی ، اون یه زنه .

                        یاشار                 میگی تو این وضع و اوضاع دلی را فراموش کنم ؟

                        دده                   کی گفته فراموش کن ، اما اینم نمیشه عشقت را با بی توجهی برانی ، یاشار اون دلش بشکنه مثل کفتر از بامت میپره و

                                                 میره ها  ، قصه اگه قصه عشق نبود اینقدر تو این شرایط اصرار نمی کردم که ، من میدانم رفتن یه کفتر عاشق چه تلخی

                                                 همراهشه  ، عمریه این دل سوزشش را داره و درست نمیشه .

                       یاشار                  دده اون بره من میمیرم بخدا .

صدای گریه یاشار روی .

ادامه .

لبخند عاشقانه ای بر صورت سولمازخاتون .

ادامه .

یاشار سرش را بر شانه دده تکیه داده و گریه می کند .

                        یاشار                 دده هیچوقت تو را مهمان خودم ندانستم یه امشب مهمانم باش ، هان  ؟ باید فکر کنم ، اگه همه این حافا که در مورد

                                                 کاروانسارای میگین درست باشه که هست ریشه یه جای دیگه است ، تو فرمانداری ، اگه از بیخ کنده نشه این علف هرز

                                                  دوباره رشد میکنه و بالا میاد . به من یه فرصتی بده .

ادامه .                                                             34

سولمازخاتون از همان راهی که آمده برمی گردد .

خارجی . قبرستان . روز .                                             

یاشار سیاهپوش سر قبر دلی نشسته و گریه می کند .

سولمازخاتون  سیاهپوش از دور می آید و کنار یاشار می نشیند .

                  سولمازخاتون             بعضی وقتا نگفتن بعضی حرفا مصیبت بار میاره ، ظرفیتهای آدما یکی نیست ، یکی صبرش زیاده یکی کم ، قربان

                                                      خدا برم با این تنوع خلقتش ، دلی اوغلان عالی بود اما جای خودش را داشت ، هر کس باید جای خودش را پیدا

                                                     کنه و جایی را که بهش تعلق داره تصرف کنه  ، دل که فقط گوشت و خون نیست ، میگن یه سرزمین بزرگیه ، هیچ

                                                      سرزمینی بی صاحب نمیشه ، دل ما انگار فقط باید خون باشه نه خانه یه صاحب خانه .

یاشار زل می زند به چشمهای غمگین سولمازخاتون .

                       یاشار                      چیزی شده خاتون ؟ کسی چیزی گفته ؟

                       سولمازخاتون          شکر خدا دو کلام باهامان حرف زدین بعد این چند روز  ، میخواستم برم ...

                       یاشار                       برین ؟

                       سولمازخاتون           آمدم خداحافظی کنم ، البته مستقیم نمیرم خانه ، سر راهم باید به یه جائی سر بزنم ،،، به یه کاروانسارای ....

سکوت مطلق .

یاشار گیج شده است . از جایش بلند می شود .

                         یاشار                     درست شنیدم ؟

سولمازخاتون می چرخد . پیروزی با اوست . راضی دور می شود ، در یک لحظه می چرخد و رودرروی یاشار .

                       سولمازخاتون          گاهی باید یکی باشه بره خانه آقادیوه و شیشه عمرش را پیدا کنه ، درب اون غار را بروی عاشقی که از پسم بیاد باز

                                                      می کنم .

یاشار از یک طرف " پریشان و درمانده گذشته "  است و  از طرف دیگر  " سرمست پرواز آینده "  .

سولمازخاتون عقب عقب پس می رود .

یاشار آرام آرام از قبرها دور می شود و به طرف سولمازخاتون قدم برمیدارد .

کبوترها پروازکنان در آسمان چرخی می زنند .

یاشار و سولمازخاتون چشم در چشم هم .

سولمازخاتون دستانش را باز می کند .

بر هر یک از دستانش کبوتری می نشیند .

یاشار دستانش را باز می کند .

بر هر یک از دستانش کبوتری می نشیند .

دلی اوغلان سفیدپوش سوار بر اسب سفیدی در دوردستها جولان می دهد .

باران می بارد .

یاشار و سولمازخاتون همچنان ایستاده اند .

                                                                   35

خارجی . نزدیکی کاروانسارای جمیوش . روز .

دده ، سولمازخاتون ، ندیمه و دو نفر تفنگچی سوار بر اسب از ده تفنگچی دیگر جدا می شوند و بطرف کاروانسارای جمیوش   حرکت می کنند .

ده تفنگچی باقیمانده گوشه و کنار منتظر می مانند .

ادامه . بیابان .

یاشار و بیست تفنگچی دیگر در بیابان کمین کرده اند .

یاشار سه تفنگچی را می خواهد راهی آششاغی شهر کند .

یکی از تفنگچی ها کاغذی را از یاشار می گیرد .

                           دیزالو به :

داخلی . اتاق معاون فرماندار . روز بعد .

تفنگچی یاشار کاغذ را به معاون فرماندار می دهد .

معاون کاغذ را باز می کند و می خواند .

                                                                                دیزالو به :

خارجی . نزدیکی کاروانسارای جمیوش . روز .

تفنگچی های یاشار با پنج مامور دولتی به کنار یاشار می رسند .

         یاشار               سه روزه آنجان و خبری ازشان نیست .

                              سرجوخه         شاید خودشان نمی خوان بیان بیرون ؟

                              یاشار               قرارمان بود در صورت ماندن دیروز یه نفر را برای رساندن خبرها به ما راهی کنن .

                         سرجوخه          خب ؟

                             یاشار                می بینین که خبری نیست .

                             سرجوخه           اونا آدمای اونا هستن ؟

                             یاشار                 نه از خودمان هستن .

                             سرجوخه           لشگر کشیدین .

                             یاشار                 اگه چیزائی که در مورد اینا گفته میشه درست باشه شمام باید لشگرکشی می کردین .

                             سرجوخه           ما کار خودمان را خوب بلدیم تو نمی خواد به ما کار یاد بدی ، به تفنگچیات بگو من از معاون فرماندار حکم دارم ،

                                                     هیشکی بدون اجازه من دست به هیچ کاری نمی زنه ، لازم نیست که تکرارش کنم ؟ خوبه ، ما میریم تو تا ببینیم چه       

                                                     خبره . وای بحالتون اگه آدمای دولت را سر کار گذاشته باشین .

سرجوخه و همراهانش بطرف کاروانسارای جمیوش حرکت می کنند .

                         یاشار                  سرجوخه احمدی منم باهاتان می آم .

                         سرجوخه           من که اسممو بهت نگفته بودم ؟!

                              یاشار   { به سینه اش اشاره می کند } من سواد دارم  .

                              سرجوخه           ینگه لازم ندارم .            36

                             یاشار                  سلیمان میرزا بفهمه کوتاهی کردین براتان گران تمام میشه ها ، میفهمین که سرجوخه احمدی .

                              سرجوخه           تهدیدم می کنی ؟

                            یاشار                   از بابت یادآوری بود که یادتان بیاد فامیل مهم معاون فرماندار این تو اسیره .                      

                             سرجوخه            با این که یه جورائی به تو شک دارم اما خب شرط عقل نیست چند درصدی حق را به تو ندم ، راه بیفت بیا .

                            یاشار                   می فهمم .

یاشار دنبال سرجوخه راه می افتد .

                        سرجوخه             بدون تفنگ .

                           یاشار                   سلیمان میرزا بهم پیغام داده با تفنگ برم و بدون فامیلش بیرون نیام .

سرجوخه خواه ناخواه راه می افتد .

یاشار دم گوش تفنگچی کناریش سفارشهائی می کند و راه می افتد بدنبال سرجوخه می رود .

خارجی . پشت بام کاروانسارای جمیوش . لحظاتی بعد .

تفنگچی های جمیوش نزدیک شدن افراد دولتی را تماشا می کنند .

یک تفنگچی بطرف راه پله ها می رود .

تفنگچی ها حالت دفاع می گیرند .

داخلی . اتاق جمیوش . همان لحظه .

جمیوش با معشوقه خود خلوت کرده است .

در زده می شود .

                      جمیوش                    بعدا .

                          صدای تفنگچی         طبق فرموده قبلی به امر خودتان اینجام .

                          جمیوش                   بیا تو .

در باز می شود . تفنگچی وارد می شود .

                       تفنگچی                  مامورای دولت دارن میان .

                            جمیوش                چند نفرن ؟ از کجا فهمیدین دولتیند ؟

                           تفنگچی                  از لباساشان ، پنج مامور با یه نفر لباس شخصی .

                            جمیوش                 هر کسی لباس آدمای دولت تنش باشه دولتی نیست که ، برگه ندن راهشان ندین . برگه دادن ببرشان اتاق ملاقات

                                                         تا بیام . پذیرائی یادتان نره . فهمیدی چی گفتم ؟ برگه ندن راهشان نمیدی .

                            تفنگچی                 رو چشم خان .

تفنگچی عقب عقب می رود و خارج می شود .

جمیوش به عیشش ادامه می دهد .

خارجی . درب کاروانسارای جمیوش . لحظاتی بعد .

درب باز می شود .

افراد دولتی همراه با یاشار وارد کاروانسارای می شوند .                37

یاشار بدقت همه جا را نگاه می کند . نقشه ساختمان دقیقا مثل کاروانسارای او هست .

داخلی . اتاق ملاقات . همان لحظه .                                 

درهای اتاق ملاقات باز می شود .

سرجوخه و افرادش وارد اتاق می شوند .

یاشار همچنان که ساختمان را بدقت نگاه می کند وارد اتاق می شود .

پذیرائی کنندگان وارد می شوند .

بساط قلیان و چای و خوردوخوراک پهن می شود .

سرجوخه و افرادش مشغول می شوند .

یاشار نگاه می کند .

                          سرجوخه            من شنیدم نمک گیر شدن افسانه است ،  بیا جلوتر .

                          یاشار                  نوش جان ، سیرم .

                           سرجوخه            از ما گفتن .

همانجا . لحظاتی بعد .

سرجوخه و افرادش خورده و نوشیده اند و حالا هم خوابیده اند .

حوصله یاشار سرمی رود . پا شده و همچنان که مراقب اوضاع هست از اتاق خارج می شود .

ادامه . حیاط کاروانسارای .

یاشار ساختمان را زیر نظر می گیرد . همه چیز عادیست . دوری در حیاط میزند . می خواهد از راهروی داخل شود که صدای جمیوش از پشت غافلگیرش می کند .

                       جمیوش                 دوستات کجان ؟

یاشار سریع به طرف صدا می چرخد .

                           یاشار                     تو اتاقند .

        جمیوش                  تو چرا نیستی  ؟

                           یاشار                       دنبال مستراح می گشتم .

جمیوش گوشه ای را نشان می دهد و بطرف اتاق ملاقات می رود .

یاشار به سمتی که جمیوش اشاره کرده می رود .

جمیوش از پشت سر نگاهش می کند .

یاشار وارد مستراح می شود .

جمیوش وارد اتاق ملاقات می شود .

یاشار سریع از مستراح بیرون می آید ، آبی بدستش می زند و بطرف اتاق ملاقات می رود .

ادامه . اتاق ملاقات .                                                38

سرجوخه و افرادش با ورود جمیوش تازه از خواب بیدار شده اند .

جمیوش می نشیند .

یاشار وارد اتاق می شود و دم در بر زمین می نشیند .                  

       جمیوش               سرجوخه چه خدمتی از دست حقیر بر می آد در خدمتتان باشم ؟

                      سرجوخه             غرض از آمدن ما که حتما به عرض رسیده ، در هر حال حسب امر از فرمانداری آمده ایم .

                          جمیوش              کاروانسارای بنده تا وقتی که اینجایین در خدمت شماست ، ماندنی هم باشین بازم خدمتتان هستیم  ، اما بهتره بگم

                                                     مطمئنن خلاف به عرض رسیده ، ما دشمن زیاد داریم ، دسیسه هم که امروز کار هر کس و ناکسی شده . با این

                                                     احوال از هر کجا خواستین شروع کنین به گشتن .

ادامه . جاهای مختلف کاروانسارای جمیوش .

سرجوخه و افرادش همه جا را گشته اند . خبری نیست .

                      سرجوخه               انگار باید رفع زحمت کنیم .

                          یاشار                    سرجوخه اونا جلو چشم خود من وارد اینجا شدن .

                          جمیوش                { به سرجوخه }  این از شما نیست ؟

                          سرجوخه               { به یاشار }   از اولش هم نتوانستم بهت اعتماد کنم .

                           جمیوش                 سرجوخه کسی که شکایت کرده خود ایشان هست ؟

                          سرجوخه                بعله ، نمیشناسیدش ؟  هکارتان هست که ،  ایشان یاشار آششاغی شهرلی اند که صاحب کاروانسارای بعدی هستن .

                           جمیوش                 پس یاشار یاشار که میگفتن به خون من تشنه است  ایشان هستند ، خب بنده به بعضی مسائل تا حدی شک داشتم

                                                        اما با شکایت این آقا و آمدنش به اینجا شکم به یقین تبدیل شد ، تو این مدت لابد خود ایشان دست به کارهائی

                                                        میزده و آنها را به ما نسبت میداده تا کاروانسارای ما را بدنام بکنه ، سرجوخه بنده از ایشان شکایت دارم . این هم

                                                        دست خط خود فرماندار برای مواقع ضروری که فرموده اند لازم بشه ارائه کنم .

جمیوش کاغذی را بدست سرجوخه می دهد .

سرجوخه کاغذ را پس از خواندن به جمیوش پس می دهد .

یاشار که فهمیده اوضاع علیه اوست به بهانه نگاه کردن به کاغذ به طرف جمیوش حرکت می کند و قبل از آنکه کسی کاری بکند تفنگ را روی سر جمیوش نشانه می رود و همزمان تپانچه ای را از پشتش در می آورد و بطرف جمع می گیرد . جمیوش می خواهد تقلائی بکند که با لگد یاشار بر زمین می افتد .

                         یاشار                   مهم نیست تو اون کاغذ چی نوشته شده ، الان دستور دستور منه ، همه بکشن کنار ، سرجوخه اگه حالت چهره تو

                                                        نشان داد این آدم برای فرماندار مهمه و اگه برداشت من غلط نبود به افرادت دستور بده راه بیفتند و به جائی که این

                                                        آدم نشان خواهد داد بروند و زندانی شده ها را بیاورند ، من یک جان دارم اما دست کم سه نفر را می توانم بکشم ،

                                                         این ، تو و یکی از اینائی  که اجلش رسیده ، با اولین گلوله ای هم که شلیک بشه اون بیرون سی تفنگچی آماده به

                                                        کسی مجال نخواهند داد بیرون برن ، تو که اونا را دیدی .

سرجوخه جمیوش را نگاه می کند .

جمیوش حرکتی نمی کند  .

        سرجوخه              تا حالا اسم طناب دار به گوشت خورده ؟

                            یاشار                    فعلا تفنگ دست منه .

                        جمیوش               می خوای با اونا و ما چکار کنی ؟             39

                            یاشار                    این به خودم مربوطه .

                            جمیوش                نشد دیگه ، منم شرطی دارم و تو باید قبولش کنی .

                            یاشار                    تو در شرایطی نیستی که شرط تعیین کنی .

                            جمیوش                شاید اسمش شرط نباشه ، من می خوام یه معامله بکنم ،،، تو ، من ، زندانیا با تفنگچی های تو و تحت نظر آنها و    

                                                         سرجوخه و افرادش میریم شهر و آنجا تو فرمانداری مشکلمان را حل می کنیم ، فرماندار طرف من باشه نایبش

                                                        طرف شماهاست ، میشه ؟

                           یاشار                     منم یه شرط برای این معامله دارم ، تو قبل از اینکه وارد ساختمان فرمانداری بشی با من میای بازار و در برابر اهل

                                                        بازار زبان باز می کنی و ماهیت خودت را فاش می کنی .

                          جمیوش                 حاضرم با خونم تضمین کنم . فکر می کنم اگه الان راه بیفتیم نصف شب نشده می رسیم شهر .

                          یاشار                      قول میدم فردا صبح اول وقت همگی زنده برسیم آششاغی شهر .

                          جمیوش                  معامله یه خوبیه . سرجوخه با افرادت برین اتاق من و درب بقول اینجائیا اوشقاب را باز کنین و دیوار پشتش را هل

                                                         بدین .

خارجی . بیابان . عصر .

تفنگچی های یاشار و دده بطرف کاروانسارای یاشار حرکت میکنند  .

یاشار همراه با دو تفنگچی خود و سولمازخاتون و ندیمه و جمیوش و همچنین ماموران دولتی سوار بر اسب به طرف آششاغی شهر در حرکتند .

خارجی . بازار . صبح اول وقت .

هر بازاری که از راه می رسد تا حجله اش را باز کند با تعجب جلو درب مسجد بازار را نگاهی می کند .

یاشار همراه با جمیوش و دو تفنگچی خود و ماموران دولت روی پله های جلو مسجد بازار ایستاده اند .

جمیوش با یک مامور صحبت می کند ، مامور از او جدا می شود و می رود .

آرام آرام محوطه جلوی مسجد بازار پر می شود از بازاریان و مردم  .

         جمیوش                    من دیگه خسته شدم ، نمی خوای تمامش کنی ؟

                                یاشار                        یکی رفته دنبال سلیمان میرزا ، برسه شروع می کنیم .

                               جمیوش                     از آدمای زرنگ خوشم میاد ، اگه بخوای بعدها میتونیم شرکای خوبی باشیم .

درشکه ای از ته خیابان هویدا می شود .

مردم به آن سمت نگاه می کنند .

درشکه جلو مسجد می رسد و توقف می کند  .

سلیمان میرزا ، حکیم باشی و سولمازخاتون از درشکه پیاده می شوند .

مردم کنار می کشند تا آنها جلوتر بروند .

هر سه نفر راه را طی می کنند و جلو پله ها می ایستند .

سولمازخاتون به علامت تائید چشمکی به یاشار می زند .

جمیوش متوجه شده است پوزخندی می زند .

یاشار در وسط پله ها قرار می گیرد .                                 40

        یاشار                          بازاریان محترم آششاغی شهر شما همگی من را می شناسید ، چندین سال است بین دو شهر آششاغی شهر و

                                                              یوخاری شهر کاروان تک تک شما تو کاروانسارای من اوطراق می کنن ، تو این همه سال هیچکس گله و

                                                              شکایتی از من و افرادم نداشته ، تا آنجا که ممکن بود در خدمت همه بودیم ، همه شما مطلع هستید که به

                                                              تازگی کاروانسارای تازه ای نزدیک کاروانسارای ما ساخته شده ، اول کار ما هم مثل همه از بوجود آمدن

                                                              اوبائی دیگر تو این راه خوشحال شدیم اما یواش یواش اتفاقاتی رخ داد که این خوشحالی را نه تنها از بین برد

                                                              بلکه به تشویش و نگرانی هم تبدیل کرد ، از روزی که این کاروانسارای شروع به کار کرده راهزنیهائی در راه

                                                              دو شهر رخ داده ، در آخرین مورد این شخص که صاحب کاروانسارای تازه است سولمازخاتون و همراهانش

                                                              را زندانی کرده بود که با همکاری سلیمان میرزا و ماموران اعزامی ایشان و کمک تفنگچی هائی که من به

                                                              خدمت گرفته بودم آزاد شدند و الان هم برای شهادت دادن اینجا هستن ، من از این فرد را اینجا آورده ام تا در

                                                              برابر شما بازاریان و مردم محترم آششاغی شهر ماهیت خود را فاش سازد و رابطه خود را با راهزنیها برملا کند .

همهمه در بین مردم .

هنوز همهمه ها تمام نشده که از خیابانهای اطراف ماموران یونیفرم پوش دولتی محل را محاصره می کنند .

جمیوش لبخند بر لب دارد .

سلیمان میرزا نگران ماموران را نگاه می کند .

جمیوش وسط پله ها می رود .

        جمیوش                 بایاد و نام خداوند یکتا و کمک گرفتن از لطف بی حد و اندازه آن بزرگ که همیشه ناظر کارهای بندگانش

                                                          هست این حقیر میخواستم مطالبی را نه برای فاش کردن یا خدای نکرده بردن آبروی شخص خاصی فقط و فقط  

                                                          برای درددل کردن بیان کنم . همانگونه که شما بزرگواران مستحضرید بنده حقیر که جز خدمت کردن برای

                                                          بندگان خدا فکر دیگری در سر ندارم مدت کمیست که از شهری دور به این مکان آمده ام ، از آنجائیکه مقداری

                                                          ارث از پدر مرحومم که عمرش را در خدمت خلق خدا بود به من رسیده بود تصمیم گرفتم در این شهر کارهای

                                                          عام المنفعه ای انجام بدهم تا به حساب پدر مرحومم در آن دنیا ثوابی نوشته شود  ، با خودم گفتم چه بهتر از ایجاد

                                                          یک کاروانسارای بین راهی ، تا همه کاروان خود را با خیال آسوده راهی کنند ، می خواستم این مسجد کهنه را

                                                          هم مرمت کنم که با پیش آمدن حوادثی این مهم هنوز انجام نشده و با کمک خدای متعال و دعای خیر شما

                                                         عزیزان انشاالله این را هم انجام خواهم داد ، غرض گرفتن وقت شما نیست ، صبح اول وقت است و شما هم باید به

                                                         کارهایتان برسید ، این آقا حرفهائی زد و من مات و مبهوتم چه جوابی بدهم ؟ البته معتقدم خدا جای حقی نشسته و

                                                         خودش خوب می تواند جواب تهمتها را بدهد ، من در برابر بزرگی خدا کی ام ؟ هیچ ، اما به همین مناره بلند قسم

                                                         می خورم که جز خدمت کردن به شما بازاریان هدفی در سر ندارم ، درست کردن کاروانسارای دوم بین راه دو

                                                         شهر آششاغی شهر و یوخاری شهر ظاهرا باب میل این آقا نبوده ، از همان روز اول دستهائی برای کارهای ما مانع

                                                         تراشی میکرد که بنده می گفتم لعنت بر دل سیاه شیطان انشاالله خدا خودش بخیر خواهد کرد ، هر روز هم این مانع

                                                         تراشی ها زیادتر میشد ، تا این که به لطف و کرم فرماندار بزرگوار جدید توانستیم علیرغم تمامی مشکلات بوجود

                                                         آمده بر موانع پیروز شویم و کاروانسارای را برای خدمت به شما راه اندازی کنیم ، شواهد امر نشان می دهد بعد از

                                                         کامل شدن کاروانسارای و راه افتادن آن این بشر فکرهای تازه ای به سرش زده و کارهائی انجام داده و دست به

                                                         کارهائی زده که بنده اگر از خدا نمی ترسیدم همه آنها را به ایشان نسبت می دادم ، آقا جان بخدا بهشت حق است

                                                         ، آن دنیا حق است ، جهنم حق است ، من نمی خواهم بعد از عمری نالیدن به درگاه خداوند احدیت ایمانم را مثل

                                                         ایشان بسوزانم ،  برای همین نمیخواهم بگویم راهزنی های اخیر کار ایشان بوده ، اما برای مشخص شدن امور و در

                                                         صورت دخیل بودن این فرد در مسائل پیش آمده برای اینکه خدای نکرده با باقی ماندن ایشان راهها همچنان ناامن

                                                         نماند  از دست این آقا و افرادش به فرماندار جدید که فکری جز خدمت به خلق خدا ندارد شکایت دارم ،

                                                         همچنین از آنجائیکه می خواستم همدستهای ایشان را بشناسم چند روزی سولمازخاتون تاجر را مهمان خود    41

                                                         کردم و متوجه شدم که این دو نفر با همکاری هم و همراهی سلیمان میرزا دست به این کارها زده اند لذا برای

                                                         رهانیدن شما مردم خوب و نجیب و بازاریان گرامی تر جان بنده از همه آنها شکایت دارم . انشالاه در فرمانداری

                                                         مشخص می شود حق با چه کسی بوده .                                                             

در یک لحظه ماموران یونیفورم پوش وارد عمل می شوند و یاشار ، سولمازخاتون و سلیمان میرزا را با دو تفنگچی یاشار دستگیر و مردم را پراکنده می کنند .

حکیم باشی آرام آرام خود را کناری می کشد و دست زلفعلی را که هاج و واج برده شدن سولمازخاتون را نگاه می کند می گیرد و با زور بدنبال خود می کشد و می برد  .

خارجی . جلو درب کاروانسارای یاشار . عصر .

زلفعلی از طرف آششاغی شهر با اسبی که می تازد هویدا می شود و جلو درب کاروانسارای که می رسد خودش را از اسب بر زمین می اندازد و بطرف درب هجوم می برد  و آنرا بشدت می کوبد .

ادامه . داخل حیاط کاروانسارای .

دده در حیاط کاروانسارای کاغذی را می خواند .

زلفعلی او را نگاه می کند .

دده به نقطه نامعلومی زل زده است .

ادامه . خارجی . قبرستان .

دده بر روی قبر دلی اوغلان نشسته و گریه می کند .

دده می چرخد و کاروانسارای را نگاه می کند .

ادامه . جلو درب کاروانسارای یاشار .

تفنگچی ها مسلح و سوار بر اسب صف کشیده اند و دده را نگاه می کنند .

ادامه .

دده می چرخد و افق را نگاه می کند .

دده بلند می شود .

خارجی . بازار آششاغی شهر . روز .

دو مامور دولت کاغذی را بر دیوار می چسبانند .

بازاریان آرام آرام جمع شده اند .

         بازاری اول                برای ما هم بخوان مشدی .

                                بازاری دوم               نوشته فرماندار دستور داده کاروانسارای یاشار را به دلیل همکاری با راهزنان  ببندند ، نایب فرماندار

                                                                سلیمان میرزا از کارش برکنار شده ، درمورد سولمازخاتون هم بعدا تصمیم گیری خواهد شد . نوشته تنها 42

                                                               کاروانسارای باز کاروانسارای جمیوش خواهد بود .

                                بازاری سوم               حالا کی میداند که حق با کیه ؟

                                بازاری چهارم            تو انگار دنبال دردسری نه ؟ خب حق با دولته .                                              

                                بازاری سوم               البت که حق با دولته .

                                بازاری اول                ننوشته با دستگیر شده ها چکار می کنند ؟

                                بازاری دوم                نوشته فعلا همه را فرستادن زندان .

                                بازاری چهارم            اینم آخر عاقبت زیاده خواهی و حسادت یاشار .

                                بازاری سوم               بیچاره سولمازخاتون و سلیمان میرزا هم به پای اون سوختند .

                                بازاری چهارم            آدمای دولت که خودشان را تنبیه نمی کنن ، سلیمان میرزا می آد بیرون .

                                بازاری سوم                البت که میاد بیرون . { به انتهای خیابان اشاره می کند } آنجا را ...

جمیوش با درشکه ای پر از گل اول بازار ایستاده است .

کارگری شاخه های گل را از درشکه برمی دارد و جلو حجره ها یک شاخه گل میگذارد و جلوتر می رود .

جمیوش لبخندزنان برای همه دست تکان می دهد .

دو کارگر با اشاره جمیوش بطرف مسجد بازار می روند و پله را با آب و جارو تمیز می کنند .

خارجی . جاهای مختلف . روز .

ماموران دولتی بطرف یوخاری شهر در حرکتند .

از جلو کاروانسارای جمیوش عبور می کنند .

به کاروانسارای یاشار رسیده اند .

کاروانسارای را محاصره می کنند .

درب را می زنند . لحظاتی می گذرد . خبری نیست .

ماموران از دیوار بالا می روند .

درب را باز می کنند .

ماموران در حالیکه مراقب همه جا هستند وارد کاروانسارای می شوند .

کسی در کاروانسارای نیست .

کاروانسارای هرچند خالی شده است اما ماموران هر چه را که پیدا می کنند برای خود برمیدارند  .

چند مامور شروع می کنند با شکستن درب و پنجره ها و خراب کردن باغچه ها و حوضها  .

کاروانسارای به یک ویرانه تبدیل شده است .

ماموران بطرف آششاغی شهر حرکت می کنند .                              43

به کاروانسارای جمیوش رسیده اند . راهشان را بطرف آنجا کج می کنند .

جمیوش به استقبال می آید .                                             

داخلی . زندان . شب .

یاشار و سلیمان میرزا هر کدام گوشه ای نشسته اند .

ظرفهای غذا دست نخورده جلوی درب مانده اند .

در یک لحظه با صدای مهیب انفجاری دیوار فرو می ریزد .

صدای گلوله ها فضا را پر می کند .

گردو خاک تمام نشده سروکله دده از پشت غبار پیدا می شود .

سلیمان میرزا وحشت کرده به دیوار مقابل چسبیده است .

یاشار بلافاصله می فهمد چه اتفاقی افتاده ، بطرف سلیمان میرزا می رود و او را از زمین بلند می کند و بطرف دده می چرخد .

اینجا و آنجا تفنگچی های دده با ماموران درگیر هستند .

دده و یاشار در آغوش هم آرام گرفته اند .

                          دده                         وقتی داشتیم پدرت را از زندان فراری میدادیم من بیست و پنج سالم بود ، هنوزم فکر میکنم جوانم یاشار .

سلیمان میرزا آنها را متوجه آن طرف زندان می کند .

یاشار تفنگی بدست می گیرد و همراه با چند تفنگچی به آن طرف یورش می برد .

دده سلیمان میرزا را تحت مراقبت می گیرد و از زندان خارج می کند .

درگیری به اوج می رسد .

ادامه . بیرون شهر .

یاشار ، سولمازخاتون ، دده ، سلیمان میرزا و تفنگچی ها سوار بر اسب از آششاغی شهر دور می شوند .

کوهستان زیر نور ماه انگار چشم براه آمدن مهمانهائیست .

                                            پایان .  

                                         20 . 01 . 90

                         44        

متن فیلمنامه : قاراپاپاق ائلیم ( ۳ ) ...

خانوم ننه : اگه المیرا و ایل اینجا باشن بالاخره یه روزی مجبورمیشه ، حتی اگه شده آیتک بزور فراریش بده تو قشون روسها که دست  تو بهش نرسه ...

کاظم : آیتک  میگه تا المیرا خودش نخواد مجبورش نمی کنه ...

خانوم ننه : اگه ببینه آخرین راهش زوره شاید از حرفش برگرده ...

آقاضیا : پس بهتره که آیتک رو از ایل دور کنیم تا خبری از رفتن ما نداشته باشه ...

نقی خان : اون همه حواسش هست ،،، بخصوص که میدونه من  مثل مار زخم خورده دنبال فرصتی ام تا به روسها ضربه بزنم ...

خانوم ننه : جدا کردن آیتک از ایل با من ...

نقی خان : چکار می خوای بکنی ؟

خانوم ننه : با خودم می برمش حسنلو پیش پدر المیرا ...

کاظم : به بهونه خواستگاری؟

خانوم ننه : آره ، بهش میگم بریم المیرا رو از پدرش برات خواستگاری کنم ...

نقی خان : پس کی خودتونو به ما می رسونین؟

خانوم ننه : من نمی آم ...

آقاضیا : شما با ما نمی آیی؟

نقی خان : یعنی چی؟

خانوم ننه : من می مونم کنار یارالی  و مادرم و پدرم دفنم کنن ، چیزی دیگه از عمرم نمونده  ...

نقی خان : شوخی ! اونم تو این موقعیت ننه ؟

خانوم ننه : من باید کنار خاک پدرت  و خواهرت بمونم ، خاک من اینجاست ، این خاک همه عزیزای منو تو دلش دفن کرده ،،، مادرم

             اینجاست ، پدرم اینجاست ، همدم زندگیم اینجاست ، جگرگوشه گلم اینجاست ،،، من به این خاک بسته شده ام ،،، عمری هم برام نمونده که بگم روسها با بودنشون اذیتم می کنن ، میمونم تا کنار پدرت  و دخترم دفنم کنن ...

نقی خان : پس رفتن بی رفتن ، من بدون تو جایی نمی رم ...

خانوم ننه : سرنوشت یه ایل دست توئه ، این حرفا چیه ، اگه یارالی زنده بود بخاطر این حرفت صد سال دیگه هم ایل رو نمی سپرد به

              تو ،،، فکر کردی برای چی بیشتر از پاشا دلش با تو بود ؟ بخاطر ایل ،،، اون می دونست تو برای ایل پدری می کنی ...

نقی خان : اما ...

خانوم ننه : اما نداره ، تو با ایل بی خبر صبح حرکت می کنین ، من والمیرا و آیتک هم الان به طرف حسنلو می ریم ...

کاظم : المیرا ؟؟؟؟

آقاضیا : المیرا دیگه چرا ؟

خانوم ننه : آیتک بدون اون از ایل جدا نمی شه ،،،،، بعدها خودت می آی و می بریش پیش خودتون ...

نقی خان : المیرا بدونه با آیتک نمی آد ...

خانوم ننه : براش میگم  چی به چیه ،،، المیرا بخاطر ایل هر کاری میکنه ...

آقاضیا : المیرا جدا از ایل طاقت نمی آره خانوم ننه ...

خانوم ننه : ایل اگه عرضه داشته باشه می آد دنبال المیراش  و با خودش می بره ....

کاظم : من میام دنبالش ...

نقی خان : خودم می آم می برمش ...

خانوم ننه : هر کی که بیشتر از همه بخوادتش می آد دنبالش ،،،،،،،،،، به همه میگیم میرین   قشلاق ...                                 41

ادامه  0 خارجی  0 اوبا  0

خانوم ننه و المیرا سوار بر درشکه و آیتک سوار بر اسب از نقی خان  و شاهی خانوم جدا می شوند که پا برهنه تا آنسوی اوبا باهاشون آمده اند 0نقی خان و شاهی خانوم گریان  نگاه می کند ، آنها در تاریکی ناپدید می شوند 0 نقی خان از شاهی خانوم جدا می شود ،  به کنار چشمه رسیده است ، تنهاست و دور از ایل ،،، پشت سر هم

گریه کنان  فریاد می زند 0

ادامه  0 خارجی  0جاده  0

خانوم ننه و المیرا و آیتک سوار بر درشکه می روند 0 خانوم ننه خود را به خواب زده است ولی آرام آرام گریه می کند 0

روز  0  خارجی  0 اوبا  0

صبح اول وقت است ، هنوز سیاهی نرفته است ، نقی خان دارد به اوبا برمی گردد، شاهی خانوم  منتظر اوست ، با اشاره نقی خان آقاضیا و کاظم  که جلو چادرآقاضیا نشسته اند  شیپور بیدارباش را به صدا در می آورند ، همه سراسیمه از چادرها خارج شده و با سرعت زیادی  با اشاره وصحبتهای آقاضیا و کاظم  چادرها را جمع می کنند ، در عرض چند لحظه ایل براه افتاده است 0نقی خان همچنان که در فکر است پیشاپیش ایل در حرکت است 0 کاظم دستوراتی به چند نفر که سردسته شان بابک است داده و بدنبال ایل حرکت می کند 0 بابک افرادش را چند دسته می کند که با فاصله هایی از عقب ایل حرکت می کنند ، خود بابک با چند نفر به طرف تپه رفته و چادر می زنند 0

کات به :

داخلی  0 اطاقی درمنزل پاشاخان  0

المیرا که در خواب است از خواب می پرد ، خانوم ننه که بالای سرش نشسته است در حالیکه آرام آرام اشک میریزد نوازشش می کند ، المیرا گویا متوجه چیزی شده است می خواهد بلند شود که خانوم ننه جلو او را

می گیرد ، المیرا مثل دیوانه ها نگاهش می کند 0

کات به :

خارجی  0 جاده  0

علی دیوانه وار دنبال المیرا می گردد  ، خبری از او نیست ،، علی بطرف آقاضیا می رود ،،، آقاضیا اول

می خواهد با علی روبرو نشود اما سرانجام او را با خود همراه می کند و صحبت کنان در کنارش راه می رود 0

کات به :

داخلی  0 منزل پاشاخان 0

خانوم ننه المیرا را که بشدت گریه می کند نوازش می کند ، المیرا باور نکرده است 0

کات به :

خارجی  0 جاده  0

علی جدا از همه در حالیکه پشت سر هم فریاد می زند گریه کنان می رود ، علی باور نکرده است  0

صدای آشیق رضا روی تصاویر حرکت غمدار ایل که ترانه آیریلیق را می خواند 0

روز  0 خارجی  0 اردوی  قشون روس  0

فرمانده روسی به سینه خانها نشانه شجاعت و نشانه قشون تزاری را می چسباند 0

پاسکوویچ : با تغییراتی که بوجود آمده شما الان صاحب منصبان قشون تزار امپراطور روس هستین و من به نیابت از طرف امپراطور پاشاخان بزچلو را بجای خودم منصوب کرده و این ناحیه را به مقصد مسکو ترک خواهم کرد  ......

خانها و صاحب منصبان قشون روس به پاشاخان تبریک می گویند ، آیتک خوشحال است 0

کات به :

داخلی  0 منزل پاشاخان 0

المیرا گریان آسمان را نگاه می کند 0

کات به :

خارجی  0 اردوی  قشون روس  0

پاسکوویچ با پاشاخان و آیتک گفتگو می کند 0

پاسکوویچ : انتخاب شما بجای خودم خیال منو از تمامی جهات راحت میکنه ،،، مخصوصا که شما بر همه خانها نفوذ دارین و همه از

              شما حرف شنوی دارن ،،،،، راستی مدتیست از برادرتان خبری نیست ؟

پاشاخان : با ایلش رفته اند قشلاق ، مدتیه جدا شده ایم ،،، وقتی برگردد مجبور است اوضاع را قبول کند ...

پاسکوویچ : قشلاق ؟؟؟ کدام سو رفته اند ؟؟؟                                                                                                         42

پاشاخان : هنوز فرصت نکرده ام بروم دیدنشان ، مادرم مهمان منست و من از روستا خارج نشده ام ،،، برای اینکه مشکلی هم پیش

            نیاید فعلا کاری به کارشان ندارم تا آنها هم بتوانند خودشان را با این شرایط وفق بدهند ...

پاسکوویچ : شاید من برم دیدنش ،،، نقی خان میتونه افسر قابلی برای امپراطور باشه ،،، باید بفهمی الان کجاست ...

پاشاخان : آیتک  بعد از شناسایی محل اطراقشان خبرش را برایتان خواهد آورد ...

پاسکوویچ : من منتظر میمونم ...

کات به :

شب  0 داخلی  0 اطاق خانوم ننه 0

المیرا جلو پنجره نشسته و ستاره ها را نگاه می کند ، خانوم ننه و پاشاخان صحبت می کنند 0

خانوم ننه : پاشا ولم کن بذار با بدبختیای خودم  بسوزم وبسازم ...

پاشاخان : مادر من مگه با منه که ولتون کنم ، فرمانده قشون روس با اون همه دبدبه و کبکبه دنبال پسرته تا یکی از بزرگای قشونش

            کنه ، اینا همیشه هم نمی تونن اینقدر مهربون بمونن ، می فهمی که ...

خانوم ننه : کی از اونا مهربونی خواست حالا ؟؟؟؟ تو چرا شدی مباشر اون از خدا بیخبر ،،، از اسم پدرت خجالت بکش ...

پاشاخان : باز که همون حرفهای همیشگی رو کشیدی جلو مادر جان ،،، یک کلام بگو نقی کجاست اگه اومد و خوشبخت نشد باقیش با  من ...

خانوم ننه : اون خوشبخت شده پاشا ، اونی که بدبخت شده ماییم ....

گریه آرام المیرا اوج می گیرد 0 خانوم ننه هم آرام آرام گریه می کند 0

پاشاخان : اینجا چه خبره ؟؟؟ یکی به من هم میگه تا منم بدونم چی شده ؟؟؟؟؟؟ المیرا .............

المیرا : دایی ،،،، دایی ،،،، دایی ......

خانوم ننه : آروم باش دخترم ، آروم باش ....

المیرا : دیگه برای چی خانوم ننه ،،، حالا که همه چیزمون از دست رفته دیگه چرا باید ساکت بمونم ؟؟ بذار حرفامو بزنم ،،، بذار اونی، اونایی که داره سینه مو داغون میکنه بریزم بیرون ،، بذار به این داییم که رفت و با روسها دست داد و دوست شد بگم چی به

           سرمون اومده ،،، بذار خیالشو راحت کنم که دیگه نقی خانی نمونده که مزاحم خان شدن این باشه ،،، دیگه بزچلو اوبا و چادر و بوستان نداره ، دیگه آسمون خدا بالا سر دخترای ایل نیست و اطاقهای تنگ روستا شده زندونشون ،،، بذار بهش بگم حالا

           روسها میتونن نفس راحتی بکشن چون دیگه جوونای بزچلو موی دماغشون نمیشن و بهشون شبیخون نمی زنن ،،، بذار بگم ایل چادر و شتر و اسبشو برداشت و رفت و دیگه هم برنمی گرده ، دیگه هم برنمی گرده ،،، برنمی گرده ، برنمی گرده ...

خانوم ننه : آروم باش دلبرم ، آروم باش عزیز دلم ، آروم باش قربونت برم ...

المیرا : نمی تونم ،،،، نمی تونم ،،،، نمی تونم ....

خانوم ننه : می خوای این ننه پیرتو هم دق مرگش کنی ،،، می خوای سرمو بذارم زمین و دیگه بلند نشم ،، دوری ایل و فرزندام کم

              دردیه که تو هم می خوای منو عذاب بدی ،،، تو که مونده بودی تا ننه ت تنها نمونه ، الان چرا داری اذیتش میکنی ،،،

              بسه قربونت برم ،،، این دردیه که جگر منو داغون کرده ،،، اگه تا حالا بروی خودم نیاورد بخاطر این بود که کسی ندونه

              اونا کجا رفتن و چکار دارن می کنن ، حالا گمون کنم به اندازه کافی دور شدن ،،، آره اونا رفتن و خوشبخت شدن و اونی

              که بدبخت شده ماییم ....

پاشاخان : یا قمر بنی هاشم ،،، یا ابوالفضل عباس ،،، برادرم ،،،، خانوم ننه اون کجا رفته ،، خانوم ننه این منم پسرت پاشا ،،، اون ،،،

            اون برادر من هم بود ،،،،، کجا رفته .....

خانوم ننه : دست ایلش ر و گرفت و رفت تا نفس بکشه ،،، تا زیر بیرق کافر و اجنبی نباشه ،، تا بچه های ایل به یاد و عشق خاکشون قد بکشن و بزرگ بشن ،،، نقی ایلو برداشت و رفت ،،، رفت تا اونور سرحد جدید ،،، نه اینورش که دل آدماش شده از

             سنگ  ،،، نقی رفت و ما موندیم و این روزای سیاه ...

پاشاخان : کی گفته اونور خوشبختی داره و اینجا بدبختی ؟؟؟

خانوم ننه : اونور هیچی هم نداشته باشه زیر بیرق دشمن نیست ...

المیرا : دایی تو ما رو از ایل گرفتی و اونا رو از ما اما بدون اونا که برسن ما هم راهی میشیم ...

پاشاخان : نقی با فرستادن شما به اینجا کلاه بزرگی سر من و آیتک و روسها گذاشت ...

خانوم ننه : من خودم نرفتم ،،، نمی تونستم دور از خاک عزیزام باشم ،،، اما المیرا باید بره و به اونا بپیونده وگرنه اینجا از غصه و غم آب میشه .....

پاشاخان : هر جا که باشن رسم مهمون نوازی بزچلو جماعتو از یاد نمی برن خانوم ننه ،،، همه با هم میریم مهمونیشون ...

المیرا : باور کنم ...

پاشاخان : یه خان دروغ که بگه دیگه خان نیست ...

خانوم ننه : خانهای زیادی هستند که با دروغ خان شدن و خان موندن و خان میمونن ...

پاشاخان : من هنوزهم یه بزچلو هستم خانوم ننه ....

ادامه  0 خارجی  0 جاده  0

نقی خان همچنان پیشاپیش ایل که از پشت سر در حرکت است می رود 0

روز  0 داخلی  0 چادر فرماندهی روس 0

پاشاخان و چند خان با پاسکوویچ در حال گفتگو کردن هستند 0

پاسکوویچ : در هر حال من دوست داشتم قبل از رفتنم به مسکو و سپردن اوضاع اینجا بدست پاشاخان از این مساله که خانهای به ما

                نپیوسته مشکلی ایجاد نخواهند کرد مطمئن بشم ....                                                                                43

پاشاخان : ماها زبون همو خوب می فهمیم و شما مطمئن باشین که من و دیگر خانهایی که اکنون جزئی از امپراطوری بزرگ روسیم و خودمونو متعلق به قدرت بزرگ اونها میدونیم اینجا مراقب تمامی جوانب هستیم ...

پاسکوویچ : البته در این که شما لیاقت گرداندن اوضاع این منطقه به نفع امپراطوری بزرگ روسو دارین شکی نیست اما همانطور که

               قبلا هم گفته ام شخصا دوست دارم نقی خان بزچلو رو از نزدیک ملاقات کرده و بعد بطرف مسکو حرکت کنم ...

پاشاخان : متاسفانه ایشان با ایل بطرف قشلاق حرکت کرده و فعلا دسترسی به او و ایل ممکن نیست ...

پاسکوویچ : خب ،،،،،،،،،،،،،،،،،، من دیگه حرفی برای گفتن ندارم ....

کات به :

همانجا  0

پاسکوویچ تنها نشسته و به فکر فرو رفته است 0 قادرخان وارد می شود 0

پاسکوویچ : مطمئنی کسی متوجه برگشتنت نشد ...

قادرخان : خاطرجمع باشین ...

پاسکوویچ : میرم سر اصل مطلب با شناختی که من از تو پیدا کردم میدونم که بدت نمی آد جای پاشاخان باشی و ما اینجا رو بسپریم

               دست تو ،،، اما خب تا زمانی که کسی به اسم پاشا هست این کار شدنی نیست ،،، تو خوب میدونی که اون برادر نقی خانی هست که با ما از در سازش در نیومد و حالا هم گذاشته و در رفته ،،، اگه افق چشمات بزرگتر باشه میتونی اون دمی رو

                که جای اونو تو تشکیلات ما پیدا کرده ای ببینی ،،، خب ،،،،، خوب فکراتو بکن و البته و صد البته اون سیلی که نقی خان بهت زده رو یادت بیار و ،،،،،،،،،،، خب ،،،،،،،،،،،، به این هم فکر کن که میشه تو شکار ناخواسته از پشت یکی رو زد

                و گفت که تیر دررفته  ،،، پاشا تعصب برادرش رو به ما نداد و نخواست بگه که اون از دست ما در رفته  و اینجور افراد

                 که تعصبات خونی و قومی دارن بدرد امپراطوری ما نمی خورن ،،، برای افراد ما امپراطوری باید از هر چیزی مهمتر

                 و عزیزتر باشه ،،، و اون اینجور فکر نمی کرد ،،،، و من حالا منتظرم تا نشانهای لیاقت تو رو رو سینه ات بچسبونم اما قبل از این کار دوست دارم خودت لیاقتت رو نشون بدی ............

کات به :

روز  0خارجی  0 شکارگاه  0

جسد پاشاخان بر زمین افتاده است و آیتک ناباورانه نگاهش می کند ، قادرخان گریه می کند و با شلیک گلوله ای  غلام خود را از پا درمی آورد 0جبارخان با تنفر نگاهش می کند ، از جمع جداشده و سوار اسب می شود و بتاخت دور می شود 0

قادرخان : کسی که پاشاخانو با گلوله زده حتی اگه اشتباه هم کرده و گلوله از دستش دررفته سزاش همینه ....

کات به  :

روز  0  داخلی  0 منزل پاشاخان 0

مراسم بزرگداشت پاشاخان برپاست ، پاسکوویچ هم آمده است 0 جبارخان با خانوم ننه گوشه ای خلوت کرده است و صحبت می کند ، خانوم ننه آرام آرام گریه می کند ، به زانو درآمده است  0

کات به  :

خارجی  0 اردوی قشون روس  0

پاسکوویچ در حال نظاره کردن افرادیست که با قادرخان در حال ترک اردو هستند 0

کات به  :

خارجی  0 تپه  0

بابک بسرعت از تپه سرازیر شده و دور می شود 0

کات به  :

خارجی  0  جاده  0

نقی خان همچنان در پیش ایل حرکت می کند 0 شاهی خانوم خودش را به او می رساند 0

شاهی خانوم : اگه همینطور ادامه بدی گشنگی از پات میندازه ، ایل که آواره شده ، نمی خوای که بی خان هم بشه ...

نقی خان مانده است 0

کات به  :

خارجی  0 جاده  0

قادرخان پیشاپیش قشون روس به سرعت می تازد 0

کات به  :

شب 0 داخلی 0 اطاق خانوم ننه 0

خانوم ننه در حال مرگ است 0 همه جمعند 0 خانوم ننه چشمانش را باز می کند ، می خواهد بلند بشود که نمیتواند ،،، می خواهند کمکش کنند اجازه نمی دهد 0

خانوم ننه : المیرا ...... المیرا .....

المیرا : جانیم ننه ...

خانوم ننه : الیمی توت آپار ائویمه ... ...                                                                                                               44

المیرا : بورا     اوز    ائویندی     ننه  ...

خانوم ننه : یارالی خان   گه لیب دالیمجاق   گئده ک ...

المیرا : ننه    مه ن     المیرایام ...

خانوم ننه : گه لیم آقام    گه لیم ....

المیرا : ننه    ته ک    قویما    بیله می ....

خانوم ننه : گئدیره م      تورپاقیما    قوناق   ......... گه لدیم     آقام    .....

المیرا : مه نیده    آپار    ننه ....

خانوم ننه : سه ن    قالمالی سان    قیزیم    ، ائلین    اوشاقلاری    ناغیلین    سونون    بیلمه سین له ر؟؟؟

المیرا : سه ن    او لماسان    کیم     سونا    یئتیره ر    ناغیلی ؟؟؟

خانوم ننه : ائلین     قارامان    قیزی   المیرا  ، سه ن   قیزیم  ، سه ن  ،،،،، گه لدیم     آقام ، گه لدیم ...

المیرا : آمما   مه نده   ناغیلین   سونون   بیلمیره م   ...

با اشاره خانوم ننه همه بیرون می روند 0

خانوم ننه : گئد   ائله   یئتیر    اوزویون ،،،، ایندی   یوخ   هه له ،، ائل   ایسته سه     بیله یین    گه له ر   دالینجاق ،،، اوندا   گئد ،،، آمما   گئدمه میشده ن   قاباق    پاشانین   قاتلی     قادرخانی   اولدیر   گئد ،،، جبارخان   دئدی     اونون    پاشایا    گول له

           آتماقین    گوروبدیر ،،،،،،،،،،،  گه لدیم   آغام    گه لدیم  .....

خانوم ننه در آغوش المیرا جان می دهد 0 راحت و آرام با تبسمی بر لب 0زیبا و پرشکوه 0المیرا تکیده میشود 0

المیرا : سونا    یئتیره ره م      ناغیلی   ننه ،  سونا     یئتیره ره م     ....

کات به  :

داخلی  0  درشکه چادردار 0

شاهی خانوم که داخل درشکه چادرداری که در حال حرکت است چرت می زند از خواب می پرد 0وحشتزده اطراف را نگاه می کند 0بیرون را نگاه می کند ،ایل در حال حرکت است ، خورشید در حال طلوع کردن است 0

کات به  :

خارجی  0 جاده  0

بابک به اولین دسته از گروهش رسیده است 0اسبش را عوض کرده و دور می شود 0 دسته کمین می گیرد 0

خارجی  0 جاده  0

شاهی خانوم برای نقی خان که همچنان پیشاپیش ایل در حرکت است غذا آورده است ، نقی خان با اکراه و اصرار شاهی خانوم چند لقمه ای می خورد 0

شاهی خانوم : راه زیادی مونده ؟

نقی خان : داریم به کناره های آراز می رسیم ...

شاهی خانوم : ایل خسته است ...

نقی خان : چاره ای نیست باید تحمل کنن ...

شاهی خانوم : زن حامله کم نداریم ، پیرمردا و پیرزنا هم هستن ...

نقی خان : بچه هام که همه ش گریه می کنن ،،، چرا نگفتیشون ،،، منم چشم و گوش دارم ،،، اما اگه روسها فهمیدن و اومدن چی ،،، ما باید برسیم اونور آراز ،،، حتی نخجوان هم نه ،،، روسها دستشون اونجام ممکنه بهمون  برسه ...

شاهی خانوم : از بابک خبری نشده ،،، اگه روسها با خبر شده بودن و دنبالمون اومده بودن خبرمون می کرد ...

نقی خان : تا نرسیم اونور آراز من دلم آروم نمی گیره ...

شاهی خانوم : اگه بشه یه جایی اطراق کنیم  ایل یه نفسی میکشه ...

نقی خان : انگار اون پشت خبرایی شده .....

نقی خان و شاهی خانوم از رفتن بازمانده اند ، گرد و خاکی از عقب ایل بلند شده است ، میرزاابراهیم ، آقا ضیا ، کاظم ، مهدی و چند سوار دیگرخودشان را به نقی خان نزدیک کرده اند ،،، بابک  به سرعت در حال نزدیک شدن می باشد  ،،، نقی خان بطرفش می رود 0

بابک : سلام خان ...

نقی خان : سلام ، خسته نباشی ، خیر باشه ...

بابک  : انگار روسها راه افتادن و دارن می آن ، دسته های پشت سر رو فرستادم کمک اولین دسته ، اما کمن باید کسای دیگه ای رو

         هم بفرستین کمکشون تا اونا رو مشغول کنن ...

نقی خان : از ایلات هم کسی باهاشون بوده؟

بابک  : خبرای زیادی هست که باید بگم اما بمونه برا بعد که شنیدنش در این شرایط روحیه همه رو خراب میکنه ...

نقی خان : بدتر از این چه خبری میتونه باشه که پاشا هم با اونا راه افتاده و داره می آد سراغ ایل خودش ...

بابک  : من نمی خوام حرفی بزنم خان اما اونی که با روسها راه افتاده بدون شک پاشا خان نیست ،،، قادرخان شده همه کاره روسها در

          منطقه  و امکانش هست الان هم اون باهاشون باشه ...

نقی خان : کی میرسن به ما ...

بابک  : باید برگردم و دوباره براتون پیغام بفرستم ...

نقی خان : مهدی با بابک برو و سریع برگرد ...                                                                                                    45

مهدی : رو چشمم ...

نقی خان : کاظم چند دسته بردارو با بابک  برو ،،،، سعی کنین معطلشون کنین ، درگیر بشین و در برین ،،، چند نقطه این کارو تکرار

             بکنین ،،، کسی خریت نکنه خودشو بده به کشتن ،،، فقط درگیری و در رفتن ،،، ما  داریم میرسیم کنار آراز اگه بشه و ایل

             توانشو داشته باشه از آراز عبور می کنیم ،،، دیدیم نمیشه و احشام و زن و بچه ها دست و پاگیرن می ریم طرف خاک

             عثمانی  تا آراز جلو رومون نباشه ،،، مطمئن که شدین ایل از خطر دور شده خودتونو برسونین به ما ...

کاظم و بابک از نقی خان و بقیه جدا شده براه می افتند 0

میرزاابراهیم : گذشتن از آراز سخته اما اول باید امتحان کنیم که اگه نشه رد شد بریم طرف عثمانی ...

آقاضیا : اگه احشام و زن و بچه نبود و وقت هم داشتیم می تونستیم رد بشیم ...

نقی خان : در هر حال یه تعداد باید بگذرن و اونور چادر بزنن و وانمود کنن که همه ایل اونجا اطراق کردن تا اگه روسها اومدن کنار

              آراز و اونا رو دیدن دست از تعقیب بردارن ...

میرزاابراهیم : من با یه تعداد رد میشم ، هر کی با قشون روس باشه با دیدن من قبول میکنه که همه رد شدیم ....

آقاضیا : منم رد میشم ...

نقی خان : شاید فرصت کافی نداشته داشیم که همه رد شیم تو بمون ضیا اگه بریم عثمانی اونجا باید باشی ...

میرزاابراهیم : داریم می رسیم به آراز ...

نقی خان : ضیا وقت نباید تلف بشه  ، تا برگشتن مهدی هر تعداد که بشه باید بره اونور ......

ایل کنار آراز رسیده است ، رد شدن از آراز شروع می شود 0 اوضاع کاملا خطرناک است 0

کات به  :

خارجی  0 جاده 0

مهدی و بابک به دسته رسیده اند 0 با دستورات مهدی اولین درگیری شروع می شود ، مهدی راه آمده را

برمی گردد ،،، بابک و افرادش روسها را در تنگه ای مشغول می کنند 0

کات به  :

خارجی  0 کنار آراز  0

گذشتن از آراز سخت است ، تعدادی را آب می برد ، نقی خان با دیدن اوضاع ناامید شده است ،،، دستور حرکت می دهد 0 ایل به طرف غرب براه می افتد 0

کات به  :

خارجی  0 تنگه  0

تعداد روسها زیاد است ، بابک دستور می دهد افراد از تنگه دور شوند 0 چند نفری کشته شده اند 0

کات به  :

خارجی  0 کنار آراز 0

مهدی خود را به کنار آراز رسانده است ، تعدادی که مانده اند با او سعی می کنند راه را ببندند ، مهدی یکی را برای رساندن پیغام از پشت سر ایل راهی می کند 0  

مهدی : باید وانمود کنیم ما هم قصد داریم به ایل که از آراز گذشته بپیوندیم ، همینجا باید معطل بشن ...

میرزاابراهیم آنسوی رود برای کسانی که جسدشان را از آراز گرفته اند نماز می خواند ، بعد از نماز چادرها در کناره دیگر برپا می شود ، آتشها افروخته می شود ، اجبارا بجای مراسم سوگواری دهل زورنا می نوازند تا وانمود کنند جشن گرفته اند  0

کات به  :

خارجی  0  جاده  0

ایل بسرعت دارد دور می شود 0

کات به  :

خارجی  0 کناره های آراز  0

درگیری بابک با قشون روس در چند جا اتفاق می افتد ،،، به کنار آراز رسیده اند ،،، مهدی و افرادش هم به بابک و دسته اش پیوسته اند ، درگیری اوج گرفته است ،،، با دستورات مهدی بابک و افرادش از آراز عبور

 می کنند ، در حین عبور هم تعدادی زخمی شده و چند نفری هم کشته می شوند ، مهدی با گذشتن آخرین نفرات ، به صورتی که قشون روسها متوجه نشوند از کناره های آراز بطرف غرب می رود 0 آنطرف بزن و بکوب برپا شده است ، قادرخان با دیدن میرزاابراهیم  و جشن و پایکوبی افراد ایل در آنطرف آراز قبول کرده است که ایل از رود گذشته است ، با روسها گفتگو می کند ، قشون روس دارد برمی گردد 0 مهدی خودش را به تعدادی از افراد ایل که کمین کرده اند رسانده است و با آنها اوضاع را زیر نظر می گیرد 0 از برگشتن روسها مطمئن

می شود و به کنار آراز برمی گردد ، آنسوی آراز افراد ایل دست از پایکوبی کشیده و مراسم عزاداری    46

برپا کرده اند و دارند مرده ها را دفن می کنند 0 مهدی با اجازه گرفتن از میرزاابراهیم  با افراد باقی مانده در کنارش به طرف غرب حرکت  می کند 0 

کات به  :

خارجی  0 خاک عثمانی  0

ایل به خاک عثمانی وارد شده است ، نقی خان و آقاضیا با فرماندهان قشون عثمانی که در سرحد خودشان اردو

زده اند در حال گفتگو کردن هستند 0          

شب 0 خارجی  0 حیاط منزل پدر المیرا در روستا 0

المیرا از اطاقش خارج می شود ، اطراف را بدقت نگاه می کند ، مطمئن شده است کسی نیست ، وارد طویله

می شود ، با اسبش خارج شده و بطرف در خانه حرکت می کند 0 آیتک از پشت بام با سر و صدای ایجاد شده

متوجه حیاط شده است 0

آیتک : من جای تو بودم این کارو نمی کردم ...

المیرا مات و مبهوت و عصبانی از رفتن مانده است 0

روز  0 خارجی  0 بوستان  0

قشون روس در حال بازگشت هستند ، قادرخان و تعدادی  از قشون روس وارد بوستان شده و وحشیانه آن را

خراب می کنند 0

روز  0  خارجی  0 اردوی ایل در خاک عثمانی 0

سوگواری ایام محرم شروع شده است  0 همه سیاه پوشیده و عزاداری می کنند 0

کات به :

داخلی  0 چادر فرمانده عثمانی 0

نقی خان و آقاضیا و کاظم با فرماندهان عثمانی نشسته اند 0

ماحمیت پاشا : صد البته که ما از ورود شما به خاک خودمون خوشحالیم ، شما با ما هم از لحاظ دینی و هم از لحاظ زبانی مشترک

                 هستین و از یک طرف دیگه این هم هست که شما نیز مثل ما با روسها درگیر شده این و با آنها دشمن هستین ...

نقی خان : لازمه یادآور بشم ما رفتنی هستیم و موندنمون اینجا تا زمانیه که هماهنگی لازم با عباس میرزای ولیعهد انجام بشه ، و

             مطمئنا بعد از آن ما خاک شما رو ترک خواهیم کرد ...

ماحمیت پاشا : در هر حال تا هر زمانی که بخواین می تونین اینجا بمونین ،،، اگر مشکلی هم هست بگین تا دستور برطرف شدنش رو

                  بدم  ...

آقاضیا : به لطف و کرم شما همه کارا مرتب شده و مشکلی نیست ...

ماحمیت پاشا : ما یکی دو روز آینده به طرف روسها حرکت می کنیم تا با آنها درگیر بشیم ، برای همین اگر در اطرافتان از قشون

                  عثمانی تعدادی رو مشاهده کردین که مراقبتتون می کنن نباید ناراحت بشین ...

نقی خان : اگر جنگی قراره در بگیره روی ایل ما هم می تونین حساب باز کنین ، ما هم دوست داریم توی این جنگ با شما همراه

             باشیم ....

ماحمیت پاشا : جدا ...

نقی خان : ایل تا فردا برای جنگ آماده می شه  ...

ماحمیت پاشا : مایه خوشحالیه که با ما همراه می شین ...

کات به :

خارجی 0 میدان جنگ  0

نقی خان پیشاپیش ایل و پشت سر قشون عثمانی جای داده می شود 0یوز باشی بطرف ماحمیت پاشا میرودو با او صحبت می کند 0 نقی خان در حال نزدیک شدن به آنهاست 0

یوزباشی : من دوست ندارم پشت سرم کسی باشه که نمی شناسمش ..

ماحمیت پاشا : نقی خان و افرادش هم از خودمونن ...

نقی خان : اگر پاشا اجازه بدهند من هم دوست دارم پیشاپیش قشون شما باشم ، ایل بزچلو دوست نداره در جنگ پشت سر کسی

             بایسته ...

ماحمیت پاشا : مهمون نوازی حکم می کرد تا رعایتتون کنم ، حالا که خودتون دوست دارین صحبتی نیست  ،،، شاید یکی دو روز آینده

                  درگیر بشیم  ...

نقی خان : ما آماده ایم ...

کات به :

همانجا 0

تاسوعاست 0نقی خان و ایل شدیدا منتظرند تعدادی از افراد ایل شروع کرده اند به عزاداری کردن واین عزاداری با شمشیرهای برهنه و شور و هیجان خاصی دارد انجام می شود و آرام آرام دارد همه افرادایل را شامل می شود ،،، هیجان به حد انفجار رسیده است ، با اوج گیری سوگواری حمله ایل به سوی قشون روس شروع شده است 0 جنگ بزرگیست و پیروزی با بزچلوها و عثمانی ها 0                                       47

کات به :

روز  0  جاده  0

قشون روس تار و مار شده است ، در مسییر بازگشت عثمانیها خوشحالند و بزچلوها همچنان گرفته اند ، یوزباشی بطرف نقی خان می رود و با او روبوسی می کند 0

شب  0  داخلی  0  چادر  علی  0

علی و یاشار و وورغون در جاهای خود دراز کشیده اند 0

وورغون : کاش ما هم باهات می اومدیم ...

علی : می خوای همه ایل خبر بشه ؟

وورغون : به کسی که نمی گفتیم کجا می خوایم بریم  ...

یاشار : بجز سیبل ....

وورغون : اولا که اون از ایل خودمون  نیست ، دوما تا کور بشه چشم حسود ، سوما ...

علی : وورغون تمومش کن ...

وورغون : آخه به این چه که من ....

یاشار : به من چه که تو چی ؟ که عاشقی ؟

علی : یاشار تو هم تمومش کن ...

وورغون : از لج تو هم که شده باهاش ازدواج می کنم و خلاص ...

وورغون رویش را برمی گرداند و چشمهایش را می بندد 0

یاشار : حالا حتما می خوای بری؟

علی : صبح اول وقت راه می افتم ، شماها به کسی چیزی نگین ، داییم خودش میدونه چکار باید بکنه ...

یاشار : باشه ، علی اگه دیدی نمیشه برگرد بیا ...

علی : نتونم بیارمش نمی تونم برگردم ایل ...

صدای خروپف وورغون بلند شده است 0یاشار با آرنج  به بغل او می زند 0

یاشار : صدات رو ببر ...

علی : کاریش نداشته باش بذار بخوابه ...

یاشار : درهرحال تو مواظب باش تا کارا از دستت در نره ...

علی : تو هم مواظب خاله ات باش ....

یاشار : گرگات یادت رفتن ...

علی : اونا رو سپردم دست تارکان  ...

روز  0 خارجی  0 بیرون محل تجمع ایل  0

اول سحر است 0 همه در خوابند 0علی از یاشار و وورغون جدا می شود 0به تاخت در افق گم می شود 0

شب  0  خارجی  0  کنار دریاچه وان  0

جوانها آتش روشن کرده اند 0 تارکان ساز می زند 0

وورغون : علی نتونه کی میتونه ؟

یاشار : اون نباید تنهایی می رفت ...

وورغون : نمی خواست تا راهی نشده خان بفهمه ...

یاشار : خان وقتی فهمید از سر تقصیرش نمی گذره حتی اگه بتونه المیرا رو بیاره ...

وورغون : المیرا که بیاد اونوقت دیگه پیش خان از علی حمایت می کنه ...

یاشار : با این همه باید از خان اجازه می گرفت ...

وورغون : اگه قرار بر اجازه بود که الان ما هم باهاش بودیم ، علی ترسید خان اجازه نده که تنهایی رفت ...

یاشار : خدا کمکش کنه و کاراش رو ردیف کنه ...

وورغون : تو میگی المیرا تا حالا با آیتک ازدواج نکرده ؟

یاشار : المیرا اجازه نمی ده مرده اش هم دست آیتک بیفته ...

وورغون : میگم یه دختر مثل اون اگه عاشق آدم بشه و باهاش ازدواج کنه  دیگه برای هر دو دنیاش کافیه ...

یاشار : برا تو که فرقی نمی کنه کی باهات ازدواج کنه ...

وورغون : چطور فرقی نمی کنه ، من الان عاشق سیبلم و می دونم اگه اون نباشه میمیرم ...

یاشار : اوهوم ، مثل مرگهای قبلیت دیگه نه ...

وورغون : این فرق میکنه ،،، از قفقاز نیومدم عثمانی که عشقم با عشقهای قبلیم فرقی نداشته باشه ...

یاشار : می بینیم ، می بینیم ...

وورغون : می بینیم ...

روز 0 خارجی 0 جاده 0

آشیق با درشکه در حال رفتن بسوی روستاست 0علی از میان درختها دزدانه خودش را به او می رساند و سوار می شود 0

آشیق : خوش   گوردیک    عاشیق    اوغلان ....                                                                                             48

علی : خوش    گونون   اولسون    آشیق ......

آشیق و علی گریه کنان همدیگر را در آغوش می کشند 0

آشیق : چه سعادتی دارم من که تو رو باز ملاقات کردم علی ...

علی : آشیق سیبری کجا اینجا کجا ؟؟؟

آشیق : اونجا که نرفتم علی ،، اول بردنم مسکو ،،، می خواستن اونجا سرمو بکنن زیر آب که کسی ندونه و خبردار نشه ،،، قبل از

         اجرای حکم گفتم حالا که می خواین بذارینم جلو دیوار و کارمو بسازین بذارین یه ترانه بخونم و بعد بدنمو سوراخ سوراخ بکنین

         ،،، اونا هم بدشون نیومد تا با زجرکش کردنم یه تفریحی بکنن ، همین که خوندم ،،، مات مونده بودن ،،، میدونی که من همه جا

         رو گشته بودم و ازترانه های اونا هم بلد بودم چیزایی بخونم ، با شنیدن صدام یکی اومد طرفم و منو با خودش برد که بعدا

         فهمیدم برا خودش کسیه ،،، خوندم و جونمو نجات دادم ، یه مدت براشون ترانه می خوندم ، تا اینکه فهمیدم حسن خان اومده

         اونورا ، رفتم دیدنش و با وساطت اون دوباره برگشتم و اومدم اینجا ...

علی : پس این صدات که گرفتارت کرده بود نجاتتم داد ...

آشیق : حالا تو کجا اینجا کجا علی ؟ از ایل چه خبر ؟؟؟

علی : ایل از عثمانی حرکت میکنه و دوباره وارد سرزمین خودمون میشه ، دارن میرن  بطرف اورمو ، منم اومدم تکلیفمو روشن کنم

         ،،،، برای همیشه ....

آشیق : نه علی ،،، عشق تا تو دلت هست نمی تونی به خودت و دلت زور بگی ،،،،، برای همیشه نمی تونی ....

علی : آشیق موندم چکار کنم ؟

آشیق : این همونیه که بهش میگن عشق ،،،،، حیرونی که چه کنی  ،،،،، و این حیرونی و بیخودی از خود نامش عشقه ...

علی : و تکلیف این عشق  چیه؟؟؟

آشیق : حتی اگه معشوق هم باهات یکی بشه ، عشق سوختن و سوختن و سوختنه ،،، مثل کرم عاشق ...

علی : پس درد عشق  چاره ای نداره ، هان ؟

آشیق : حالا برای چی از ایل جدا شدی و اومدی ،،،،، اومدی دنبال المیرا ؟؟؟

علی : اگه باهام نیاد چکار کنم ؟

آشیق : از کجا که نیاد ؟ مگه خودش از خان نخواسته ....

علی :  از خان خواسته از من که نه ،،،،،،،، من خودم اومدم ،، خان هم نمی دونه ،،،،، البته به داییم گفتم یه جورایی بهش بگه ،،، یعنی

         میگی می آد ؟

آشیق : آقاضیا که به خان بگه ،  از اینکه سر خود اومدی  دنبال المیرا ، دیگه ناراحت نمیشه و چیزی بهت نمی گه ....

علی : همه اینا وقتیه که المیرا باهام بیاد ،،، اگه نیاد منم دیگه نمی تونم برگردم ایل ....

آشیق : می خوادت ،،، درسته به روی خودش نمی آره  اما می خوادت ،،،،، این یه طرفه قضیه است ،،،، طرف دیگه ش آیتکه ....

علی : پیغوم داده بوده خان کسی رو بفرسته دنبالش ،، خان هم جواب داده تکلیف ایل که مشخص شد خودش میاد دنبالش  ،،،،، المیرا هم

        گفته  دور از ایل داره از بین میره  ....

آشیق : گفتم که اون یه طرفه ، طرف دیگه ....

علی : آیتک هم میدونه اون دوستش نداره ...

آشیق : همه این رو میدونن ،،، اما دل عاشق این حرفا حالیش نیست علی ،،،، آیتک هم عاشقه ...

علی : اگه المیرا بخواد بیاد آیتک نمی تونه جلوشو بگیره .....

آشیق : آیتک نمی تونه دست رو دست بگذاره و نگاه کنه که تو داری اونو ازش میگیری ....

علی : میگی پس چکار کنم ؟

آشیق : اگه خود المیرا بخواد با تو  بره  میشه راهی پیدا کرد ...

علی : چه راهی ؟

آشیق : اگه قراره با تو بیاد نباید آیتک بفهمه ...

علی : چطوری ؟

آشیق : میدونی علی ، من به عشقم نرسیدم و برا همین  هم میدونم هجران چه دردیه ، می خوام کمکت کنم ...

علی : چه جوری ؟

آشیق : نباید کسی تو رو داخل روستا ببینه ،،، میمونی  تا خودم صدات کنم ،،،،، عروسیه پسر یداله گاوکشه ،،، آسیاب  حسن اونچی  

          میمونی تا بفرستم دنبالت ....

آسیاب از دور مشاهده می شود 0

ادامه  0 خارجی  0 میدان وسط روستا  0

اهالی جمعند 0آشیق با گاریش وارد می شود 0 بچه ها دنبال گاری افتاده اند 0محمدگاوکش به استقبال آمده است 0 آشیق دنبال کسی می گردد  ، متوجه یوسف می شود و صدایش می کند 0

ادامه  0  داخلی  0  خانه  محمدگاوکش  0

آشیق با یوسف صحبت می کند 0

یوسف : آیتک خان هم هست ...

آشیق : عصر جای دوری نرو کارت دارم ....

یوسف : عمه زاده  کجا رو دارم برم ، عروسیه ها ....

آشیق : منم نیومدم برا مرگ ننه م مرثیه بخونم ، میدونم عروسیه ، حتما حکمتی داره که تاکید می کنم باشی ...                        49

یوسف : حالا چرا میزنی ، رو چشم ...

آشیق : آیتک رو کجا میتونم ببینم ؟

یوسف : یه دهن بخونی هرجا باشه برا یاللی پیداش میشه ...

آشیق : بریم ...

یوسف : تو امروز چته ؟

آشیق : دستام که میلرزه حتما پای ....

یوسف : پای یه عاشق دلسوخته وسطه که تو باید کاری براش بکنی .....

آشیق : ایل از هم پاشیده و مملکت از هم جدا شده اما روحیات همونه که بوده ، خوشحالم  که اخلاقم رو از یاد نبردی ...

یوسف : روس هزار سال هم بالا سر ایل بمونه نمی تونه روحیاتمونو عوض کنه ...

آشیق : بریم که کلی کار داریم ...

ادامه  0 داخلی  0  اطاق المیرا  0

المیرا با قوللوقچی صحبت می کند 0

قوللوقچی : انشالا که خیره خانوم ....

المیرا : خواب عجیبی بود ،،،،، خانوم ننه یه دست لباس سفید برام آورده بود ،، تو میگی کفنم بود؟

قوللوقچی : خدا نکنه خانوم ،، این حرفا کدومه ،،، مطمئنا لباس عروسی بوده ....

المیرا : حاضرم بمیرم اما اینجا عروسی نکنم ...

قوللوقچی : خانوم جان این حرفا چیه آخه ، دل آدم میگیره ، به دلم افتاده همونجایی میرین که دلتون می خواد ، مگه نگفتین خانوم ننه تو

              خواب داشته می بردتت به طرف یه سرزمین سبز ....

المیرا : همه جا سبز بود ، خانوم ننه گفت اینجا بهشت آدم و حوا بوده ،،، برا همین میگم شاید رفتنی باشم اون دنیا ...

قوللوقچی : حتم دارم نقی خان و ایل یه جای خوبی رسیدن و حالا هم نوبت شماست که بیاد و ببرتون اونجا ، مگه نگفته میاد دنبالتون ...

المیرا : خدا کنه اینجوری باشه که تو میگی  ، البته گوش شیطان کر ....

ادامه  0  خارجی  0  میدان وسط روستا  0

آیتک از دور دیده می شود که دارد بطرف میدان می آید 0آشیق  بدون ساز در حال خواندن است ، دهل و بالابان قیامت می کند 0 رفته رفته تعداد زیادتر می شود 0 رقص یاللی برپا شده است 0 آیتک که می آید آشیق به احترام او آهنگ را عوض می کند و به طرفش می رود 0 آیتک شاباش میدهد 0

آشیق : خان سلامت باشه ....

آیتک : خوش اومدی آشیق  ،،،، چه خبر ؟

آشیق : سلامتی و خوشی ...

آیتک : آخرین بار کجا بودی آشیق از اونجا برامون بگو ....

آشیق : خان چند روز پیش  چیانه که بودم جعفرخان و قادرخان سراغتون را می گرفتن ، انگار هوس شکار غاز کرده بودن ...

آیتک : مگه غازهای وحشی اومدن ؟

آشیق : انگار چندتایی رو دیده بودن  ،،،، بهش  که گفتم قراره بیام اینجا گفت قبل از این که سازتو کوک کنی برو سراغ آیتک خان و

          بگو بیاد که دلم هوس کباب غاز کرده ...

آیتک : آشیق بدجوری داری میری تو جلدم  ، کدومشون گفت ....

آشیق : اسم شکار که میاد همه میدونن آیتک خان رفتنیه ، من فقط انعام آوردن خبر رو بگیرم کافیه ، قادرخان ...

آیتک : چشت هنوزم دنبال اسبه سیاهمه ...

آشیق : هر کسی آرزویی داره خان ...

آیتک : موقع رفتن بگو باهات راهی کنن ...

آشیق : تا شما برگردین اینجام خان ...

آیتک : انگار تو هم هوس کباب غاز کردی نه ؟

آشیق : غازی که به تیر آیتک خان شکار بشه خوردن هم داره خان ...

آیتک : تا از روستا خارج نشدم دوست دارم صدات رو بشنوم که داری ایلنمز ایلنمز رو می خونی ...

آشیق : رو چشم خان ....

آیتک می رود 0 آشیق در حالیکه با لبخند آیتک را بدرقه می کند  نگرانی در چشمانش موج میزند  ، ترانه ایلنمز ایلنمز را می خواند ، رقص یاللی از سر گرفته شده است 0یوسف احوال آشیق را زیر نظر دارد 0

ادامه  0  خارجی  0 جاده خارج روستا  0

آیتک و چند سوار با سرعت از روستا خارج شده و به طرف شمال می تازند 0

ادامه  0  داخلی  0 آسیاب حسن اونچی  0

علی به محمد اونچی کمک می کند ، با شنیدن صدای پای اسبها از پنجره نگاه می کند ، با دیدن آیتک کناری

 می کشد تا دیده نشود 0

ادامه  0  داخلی  0 منزل محمد گاوکش  0

آشیق با یوسف نشسته اند و صحبت می کنند 0

یوسف : المیرا از اون موقع در را بروی خودش بسته و با هیچکس صحبت نمی کند ، می گن فقط یه وعده غذا می خوره ....    50

آشیق : یعنی نمیشه براش پیغام داد که کسی می خواد ببینتش ...

یوسف : انگار گفته فقط زمونی که مژده اومدن نقی خان رو آورده باشن حق دارن برن تو اطاقش ...

آشیق : پس هیچ راهی نیست که دستمون برسه بهش ...

یوسف : عمه زاده آیتک بفهمه بخدا جفتمون رو می اندازه جلو سگاش پاره پاره مون کنن ...

آشیق : اطاق المیرا کدوم وره ؟

یوسف : نمی شه داخل شد ...

آشیق : حالا کی خواست داخل بشه ، بگو کدوم وره ...

یوسف : همون اطاق بالایی که یه پنجره داره رو به تپه ....

آشیق : برو به محمد گاوکش بگو همه رو ببره رو تپه بنشونه ...

یوسف : چکار کنه ؟

آشیق : منم میام و براشون همونجا جنگ کوراوغلو را می خونم ، وسط روستا نمی شه ، اونجا بیشتر میتونم حرکت داشته باشم  ، چیزی

          مثل شبیه می خوام اجرا کنم ....

یوسف : شبیه ؟ تو عروسی ؟ تو ؟

آشیق : نه عین اون ،، چیزی شبیه شبیه ،،،، من با  یه نفر دیگه ،،،، سریع برگرد می خوام بفرستمت آسیاب حسن اونچی ...

یوسف : مثلا عروسیه ها ....

آشیق : یه بار کارمون افتاده دست تو ها .....

یوسف : خیلی خب حالا ....

یوسف خارج می شود 0 آشیق سازش را کوک می کند 0

ادامه  0  داخلی  00  اطاق المیرا  0

المیرا از پنجره اطاق بیرون را نگاه می کند 0

ادامه  0 داخلی  0  آسیاب حسن اونچی  0

علی از پنجره بیرون را نگاه می کند 0

ادامه  0 خارجی  0  تپه  0

اهالی کم کم روی تپه مستقر می شوند و می نشینند 0

ادامه  0  داخلی  0  اطاق المیرا  0

المیرا تماشا می کند و از جمع شدن مردم روی تپه تعجب می کند 0 با زیاد شدن اهالی پنجره را می بندد تا  دیده نشود 0

ادامه  0  داخلی  0  طویله خانه پاشا خان 0

آشیق با مهتر خان اسبها را نگاه می کنند 0

مهتر : آشیق مطمئنی آیتک خان گفت سه اسب ؟

آشیق : من که میدونم اگه دروغ بگم موقع برگشتن آیتک خان دخلم در می آد برا چی پس دروغ بگم؟

مهتر : اینم حرفیه ، درهرحال بهتره  طمع کار دستت نده ...

آشیق : همه عالم و آدم آشیق رضا رو می شناسن ، این چه حرفیه تو میزنی ؟

مهتر : منم می شناسم ، اینم میدونم که اگه لازم بشه برا کمک به محتاج هر کاری میکنی ، برا همین گفتم نکنه کس دیگه ای لازم داره و

          تو خودت رو انداختی جلو ....

آشیق : خیالت راحت  در افتادن با آیتک خان رو نمی تونم ندید بگیرم ...

مهتر : سه اسب هم کم نیست آخه ...

آشیق : حالا اون بخشیده تو چرا شکم درد گرفتی ،،، برو کنار ببرمشون ، اه .....

مهتر : خب حالا ....

ادامه  0 داخلی  0 آسیاب حسن اونچی  0

یوسف با علی در حال صحبت کردن است 0

ادامه  0  خارجی  0  تپه  0

آشیق در حال خواندن است 0

ادامه  0 داخلی  0 اطاق المیرا  0

المیرا با شنیدن صدای آشیق رضا می خواهد بطرف پنجره برود ، می ماند ، به زانو درآمده و می نشیند گریه میکند 0

ادامه  0  خارجی  0 جاده خاکی  0

آیتک و سوارانش می تازند 0

ادامه  0 خارجی  0 خارج از روستا  0

علی با سر و روی بسته شده همراه یوسف می آیند 0

ادامه  0 داخلی  0 اطاق المیرا  0                                                                                    51

المیرا با چشمان اشک آلود به خواب رفته است 0

ادامه  0 خارجی   0 تپه  0

آشیق در حال خواندن است ، علی و یوسف رسیده اند 0 با اشاره آشیق علی به کنار او می رود 0 آشیق درگوشی با او صحبت می کند 0

ادامه  0  داخلی  0 اطاق  المیرا  0

المیرا در خواب است و خواب می بیند 0

ادامه  0 خارجی  0  روستای حسنلو  0

آیتک و دوستانش رسیده اند 0

ادامه  0  خارجی  0 تپه  0

آشیق و علی ضمن انجام حرکات نمایشی از جنگهای کوراوغلو می خوانند 0 چند نفر متوجه صدای علی شده اند و انگار برایشان آشناست 0

ادامه  0  داخلی  0 اطاق المیرا 0

با بلند شدن صدای علی المیرا از خواب می پرد ، حیران گوش می دهد ، باور ندارد ، فکر می کند در خواب است ، به صورتش سیلی می زند ، از جایش پریده و کنار پنجره هجوم می آورد  0

ادامه  0 خارجی  0  تپه  0

آشیق متوجه پنجره شده و با اشاره ای از المیرا می خواهد که پایین بیاید 0 علی مات المیرا را نگاه می کند ، اشک در چشمانش حلقه زده است ، برای رد گم کردن با اشاره آشیق به کارش ادامه می دهد ، بغض دارد 0

ادامه  0  داخلی  0  خانه پدر المیرا  0

المیرا به سرعت از جاهای مختلف عبور می کند و خود را به دم در حیات می رساند 0

ادامه  0  داخلی  0  خانه  جعفرخان  0

قیافه عصبانی و در هم آیتک 0

ادامه  0 خارجی  0اطراف  تپه  0

المیرا به جمع اضافه شده است ، همه با تعجب نگاهش می کنند 0 یوسف خودش را به المیرا می رساند و چیزی به او می گوید 0 المیرا از جمع جدا شده و خودش را با یوسف  به آنسوی تپه می رساند و گم می شود ، یوسف به تنهایی بازمی گردد 0 علی و آشیق وانمود می کنند  که در حال انجام بقیه نمایش هستند و علی بطرف پشت تپه حرکت می کند و آنجا با المیرا سوار اسبها می شوند 0یوسف کنار آشیق می رود 0

آشیق : اگه آیتک اومد سراغت بهش بگو رفتن طرف عثمانی ...

یوسف : آیتک با قادرخان  رفته شکار ،تو هم با اینا میری ؟

آشیق : بمونم تکه بزرگم گوشمه ...

یوسف : سفر به سلامت  ،، گفتی طرف آراز ...

آشیق : خودت مشغولشون  کن  ،،، آره آراز ...

یوسف : مسیر اصلیتون کجاست ؟ نه ،،،،، نمی خواد بگی ، نمی خوام از دهنم در بره ....

آشیق : من عاشق این اخلاقای توام ...

یوسف : برو دیگه ...

ادامه  0  خارجی  0 خارج روستای حسنلو  0

آیتک و سوارانش که از روستا خارج شده اند و به سرعت دارند می تازند 0

ادامه  0 خارجی  0 آنسوی تپه  0

آشیق ، علی و المیرا در افق می تازند 0

ادامه  0 خارجی  0 کنار دریاچه وان  0

نقی خان ایل را که در حال جمع کردن چادرهاست نظاره می کند 0 آقا ضیا به طرف او می آید 0

آقاضیا : خان رفتنی شدیم ؟

نقی خان : اینجا هوای خوبی داره ضیا ، اما دل ایل گرفته است ....

آقاصیا : شاید خبرایی شد خان ، منتظر نمی مونین ؟

نقی خان : عباس میرزا هم اگه قرار باشه کاری بکنه به کمک ماهاست که میتونه ، اگه  ایلات رو نداشته باشه تنهایی کاری ازش

             برنمی آد .....

آقاضیا : منظورم خبرایی از خود ایله خان ...

نقی خان : اتفاقی افتاده ضیا ؟

آقاضیا : نمی خواستم بیخبرتون بگذارم گفتم بمونه ........

نقی خان : ضیا میگی چی شده ؟                                                                                                                      52

آقاضیا : علی رفته دنبال المیرا ...

نقی خان : بی اجازه ضیا ؟

آقاضیا : گفتم من اجازه میگیرم ...

نقی خان : باید بهم میگفتی ، با کی رفته ؟

آقاضیا : تنها ....

نقی خان : چرا تنها ؟

آقاضیا : گفت یا المیرا رو می آرم یا نمی آم تو ایل ...

نقی خان : باید بهم می گفتی ....

آقاضیا : علی عاشق بود خان ، نمی شد جلوش رو گرفت ، تا حالاش هم بخاطر شما مونده بود ...

نقی خان : المیرا چی ؟ اونم می خوادش ؟

آقاضیا : یه جورایی منتظر شما بود که ....

نقی خان : ایل زنده است ضیا ، ایل زنده است ، فکر می کردم دیگه کسی از این ایل مثل قصه های خانوم ننه عاشق نمیشه ،، ایل هنوز

             هم داره نفس میکشه ضیا ،،،،،،،،، زنده باشی جوون ،،،،، زنده باشی علی ....

آقاضیا : اگه تا حالا هم نرفته بود بخاطر این بود که  اجازه بدین ....

نقی خان : علی می آردش ضیا ...

آقاضیا : منتظرشون نشیم ؟

نقی خان : نمی تونیم ، با عثمانی ها حرف زدم که امروز میریم ، نمی تونم به حرفم عمل نکنم ...

آقاضیا : اونا که دوست دارن ما بمونیم ....

نقی خان : راضی که نمی شدن کلی صغرا کبری چیدم تا راضی بشن ...

آقاضیا : علی فکر میکنه میمونیم اگه بیان و ...

نقی خان : چند نفر روبفرست نخجوان ، سر راهشون باهاش باشن و راهشون رو کج کنن به طرف آراز ، بیان و برسن اورمو تا اونجا

             ما هم باید بریم ....

آقاضیا : عباس میرزا هنوز نگفته کجا رو برامون در نظر گرفته ؟

نقی خان : باید بریم اونجا ، ببینیم تا چی پیش می آد ...

آقاضیا : پس بگم بیان خوی ؟

نقی خان : اون مسیر را بگیرن و بیان ، می تونن از ایلات و روستاهای سر راه هم پرس و جو کنن ...

ادامه  0  خارجی  0 بیرون روستای حسنلو  0

آیتک به روستا رسیده است 0همراهانش خیلی عقب مانده اند 0

ادامه  0 خارجی  0 جاده های مختلف  0

آشیق و علی و المیرا می تازند 0

ادامه  0 داخلی  0 خانه پدر المیرا  0

آیتک قوللوقچی را به کتک گرفته است 0پدر المیرا گریه می کند 0

ادامه  0 خارجی  0 تپه  0

عروسی همچنان ادامه دارد 0 آیتک خشمگین دنبال آشیق می گردد ، کسی خبر ندارد 0آیتک با همراهانش به طرف خانه یوسف حرکت می کند 0

ادامه  0 داخلی  0 خانه یوسف  0

یوسف در حال دوشیدن گاوهاست 0 در خانه بشدت باز می شود 0 آیتک و همراهانش وارد خانه شده اند ، دنبال یوسف می گردند 0 یوسف از طویله بیرون می آید 0

یوسف : چی شده آیتک خان ؟

آیتک : تو بهتر میدونی یوسف ...

یوسف : اگه میدونستم که نمی پرسیدم ...
آیتک : آشیق رضا کجاست ؟

یوسف : عروسی پسر ...

آیتک با شلاق می زند توی دهن یوسف 0 یوسف ساکت می شود 0

آیتک : بخوای ادامه بدی زبونت رو از حلقومت می کشم بیرون یوسف ، بگو اونی که تو عروسی با روی بسته می خونده کی بوده و

          الان کجان ؟

یوسف : من بی تقصیرم خان ....

آیتک : کی گفت تو مقصری ، گفتم بگو کجان ، د جون بکن ...

یوسف : دارن میرن به طرف آراز ، علی پسر میرحبیب المیرا رو به دستور نقی خان داره میبره تحویلش بده  ، نقی خان  اونجا

           منتظرشونه  ...

آیتک : مطمئنی چیزی نگفته نموند ؟

یوسف : مطمئن آیتک خان ....

آیتک به سرعت خارج می شود ، همراهانش شروع می کنند به زدن یوسف و به هم ریختن منزل  0یوسف   53 لبخندی بر لب دارد 0

ادامه  0 خارجی  0 جلو خانه پاشاخان  0

آیتک با ده سوار به سرعت راه افتاده اند 0

ادامه  0 داخلی  0  خانه یوسف  0

یوسف گوشه ای افتاده است 0 خونین و کتک خورده و مچاله شده  ، لبخندی بر لب دارد 0زن یوسف با عجله وارد خانه شده است ، از دیدن اوضاع متحیر و وحشت زده است ، دنبال یوسف می گردد ، بعد از پیدا کردنش اول به سر و روی خودش می زند و بعد به کمکش می رود 0

ادامه  0 خارجی  0 کنار دریاچه وان  0

ایل راه افتاده است 0

وورغون با یاشار و تارکان صحبت می کند 0

تارکان : خودت چی فکر میکنی وورغون ؟

وورغون : بهم گفت موقع حرکت ایل اگه بیام طرف تو و باهاتون راهی بشم یعنی که تو رو می خوام و اگه نیام ...

یاشار : اگه نیاد که تمومه ...

وورغون : اگه نیاد میره سراغ محمود ،،، اونا با طایفه شون  قصد دارن بمونن همینجا ...

تارکان : اگه اینجوریه که وورغون جان آماده شو که باید یه گوشه ای داد بزنی ...

نقی خان با مقامات محلی در حال صحبت کردن است 0  

نقی خان : اگر خدا بخواد و ایل سروسامان بگیره که حتما میام دیدنتون ...

ماحمیت پاشا : خان اونایی که اینجا میمونن عزیز ما هستن کاش شما هم میموندین ...

نقی خان : ما باید برگردیم کارای زیادی هست که باید بکنیم ، اگر شده چندصدسال هم طول بکشه یه روز دوباره باید سرزمین خودمون

             رو آزاد کنیم ...

ماحمیت پاشا : شما تو جنگ ما و روسها کمکمون کردین ، ما هم وظیفه داریم شما رو کمک کنیم و من قول میدم این کارو بکنیم ...

نقی خان : امیدوارم سرزمینتان همیشه سرسبز و ایمن باشه ...

یوزباشی : مردم ما ایل شما رو هرگز فراموش نمی کنن ، ایلی با کلاههای بزرگ سیاه ، قاراپاپاقها ...

نقی خان :  ما هم به احترام میهمان نوازی شما بعد از این همه جا خودمون را قاراپاپاق معرفی می کنیم ...

ماحمیت پاشا : هم همین حالا و هم هر زمانی که خواستین تصمیمتانو عوض کنین بدونین اینجا مثل سرزمین خودتونه و مردمی هستن

                  که  منتظر باز اومدن شمان ....

نقی خان : خدا شما رو از بزرگی کم نکنه ، سلامت بمونین و خوش ...

ماحمیت پاشا : سفر خوش و در امان خدا ، یوز باشی تا از خاک عثمانی خارج نشدین باهاتون می آد ...

نقی خان و ماحمیت پاشا  با چشمان گریان از هم جدا می شوند 0 ایل آرام آرام راه افتاده است 0 تعدادی از چادرها جمع نشده است و آنهایی که مانده اند ایل را بدرقه می کنند 0 وورغون به تاخت از همه جدا می شود و بالای تپه می رود و آنسوتر را نگاه می کند ، تنهاست ، سیبل برایش از دور دست تکان می دهد و بطرف چادر محمود میرود  0 وورغون پشت سر هم فریاد می زند 0 تارکان و یاشار از دور نگاه می کنند ، غم جدایی اجازه خندیدن نمی دهد 0 چشمهای گریان و گونه های خیس 0 وورغون به طرف مادرش می رود و در آغوش او

گریه اش اوج می گیرد  0

ادامه  0 خارجی  0 ایروان  0

آشیق آذوقه تهیه می کند 0طناب و خرت و پرت مختلفی هم می خرد 0

ادامه  0 داخلی  0 اطاقی در کاروانسرا 0

المیرا با نگرانی منتظر است 0

ادامه  0  خارجی  0 کاروانسرا  0

علی به اسبها می رسد 0 آشیق وارد می شود 0

ادامه  0 خارجی  0 جاده  0

آیتک از چند نفر سوالهایی می کند و بعد با همراهانش به تاخت دور می شوند 0

ادامه  0 خارجی  0 کاروانسرا  0

علی و المیرا و آشیق راه افتاده اند 0

ادامه  0 خارجی  0 جاده  0

ایل راه افتاده است ، جوانها ترانه ایروان یوللاریندا  را می خوانند 0 وورغون هنوز غمگین است 0

ادامه  0  خارجی  0 جاده  0

اسب المیرا روی زمین افتاده است 0 آشیق و علی نظاره اش می کنند 0 المیرا آنطرفتر ایستاده است 0

آشیق : شما با هم برین این دیگه نمی تونه ، من می مونم ...

علی : الان کجاییم ؟                                                                                                                                         54

آشیق : نزدیکیهای نخجوان ، بعدش هم آرازه ، سریع برین که دیگه راه زیادی نمونده ...

علی : اگه اونا بیان و برسن تو چکار میکنی ؟

آشیق : اونا اگه به حرف یوسف گوش کنن نمی آن این طرف میرن بسوی خاک عثمانی ...

علی : امکانشم هست حرفشو باور نکنه و بیاد طرف آراز ،،،، تو کی می تونی بیای اونور آراز ؟

آشیق : منم پشت سر شما دارم می آم ، اونور رود منتظرم بمونین ...

علی : می خوای بمونیم نخجوان تا یه اسب گیر بیاریم و با هم راهی شیم ...

آشیق : من که بچه نیستم اینقدر نگرانی ، تا اون بره و برسه و بفهمه سرش کلاه رفته و بخواد برگرده و برسه اینجا من ده تا آراز رو

         رد شدم و اومدم پیش شما ...

علی : مطمئن باشم آشیق ...

آشیق : آشیق رضا دوست داره تو عروسی علی پسر سیدحبیب بخونه ،، سید خدا برام دعا کنه عاقبت بخیر میشم ...

علی : منتظرت می مونم تا بیای ...

آشیق : برین تا دیر نشده ، یه چیزایی خریدم که برای گذشتن از آراز حتما لازمتون میشه ، این ساز منو هم ببرین ، دست شما که باشه

         من مطمئن ترم ، مواظب ساز من و خودتون باشین ...

آشیق رضا و علی همدیگر را بغل کرده و می بوسند وبه سختی از هم جدا می شوند 0المیرا به طرف آشیق میآید وافسار اسبش را می گیرد 0

المیرا : خان که بدونه کمکم کردی هموزنت طلا میده بهت ...

آشیق : همه عمرم با یه ساز زندگی کرد ، راضی ام ، تو دل آدما عشق که زنده بمونه آشیق رضا تو نعمته ...

المیرا : اونور آراز منتظرت می مونیم ...

آشیق : اگه قسمت باشه می رسم بهتون ...

علی : آشیق ما دیگه رفتیم ، خودتو  رسوندی ها  ...

آشیق : در امان خدا ، مواظب خودتون باشین ...

المیرا : به امید دیدار ...

آشیق رضا با رفتن علی و المیرا با چشمان گریان نگاهشان می کند 0

ادامه  0 داخلی  0 کاروانسرا  0

آیتک و همراهانش در کاروانسرا پرس و جو می کنند 0

ادامه  0  خارجی  0 خارج نخجوان  0

علی و المیرا نخجوان را پشت سر گذاشته و دور می شوند 0

ادامه  0 خارجی  0 ورودی نخجوان  0

آشیق در حال وارد شدن به نخجوان است 0 پشت سرش در افق سوارانی به سرعت نزدیک می شوند 0

ادامه  0 داخلی  0  خانه یوسف  0

زن یوسف در حال مرحم گذاشتن بر روی زخمهای یوسف است 0

ادامه  0 خارجی  0 ورودی نخجوان  0

آشیق رضا در محاصره آیتک و سوارانش  0

ادامه  0 خارجی  0 کنار آراز  0

علی و المیرا به کنار آراز رسیده اند 0 آب آراز زیاد است 0 علی از اسب می پرد زمین ، سریع وسایل داخل خورجین آشیق را می گردد ، طناب را درآورده و یک سرش را به درختی می بندد ، المیرا نگاهش می کند ، علی روی اسبش پریده و و در حالیکه سر طناب را در دست دارد با اسب به آراز می زند ، با جهد و تلاش زیاد از آراز می گذرد ، المیرا نگران نگاهش می کند ، به آن طرف آراز رسیده است ، از آب خارج می شود ، سر طناب را به درختی می بندد ، المیرا را نگاه می کند ، المیرا طناب را از درخت باز می کند و دور کمر خود میبندد ، سوار اسبش شده و خود را به آب می زند ، آیتک و سوارانش رسیده اند ، سوارها می خواهند تیراندازی کنند که آیتک نمی گذارد ،

آیتک : من مرده علی رو نمی خوام ، برام ارزشی نداره ، من زنده المیرا رو می خوام ، می خوام با خودم ببرمش  و اگر نشد شکسته

         شدن علی رو  می خوام ، المیرا باید بدونه اون چیزی بیشتر از من نداره ، اونوقت باهام برمی گرده ، اگه خودش برنگرده

         ارزشی   نداره بردنش ...

همگی  می ایستند و تلاش علی را برای کشیدن طناب المیرا نگاه می کنند ، علی تلاش زیادی می کند ، المیرا سعی زیادی می کند ، آب آراز زیاد است و تند ، اسب المیرا را آب می برد ، آیتک با نگرانی نگاه می کند ، طناب دستهای علی را بریده و خونین کرده و او همچنان به تلاشش ادامه می دهد ، المیرا به زحمت کناره های آب رسیده است ، علی با کشیدن طناب او را به کنار رود می کشد ، المیرا علی و دستهای خونینش را نگاه

 می کند ، لبخندی می زند ، علی می خندد ، المیرا چارقدش را دراز می کند ، علی چارقد را گرفته و المیرا را با کمک چارقد بیرون می کشد و از رود فاصله می گیرد  ، المیرا با چارقد دست علی را می بندد ، آیتک پشت  55

می کند ، با اشاره آیتک آشیق رضا را که بروی اسبی نشانده اند پیش می آورند ، آشیق را طوری بسته اند که مشخص نیست و انگار خودش روی اسب نشسته است 0 آیتک کنار رود می آید 0

آیتک : گمون نکنم دوست داشته باشی کسی رو که بهت کمک کرده بندازم تو آراز ..... آره ، خوب شناختیش آشیق رضاست ، اگه

          بخوای به حرفم گوش ندی و مثل یه بچه آدم المیرا رو تحویلم ندی اونوقته که با نامردی تو که همیشه از مردی خودت دم زدی

          بدن آشیق رضا طعمه ماهی های آراز میشه .....

علی کنار رود می آید 0

علی : من می آم و با تو مبارزه می کنم ، هر کی برد خانزاده المیرا با اون میره ...

المیرا : من خودم برای خودم میتونم تصمیم بگیرم  ، هیشکی حق نداره برای من تعیین تکلیف کنه ...

آیتک : تو دخالت نکن المیرا ، من و علی مبارزه می کنیم ، تو هم هر جور دلت خواست عمل کن ، علی بخاطر آشیق باید بیاد این

         طرف تا کسی بهش  نگه نامرده ...

علی می خواهد از آراز بگذرد 0المیرا جلو او می ایستد 0 علی می ماند 0

آیتک : چی شد علی همه مردونگیت همین بود ، فکر کردی دروغ میگم ،،، آشیق رو ببرین لب رود ،، خب حالا چی ، هنوز باور

          نداری که می ندازمش تو آب ؟ این همه از شجاعت و مردونگیت دم زدی حالا که چشم ایل رو دور دیدی همه فراموش شد ؟

          فکر می کنی به گوششون نمی رسه که علی ، جوون رعنای بزچلو به خاطر ترس از آیتک آشیق رضا  رو که بهش کمک

          کرده بود سپرد دست آراز و کنار کشید و نگاش کرد .....

علی در خود می پیچد ، به رود نزدیکتر می شود 0

المیرا : تو بدون شک اونقدر آشیق رو کتک زدی که قبل از رسیدن به اینجا جون از بدنش جدا بشه ، اگه اون نمرده  بگو تا چیزی بگه

          و حرفی بزنه .....

آیتک : اگه اون حرف نمی زد که می کشتمش ، درست ، اما اون خودش شروع کرد به گفتن اینکه شما اومدین اینطرف ، پس لزومی

         نداشت  بکشمش ...

المیرا : بگو چیزی بگه ...

آیتک : من حوصله این ادا و اطوار رو ندارم ، تا ده می شمرم و اگه به حرفم گوش نکنین می ندازمش تو آب ، اونوقت علی تو دیگه

         نمی تونی سرت رو تو ایل بالا بگیری ...

المیرا : نرو ،،،،،،،،،،،، نرو ،،، نرو  ، ، ، ، ، ،،،،،،،، بخاطر آشیق نرو ،،، اون مطئن بود که عشق زنده میمونه که مرد ...

علی : از کجا مطمئن بشم  که مرده...  

المیرا : آشیق رضا اگر نمرده بود هیچکس نمی تونست حنجره اش رو ببنده که داد نزنه ...

علی : حتی اگه شده فقط جسدش رو بیارم باید برم اونور ...

المیرا : اگه تو بری و بمیری  جسد جفتتون میمونه رو زمین ،،، جسد  آشیق رضا حیفه طعمه حیوونای کوه و دشت بشه ، بگذار

          بندازدش تو آراز ، اینجوری جسدش میره و میرسه به دریا ...

علی : اون می خواست تو عروسی من بخونه ...

المیرا : اگه بری اونوقت هر دو آرزوش به گور میره ،، هم آرزوی خوندنش  تو عروسیت چون دیگه مرده و نمی تونه  و هم آرزوی  

         سر گرفتن  عروسی تو چون تو هم میمیری  ،  نرو ...

علی : اگه نرم همه میگن ترسید  ...

المیرا : اگه تو کشته بشی من می افتم دست اینا ،،،،، می خوای بیفتم دست آیتکی که خون جلو چشاش رو گرفته .....

علی : المیرایی که من می شناسم دست اینا هم بیفته طوریش نمی شه  ...

المیرا : علی هم که من می شناسم  و  بخاطر غیرتش باهاش راهی شدم  آدم تر از اینیه که بخاطر غرورش من رو بده دست آیتک ،

           یا من اشتباه کردم و تو اونی نیستی که من می شناختم ...

علی : من غیر از غیرت غرور هم دارم ...

المیرا : غرور تو از غرور نقی خان بیشتر نیست که ، اون بخاطر ایل غرورش رو شکست و دست تنها با روسها درگیر نشد  تا ایلش

         رو اونا تارومار نکنن  ، تو هم الان وضعیتت مثل اونه ...

علی : اون صاحب ایلش بود من که صاحب تو نیستم !!!

المیرا : تا حالا شده  غیر از خودت به اونایی که دوستت داشتن هم فکر بکنی ؟ علی من ازت می خوام نری ، اگه بری و کشته بشی من

         هم خودمو می کشم  ...

علی می ماند 0 نگاه عاشقانه علی و المیرا به هم ،،، آیتک دیوانه وار نگاهشان می کند 0

با اشاره آیتک آشیق را کاملا لب آراز می آورند ، آیتک شروع می کند به شمردن ، تا نه شمرده است 0علی

می خواهد برود آنسوی آب 0

المیرا : آیتک ، خانوم ننه که مرد به من گفت  برم و ایل رو پیدا کنم ، اما قبل از رفتنم گفت برم سراغ قادرخان ،، میدونی چرا چون ،،،

         علی نرو ،،،، چونکه دایی پاشا رو اون قصدا کشته بود ،،، به خانوم ننه که اینو گفته بودن از درد دوری ایل و درد پسرش دق

          کرد و مرد ،،، من که داشتم می اومدم قادرخان با تو بود ، نتونستم انتقام خانوم ننه و پاشاخان رو ازش بگیرم ، تو که دم از

          بزچلو بودن و غیرت می زنی ، جونتو نده دست علی ، میدونی حریفش نمیشی ، اگه چیزی از غیرت تو وجودته برو سراغ

          قادرخان ،،، نذار تا آخر عمرت انگ بی غیرتی بخوره رو پیشونیت ...                                                             56

آیتک ناخواسته  ده را می گوید و بزانو درمی آید ، آشیق رضا را می اندازند توی آب 0 علی تا زانو وارد آب آراز می شود و  پشت سر هم فریاد می زند ، المیرا رویش را بر می گرداند جسد آشیق را آب با خود می برد 0 صدای آشیق روی تصاویر گریان علی و المیرا که ترانه " آراز آراز خان آراز "  را می خواند 0آیتک با چشمانی گریان رفتن علی و المیرا را نگاه می کند 0

داخلی  0 شب  0  خانه یوسف  0

لالا زن یوسف بالای سر او نشسته است 0 یوسف یهو بهوش آمده و شروع می کند به هزیان گفتن 0

لالا : چیه یوسف جان ، چیه قربونت برم ، ببین منم ببین ، چی شده آخه ...

یوسف : من به آیتک خان گفتم اونا رفتن به طرف آراز ، دروغ گفتم ، آخه اونا رفتن طرف خاک عثمانی ، رضا نگفت خودم فهمیدم ...

لالا : نترس فدات بشم ، آیتک خان که برگشت خودم بپاش می افتم که از سر تقصیراتت بگذره ...

یوسف : من که نگران خودم نیستم ، من نگران اونام ...

لالا : اونا طوریشون نمی شه ، آیتک خان که بره بطرف آراز اونا میرن و می رسن به عثمانی ...

یوسف : پس چرا من خواب دیدم آیتک خان داره میره طرف خاک عثمانی ؟ هان ؟

لالا : خواب که مهم نیست قربونت برم ، خودت که داری میگی خواب ...

یوسف : یعنی اونا به دست آیتک خان نمی افتن ...

لالا : اگه خدا بخواد نه ...

یوسف : یعنی خیالم راحت باشه ...

لالا : خیالت راحت ،،، خدا ما رو هم از دست این روسا نجات بده ...

خارجی  0  روز  0 مرز  0

ایل از خاک عثمانی خارج می شود وبطرف اورمو حرکت می کند0 نقی خان با یوز باشی خداحافظی کرده و از او جدا می شود  ، نماینده عباس میرزا به استقبال آمده است 0

نماینده عباس میرزا : اوز   تورپاقی یان     خوش   گه لدین   نقی خان ...

نقی خان : یاشاسین ،،، خوش   گوردوک ....

نماینده عباس میرزا : ساغ اول ، ساغ یاشا ،،، ائل  نه   حالدا ...

نقی خان : آزالیب    آمما   آیاغی   اوسته دی .....

نماینده عباس میرزا : بو   ائلین    بئلی     بورکولمه ز ....

نقی خان : بیزیم    ائلین   یئری   هارا   اولدو ؟

نماینده عباس میرزا : ائل    اوزون   تاپاناجاق     بیزده   ائله    بیر   یئر   تاپاریق  خان ....

خارجی  0  روز  0  جاده  0

المیرا سوار بر اسب و علی پیاده کنار اسب  در امتداد آراز حرکت می کنند ، هر دو در فکرند و غمگین 0

ادامه  0 داخلی  0 کاروانسرا  0

آیتک مثل دیوانه ها این طرف و آنطرف می رود ، مست کرده است 0

داخلی  0 شب  0  منزل خان ماکو  0

نقی خان با نماینده عباس میرزا صحبت می کند 0

ادامه  0 داخلی  0 آسیابی بر سر راه 0

علی و المیرا میهمان آسیابان و همسرش هستند 0

آسیابان : از آراز گذشته بودن ، گفتن همه ایل نتونست بگذره ، قرار شده بود اونا برن طرف خاک عثمانی ...  

روز  0 خارجی  0  جاده  0

ایل براه افتاده است 0 بطرف اورمو در حرکت است 0

ادامه  0 داخلی  0 آسیاب 0

علی و المیرا خداحافظی کرده و در امتداد آراز حرکت می کنند 0

ادامه  0 خارجی  0  بیرون کاروانسرا  0

آیتک با چشمان اشک آلود به طرف شمال در حرکت است ، تنهاست ،  گاهگاهی بر گشته و مدتها پشت سرش را نگاه می کند 0

ادامه  0 خارجی  0 چمنی در مسیر 0

ایل برای ناهار اطراق کرده است 0

شب  0 خارجی  0 کوهستان  0

علی کنار چوپان نشسته است ، المیرا با زن چوپان وارد چادر می شوند 0 چوپان نی می زند و علی غمگین میخواند 0

چوپان : صدای خوبی داری جوون ، اونام خوب می خوندن ، رفتن که از ماکو برن برسن به ایلتون تو خاک عثمانی ...

روز  0 خارجی  0 حومه خوی  0

ایل از خوی در حال فاصله گرفتن می باشد 0

ادامه  0 خارجی  0 حومه  ماکو  0                                                                                   57

علی و المیرا به باقیمانده ایل رسیده اند 0

بابک : تا اونا از عثمانی برگردن به دستور مهدی خان موندیم اینجا ، گفتیم اونام بالاخره برمی گردن ، برگشتن و راه افتادن طرف

         اورمو ، ما هم که تا اونا برسن اینجا سر و سامان گرفته بودیم و یه تعداد از طایفه مون هم تو عثمانی مونده بودن موندیم همینجا

          ،،، علی هنوز خان از مرگ خانوم ننه چیزی نمی دونه ،،، المیرا خانوم خودش بهش بگه  ......

ادامه  0 خارجی  0 جاده  0

آیتک ژولیده و درهم ، همچنان تنها ،  در جاده جلو می رود 0

ادامه  0 خارجی  0 باقیمانده ایل در حومه ماکو 0

علی و المیرا با چند سوار دور می شوند 0

ادامه  0 داخلی  0 مقر حکومتی اورمو 0

نقی خان و آقاضیا و بیگلربیگی با فرستاده عباس میرزا در حال گفتگو هستند 0

نقی خان : تا حالا اگه از افشارهای ارومو کسی اونجا نوکرا و احشامشو می فرستاده به ما مربوط نبود اما الان که کل منطقه رو به اسم

             ایل قاراپاپاق کرده ان فقط خودمون تصمیم گیرنده اونجا خواهیم بود ....

فرستاده عباس میرزا : البته که همینطوری هم میشه ،، گفتم به مقدم های مراغه هم بگن دیگه نیان اونجا ...

ادامه  0  خارجی  0 جاده  0

ایل در حال دور شدن از اورمو می باشد 0 با مشاهده دریا تعدادی از جوانها خودشان را به آب می زنند که شوری آب دریا باعث سوزش چشمهای آنها و بلند شدن فریادشان می شود 0 همانطور که ایل به ادامه دادن راه میپردازد در مسیر تعدادی در جاهای مختلف مثل جلبر و حیدر آباد سکنی گزیده و ایل از طرف حیدر آباد بطرف دشت سولدوز حرکت می کند 0

ادامه  0  خارجی  0 علی و المیرا و سواران همراهشان از طرف بالای برکه حسنلوی فعلی بسوی انتهای دشت سولدوز رفته و دوباره باز می گردند 0

روز  0  خارجی  0 دشت سولدوز  0

ایل وارد دشت سولدوز می شود 0 نقی خان و آقاضیا بالای تپه ای ایستاده و نگاه می کنند 0 چند سوار در حال نزدیک شدن هستند 0

نقی خان : ضیا اینایی که دارن می آن اولین کسایی هستن که داریم تو این سرزمین تازه دیدارشون می کنیم خدا کنه دیدنشون باعث

             خوشی و خوشحالی ایل بشه ...

آقاضیا : اینشالا ....

نقی خان : دشت پر آییه ،،، سولو دوز ،،، اسمشو بذار سولو دوز ،، به بوستاچی بگو دو برابر بوستانمون  گل بکاره  ...

سوارها نزدیک شده اند 0 علی و المیرا هستند 0 نقی خان و تقریبا تمامی ایل به طرفشان هجوم می برند 0 لبخندها و خنده هاو گریه ها و آغوشها و ............

نقی خان و المیرا تنها و قدم زنان دور می شوند 0

چادرهای ایل برپا می شود 0

نقی خان و المیرا کنار چادری که برای خان در حال برپاشدن است رسیده اند ، نقی خان آقاضیا را که در همان نزدیکی در حال نظارت بر کار برپاشدن چادرهای طایفه اش می باشد صدا می کند 0

نقی خان : ضیا دوست دارم یکی از بهترین چادرها را برای المیرا و شوهرش هدیه بدم ، تو چی می خوای براشون بدی ؟

آقاضیا : خب اگه داماد اونی باشه که من دوست دارم هر چی بخوان ؟

نقی خان : داماد اونی نیست که تو دوست داشته باشی ضیا ، داماد اونیه که المیرا دوست داره ...

المیرا سرش را پایین انداخته و دور می شود 0

آقاضیا : اینجوریم باشه همونی میشه که من گفتم خان ...

نقی خان : پس تو از اولشم میدونستی دل المیرا گرو علی بوده  نه ...

آقاضیا : خان اگه اجازه بدین بگم  چادری رو که گفتین  براشون برپا کنن ....

نقی خان : ایل عروسی می خواد ضیا ، بهترین عروسی رو براشون می گیریم ...

روز  0 داخلی  0 چادر نقی خان  0

میرزاابراهیم خطبه عقد علی و المیرا را می خواند 0

شب  0 خارجی  0 لب رودخانه گادار  0

علی و یاشار و وورغون قدم می زنند 0

وورغون : اگه گادار میره و میریزه به دریا بهتره منم خودم رو بندازم توش تا از این وضعیت راحت بشم ...

یاشار : باز چته ماتم گرفتی ؟

علی : من میدونم ، غصه این رو می خوره که من و تو رو حرفمون نموندیم و داریم زودتر از این که این کسی رو برا همسری پیدا کنه

        ازدواج می کنیم ، نه وورغون ؟

وورغون : خیلی نامردیه ...                                                                                                                            58

یاشار : که داریم آدم میشیم و زن می گیریم ؟

وورغون : ما قرار گذاشته بودیم با هم ازدواج کنیم نه ؟

یاشار : گرفتیم تو صد سال دیگه هم زن نگرفتی ما دو تا گناهمون چیه ؟

علی : میدونی وورغون ایراد تو چیه ؟

وورغون : بگو بدونم ...

علی : تو عاشق نیستی ...

وورغون : خوبه تا حالا عاشق صد نفر شدم ها ...

یاشار : اینو راست میگه ، اونا زنش نشدن ...

علی : نه ، نه به این نمی شه گفت عشق ،،، فقط تو ازشون خوشت اومده بوده ،،،، اگه عاشقشون بودی که ولشون نمی کردی ، یا

        بهشون  می رسیدی یا که ....

یاشار : یا هم که بی خیال زن گرفتن میشدی .......

وورغون : آدم زن نگیره انگار دنیا هم نیومده ...

علی : ازدواج آدمو کامل می کنه ...

یاشار : نظر سولماز هم همین بود ....

وورغون : همه کسی رو دارن که راجع به اون حرف بزنن غیر از من بدبخت ، آی خدا ...

وورغون خودش را می اندازد داخل رودخانه ، آب تا بالای زانوهایش می رسد 0 علی و یاشار می خندند 0

یاشار : وورغون عزرائیل هم ازت فرار میکنه ...

وورغون : انگار سیدقیزی راست میگه که قسمت نباشه آدم  خودش جونشو هم نمی تونه  بگیره ، چه برسه به زن گرفتن ...

روز  0  خارجی  0  کوه سولطان یاغیب  0

وورغون با اسبش به دره سولطان یاغیب رسیده است 0 سامال کوزه اش را دارد از چشمه آبی که از کوه سرازیر می شود پر می کند 0 وورغون به طرف سامال می رود و با دیدنش مات و مبهوت نگاهش می کند 0 زیبایی سامال حیرانش کرده است 0 سامال هم چشم در چشم وورغون می دوزد و چند لحظه ای از جایش تکان

 نمی خورد ، کوزه از دستش می افتد داخل چشمه اما نمی شکند ، سامال به خودش می آید و از  اینکه کوزه افتاده ولی نشکسته خنده اش می گیرد 0 وورغون آرام آرام به طرفش می رود 0 سامال خنجری را از کمرش درآورده  و بطرف وورغون می گیرد 0

سامال : اگر   بی ی     پیش  ه      لد   ده ده م  ......

وورغون : نه   اولدو .....

سامال : چه  دالای ....

وورغون : آی    قیز   بو   نه    دیلیدی     دانی شیرسان  ؟

خالد برادر سامال به سرعت از اسبش که تازه به آنجا رسیده است بر زمین پریده و بطرف وورغون حمله می کند و با او درگیر می شود 0 همدیگر را خوب می زنند 0 وورغون داد می زند و دوستانش را صدا می کند ، خالد هم همین کار را می کند 0 در عرض چند ثانیه دوستان وورغون و دوستان خالد روبروی هم صف می کشند ، لحظات زیادی به تماشا کردن هم می گذرد ، از هر طرف دو سه نفری به محل تجمع افراد ایل می روند و لحظاتی بعد بیگلری بیگی و آقاقادر که با زبان ایماء و اشاره  با هم صحبت می کنند جوانهای هر دو طرف را به سوی ایل برگردانده و هر دو در کنار هم و سوار بر اسبهایشان به تاخت دور می شوند 0

شب  0  داخلی  0  چادر نقی خان  0

نقی خان ، آقاضیا و تعدادی از ریش سفیدهای قاراپاپاق با نماینده اورمو و قادرآقا و چند ریش سفید کرد نشسته اند و با کمک نماینده اورمو که زبان هر دو طرف را می داند با هم صحبت می کنند 0

روز  0  خارجی   0 روستای بالیقچی  0

افراد ایل کرد در حال برپا نمودن چادرهایشان می باشد 0

ادامه  0 خارجی  0 بالای تپه  0

وورغون و علی و یاشار روی تپه نشسته اند 0

وورغون : اگه با این ازدواج نکنم میمیرم ...

یاشار : بازم که این مرد ...

وورغون : نه بخدا این دفعه دیگه واقعیه واقعیه ...

یاشار : مثل همیشه ...

علی : نه یاشار از ریخت و قیافش معلومه که این سری فرق میکنه ...

یاشار : تو دیگه چرا گول ظاهر اینو داری میخوری ...

وورغون : نه که حال خوبی دارم تو هم با این چرندیاتت بیشتر حالمو خراب کن ها ...

یاشار : اوه اوه اوه  ،،،،، علی این رو داره گریه می کنه ...

علی : سربه سرش نگذار یاشار ،،، وورغون پاشو یه سر بریم طرفای سولطان یاغیب ...

وورغون : مرگ من راست میگی ؟                                                                                                               59

علی  : پاشو دیگه ...

یاشار : علی جدی ؟

علی : نمی آی ؟

وورغون : نیاد هم خودمون می ریم ...

یاشار : چرا می آم ، نیام میره همه جا جار میزنه یاشار از کردا ترسید نیومد ...

وورغون : برو بابا ، چرا بگم ، مگه اونا ترس دارن ...

یاشار : می بینم نمی ترسی و روزی صد دفعه بهشون سر میزنی ...

وورغون : خالد بهم حساس شده ، نمی خوام دست روش بلند کنم ، فردا که برادر زنم شد روش نمی تونم نگاه کنم ...

یاشار : اون تو رو نزنه نمی خواد تو اونو بزنی ...

وورغون : علی بریم بابا ، حرف زدن با این دیوونگیه ...

علی : بریم ، اما حرف آخر مال ...

وورغون : حرف آخر مثل همیشه مال توئه ....

وورغون راه افتاده است ، به سرعت از تپه سرازیر شده پایین 0

یاشار : چقدر هم طفلی معصوم شده ...

علی : ایناست که وادارم می کنه بگم این سری فرق میکنه ...

یاشار : خدا میدونه ...

ادامه  0 خارجی  0 دامنه سولطان یاغیب  0

علی و یاشار و وورغون به چادرهای ایل مامش نزدیک می شوند 0 قادرآقا به پیشوازشان آمده و از آنها پذیرایی می کند 0 وورغون با نگاهش دنبال سامال می گردد ، شیرین سامال را خبر کرده است اما خالد برادرش وادارش می کند برود داخل چادر ، وورغون مغبون و افسرده رفتن سامال را نگاه می کند ، یاشار خنده اش گرفته است 0

شب  0  داخلی  0  چادر وورغون  0

وورغون با مادرش صحبت می کند 0

ادامه  0 داخلی  0 چادر نقی خان  0

نقی خان با مادر وورغون صحبت می کند 0

روز  0 خارجی  0 صحرا  0

وورغون تنهاست ، روی سنگی نشسته است و برای خودش ترانه می خواند 0

نقی خان و قادرآقا شکار می کنند 0 نقی خان صدای وورغون را می شنود و با قادرآقا بطرف او می روند که در راه برایش  مساله وورغون را مطرح می کند 0

شب  0  داخلی  0 چادر خالد برادر سامال  0

ایلچی های وورغون در کنار ریش سفیدهای مامش نشسته اند 0

روز  0 خارجی  0 تپه  0

عروسی وورغون و سامال و یاشار و سولماز و علی و المیراست  0

روز  0 خارجی  0 دشت سولدوز  0

صبح اول وقت است ، زندگی شروع شده است 0 هر کس در حال انجام کاریست 0 گرگهای علی پایین کوه در حال دویدن هستند 0

دوعقاب در آسمان در حال پرواز کردن می باشد0

                                                                                                پایان 0

                                         علی قبچاق 0          

                               سولدوز 0 آذربایجان 0ایران 0

                                                                                                      02/12/85

                                                                                                    60