فرزند عصیان ...

ایستاده بر سنگی کهن

ـ مانده به یادگار زنیاکان پاکش در این خاک

با دلی لبریز  ز  ایمان

مرد عاصی قرن

ـ عاصی ترین فرزند عصیان

دوخته بود بر افقی دور دیدگانش را

دلش آتشفشان خشم ز بیداد کهنسال ابلیس بدمست پر هیاهوی الدنگ

به زیر لب

خدا را زمزمه میکرد

شاید این غروب بی احساس

آخرین غروب او باشد بر این سنگ دیر بر جای

و

اینسوتر

مردمان همیشه سرخوش

زندگی را به هم تبریک میگفتند

و او میدید و می غرید در خود که هستی را بی لجن بر دوش میباید کشید

اما دریغ و درد

گوشی نخواهد شنید در این آشفته بازار زندگانی خروش و خشم این فرزند عصیان را

و بیشک

به پایان هجرت خورشید

او نیز

همچنان پر خشم

به تندیس یک مترسک تبدیل خواهد بشد

بی طلوع فردایی ...

اولوم ...

سیرادا    اوزانیب

باخیرلار 

ـ کیم   بیلیر    هارالارا ؟!

کئچیب    کئدیسه ن    اویان   بویانلاریندان

نه بیلیرله ر

نه باخیرلار

نه ده کی    بیرسوز آچیب    سوزه    سوز    وئریرله ر

ـ اولوب    گئده نله ر     سون   یوخودادیلار

بیری    گه لیر

بیری   گئدیر

باخاندا   وار     آغلی یاندا

گوروسه ن     بیریده    وار کی    آداملارا    پیس    باخیر

ـ اوره گی     دولو

قالانلار    بو  دونیادان    او   دونیایا   پای  گه تیریبله ر

بورادا   هاممی   بیردی

آمما

گوروسه ن

ـ آزدا   بیر

بیر    اولونون    سون   ائوی    پارلاق   اولدوز کیمی     پاریللی ییر

گونه ش   کیمی    نور   وئریر

باخیرسان    اولوله رینده     واردی   فه رقی

اوردادی  کی    آرزولی ییرسان

اولوم   اولسادا

گونه ش   دوغا   کاش   آدامین   روحو ...