درباره من
نویسنده و کارگردان تئاتر: همراه 09144430089
ادامه...
متن نمایشنامه : توره آک اوبا ...
صحنه : مکانهای مختلف ؛ زمین و آسمان .
سپیدپوشها درختی را از آسمان بر زمین می آورند .
سیاه پوشها از خواب بیدار می شوند .
توره آک اوبا : برج مراقبت قلعه .
آک دور : کیستی رخ نهان کرده با من ؟ خسته ام مکن به جستجو ، رخ بنمای هر که هستی .
آنااود : آرام باش آک دور .
آک دور : نامم بر زبانت رفت بی آنکه رخت بازبینم . که ای تو ؟
آنااود : ترسان مباش .
آک دور : نیستم . تو گویا ترسانی و نام خویش بازنمی گویی و چهره نمی نمایی ...
آنااود : آبان اوی آتش نامی بر زبان نیاورده رخسار نمایان کند ( از تاریکی بیرون می آید ) .
آک دور : سرافرازیست پذیرایی آنااود ، آبان اوی جاودانه ی آتش .
آنااود : سوس آک دور ، نامم بر زبانت نرود بهتر .
آک دور : سرافکندگی ماندگاری خواهد بود آنااود از آسمان بیاید و میهمان پیری یم و فرزندان او باشد و به اندازه نامش پذیرایی نشود ...
آنااود : باهوشترین مرد توره آک اوبا نارفته سخنی بر لبی چرایی کردار باید بداند .
آک دور : خوشی دیدارتان پرده زد بر روان و خردم ...
آنااود : به خود آی .
آک دور : به بندگی آماده ام .
آنااود : برای کار بزرگی آمده ام .
آک دور : با همه ی جان و تنم به فرمانم .
آنااود : باید آماده شوی .
آک دور : همیشه بوده ام . نبوده ام ؟!
آنااود : آنچه تا امروز بوده پایان راه رفته ای است ، فردا روز دیگریست .
آک دور : روشنائیم بنمای .
آنااود : همچون همیشه دیو خواهان مرگ نور است و گسترانیدن تاریکی .
آک دور : به روشنایی نامم سوگند نخواهد توانست .
آنااود : روشنایی خورشید در پس ابری از دیده پنهان شود سردی و تاریکی گسترش خواهد یافت .
آک دور : با این همه تاریکی همیشگی نخواهد بود ...
آنااود : نباید چنین شود . برای همین اینجایم . آک دور روزهای سختی در پیش است .
آک دور : با هیچ چالشی ترس به دل راه نخواهم داد .
آنااود : همیشه چنین بوده .
آک دور : اما آبان اوی آتش را دو دل می بینم .
آنااود : این از تو نیست .
آک دور : بزرگوارا بازم گوی سخن ، در تب و تابم .
آنااود : پیری آس ...
آک دور : برادرم ؟! آه پیری آس چه ؟
آنااود : اشتباه بزرگی خواهد کرد .
آک دور : پذیرش انجام کاری اشتباه از فرزندان پیری یم سخت است اما چون گوینده خداییست راستگو پذیرایم برادر را به کج راهه بدانم .
آنااود : کج راهه ای سخت پر پیچ و خم .
آک دور : وای بر او .
آنااود : و بر دیگران . 1
آک دور : !!!
آنااود : این کجی نه تنها دامن پیری آس و پدرتان پیری یم و تو و دیگر برادرنتان را خواهد گرفت چون تندبادی توره آک اوبا را دربرخواهدگرفت .
آک دور : چه باید کرد ؟
آنااود : راه راست را خواهی رفت .
آک دور : همیشه رفته ام ...
آنااود : آری . کار سختی در پیش داری . با تو سخن ها دارم .
آک دور : خدای آتش سرزمینم توره آک اوبا هر آنچه بازگوید خواهم شنید .
آنااود : با پیری آس سخنی خواهی گفت .
آک دور : چه ؟
آنااود : خواهمت گفت .
آک دور : نخواهم گذاشت به کج راهه رود .
آنااود : رویداد شدنی در حال رخدادن است ، بنگر و از پسم بیا ناگفته ها با تو بازگویم .
سپیدپوشها درخت را از سویی به سوی دیگر می برند .
سیاه پوشها سپیدپوشها را می بینند .
گذرگاه .
پیری آس : می لرزی ؟!
ایلان : می لرزم آری .
پیری آس : از چه ؟
ایلان : ترسی درونم را فراگرفته .
پیری آس : حتی کنار من ؟!
ایلان : خوب است که هستی اما ...
پیری آس : آسوده باش . کسی را جرات نزدیک شدن به تو نیست . تو اینک از آن منی .
ایلان : کاش دیوارهایی ما را در میان گرفته باشد .
پیری آس : آخرین دژ مردمان هم خاک و هم نژادمان اینک با دستهای آک دور سرافرازانه بر پای ایستاده .
ایلان : هر دیواری را امکان فروریختن هست پیری آس من .
پیری آس : گذشتن از دیوارهای ستبر توره اووا ناشدنی ترین کار هستیست .
ایلان : سرزمینتان ؟
پیری آس : آری و تو بزودی خواهی دید .
ایلان : مرا بدانجا خواهی برد ؟
پیری آس : بهتر از آنجا سراغ ندارم ، تو چه ؟
ایلان : وقتی سخن می گویی من قلبم آرام می گیرد .
پیری آس : از همینجا صدای خوش آمدگویی مردمان شهرم توره اووا را بشنو . آهای آکووووووو ، آکووووووو . می شنوی ؟
ایلان : صدایت را کوهستان بازمی گرداند .
پیری آس : آکووووووو .
ایلان : گوشهایم می شنوند و قلبم گواهی می دهد شادترین خوشآمدگویی را خواهم دید .
پیری آس : به سرزمین فرمانروا پیری یم خوش آمدی زیبای زمین ، ایلان . ( وارد شهر می شوند . ) .
سپیدپوشها درخت را می کارند .
سیاه پوشها سپیدپوشها را نگاه می کنند .
توره آک اوبا : اتاق آک دور . 2
آک دور : از کی شروع شد ؟
پیری آس : وقتی ایلان را دیدم ...
آک دور : پیشتر ، تخم بد رویداد از کجا سبز شد ؟
پیری آس : تخم بد ؟!
آک دور : دم آغازین کار را بازگوی .
پیری آس : اوف آرادورت خواست گزینشش به دست من را به گاه گزینش زیباترین آبان او ارج نهد ...
آک دور : گفتم آغاز کار ، گاه آغازین رخداد ، از آن دم که من نبودم و رشته کار از دستم دررفت .
پیری آس : زمانی که تو به سرزمینهای دیگر آسیا رفتی ، من با همسرم در خدمت پدر و شهرمان بودم . زورآس خدای خدایان با مردمان گفت
جشن عروسی خواهدمان بود . اگری آس آبان اوی نگاهبان کوزه ی سربسته دورویی خدایان به جشن عروسی تاتآس و پوله ک پذیرش
نشد ، خشم سرتابه پای او را فراگرفت ، سوگند خورد تخم دورویی از کوزه بیرون آورد و همه جا بپاشاند .
آک دور : باید پذیرایش می شدند .
پیری آس : اگری آس خشمگین سیب زرینی به سالن جشن انداخت و بر روی آن نوشت : " از آن زیباترین آبان او " ، سه آبان او سیب را از آن
خود دیدند . با فرمان خدای خدایان من ، فرزند پیری یم ، برای داوری برگزیده شدم .
آک دور : آخر چرا تو ؟
پیری آس : از خدای خدایان باز پرس .
آک دور : بعد چه شد ؟
پیری آس : من داور این جشن شدم .
آک دور : داور شوخی خدایان .
پیری آس : من همیشه گوش به فرمانم .
آک دور : برای همین آن گاه که اوف آرادورت برای داشتن سیب زیباترین زن را به تو پیشنهاد کرد پذیرفتی ؟
پیری آس : پیشنهاد فقط از سوی او نبود ، آرآی زیبا چهره پادشاهی آسیا و آتآنای زیبا رخ سروری جنگجویان اولوآمپ را همچون اوف آرادورت
پیشنهاد کردند .
آک دور : و تو ایلان را بر پادشاهی آسیا و سروری جنگجویان اولوآمپ بهتر دانستی ؟
پیری آس : من سودا را جویایم و ...
آک دور : سودا فقط دیدار زیبا رویان نیست برادر کوچک من .
پیری آس : با جوانان چرا .
آک دور : اشتباه بزرگی کردی .
پیری آس : که تن به خواست جوانیم دادم ؟
آک دور : که بازی خدایان را گردن نهادی .
پیری آس : کسی را یارای گریز از بازی آنها نیست .
آک دور : بازی را به بازی پاسخ می دهند .
پیری آس : با کاردانی چون تویی آری .
آک دور : چیزی پرسیدی از من ؟
پیری آس : نپرسیدم و شرمسار آنم تا دم واپسین زندگیم . حال با من چه خواهی کرد ؟
آک دور : آنچه باید کنم .
پیری آس : به آکامئیمون خواهیم داد ؟
آک دور : اگر خدایان به این بازی با اولوآک خدای یگانه نیرنگ نکرده بودند به این اشتباه باید که همسر پیشین ایلان گیرنده تو باشد اما چه کنم
بازی آنها را گردن نخواهم نهاد .
پیری آس : می دانستم برادرم آک دور جوانمردتر از آن است که مرا یا همسرم ایلان را تحویل دهد .
آک دور : این پایان ماجرا نیست .
پیری آس : روزهای سختی خواهیم داشت ، آری ، اما ...
آک دور : تو هیچ نمی دانی . هیچ . کاش می دانستی چه سهمگین خواهد بود فرداهایمان . کاش دانسته بودی . کاش دانسته بودی مرگ شهری
چون توره اووا چه معنایی دارد . کاش می دانستی . سقوط این قلعه حرکت بدی را تا انتهای سرزمینمان آسان خواهد کرد . اینجا دروازه 3
سرزمینهاییست که گسترانیدن روشنایی آئین مردمانش هست و نابودیش یعنی مرگ نور و چراغ و خورشید .
سپیدپوشها درخت را آبیاری می کنند .
سیاه پوشها درختی شبیه درخت سپیدپوشها درست می کنند .
توره آک اوبا : اتاقی در قلعه .
آکام آس : من پیکی بیش نیستم .
آک دور : میهمان نور چشم آدمی است .
آکام آس : به توره اووا باید چنین باشد ، مگر آنکه روزی با خاک یکسان شود ...
آک دور : از شدنی ها بگوی آکام آس .
آکام آس : برای همین اینجایم . ایلان را برگردانید .
آک دور : برنگردانیم ؟
آکام آس : برای تو مردم و قلعه توره اووا با ارزش تر از هر چیزیست .
آک دور : اگر بتوان سرافرازانه ماند .
آکام آس : با برگرداندن آنکه از آن پیری آس نبوده سرافرازیتان کم نخواهد شد .
آک دور : خواسته ی دیگری اگر داری بازگوی .
آکام آس : پیری آس او را دزدیده ...
آک دور : ایلان با پای خود آمده .
آکام آس : او برنگردد جنگ بزرگی خواهیم داشت .
آک دور : اینجا آخرین قلعه و سرحد سرزمین پهناور توره آکهاییست که زندگیشان را برای گسترانیدن نورانیت به سر می برند ، از اینجا به آنسویتر
مردمان خواهان روشنایی نبودند که ماندیم و پیشتر نرفتیم . لوح به یادگار مانده از اجدادمان همیشه آویزه ی چشمانمان هست ، هر
آنکه چشم به خاکمان دوزد دستش خوراک سگان گرسنه بادا .
آکام آس : همه ی خواستگاران ایلان با هم سوگند خورده اند با آنکه به ایلان گستاخی کند بجنگند ...
آک دور : گستاخی !؟ ایلان با پای خود به توره اووا آمده است .
آکام آس : همسرش چنین نمی پندارد .
آک دور : پیری آس اینک همسر اوست .
آکام آس : تا به امروز هیچ کس در جنگی شاد نشده است .
آک دور : ما بهتر از همه به این رسیده ایم ، چاره نباشد باید شمشیر کشید .
آکام آس : تو را روشن تر از این می دانستم آک دور .
آک دور : و دیگر هیچ ؟
آکام آس : این جنگ سودی برای پیری یم و فرزندانش ندارد .
آک دور : نگاهها به سود و زیان همیشه یکسان نیست .
آکام آس : مرگتان را می بینم .
آک دور : چنین بود اینک شمشیرتان بر گلویمان بود .
آکام آس : سخن آخرت ...
آک دور : آنچه رفت را پذیرا نباشی جامی سخن آغازینم به پذیرایی میهمان خواهد بود .
سپیدپوشها در کنار درخت به رقص می پردازند .
سیاه پوشها درخت خود را کامل کرده اند .
توره آک اوبا : برجی در قلعه .
پیری یم : گفت آشیل شمشیر نهاده و رفته ...
پیری آس : پیروزی چه شیرین خواهد بود . 4
آک دور : خوشبینی شیرینیست .
پیری آس : آشیل نباشد توره اووا شکست نخواهد خورد ، سخن پیشگویان فراموش کرده ای ؟
آک دور : فریبی در جنگ باشد چه ؟
پیری یم : فریب جنگ نیست .
پیری آس : نباشد جشنی خواهیم داشت ، چه شکوهی دارد پیروزی جنگ .
آک دور : جنگ چه پیروزی داشته باشد چه شکست شکوهمند نیست برادر کوچک من ، جنگ جهنم زندگیست .
پیری آس : با این همه پیروزی از شکست گواراتر است .
پیری یم : بگو در دهل ها بکوبند .
آک دور : مانده ام . آشیل کسی نیست شمشیر زمین بگذارد برود .
پیری یم : آکامئیمون بیرآزآس کنیز اسیر را از آشیل گرفته .
آک دور : به زور ؟
پیری آس : به زور .
آک دور : کاش برنگردد .
پیری یم : تو آشیل را بهتر از همه میشناسی .
پیری آس : و می دانی برنخواهد گشت .
آک دور : تا فردا چه زاید .
پیری آس : تا این قلعه هست و سایه پدری چون پیری یم بر سر ماست شکست معنایی ندارد .
آک دور : بازی خدایان هزار چهره نمایان و ده هزار چهره پنهان دارد .
پیری یم : تا هوشیاریم غمی نیست .
آک دور : من از گاه هوشیاریمان ترسی ندارم ...
پیری آس : ما همیشه هوشیار خواهیم بود .
آک دور : بودیم گرفتار این روزها نبودیم .
پیری یم : کاریست شده . آک دور فرزندم خوشی اینکمان را ارج بنه . مردم توره اووا نیاز به پایکوبی دارند .
آک دور : فرمان از آن بزرگان ایل خواهد بود .
پیری آس : بگویم در دهل بکوبند ؟
پیری یم : در دهل ها بکوبند سرقشون توره اووا ؟
آک دور : با دیدن رخسار خندان پدری چنین بزرگ باید شادی را ارج نهاد .
سپیدپوشها در کنار درخت به خواب رفته اند .
سیاه پوشها درخت خود را به رنگ درخت سپیدپوشها درآورده اند .
توره آک اوبا : اتاق خواب آک دور و آندوئریم آک .
آندوئریم آک : این چه فریادیست ؟
آک دور : آشیل برگشته .
آندوئریم آک : و نام تو را صدا می زند ؟!
آک دور : به خونخواهی مرگ دوستش آتداکول به مبارزه می خواندم ...
آندوئریم آک : تو کشتیش ؟
آک دور : پس جشن لشکر آکامئیمون شادیمان را برنتابیدند ، یورشی آغاز شد ، جنگجویی لباس آشیل بر تن کرده بود گمان کردم اوست .
آندوئریم آک : سوگندت می دهم نروی .
آک دور : ...
آندوئریم آک : شنیدی آک دور جان ؟ گفتم سوگندت ...
آک دور : سوگندت می دهم سوگندت می دهم سوگندت می دهم ! آندوئریم آک بی جهت نبوده نام تو با سوگند گره خورده .
آندوئریم آک : آک دور من گاه شوخی نیست . سوگندت دادم نروی بمانی جان و هستی آندوئریم آک . 5
آک دور : هزاران هزار سوگند هم بدهی نمی توانم نروم .
آندوئریم آک : اگر بروی و زبانم لال ، آه ...
آک دور : دوست ندارم چنین پریشان باشی .
آندوئریم آک : نمی توانم نباشم .
آک دور : با گریه هایت قلبم را می لرزانی .
آندوئریم آک : اما هنوز تنپوش جنگ بر تن داری .
آک دور : آب دیدگان زیبایت تمام دره ها را پر کند هم باید بروم .
آندوئریم آک : آخر چرا ؟
آک دور : این سرنوشت آک دور است .
آندوئریم آک : برهمش بزن .
آک دور : باید بروم .
آندوئریم آک : نام من و فرزندمان آسدی آناآک بر پیشانی نوشت تو جایی ندارد ؟
آک دور : آندوئریم ، همسر مهربانم ، درد جدایی تان با مرگ رهایم نخواهند کرد ، در گور هم باید بکشم درد این دوری . تا ابد . پاهای استوارم را
سست مکن .
آندوئریم آک : بمانی هیچ دردی نخواهی داشت . درون قلعه توره اووا هیچ دستی نمی تواند آک دور را با مرگ آشنا کند . وای از مرگ ، وای ...
آک دور : هنوز که زنده ام . عزایم را گرفته ای ؟
آندوئریم آک : کاش برنمی گشت .
آک دور : برگشت او به میدان جنگ پریشانت کرده ؟
آندوئریم آک : آنکه به مبارزه می خواندت آشیل است آک دور .
آک دور : من هم آک دورم همسر مهربانم .
آندوئریم آک : آشیل روئین تن خدایان نبود دودل نبودم برای بازگشت پیروزمندانه تو اما او ...
آک دور : هیچ آفریده ای جاودان نیست .
آندوئریم آک : تا بفهمی از کجا باید تیرش بزنی او تو را ...........................................
آک دور : گریه مکن ، آنچه بر زبانت نرفت هم اتفاق بیفتد باید بروم . من آک دور این قلعه ام .
آندوئریم آک : بشکن این غرور را ، پس نبودنت نامت به چه کار ما می آید ؟ ما تو را خواهانیم .
آک دور : گمان نمی کردم تو نیز با من اینگونه سخن بگویی .
آندوئریم آک : چه گفتم آزرده شدی همسر مهربانم ؟
آک دور : نام ! گمان کرده ای رفتنم برای نام هست ؟
آندوئریم آک : می دوزم لبهایم را آزرده نسازمت . اگر یاوه ای گفتم دیگر ...
آک دور : آخر تو چرا ؟ به چه کار می آید این نام ؟ نام آک دور بر تک تک ستاره ها هم نقش بندد دلم را خوشی نمی آید اگر بر رخ زیبای
آسدی آناآک کوچکم لبخند نشکفد . آندوئریم آک اگر به جنگی که روئین تنی مرا خوانده می روم نه برای نام هست و نه برای نان ،
که هر دو را همیشه داشته ام . اگر آک دور نرود و پای پس کشد جواب فرداها را چه کسی خواهد داد ؟ مگر نه آنکه ما را به نامی
می خوانند که نورانیت و روشنایی و آگاهی از آن فهمیده می شود ؟ برازنده نام آک بودن سرافرازی دارد . نه برای من ، برای تبارم .
فرزندان توره اووا به فرداهای نیامده از نورانیت این نام ، از روشنائی جاودان این نام فروغ می خواهند و روشنایی . تو می خواهی
کودکانمان به فرداها از هر چه روشنائی و نور است و آگاهی گریزان باشند ؟ تاریکی و بی دانشی این سرزمین و مردمانش را خواهانی ؟
کجای این زندگی می ارزد که من باشم و فروغ آک بر نام ایل و تبارم نباشد ؟
آندوئریم آک : مگر فقط ماییم که باید نگاهبان نورانیت این نام باشیم ؟
آک دور : تو می توانی غیر از آندوئریم آک با نام دیگری مرا نوازش کنی ؟ می توانی ؟ مرا بی آک نامم چگونه پذیرا خواهی شد ؟ اگر آک بودنت را
نداشته باشی من با کدامین دل و جان و روح میان بازوانم بگیرمت ؟ جان آک و فروغ روشن روح توست که مرا در کنارت نگاه داشته نه
تنت و زیبایی رویت .
آندوئریم آک : آه آک دور چه می گویی ؟
آک دور : هزاران زیبا رخ به شهرمان بود و هزاران زیبا روی دیدم پیش از دیدنت اما قلبم نلرزید ، با نگاه تو و گره نگاهم در نگاهت با روشنائی روح و
جانت آشنا شدم و جان و روحم از جان و روح روشنت سودا را پذیرا شد ، با نبود نورانیت جان تو تنت جز فرونشانیدن خواهش تنم به 6
چه کار می آمد ؟ من عاشق روشنایی جان و روح توام آندوئریم آک من ، می فهمی ؟
آندوئریم آک : بی تو این نور از من گرفته می شود . از دنیای من گرفته می شود . از روح و روان و جان من گرفته می شود مهربانم .
آک دور : زندگی فقط من و تو نیستیم همسرکم . بگذار فرزندانمان ، فرزندان این خاک با نورانیت ناممان امروزشان را با سرافرازی به فرداها گره
بزنند .
آندوئریم آک : سخت است سخت ، نبودن تو سخت است سخت .
آک دور : سرافکندگی سخت تر است .
آندوئریم آک : راه دیگری برای سرافرازی نیست ؟
آک دور : سرافرازی و سرافکندگی هر آدمی در گزینش های اوست .
آندوئریم آک : کاش گزینش چنین سخت نبود . کاش ...
آک دور : تاریخ را گزینش آدمیان ساخته و خواهد ساخت . سرنوشت آک دور پیروزی هم نباشد پذیرایم اگر سرافراز بمیرم .
سپیدپوشها از درخت دور می شوند .
سیاه پوشها درخت خود را کنار درخت سپیدپوشها می آورند .
میدان نبرد .
آشیل : راه سخت را برگزیده ای .
آک دور : و سرافرازانه .
آشیل : من هم به یاد سرافرازیت جامی خواهم زد .
آک دور : اگر بمانی .
آشیل : هیچ تیری آشیل را بر زمین نخواهد زد .
آک دور : شنیده ام .
آشیل : پس خواهم ماند .
آک دور : خدایان هرگز چون تویی را تا ابد جاودانه نخواهند خواست .
آشیل : دل به این خوش کرده ای آمده ای به جنگم ؟
آک دور : باید درخواست به جنگت را پذیرا می شدم اما تو نیز دل به این خوش مکن نخواهی مرد .
آشیل : با من از روئین تنی گفته اند ، باکم از گزافه گویی چون تویی نیست .
آک دور : شاید بمانی . تا ابد نیز بمانی ...
آشیل : خواهم ماند .
آک دور : بمان . مهم چیز دیگریست .
آشیل : چه ؟
آک دور : با وجدانت چه خواهی کرد ؟
آشیل : معما بافته ای سستم کنی ؟
آک دور : معمایی در میان نیست .
آشیل : من شمشیری دارم و سپری . روشن و آشکار .
آک دور : روئین تنی تو جاودانه ت خواهد کرد ، بی آن بازی خدایان را گردن می نهادی ؟
آشیل : دادوستدی کرده ام با سود جاودانگی . وجدانم چرا نباید آسوده باشد ؟
آک دور : هیچ انسان شریفی برای سود جاودانه ی خود بی گناهی نخواهد کشت ، یورشی نخواهد آورد ، شهری را برای خواسته اش به ویرانی
نخواهد کشانید ، روحی را پریشان روانه جهان دیگر نخواهد کرد مگر آنکه به این دادوستد وجدان خود را نیز داده باشد .
آشیل : تو ترسیده ای آک دور . بی تردید آخاران رود جهنم را دیده ای دیشب در خوابهای پریشانت .
آک دور : آنچه در رویاهایم دیده ام یک جام بیرسوآسون از آلبولاغ بهشت بوده . اینک این من .
آشیل : سخن فرجامینت نیز بر زبان ران .
آک دور : با همه ی دلاوریت خود را باخته ای . ترست را ارزش بنه ، وجدان بیدار شده ات را نیز . بازی خدایان واگذار .
آشیل : اینک این من . 7
آک دور : بگذار رازی با تو بگویم .س
آشیل : هر چند دیرست اما بازگوی .
آک دور : مورچه زادگان آدمی شکل هرگز به فردا آدمی نخواهند زاد .
سپیدپوشها کودکی را از آسمان به زمین می آورند .
سیاه پوشها درخت خود را با درخت سپیدپوشها جابجا می کنند .
آسمان : خواب مرگ .
آک دور : شکست بدی بود . آشیل باید هم به رقص باشد و شادکامی .
آنااود : پیروزی امروزش را جشن گرفته است .
آک دور : چه رقصی آغاز کرده !
آنااود : بر پیکر بی جان آک دور بزرگ چنین رقصی بجاست .
آک دور : با مرگ من توره آک اوبا بر جای خواهد ماند ؟
آنااود : چه از خود بیخود شده آشیل .
آک دور : نگفتی توره آک اوبا چه خواهد شد ؟
آنااود : اوپورآس با الهام از آتآنا اسبی چوبی خواهد ساخت و روانه توره آک اوبا خواهد نمود ، با مردانی جنگجو که درونش پنهان شده اند . شامان
اسب را نخواهد توانست بشکند چون مارهای آتآنا نیشش خواهند زد . دروازه توره آک اوبا را به فریب اسب باز خواهند کرد .
آک دور : چه بیهوده مرگی داشته ام من .
آنااود : به فردا آسکانلی پسر بازمانده از توره آک اوبا ملتی خواهد داشت سرور همه ی زمین با تمامی آنچه بدان پایبند بوده ایم .
آک دور : همین جا ؟
آنااود : به شهری که آسکانلی خواهدش ساخت .
آک دور : زمانش نزدیک است ؟
آنااود : به گاه زمینیان دور . بسیار دور .
سیاه پوشها در کنار درخت خود به رقص می پردازند .
سپیدپوشها شمشیر آک دور را به کودکی می دهند .
کودک سپیدپوش به طرف درخت سیاه پوشها می رود .
پایان .
94.09.01
8