لبان خسته

و تو ترانه ای شدی بر لبان خسته ام
خسته از جز آه نکشیدن و جز تو بیا نگفتن
و من تمنایی شدم بر افق زندگی
آنجا که خواستن تو شروع من خواهد بود
و می دانم
_ به یقین می دانم
ما پرواز را به آسمان خواهیم آموخت
.
.
.
به روزگاری که نهایت پرواز مردمان کنگره دیوارهاست