متن فیلمنامه : لا ...

فیلم نامه : لا

تقدیم به روح رشدیه ، ستارخان ، چه گوارا ، بهرنگی و شریعتی  .

                                                             شب . خارجی . نامشخص .

                                                             همه جا را مه گرفته است .

                                                             دو نفر فیلمبردار آویزان از نخ فیلم می گیرند .

                                                             دستهائی نخ ها را بازی می دهند .

                                                             علی در حال گریختن از فیلمبرداران آویزان از نخ است .

                                                             علی به یک بقعه قدیمی متروکه رسیده است .

                                                             دکتر علی شریعتی پیرشده با موهایی بلند و کاملا سفید روی گنبد پرچمی را نصب می کند .

دکتر علی شریعتی پیر : عرب جاهلی همه روزگارش در جنگ گذشت . وقتی دو نیرو ، دو قبیله ، دو دسته با هم در حال جنگ بودند تا یکی

                             پیروز نمی شد جنگ ادامه داشت . گاهی جنگ به ماههای حرام ختم می شد ، در ماههای حرام نباید جنگ باشه . اعراب

                             بر سر چادر رئیس قبیله پرچم سرخی می زدند که یعنی ماه حرام است و پس از آن جنگ ادامه خواهد یافت .

                             بر سر گنبد حرم عباس در کربلا پرچم سرخی است .

                             آخ که اگر این سالهای حرام بگذرد . 

                                                             شب . داخلی . اتاق خواب .

                                                             علی از خواب می پرد .

                                                             عصر . خارجی . کوهستان .

                                                             علی از وسط جاده خاکی نفر روئی از طرف کوهستانی با مراتع سبز به سوی شهر کوچکی

                                                             که به نظر می رسد دو سه کیلومتری دورتر قراردارد در حرکت است .                                                           

                                                             هوا آرام آرام دارد تاریک می شود .

                                                             صدای پرندگان کوهستان را پر کرده است .

                                                             علی رو به کوهستان و عقب عقب بطرف شهر در حرکت است .

                                                             گرگی وسط جاده خاکی ایستاده و مسیر حرکت علی را نگاه می کند ، علی با برداشتن هر

                                                             قدم از گرگ دورتر می شود .

علی : دده قورقود گفته گرگ خوش یمنه . تو خوش یمنی گرگ پیر . آره دارم می بینم پیر شدی . حتم دارم توله هات چشم به راهتن چیزی

         ببری براشون . شکار خوبی داشته باشی .

                                                             شب . خارجی . پشت بام .

                                                             علی زیر نور لامپ آویزان شده ای روی صندلی نشسته و کتاب می خواند .                                                           

                                                             علی ستاره ها را نگاه می کند و همراه با گوینده اشعار تورکی که صدایش از واکمن پخش

                                                             می شود دیکلمه ای را زمزمه می کند . این دیکلمه در صحنه های بعدی هم _ تا صحبت

                                                             کردن علی با چوپان _  شنیده خواهد شد .

علی و صدای آشیق : آی آشیق / سنی تارین آی عاشیق / تاتلی تارین طاخچادان ائندیر / کوینه ییندن چیخادیب شوق ایله باس باغریوا دیندیر /

                           بیزه بیر / بیزه بیر تازه ناغیل / بیر تازه سوز سؤیله بوسازدان / عاشیقا عاشیق اولان ائلله ریوی بیرده سئویندیر / شاققالا

                           کؤهنه ناغیل لاردا اولان آژداهانی / بیر اوچون وئرمه گه سو مینلر ایله جان آلانی / نه زامان / نه زامان دئو جانینی ساخلی

                           یاجاخدیر شوشه ده / ال اوزاد شیشه نی سال / نعره تب جامینی سیندیر جانین آل / باشقادان بیر هاوا چال / یئنی دن بیر

                           هاوا چال / آیری دان بیر هاوا چال / داش هاواسی / قیش هاواسی / ایکی قارداش هاواسی / آندی لی یولداش            1

                           هاواسی / ائله وور / ائله وور زخمه نی سیمدن قور آچیلسین / آلوو اولسون / عالمه شعله یاییلسین / بو قوروموشلار

                           آلیشسین / لحی قاخسین/ سو بولانسین / قورویا یاش دا قاریشسین / اوتونان های کوی اوجالسین / هاردا  کار  واردی

                           ائشیدسین / نه کی لال وارسا دانیشسین / یئنی دن بیر هاوا چال / یادا یادلاردا دیریت / یادا یادلاردار دیریت اونودولموش

                           آیاغ آلتیندا ازیلمیش ائللیوین تاریخینی / بیرده تاریخ ده کی دستانلارا جان وئر / جانی وار / بیرجه تکان وئر / بیزه چال

                           آرزو گونوندن / بیر او گوندن کی چنلی بئل ده آلاچیغلار قورولا  / طوفان اولا / چای -  بولاغ طوغیان ائدیب چیمخیرالار

                           / قایناشالار / اولکه دن یاب باغرینا آخدیغی آخلار قان اولا / اوبالار تیکی له / آتلار کیشنی یه / قویونلار مه لی یه /

                           کهلیک ته ری یه / ایتی قیلینجلار اوینایا هاوادا / شاهین ایگیت شکار توتا یووادا / سیلدیریم داشقایا آد تاپباغا بیر جولان

                           اولا / ایلدیریملار شاخا / داشلار سینا / باشلار یاریلا / مرد ایگیت نعره سی نه ، خان پاشالار حیئران اولا / قه نیمی نه قان

                           قوستوران مظلوملار آرخاسی / ظالیملارین یوواسینا اود ووران / گوجلو ، قورخماز ، دلی لر ییغناغی بیر میئدان اولا / قار

                           کولک قاپینی چیرپا / یئل ده چارداغی ییخا / تولکو ، چاققال یئرینه ، قافلان اولا ، اصلان اولا / بئللی احمدلر ، دمیرچی

                           اوغلولار ، عیوض بانی لار ، همی ده نیگارلار / قوچ کوراوغلو ایله چادیردا ییغیشان دوران اولا / اوندا / اوندا ظلمتده

                           گونش پارلی یاجاق ، نور ساچاجاق / مرد ، نامرد سئچیلیب اوندا / اوندا قورخاغ قاچاجاق .                                                                                   

                                                             ادامه . جاهای مختلف .

                                                              علی از خیابانهای مختلفی عبور کرده و در نهایت به طرف قبرستان خارج از شهر حرکت

                                                              می کند .

                                                              صدا دیکلمه روی تصاویر شنیده می شود .

                                                             ادامه . قبرستان .

                                                             علی کنار قبری که روی آن نوشته شده آشیق علی بالابان نشسته است و نقاشی می کشد .

                                                             روی تپه کنار قبرستان گوسفندان می چرند .

                                                             در تمامی صحنه های شب قبل _ از کتاب خواندن علی _ خیابانها و قبرستان صدای دیکلمه

                                                             در فضا پیچیده است .

                                                             چوپان به علی نزدیک می شود .  

                                                             چند شمع روشن کنار قبر قرار دارند .

                                                             چوپان روی سنگ قبری نشسته و واکمن را نگاه می کند .

علی : فکر کردی مرده ها از قبر دراومدن ؟

چوپان : خیلی ها مرده هاشون یادشون می افته غیر روز پنجشنبه می آن قبرستون . دله دیگه . بعضی هام قرصاشون تموم می شه می آن .

علی : من کدوم یکی ام ؟

چوپان : چرا ترانه گوش نمی دی ؟

علی : خوشت می آد ترانه گوش بدی ؟

چوپان : نه ، این صداش قشنگه . شعرشم قشنگه .

علی : این که نمی خونه !

چوپان : وقتی همه زندگیت تو کوه و دشت بگذره صداها برات می شن رفیق و همدم . صدای پرنده ، گوسفندا ، سگ . صدای شرشر آب ،

           باد یا بیل زدن زارع تو زمینش .

علی : پس یه پا کارشناس صدایی تو ؟

چوپان : این صدای قشنگی داره . آهنگ داره شعرش .                                                                                                         2

                                                             چوپان با واکمن بازی می کند و گوش می دهد .

علی : چکار باید کرد گوسفندا از گله در نرن ؟

چوپان : گوسفندا از یه چشمه آب بخورن ، هر روز خدا ، در نمی رن ، گمم بشن برمی گردن به همون جا .

علی : راهش اینه پس .

                                                             چوپان نزدیک شده و نقاشی علی را تماشا می کند .

چوپان : این کیه ؟

علی : زیر خاک خوابیده .

چوپان : خدا رحمتش کنه . چیه تو بود ؟

علی : دوستم .

چوپان : رفیق خوب نعمته . رفیق کهنه نعمته . سنگش تازه نیست .

علی : نعمتی بود .

چوپان : فاتحه بخون .

                                                             شب . خارجی . نامشخص .

                                                             همه جا را مه گرفته است .

                                                             دو نفر فیلمبردار آویزان از نخ فیلم می گیرند .

                                                             دستهائی نخ ها را بازی می دهند .

                                                             علی در حال گریختن از فیلمبرداران آویزان از نخ است .

                                                             شب . داخلی . منزل پدری علی .

                                                             علی دارد ساکش را مرتب می کند .

                                                             مادر با نایلونی در دست از آشپزخانه وارد حال می شود .

علی : ننه من راه پره از غذاخوری ...

مادر : از اونا بخوری مسموم شی ؟

علی : اون دوره شما بوده شاید .

مادر : الانشم اینجوریه .

علی : بهداشت اجازه نمی ده غذای بد و کهنه بدن خورد مردم .

مادر : اینا حرفن . وسایلت جا نمونه .

علی : دده هنور سر کاره ؟

مادر : گفت قبل از ساعت ده خودم می آم دنبالش .

                                                             صدای بوق ماشین از بیرون .

علی : مثل همیشه زودتر اومد . من رفتم .

مادر : در امان خدا . مواظب خودت باش مادر .

علی : خداحافظ .

                                                             ادامه . جلوی درب منزل .

                                                             آبی پاشیده می شود .                                                                                     3

                                                             مادر با چشمانی خیس به درب خانه تکیه داده و رفتن تاکسی را نگاه می کند .

                                                             ادامه . داخل تاکسی .

                                                             پدر رانندگی می کند .

علی : سیبا رو می خوای چکار کنی ؟ مهر شده ها .

پدر : فعلا مشتری نداره . شاید بزنم سردخونه .

علی : شرمنده نتونستم بمونم کمکت کنم .

پدر : درسات رو بخونی کافیه .

علی : گفتم پیر شدی عصای دستت باشم .

پدر : پیر پدرته بچه .

علی : حالا جدا از شوخی ، اوضاع آب منطقه روزبروز بدتر می شه ، بفروشی بهتر نیست ؟

پدر : تو این رکود کی پولش رو خرج باغ و باغچه می کنه ؟ تهران که هستین یه کار کنین اون بالایی ها بفهمن دریامون خشک شده ، اونم بلا

        نشه بیفته جون زمینا .

                                                             ادامه . ترمینال شهرستان .

                                                             علی از تاکسی پدرش پیاده شده و خداحافظی کرده و حرکت می کند .

                                                             آرامش خاصی در ترمینال برقرار است .

                                                             روز . خارجی . ترمینال غرب تهران .

                                                             علی از اتوبوس پیاده می شود .

                                                             شلوغی ترمینال و گم شدن علی لای جمعیت مشهود است .                                    

                                                             ادامه . سر در دانشگاه تهران .

                                                             علی وارد محوطه دانشگاه می شود .

                                                             ادامه . داخلی . کلاس درس .

                                                             کلاس درس پر است از دانشجویان نشسته روی صندلی هایشان .

                                                             تصویر دکتر علی شریعتی بر دیوار انداخته شده است .

                                                             استاد سلامت از روی کاغذی می خواند .

استاد سلامت : روزی این جهان شاهد حیرت زنده یک رویداد خارق العاده شد ، معجزه ای که به چشم می دید و باور نمی کرد . در میان

                   بی شمار آدمک های کوکی که شکلشان ، صداشان و خط سیرشان و پیچ و خم و رفت و برگشت و میدان و میزان نمایش و

                   اندازه کر و فرشان هم از پیش معین شده بود و در ساختمانشان تعبیه شده بود و طبیعتاً قابل پیش بینی و همگی بسته نخ های

                   نامرئی و سر نخ ها همه در دست دیگری ، ناگهان ، جهان با شگفتی ، دید که یکی از همین ها عصیان کرد ! دیگر فرمان نمی برد

                   ، امر و نهی های کارگردان غیبی را ، دستی را که پشت صحنه پنهان است و سر تمامی نخ ها را به دست دارد ، اطاعت نمی کند

                   . از خطی که برایش تعیین شده بود ، خارج شد ، منع را شکست ، از حکومت قدرت حاکم بر همه ، سر پیچید و خودمختار شد

                   . آدمک ها همه به اقتضای " قضا  " یی که بر آن ها می رسد و  " قدرتی  " که در ساختمان هر کدام از پیش تعبیه کرده اند ،

                   همچنان می چرخند و تنها او است که زنجیر گسسته و به خواست خویش در جولان است . به قضای اراده خویش حرکت     4

                   می کند و در تقدیر پیش ساخته خویش دست می برد و آن را تغییر می دهد ، از هر مرزی می گذرد ، هر حدی را می شکند ،

                   نظم را به هم می ریزد ، در کار دیگران نیز فضولی می کند ، شگفتا ، بر گردن آدمک های دیگر نیز نخ فرمان می بندد و آن ها را

                   در پی خویش می کشاند ، همه را به بازی می گیرد ، از راه بدر می کند ، راه می برد ، جهت دیگر می گیرد ، جهت دیگر

                   می دهد ، خود را بازآفرینی می کند ، در ترتیب صحنه دست می برد ، و می کوشد تا آن را بدلخواه تغییر دهد ، استخدام می کند

                   ، ویران می کند ، سد راه دیگران می شود ، راه تازه بدعت می نهد . چه اتفاق افتاده است ؟ این خدا است که در هیأت آدمکی به

                   زمین آمده است ؟ نه ، یکی از آدمک ها ناگهان به  " خود  " آمده است ، چشمانش باز شده است ؛ آدمک ، ناگهان چشم گشود

                   ، دید ، خود را شناخت ، خودآگاه شد ، دید که آدمک است ، زشتی های خویش را حس کرده ، پس زیبایی را شناخت ، اسارت

                   خویش را یافت ، پس آزادی را خواست ، خود را بنده دید ، پس خدا را جست ، آدمک بینا شد ، عصیان کرد ، آدم شد . آگاهی 

                   یافت و آزادی و آفرینندگی و سالاری و رهبری و در عین حال ، از نظر وجودی دگرگونی جوهری در او پدید آمد .

                   دکتر شریعتی قلم و بیان فوق العاده ای داشت . ممنون از علی . امیدوارم تحقیقت کامل تر بشه . موضوع تحقیق آزاد که باشه از

                   هر دری سخنی پیش می آد . این هم محسنات خودش رو داره . در کل باید یادمون باشه روش تحقیق هست که موضوع درس

                   ماست ،  من نمره رو براساس رعایت اصول روش تحقیق خواهم داد . ناصر تو چکار کردی ؟

                                                             روز . خارجی . استادیوم آزادی .

                                                              استادیوم پر است از تماشاگران دو تیم فوتبال تراکتورسازی و استقلال .

                                                              چند نفر با لباس آذربایجانی مشغول رقص لزگی هستند .

                                                              علی ، کریم و دوستانش روی صندلی نشسته اند ، هیجان خاصی بر فضا حاکم هست .

                                                              در گوشه ای چند نفر با هم درگیر شده اند .

                                                              تماشاگران تراکتورسازی کبوترهای رنگ شده قرمز را به هوا پر می دهند .

                                                              تماشاگران استقلال کبوتر قرمز رنگی را سربریده و به وسط زمین بازی می اندازند .

                                                              تماشاگران هر دو طرف به دیگری فحاشی می کنند .

علی : ناصر لنگی تو هم اینجایی ؟ نفوذی !؟

ناصر : باید حدس می زدم برا بازی تراااااااااختور بیای .

علی : چهار هیچ می زنه .                                                                                                                                           

ناصر : خواب بدی نیست ، اینجا تبریز نیست ها .

علی : ببین کی گفتم . حالا تو چرا اومدی ؟ تو که پرسپولیسی بودی ؟ متحد شدین علیه تراختور ؟

ناصر : خلاصه اینجا تهرانه و نباید تماشاگرا کمتر از تماشاگر تراختور باشه .

علی : کریم رو صداش کنم حالتون رو بگیره ؟

ناصر : اوه اوه اوه ، چه بنری هم زدن .

علی : کریم ، هوی کریم .

ناصر : سلام برسون . هاهاهاهاها . رفتم بابا .

                                                             شب . داخلی . خوابگاه دانشجویی .

                                                              علی بر روی تخت خواب دراز کشیده و کتاب می خواند .

                                                              صدای دکتر علی شریعتی در فضا پیچیده است . واکمن روشن است .

صدای دکتر شریعتی : فاجعه ها و ستم های امروز نه دیگر طبیعی ، که انسانی است و نه کار قوای مادی و کور و حوادث ساده و شناخته جهان

                            عناصر ، که کار قدرت های فکری و بینا و توطئه های پیچیده و مجهول جامعه بشری است و با تکامل بشر روبه        5

                              تکامل است و هر روز مرموزتر ، عمیق تر ، سهمگین تر و مرگبارتر است و نه دیگر تنها مرگ اجساد ، که مرگ ارواح

                              است . نسل امروز را ساخته اند و نسل فردا را چنان خواهند ساخت که الگوهایش را خودشان ساخته اند و درست طبق

                              الگوها درمی آورند . امروز مخالفین این کشورها دیگر مثل سابق با اسلحه و شلاق نمی آیند ، با روانشناسی اجتماعی

                              و جامعه شناسی قوی ، فلسفه تاریخ ، و ایدئولوژی و با برنامه ریزی وارد می شوند ،‌ و همانطور که می توانند بگویند

                              این زمین را و این گیاهان را با این برنامه ریزی در ده سال دیگر تبدیل به نفت یا پرتغال می کنیم ، و می کنند ، نسل ها

                               را همچنین برنامه ای برایشان می ریزند . و بعد از ده سال قیافه ها و نسل هایی را می سازند که قبلاً پیش بینی کرده

                               بودند .

                                                             یک دانشجو که خود را در حوله ای پیچانیده درب اتاق را بازکرده و وارد می شود .

دانشجو : رضا جان این شامپوت رو ...

علی : رضا نیست .

دانشجو : سلام علی ، خوبی دادا ، من این شامپو رو بردم .

علی : بیام ماساژت بدم ؟

دانشجو : معطل بشی تقصیر من نیست ، صفه جلو حموم برا ماساژ من .

                                                             شب . خارجی . نامشخص .

                                                             همه جا را مه گرفته است .

                                                             دو نفر فیلمبردار آویزان از نخ فیلم می گیرند .

                                                             دستهائی نخ ها را بازی می دهند .

                                                             علی در حال گریختن از فیلمبرداران آویزان از نخ است .

                                                             روز . خارجی . پارک .

                                                             علی از چهره ی مردی که روبرویش کنار درختی نشسته نقاشی می کند .

                                                             علی نقاشی تمام شده را به مرد می دهد .

مرد : آقا ایول . دستت درد نکنه .

علی : خواهش .

مرد : چقدر تقدیم کنم ؟                                                                                                                                             

علی : ناقابله .

                                                             مرد پول نقاشی را پرداخت می کند و می رود .

                                                             علی به ماهی های توی آب حوض زل زده است .

                                                             صدای زنگ ساعت از دوردستها . ساعت هفت عصر هست .

                                                             با شنیدن صدای زنگ ساعت ، علی راه باریک بین سروها را نگاه می کند .

                                                             دختری از میان سروهای بلند آرام آرام بطرف حوض می آید . انگار بین زمین و آسمان در

                                                             حرکت است ، انگار قرار نیست هیچوقت به حوض ماهی ها برسد .

                                                             علی دستپاچه شده است ، کاغذها از دستش بر زمین افتاده اند ، بر روی تمامی کاغذهای

                                                             پخش شده عکس دختر نقاشی شده است . علی کاغذی سفید را از بین کاغذها جدا کرده و

                                                             شروع می کند به نقاشی کردن تصویر دختر .

                                                             دختر به ماهی های حوض زل زده است .                                                           6

                                                             علی تصویر دختر را می کشد .

                                                            ادامه . خارجی . نامشخص .

                                                             همه جا را مه گرفته است .

                                                             دو نفر فیلمبردار آویزان از نخ فیلم می گیرند .

                                                             ادامه . جاهای مختلف .

                                                             علی خوشحال و پر انرژی از لابلای ماشین ها و آدمها و خیابانها و کوچه های شلوغ عبور

                                                             کرده و وارد کوی دانشگاه تهران می شود .

                                                             در تمامی مسیر صدای دکتر علی شریعتی بر روی تصاویر شنیده خواهد شد .

صدای دکتر علی شریعتی : هر مذهبی ، مکتبی ، هر نهضتی یا انقلابی ، از دو عنصر ترکیب می یابد : عقل و عشق ،

                                  توطئه ای بهمدستی خدا و عشق برای باز آفرینی جهان ! فلک را سقف بشکافتن و طرحی دیگر انداختن ،

                                  خلقتی دیگر بر روی ویرانه های این عالم ، بر خرابه هر چه هست ، هر چه بود ! بنای جهانی نو در این دنیای

                                  فرتوت حشرات بیشمار ! جهانی که ساکنان آن همه خویشاوند ازلی اند : خدا ، انسان و عشق ، این است امانتی

                                  که بر دوش آدم سنگینی میکند و این است آن پیمانی که در نخستین بامداد خلقت با خدا بستیم و خلافت او را در

                                  کویر زمین تعهد کردیم . ما برای همین هبوط کردیم و اینچنین است که بسوی او بازمی گردیم .

                                                             روز . خارجی . کوچه .

                                                             ناصر از کوچه عبور می کند .

                                                             دو پسر بچه در حال زدوخورد هستند .

                                                             ناصر یه سکه از جیبش درمی آورد و می اندازد کنارشان ، پسرها از هم جدا شده و بطرف

                                                             سکه هجوم می برند ، ناصر با دوربین لنزدارش عکس می گیرد .

                                                             پسرها بر سر تصاحب سکه مجددا درگیر شده اند .

                                                             ناصر راهش را گرفته و می رود .

                                                             ادامه . داخلی . بوفه ی دانشکده .                                                                     

                                                             علی ، ناصر ، مسعود ، ثریا و ماهرخ چای می خورند .

ناصر : می گن وقتی خدا خواست آدم رو به زمین بفرسته ، بنده خدا آدم قبول نکرد ، خدا هم با صدای حوا آدم رو راضی کرد سفر کنه .

ثریا : اون حرف اصلیت رو بگو .

ناصر : کی گفته منظوری داشتم ؟

مسعود : لازم نیست کسی بگه .

ماهرخ : ناصر خان همه احوالات جنابعالی رو کشف و شهود فرمودن . به فنا رفته ای شدید . حواست باشه خلاصه .

ناصر : اگه اینجوریه بگین منظورم چی بود ؟

ماهرخ : اون تحقیقت بود ...

ثریا : در مورد محیط زیست و ...

مسعود : دوست داشتی علی کمکت ...

ماهرخ : دوست داری بگی کاش یکی بود تو جمع تحقیقاتی شما تا علی عاشقش بشه و بخاطر اون با گروه همراه شه .                             7

ثریا : علی هم خب ، عشق حالیش نیست . یعنی قصه ی خدا و آدم و حوا پر .

علی : من بتونم تحقیق خودم رو تموم کنم شاهکار کردم .

مسعود : در مورد چی بود ؟

ناصر : دکتر علی شریعتی و جامعه معاصر .

ثریا : تحقیق کریم چی بود ؟ آهان رشدیه و ستارخان دو تفکر متفاوت روشنفکری آذربایجان . علی تحقیق ناصر در مورد طرفای شماست ها .

ماهرخ : خشک شدن دریاچه تون . دل به دریا زده . دوست داره چه گوارا بشه .

مسعود : تبریز و ارومیه کنار همن ؟

علی : دریاچه اورمو بینشون ...

ناصر : بود ، که خشکید . آذربایجان طبیعت فوق العادی داره ، با خشک شدن دریاچه شاید نابود بشه .

ماهرخ : ناصر عاشق طبیعته . زاینده رود و باقی تالابها و رودها رو هم شامله تحقیقش .

ناصر : البته یه پیشنهاد هم برات دارم . می تونم ، بشه ها ، برا تحقیقت یه مستند بسازم . مثل مستند تحقیق خودم .

مسعود : معامله منصفانه است ، منتهی کی قراره بشه دکتر شریعتی فیلم ؟ من خوبم نه ؟

ماهرخ : حتم دارم فیلم خوبی بشه ، ناصر کارش درسته .

ثریا : از دیوان خواجه تفال بزنم ؟

ماهرخ : استخاره ؟

ثریا : یکی لیوان قهوه اش رو بده من .

                                                             ناصر کیسه چای نپتون را پاره کرده و چای را داخل لیوانش می ریزد .

ماهرخ : کیسه ی چای نپتون را بچسب . مرسی ناصر . بده بهش . ثریا جون حالا تو فالت رو بگیر با امکانات دانشجویی .

ثریا : این امکانات دانشجویی به من سوپر فالبین گفت مبارکه .

ماهرخ : اینم فال اینترنتی با گوشی زمان عهد عتیق من مسکین . نفس باد صبا مشک فشان خواهد شد ...

ثریا : عالم پیر دگرباره جوان خواهد شد .

مسعود : چه شلوغ کردن این دو تا .

ناصر : ( با تغییر لحن ) و حالا این شکار گریز پا در مخمصه ی بدی گرفتار شکارچیان بی رحم خود شده و تقلا دارد بگریزد ...

علی : برسم ، حرفی نیست .

ثریا : همین یه جمله کافیه بهت تبریک بگم ناصر . به علی هم بابت فیلم تحقیقش . بالاخره شریعتی هم رفت رو پرده .

ماهرخ : فعلا مستندش .

مسعود : آقا یه چیزی ، علی تو کار کریم هم هست .                                                                                                           

ماهرخ : فیلمه ؟

مسعود : نمایش .

ثریا : ستارخان .

ماهرخ : چه شود . یه کار افراطی .

مسعود : آره کریم یه پان ترکه ...

علی : غیبت نکنیم بهتره . پیشنهاد من اینه ؛ بعد از اجرا نقدش کنین ، مثلا همگی دانشجوی هنریم .

ناصر : موافقم . اجرا کی هست حالا ؟

علی : بزودی .

ثریا : راز سر به مهریست نتوان گشود به ترفندی ، آی آی آی . علی سرش شلوغه که وقت نمی کنه با یکی دوست بشه .

ماهرخ : شکست عشقی این بچه رو داغون کرده وگرنه شناگر ماهریه .                                                                                      8

مسعود : تو تشخیصت خوبه ها اما در این مورد خاص فکر نکنم درست باشه .

ماهرخ : خانوما می فهمن پشت نگاههای علی چه خبره .

ثریا : آره راست گفتی . بد نگاه می کنه ها .

علی : به شما که از اون نگاهها نکردم ، کردم ؟

ناصر : جدی می گین شما دو تا ؟

ماهرخ : کافیه یکی تنگ بپوشه .

علی : من کلاس دارم .

ناصر : بعد اجرای کار کریم خوبه ؟

علی : تامام .

                                                             علی کیفش را برمی دارد و از بوفه خارج می شود .

مسعود : ناصر شیوا هم باهاتون بیاد ها .

ثریا : مسعود ...

مسعود : حسادتت گل نکنه ، با من نمی آد که .

ثریا : گفته بودم اسمش رو نشنوم .

ناصر : ماهرخ بریم که این دو تا گنجشک عاشق قراره تو سر و کول هم بزنن باز .

ماهرخ : بریم تا ترکششون دامن ما رو نگرفته .

ثریا : منم می آم . این تنها ادامه بده بهتره .

ناصر : ( لحن صدایش را عوض کرده است ) این ماده جنگجو به راحتی صحنه جنگ رو ول کرده و به جنگل پناه برد . جانورانی از این نوع ...

ماهرخ : مواظب سرت باش گزارشگر مستند .

                                                             ثریا لیوانش را به طرف ناصر پرت کرده است .

ناصر : جنگ بین گونه های مختلف جانوران شکل تازه ای بخود گرفته و باید منتظر عکس العمل جانور نر بود .

                                                             ادامه . داخلی . کلاس درس .

                                                             استاد کاووسی در حال تدریس است .

                                                             در طول درس شیوا سعی دارد با نگاههایش از علی دلبری کند .

استاد کاووسی : پس بهتره بگیم هنر از یونان شروع شده ، به روم رفته و ...

کریم : استاد اما هنر نزد ایرانیان است و بس ها .

استاد کاووسی : شوخی گرفتم .

کریم : بله شوخی بود .                                                                                                                                              

استاد کاووسی : هنر ایران در برابر هنر اروپا جلوه ی خاصی نداره ، به عنوان مثال کافیه معماری تاترهای روباز یونان را مقایسه کنیم با معماری

                    ایران باستان ...

کریم : هنر ایران باستان یعنی کدوم دوره ؟

استاد کاووسی : ایران باستان ، هخامنشی ها و ...

کریم : خب بنده متوجه بودم منظورتون اینه ، ایران باستان قبل از هخامنشی ها چند هزار سال تمدن داشته و ...

استاد کاووسی : بله ، منتهی وقتی هخامنشیان با اون همه شهرت جهانی نتونن در برابر یونان باستان قد علم کنن چند تمدن قدیمی محلی چه

          حرفی برای گفتن خواهند داشت ؟

کریم : هنر بکار رفته در پلاک سینه حسنلو ، آس آنالی تلفظ درستش باید باشه البته ...                                                                   9

استاد کاووسی : به چه معنایی هست ؟

کریم : یعنی جایی که مادر خدا یا خدای آس رو داشته ، صاحب آس ، آس خدا بوده یا روح خدایی .

استاد : مدرکت چیه ؟

کریم : یافته های خودم با تکیه بر کلمات .

استاد کاووسی : ادامه بده .

کریم : این پلاک سینه اسب حتی با تکنولوژی امروزی هم درست شدنش حیرت آوره . این جمله رو دایسون آمریکایی گفته ، یا دستیارش .

استاد کاووسی : من دوست دارم از تخت جمشید شروع کنم .

کریم : و چند هزار سال پیش از آن را حذف کنید ؟

استاد کاووسی : کسایی که من باید بهشون استناد کنم نویسندگان بزرگی ...

کریم : دایسون و گروهش اعتبار جهانی دارن استاد .

استاد کاووسی : منظورم یافته های خودت با تکیه بر کلمات هست .

کریم : در مورد تخت جمشید هم استناداتون مدرک درست و حسابی نداره ...

استاد کاووسی : توضیح بده .

کریم : پولیس به معنی دولت شهر بوده ، تخت جمشید اگر حتی وجود خارجی داشته که به استناد سی دی های ارائه شده توسط آقای پورپیرار

          و مطالعه آنچه نشان داده یک اثر تاریخی نبوده و جعلی هست نمی تونسته توسط یونانی ها پولیس نامیده بشه ، جدا از اینکه خود کلمه

          یونان یک کلمه تورکی به معنای تراش دادن سنگ هست و فارسها نباید از آن استفاده می کرده اند نامگذاری پرسپولیس توسط آنها با

          اشاره ای که به معنای پولیس کردم درست نیست ، کلا تخت جمشید پایتخت یک امپراطوری با سلسله شاهنشاهی معرفی شده و این

          با مفهوم پولیس زمین تا آسمان تفاوت داره . اونچه شما مثل بقیه کسایی که حرفهای یهود جهانی را تکرار می کنن در پی گفتن یا

          اثباتش هستین وجود قوم پارس در ایران باستان هست که با گفته های بنده یک اشتباه یا تحریف خواهد بود .

استاد کاووسی : با اینکه از نظر من هنر ایران باستان و یونان قابل مقایسه نیستند اما این دلیل نمی شه نخوام از ایران باستان و قوم پارس دفاع کنم

                     و ...

کریم : هیچ نشانه ای حتی یک بیت شعر یا یک جمله ده کلمه ای از ایران باستان بزبان فارسی وجود خارجی نداره .

استاد کاووسی : کتیبه های هخامنشی موجود هستند .

کریم : و همگی جعلی . البته زبانشون هم با زبان فارسی الان تفاوتهای زیادی داره ، مثلا قنبر شده هلو .

استاد کاووسی : با این احوال بگو بینم از نظر تو ایران باستان کجای تاریخ بوده ؟

کریم : تفکر ایران باستان و بزرگنمایی در مورد آن محصول کسایی است که خواسته اند با بوجود آوردن گذشته ای درخشان که این گذشته

         متعلق به قوم پارس بوده و توسط تورکها و اعراب از بین برده شده جلوی پیشرفت تمدن اسلامی عربی _ تورکی فاتحین جدید اروپا رو

         بگیرن ، تمدنی که خواست تمامی جهان را تحت تاثیر خود بسوی رستگاری و فلاح هدایت نماید . هرچند اسلام در همان دوران اولیه

         توسط بنی امیه و بنی عباس منحرف شده بود اما همان دین منحرف شده هم بقدری قدرت و توانایی در زمینه های علمی و فرهنگی و

         اجتماعی و اقتصادی و سیاسی داشت که تمامی مردم جهان را بدنبال خود کشیده بود . این تمدن را همزمان چند امپراطوری بزرگ

         جهانی مورد حمله قراردادند اما شکست خوردند و در نهایت راهی جز منحرف کردن مسیر حرکت آن نیافتند . تفکرات شیطانی ، یهود

         جهانی ، فراماسونری و در نهایت صهیونیستها و انگلیس هر یک بطریقی این تفکر رو ایجاد و پیش بردن . این تفکر در نهایت با ظهور و

         پیدایش صفویه باعث شد این حکومت شکل گرفته توسط خود تورکها بدلیل نبود هیچ قوم دیگری در این منطقه از یک طرف با اوزبکها

         و از طرف دیگه با عثمانی ها درگیر بشه . این عمل از سویی دنیای اسلام را که از تورکستان چین تا اطریش ادامه داشت از وسط نصف

         کرد و از سویی دیگر باعث و بانی تدارک حکومت پارسها در منطقه شد . ایران باستان بصورتی که تاریخ نویسهای یهودی و وابسته به

         لژهای فراماسونی در این دویست سال جا انداخته ان یک قصه است تا تو ایران فعلی دیکتاتوری رضاخان و فرداش شکل بگیره .

استاد کاووسی : و این همه سند و مدرک در مورد سلسله های هخامنشی و ساسانی و اشکانی ؟                                                      10

کریم : اسناد و مدارک موجود فقط حجم دارن و فقط در کتب چاپی جدید بهشون اشاره شده و این دلارهای نفتی محمدرضا پهلوی بوده که با

          انگشت اشاره یهود جهانی باعث بوجود اومدنشون شده . ضمنا اگه شما اسامی موجود این حکومت ها رو کمی دستکاری بکنین و گاها

          دستکاری هم لازم نیست متوجه خواهید شد اکثر اونا معنای تورکی دارن ، این اسامی شامل مکانهای جغرافیایی و زمانهای تاریخی و

          اسامی خاص افراد و بقیه هست .

استاد کاووسی : خیلی افراطی هستی ، یعنی پان تورک .

کریم : انگ نزنین ، دوست دارم منطقی پیش بره بحث .

استاد کاووسی : ببینین‌ هدف‌ از تحقیق‌ رسیدن‌ به‌ واقعیت‌ هست‌ ، به‌ روش‌ علمی‌ ، تا دسترسی‌ به‌ حقیقت‌ برای همه و در تکرارهای مکرر

                    امکان‌پذیر شه . به اجمال‌ مسیری‌ که‌ هر پژوهشگر باید گام‌به‌گام‌ طی‌ کنه بنویسم .
                                                             استاد کاووسی روی تخته سیاه می نویسد .                                                           
                    1. انتخاب‌ موضوع‌ - 2. پیشینه ‌، منابع‌ ، بازنگری‌ منابع‌ و اطلاعات‌ موجود - 3. طراحی‌ تحقیق‌ - 4. اجرا - 5. گزارش‌دهی‌ -

                    6. ارزیابی .

                                                             ادامه . داخلی . کتابخانه .

                                                             کریم ، علی و چند دانشجوی دیگر نشسته اند و در لپ تاپ مستندی را در مورد

                                                             تخت جمشید نگاه می کنند .

                                                              شیوا سعی دارداز علی دلبری کند .

                                                             ادامه . خارجی . تخت جمشید .

                                                             صدای توضیحات پورپیرار بر روی تصاویر تخت جمشید .

                                                             ادامه . داخلی . کتابخانه .

                                                             دانشجوها همچنان فیلم را تماشا می کنند .

کریم : دو دخمه بالای کوه پشت تخت جمشید هست ، ظاهرا مقبره اردشیر یا یکی مثل اونه . شاه هر روز وظیفه داشته با درباریان از کوه بالا

          بره و عرض ارادت کنه ، دعا و شاید مدیتیشن ، نخندین . جالبه هیچ پله و راه پله ای برای این صعود هر روزه امپراطور جهان باستان

          ساخته نشده و ایشون در گل و لای و گرد و خاک همراه با بزرگواران درباری با پاهای خسته از خار مغیلان و خاک کوهستان به دخمه

          مشرف شده و تکلیف بجا آورده . پورپیرارم متوجه این قسمت نشده . فقط کریم خودتون . بوس بوس بوس .

                                                              شیوا سعی دارداز علی دلبری کند .

                                                             ادامه . خارجی . محوطه دانشگاه .

                                                             علی با باقریان در حال قدم زدن هستند .

باقریان : ردش کردن .

علی : چرا ؟

باقریان : گفتن چرا این حرفا رو گفتی . گفتم حرف من نیست ، اینی که علیه تشکیلات حرف می زد یکی از قهرمانهای نمایش هست ، حرفاش

            لزوما حرف من نویسنده یا کارگردان نیست . گفتم شما که استاد این کارین .

علی : خب ؟

باقریان : گفتن چون استاد این کاریم و کارمون رو دوست هم داریم نمی خوایم این حرفا زده بشه . گفتم اینا رو همه تو جامعه ما بزبون می آرن

           ، به راحتی . بدترشم حتی . گفتن آره ، شنیدیم ، بدتراشم شنیدیم . قرار نیست هر چی تو اجتماع گفته بشه بیاد تو تاتر و فیلم .      11

علی : بازبینا کیا بودن ؟

باقریان : کاووسی و صداقتی .

علی : با صداقتی میونت خوب بود که .

باقریان : با شیرین رفتیم دیدن کارش تو تاتر شهر ، شیرین ایستاده بود کنار دیوار ، داشتم با بچه ها خوش و بش می کردم ، صداقتی اومد تا بگم

            خسته نباشی چشمش افتاد به شیرین گفت باقریان هلو ، نگاش کردم ، چی باید بهش می گفتم ؟ داشتم منفجر می شدم ، بزور جلو

            خودم رو گرفتم و گفتم نامزدمه ، خندید رفت .

علی : تو هم باهاش کات کردی .

باقریان : نمی خوام در موردش حرف بزنم .

علی : من موندم تو چرا به اون نرفتی .

باقریان : چرا باید به اون برم ؟

علی : هر دو کرد ، هر دو اهل ...

باقریان : ربطشون چیه ؟

علی : فکر کردم ربط دارن .                                                                                                                                      

باقریان : تو و مثلا براهنی به هم رفتین ؟ اون اونقدر نویسنده تو اینقدر بی استعداد .

علی : مرسی .

باقریان : البته من تو رو بیشتر دوست دارم .

علی : شرایط تاتر تهران و البته ایران نشون دهنده ی اینه یا تو بازی بلد نیستی یا بازیت ندادن یا بازی به تو رو نشون نداده یا ...

باقریان : حرف آخرت رو بزن تحلیلگر مسائل خاورمیانه و تاتر تهران و اونورتر .

علی : ببین ، یه زمانی کردا ک کمیته رو غلیظ تلفظ می کردن بچه های مخلصات کمیته یقه کت کردیشون رو می چسبیدن می بردن لب دیوار و

         ته ته ته ته ته و تموم ، دنیا چرخید و حالا چی شد کردا زارتازورت زادوولد کردن و زیاد شدن و سرازیر شدن تهران و همه جاش و

         علی الخصوص تو تاترش شدن خودی . این وسط چرا تو مثل بقیه نشدی من موندم ...

باقریان : اسرار ازل را نه تو دانی و نه من .

علی : یارو نشسته بر لب جوی و کنار دوست دختر تهرونیش و مدافعان حرم رو برده زیر سوال با فحش و باقی قضایا ، اونوقت بخاطر بقول

        یارو گفتنی بیرون زدن رگ گردنش تو فیلما جایزه فجر بهش دادن راه براه . اون اونجوری تو اینجوری . عجب حال و اوضاعیه . باقریان

        جان ول معطلی داداش . بقول دائی جان ناپلئون کار کار انگلیسه عمو ، الان فارس برای کرد حکم انگلیس برا فارس رو داره .

باقریان : در همیشه رو یه پاشنه نمی چرخه علی آقا .

علی : در شما کدوم وری می چرخه ؟

باقریان : شاید هنوز وقتش نشده بچرخه .

علی : تعطیلش کردی ؟

باقریان : روان من نمی میرد / به پیکرها شود پیدا / ز دالان حلول آیم به جشم مردم شیدا / بر انگیزم یکی آتش به جان خلق آینده / مقنع شد

             بگور اما مقنع ها شود زنده / ستمگر بس عبث پنداشت کشتن هست درمانش / ولی تاریخ فردایی فرو گیرد گریبانش .  

علی : ستمگر منظورت یاره صداقتی هست یا کاووسی ؟ بی خیال بابا . شعر از خودته ؟

باقریان : فکر کنم احسان طبری .

علی : چرت گفته . زهرمار نخند . یه کتاب لازم دارم در مورد فیلم و سینما ، یکی از بچه ها ازم خواسته تو ساخت یه مستند کمکش کنم .

باقریان : باریکلا . پیشرف کردی .

علی : در همیشه رو یه پاشنه نمی چرخه . البته قبلش باید اجرای ستارخان کریم رو تموم کنم .

باقریان : مبارکه .                                                                                                                                                     12

علی : برا اجرا منتظرتم .

                                                             روز . داخلی . سالن آمفی تئاتر دانشکده .

                                                             استاد کاووسی و چند نفر دیگر نشسته اند تا اجرای ستارخان کریم را تماشا کنند .

                                                             علی در نقش ستارخان بر روی تخت دراز کشیده و کریم در نقش سرداراسعد بختیاری کنار

                                                             تخت نشسته است .

کریم : چرا بعد از زخمی شدنت نخواستی به آذربایجان برگردی و اونجا را از ایران جدا کنی ؟

علی : انگار از صاحب بنایی بخوان اتاقی از ساختمان خودش رو برداره و راضی بشه باقی بنا را به نام کس دیگه ای درآرن .

                                                             ادامه . همانجا .

کریم : این چی بود گفتی ؟

علی : کدوم ؟

کریم : ساختمان و اتاق و ...

علی : استاد کاووسی رو دیدی بعدش ؟

کریم : تو نقشم بودم .

علی : جناب استانیسلاوسکی بعد از اون دیالوگ کاووسی رنگش مثل گچ سفید شد .

کریم : خدائیش خوب زدی تو خال . یاشا کیشی .           

                                                             روز . خارجی . پارک .

                                                             علی به ماهی های توی آب زل زده است .

                                                             صدای زنگ ساعت از دوردستها ، ساعت هفت عصر هست .

                                                             با شنیدن صدای زنگ ساعت علی راه باریک بین سروها را نگاه می کند .

                                                             دختری از میان سروهای بلند آرام آرام بطرف علی می آید . انگار بین زمین و آسمان در

                                                             حرکت است ، هیچوقت به علی نمی رسد .

                                                             علی دستپاچه شده است ، کاغذها از دستش بر زمین می افتد ، بر روی تمامی کاغذهای پخش

                                                             شده عکس دختر نقاشی شده است . علی کاغذی سفید را از بین کاغذها جدا کرده و شروع

                                                             می کند به نقاشی کردن تصویر دختر .

                                                             روز . خارجی . نامشخص .

                                                             همه جا را مه گرفته است .

                                                             دو نفر فیلمبردار آویزان از نخ فیلم می گیرند .

                                                             دستهائی نخ ها را بازی می دهند .

                                                             علی در حال گریختن از فیلمبرداران آویزان از نخ است .

ناصر : کات . عالی بود .

علی : جدی گفتی برا تیتراژه ؟

ناصر : آره خب .

علی : نمردیم و بازیگرم شدیم . بازی نخ ها بهتر از من بود البته .                                                                                         13

ناصر : پیش بسوی رود و دریا و تالاب های خشکیده ؟

علی : بسوی آن در ها که هنوز بازند و بسته نشده اند بدویم ، خارج شویم ، ما پسران دریا هستیم و باید خود را بآنجا برسانیم . جای ما اینجا

         نیست ، آنجاست که حصار ندارد و بدون در است ، برویم بسوی دریا که طراوت شنهای سواحل بکرش بطراوت لبهای دختران است و

         آنقدر دامنه اش وسیع است که چشم کار نمی کند . بسوی دریا بدویم ، بسوی دریای آزاد و آبی رنگ که بدبختیها و آلودگی ها را

         می شوید و نسیم جان بخشش طراوت زندگی می دهد .

ناصر : حکومت نظامی کامو .

علی : احسنت .

ناصر : در اینجاست که دیگر نه رود از شکست تسلیم نگران است و نه دریا از ضعف نیاز هراسان است . رود اکنون در قلب دریا آرام یافته و

          با روح دریا درآمیخته و دریا شده است و دریای دریا شده است .

          آه که چه زیباست مصب رودهای بزرگ ! این میعادگاه عزیز دو خویشاوند . دریا گمشده عزیزش را در کنار می کشد . که رود

          خویشاوند راستین دریاست و پیش از این در قلب دریا ، درذات دریا خانه داشت .

علی : کویر شریعتی .

ناصر : احسنت .

                                                             روز . خارجی . زاینده رود اصفهان .

                                                             پل الهوئردی خان . رودخانه خشک شده زاینده رود . شنهای کف رودخانه و رد پای آدمها .

                                                             ناصر در حال فیلمبرداریست .                                                                       

                                                             علی میکروفن در دست جلو دوربین صحبت می کند .

                                                             شیوا سعی دارد توجه علی را بخود جلب کند .

                                                             ادامه . خارجی . جاده .

                                                              اتوبوس بطرف اورمیه در حرکت است .

صدای آشیق : ساحلی ساخلایین عاقیللی لارا / من گئددیم دنیزدن دنیزه باتام .

                                                             ادامه . داخلی . درون اتوبوس .

                                                              علی ، ناصر ، ماهرخ ، ثریا ، مسعود و شیوا بخواب رفته اند .

                                                             ادامه . خارجی . دریاچه خشک شده اورمیه .

                                                             علی ، ناصر ، ماهرخ ، ثریا ، مسعود و شیوا کنار پل میانگذر دریاچه اورمیه ایستاده اند و

                                                             دریاچه در حال مرگ را تماشا می کنند .

                                                             کریم و دوستانش با پلاکاردهایی در دست از پل پایین رفته و با ظرفهای آب معدنی به دریای

                                                             خشک شده آب می ریزند .

                                                             علی متحیر کریم و ناصر را نگاه می کند .

                                                             ناصر در حال فیلمبرداری است .

علی : تو خبر داشتی کریم و اینا برنامه دارن ؟ ناصر با توام .

ناصر : تو رفیقشی من خبر داشته باشم ؟

علی : حرفی نزده بود اما تو داری یه چیزی رو پنهون ...                                                                                                     14

ناصر : اومدن . اوف چقدرم زیادن .

                                                             ماموران مسلح از دور هویدا شده اند .

                                                             کریم و دوستانش با حرارت بیشتری شعار می دهند .

                                                             علی متوجه کسانی می شود که از اتوموبیلهایشان پیاده شده و خود را به کریم و دوستانش

                                                             ملحق کرده و در ادامه به طرف ماموران یورش می برند .

                                                             علی از ناصر می خواهد از آنها هم فیلم بگیرد اما ناصر اعتنایی ندارد .

                                                             علی با موبایلش پشت سر هم شماره کریم را می گیرد اما تماس برقرار نمی شود .

                                                             علی بطرف جائیکه ماموران با مردم درگیر شده اند می دود تا کریم و دوستانش را متوجه

                                                             افراد نفوذی بکند .

                                                              درگیری ماموران و مردم حاضر در تظاهرات بشکلهای مختلف و کاملا خشن .

                                                             صدای دکتر علی شریعتی روی تصاویر بالا از صحنه ناصر و درگیریها .

صدای دکتر شریعتی : هوا تیره و شب سیاه و افق گرفته و عبوس و زمین از هول آرام گرفته و ظلمت حاکم و برقی اگر بود ( هست ) برق نگاه

                            گرگی و صدایی اگر بود ( هست ) زوزه روباهی و توطئه ها در کار و بازار اتهام و دروغ گرم و متفرعنان مسلط و

                            قارونیان و بلعمیان و ساحران ریسمان های بردگی به سیماب فریب آغشته و دشمنان بیدار و دست اندرکار و عوام

                            برافروخته جهل و خواص فروخته علم و حقیقت در میان دشمنانش پایمال منفعت و در میان دوستانش پایمال مصلحت ،

                            و زبان بریده و قلم شکسته ،‌ لب و دست بسته و پا مجروح و راه بن بست و کوله بارم سنگین و دشمن از چهار سو به

                            تیرم گرفته و دوستان ! ناگهان کنار کشیده .

                                                             ادامه . داخلی . پاسگاه .

                                                             علی و کریم و سرهنگ با هم صحبت می کنند .

کریم : یه عده دوست دارن این مساله امنیتی بشه .

سرهنگ : دوستان شما نباید آلت دست بشن که شدن ، من چشام رو ببندم ؟                                                                           

علی : خودتون گفتین آلت دست شدن . چشاتون رو باز کنین ببینین کی آلت دستشون کرده .

سرهنگ : هر کسی وظیفه ای داره ، وظیفه من برقراری امنیته این خاکه نشه سوریه . هر جور تجزیه طلبی منجر به ...

علی : کسی دنبال تجزیه طلبی نیست . دست کم از طرف ما .

سرهنگ : انعکاسش اینه ، شما تجزیه طلبین .

کریم : این انعکاس رو کسایی ردیف کردن که نمی خوان آذربایجان و تورکا به خواسته هاشون برسن .

سرهنگ : پس برا چی رفتین تو اون دانشگاههای خراب شده ، یه راهی پیدا کنین انعکاس کاراتون دست این و اون نباشه ، درست و حسابی

             حرفاتون رو منعکس کنین ، خودتون ، دریاچه ت خشکیده ، معترضی منم مثل تو اهل همینجام ، معترضم ، اما نمی رم جایی رو آتش

             بزنم ...

کریم : ما داشتیم با بطری تو زمین خشک شده دریا آب ...

علی : اونایی که آتش زدن از ما نبودن .

سرهنگ : فرصتش رو شما ایجاد کردین ، فعالیت مدنی دارین بسم الله ، کی جلوی کارتون رو گرفته ؟ آلت دست بشین هر کس ساز خودش رو

             بزنه کی جمع بکنه مملکت رو ؟

کریم : آقا محسن ...

سرهنگ : سرهنگ جعفری . اینجا . تو هم فهمیدی ؟

علی : بله جناب سرهنگ . منتهی جواب خاله تون با خود شما ...                                                                                          15

سرهنگ : منم حرفم همینه حالیت نیست ، خودتون به درک ، به پدر مادر پیرتون رحم کنین ، فکر کردین مدال آویزون می کنن رو سینه هاتون ؟

کریم : حرف ما حقه . پاشم ایستادیم .

سرهنگ : کدوم حرف مثلا ؟

کریم : مثلا این که کویرا آباد شدن اما آذربایجان بی کارخونه بود بی کشاورزی هم شد .

سرهنگ : عرضه داشته باشین نذارین آبادانی هاتون خرابه بشه ، لازمه حتما بریزین خیابون ؟

کریم : جناب سرهنگ جعفری ، شما بخاطر درجه هاتون ترس دارین با ما همراه بشین .

                                                             سرهنگ با سیلی می زند توی صورت کریم .

سرهنگ : جواب پدرت هم با خودم .

علی : این راهش نیست .

سرهنگ : زدم بفهمه فقط اونی که اون داره اسمش شجاعت نیست . بچه من سن تو بودم تو کوههای آذربایجان و کردستان ، عدل وقتی

             دموکراتا و کومله ها مثل آب خوردن سر می بریدن تنهایی نگهبانی می دادم ، حالا از جابجا شدن دو تا قبه رو دوشم بترسم ؟ فکر

             کردین عاشق پست و مقامم شدم یادم رفته کی ام ؟ ببینین چی می گم ، جفتتون ، مثل بچه آدم برمی گردین سر درس و کتاباتون ،

             مثل آدم سرتون رو می اندازین پایین و به درساتون می رسین . دوست دارین فعالیت کنین راه بازه و شرایط مهیا . کسی هم جلوتون

             رو گرفت من جوابش رو می دم . مثلا دانشجوی هنری ، تاتر ، نمی دونم ، سینما ، خب برو فیلمت رو بساز ، برو نمایشت رو اجرا

             کن . حرف داری بزن ، با فیلمت ، راه نشون می دی بده ، با اثرت . بذار جامعه راه درست خودش رو بره . امنیت برقرار باشه .

             اونوقت بالایی هام صداتون رو می شنون . داد که بزنی ، صدات که بلند شه فکر نکن می شنون ، نه . هیشکی نمی ره بلیط بخره

             جلو طویله واییسته صدای عرعر الاغ گوش کنه ، قناری باش چهچهه بزن ، ببین عاشق صدات می شن یا نه . دوست ندارم دوباره

             اینجور جاها ببینمتون .

علی : شما که همه انقلابی های دنیا رو عربده کش و عرعر صدا معرفی کردین ، خب ، تکلیف امثال ما ...

سرهنگ : خواست شما انقلاب نیست ، بخودت انگ نزن بچه . حرف منم تحریف نکن ، انقلابا هم با داد زدن آلت دستا پیروز نشدن تا حالا ، با

             خواست مردم پیروز شدن اگه پیروز بودن .

کریم : این مردم انقلاب کردن به خواسته هاشون برسن .

علی : چه تضمینی هست با فعالیت مدنی به خواسته هامون برسیم ؟                                                                                     

سرهنگ : آره این مردم انقلاب کردن به خواسته های بر حقشون برسن ، اگه فکر کردین خواسته تون برحقه راه درست رو برین بهش برسین .

              ببین بچه ( به کریم ) با من قهر نکن ، من طرف شمام . طرف حقم . یه زمانی گفتن آذربایجان و کردستان مرزن و مرزا بدلیل حضور

              کردهای مسلح امن نیست و اجازه ندادن ماها صاحب کارخونه بشیم ، این شد که ما آستین بالا زدیم و اشرار منطقه رو ریختیم بیرون

              ، حالا دارن امثال شما رو می اندازن جلو بگن آذربایجان امنیت نداره . هم کارخونه ها سرازیر می شن اصفهان بترکه از بس جا نداره

              هم مساله تورکا امنیتی می شه و دیگه کسی حق نداره بزبون بیاره . بفهمین خب .  

                                                             روز . داخلی . درون اتوبوس .

                                                             اتوبوس اورمیه _ تهران در حال حرکت است .

                                                             علی و کریم به فکر فرورفته اند .

                                                              صدای مهدی اخوان ثالث در فضا پیچیده است . واکمن علی روشن است .

صدای مهدی اخوان ثالث : هان کجاست / پایتخت این کج آئین قرن دیوانه ؟/ با شبان روشنش چون روز / روزهای تنگ و تارش ، چون شب

                                  اندر قعر افسانه / با قلاع سهمگین سخت وستوارش / با لئیمانه تبسم کردن دروازه هایش ، سرد و بیگانه / هان

                                  کجاست /  پایتخت این دژ آهن قرن پر آشوب / قرن شکلک چهر /  برگشته از دیدار ماه / لیک بس دور از قرار

                                  مهر / قرن خون آشام / قرن وحشتناک تر پیغام / کاندارن با فضله موهوم مرغ دور پروازی / چاررکن هفت اقلیم 16  

                                  خدا را در زمانی بر می آشوبند / هر چه هستی ، هر چه پستی ، هر چه بالایی / سخت می کوبند / پاک می روبند /

                                  پایتخت این چنین قرنی / کو /  بر کدامین بی نشان قله ست / در کدامین سو / ما برای فتح سوی پایتخت قرن

                                  می آئیم .

کریم : یه مشت بی کار حراف . تاریخ ما شده چهار تا کتاب شعر و تمام . یه ترانه تورکی بذار .

علی : شعرش قشنگه .

کریم : همه شون سروته یه کرباسن .

علی : فرقایی هم دارن البته و احیانا استاد .

کریم : این جماعت راه بده تو اون لحظه خاصشون همه شون نژادپرست می شن . فرقی هم نداره شاعر باشه یا هنرمند ، ملا باشه یا دانشمند ،

          بازاری باشه یا خونه دار ...

علی : کریم یکی از استادا می گفت ایرانی ها هیچوقت روحیه یه ملت واحد رو نداشتن ، درست نیست اما این همه توهین و تحقیر و تخریب

         قومیت ها تو ایران طبیعی به نظر نمی آد .

کریم : تو اخبار بود عربای اهوازم جمع شده بودن بخاطر توهین تلویزیون اعتراض کنن ضد شورش فرستادن سراغشون . مثل اورمو .

علی : تلگرام ؟

کریم : اوهوم . وقتی قومی تاریخ رو تحریف کنه و چندصدایی رو نتابه تاریخ خودش دروغه . اینا با تحریف شروع کردن و مجبورن با توهین و

          تخریب ادامه بدن تا دست پیش رو گرفته باشن .

علی : وقتی گفتی کل تاریخ فارسا بیش از پانصد سال نیست و توسط صفویه مقدمات حضورشون مهیا شده باور نکردم ، گفتم این همه مطلب

          راجع به تاریخ ایران باستان هست ، این همه نوشته ، سند . وقتی دلایلت رو شنیدم به نوشته های تاریخی شک کردم . حالا باورم شده

          فقط حجم بوده تاریخ نوشته شده ، فقط کلفتی کتابا بوده . حیف تو سند و مدرک نداری برا اثبات حرفات .

کریم : بچه های تورک تازه شروع کردن به کنکاش تاریخ و هویت گذشته خودشون ، وقت لازمه تا مدارکشون کامل بشه اما تو همین فرصت

         کم پیشرفتای خوبی داشتن . اونایی که تاریخ رو تحریف کردن می دونستن یه روز اینجوری می شه برا همین کسروی رو ساختن تا با

         چرخشی صدو هشتاد درجه ای قصه هایی سر کنه و جا بندازه تا با هویدا شدن واقعیت ها کسی باور نکنه حقایق رو .  

علی : پس هنوز راه دشواری پیش روست .

کریم : گلجک بیزیمدیر .

علی : نقدا تا آینده برسه من با ناصر کار دارم . حتی یکی از آدمای اون رو نگرفتن .

کریم : اونا از خداشونه جاروجنجال به پا شه . فکر کردی چرا نیومدن سراغ من ؟ تو ساده ای ، ناراحت نشو ، اونا دوست دارن تو مسائل مربوط

           به تورکای آذربایجان جنجال بشه ، آدم کشته شه ، آتش زده شه ، فضا امنیتی بشه . درسته اون روز ما اشتباه کردیم اما درس خوبی شد

           برامون . پسرخاله محسن ، سرهنگ البته ، نخند ، راست گفت بعضی ها با امنیتی کردن خواست آذربایجان دوست دارن ما از مسیرمون

           خارج بشیم تا جلو مطرح کردن خواسته هامون رو بگیرن .

علی : چه رمزی تو این اسمه همه ی تاریخ دشمن داشته . آذربایجان .                                                                                      

                                                             روز . خارجی . نامشخص .

                                                             همه جا را مه گرفته است .

                                                             دو نفر فیلمبردار آویزان از نخ فیلم می گیرند .

                                                             دستهائی نخ ها را بازی می دهند .

                                                             علی در حال گریختن از فیلمبرداران آویزان از نخ است .

                                                             روز . خارجی . خیابان .                                                                               17

                                                             علی با موبایل زنگ می زند .

                                                             ادامه . داخلی . منزل باقریان .                                                                        

                                                             باقریان روی تخت خوابیده است .

                                                             موبایل زنگ می زند .

                                                             باقریان با اکراه از خواب پاشده و جواب می دهد .

باقریان : الو ، تویی علی ؟ سلام ، آره خب خواب بودم ، وقت گیر آوردی ها ، ای بابا ، باشه بعدا ، ول کن جان ننه ت ، خیلی خب پروفسور ،

             سفر نویسنده ، ووگلر ، آره نویسنه ش هست ، بخونیش راه افتادی فیلمنامه نویس . نه که نمایشنامه هات ترکوندن . پروندی که

             خوابه رو . باشه .

                                                             ادامه . داخلی . کتابخانه .

                                                             علی کتاب سفر نویسنده را مطالعه می کند .

                                                             شیوا می آید و کنار علی می نشیند .

شیوا : خسته نباشی علی .

علی : من قصد ادامه تحصیل دارم .

شیوا : من صبرم زیاده عروس خانوم .

علی : لوث نشو . من جدی ام .

شیوا : منم صبور و وفادار .

علی : وفا وقتی مطرحه دوطرفه باشه و قول و قراری وسط باشه .

شیوا : این چیه ؟

علی : برا نوشتن فیلمنامه ست .

شیوا : زدی جاده خاکی پس . اسم فیلمنامه ات چیه حالا ؟ اونی که قراره نوشته بشه .

علی : لا .

شیوا : در مورد چیه ؟

علی : در مورد زندگی دکتر شریعتی .

شیوا : باید جالب باشه .

علی : پولش رو لازم دارم .

شیوا : ساخته می شه ؟

علی : فیلمنامه رو بفروشم کافیه برام .

شیوا : فکر کردی فروش کنه ؟ فیلمه ...

علی : گفتم که ...                                                                                                                                                    

شیوا : من می شم تهیه کننده ت . چرا داری اینریختی نگام می کنی .

علی : رشته ت چی بود ؟ باغبانی ؟

شیوا : ربطش چیه ؟

علی : تو سی و خرده ای سال نمی دونستی درب سینما از جلو هست یا پشت اونوقت دوست داری وارد عالم هنر بشی که هیچ تهیه کنندگی

         سینما رو برعهده بگیری ؟ خاک بر سرت دنیای هنر .

شیوا : چیه این مملکت سر جاش هست اینم باشه . دوست داری نوشته ت فیلم بشه یا نه ؟                                                          18

علی : پولش ؟

شیوا : دوست داری خودت بسازیش ؟ من که دوست دارم یه نقشی تو فیلمت بازی کنم .

علی : من همچنان قصد ازدواج ندارم ها .                                                                                                                      

شیوا : با فارسا ؟

علی : اشتباهی به عرضتون رسوندن . من نژادپرست نیستم . برای ازدواج یا باید همه چیز داشت و زنم یکی از همون چیزا ، یا باید عاشق بود که

         این رو بنده قصه فرض کردم ، یا احساس نیاز کرد به زن و بچه که من هنوز دوست ندارم بهشون فکر کنم و یاهای بسیار دیگه . اینقدرم

         از این نگاههای جویای جواب عشوه گرانه تحویلم نده من علیرغم بی ازدواجی جلو خانم ها کمی تا قسمتی زود وا می دم .

شیوا : آره خب ، اینجام جای خوبی برای وا دادنه .

                                                             ادامه . خارجی . محوطه دانشگاه .

                                                             علی و شیوا در حال خروج از کتابخانه اند .

                                                             ادامه . خارجی . بزرگراه .

                                                             علی کنار شیوا نشسته است .

                                                             شیوا با بی ام و رانندگی می کند .

                                                             شیوا جلو ساختمان بزرگی توقف می کند . دفتر فیلمسازی فردای ما .

علی : من هنوز گیجم .

شیوا : همیشه گیجی . نبودی زوتر متوجه اطرافت شده بودی .

علی : مثلا متوجه چی نشدم حالا ؟

شیوا : لاو ماو و اینا . واللاه . بپر پایین . چته ؟ باید قرارداد امضا کنی وگرنه پول علف خرس نیست بریزن پات . فردا عقب کشیدی چی ؟

علی : انشالاه تعالی منظورتون چیز نیست که ؟

شیوا : نخیر قربان . منظورم فیلم و فیلمنامه ست . اون رو قرار شد آقا هر وقت احساس نیاز درونی ، چی بود گفتی ؟ از اونا کردن پی بگیریم .

علی : اونم که شتر در خواب بیند پنبه دانه .

شیوا : من شیوام ، یه اسم هندی . حیوونم باشم فیلم . راستی تو گرگی نه ؟ توتم قبیله ت .

علی : شخصا توتم بنده قلمه . البته بقول شریعتی . گرگی هم که شنیدی توتم تورکها نیست ، شیر بوده انگار . منتهی تو روزگار انسانی . با

         برابری و عدالت و مساوات و خیلی چیزای دیگه . قانون جنگل خر تو خر که بیاد وسط گرگ انتخاب بدی نیست .

شیوا : تو چقدر جدی گرفتی همه چیزا رو .

علی : راستی ، اینم یه جدیه دیگه ؛ من هر لحظه دلم بهم بگه کات ، کات کردم رفته پی کارش روابط موابط . گفته باشم .

شیوا : گفتی ؟

                                                             ادامه . داخلی . دفتر فیلمسازی .

                                                             علی قراردادی را امضا می کند .

                                                             شیوا شیرینی تعارف می کند .

                                                             روز . خارجی . پارک .

                                                             علی به ماهی های توی آب زل زده است .

                                                             علی گل سرخی را روی صندلی همیشگی دختر می گذارد و می رود کنار حوض           19

                                                             می نشیند .

                                                             صدای زنگ ساعت از دوردستها ، ساعت هفت عصر هست .

                                                             با شنیدن صدای زنگ ساعت علی راه باریک بین سروها را نگاه می کند .

                                                             دختر از میان سروهای بلند آرام آرام بطرف علی می آید . انگار بین زمین و آسمان در حرکت

                                                             است ، هیچوقت به علی نمی رسد .

                                                             علی دستپاچه شده است ، کاغذها از دستش بر زمین می افتد ، بر روی تمامی کاغذهای پخش

                                                             شده عکس دختر نقاشی شده است . علی کاغذی سفید را از بین کاغذها جدا می کند و   

                                                             شروع می کند به نقاشی کردن تصویر دختر .

                                                             دختر روی صندلی همیشگی نشسته و متوجه گل شده است . گل را برمی دارد .        

                                                             روز . داخلی . حسینیه ارشاد .

                                                             اکیپ فیلمبرداری در حال ساختن فیلم علی هستند .

                                                             علی کارگردانی می کند .

                                                             کریم در نقش دکتر شریعتی پشت تریبون در حال سخنرانی است .

                                                             مردم نشسته اند و گوش می دهند .

کریم ( دکترشریعتی ) : ما چون در شرق هستیم همیشه از استعمار غربی سخن می گوییم و این امر محتاج توضیح است . استعمار باین معنی

                             نیست که غرب ، شرق را استثمار و یا استعمار می کند . بلکه یک قدرت و یک طبقه جهانی وجود دارد که هم شرق و

                             هم غرب را ، استثمار می کند . این قدرت توده های مردم خود اروپا را بیشتر از توده های مشرق زمین مسخ کرده و به

                             استثمار و بیکاری و بیچارگی کشیده و می کشد . این قدرت حاکم بر جهان عوامل گوناگونی را بر می انگیزد تا

                             کشورهای شرقی و جوامع شرقی و نسل جدید کشورهای اسلامی را سربند کرده و به مسائل انحرافی ، حساسیت های

                             جزئی ، مسایل داخلی ، شایعه سازی ، تفرقه اندازی ، ایجاد بدبینی ، دور خود پیچیدن و بجان هم افتادن بکشاند تا همه

                             از او غافل بمانند . این قدرت در خود غرب نیز برای نابود کردن و تمکین کردن و مسخ کردن توده های جوان و نسل

                             جوان انسان دوست خود اروپا هزاران حیله و جنایات بدتر از جنایاتی که بنام استعمار در کشورهای شرق می کند ،

                             انجام می دهد . قدرتی که هم شرق و هم غرب را استثمار میکند .

                             می بینید  همه مان قالب ریزی هستیم : دینمان قالبی است ،‌ خودمان قالبی هستیم ، عشقمان قالبی است ،

                             نفرتمان قالبی است ، دشمنی مان قالبی است ، دوستی مان قالبی است . برای ما قالب ریزی کردند ، و ما هم بر اساس

                             همان قالب ها هستیم : آدم های ریختنی ، مذهب ریختنی ، فکر ریختنی .

                             آن ها هرچه می کنند ، هر چه می آرند و می برند هم " پنهانی " است و هم " بی صدا " .

                             آن هایی که دستشان نیست ،‌ اسمشان هست و او که دستش همه جا هست ، اسمش هیچ جا نیست .

                             درست مثل شیطان که در عین مخفی بودن " عدو مبین " است " .

                             " دست پنهان " را باید جستجو کرد نه  " دست های پیدا " را . آخر " دست های پیدا " ارزشی ندارند ، چرا که این ها

                             " دست " نیستند ، " ابزار   دست " اند .

                             ما اکنون با سرنوشتی همرنگ سرنوشت بردگان مواجهیم ، بی آن که بدانیم کی ما را به بردگی این قرن کشانده است .

                             غارت می شویم . به تسلیم ، به انحراف اندیشه و به عبودیت های زمینی دچار شده ایم .

                                                             روز . جاهای مختلف .

                                                             صدای سخنرانی دکتر شریعتی بر روی تصاویر زیر شنیده خواهد شد .                      20

                                                             اکیپ ساخت فیلم علی در حال فیلمبرداری است .

                                                             کریم در نقش دکتر شریعتی در سوربن ، دانشگاه مشهد ، حسینیه ارشاد ، پاریس ، سبزوار ،

                                                             تهران ، دانشگاه آبادان ، تبریز و جاهای دیگر بصورت تنها و با دوستان و شاگردان و خانواده

                                                             و اساتید و مردم .

                                                             ادامه . داخلی . دفتر فیلمسازی .

                                                             علی و شیوا دارند جروبحث می کنند .

شیوا : باید تعطیلش کنی .

علی : بیشتر از یک سوم فیلم ساخته شده .                                                                                                                    

شیوا : سرمایه منه خب .

علی : وقت من چی ؟

شیوا : اگه برات ارزشی دارن ، هر دو ، عوضش کن .

علی : خنده دار نیست ؟

شیوا : چرا باشه ؟

علی : اون بازیگر اصلی منه .

شیوا : از صفر شروع کن . یه بازیگر مطرح می آرم . هر کی بگی ، فقط کریم نه .

علی : من زیر بار نمی رم .

شیوا : منم گفتم که . تعطیلش کن .

علی : تو دردت چیه شیوا ؟

شیوا : با چند نفر صحبت کردم ، اون به درد این نقش نمی خوره .

علی : کارگردان فیلم منم .

شیوا : من کارگردانت کردم .

علی : از این بابت ممنونتم .

شیوا : گفتن اون لهجه داره .

علی : اولا تورک هست اما لهجه نداره دوما چرا تا امروز نگفتن ؟

شیوا : تازه متوجه شدن .

علی : وقتی گفتم خنده داره برا همین گفتم .

شیوا : من حرف دیگه ای ندارم علی جان .

علی : ببین شیوا ، ما حرفامون رو زدیم ، از من بهتر تو این شهر زیاده ، شاید همه ی دوازده میلیون ، نمی تونم برای ادامه فیلم باهات ازدواج

         کنم .

شیوا : این آخرین دلیله .

علی : درد تو همینه . قد و اندازه ت اجازه نمی ده دلایل دیگه رو بررسی کنم . مگه اینکه دستت با ناصر تو یه ...

شیوا : کار تعطیله رفیق .

                                                             ادامه . داخلی . خوابگاه دانشجویی .

                                                              هم اتاقی های علی ورق بازی می کنند .

                                                             علی روی تخت دراز کشیده و چشمانش را بسته است .                                         21

کریم : کشتی هات غرق شده قارداش ؟

علی : گفتم که عصری .

محمود : کلهم ناوگان رفته زیر آب .

کریم : بدون من ادامه بده .

علی : عمرا .

کریم : خر نشو .

حسین : حکم چی شد ؟

کریم : دل .

علی : بی خیال . انگار فیلمی تو کار نبود .

کریم : لگد نزن به بختت .

علی : اون با ناصره . تازه فهمیدم .

حسین : معشوقه دو تا شد دلا .                                                                                                                                   

علی : معشوقه بودنش را مطمئن نیستم . با من بود این مدت ، اما دستشون تو یه کاسه است .

محمود : خوش بحالت که با تو بود .

علی : خفه .

رضا : آدم نیستیم که ما خدا جون ، نه ؟

کریم : خیلی خب ، بسه خودخوری ، پاشو برو شام بگیر .

علی : ما رو باش بخاطر کی حالمون گرفته شده .

کریم : اگه با ناصر هست حال گرفتن نداره ، اونا دنبال جدا کردن ماهان .

علی : ما که نشستیم و کاری با کسی نداریم .

کریم : وقتی می گم ماها خوابیم اونا شب و روز در حال کشیدن نقشه و طرح عملیاتی ان حالیتون نیست .

محمود : این چی گفت ؟ طرح عملیاتی ؟

حسین : باز شروع کرده بافیدن اراجیف ...

رضا : بازی کن .

علی : حسین یه مدتیه مرید کریم شدم .

محمود : یا امامزاده کریم .

علی : محمود جان برعکس تو خیلی از حرفاش درستن .

رضا : محمود دروغ پیدا نکنه راست ...

کریم : ماها روزی از خواب بلند می شیم که کلا باختیم .

حسین : مثل ما که با حصر سبزمون شد سیاه .

محمود : فیلت یادت هندوستان کرد سبزه بازار ؟

حسین : محمود تو رو خدا مثل مرادت نرین رو اعصابمون .

کریم : بسه بابا . جفتتون خفه .

علی : یکی بگه راه چاره ی من چیه حالا ؟

رضا : برگشت به صحنه باشکوه اما بدون پول تاتر .

کریم : ببین علی آقا ، سعی کن نبازی ، وا ندی . صبر کن بگم . آهان . ( مثل نقش شریعتی )

         وسواس کیست ؟ چیست ؟ قاموس ها معنی می کنند : وسوسه ساز و نیز مرضی که از غلبه سودا پدید می آید و ذهن را تباه        22

         می کند ، سودازدگی ! و نیز بدی و بد اندیشی یا بیهودگی و پوچی یی که در درون آدمی رسوخ می کند ، در ناخود آگاه مردم دمیده

         می شود . در ناخودآگاه تو می افتد ، به سراغ تو می آید ، با تو حرف می زند ، بی آن که گوشت بشنود ، بی آن که چشمت ببند .

         این وسواس ، این سودازدگی ، این وسوسه ساز آسیب رسان عقل و خود آگاهی چگونه است ؟

         خناس است ، خناس چیست ؟ قاموس ها معنی می کنند :

         هر عاملی که تو را از راه بدر می برد ، تو را به خود می گیرد ، در خود غیب می کند ، در درون خود پوشیده و پنهانت می سازد ، در

         خود نگهت می دارد و زندانی ات می کند ، همچون عقابی که سر در دنبال صعوه ای دارد ، تو را تعقیب می کند ، پنهان است و

         پنهانکار ، فریبنده مکار ، به حیله در طلب تو است ، به خدعه دست اندر کار تو ، با تو همواره به فریب مراوده دارد ، دست بردار تو

         نیست ، می رود و بازمی گردد ، میرانی اش و باز می آید .

         این وسواس خناس چه می کند ؟ وسوسه می کند ! وسوسه چیست ؟ قاموس ها معنی می کنند : عاملی که تو را مبتلا می کند به شری

         یا پوچی یی که نه سودی در بر دارد و نه ارزشی ، نه فایده ای ، نه خیری ، بیهودگی ،‌ پوچی ، آن چه عقل آدمی را آسیب می رساند و

         به هذیان می کشاند . پریشانگویی می سازد و مدهوش ، ‌حیرت زده و مات ، مسخ و با خویشتن انسانی خویش بیگانه ! ،

         این وسواس که خناس است و وسوسه می کند از چه جنسی است ؟ هم از جن و هم از آدمی ! جن ! هر موجود نامرئی ، نیرویی مخفی     

         ، پوشیده ، نیرویی که دست اندرکار انسان است و انسان نیست ، آشکار نیست . وه که چقدر راست است و چقدر روشن ! و امروز از

         همه وقت روشن تر ، از همیشه خشن تر ، فاجعه آمیزتر .

حسین : بنده خدا شریعتی اگه می دونست گیر شما تورکا می افته خودش رو حلق آویز می کرد ، کلا .

محمود : اصلا قبل از رسیدن به لندن ده بیست بار سنکوپ کرده بود .

حسین : گفتی راهنماییت کنیم نه ؟ من که نظرم اینه بی خیال شو هیچکاک جان .

علی : آقایون منظورم فیلم دکتر شریعتی نبود .

محمود : آهان . بگو خب . با دختره ، شیوا ازدواج کن .

رضا : می میرم براش . اوف ...

علی : منظورم دختر آبی پوش پارکه .

کریم : قابل توجه شما بی شعورا همونی که زرت و زرت عکسش رو کشیده .

حسین : نه که تو خودت فهمیدی منظورش چیه پروفسور .

محمود : ایشون عند عرفه ان .

کریم : خب شیوا رو دوست نداری برو با اون ازدواج کن ، تو که عاشقشی .

علی : عاشق که نه ، ازش خوشم اومده .

رضا : بادا بادا مبارک بادا .

حسین : پس عروسیه بزودی نه ؟

محمود : حکممون شد باز که دل .

حسین : محمود این کتت هست ، عروسی علی بده بپوشمش .

محمود : مسخره خودتی ها .

علی : ممنون از راهنماییتون . مرسی . لطف کردین . گمشین بابا . من رفتم غذا بگیرم . شمام نپرین به هم جناحین محترم .

                                                             روز . محوطه دانشگاه .

                                                             علی بطرف دانشکده در حرکت است .

                                                             شیوا خودش را از پشت سر به علی می رساند .

شیوا : علی . علی . واییستا یه لحظه .                                                                                                                             23

علی : چیه ؟

شیوا : چقدر تند می ری تو ، مردم .

علی : دیره . کلاس شروع ...

شیوا : باشه حالا . رسیدیم خب . چی شد ؟

علی : چی ؟

شیوا : فکر کردی ؟

علی : فکر کردن نداشت .

شیوا : تعطیل ؟

علی : کار شما شاید .

شیوا : منظورت چیه ؟

علی : از فیلم های موجود زندگی دکتر و مصاحبه ها و باقی مستندات مربوط به زندگیش با شرایط اجتماعی زمان شاه یه مستند بسازم باید .

شیوا : مطمئنی ؟                                                                                                                                                    

علی : راستی دوست دارم ازدواج کنم . گفتم بدونی بهتره .

شیوا : با ؟

علی : رو کارت دعوتت بخون اسمش رو .

                                                             شیوا مانده است .

                                                             علی دور شده است .

                                                             روز . داخلی . بوفه .

                                                             علی با کریم و رضا در لپ تاپ فیلم هایی را در مورد دکتر شریعتی و دوره زمانی قبل از

                                                             انقلاب تماشا می کنند .

                                                              ادامه . جاهای مختلف .

                                                              فیلم های سیاه و سفید دوره شاه را شاهد هستیم . این فیلمها در مورد وضع اقتصادی و

                                                             اجتماعی و سیاسی و فرهنگی می باشد . در بعضی از آنها دکتر شریعتی را در حال سخنرانی

                                                             شاهدیم . روی تصاویر صدای دکتر علی شریعتی را خواهیم شنید که به تصاویر ربط دارد .

صدای دکتر شریعتی : خناس -  بت تراش همیشه و همه جا -  همیشه و همه جا عامل انسانی نیست ، گاه دیو است و گاه نیروی مرموز است

                           ، گاه پوشیده و پنهان است . همیشه بر سرها افسار اسارت نمی زند ، در درون ها وسوسه می کند ، آرام ، پوشیده پا به

                           درون آدمی می نهد ، در ماهیت تو ، شخصیت تو ، انسان بودن تو ، تو بودن تو ، حلول می کند ، رسوخ می کند ، که

                           بجای خود تو می نشیند ، مجنونت می کند ، به عقلت آسیب می زند ،‌ جن زده ات می کند ، الینه ات می کند . آری

                           خطر هولناک تر از همیشه در کمین تو است ،‌ نه تنها در کمینگاه کوه ، پس صخره که در کمینگاه دلت ، در درون

                           سینه ات ،‌ در پس پرده های ذهنت ، نه تنها در کمین جان تو ، مال تو ، که در کمین انسان بودن تو ، در کمین ایمان تو

                           ، امت تو ، ‌شناخت تو ، شعور تو ،‌ عشق تو ، پیروزی تو ، دست آوردهای جهاد تو ، جهاد نسل تو ، میراث تاریخ تو ،

                           در مسیر ابراهیم شدن تو ، در هجرت خدایی شدن  تو ، همیشه دشمن تو سلاح نیست ، سپاه نیست ، همیشه بیرونی

                           نیست ، آشکار نیست ، گاه نظام است ، گاه احساس است ، گاه اندیشه است ، گاه مالکیت است ، گاه شیوه زندگی

                           است ، گاه شیوه کار ، گاه شیوه فکر ، گاه ابزار کار است ، گاه شکل تولید است ، گاه نوع مصرف است ، گاه

                           فرهنگ زدگی است ، گاه استعمار فرهنگی است ، استحمار مذهبی است ، گاه استثمار طبقاتی است ، گاه              24

                           دستگاه های روابط جمعی است ، گاه شبکه عنکبوتی ناپیدای تبلیغاتی است ، گاه دنیازدگی جدید است ، گاه

                           بوروکراسی و تکنوکراسی و ماشینیسم است ، گاه شوینیسم و ناسیونالیسم و نژادپرستی است ، گاه شخصیت پرستی ‌

                           نازیسم ، زرپرستی بورژوازی و زورپرستی میلیتارسیم است ، گاه لذتپرستی اپیکوریسم ، ذهنیت پرستی ایده آلیسم ،

                           عینیت پرستی ماتریالیسم ، زیبایی پرستی هنری و احساس پرستی رمانتیسم و عبث گرایی اگزسیتانسیالیسم است و گاه

                           روح پرستی راسیسم و قهرمان پرستی و دولت پرستی فاشیسم و فرد پرستی اندیویدوآلیسم ، جمع پرستی سوسیالیسم و

                           اقتصادپرستی کمونیسم و عقل پرستی فلسفه و احساس پرستی عرفان و آسمان پرستی معنویت و زمین پرستی مادیت و

                           موهوم پرستی ایده آلیسم و موجودپرستی رآلیسم و قانون پرستی جبر تاریخ و مشیت پرستی بیولوژیسم و گاه دنیاپرستی

                           کفر و گاه آخرت پرستی دین و حتی علم پرستی لاابالی سیانتیسم ! اینهاست بتهای شرک جدید ! لات و عزی و اساف

                           و نائله قریش جدید . سیصد و شصت بت کعبه این تمدن ! و اینجاست که می توانی بفهمی که خداپرستی چیست ؟

                           دامنه معنی و عظمت رسالت توحید تا کجا است !

                                                             در لابلای تصاویر پدر علی را در زمان شاه خواهیم دید که گندم های زمینش را با ارباب

                                                             روستا تقسیم کرده است ، پنج گونی ارباب و یک گونی به پدر علی رسیده است .         

                                                             شب . داخلی . خوابگاه دانشگاه .

                                                             علی خوابیده است .

                                                             خواب می بیند .

                                                             ادامه . جاهای مختلف .

                                                             تصاویری از کارتن خواب ها ، کودکان کار ، کارگران بیکار ، زنهای خیابانی منتظر مشتری ،

                                                             معتادان در حال کشیدن مواد ، پورشه ها و بنزها و شاسی بلندها ، کنار دریا ، گورخوابها .

                                                             ادامه . داخلی . خوابگاه دانشگاه .

                                                             علی خوابیده است . از خواب می پرد .

                                                             روز . خارجی . پارک .

                                                             علی به ماهی های توی آب زل زده است .

                                                             صدای زنگ ساعت از دوردستها ، ساعت هفت عصر هست .

                                                             با شنیدن صدای زنگ ساعت علی راه باریک بین سروها را نگاه می کند .

                                                             دختراز میان سروهای بلند آرام آرام بطرف علی می آید .

شیوا : پرید از دستت .

                                                             علی برگشته و شیوا را نگاه می کند که پشت سرش ایستاده و به دختر اشاره دارد .

علی : به به شیوا خانم عزیز .

                                                             علی برگشته و دختر را نگاه می کند .

                                                             مسعود و ناصر با دختر صحبت می کنند .

شیوا : رفت بازیگر بشه . ناصر رفته راضیش کنه .

علی : چه بهتر . شریعتی تو نوشته هاش به دختری کنار رودخونه اشاره داره . این شبیه اونه . هنرپیشه بشه منم تو فیلمم ازش ...

شیوا : اون فیلم تو نیست .                                                                                                                                          25

علی : من نویسنده و کارگردانشم .

شیوا : اون فیلم قرارداد داره . منم صاحب قراردادم .

علی : دوست داری بهت التماس کنم ؟

شیوا : دیگه نه . حالا که عشقت رو ازت گرفتم ...

علی : عشقم ؟

شیوا : همه می دونن . دوستات . بودن تو این فضا ، اینجا ، هر روز عصر کارته نه ؟

علی : من به عشق به اون صورتی که یاد آدما دادن اعتقادی ندارم . اینم یه بهونه بود برا عصرهای دلتنگیم . عادتمه تحمل کنم تهرون شلوغ رو .

         حالا که نیست باید یه عادت دیگه پیدا کنم بهونه باشه برا موندم .

شیوا : حالا که باختی اینا رو بزبون ...

علی : از کجا معلوم پیشنهاد ناصر رو قبول کنه حالا ، بیار پایین پرچم پیروزی رو فعلا .

شیوا : ناصر زبان چربی داره .

علی : بر فرض هنرپیشه شد . مطمئنی به من نه می گه ؟

شیوا : مسعودم هست . اون استاد براه آوردن دخترای صاحب از دست داده ست .

علی : من صاحب کسی نیستم .

شیوا : خلاصه بگم قراره مسعود رو مخش کار کنه .

علی : مبارکه . هر کسی لیاقتی داره . البته اگه بره . دختره . وقتی رفت باید خداش رو شکر کنه . مسعود از اون خیلی سرتره .

شیوا : باور ندارم اینا حرف دلت باشن .

علی : من عادت دارم عرض سه سوت باخته هام رو فراموش کنم .

شیوا : فکر کردی به همین راحتیه . من ، من ازت شکایت کردم .

علی : به خاطر ؟

شیوا : تو به من تجاوز کردی .

علی : گر حکم شود مست گیرند / در شهر هر آنچه هست گیرند .

شیوا : منظور ؟

علی : تا با خیلی ها خوابیدی . منم یکی . آمارت رو دارم .                                                                                                  

شیوا : دیگه عصرا پاتوقت بهشت نیست .

علی : آره ممکنه پیروز بشی ، نه تو این فقط ، تو بقیه کرم ریزی هات . نمی دونم کافکا نوشته یا کامو ، تو اینجور مواقع ، وقتی کرمهای

         اونجاهاتون دارن وول می خورن و خوره می افته تو جونتون که کاری بکنین خدایانتون ، همون شیطان وجودتون شش دانگ نیرو

         می فرسته کمکتون و ردیف می شه خواسته هاتون . تو شاید تو همه کارایی که علیه من انجامشون دادی یا قراره بدی موفق بشی و

         شیطونت کمکت کنه منتهی هیچ وقت نمی تونه یه چیزی رو بهت برگردونه و جایگاه قدت بشه استاندارد .

شیوا : و اون چیز چیه ؟

علی : شاید اگه خودت نفهمیدی یه روزی بهت گفتم . هر چند هر وقت پیدات بشه بدترین لحظه برا منه .

                                                             علی برگشته و دختر را نگاه می کند .

                                                             دختر به همراه ناصر و مسعود راهی شده است .

                                                             شب . خارجی . خیابان .

                                                             علی قدم می زند .

                                                             هوا بارانیست .                                                                                           26

                                                             علی کاملا خیس شده است .

                                                             ادامه . داخلی . خوابگاه .

                                                             علی از روی تصویر دکتر شریعتی نقاشی می کشد .

                                                             صدای دکتر شریعتی در فضا پیچیده است . واکمن روشن است .

صدای دکتر شریعتی : انسان همواره در انتخاب کردن است ، اما انتخاب از لحظه های خطیر و خطرناک تاریخ ، لحظه های قدرآفرین و

                           تقدیرسازی که همه چیز در دگرگون شدن است و همه چیز ویران می شود تا همه چیز از نو ساخته شود ، معنی و

                           محتوی و دامنه دیگری دارد . انتخاب یک انسان ، ‌نه تنها معرف حجم وجودی و نوع شخصیت وی و جهت و پایگاه

                           انسانی -  اجتماعی وی ، که تعیین کننده و نیز نگاهدارنده تمامی ارزش هایی است که وی بدان وابسته است و بدان عشق

                           می ورزد و آن ها را می پرستد . در این حال ، انتخاب عظمت و قداست و دامنه یک " رسالت " را دارد و خود آگاهی

                           یک انسان ارزش و کیفیت " نبوت " را و در نتیجه ، خواه و ناخواه ، فرد در بودن و زیستن خویش ، یک " اسوه "

                           می شود ، یک " شهید " یک " شاهد " ، نترسیم و بگوییم موقع و مقام یک " امام " را می گیرد و فلسفه وجودیش تعبیر

                           از یک " جهت " است و نقش تاریخی اش در آن لحظه قدر نقش یک " قائم " .

                                                             کریم وارد اتاق می شود .

کریم : آذربایجان یه زمانی سرزمین برف و بارون بود الان بارش نداره اما تهران شده بارون خونه ، ابرامونم آوردن تهران .

علی : این دیگه از اون حرفاست .

کریم : اونجا عقیمشون می کنن اینجا بارور .

علی : مادربزرگم بود می گفت کریم ننه کفر نگو چشات کور می شن ها .

کریم : کاش منم مثل اونا بودم . طرفه جهانی بود عالم بی خبری .

علی : اما خداییش بارش تهران خیلی شده این سالها .

کریم : بالاخره باید این همه آدم رو سیراب کنن .

علی : چی بگم واللاه .

کریم : شد فیلم سینمایی ، نشد مستند ، اونم نشد نقاشی . تو فوق العاده ای .

علی : خوب شده ؟

کریم : ببین علی ، یه نقاشی برام بکش تصویری باشه از صمد بهرنگی و شریعتی و جلال آل احمد و ساعدی و خلاصه همه ی روشنفکرای

          عقیم شده ی این مملکت .

علی : عقیم شده ان همه اینا ؟

کریم : عقیم شده از جایی و بارور شده از جایی دیگر .

علی : کشف جدیدته ؟

کریم : عقیم نبودن وضع و اوضاع ما این نبود .

علی : از چه لحاظ ؟                                                                                                                                                

کریم : کلا . با این همه من عاشق نه ای هستم که به تاریخ داده ان . همه شون . علیرغم این که بازیچه تاریخم شدن . بقول شریعتی تو " عمل

          روشنفکر " " حرف زدن " است . البته حرف داریم تا حرف ، حرفی که می ماند و حرفی که کلمه اش ، گلوله است و " مرکبش از

           خون شهید برتر است " و تو اگر نمی خواهی بدست هیچ دیکتاتوری گرفتار شوی فقط یک کار بکن : بخوان وبخوان و بخوان ! !

            کلا .

علی : کریم کلا عاشق سفسطه و فلسفه و کلا گفتنتم ...

کریم : نقاشیتم خوب شده کلا . فردا یه عده می آن جلسه بذاریم ببینیم چرا پنجاه هزار ارمنی می تونن به زبان خودشون تو تهران تحصیل    27

         کنن و تو پایتخت یه کشور اسلامی علیه یه کشور اسلامی دیگه شعار بدن و پرچمش رو آتش بزنن اما سی و پنج میلیون تورک ایرانی

         ایرانی ایرانی نمی تونن به زبان چندهزار ساله ی مادریشون تحصیل کنن .

علی : ناصر و اینا نفهمن مثل قبل ؟

کریم : کار از این حرفا گذشته . بقول صمد مردیمم مردیم ، به درک . دیر وقته ها .

علی : برو بخواب . فردام مواظب خودت باش .

                                                             علی تابلو نقاشی را عوض می کند . تابلو نصف کاره ای را برداشته باقیش را می کشد .

                                                             روز . داخلی . مغازه فروش تابلوهای نقاشی .

                                                             علی در مورد نقاشی دیشب که کامل شده توضیح می دهد .

علی : اینجا برف تو کوهستان باریده ، تو رودخونه جاری شده . دو رودخونه که اینجا به هم رسیدن . بین النهرینه اینجا . اینجا به دریا رسیدن

         رودها . یکی شدن و به دریا رسیدن . این هابیله ، اینم قابیل . بچه های آدم که اول تاریخ از هم جدا شدن و اینجا کنار دریا باز به هم

         رسیدن . خیر و شر . ما اینجای تاریخیم . جغرافیا در تاریخ . تاریخ در جغرافیا . از گفته های دکتر شریعتی ایده گرفتم برا نقاشیم .

مغازه دار : اینجا منظورت جنگه اینقدر خونرنگ شده ؟

علی : متاسفانه .

مغازه دار : ببر اونجا بذار تو ویترین . این شهر دیوونه زیاد داره مثل خودت . بالاخره یکی باید بابتش پول بده .

                                                             ادامه . خارجی . خیابان .

                                                             علی از مغازه نقاشی بیرون آمده و در پیاده رو حرکت می کند .

                                                             چند نفر در پیاده رو خلوت به علی حمله کرده و او را به شدت کتک می زنند .

                                                             صدای دکتر شریعتی روی تصاویر کتک خوردن علی و تصادف کریم پخش می شود . این

                                                             سه صحنه بعدی موازی پیش می روند .

صدای شریعتی : تو ای خویشاوند خدا ، مسجود فرشته ها ، انسان ، انیس خداوند ، ای جلیس تنهائی عظیم الله ، تاریخ تو را مسخ کرده است ،

                     زندگی از تو یک جانور ساخته است .

                     ای ظلوم ، ای جهول ، ای در سودای عمر ، زیان کار ، قربانی جور و جهل و خسران بندگی و ذلت احتیاج ، پایمال ترسها و

                     طمع ها !

                     ای که زندگی ، جامعه ، تاریخ ، ترا گرگ کرده است ، یا روباه یا موش یا میش .

                                                             شیوا از درون ماشین نگاه می کند .

                                                             ادامه . خارجی . بزرگراه .

                                                             کریم داخل یک خودرو نشسته است .

                                                             خودرو با سرعت بالایی در تقاطع با خودروی دیگری تصادف می کند .

                                                             ادامه . داخلی . بیمارستان .

                                                             علی را با یک پژو و کریم را با آمبولانس وارد بیمارستان کرده اند .

                                                             روز . خارجی . نامشخص .

                                                             همه جا را مه گرفته است .                                                                           28

                                                             دو نفر فیلمبردار آویزان از نخ فیلم می گیرند .

                                                             دستهائی نخ ها را بازی می دهند .

                                                             علی در حال گریختن از فیلمبرداران آویزان از نخ است .

                                                             صدای دکتر شریعتی روی این تصاویر شنیده می شود .

صدای دکتر شریعتی : سخن گفتن قرآن را ببین ! همه جا شیطان را هولناک می نامد و دشمن چیره دست و خطرناک و این جا حیله شیطان را

                            ضعیف می خواند ؟ چرا ؟ زیرا که اینجا سخن از قتال است و با مجاهدان سخن می گوید و این است که نظام ستمکار را  

                            نه زنجیر پولاد ، که پرده عنکبوت تعبیر می کنم . و شگفتا که یک سوره قرآن نامش عنکبوت است و در آن داستان

                            پیام آوران تنهایی است که با قدرت های بزرگ جور حاکم و جهل مردم محکوم به جهاد آغاز کردند و با دست های

                            خالی همه آن قصرهای ظلم و معبدهای سحر را واژگون ساختند .

                                                             دوربین به دو نفر فیلمبردار آویزان از نخ نزدیک شده و تار عنکبوت بودن نخ آنها را نشان

                                                             می دهد .

                                                             ادامه . داخلی . بیمارستان .

                                                             پرستار صورت علی را بخیه می زند .

                                                             موبایل علی زنگ می زند .

                                                             علی بزور و با دستهای خونی گوشی را جواب می دهد .

علی : الو . چی ؟ شماره من رو گوشی کی ؟ آره دوستمه ، تصادف ؟ وای خدا ، کدوم بیمارستان ؟ من که همینجام الان . اومدم .

                                                             علی با پرستارا صحبت کرده و به کمک پرستاری بطرف اتاق عمل می رود .

                                                             دکتر علی را می بیند .

دکتر : شمام باهاش بودین ؟

علی : نه .

دکتر : وضع و ...

علی : قصه داره دکتر . کجاست ؟

دکتر : ببین جوون ، امیدی بود زنده بمونه همه ی تلاشم را می کردم . مرگ حقه . شاید بتونه چند کلمه ای باهات حرف بزنه . متاسفم .

علی : وا . وای . وای .

                                                             علی همراه با دکتر وارد اتاق عمل شده و بطرف کریم می رود .

                                                             کریم چشمانش را باز می کند .

کریم : کی اومدی ؟

علی : چی شده کریم ؟

کریم : تو چت شده ؟ نه چیزی نگو . خر که نیستم نفهمم . علی اون شعر مترلینگ یادته ؟

علی : الان که وقت این حرفا ...

کریم : سوس . بخون .

علی : هنگامی که او آمد ...

کریم : هنگامی که او آمد / این عصا و کوله بار و چاروقهای مرا به وی بسپار / و به وی بگو که من ...

علی : چهل سال پیش / این عصا را بدست گرفتم / این چاروق را بپا کردم / و این کوله بار را بر دوش گرفتم / و براه افتادم ...                

کریم : چهل سال خستگی ناپذیر و تشنه و عاشق / به رفتن ادامه دادم / اکنون راه را تا بدینجا آمده ام ...

علی : و تو پسرم / اینک / عصایم را بدست گیر / چاروقهایم را بپوش / و کوله بارم را بر پشت نه ...                                                29

کریم : و این راه را / از اینجا که من ماندم ...

علی : و این راه را / از اینجا که من ماندم / ادامه بده ...

دکتر : و تو نیز در پایان زندگی خویش / آنرا به فرزندت بسپار و وصیت کن / تا راه را از آنجا که تو ماندی ای / ادامه دهد .

                                                             کریم مرده است .

                                                             علی به زانو درآمده است . گریان .

                                                             دکتر با چشمانی خیس موهای سر علی را نوازش می دهد .

                                                             روز . خارجی . مزار .

                                                             تشییع جنازه کریم است .

                                                              جسد کریم را کنار قبری که بر روی آن نوشته شده شهید زلفعلی کریمی دفن می کنند .

                                                             علی ، رضا و حسین سیاهپوش کناری ایستاده اند .

                                                              ادامه . جاهای مختلف .

                                                             علی در خاطراتش غوطه ور شده است ؛ همراه با کریم در جاهای مختلف .

                                                             ادامه . مزار .

                                                             علی ، رضا و حسین همدیگر را در آغوش گرفته و گریه می کنند .  

                                                             روز . داخلی . کلاس درس .

                                                             علی سیاهپوش در حالیکه به فکر فرورفته با خودکار بازی می کند .

                                                             شب . داخلی . خوابگاه .

                                                             علی با حسین و رضا در لپ تاپ فیلم هایی که کریم در آنها حضور دارد را نگاه می کنند .

علی : می گن هر سال یه روز خاصی از زیر کوه ساوالان اسب سفیدی بیرون می آد و بی تابانه سوار خودش رو جستجو می کنه  ، وقتی پیداش

        نکرد خسته و نالان به جای خود باز می گرده ، تا سالروزی دیگه و بیرون آمدنی دیگه . کریم مثل اون اسب بود .

       در تمام شب چراغی نیست / در تمام شهر / نیست یک فریاد / ای خداوندان خوف انگیز شب پیمان  ظلمت دوست / تا نه من فانوس

       شیطان را بیاویزیم / در رواق هر شکنجه گاه پنهانی این فردوس ظلم آیین / تا نه این شب های بی پایان جاویدان افسون پایه تان را / به

       فروغ صد هزاران آفتاب جاودانی تر کنم نفرین / ظلمت آباد بهشت گندتان را ، در بروی من / بازنگشایید .

                                                             روز . خارجی . جاهای مختلف .

                                                             علی وارد چند دفتر فیلمسازی می شود . تکرار . تکرار . تکرار .

                                                             تکرار پیاده روی علی در خیابانهای مختلف و ایستادن و وارد شدنش در دفاتر فیلمسازی .

                                                              ادامه . خارجی . پارک .

                                                             علی روی صندلی نشسته و پشت سر هم با گوشی همراه شماره هایی را می گیرد .        

                                                             انگار همه ی تماسها به جواب منفی منتهی شده است .

                                                             خودروی بی ام و کنار خیابان می ایستد ، شیوا پیاده می شود .                                 30

                                                             علی نیم نگاهی کرده و از جایش بلند شده و راه افتاده است .

شیوا : واییستا کارت دارم .

علی : بفرما .

شیوا : هنوز خشنی ها علی جون .

علی : ببین دختر خانم ، شیوا بود اسمت نه ؟ ببین رمانتیک بازی یا مال اشعار و رمانهای ارث مانده از چند شاعر و رمان نویس نامعلوم هست

        که تو این دویست سیصد سال صاحب هویت شدن ، یا هم که محصول فیلمهاست ، برا همینم نسل جدید اینریختی شدن ، سودایی ، تو

        کتابهایی که براشون نگاشته شده یه شر و ورایی خوندن رفتن سراغ یکی دیدن نه فرق داره با اونی که نوشته شده ، فیلمه رو دیدن رفتن

        عاشق شدن اومدن تو واقعیت دیدن نه اونی نیست که مریلین مونرو و دی کاپریو نشونش دادن ، خلاصه وقتی از عالم ساخته شده

        خیالاتی وارد واقعیت زندگی شدن سرگیجه گرفتن ، دیدن اونی نیست که دلشون رو راضی کنه ، حالش رو نبردن ، تو ذوقشون خورده ،

        همه شدن عقده ای ، همه شدن مریض ، برا همینه همه ی ازدواجا و دوستی ها داره به جدایی ختم می شه . تو هم یا ادای مریضا رو

        درمی آری یا واقعا مریضی . من زندگی می کنم و زندگیمم فیلم نیست . تو هم راهت رو بگیر و برو دنبال زندگیت .

شیوا : اینا رو ول کن . هنوز نمی خوای کمکت کنم ؟

علی : تو ؟ تو علیه منی . کلا . بقول کریم .

شیوا : پس حس کردی دارم علیه تو پیش می رم . حالا که حست اینه یادت باشه تا آخرش هستم که بچزونمت .

علی : من حاضرم روزی سه دفعه اعدام بشم تو مقابل چشم نباشی . حرف دیگه ای باشه ؟

شیوا : تو چی ؟ حرف دیگه ای نداری ؟ حالا من سرترم یا تو ؟

علی : چون دوست دارم دفعه آخرم باشه می بینمت حرفی که قرار بود بهت بگم رو می گم . من با اینکه پسر بودم اما تو دوستیام ، عشق و

        عاشقیام ، همونایی که گفتی ازم مدرک داری ، تو اونا هیچوقت نرفتم سراغ کسی ، پیش قدم نشدم برا پیدا کردن معشوقه و رفیق و

        دوست دختر و اینا . اربابت ، همون شیطون وجودت هر کاری برات ردیف کنه نمی تونه زمون رو عقب برگردونه . تو دختر بودی و

        همیشه رفتی برا آغوش تنها موندت آدم پیدا کنی . پیشقدم شدی . فرق من با تو اینه . نمی دونم عمق حرفم رو متوجه شدی یا نه اما

        توصیه م اینه بهش خوب فکر کنی . خودکشی ام نکن . زندگی قشنگه و همیشه برا برگشت به جاهای خوبش فرصت هست .

                                                             روز . خارجی . نامشخص .

                                                             همه جا را مه گرفته است .

                                                             دو نفر فیلمبردار آویزان از نخ فیلم می گیرند .

                                                             شب . داخلی . آشپزخانه خوابگاه .

                                                             علی با حسین و رضا در حال آشپزی کردن هستند .

حسین : امروز ناصر و مسعود تلفنی با یه کارگردان مشهور داشتن راجع به فیلمنامه ای درباره دکتر شریعتی صحبت می کردن .

رضا : البته بیشتر قصد داشتن ما متوجه حرفاشون بشیم .

علی : نتیجه چی شد ؟

حسین : ناصر گفت ، به طرف ...

رضا : تلفنی ...

حسین : گفت شیوا همه هزینه ها رو تقبل کرده .

رضا : قرار شد بیاد قرارداد بنویسن .

علی : من شکایت کنم چی ؟

حسین : مسعود گفت یه فیلمنامه دیگه نوشته شده .                                                                                                           31

رضا : انگار دادن یه فیلمنامه نویس اسم و رسم دار نوشته .

علی : یعنی ما هیچ ؟ یا که من باید برم سراغشون ؟

حسین : مخالفم .

علی : دلیلش ؟

حسین : تو خودت موافقی با انتقام ؟

رضا : سارتر تو گوشه نشینان آلتونا گفته همه راهها بسته است ، حتی راههای خطرناک . فقط یک راه باز است که هیچوقت آن را نمی بندند

           چونکه قابل عبور نیست ، و آن خطرناک ترین و آخرین راه است . ناچار باید از آن راه برویم .

حسین : گفته روی همه جاده ها جنایت ریخته اند . جنایتهایی که از پیش آماده شده و فقط منتظر جنایتکار است . البته یکی دیگه هم فرموده بادا

            که ابر انسان را بزایم .

رضا : اوف نیچه . خدا مرده است ؛ اکنون ما می خواهیم  که ابر انسان بزاید .

علی : اگر یکی بود شاید جوابم مثبت بود به ندای درونم اما چند نفر را باید از راه برداشت ؟ همون نیچه گفته شر بهترین نیروی انسان است .

         انسان باید بهتر و شریرتر شود ؛ من چنین می آموزانم ! به شریرانه ترین چیز ، در انسان ،  برای بهترین چیز در ابر انسان نیاز است .

         نه ، نباید به این قسمت فکر کنم ، اگه بکنم منم شیطان شدم . شیطان گفت که چون تو مرا گمراه کردی من نیز بندگانت را از راه راست

         که شرع و آئین توست گمراه گردانم .

رضا : یک تنها " در برابر یک امپراطوری دژخیم مسلط بر جهان ، باز هم مسؤول است ؟ در این سکوت سنگین که دم زدن نیز در ان محال

        است ، باز هم می توان از حق دم زد ؟ آری ! گاه هست ( چقدر دشوار است اگر چنین پیش آید ) که سرنوشت یک ملت ، سرنوشت یک

        ایمان ، سرنوشت یک فکر ، یک جامعه ، یک عقیده و یک نسل چشم براه این است که یک فرد ، یا چند فرد ، چگونه عمل خواهند کرد .     

        انسان تنها نیز در این مکتب مسؤول است . در این مکتب انسان تنها نیز در برابر قدرت مطلق و تعیین کننده سرنوشت ها مسؤول است

        زیرا " مسؤولیت از آگاهی و ایمان پدید می آید نه از قدرت و امکان " ! و هر کس بیشتر آگاه است ، بیشتر مسوول است .

        کریم تو نقش دکتر شریعتی چقدر خوب اینا رو گفت .

علی : کریم عاشق رشدیه و چگوارا و بهرنگی بود اما نقش شریعتی رو بازی کرد .

حسین : حیف ناتموم .

علی : با این حساب باید حرف دکتر رو قبول کنم که گفته انسان مسافر است .

رضا : هجرت ؟!

حسین : بشریت رودخانه عظیمی است که در مسیر طبیعی و مقدر خویش پیش می رود و علیرغم همه پیچ و تابها ، سدها ، و سنگها و انشعابها

           و انحرافها و مردابها راه خویش را می پیماید و خود را به دریا می رساند ، آنجا که وحدت و برابری و صلح ، زلال آرام و آبی را که در

           سرنوشت حتمی و تقدیر علمی و رسالت الهی رود نوشته اند ، به وی باز می دهد .

رضا : باریکلا حسین ! تو هم شریعتی چی شدی ؟

حسین : کمال همنشین در من اثر کرد .

علی : مولا علی گفته مقصد راه شما به پیشگاه او منتهی شود و پناهگاهتان سایه رحمت او بود .

                                                             روز . خارجی . ترمینال غرب .

                                                             حسین و رضا علی را بدرقه می کنند .

                                                             علی سوار اتوبوس می شود .                                                                         

حسین :  قصه ماهی سیاه کوچولو قصه زندگی ماست  ، زندگی در رود  یا حرکت به طرف دریا  ؟ ماهی سیاه کوچولو گفت : مگه قبل از من

            هم ماهی دیگری از اینجا گذشته ؟ مارمولک گفت : خیلی ها گذشته اند !

رضا : بقول حافظ ؛ راهیست راه عشق که هیچش کناره نیست / آنجا جز آنکه جان بسپارند چاره نیست .                                         32

علی : شبستری در گلشن راز گفته ؛ اگر مردی برون آی و سفر کن / هر آنچه پیشت آید زان گذر کن . ما که رفتیم .

حسین : مواظب خودت باش .                                                                                                                                   

رضا : خداحافظ .

                                                             روز . خارجی . محوطه سردخانه .

                                                             سیب ها را از سردخانه بیرون می ریزند .

                                                             علی همراه با پدرش نظاره گر است .

علی : یعنی سیب اینقدر خاک تو سرش شده ؟

پدر : وقتی خریدار نداشته باشه چه انتظار داری ؟ پسته نیست صادرش کنن .

                                                              کشاورزان هر کدام با اندوه در حال خارج کردن سیب های خودشان از سردخانه های اطرف

                                                             هستند .

                                                              محوطه اطراف سردخانه ها پر شده است از سیب بیرون ریخته شده .

                                                             ادامه .

                                                             تصاویر پدر علی را در زمان شاه خواهیم دید که گندم های زمینش را با ارباب روستا تقسیم

                                                             کرده است .

                                                             ارباب همان صاحب سردخانه است .

                                                             ادامه .

                                                              پدر غمگین صاحب سردخانه را نگاه می کند .

                                                             علی از پدر دور می شود . دور و دورتر . دورتر .

                                                             روز . خارجی . جاده ی کوهستانی .

                                                              علی سوار بر جیپی است که دارد از کوره راهی بالا می رود .

                                                              جیپ می ایستد .

                                                              گوسفندان جاده را بسته اند .

                                                              چوپان سعی دارد گوسفندان را دور کرده و مسیر جیپ را باز کند .

                                                              علی و چوپان چشم در چشم هم .

                                                             شب . خارجی . مرز .

                                                             علی همراه با چند نفر در حال عبور از مرز هستند .

                                                             خودروهای انتظامی سر رسیده اند .

                                                             علی به همراه دیگران قصد دارد فرار کند اما همگی گرفتار ماموران انتظامی شده اند .

                                                             ادامه . داخلی  . پاسگاه .

                                                             علی روی صندلی نشسته است .

                                                             سرهنگ عصبانی است . قدم می زند .

سرهنگ : تو چته بچه ؟ کجا با این سرعت ؟ هر چی پله پشت سرت خراب کردی . چرا ؟ من نمی فهمم ! داری از مملکت در می ری ؟    33  

             چکار کردی ؟ به کجا چنین شتابان ؟ نباید بگی ؟ نمی خوای کمکت کنم ؟ یه حرفی بزن تا دیوونه م نکردی .

علی : هیچ خبری نیست . هیچ کارم نکردم . فقط داشتم می رفتم اونور . می رفتم به خواسته هام برسم . تو این خراب شده از بس نشده ، از

         بس کار شروع نشده تعطیل شده ، از بس سرعت گیر گذاشتن جلو رفتن آدما ، از بس مانع کارگذاشته شده ، از بس بن بست داشتیم تو

         هر حرکتی ، از بس نه شنیدیم ، از بس تو سری خوردیم ، از بس منت کشیدیم ، از بس خراب شدیم که دیگه جونمون به لبمون رسیده .

سرهنگ : چاره کارم در رفتنه ؟ واییستا درست تموم شه برو سربازیت و برگرد و با پاسپورت برو خب .                                          

علی : نمی کشه . دیگه نمی کشه ...

سرهنگ : مگه فقط تویی ؟ مگه فقط برای تو اینریختیه ؟ همه کار و بارشون همینه ، همه ...

علی : نیست . پسر خاله نیست . برای همه اینریختی نیست . یارو لیاقت نداره گاریچی بشه شده فلان کاره ، یارو به خاطر پارتی که داشته هر

         کاری دوست داشته باشه انجام می ده کسی هم نیست بگه بالا چشت ابروست ، یاره آقازاده ست هر گهی بخوره خورده ، یارو بخاطر

         چیزی که ما نباید بدونیم چیه خلاف می کنه کسی نیست بهش بگه خرت چند . نه نیست . برا همه یکی نیست . نکنه بستین ؟ چشماتون

         رو . آره نبسته بودین شمام متوجه شده بودین . یه دور تو جامعه بزن خیلی چیزا دستگیرت می شه . من بریدم . بسمه . نمی خوام . برم

         راحت ترم .

سرهنگ : اینا دلیل بر رفتن نمی شن . باید بمونی و بسازی . اونریختی که دلت خواسته .

علی : من از شعار خوشم نمی آد . دوستم ندارم پند و اندرز بشنوم . لطفا .

سرهنگ : باشه . کاریت ندارم . ولت می کنم بری . بری هر گهی خواستی بخوری . فقط این یکی رو باید بگم ، بگم تا حالیت بشه با کیا طرفی

             و از کیا خط گرفتی و از کجا خوردی ، اون دوستت بود مرد ، تو زرد از آب دراومد .

علی : کریم ؟

سرهنگ : جاسوس بوده . از ماشینی که توش تصادف کرده مدارک پیدا کردن .

علی : وقتی با سیلی زدینش و گفتین جواب پدرت با من ، سرخ سرخ شد صورتش . فهمیدین ...

سرهنگ : خوبم فهمیدم . سرخ شده بود آره .

علی : منظورم اینه ، فهمیدین چرا ؟

سرهنگ : لابد ترسیده بود ، شاید فکر کرده بود لو رفته .

علی : اون باباش شهید شده . هم سنگر خودتون بوده . فرمانده خودتون . یادمه گاهی حسرت داشتین چرا اون دوره تموم شده . حسرت داشتین

         خبری از زن و بچه ی دوستاتون ندارین . حسرت داشتین فرمانده شهیدت یه بار بیاد به خوابتون . اون ، کریم حتی برا دانشگاهم از

         سهمیه شهادت پدرش استفاده نکرد . حالا به همین راحتی جاسوسش کردین ؟ به همین راحتی ؟ فقط با چند تکه کاغذ که معلوم نیست

         کی انداخته کنار جسدش ! جاسوس بوده ؟ من باهاش زندگی کردم ، چرا نفهمیدم ؟ چرا چیزی ندیدم ؟ اون پسر شهیدی بوده که

         فرمانده کسی مثل شما بوده تو جنگ ، حالا بچه ی اون ، کریم ، جاسوس بوده ؟ شما نبودین شهدا رو خالص ترین افراد این انقلاب

         می دونستین ؟ جناب سرهنگ به کجا چنین شتابان ؟

                                                             شب . خارجی . نامشخص .

                                                             همه جا را مه گرفته است .

                                                             دو نفر فیلمبردار آویزان از نخ فیلم می گیرند .

                                                             دستهائی نخ ها را بازی می دهند .

                                                             علی در حال گریختن از فیلمبرداران آویزان از نخ است .

                                                             علی نفس زنان به یک بقعه قدیمی متروکه رسیده است . داخل بقعه می شود .

                                                             دکتر علی شریعتی پیرشده با دو کوزه در کنار خود گوشه ای نشسته است .

دکتر علی شریعتی پیرشده : رفته بودم پرشون کنم . برا بچه هام ، برا بچه ها . گفتم باید چیزی بیارم . خالی ان . خالی . شرمنده روزگارم . تو 34

                                   هم برگرد . برگرد . این راه جایی نمی رسه . تا تهش رفتم . الان دست خالی اینجام . دست خالی . این کوزه ها

                                   خالی هستن . خالیه خالی .                                                                                                     

علی : من باید خودم برم . تا ته راه . باید خودم برم .

                                                             شب . داخلی . اتاق خواب .

                                                             علی از خواب می پرد .

                                                             شب . خارجی . قبرستان  .

                                                             علی کنار قبر آشیق علی نشسته و ستاره ها را نگاه می کند .

                                                             گرگی زوزه می کشد .

علی : تو فوق العاده ای گرگ پیر . بقول اون شاعر بخاطر یه تکه نون نرفتی مثل سگا پای ارباب جماعت رو لیس بزنی . تو معرکه ای . حاضری

          بمیری اما تن به خفت ندی .

          همیشه فکرم این بود برا چی این مردم مرده هاشون رو دوست دارن . این همه امام زاده واسه چیه ؟ چرا همیشه عزیز بودن . برام سوال

          بود . همیشه . باید برم رو قبر کریم فاتحه بخونم . شاید اون بفهمه . باید برم کربلا . شاید راز پرچم سرخ گنبدش رو فهمیدم .

                      پایان .

                                                                                      تهران . سال1374  

                                                                                   بازنویسی 1397.02.07

                           35