متن نمایشنامه : رختکن ...

آدمها : سعدان ، مادینا ، دودولدو ، شاکیرا ، مشی ، آیی دانا ، پلی

، گزارشگر و سیاهی ها .

                                                                                     صحنه : رختکن تیم فوتبال برهوت .

                                                                                     1 . سعدان در گوشه ای از رختکن روی صندلی نشسته است .

                                                                                          چند نفر عکسهای مختلف ورزشی را به در و دیوار می چسبانند ،

                                                                                          همزمان پرستاران روی تختهای کوچک متحرک نوزادان تازه

                                                                                          متولد شده ای را وارد می کنند ، عکسهایشان را از روی تخت

                                                                                          برداشته و به آنهایی که عکسها را به دیوار می زنند می دهند .

                                                                                          بلندگوها پزشکان مختلفی را صدا می زنند ، همزمان صدای سوت

                                                                                          و کف و عربده و هورا از بلندگوها پخش می شود .

گزارشگر : در مقطع کنونی مملکت ما یک کشور در حال توسعه محسوب می شود ، آیا می دانستید در هر ساعت یکصد و شصت و چهار نوزاد در

              وطن ما چشم به جهان باز می کنند و حیات خود را آغاز می نمایند ؟ بعله ، راستی زندگی از نگاه یک تازه متولد شده ، کسی که با باز

             کردن چشمان خود اولین طلیعه های درخشان هستی را مشاهده می کند چه معنایی دارد ؟ آیا او می داند به کجا پای می نهد ؟ آیا

              انتخابی بری حضور یا عدم حضور خود دارد یا اجبارا باید متولد شود و زندگی آغاز کند ؟ یعنی اگر خود نخواهد می تواند از به دنیا آمدن

              منصرف شود ؟ آیا در آنسوی هستی این جهانی او دستهایی هست برای نشان دادن راهی که باید در زندگی خود برگزیند و یا اینکه او

              خود باید دست به کار شود و راهش را بیابد و برود و برسد ؟

سیاهی 1 : برم تو ؟

صدای بلندگو : آماده ای ؟

سیاهی 1 : صد در صد .

صدای بلندگو : و این هم بهترین بازیکن سال ، غرب بهش افتخار می کنه .

سیاهی 1 : من بهترینم ( سوت و کف و عربده و هورا ) .

سیاهی 2 : مصاحبه ؟ عزیز جان پاهای من تو زمین حرف می زنن ، این برای هفت پشتشون کافیه .

صدای بلندگو : این شما این هم پا طلائی سال ( سوت و کف و عربده و هورا ) .

سیاهی 3 : سانتر از طرفین برسه گل می زنم جفت جفت .

صدای بلندگو : به افتخار سر طلائی ( سوت و کف و عربده و هورا ) .

                                                                                          دودولدو کنار پلی جلوی دوربینها ایستاده و با ژستهای مختلف         

                                                                                          درحال سخرانیست .

دودولدو : من بهترینم ، این گفتن داره و منم می خوام همه بشنون ، دوست دارم هواداران عاشقان سینه چاک تماشاگران مربیان فوتبالیستهای

             بزرگ رقبا دشمنان دوستان آشنایان فامیل همسایه دوست دخترام معشوقه هام صیغه های موقتم دائمم حتی اونایی که الان نیستن و

             قراره بعدا بشن و حتی تر اونایی که دنیا نیومدن و قراره بیان ، بعله به افتخارشون سوت می زنیم ( سوت و کف و عربده و هورا ) ،

             به افتخار خودتون ( سوت و کف و عربده و هورا ) ،

             یکی ام به افتخار بنده ( سوت و کف و عربده و هورا ) ،

             بعله دوست داشتم همه ی اینا و حتی ساکنان کرات دیگر ، کهکشانیها ، ستاره ایها ، ستاره دارها ، بی ستاره ها ، سیاره ها و حتی ماه ها

             ماه ترها ماه ترین ها ، بعله به افتخارشون ( سوت و کف و عربده و هورا ) ،

             دوست داشتم همه و همه و همه بدونن من تکم ، یکی یکدونه ام ، بی همتام ، سرور اینوریام ، سرور اونوریام ( صدای هوادارانی که با

             صدای بلند شعار می دهند " دنیا یادت باشه دودولدو سرورته " ) ،

             قربونتون برم ، مرسی ، فدای شما ، عزیز منین ، نور چشممین ، آخ که دودولدو فدایتون بشه ، جانم ، به به ، وای که چه حالی می ده ، 1

             امیدوارم جبران کنم ، فدای دستاتون ، جانم ، آخ ، جان ، عشق منین ، قسمت باشه بیام خدمتتون جیگرا ، به به ، فدا ، آقایونم بعله ،

             مرسی ، زنده باشین ، دوستتون دارم ، برنامه من در خدمت شما بودنه ، باور کنید ، خواهید دید .

پلی : خب عزیزان شنیدین ، منم شنیدم ، می خوام بگم همه ی دنیا شنید ، حالا که شنیدین نوبت دیدنه ، من مطمئنم دودولدو می تونه نشونتون

        بده ، همه ی آنچه داره رو نشونتون بده ، بی کم و کاست ، دودولدو کسی نیست که نشون نده ، پنهان کنه یا کم فروشی کنه ، مطمئن باشین

        دودولدو نشنتون خواهد داد ، این را از من قبول کنید ، منی که ستاره ی دیروز شما بودم ، منی که مربی امروز دودولدوام ، حالا به افتخار

        این ابر فوتبالیست هورا می کشیم تا صدای فریادمان گوش فلک را کر کنه ، بگذارید صدایمان به گوش همه دنیا برسه ( سوت و کف و عربده

        و هورا ) ،

        همینه ، همینه ( سوت و کف و عربده و هورا ) ،

        باور کنین دارم حال می کنم ، مرسی ، حالا نوبت پرده برداری از دودولدوی تیم منه ، دنیا خواهد دید چه می کنیم ، این شما و این من و

        این هم دودولدوی بزرگ ( سوت و کف و عربده و هورا ) .

                                            دودولدو و پلی خارج می شوند .

سعدان : خوش به حالت ، رفت تو زمین ، پلی اصلا نگاهمم نکرد ، بی خیال ، نوبت منم می شه .

                                                                                          پرستاران روی تختهای کوچک متحرک نوزادان تازه متولد

                                                                                          شده ای را وارد می کنند ، عکسهایشان را از روی تخت

                                                                                          برداشته و به دیوار می زنند .

                                                                                          بلندگوها پزشکان مختلفی را صدا می زنند ، همزمان صدای سوت

                                                                                          و کف و عربده و هورا از بلندگوها پخش می شود .

سیاهی 4 : چی ؟ با هم ببینمشون ؟ توی تخت ؟ جفتشون رو می کشم .

صدای بلندگو : راهش ندین آقا .

سیاهی 4 : برای چی ؟

صدای بلندگو : آدمکش !

سیاهی 4 : سزای خیانتکار همینه ، نیست !؟

صدای بلندگو : زمونه فرق کرده آقا ، در ضمن اینجا غربه نه شرق یا جنوب ، کجایی بودی ؟

سیاهی 4 : باید بی خیال می شدم ؟! اونا اونجا رو تخت حال کنن و من ...

صدای بلندگو : آقا این حق نداره بره تو زمین ، بعدی .

سیاهی : من شکایت می کنم .

صدای بلندگو : هر غلطی دوست داری بکن ، گفتم بعدی .

سیاهی 5 : نه قربونت برم دعوا برای چی ؟ براشون آب پرتقال می برم حال کنن ، بیارم براتون ؟

صدای بلندگو : چی ؟

سیاهی 5 : آب پرتقال .

صدای بلندگو : شما شرقیا اخلاقای خاص خودتون را دارین ، چایی ؟

سیاهی 6 : حالا دیگه شرق و غرب مثل همن که ، چندشم می شه ببینم قند خیس شده توی قندون باشه ، قهوه با شکر لطفا ، ضمنا دوست خوبم

              من شرقی نیستم ، از همین دوروبرام .

صدای بلندگو : اینم چکتون .

سیاهی 6 : ای بابا ، اومده بودم گل روی تو عزیز رو ببینم ، با این حال مرسی .

صدای بلندگو : می گن خیلی از دست مستمندان می گیری ؟

سیاهی 6 : خب یه وظیفه ست جونم ، یک میلیاردم درآمد آدم نباشه طوری نمی شه که ، گفتی امشب با کدوم بازیکن هم اطاقی ام قشنگ من !  2  

صدای بلندگو : هر کی خودت دوست داشته باشی .

سیاهی 6 : فدات ، راستی ، یه بار باید مهمونم بشی ، قول می دم بهت خوش بگذره .

صدای بلندگو : مطمئنم .

سعدان : بالاخره یه روزی نوبت منم می شه .

                                                                                          مادینا در حالیکه اطراف را با شک و تردید نگاه می کند وارد

                                                                                          می شود .

                                                                                          سعدان متوجه مادینا شده و می رود پشت ستونی می ایستد .

مادینا : شلوغ داری دید می زنی ؟

سعدان : من باید از شما سوال کنم ، دنبال چی می گردین ؟

مادینا : نگهبانین ؟

سعدان : نخیر خانوم .

مادینا : آبدارچی ؟

سعدان : به قیافه م می آد ؟

مادینا : چی می دونم آقا ، من هنوز قیافه ی شما رو درست و حسابی نمی بینم ، اون پشت ...

سعدان : شورت ورزشی پامه ...

مادینا : باشه !

سعدان : می دونم مهم نیست ، من خودم ...

مادینا : پسرک خجالتی ...

سعدان : صمیمی نشین خانوم ، نگفتین اینجا چکار دارین ؟

مادینا : بد اخلاق ، خب ، راستش اومدم لباسام رو عوض کنم .

سعدان : ...

مادینا : لباسام ، اینا ، آهان ، خب تو کیفمه ، جا نمیشه ؟ دو قلم بیشتر نیست که ، بذار نشونت بدم ...

سعدان : نه ...

مادینا : لباس منه تو هول شدی ؟!

سعدان : اینجا ؟!!

مادینا : اشکالی داره ؟ تابلو لباس نکنین نمی بینم من ...

سعدان : من اینجا واییستادم ...

مادینا : اولا من از کجا باید می دونستم شما اینجایین ، فکر کردم یه جای خلوتی گیرم اومده ، دوما ...

سعدان : ببخشین خانوم اینجا رختکن تیم فوتبال برهوته ، خلوت کدومه !

مادینا : نه !!!

سعدان : بعله ...

مادینا : وای خدای من ، یه رختکن فوتبال ...

سعدان : منم سعدانم ، پدیده ی فصل .

مادینا : ...

سعدان : چرا اینریختی نگام می کنین ؟

مادینا : اذیتت می کنه ؟

سعدان : یه جوریه خب خوب نیست ...

مادینا : پس ملتفت شدی .

سعدان : تابلوئه ...

مادینا : خواستم بدونی اینقدرام از دنیای اطرافم پرت نیستم ...

سعدان : البته حق باشماست ، می دونین هنوز فرصت گیرم نیومده برم میدون تا چهره بشم .                                                                  3

مادینا : حواست باشه در هر حال ، با این همه ، قبول دارم ممکنه پدیده هم باشی ، یعنی ممکنه پدیده هم بشی ، یه روزی ...

سعدان : هستم .

مادینا : اونجا مشخص می شه .

سعدان : اینجام مشخصه .

مادینا : کو ؟

سعدان : یعنی خب ، هستم دیگه .

مادینا : فکر کردم منظورت چیز دیگه ای بود ...

سعدان : من مطمئنم فوتبالیست بزرگیم .

مادینا : این نظر خودته .

سعدان : نه ، همه مربیام می گن ، آیی دانا ، پلی ...

مادینا : مربیاتن ؟ خب بعله مربیات بزرگن ، این درست ، حرفشونم می تونه حجت باشه ، اینم درست ، اما همه ی ما می دونیم دنیای توپ گرد

           پیچیده تر از ایناست .

سعدان : شمام این چیزا رو می دونین ؟

مادینا : امروزه همه اینا رو می دونن .

سعدان : من از خودم مطمئنم .

مادینا : باریکلا تو .

سعدان : می تونم چند ساعت رو پایی بزنم ، پشت سر هم .

مادینا : چند ساعت !؟

سعدان : پس چی ...

مادینا : پشت سر هم ...

سعدان : بعله .

مادینا : خوبم می زنی نه ؟

سعدان : عالی .

مادینا : اینور ، اونور ، زیر ...

سعدان : کلا .

مادینا : ریتمش ؟

سعدان : سریع ، کند ، متوسط ، همه رقم .

مادینا : خوش به حال دوست دخترت .

سعدان : به اون چه ربطی داره !!!

مادینا : خب ، همه ربطش به اونه .

سعدان : من که نمی فهمم !

مادینا : متوجه شدم همچین هالو باشی ، یعنی حالیت نباشه .

سعدان : خب ، توضیح بدین .

مادینا : نمی شه .

سعدان : چرا آخه ؟

مادینا : دوست دخترت خودش باید توضیح می داد .

سعدان : من که دوست دختر ندارم .

مادینا : نه !!!!!!!!!؟؟؟؟؟

سعدان : خوشحال شدین ؟

مادینا : قیافه م نشون می ده ؟

سعدان : جیغی که کشیدین ...

مادینا : تو جیغ شناسم هستی مگه ؟

سعدان : همه می تونستن این رو تشخیص بدن .                                     4

مادینا : جدی ؟

سعدان : خب بعضی احساسات تابلوئه .

مادینا : باید مواظب رفتارم باشم .

سعدان : من زیاد اهمیت نمی دم .

مادینا : بهتر .

سعدان : لطفا یه کم اونورتر .

مادینا : یعنی ممکنه کسی بیاد ؟

سعدان : من خودم زیاد خوشم نمی آد .

مادینا : از نزدیک شدن من ؟

سعدان : جذابیتی برام نداره .

مادینا : همچین بدم نیستا .

سعدان : گفتم که ..........................................................

مادینا : بی ذوق .

سعدان : شما شوهرم دارین ؟

مادینا : کی گفته ؟

سعدان : کسی که نگفته ، خواستم بدونم .

مادینا : مهمه برات ؟ شوهر می خوام چکار ، دوست پسر دارم بیست سال کوچکتر از خودم ، ورزشکار ، با حال ، شونه ها این هوا ، پر انرژی ! کی

           گفته زن حتما باید مزدوج بشه ؟ آقا بالا سر می خوام چکارش کنم ؟ امر و نهی آقا رو گوش بدم مدام ؟ واه واه ، نخواستیم بابا ، یه عمر

           باید گرفتارش بشی ، آخرشم چی ؟ هیچی ، سر رو زمین گذاشتن همانا یه عمر رخت سیاه پوشیدن همان ! عزادار آقا می شی ، ول کن

           جانم ! وقتی مجردی تا دلت هوس مرد کنه می زنی بیرون و چی ؟ کلی مرد ، هر رنگی و هر جوری که دوست داشته باشی ، بلند قد و

           چارشونه ، بازوها پولاد ، بگو هرکول ، قیافه م عین خدای زیبایی یونان باستان ، چی بود اسمش ؟

سعدان : آدنیس ، آدین آس ، یه همچین چیزی ...

مادینا : بی خیال ، چه فرقی می کنه حالا ، وقتی همه جا پر شده از این خوشگل موشگلای تیتیش مامانی دیگه چه احتیاج به الهه زیبایی ، کافیه

           یه چشمک بزنی یارو وسط رقص می چرخه طرفت و چی ؟ تمام ، انگار دویست ساله باهاته .

سعدان : دنیای مطلوب شماست ؟

مادینا : نباشه ؟!

سعدان : چه ربطی به من داره ...

مادینا : خواستم نظرت رو بدونم فقط .

سعدان : نمی دونم شاید ازدواجم بد نباشه .

مادینا : خب ، البته اگه یه روزی یه جوری عاشق بشم شاید ...

سعدان : لطفا دورتر .

مادینا : هر چند همچین کسی هنوز از ننه ش متولد نشده دلم براش پرپر بزنه .

سعدان : مگه نگفتین دوست پسر دارین ؟

مادینا : اون برای ازدواج نیست ، مرد مورد نظر من از هر نظر باید کامل باشه ، تک .

سعدان : زیاد سخت می گیرین .

مادینا : بایدم سخت بگیرم ، من بهترین رقاص زمان خودمم ، خوشگلترین دختر .

سعدان : کسی این رو بهتون گفته ؟

مادینا : بیشتر از هزار نفر .

سعدان : آهان !!!

مادینا : کف کردی نه ؟!

سعدان : این همه ؟!

مادینا : حالا طرفدارام هیچی ، روزنامه نمی خونی ؟

سعدان : کف کنن با مطالبشون ...                                               5

مادینا : نباید از من بنویسن ؟

سعدان : پس گوشات به شنیدن و چشمات به دیدن تعریفا عادت کرده .

مادینا : آر، وقتی چیزی زیاد می شه عادتم باهاش همراه می شه .

سعدان : فکر نمی کردم یه زن بتونه این همه رو یه جا تحمل کنه ...

مادینا : تو منظورت ،،، بی شعور .

سعدان : خودتون گفتین من چکار کنم !

مادینا : من ، من ، من منظورم اینی که اومده تو کله ی احمق تو نبود .

سعدان : خب می دادین ...

مادینا : بی شعور ...

سعدان : منظورم توضیح بود .

مادینا : مگه مجبورم توضیح بدم ، اونم به تو ! اونم همچین چیزی رو .

سعدان : خب ندین ...

مادینا : بازم بیشعور .

سعدان : شما فحش دیگه ای بلد نیستین ؟

مادینا : الاغ ......................

سعدان : ممنونم .

مادینا : نبودی باید می فهمیدی بهترینم .

سعدان : چقدر نازکه .

مادینا : جورابام !؟

سعدان دلتون .

مادینا : عوضش تا دلت بخواد مال تو زمخته ...

سعدان : ...

مادینا : دلت ، زدی دلم رو شکوندی .

سعدان : نشستین ؟!!!

مادینا : نمی شه سر پا بود که همیشه ...

سعدان : کارتون ؟ زندگیتون ...

مادینا : فعلا وقت دارم .

سعدان : اینجا که نمی شه برا همیشه اتراق کرد .

مادینا : تا لباسام رو عوض نکنم از اینجا برو نیستم .

سعدان : دارن می آن .

مادینا : خب بیان .

سعدان : نه که همینجوری بهم میدون می دن !

مادینا : ربطش کجاست ؟

سعدان : خنگی شما کمتر از مال من نیست ...

مادینا : مال من رو با مال خودت مقایسه نکن .

سعدان : شایدم بدتر باشه .

مادینا : خیلی هم خوبه .

سعدان : خنگ نبودین متوجه می شدین ، اگه بیان ببینن من با یه زن خلوت کردم ...

مادینا : مگه کردین ؟

سعدان : ...

مادینا : خلوت ...

سعدان : کسی جز ما دو تا اینجاست ؟

مادینا : بهتر که نیست نه ؟                                                  6

سعدان : برین اون پشت ، برین می گم ، لامصب اومدن برو .

مادینا : می رم خب .

                                                                                          مادینا پنهان می شود .

                                                                                          پلی وارد می شود .

سعدان : فکر نمی کنین نوبت من شده باشه ؟

پلی : تو ؟

سعدان : خب گفتم شاید ...

پلی : وقتم رو نگیر ، این شد هزار بار .

                                                                                          پلی خارج می شود .

                                                                                          مادینا برمی گردد .

مادینا : خب بعضیا بلد نیستن با پدیده ها برخورد خوبی داشته باشن ، یعنی من فکر می کنم بهشون حسودیشون می شه ، مطمئنم خودشون رو

           تو خیالاتشون جای اونا می ذارن و ، و اونوقت متوجه می شن آی هوو چقدر تفاوت دارن ، وقتی می بینن پدیده ها خیلی از اونا برترن و

            اونا هر کاری کنن به گرد پای اینا نمی رسن دلشون پر می شه از حسادت و حسادت و حسادت ، باور کن .

سعدان : من نیازی به دلداری ندارم .

مادینا : اینا واقعیتن .

سعدان : شما لطف دارین .

مادینا : بیشتر از لطف ...

سعدان : ...

مادینا : ببین سعدان ، تو نیاز به یه تحول تو زندگیت داری ، من رو تو شناخت دارم ، اینجوری نگام نکن ، گوش کن ، من می دونستم تو یه فوتبال

          دوست حرفه ای هستی ، عاشق فوتبالی ، می آی تو رختکن تیمهای بزرگ و می خوای تو دنیای بازیکنای بزرگ سهیم بشی ، خودت رو به

          جای اونا می ذاری و می ری تو رویا ، من می دونم تا حالا موفق نبودی ، تو هیچ کاری موفقیت نداشتی ، می دونم یه ترسوی بزدلی ، گفتم

          گوش بده ، می دونم حتی نمی تونی فین خودت رو بالا بکشی ، یه عمر دویدی ، یه عمر حقت رو خوردن و تو عرضه نداشتی از خودت و از

          حقت دفاع کنی ، همیشه له شدی ، هر کی از راه رسیده زیرت گرفته ، خودت رو ، حقت رو ، شخصیتت رو ، آدمیتت رو ، تو شبیه مردایی

           اما اندازه یه زن هم رشادت و شجاعت تو وجودت نیست ، مثل دخترا زندگی کردی ، البته نه مثل اونا با لذت ، همیشه زیر بودی ، برای

          همینم دلت پر از عقده های رنگارنگه ، عقده های جورواجور ، سر باز کنن گهشون دنیا رو پر می کنه ، بوی تعفن وجودت پخش می شه تو

          همه ی هستی و با صد هزار شیشه عطر و ادوکلن خالص هم نمی شه از بین برد بوی گندت رو ، حتی اگه عطر همه ی گلهای عالم رو جمع

          کنن بوی عفونت عقده های تو همچنان به مشام خواهد رسید ، با این همه من مطمئنم می شه با تو هم زندگی کرد ، برای همینم اومدم

          کنارت باشم ، تا ابد .

سعدان : اینایی که گفتی من بودم ؟

مادینا : بی کم و کاست ...

سعدان : بالاتر ؟! پایینتر ؟!

مادینا : خجالت نمی کشیدم بیشتر می گفتم ...

سعدان : بگو .

مادینا : فقط یکی دیگه ، می دونم هیشکی حاضر نیست باهات بره زیر یه سقف و با تو زندگی کنه ...

سعدان : و تو حاضری این کار رو بکنی ؟ یعنی با این آدمی که تصویرش کردی زندگی کنی ؟

مادینا : اوهوم .

سعدان : تا ابد ؟

مادینا : سعدان من تا ابد .

سعدان : حتی اگه به این بدی که گفتی باشه ؟!

مادینا : اوهوم ...

سعدان : از این بدتر باشم چی ؟ مثلا به اینا اضافه کن ، اضافه کن ، آهان بی شعور ...

مادینا : مهم نیست ...

سعدان : بی شرف ...                                                           7

مادینا : درست می شی ...

سعدان : دزد ، معتاد ، دائم الخمر ، زنباره و ، و ، و مثلا قمارباز و جاسوس و ولگرد و پفیوز و قرمساق و ...

مادینا : ترکشون می کنی .

سعدان : آخه چرا ؟

مادینا : چی چرا ؟

سعدان : چرا می خوای زن همچین کسی بشی ؟

مادینا : اگه تو نبودی که نمی شدم ، من عاشق توام ....................................

سعدان : تو همین بیست دقیقه یک ساعت این اتفاق برات افتاده ؟

مادینا : کدوم اتفاق ؟

سعدان : عشق !

مادینا : آهان ، شاید زمانش کم بوده اما این اصلن مهم نیست ، عمقش مهمه ....................................................................

سعدان : برو ...

مادینا : چی ؟!

سعدان : گمشو ، بمونی یا تو کشته می شی یا من .....................

مادینا : کی اندازه من می تونه گذشت داشته باشه برات ؟ هیشکی تحملت نمی کنه ، فقط منم که ..................................

سعدان : آخرین حرفتم بزن نمونه تو دلت ...

مادینا : تو زندگیم همه چیز داشتم ، هر کسی رو می خواستم هوسش رو می کردم فرداش تو چنگم بود ، گفتم یه آکبندشم امتحان کنم ، همین ،

          فکر نکن تحفه ای .

سعدان : پتیاره ...

مادینا : بی لیاقت گه ...

سعدان : لیاقت ،،، کلمه خوبیه ، می دونی تو حاضری با همچین موجودی ، با اینی که داشتی تعریفش رو می کردی زندگی کنی ، من یک هزارم

            همچین جونوری رو نمی تونم تحمل کنم ،  با این حال از لیاقت دم می زنی ، جالبه نه ؟

مادینا : نمی فهمم منظورت چیه اما می دونم حقته وضعیتت بدتر از اینام باشه ، آشغال .

                                                                                          مادینا خارج می شود .

                                                                                     2 . سعدان در گوشه ای از رختکن روی صندلی نشسته است .

گزارشگر : آمار درستی از اینکه در هر ساعت چند نفر افسردگی پیدا می کنند در دست نیست ، این احساس آزاردهنده گاه آرام است و گاهی چنان

             تند و کوبنده که تمامی هستی یک انسان را دستخوش تغییر می کند ، با این همه نمی توان گفت در هر ساعت چند نفر افسردگی پیدا

             می کنند ، این که این احساس بعدا چه خواهد شد به جای خود ، آنچه من به دنبال گفتن آن هستم اینست که آدمها دائما در معرض

             ابتلا به افسردگی قرار دارند ، بعضیها می توانند با مدیریت درونی و بیرونی خود از مراحل مختلف زندگی و مرزهای مختلف احساسات

             موجود در حیاتشون به سلامت عبور کنند و خود را دست امواج خروشان دریای آفرینش ندهند و با سلامتی زندگی را به سر آورند اما

             بعضی دیگر هرگز خود را به ساحل آرام نخواهند رساند و غریق توفانهای سهمناک خواهند بود ، حال باید پرسید آیا دستی مسیری امنی

             را در گوشه ای از هستی نشان خواهد داد ؟

سیاهی 7 : مگه می تونه ظلم کنه ؟ من که نمردم .

صدای بلندگو : فعلا نیازی به این نیست .

سیاهی 7 : آخه چرا ؟

صدای بلندگو : بوی شعار می آد و ایده آلیسم به درد نخور .

سیاهی 8 : به من چه آخه ! گور بابای مردم ، هاع آزادی !

سیاهی 9 : مهمونیای مجلل ، دخترای خوشگل و تو دل برو ، ماشینهای مدل بالا ، ویلاهای کنار دریا ، جزایر شخصی ، دخترا می آن ؟              8

صدای بلندگو : تا حالا نشنیدم دخترا جز این کاری بکنن .

سیاهی 9 : اگه یکی پیدا بشه ؟

صدای بلندگو : من که خودم کشته مرده دیدن همچین موجود عجیب الخلقه ای ام .

سیاهی 10 : من عاشقم آقا ، همین .

صدای بلندگو : زیاد نرو تو بحرش ، از مسابقه می مونی .

سیاهی 10 : زیبایی مستم می کنه .

صدای بلندگو : زیبایی محضن لامصبا ، درست اما یادت باشه زیبایی زیاد مستت نکنه ، نایی برات نمونه تو زمین ولو می شی .

سیاهی 11 : دریبل و شوت و تکل و پشت بازو و ساق پا .

                                                   مشی همراه با آیی دانا وارد می شود .

                                                                                          مشی کنار آیی دانا جلوی دوربینها ایستاده و با ژستهای مختلف        

                                                                                          درحال سخرانیست .

مشی : نمی خوام بگم من بهترینم ، این گفتن نداره اما می خواهم همه بشنون ، دوست دارم هواداران عاشقان سینه چاک تماشاگران مربیان

          فوتبالیستهای بزرگ رقبا دشمنان دوستان آشنایان فامیل همسایه دوست دخترام معشوقه هام صیغه های موقتم دائمم حتی اونایی که الان

          نیستن و قراره بعدا بشن و حتی تر اونایی که دنیا نیومدن و قراره بیان ، بعله به افتخارشون سوت می زنیم ( سوت و کف و عربده و هورا ) ،

           به افتخار خودتون ( سوت و کف و عربده و هورا ) ،

           بازم به افتخار خودتون اگه دوست داشتین ، من که دنبال اینجور چیزا نیستم ( سوت و کف و عربده و هورا ) ،

           بعله دوست داشتم همه ی اینا و حتی ساکنان کرات دیگر ، کهکشانیها ، ستاره ایها ، ستاره دارها ، بی ستاره ها ، سیاره ها و حتی ماه ها

           ماه ترها ماه ترین ها ، بعله به افتخارشون ( سوت و کف و عربده و هورا ) ،

           دوست داشتم همه و همه و همه بدونن نمی خوام بگم من تکم ، یکی یکدونه ام ، بی همتام ، سرور اینوریام ، سرور اونوریام ( صدای

           هوادارانی که با صدای بلند شعار می دهند " دنیا یادت باشه مشی سرورته " ) همینه همینه همینه ، البته اینا گفتن نداره ، برنامه من در

           خدمت شما بودنه ، باور کنید ، در این راه اگر توفیق یافتم که زهی خوشبختی ، اگر نه که با داد و هوار کردن و حنجره دریدن ، مثل بعضیا

            ، بعله با حنجره جر دادن مثل بعضیا نمی شه محبوب دلها بود ، من دوست دارم متعلق به شماها باشم ولی نه به زور تبلیغات و رسانه ملی

           و بلندگو و شیپور ( سوت و کف و عربده و هورا ) ، قربان محبت شما برم من ، من خاک پای شماها هستم ، اصلا من زیر خاکی خاک شما

           هستم ، باور کنین .

آیی دانا : خب عزیزان شنیدین ، منم شنیدم ، می خوام بگم همه ی دنیا شنید ، حالا که شنیدین نوبت دیدنه ، من مطمئنم مشی به همه نشان

            خواهد داد تواضع بسی فراتر از خودنمائیه ، مشی مثل خیلیها نیست خودنما باشه ، اگه قرار بر نمودن باشه مشی ما فقط در میدان

            مسابقه ست که می نماید ( سوت و کف و عربده و هورا ) ، به سلامتی مشی هورا می کشیم و امیدواریم سالها بماند و بنماید آنچه می باید

            نمود ( سوت و کف و عربده و هورا ) ، اینک این شما و این هم پرده برداری از مشی بی نظیر ، دنیا خواهد دید چه می کنیم ، این شما و

            این من و این هم مشی کبیر .

                                                                                          مشی و آیی دانا خارج می شوند .

سعدان : خوش به حالت ، رفت تو زمین ، آیی دانا اصلا نگاهمم نکرد ، بی خیال ، نوبت منم می شه .

                                                                                          شاکیرا مرئی می شود

                                                                                          سعدان متوجه شاکیرا می شود .

شاکیرا : ترسیدی ؟

سعدان : گریم کردی برگشتی ؟

شاکیرا : برگشتم !؟

سعدان : این دفعه با اردنگی می اندازمت بیرون .                               9

شاکیرا : این دفعه ؟! من دفعه اولمه می آم اینجا .

سعدان : مسخره برو بیرون .

شاکیرا : مطمئنی من رو قبلا دیدی ؟

سعدان : عینکت رو بردار ...........................................................

شاکیرا : خیلی بد اخلاقی .

سعدان : چی می خوای ؟

شاکیرا : می تونم بشینم ؟

سعدان : عین قبلی باشی نه .

شاکیرا : نیستم .

سعدان : می شناسیش مگه ؟

شاکیرا : هر چند جای مناسبی نیست برا گپ و گفتگو اما خب تو هنوز اینجایی ...

سعدان : منظور ؟

شاکیرا : دوست داشتم تو دفترم می دیدمت .

سعدان : برای چه کاری ؟

شاکیرا : می رم سر اصل مطلب ، می دونم روحا خسته ای ، مادینا اذیتت کرده .

سعدان : در مورد اون باشه نمی خوام حرفی بشنوم ...

شاکیرا : در مورد توئه ، اون تموم شده .

سعدان : فقط سریع .

شاکیرا : می فهمم ، دقت داشته باشین منم استقبال می کنم ، منظورم سریع بودنه ،،، خب ، فکر می کنم حالا دیگه شما ملتفت شدین دوروبرتون

           چی می گذره ، شدین ؟

سعدان : به شما مربوطه ؟

شاکیرا : کم نه .

سعدان : وای بازم دارن می آن .

شاکیرا : خب بیان .

سعدان : نه که همینجوری بهم میدان می دن !

شاکیرا : تقصیر خودتون نیست ؟

سعدان : فعلا مهم اینه که شما دیده نشین .

شاکیرا : چرا ؟

سعدان : اگه بیان ببینن من با یه زن خلوت کردم ...

شاکیرا : خلوت ؟!

سعدان : کسی جز ما دو تا اینجاست ؟ برین اون پشت ...

شاکیرا : شاید من به چشمشون دیده نشم .

                                                                                          آیی دانا وارد می شود .

سعدان : فکر نمی کنین نوبت من شده باشه ؟

آیی دانا : تو ؟

سعدان : خب گفتم شاید ...

آیی دانا : وقتم رو نگیر ، این شد هزار بار .

                                                                                          آیی دانا خارج می شود .

سعدان : اون ندیدتون !!! شما کی هستین ؟!

شاکیرا : ببینین ، من یه جورایی وکالت دارم ...

سعدان : از طرف کی ؟ برای چه کاری ؟

شاکیرا : لطفا حرفم رو قطع نکنین آقا ، ، ، من وکیلم تا مذاکره ای با شما داشته باشم ، دنیای امروز دنیای تجارته ، هر کسی قیمتی داره و هر

           معامله ای ممکن ، گاهی آدما رو با یه جفت چشم رنگی می شه خرید و گاهی با بند سوتین ، بعضی آدما ، کسایی مثل شما دم به تله   10

           نمی دن ، بگذریم از اینکه ممکنه خودشون تله ای باشن تو یه زندگی معمولی ، آدما همیشه قابل تحمل نیستن ، می گفتم ، موقعیتهای

           عادی بحث دیگه ای دارن ، موقعیت ما ، و ، البته شما ، متفاوته ، تعجب نکنین ، شما در موقعیتی قرار دارین که از آن ماست ، یعنی خالق

           و بوجود آورنده شرایط دوروبر شما کسی است که من از طرفش وکالت دارم ، وکالتی برای انجام هر کاری ، خب ، گیجتون نمی کنم ، شما

          گرفتار مادینا نشدین ، چیزی که ما فکر می کردیم ممکنه رخ بده ، اطرافتان اتفاقات دیگه ای هم افتاد اما شما متوجه هیچ کدوم نشدین ،

           خب یک راه گفتگوی مستقیم می تونه باشه ، در دنیای ما راههای بسیاری هست ، گفتگوی مستقیم من با شما یکی از گزینه های مدیریت

           این سیستم بزرگه ، شما دوست دارین فوتبال بازی کنین ، در زندگیتون دوباره متولد بشین ، مشهور بشین ، این کارها هزینه هایی داره ،

           برای رسیدن به هدف باید هزینه کرد ، هزینه سیستم ما ، باشگاه ما سرسپردگی مطلقه ، وقتی قراره بازیکن ما بشی ، وقتی قراره از تمامی

           امکانات ما جهت رسیدن به اهداف خودت استفاده کنی باید خودت و تمامی وجودت از آن ما باشه ، این شعار ماست ، موفقیت تو را

           تضمین خواهیم کرد اگر تو تماما در اختیار ما باشی ، به نظر شما شعار خوبی نیست ؟

سعدان : سرسپردگی به مربی و ...

شاکیرا : کلا ، تمامی وجوه زندگی شما در اختیار باشگاه باید باشه .

سعدان : تا ؟

شاکیرا : ساختن دنیای دلخواه .

سعدان : یعنی تا این حد ...

شاکیرا : آدمهای مستقل قابل پیش بینی نیستن ، گاهی اعمالی ازشون سر می زنه که هزینه های زیادی می ذاره رو دست باشگاه ، جبرانش

           می تونه غیرممکن باشه ، وقتی آدمها با الگوی باشگاه به دنیای حرفه ای پا می گذارن همه چیز در اختیار ما قرار می گیره ، هزینه ها قابل

            کنترل می شه و اوضاع بر وفق مراد .

سعدان : من کجای دنیای شمام ؟

شاکیرا : متاسفانه بی توجهی شما فرصتهای زیادی رو ازتون گرفته ، اما هیچوقت برای شروع دیر نیست .

سعدان : نخوام ؟

شاکیرا : فکر نمی کنم بخواین آخرین فرصت زندگیتون رو همینجور مفت از دست بدین ................................................

سعدان : اینجا چه خبره ؟

شاکیرا : بی فایده ست ، تلاش شما فقط خسته تون می کنه ، بشینین ، تعلل جز هدر دادن وقت عایدی نداره ، بشینین ، من واقعا دلیل مقاومت

           شما رو متوجه نمی شم .

سعدان : با فوتبال به آفرینندگی انسان درونیم فکر می کردم ، به مبارزه برای رسیدن به قله های باروری ، عدالت ، برابری ، جوانمردی ، دوستی ،

            صلح ، شکوفایی ، شور و هیجان فوتبال سرمستم می کرد ، همدلی و همگامی تیمی ، پیروزی ، موفقیت ، سربلندی و بزرگی رو می جستم

             تو دنیای توپ گرد ، یعنی همه هیچ بودن ؟

شاکیرا : خیلیا با این نیت می اومدن و می آن ، خب دنیای شهرت و محبوبیت ، دنیای پول و ثروت هر آدمی رو عوض می کنه ، گاهی یه تعداد آدم

           سربراه و ایده آلیست می اومدن طرف فوتبال اما خب خروجی همین نبود ، مشکلات زیادی پدید اومد ، خیلی ، بهتر بود کنترلی صورت

           بگیره ، استقلال واژه ناجوری تشخیص داده شد .

سعدان : اما خیلیا هستن رفتار مستقلی دارن ؟

شاکیرا : هستن ، کم اما ، تعدادشون با انگشتای دستاتون برابری می کنه ، نهایتا ، چاره ای جز ساختن دنیای دلخواه ما نبود .

سعدان : چطور باور کنم ؟

شاکیرا : شما خوبین ، فراموش کنید مادینا چیا بهتون گفته ، ما دنبال آدمای با اصالتیم ، مال ما باشن بهتر از هدر رفتنشونه ، شما با کمک ما

           می تونید بزرگتر از آرزوهاتون بشین ، بزرگتر از تصورات خودتون ، این برای ما کاری نداره .

سعدان : به استعداد خودم ایمان داشتم ...

شاکیرا : ما بیشترش می کنیم ، هم ایمانتون رو هم ...

سعدان : شما حتی قادرین رو استعداد بازی آدمها کار کنین ؟!

شاکیرا : بیشتر ، ما قادریم استعداد خلق کنیم ، بازیها در کنترل ما هستند ، تماما .......................

سعدان : چه تصوراتی داشتم ، خیالات زیبا ، رویاهای قشنگ ...

شاکیرا : برآورده شدنشون دست خودتونه ...

سعدان : نه !

شاکیرا : چی نه ؟                                                          11

سعدان : دوست دارم تا آخرش برم ، راهم رو ادامه می دم ، مقاومت می کنم ، شروع می کنم به رسوا کردنتون ، دنیا باید بدونه چه خبر شده ...

شاکیرا : تلف کردن وقت نه در شان شماست نه در شان ما ، آخرین حرفم ، تا عصر وقت دارین تصمیم بگیرین ، این شماره تلفن منه ، بدرود ،

           راستی یادم رفت بگم شما تا فردا می تونین اینجا باشین .

                                                                                          چند نفر عکسهای مختلف ورزشی را از در و دیوار می کنند ،

                                                                                          همزمان پرستاران روی تختهای متحرک مردگان را وارد می کنند .

                                                                                          بلندگوها پزشکان مختلفی را صدا می زنند ، همزمان صدای سوت

                                                                                          و کف و عربده و هورا از بلندگوها پخش می شود .

گزارشگر : در کشور ما در هر ساعت چهل نفر چشم از جهان فرو می بندند ، چه آنکه خود دوست داشته باشند و چه آنکه نخواهند و هراس از مرگ

              سلولهای آنها را تک به تک فلج کرده باشد ، در هر صورت هرگز گریزی از مرگ نیست ، این تقدیر محتوم تمامی آدمیان است ، چه آنها

              که تا امروز آمده اند و رفته اند و چه آنها که امروزه روز هستند و روزی خواهند رفت و چه آنها که نیامده اند و خواهند آمد ، همه روزی

               باید بروند گرچه جاودانگی دلخواه آدمیست و آرزوی دیرینه اش ، آنچه می توان پرسید اینست آیا انسان به آن لحظه ی آخرین ، درست

               پیش از آنکه آخرین دم خود را فرو دهد می تواند به پشت سر خود بنگرد و بگوید راضی است یا خیر ؟ راضی از مرگ نه ، راضی از آنچه

               به پشت سر دارد ، رضایت از کرده های زندگی ، آنچه فرصت داشته انجام دهد و به سر آورد ؟ آیا در این نقطه ی پایانی از چگونگی و

              کیفیت زندگی خود و حتی کمیت آن رضایتی در دل دارد یا هنوز دنبال فرصتی است تا نکرده های بسیار خود را از سر بگیرد و آنگونه

              که دوست دارد به آخر برساند ؟ چرا که هر انسانی فقط و فقط یک بار فرصت دارد زندگی کند .

                                                                                   پایان .

                                                   آس اولدوز . آس اربایجان . ایری آنا .

                  12