متن نمایشنامه : شب و دیر و سر از تن جداشده و دشنه ی خون رنگ ...

شب و دیر و سر از تن جداشده و دشنه ی خون رنگ

" براساس ایده ای از حسن رجبی "

آدمها : پطروس ، راهب ، محفر و زحر

                                                                                     صحنه : دیری است قدیمی بر سر راه نینوا به شام .

                                                                                     1.

راهب : بار و بندیل بسته ای پطروس جان ؟

پطروس : خوابی دیده ام .

راهب : چنین راهگشای ؟

پطروس : حالم خوش نیست .

راهب : دوست داشتم چون قبل به خلوتی با من پیش از دیگران از حال و خیالت سخن بگویی ...

پطروس : حال و خیالم ؟ خیال نبود .

راهب : هر چه . تا بوده محرم راز تو من بوده ام ، چه دیده ای اینگونه گریزانت کرده از رازدار همیشگی ات ؟

پطروس : مسیح بر صلیب شد اما بی سرخی خون ...

راهب : سرورمان را در خواب دیده ای ؟

پطروس : آری و نه .

راهب : اینگونه ندیده بودمت .

پطروس : همه جا سرخ بود ...

راهب : و خون ؟

پطروس : بیابان سرخ بود . آسمان هم . شمشیرهای آخته ی خون چکان از دسته و نیام و قبضه و تیغه همگی سرخ رنگ بودند و ...

راهب : و سرورم مسیح کجای این قصه بود ؟

پطروس : اترجوا امه " قتلت حسینا " شفاعت جده یوم الحساب .

راهب : سالیان بسیاری است می خوانمش و با آنکه در همان سنین طفولیت حفظ کردمش باز اما هزاران بار نگاهش کرده ام بر دیوار به هر روز و

          شبم . هر روز دوباره همچون روز پیش و روزهای پیش تر .

پطروس : من نیز شاگرد رازشناسی بوده ام این همه سال ، نبوده ام ؟

راهب : راز سر به مهری که استاد از رمز و سر درونش هیچ ندانسته باشد چگونه با شاگرد دم زند از آن ؟

پطروس : هرگز گستاخ نبوده ام بدانم آنچه مرادم ندانسته یا نخواسته با من بازگوید ...

راهب : ندانسته ام پطروس جان ، ندانسته ام این راز چیست .

پطروس : دیشب شب عجیبی بود .

راهب : و تو مهر بر لب نهاده ای ؟!

 پطروس : شما راهب دانای دیر هزار ساله کهن سنگ راز نوشته شده بر دیوار همیشه حاضر در برابر دیدگانتان را سالهای سال جسته اید و

              جسته اید و هزار بار جسته اید و نیافته اید ، من چگونه راز خواب آشفته یک شب تب گرفته را بدانم و بازگویم ؟

راهب : راز را نگو ، حادثه را بگو .

پطروس : سر از تن جدا شد ، هفتاد و دو بار . خون و خون و خون بود زمین و آسمان . آسمان و زمین خون بود . بیابانی از خون سرخ . آه از

             ناله ها . هزار صدای گرفته به ناله ی حزین نوشته ی آویزان بر دیوار دیر می خواند . همه جانم را غم گرفته بود و غم نبود ، آخر کلمه

             غم برای توصیفش بی نهایت کم است راهب دیر .

راهب : مکان ؟

پطروس : گویی همه جا ...

راهب : زمان ؟

پطروس : گویی همه وقت . ازلیت و ابدیتی حیران شده از اوصاف یک نفر ...

راهب : سرورم آسای آس اوری ؟

پطروس : اولین بار است می شنوم ، همیشه سرورمان را عیسی ناصری گفته بودید !                                                                         1

راهب : مگر چه گفتم ؟

پطروس : آسای آس اوری .

راهب : نفهمیدم چه گفته ام . اینجا چه می شود ؟

پطروس : گفتم که تب گرفته دیر .

راهب : از باقی خوابت بگوی .

پطروس : همین بود ، به تکرار هزار باره .

راهب : عجیب است .

پطروس : باید راهی شوم .

راهب : به کجا ؟

پطروس : در میان صداهای نالان خوابم یکی با درد نام سرزمینی را تکرار کرد ، نینوا .

راهب : نینوا !!! به یاد دارم راهب پیش از من ، آنکه هر چه دارم از او آموختم ، گفت به کتابمان ، حتی به کتاب عهد عتیق موسی نیز نام نینوا و

            شبر و شبیر باز آمده است .

پطروس : که بوده اند ؟

راهب : فرزندزادگان پیام آور آخرین .

پطروس : حسن و حسین ؟ باید به نینوا روم و ببینم راز خوابم چیست .

راهب : شاید خوابت از غذای دیشبی باشد ؟

پطروس : صدا با من گفت دو قوم از اول حضور آدمی بر زمین در برابر هم قرار گرفته اند و تا آخر وجود انسانها نیز چنین خواهد بود ، آنانکه

             جویای حقیقتند و نور و آنهایی که در پی نابودی روشنائی اند و بر باطل ، گفت ای توئی که صدایم را می شنوی بجوی و ببین از

             کدامین دسته ای ؟

راهب : از که خواهی پرسید ؟ از اعراب جاهلی ؟

پطروس : آنها پیروان دین آن کسی هستند که با همه گفته آخرین پیام آور خداست .

راهب : درس با من پس مده .

پطروس : آری از شما آموخته ام .

راهب : اعراب هرگز او را آنگونه که بود نفهمیدند .

پطروس : زمانی نیز یهودیانی چند عیسی را به صلیب کشیدند !

راهب : راست گفتی .

پطروس : اما چون شمایی به میان پیروان مسیح پیدا شد .

راهب : گمان داری در میان مسلمین نیز چون مایی باشد ، جویای حقیقت ؟

پطروس : دست کم یکی . باید کسی باشد راز خوابم از او بپرسم . شاید نیز بازگوینده حقیقتی یافتم در میان آن قوم .

راهب : نباشد ؟

پطروس : تمامی نوشته های دینمان را از حفظ می دانم اما اگر پاسخی نیافتم بازخواهم آمد و دوباره خواهمشان خواند ...

راهب : تو دیگر نیازی به من نداری ...

پطروس : قصدم توهین نبود استاد .

راهب : می دانم .

پطروس : اگر راضی به رفتنم نیستید بگویید چه کنم ؟

راهب : باید راهی شوی .

پطروس : مجبور شدید ؟

راهب : به اختیار تمام گفتم .                                                                                                                                            2

پطروس : با پاسخ بازخواهم آمد .

راهب : عطش من کم از تو نیست . خدا به همراهت فرزندم .

پطروس : به امید دیداری دوباره .

                                                                                     2.

راهب : آمدم ، آمدم . در را از جا کندید . چه خبرتان است ، سر که نیاورده اید . آمدم .

                                                                                     محفر ، زحر وارد می شوند ، صندوقی به همراه دارند .   

محفر : سلام بر نصرانی بزرگوار .

زحر : چه دیر در را باز کردی ، گمان کردیم دیر خالی است .

راهب : کیستید ؟

محفر : به سوی شام رهسپاریم .

زحر : این محفر پسر ثعلبه است و من زحر پسر قیس .

راهب : خوش آمده اید . از کجا می آیید ؟

محفر : کوفه .

زحر : عبید ابن زیاد ما را راهی کاخ یزید ابن معاویه کرده است .

راهب : تنهایید ؟

محفر : آری .

زحر : البته گمان کنم تا فردا یا پس فردا میهمانان دیگری هم خواهی داشت .

راهب : کوفیان را از سرزمینشان بیرون کرده اند ؟

محفر : شوخی جالبی بود . نه . فقط یک کاروان راهی دمشق است .

زحر : گمان نکنم آنها اندازه ما بتوانند با تو خوش و بش کنند ، از کودکانشان آنقدر ناله و افغان خواهی شنید ...

محفر : شرابی اگر میهمانمان کنی ...

زحر : و قدری از آن نانهای گندم ...

محفر : فردا آفتاب نزده راهی خواهیم شد .

راهب : گمان دارم حامل خبر یا محموله مهمی باشید که قبل از کاروان راهی شده اید .

زحر : آری ، ما ...

محفر : خسته ایم راهب گرانقدر . شرابی نخواهی آورد ؟

زحر : آری اول شراب را بیاور که سخت تشنه بیابانم .

                                                                                     راهب خارج می شود .

محفر : زبانت را خواهی بست یا خودم ببندمش زحر ؟

زحر : اینها نصرانی اند و خوشحالی شان از مرگ حسین کمتر از ما نباید باشد .

محفر : کاری با شادی و غم آنها ندارم . این سر باید به دست یزید برسد .

زحر : پیرمردی زوار در رفته ترس بر جانت زده ؟

محفر : بزرگی محموله ام .

زحر : سر حسین اگر بزرگی داشت بر بدنش باقی مانده بود ...

محفر : هر دو نیک باور داریم حسین بزرگ بود ، نبود ؟

زحر : اما نتوانست سرش را نگاه دارد ...

محفر : شاید نیز نخواست .

زحر : هر چه باشد سر او در دست من است ، بی هیچ توانی برای گفتن حرفی یا انجام کاری .                                                           3

محفر : حتی اگر حرف تو را قبول کنم نمی توانم ماموریتم را فراموش کنم .

زحر : حق داری ، خصوصا آنکه سکه های زر یزید چشم براه نوازش این دستها هستند و باید زود به خواسته ی دلشان برسند .

محفر : آری . پس ساکت خواهی ماند .

زحر : مترس . کسی توان گرفتن سر را از ما ندارد .

محفر : به بازویت ایمان داری یا ...

زحر : اگر قرار بود سر جای دیگری باشد تن حسین صاحب آن بود . این سر باید برود کاخ یزید و دارد می رود . هیچ کس توان مانع شدن از این

          کار را نخواهد داشت .

محفر : دارد می آید ، دوست ندارم او از محموله مان خبردار شود .

زحر : برعکس تو ، فخر دارد گفتن این . بقول خودت حسین کم کسی نبود . حمل سرش نیز افتخاری دارد .

محفر : گفتم سکوت کن و تو ساکت خواهی ماند .

                                                                                     راهب وارد می شود .

زحر : حتم دارم با بهترین طعام میهمانمان کرده ای .

راهب : نوش جانتان باد .

محفر : باز چون همیشه شیشه شراب را قاپید . زحر عاشق مستی است .

زحر : می و معشوق . حیف دومی را کم داریم .

محفر : بنوش زحر . سر بکش و شیشه را به من ده .

زحر : این خط عربی است بر دیوار ؟

راهب : شنیده ام پس از محمد همه ی مسلمانان خواندن و نوشتن بلد شده اند .

محفر : اترجوا امه " قتلت حسینا " شفاعت جده یوم الحساب !!!

زحر : کی این را نوشته ؟

راهب : نمی دانم .

زحر : اینجا چه می کند ؟

محفر : راهب نصرانی سوال را شنیدی ؟

راهب : شنیدم .

محفر : اما ساکت ماندی ؟!

راهب : چرا نظرتان را جلب کرد ؟

محفر : سوال را جواب بده ، شاید ما نیز سوالت را بی پاسخ نگذاشتیم .

راهب : اول شما ...

زحر : لب از لب بگشا تا ...

محفر : زحر . با او مهربان باش . خواهدمان گفت .

راهب : نگویم میزبان را به ضربت شمشیر خواهید نواخت ؟

زحر : نگویی زبان از حلقومت ...

محفر : ( به زحر ) گفتم مهربان باش مرد . ( به راهب ) تو میزبانی و الحق خوب هم پذیرایمان شدی اما ...

راهب : در این نوشته چه دیدید اینگونه آشفته تان کرد ؟

زحر : تو این را اینجا نوشته ای مردک ؟

راهب : مرد عرب آرام باش ...

زحر : نباشم ؟

محفر : زحر این مرد با ما مهربان بوده ، و ، باز هم خواهد بود . آرام باش .                                                                                  4

راهب : آشفتگی شما دلیلی دارد . حتم دارم ...

زحر : ما آشفته نشده ایم مردک نصرانی ، زبان نگشایی خودم با همین شمشیر ...

                                                                                     زحر با شمشیر به سوی راهب یورش می برد اما محفر بازش می دارد .

محفر : بگو این را که نوشته است و اینجا چه می کند ؟ او عصبانی شود کار دستت خواهد داد ...

راهب : او که عصبانی شده است ...

محفر : نه کامل . دعا کن عصبانیت کاملش را نبینی .

راهب : از عصبانیت او نترسیده ام ، ترسم از این است حقیقت را بشنود و از عصبانیت خود را هلاک نماید .

محفر : کدام حقیقت را ؟

زحر : با او دهان به دهان نشو محفر ، بگذار خونش را بریزم مرد .

راهب : چه حریصی تو به ریختن خون .

زحر : خفه شو تا ...

محفر : از حقیقت گفتی .

راهب : این نوشته بیش از پانصد سال است بر دیوار دیر جا خوش کرده است ، و بیش از آن در دل و جان من .

زحر : دروغ می بافی ؟ خیال کرده ای ما خر خواهیم شد ؟

راهب : راست تر از این نگفته ام .

محفر : ممکن نیست .

زحر : باید به زور وادارش کنیم راستش را بگوید ...

محفر : آرام باش .

زحر : او دروغ گفت ، آرام باشم ؟

محفر : کسی جز تو اینجا زندگی نمی کند ؟

راهب : شاگردی داشتم ...

زحر : کجاست ؟

راهب : نیست . راهی سفر شد .

محفر : کی ؟

راهب : چند وقت پیش ...

زحر : به مقصد ؟

راهب : نینوا .

محفر : نینوا ؟!!! چرا ؟

راهب : خوابی دید . راهی شد حقیقت خواب دریابد .

محفر : چه خوابی ؟

راهب : خواب مرگ . سرهای بریده شده ای در بیابان نینوا .

محفر : اینجا چه می گذرد ؟!

زحر : دروغ می گوید . قبل از ما حادثه را برای او گفته اند و او دارد بازش ...

محفر : ساکت باش زحر . خب ...

راهب : همین . شما چیزی از خواب فهمیده اید ؟ آشفته تر شدید .

زحر : پیرمرد نصرانی برو آن گوشه .

محفر : چکارش داری ؟

زحر : فعلا با او هیچ ، با تو حرفی دارم .                                                                                                                             5

محفر : چه شده است ؟

زحر : گمان دارم کسی از کربلا گریخته ، از یاران حسین ...

محفر : و اینجا آمده است ؟

زحر : گمان دیگری داری ؟ این نصرانی اینجا به او پناه داده ، نداده ؟

محفر : تو در شک همیشه از من پیش بوده ای .

زحر : باید بگوید کجاست ...

محفر : شمشیرت را غلاف کن ، بگذار ببینم چه در آستین دارد .

زحر : تو با او زیادی مهربان هستی ...

محفر : آرام باش .

زحر : دارد نگاهمان می کند . برویم سراغش .

محفر : راهب نصرانی اینجا را بگردیم و جز ما عرب دیگری باشد چه خواهی داشت با ما بگویی ؟

راهب : این دیر من و این شما . بگردید اما جز خستگی حاصلی برای شما نخواهد داشت .

زحر : خواهیم دید .

محفر : پیرمرد تو چاره ای جز روراستی نداری ، این نوشته و آنچه از سرهای بریده گفتی ، اینها را کسی پیش از ما با تو بازگفته است ؟

راهب : پیش از شما کس دیگری را پذیرا نشده ام تا سخنی با من گفته باشد .

زحر : تو از جانت سیر شده ای مردک .

محفر : زحر جان راست نگوید دست تو برای کشتنش باز است .

راهب : من سخن ناراستی نگفته ام .

محفر : ما را احمق تصور کرده ای ؟

راهب : هرگز چنین گمانی با میهمان نداشته ام . چرا سخنم را باور ندارید ؟

زحر : باید دیر را بگردم .

راهب : بر آنچه شک داری دست نیابی شرمندگی و خستگی ...

                                                                                     زحر خارج می شود .

محفر : او جز آنچه خود باور دارد به حرف احدی تن نخواهد داد .

راهب : شما دو تن آشفته ترین میهمانان من بوده اید ، از چه اینگونه اید ؟ هیچ نمی فهمم .

محفر : حرفت در مورد نوشته و خواب شاگردت راست باشد رازی با تو خواهم گفت .

راهب : پس عظمت راز پریشانتان کرده ؟

محفر : شاید این دیر دیگر میهمانی چون ما نداشته باشد .

راهب : شاید . چه دارید که خود را برترین میهمان دیر فرض کرده اید ؟

محفر : تعجیل مکن . بگذار زحر بازگردد .

راهب : این دیر جز شما پذیرای میهمان دیگری نیست .

محفر : باید مطمئن شویم .

راهب : دوستت که بازگردد بر راستی حرفم مطمئن خواهید شد .

محفر : تنهایی حوصله ات سر نمی رود ؟

راهب : تنها که نیستم حوصله ام سر می رود .

محفر : از میهمان خوشت نمی آید ؟

راهب : چرا . همیشه دوست داشتم میهمان داشته باشم .

محفر : تو آدم عجیبی هستی مرد . هم خواهان میهمانی هم دوست داری تنها باشی . عجیب نیست ؟                                                     6

راهب : در تنهایی با خدایم خلوت می کنم و در پذیرایی از میهمان خادم بندگان خدایم هستم .

محفر : جالب است . همه ی کارهایت را با خدا قسمت کرده ای ...

راهب : برای خدا .

محفر : کاش قبول کند .

راهب : من درست انجامش دهم کافیست .

محفر : یعنی خواهان رفتن به بهشت خدایت نیستی ؟

راهب : بهشت را خودمان باید بسازیم . در این دنیا . برای خودمان و دیگر بندگان خدا .

محفر : ما بیشتر خواهان بهشت دنیای جاودانه ایم .

راهب : دنیای جاودانه فردا انعکاس زندگی امروز ما انسانهاست .

محفر : زحر بازگشت .

                                                                                     زحر وارد می شود .

زحر : این دیر خالیست .

راهب : گفته بودم .

زحر : تو ساکت بمان .

محفر : مطمئن شدی کسی جز ما اینجا نیست ؟

زحر : آری . هیچکس .

محفر : به اجبار باید بر حرفهای این راهب خلوت نشین نصرانی باور کنیم .

راهب : رازی قرار بود با من بگویی .

زحر : راز ؟!!!

محفر : ( به زحر ) تو خوشت خواهد آمد . ( به راهب ) من ، و ، زحر حامل همانی هستیم که تو از آنها سخن گفتی ، جا گرفته در جان و دلت ...

راهب : آشکار سخن بگوی .

محفر : سر بریده شده ای با ماست .

راهب : سر بریده شده ؟؟؟

محفر : که ما را ارزشمندترین میهمانت می کند . گفتم که .

راهب : به تمام بگویید درون صندوق چه دارید ؟

زحر : سر حسین درون صندوق ماست .

راهب : سر حسین ابن علی ؟! نواده پیغمبرتان ؟

محفر : او و خاندانش از دین خارج شده بودند .

راهب : از دین نیایش ؟

زحر : در دین ما تقوا بر جایگاه آدمها ارجحیت دارد .

راهب : و حسین بی تقواتر از شما بوده ؟

محفر : او بر خلیفه ی خدا امیرالمومنین یزید شوریده بود .

راهب : قصه را به کمال خواهید گفت ؟

زحر : اجباری به گفتن نداریم .

راهب : من به بهترین شرابم میهمانتان خواهم کرد .

زحر : ابن زیاد حاکم کوفه راه را بر حسین بست و او را کشت و ...

راهب : به کمال بگو مرد .

محفر : بعد از خلافت خلیفه چهارم مسلمین علی ابن ابی طالب پسر او حسن و معاویه پسر ابوسفیان خواستند خلیفه شوند ، هر دو ، با هم       7

           جنگیدند ، در نهایت بعد از صلح حسن ابن علی با معایه پسر ابوسفیان خلیفه شد . با مرگ خلیفه ، معاویه را می گویم ، یزید بر تخت او

           نشست و گفت من خلیفه ی مسلمانان خواهم بود ، اما حسین برادر حسن نپذیرفت و بر او خروج کرد ...

راهب : چرا ؟

زحر : زیاده می پرسی راهب ، زیاده می پرسی . پیاله را پر شراب کن .

راهب : این شراب . بگوی .

محفر : حسین نخواست با یزید بیعت کند ، مراسم حجش را نیمه تمام گذاشت تا خود را به کوفه برساند ...

راهب : چرا کوفه ؟

محفر : مردم کوفه از او خواسته بودند بیاید و همچون پدرش علی کوفه را مرکز حکومت اسلام کند ، برایش هجده هزار نامه نوشتند .

راهب : بعد چه شد ؟

محفر : ابن زیاد قدرتمند بود ، همه آنهایی را که به حسین نامه نوشته بودند با سکه های زرش بسوی خود بازگرداند .

راهب : کوفیان از دعوتشان روی برگرداندند ؟!

زحر : سکه های بسیاری خرج شد . من که راضی ام .

محفر : کوفیان با گرفتن سکه های زری که حسین هرگز نمی توانست تقدیمشان کند شدند آدم ابن زیاد ، حسین که داشت به کوفه می آمد راه بر

          او بستند ...

راهب : در نینوا ؟

محفر : در کربلا ...

راهب : کربلا که بعد از کوفه است ؟! حسین اگر کوفه می رفت نمی توانست از کربلا عبور کند ، او داشته از کوفه دور می شده ...

زحر : نمی فهمم این نصرانی چه می گوید !

محفر : این قسمت را حق با اوست زحر جان . حسین چه به کوفه می آمد و چه از آن دور می شد راه بر او بسته شد .

راهب : تنها بود ؟

زحر : هفتاد و دو نفر را سر بریدیم ...

محفر : و الان کاروان خاندانش در راه شام هستند . خواهی شان دید .

راهب : زن و بچه هایشان را اسیر گرفته اید ؟

محفر : وقتی خود حسین به فکرشان نبود و نخواست در آرامش باشند و علیه خلیفه شورید از ما انتظار داری اسیرشان نمی گرفتیم ؟

راهب : کی به اینجا می رسند ؟

زحر : بزودی . ما جلوتر حرکت کردیم .

محفر : یزید نباید چشم انتظار می ماند . صندوق باید هر چه سریعتر به کاخش برسد .

راهب : این صندوق را تا فردا که راهی شام خواهید شد در اختیار من بگذارید .

محفر : چه ؟

زحر : او چه می گوید ؟

راهب : هر چه دارم تقدیمتان خواهم کرد ...

زحر : چه داری مگر ؟

محفر : سکه زر ؟!

زحر : مهراس مرد . ما دزد نیستیم .

محفر : دست دزد را در دین ما قطع ...

راهب : هزار سکه زر دارم همه از آن شما .

زحر : بیشتر نداری ؟

راهب : تو به زر همان اندازه حریصی که بر خون .                                                                                                                8

محفر : هزار سکه برای نگاه داشتن صندوق سر حسین به مدت یک شب ! اوهوم ، زحر معامله خوبی است . قبول ؟

زحر : کاش سکه های بیشتری داشت . من راضی ام .

محفر : بیاور . این سر و صندوق هم تا برآمدن خورشید فردا در کنار تو باشند . من دوست تر دارم با صدای زر به خواب روم .

زحر : چه حوریانی در خواب ببینم امشب .

راهب : چه در انتظار من خواهد بود به این شب سیاهی گرفته ی مغموم ؟!

                                                                                     3.

راهب : خسته ی راهی پطروس یا ...

پطروس : خسته ؟ نمی دانم .

راهب : وحشتزده ای انگار ؟!

پطروس : هان ؟!

راهب : تو را چه می شود ؟

پطروس : کاش بودی و آنچه را من دیدم تو نیز می دیدی .

راهب : تعریف خواهی کرد ؟

پطروس : گفت فقط زیبایی دیدم .

راهب : کی گفت ؟

پطروس : شیرزنی دیدم با اسیرانی راهی شام .

راهب : گریان و نالان ؟!

پطروس : کودکان آری . تمام هستی او نگاهی بود دوگانه . مهربان و مادرانه با اسیران همراهش و خشمناک و درنده با لشکریان نیزه بدست .

راهب : دیگر چه گفت ؟

پطروس : ساکت بود . حیف ...

راهب : از چه ؟

پطروس : دیر رسیده بودم . حسین را ندیدم .

راهب : من دیدم .

پطروس : تو ؟!!!

راهب : آری .

پطروس : کجا ؟ چه وقت ؟

راهب : پس از رفتن تو دو میهمان ناخانده داشتم با صندوقی .

پطروس : که بودند ؟

راهب : حاملان سر حسین .

پطروس : شنیدم در کربلا همه را سر بریده اند .

راهب : دو عرب سر حسین را به دربار یزید می بردند .

پطروس : اینجا اقامت کردند ؟

راهب : شبی دردآلود .

پطروس : بعد چه شد ؟

راهب : حسین میهمان من بود . تمامی شب . زر دادم سر را برای یک شب امانت گرفتم .

پطروس : شب را با سر حسین سر کردی ؟

راهب : حیرانی اینک تو همانی است که من با خود داشتم . حسین تا سرزدن آفتاب با من سخن گفت .

پطروس : سر جداشده از بدن سخن گفت ؟                                                                                                                         9

راهب : خود حسین سخن گفت . آمد . نشست کنار سر . من حیرت زده او را دیدم . گفتم تو مسیحی ؟ گفت حسینم .

پطروس : شبیه سرورمان بود ؟

راهب : گفتم تو مسیحی ؟ گفت روزی باز خواهد آمد .

پطروس : آنچه خود وعده کرده !

راهب : گفت چه روزگار خوبی خواهد بود آن روزگاری که مسیح با فرزندم برای نجات زمین بازگردند .

پطروس : فرزند حسین و مسیح ما ؟!

راهب : برای من نیز باورش سخت بود اگر آن شب با چشمان خود حسین را نمی دیدم ؟

پطروس : باور دارم . سخت بود اگر آن زن را ندیده بودم .

راهب : باید بروم .

پطروس : برای همین بار و بندیل بسته ای ؟

راهب : آری .

پطروس : کجا ؟

راهب : هر آنجا که بتوان از حسین گفت و از مسیح و از آنکه فردا برای نجات انسان خواهد آمد .

پطروس : این پارچه ...

راهب : سر حسین و این پارچه سبز درون صندوق کنار هم بودند . با سکه های زر باقی مانده ام راضی شان کردم به من بدهندش .

پطروس : به خدای مسیح قسم تمامی دشت نینوا با این رایحه خوشبو شده بود .

راهب : بوی خوش حسین است .

پطروس : من نیز با تو و بوی خوش حسین همراه خواهم بود . برویم ؟

راهب : برویم .

                                                                                    پایان .

                                                                                97.01.28                                                                    

                                                       آس اولدوز . آس اربایجان . ایری آنا .

                            10

متن نمایشنامه : طلسم ...

طلسم

( براساس طرح " طلسم انتقام " از شهرام حصاری )

آدمها : اختر ، پروین ، ستاره ، ماهو ، شمسی و مجنون علی

                                                                                   تابلو اول : دانشگاه .       

                                                                                   صحنه کلاس درس با میز و صندلی و تخته سیاه و ... .

اختر : من قبلا یه تحقیق کوتاهی کردم .

پروین : دقیقا چکار کردی ؟

اختر : ببین اعتقاد خیلی ها اینه که ...

ماهو : خیلی ها یعنی کیا ؟

اختر : مردم عادی .

ستاره : اعتقادات مردم یه منطقه خاص ؟

اختر : همه جا از این نوع اعتقادات هست منتهی با هم یه اختلافات جزئی هم دارن . اساسا هر جایی که مردمی زندگی می کنن اعتقاداتی هم برای

         خودشون دارن ، می شه تحقیق کرد و تشابهات و اختلافهای این اعتقادات رو پیدا کرد اما حرف من فعلا این نیست .

پروین : خب ، یافته های خودت رو بگو .

اختر : خیلی از این اعتقادات خرافی هستن ، اعتقادات دیگری هم وجود دارن که در ظاهر خرافی نشان می دن اما تاریخ زندگی انسانها نشان داده

          در واقعیت هم وجود خارجی داشتن ، بعضی از این اعتقادات هم کاملا با علم روز همخوانی دارن و امروزه در دانشگاههای معتبر جهان

          در موردشان تحقیق می شه ...

ستاره : نتیجه ؟

اختر : موردی که من برای کارم ، البته با کمک شما ، در نظر گرفتم تحقیق اعتقادات مردمی در یک خرابه درخصوص جن هست .

ماهو : مسخره ، نیم ساعته وقت ما رو گرفتی از جن ور بزنی ؟

اختر : جن وجود داره ...

ستاره : ماهو دوست نداری راهت رو بکش برو ، من از موضوع خوشم اومده .

پروین : منم کنجکاوم در مورد جن بدونم . نمی خوای خرابه بیای برو .

ماهو : اومدنش که می آم ، البته نه برای دیدن اجنه مورد علاقه شما . برام یه تفریحه .

اختر : اینم بد نیست .

ستاره : برا همه مون تفریح محسوب می شه .

پروین : با این حساب اختر جون تو همراهات رو در اختیار داری .

ماهو : حالا مقصد کجا هست ؟

اختر : تحقیقات من با راهنمایی استاد خورشیدی و توضیحاتی که مجنون علی ...

پروین : مجنون علی ؟

ماهو : دوست پسرشه ...

ستاره : واقعا !!!

اختر : خیلی بیشعوری ماهو ...

ماهو : دوستش نداری پاس بده به ستاره ...

ستاره : بهرام برام کافیه .

اختر : گوش کنین بچه ها ، مجنون علی از اهالی روستای گداده هست .

پروین : گداده کجاست ؟

اختر : خرابه ای که گفته شده جن داره تو روستای گداده قرار داره ، مقصد ما اونجاست . یه کاروانسرای متروک .

ماهو : اونجا جن داره ؟

اختر : آره .

ماهو : چند تا ؟                                                                                                                                                           1

اختر : فقط گفتن جن هست .

ماهو : جن خوب یا جن بد ؟

پروین : مگه جن خوب و بد داریم ؟

ماهو : پس چی ، بعضی جن ها آدمخوار هستن ، شبا می آن اتاق خواب آدمها و بالا سرشون می شینن و نگاشون می کنن و آخر سر هم پخ ...

ستاره : وای خدا ...

پروین : زهرمار ...

ماهو : ( خنده کنان ) ستاره مردی ؟! پروین رو نگاه . اختر تو چرا ؟

اختر : دیوونه ، کم مونده بود غش کنم .

ماهو : با این دل و جرات می خواین برین شکار جن و پری ؟

ستاره : خدا بگم چکارت کنه ...

پروین : بخوای از اینکارا بکنی با ما نیا ، الاغ .

ماهو : ای جان ، حالا شما جن ببینین چکار می کنین .

ستاره : گمشو .

اختر : بچه ها بی خیال ، ماهو تو هم از این شوخیای خرکیت دست بردار ، دیوونه زنجیری ، منم ترسیدم .

ماهو : ما رو باش با کی می خوایم بریم سیزده بدر .

پروین : کی راه بیفتیم خوبه ؟

اختر : مجنون علی گفته بهترین زمان وقتی هست که ماه تو آسمون نباشه ...

ماهو : با ماه مشکل داره ؟

اختر : ماهو تو رو ببینه با تو حتما مشکل پیدا می کنه .

ستاره : ستاره چی ؟ شب بی ستاره که نباید باشه ؟

پروین : ستاره جون مگه شب بی ستاره داریم آخه ؟

ستاره : شبای ابری ...

اختر : در این مورد چیزی نگفته .

ماهو : همه چیز حاضره برا سفر ؟

اختر : سفر که چی بگم ، قراره تو حیاط خرابه چادر بزنیم . شب تحقیق ...

ماهو : وای خدا چادر !

اختر : آره خب .

ستاره : پس راستی راستی راهی می شیم ؟

پروین : نظر خودت چیه ؟

ستاره : ببین پروین جون من مطمئنم جن وجود خارجی نداره اما می آم .

ماهو : منم می آم چون تفریح بدی نیست .

پروین : منم چون دوست دارم یه دوست پسر جن پیدا کنم می آم .

اختر : عالیه .

                                                                                   تابلو دوم : محوطه خراب شده کاروانسرایی قدیمی .

                                                                                   صحنه حیاط یک کاروانسرای مخروبه است . چادری در یک گوشه از صحنه

                                                                                   قرار دارد .

                                                                                   ماهو در لباسی مبدل ، مثل اجنه ،  در گوشه ای نزدیک چادر به کمین نشسته

                                                                                   است . دخترها از چادر خارج می شوند . ماهو همچون جنی در برابرشان   2  

                                                                                   ظاهر می شود . دخترها ترسیده اند . ستاره غش می کند .

ماهو : چی شد ؟ بابا منم ماهو .

پروین : تف به روت ماهو .

اختر : یکی آب بیاره ، ستاره غش کرده .

پروین : ای وای خدا ...

ماهو : جنبه شوخی ندارین برا چی راه افتادین اومدین خرابه آخه ؟

پروین : دختره خر ، اینم آب ، بپاش رو صورتش .

اختر : هولم نکن .

ماهو : بده من ببینم .

ستاره : من کجام ، وای سرم .

ماهو : شما جن واقعی ببینین چکار می کنین ...

ستاره : وای جن ...

ماهو : جن کجا بود تو هم ، من بودم .

اختر : ستاره جن نبود ، ماهو باهامون شوخی کرد .

ستاره : دروغ نگو ، من با چشمای خودم دیدم .

ماهو : ببین ، این ماسکه الاغ .

ستاره : وای ...

پروین : ستاره جون نترس عزیزم ، این فقط ماسکه .

اختر : بندازش اونور .

ماهو : سوسول .

ستاره : این چه شوخیه آخه ! مردم بخدا .

ماهو : اختر ببین کی گفتم ، اینا جن واقعی ببینن می میرن ها .

ستاره : من اگه مطمئن بودم جن هست نمی اومدم . فقط یه کم ترسیدم .

اختر : ببینین بچه ها ، کم مونده شب بشه ، الانه که مجنون علی پیداش بشه ، اگه کسی ترسیده یا ...

                                                                                   سایه ای از گوشه ای رد می شود .

ستاره : وای ...

پروین : چی شد ستاره ؟

ماهو : این همینجوری هم رنگش می پره ...

ستاره : یه چیزی دیدم ...

اختر : ستاره جون منم دارم طرفی که تو نگاه می کنی رو می بینم ، هیچ چی نبود ...

ماهو : خیالته ...

پروین : فقط ترسیدی عزیز من .

اختر : ببین ستاره ، من طرف صحبتم تو بودی ، اگه ترسیدی ببریمت روستا خونه شمسی خانم ، هان ؟

ستاره : شمسی خانم ؟!

پروین : اون کیه ؟

اختر : اهل همین روستای گداده هست ، استاد خورشیدی شماره تلفنش رو بهم داده .

ماهو : دختر این فرصت طلایی دیگه گیرت نمی آد یه جن ببینی ، ووووووی ، هووووی ، اووووی ...

ستاره : خیلی خب تو هم .                                                                                                                                              3

اختر : ماهو دوباره شروع نکن .

پروین : اختر ادامه بده .

اختر : ببینین ، داره شب می شه ، مجنون علی گفت غروب می آم ، اون که بیاد شروع می کنیم بگردیم دنبال اجنه ، کسی اگه ترسیده بره ، من

          خودم تا آخرش هستم .

ماهو : منم هستم .

                                                                                   ماهو آب فلاکس را روی زمین می ریزد .

ستاره : آب داغ رو نریز زمین .

پروین : چرا نریزه ؟

اختر : خرافاتی ها می گن آب داغ رو که بریزی زمین می پاشه روی جن ها .

ماهو : وای از دست این جن جماعت ، همه جا هستن که با این اوصاف . آب از ظهر مونده بود .

اختر : ستاره جون مطمئنی نمی خوای بری ؟

پروین : ستاره و من هستیم ، ستاره فقط کمی ترسیده ، اینم ...

ماهو : اینم با افتادن ماسک از چهره زیبای بنده و هویدا شدن رخساره ماه نشان این دلربای زیبا برطرف شد رفت پی کارش .

اختر : مطمئن شم ؟

ستاره : من هستم .

اختر : نمی ترسی که ؟

ستاره : نه .

                                                                                   تلفن همراه اختر زنگ می زند . همه از جا می پرند .

ماهو : بمیری با این زنگ گوشیت .

پروین : کیه ؟

ستاره : جواب بده خب .

اختر : ( تلفن را جواب می دهد ) الو ، سلام ، شما هم ؟ باشه ، بهتر . ( به دوستان ) شمسی خانم بود ، گفت شاید اونم بیاد .

پروین : بیاد چکار کنه ؟

اختر : ظاهرا اونم تو کار گرفتن جن و این حرفاست .

ماهو : دیدیش ؟

اختر : صبح که اومدیم بین روستا و محوطه بیرونی کاروانسرا دو سه کلمه ای باهاش حرف زدم .

ستاره : خب پس می شناسیش .

اختر : آره تقریبا . خب ، ستاره تو هم انگار حالت بهتر شده ، هستی تا آخرش ؟

                                                                                   سایه ای از گوشه ای رد می شود .

ستاره : با این که بازم حس کردم از اونجا یه چیزی رد شد اما هستم .

پروین : منم حس کردم یه سایه ای گذشت ...

ماهو : اوهوی جن ترسو بیا من رو بخور ، ( ماسک را بر چهره می زند ) ببین منم جن شدم مثل تو ، ترسیدی نه ؟ در رفت ...

اختر : ماهو جان تمومش کن .

ماهو : به آقا جنه بگو تمومش کنه .

پروین : آقاست ؟

ماهو : خوشت اومد نه ؟ معرفی می کنم ، دوست پسر جدید پروین ...

ستاره : این مجنون علی بود چی بود کی قراره بیاد ؟

اختر : دیگه باید برسه .                                                                                                                                                 4

ماهو : تا اون بیاد من یه سروگوشی آب بدم ببینم این جن کجا رفت ؟

اختر : تنها نرو .

ماهو : نترس چیزیم نمی شه .

ستاره : نرو ماهو .

پروین : دختره خر رفت ها .

اختر : ما هم بریم . دوربین رو روشن کن فیلم بگیر .

                                                                                   ماهو شروع می کند به گشتن در محوطه کاروانسرا .

                                                                                   جن چند بار از اطراف ماهو می گذرد .

ماهو : پروین تویی نه ؟ اختر ! ستاره تو هم از این دل و جراتا داشتی ما خبر نداشتیم ؟ مثلا ادای جنا رو درمی آرین من بترسم ؟ بابا من خودم

          آخر ادا و شوخی ام ، پروین جن من اینجام ، اختر جنی ببین من رو ، ستاره اگه تو باشی قبول می کنم بازیگر بزرگی هستی بخدا ، یالا یه

          بار دیگه م خودت رو نشونم بده ، اختر ، پروین ، هی ستاره هفت آسمون ...

                                                                                   جن از پشت به ماهو نزدیک می شود . ماهو متوجه شده و برمی گردد اما

                                                                                   خبری نیست .

                                                                                   این اتفاق بصورت های مختلفی چند بار تکرار می شود . آخرین بار ماهو و

                                                                                   جن رو در روی هم قرار می گیرند . قسمتی از صورت جن سوخته است .

                                                                                   ماهو ترسیده و فریاد می زند و می خواهد فرار کند .

                                                                                   اختر ، ستاره و پروین وارد می شوند .

پروین : چی شد ؟

ستاره : چی دیدی ؟

اختر : چرا زبونت بند اومده ؟

پروین : گفتم چی شده ؟

ماهو : اون ، اون ، پشت سرتون .

ستاره : وای خدای من .

پروین : تو کی هستی ؟

اختر : شمسی خانم تویی ؟

شمسی : نترسین ، من جن نیستم .

ماهو : اون جنه .

اختر : ماهو این شمسی خانم هستش ، گفتم که می آد .

ماهو : چرا صورتش رو پنهون کرده ؟

شمسی : صورت من سوخته ، گفتم خوشتون نمی آد .

اختر : کی ؟ صبح که سالم بودین !

پروین : چی شده سوخته ؟

شمسی : ظهری سر سفره آب داغ پاشید رو صورتم . چرا بر و بر نگام می کنین ؟ صبح گفتی مجنون علی هم باهاتونه ، کو پس ؟

اختر : گفته می آد .

شمسی : با این حساب باید منتظرش بشیم تا بیاد .

اختر : تا اون بیاد بریم ، شاید چیزی دیدیم حالا .

ماهو : دوربین رو بده من .

                                                                                   همگی راه افتاده اند ، ماهو پشت سر همه حرکت می کند . آرام آرام بینشان 5

                                                                                   فاصله می افتد .

                                                                                   جن از پشت به ماهو نزدیک می شود . ماهو متوجه شده و برمی گردد اما

                                                                                   خبری نیست .

                                                                                   این اتفاق بصورت های مختلفی چند بار تکرار می شود . آخرین بار ماهو و

                                                                                   جن رو در روی هم قرار می گیرند . جن به صورت ماهو چنگ می اندازد .

                                                                                   ماهو فریاد می زند .

پروین : چی شد ؟

ستاره : جن بود !؟

اختر : ماهو صورتت چی شده ؟

ماهو : مطمئنم این زنیکه جنه ...

پروین : کی ؟

ماهو : شمسی ، خودش بود .

اختر : ماهو ولش کن این بنده خدا رو ، اون که کاریت نداره .

ماهو : اما مثل جن دنبالمه .

پروین : مطمئنی ؟

ستاره : خیالاتی نشدی مثل من ؟

اختر : اون زن بدی نیست ، اومده کمک ماها .

ماهو : اون رفتارش ، حرکاتش ، نگاه کردناش عادی نیست . هیچ چیزیش عادی نیست .

اختر : ستاره با روحیه تر از توئه ، سوسول .

ماهو : ببین کی گفتم ، اون خطرناکه ، چرا حالیتون نیست شما ؟

پروین : می خوای ببریمت روستا ؟

ماهو : لابد خونه شمسی خانم ؟ من بمیرم خونه اون قدم نمی زارم .

اختر : ماهو جان تو ترسیدی .

ماهو : من نترسیدم ، ازش فیلم گرفتم .

پروین : جدی ؟!

اختر : بده عقب نگاه کنیم .

                                                                                   همه با هم فیلم گرفته شده رو بررسی می کنند .

پروین : کو پس ؟

ستاره : اینجا که جنی دیده نشد .

ماهو : خودم ازش فیلم گرفتم .

پروین : اگه گرفتی پس کو آخه ماهو جان ؟

اختر : خیلی خب ، ولش کنید . دوربینم بده من فیلم بگیرم .

ماهو : مطمئنم اون جنه .

ستاره : اما شبیه خود ماهاست .

اختر : اونم آدمه مثل خود ما .

پروین : حالا کجا رفت ؟

اختر : شمسی خانم ، شمسی ...

شمسی : اومدم ، کجایین شما پس ...                                                                                                                                  6

پروین : چیزی ندیدین شما ؟

شمسی : هیچی . مجنون علی نیومد ؟

اختر : هنوز که نه .

پروین : دیر نکرده ؟

ستاره : آخه می آد ؟

شمسی : نیاد کارمون لنگ می مونه .

اختر : می آد .

شمسی : باید منتظرش موند .

اختر : نه . شاید دیر کنه . چرا موندین پس ؟ بریم .

                                                                                   همگی راه افتاده اند ، ماهو پشت سر همه حرکت می کند . آرام آرام بینشان

                                                                                   فاصله می افتد .

                                                                                   جن از پشت به ماهو نزدیک می شود . ماهو متوجه شده و برمی گردد اما

                                                                                   خبری نیست .

                                                                                   این اتفاق بصورت های مختلفی چند بار تکرار می شود . آخرین بار ماهو و

                                                                                   جن رو در روی هم قرار می گیرند . ماهو می خواهد جن را گرفتار کند اما

                                                                                   نمی تواند ، در نهایت با کشیدن پارچه از صورت جن چهره او را کاملا عیان

                                                                                   می کند ، جن شمسی خانم هست . جن اجازه نمی دهد ماهو از دستش فرار

                                                                                   کند و او را خفه می کند .

شمسی : ترسیدنت کافی بود ، اه ، بی شعور احمق . دختره ی خر من که با شماها کاری نداشتم . ( با خودش ) مجبورم کرد بکشمش .

                                                                                   جن ناپدید می شود .

                                                                                   شمسی ، اختر ، پروین و ستاره وارد می شوند .

پروین : ماهو با شما نبود ؟

شمسی : من ندیدمش .

اختر : من و ستاره هم ندیدیمش .

شمسی : این کاروانسرای متروکه خیلی بزرگه ، لابد یه گوشه ای داره دنبال ماها می گرده .

ستاره : تنهایی ترس داره ، بریم دنبالش .

پروین : از کدوم طرف .

اختر : ماهو ، ماهو کجایی تو دختر ؟ ماهو .

ستاره : ماهو ...

پروین : ماهو ...

شمسی : اسمش ماهو بود ، هست ؟

اختر : آره ، ماهو ...

شمسی : ماهو ...

ستاره : ماهو ...

پروین : ممکنه صدامون رو بشنوه ؟

شمسی : گفتم که اینجا خیلی بزرگه .

اختر : بریم بگردیم .

شمسی : یه زنگ بزن مجنون علی بیاد . شاید تا اومدن اون ماهو هم پیداش شد .                                                                            7

ستاره : فکر خوبیه .

پروین : چرا معطلی ، زنگ بزن بهش ...

اختر : اول به استاد خورشیدی زنگ بزنم باید ...

شمسی : به اون چرا ؟

پروین : مگه شمام می شناسیشون ؟

شمسی : من ...

اختر : استاد ایشون رو معرفی کردن .

شمسی : اون تو شهره و کاری ازش برنمی آد تو این شرایط ، بهتره به مجنون علی زنگ بزنی بیاد .

صدای مجنون علی از پشت : من اینجام .

                                                                                   همگی ترسیده اند .

                                                                                   مجنون علی وارد می شود .

                                                                                   جن ( شمسی خانم ) خارج می شود .

اختر : وای شمایین !

ستاره : امروز انگار قراره همه ما رو بترسونن . این چه وضعشه آخه .

پروین : بهتر نبود یه صدایی چیزی ...

مجنون علی : اینجا خبرایی شده نه ؟

اختر : یکی از دوستامون رو گم کردیم .

مجنون علی : پس دنبال دو نفر باید بگردیم ، دوست شما و جن کاروانسرا .

اختر : بریم .

پروین : شمسی خانم کو ؟

مجنون علی : شمسی خانم !!! اونم هست مگه ؟

ستاره : حتما رفته دنبال ماهو بگرده .

پروین : تکون بخورین خب .

مجنون علی : صبر کنین ...

ستاره : صبر کنیم !

مجنون علی : اوضاع فرق کرده .

پروین : چه فرقی ؟

مجنون علی : حالا باید دنبال سه نفر بگردیم .

اختر : شمسی خانم !؟

مجنون علی : همیشه حس کرده بودم دنبالمه اما ...

اختر : ببینین ، هر چی بین شما همروستایی ها هست جای خودش ، ربطی به ما و تحقیقمون نداره ...

مجنون علی : الان دیگه داره .

پروین : چطوری ؟

ستاره : اینجا چه خبره ؟

اختر : آروم باش ستاره جان ، نگران چیزی نباش .

مجنون علی : نباید کس دیگه ای رو با خودتون همراه می کردین ، فکر کنم طلسمی تو کار باشه .

همگی : طلسم ؟ مطمئنید ؟

مجنون علی : شواهد حاکی از اینه ، یعنی کار من اینه .                                                                                                            8

پروین : چکار باید کرد ؟

مجنون علی : باید شکسته بشه .

ستاره : منتظر چی هستین ؟

اختر : لازمه زنگ بزنم به استاد خورشیدی ؟

مجنون علی : نه .

                                                                                   مجنون علی کتابی را از جیب درآورده و مطالعه می کند .

اختر : ما از نگرانی داغون شدیم ها .

مجنون علی : این کار عجله بردار نیست .

ستاره : ماهو ، دوست ما گم شده ها ...

پروین : چی نوشته اون تو ؟

مجنون علی : این دوستتون ، مطمئنید آدم بود ؟

پروین : یعنی چی ؟

مجنون علی : یکی از این چند نفر جن هست .

ستاره : وای خدا ...

اختر : ماهو گفت شمسی خانم جنه ...

پروین : آره گفت ...

ستاره : آره ...

اختر : اون ...

ستاره : ممکنه آخه ؟

پروین : نکنه بلایی سر ماهو آورده باشه ؟

اختر : بدبخت شدیم .

                                                                                   پروین اختر را کناری می کشد .

پروین : تو از این یارو مطمئنی ؟

اختر : من که نمی شناسمش ...

پروین : چی ؟

اختر : استاد خورشیدی گفت این حتما باید بیاد اینجا .

مجنون علی : پچ پچ کردن دردی رو درمون نمی کنه . دور تا دور کاروانسرا باید نجس ریخته بشه .

پروین : همه جاش ؟

اختر : این کار چند روزه ...

ستاره : این همه نجس کجا بود !

مجنون علی : اون طرف ته دالان مستراح بوده ، هنوز باید اونجا لجن و گه پیدا بشه . وقت نیست همه جا رو گه بمالیم ، هر کسی با خودش برداره

                  تا طلسم روش کارگر نباشه . بر و بر نگاه کردن منم دردی رو درمون نمی کنه خانم های دانشجو .

ستاره : نباید می اومدیم .

اختر : حالا دیگه برا گفتن این حرفا دیر شده .

پروین : حالا چکار باید بکنیم ؟

اختر : هر چی آقا مجنون علی بگن .

ستاره : لرزش دستم باز شروع شد ، نمی خواستم بگم ، از وقتی شمسی خانم رو دیدم این لرزش شروع شده .

اختر : از ترس هست .                                                                                                                                                  9

پروین : نترس عزیز من .

ستاره : پروین بخدادلم داره از جا کنده می شه .

پروین : ما پیشتیم ...

اختر : ستاره جون قربونت برم ما با همیم ، آقا مجنون علی هم با ماست ، ترست برای چیه آخه ؟

ستاره : دست خودم نیست که ...

پروین : آقا تموم نشد ورد و اوراد و غرق شدن شما تو کتابتون ؟

مجنون علی : گفتم این کارا عجله بردار نیست ، نگفتم ؟

اختر : دوست ما ترسیده .

مجنون علی : حق داره .

پروین : چی می خواین بگین ؟

اختر : چرا ساکت شدین ؟

ستاره : وای خدا ، وای خدا ، وای خدا .

اختر : پروین بگیرش .

پروین : این شوک عصبی داره انگار .

اختر : ستاره ، ستاره جون ، ستاره .

مجنون علی : این طلسم لعنتی از اونی که گمان داشتم سخت تر و بدتره  ، تله بدیه .

پروین : تله ؟

اختر : ستاره یه چیزی بگو . این مات و مبهوت چی رو داره نگاه می کنه ؟

پروین : این چشه ؟ تو باید بدونی آقا ...

مجنون علی : اون داره نزدیک تر می شه .

پروین : کی ؟

مجنون علی : مواظب این باشین وگرنه دیوونه می شه . تاثیر اون جنه .

پروین : چکار باید کرد ؟

اختر : ستاره ، ستاره حرف بزن قربونت برم .

                                                                                   جن ظاهر شده و ناپدید می شود .

مجنون علی : خودشه ...

پروین : کی ؟

اختر : چرا دارین می لرزین ؟

مجنون علی : باید از کتاب دیگه م استفاده کنم . بدجایی گرفتار شدیم . طلسم داره همه جا رو تسخیر می کنه . نجنبیم مرگمون حتمیه .

                                                                                   مجنون علی زمین را می کند و کتابی را از دل خاک بیرون می آورد .

پروین : اون چیه ؟ کتاب ! به ما هم بگین چه خبره ...

اختر : زنگ بزنم به استاد ؟

مجنون علی : شدنی نیست .

اختر : تو با اونی ؟

مجنون علی : اون دنبال منه .

پروین : زنگ بزن تو هم .

اختر : داد نزن ، باشه .

پروین : زود باش .                                                                                                                                                      10

اختر : این گوشی خاموشه .

پروین : روشنش کن .

اختر : روشن نمی شه ...

پروین : شارژش ...

اختر : پر بود بخدا .

مجنون علی : گفتم شدنی نیست . طلسم داره رو همه چیز اثر می ذاره . این دوستتون بیهوش شده . شایدم تموم کرده .

پروین : چی ؟

اختر : ستاره ...

پروین : ستاره ...

اختر : وای خدای من نه ...

پروین : ماهو ، اون جسد ماهو نیست ؟

اختر : خدا ...

مجنون علی : با داد و فریاد مشکلی حل ...

پروین : یه کاری بکن لامصب .

اختر : ستاره ، ماهو ، خدا .

مجنون علی : شما برین بیرون ، این با من کار داره .

پروین : کی ؟

مجنون علی : شمسی . اون جن و انسانه . تعجب کردین ؟ طبیعیه . اون حاصل آمیزش انسان با جن هست . اون کسی هست که خانواده اش رو

                  اهالی روستا به خاطر اینجور مسائل از ده بیرون کردن ، یعنی من از مردم روستا خواستم بیرونشون کنن ، حالا چطور تونسته با شما

                  رابطه داشته باشه خدا می دونه ...

صدای شمسی از پشت : یک عمر زحمت کشیدم تا تونستم استاد دانشگاه بشم . کاری با اینا نداشتم . دنبال تو و کتاب مخفی شده ت بودم . اینا

                                خودشون کار رو خراب کردن وگرنه من دوست نداشتم بلایی سرشون بیاد . حالا شما دخترا دوستتون رو بردارین و

                                برین بیرون این کاروانسرای خراب شده . من و مجنون علی با هم کار داریم .

                                                                                   جن ظاهر شده و ناپدید می شود .

اختر : استاد خورشیدی نبود ؟

مجنون علی : حالا می فهمم . این جن نر و ماده است .

پروین : چی هست ؟

مجنون علی : خورشیدی و شمسی یه نفرن .

اختر : تا حالا من عاشق جن بودم ؟ خدا .

مجنون علی : باید برین . اون دنبال این کتاب اومده ، من و اون باید رودررو بشیم .

پروین : می شه از کتاب بگین ماهو کجاست ؟

مجنون علی : فقط تو و این دوستت زنده موندین .

اختر : ستاره .

پروین : وای ستاره .

اختر : آینه بده .

پروین : بگیر جلو دهنش .

اختر : نه ، خدایا نه ، وای خدا .

صدای شمسی از پشت : من کاری با شماها نداشتم ، از طریق شماها مجنون علی رو باید وارد این موقعیت می کردم ، خودتون خریت کردین ،11

                                ستاره هم کم جنبه بود وا داد . حالا تا دیر نشده راهتون رو بگیرین و برین بیرون از خرابه ی من .

مجنون علی : خودت رو نشون بده . می دونی که راه از بین بردن تو توی دستهای منه . این کتاب برای همین نوشته شده . زود باش خودت رو

                 نشون بده جن ایکبیری .

                                                                                   جن ظاهر می شود .

شمسی : تو در حق ما خیلی بدی کردی .

مجنون علی : من خواستم آدمها رو از دست شما اجنه حفظ کنم .

شمسی : بگم اجداد تو و باقی اهالی گداده هم جن بودن چی داری بگی ؟

مجنون علی : گفتی اجدادمون ، ماها قبول کردیم آدم بشیم و شدیم . شما نخواستین و ...

شمسی : کشته شدیم ! توجیه خوبیه برا کشتن ماها . یه جن همیشه جن هست ، به شکل آدم یا جن . برای مرگ آماده ای ؟

مجنون علی : تو چی ؟

شمسی : تا سکته نکردین برین بیرون . برین دیگه . هی ، اختر ، کارم با این تموم بشه باز خورشیدی می شم و می آم سراغت ، هیشکی اندازه تو

            نمی تونه عاشق من بشه .

پروین : اختر بریم .

اختر : این چی گفت ؟

شمسی : منتظرم بمون .

اختر : خدا ...

پروین : آقا مجنون علی کارش رو بساز تو رو خدا .

اختر : گفت اونم جنه ...

پروین : باور کردی ؟

اختر : تو چی ؟

پروین : فقط می دونم بمونیم منم جنی می شم ، جن می شم اصلا . بریم .

شمسی : تو دوست نداری جن باشی ؟ یا زن یه جن بشی ؟ این به خودت مربوطه . دوست ندارم رو اختر تاثیر بذاری . اون عاشق منه .

اختر : پروین این زنده می مونه ؟

مجنون علی : نه .

                                                                                   جن و مجنون علی با هم درگیر می شوند و هر دو می میرند .

                                                                                   پایان .

                                                                             1397.01.23

                                                   آس اولدوز . آس اربایجان . ایری آنا .

                          12

متن نمایشنامه : ائولی لر ...

آداملار : قولو ، سوسان ، ممی ، جاوان ، نینا ، نازی

                                                                                                  صحنه : مختلف یئرلر .

                                                                                                  بیریمجی تابلو . حیاط ایچی .

سوسان : نه اولدو ؟

نینا : شیکایت ائیلدیم دا .

سوسان : سن یا او ؟

نینا : من . دئییرم نه خوشدو .

سوسان : نمنه ؟

نینا : بوشانما باخ .

سوسان : یوخ ؟!

نینا : طالاقیم حالال جانیم آزاد .

سوسان : بوشویور آخی ؟

نینا : آی جانیم کیشی لرین آللاهلارینداندی آروادلارین بوشویالار .

سوسان : دئمه سن آللاه ...

نینا : نییه قورخورسان قولو ائشیده اودا سنی بوشویا ؟

سوسان : نمنه ! بونا باخ بونا ! میه قولو اوبیریسی کیشیلره تایدی .

نینا : یوخ ایمام بالاسیدی سیزین قولو .

سوسان : ووی ، آی قیز سن قولونو نه تانی ییبسان ؟!

نینا : گودزیلا ...

سوسان : نینا ، باخ منه ، قیز نئجه اورگیندن گلیر .

نینا : بونا باخ بونا ، میه کیشی دئییل ؟

سوسان : نی یه ...

نینا : به دینمه دا . اله هاممیسی بیر بئزین قیراغیدیلار .

سوسان : واللاه من بیلمیرم ریضا داییی ...

نینا : آقا رضا ...

سوسان : من بیلمیرم آ ریضا سنه نه گوستریب ...

نینا : نه گوسترجخ کی ؟

سوسان : اله اودا ، بیلمیرم ، آمما بیزیم قولو بیر پارچا آقادی واللاه .

نینا : اله بیل بیز هچ کیشی گورممیشیخ دونیادا .

سوسان : سن گوردوقون کیشی لر گودزیلا اولسالاردا بیزیم قولو ...

نینا : ووی نییه من میه نئچه کیشی گورموشم ؟ اله سوز دئییرسن ها . بیزیم ایشیمیزه باخ بیر . من گوردوقوم بیر اله او قان قوسموش آقا رضادی

        کی اونداندا بوشانیرام جانیم قورتولا . واللاه بوشانسام ایللرله کیشی آدی چکمم .

سوسان : سنله ایشیم یوخ آمما من قولونو بیر ساهات گورمسم اولرم ...

نینا : او نئجه ؟

سوسان : نمنه او نئجه ؟

نینا : او سنی گورمسه نئجه ؟

سوسان : من یاخچی یام هله ، او یاریم ساهات منی گورمسه اولر .

نینا : یوخدا ؟!

سوسان : واللاه .

نینا : باشییان بورک کئچیب ، بترده کئچیب ...

سوسان : هچ ده کئچمیییب ...

نینا : واللاه جانین ایستیدی خبرین یوخدو . بتر کئچیب .

سوسان : اولمویا سن بیرزاد بیلیرسن دینمیرسن ؟

نینا : نه بیلجیم آخی .                                                                                                                                                    1                      

سوسان : به نییه قولونو بوجور تانیتدیرماخ ایستییرسن منه ؟

نینا : باخ سوسان ، منیم سوزوم بودور باخ ، قولو رضاسی یوخدو ، هاممی کیشیلر آللاهلاریندان دی آروادلارین بوشویوب تزدن بیرین یوخ بلکه اولسا

        نئچه سین آلالار .

سوسان : ریضادایی ...

نینا : آقا رضا ...

سوسان : گورورم آ ریضا سنین گوزویون قورخودوب . من اوز سوزوم اوسته وارام . قولو من اولسم ده آرواد آلماز .

نینا : اوستونده دوراجاخسان دا ؟

سوسان : نه یین ؟

نینا : سوزویون دا ...

سوسان : نجور یانی ؟

نینا : من دئییرم قولونو ایمتحان ائیله ریخ ، من دیین دوز اولسا سنده منیم تاییم بوشان ، سن دیین دوز اولسا من گئدجم آقا رضانین کنیزی اولام .

سوسان : قبول . نه ایش گورملییخ ؟

نینا : سن اولجخسن ...

سوسان : دیلیین دیشله آی قیز ...

نینا : یالاندان بابا ...

سوسان : آها ، فیلیم اوینویوروخ دا مثلن ؟

نینا : هیه ...

سوسان : اولوم ده اولدو فیلیم آخی ؟ گنه دییردین گدئجم دنیزقیراغینا ، پاریسه دولانماقا ، بیلمیرم کی سواحل آنتالیا ...

نینا : سنینده دولانماق گویلوین دوشوب بو هایداهایدا . قولاق وئر ، اولندن قاباق قولودان ایسترسن سن اولسن ائولنمییه تزه دن .

سوسان : بو ایش اولاندی آخی ؟

نینا : منده دئییرم ائولنجخ دا ...

سوسان : قولونون ائولنمقی یوخ کی ، بیلیرم ائولنمز ...

نینا : به نه اولان دی ؟

سوسان : منیم اولمقیم ، قولونون اینانماقی ...

نینا : سن رضایت وئر ایشین اولماسین . قولو کیمین سوزوندن چیخماز ؟

سوسان : ممی نین .

نینا : بیزیم ممی ؟ لاپ گوزل ، ایندی من نئچه نفره زنگ وورارام هماهنگ اولاریخ . ایندی گل گئخ ایچری یه .

سوسان : یوخ دا . گلمیشدیم گورم آ رضا ایله هارا یئتیردین . گئددیم من .

                                                                                                ایکیمجی تابلو . قاپی قاباغی .

قولو : اوز ائویندی آ کیشی ، هله گل ایچری ...

ممی : یوخ دا بئوقتدی ، گئدملی یم ، ائوین آباد . فقط بیر سوز ، میراژدری تانییردین دا ؟ بویون ایلیدی ...

قولو : بیر ایل کئچدی ؟ آی روزیگار . نه توولو کئچیر . دئییرم چوخدا قوجا دئییلدی ها رحمتلیخ ، اونون کی مشکلی زادی یوخویدو .

ممی : آی جانیم کیمین ایچیندن خبر وار آخی ، نه بیلیرسن مشکلی یوخویدو آخی ؟ اولوب دا .

قولو : دئییرم یانی پوللو پادارییدی ...

ممی : آروادین الیندن سکته ائیلدی با . آروادین پیسینه آللاه لعنت ائیلسین .

قولو : نه دئییم واللاه . من کی فکر ائیلمیرم آدام آروادین الیندن سکته ائیلیه ، بورجو دئمیرم آمما ...

ممی : سنین آروادین هله او پیس اوزون سنه گوسترمییب ، سن یاخچی اوزون گوروبسن قارداشیم ، مخلص دئدیم جریاندا اولاسان اوزوندن

       گوزلویه سن .

قولو : بیزیم آرواد شوکور آللاها جان دئییب جان ائشیدندی . دئسم اول دئمز نییه . نییاران اولما .

ممی : بوجور اولسا بیردن گوردون عزرائیل گلیب قاپی یان دئگینن آرواد سنین یئریین جانین وئرسین با .

قولو : وئرر دا ، حاضیردی اوله منیم قیچیما تیکان باتمییا .

ممی : نه اولار بودا بوجور اولسون ، آنجاق من سوزومو دئدیم ، عزرائیل دن گوزله . گلسه دئگینن آروادی آپار منیم یئریمه .

قولو : منیم نه یاشیم وار کی آخی ؟ هله من له آرواد گئدیب گزممیشیخ دویونجاق . گزملی یئریمیز چوخدو .                                           2                      

ممی : آللاه دیلخوشلوق وئرسین هممشه . گئددیم .

قولو : گئد . بو کیمدی گلیر بو قیرقیلیقدا ؟

ممی : کیم ؟

قولو : باخ اوراقینا زادینا .

ممی : کیمی دئییرسن سن ؟

قولو : گورمورن به ؟ اودو قاپلارین اوستون اوخویا اوخویا گلیر دا .

ممی : ووروب تپه ین ؟ من کی هچ کیمسه نی گورمورم .

قولو : شوخلوق ائیلمه گورخ . قوی سوروشوم گوروم کیمین ائوین آختاریر .

ممی : واللاه سن قاتیشدیریبسان .

قولو : عمی بری گل گوروم کیمین ائوین آختاریرسان ؟ پلاک لاری نیه اوخویورسان ؟

                                                                                                  جاوان گیریر ایچری یه .

ممی : خئیر ها ، اوتورمویجخ ...

قولو : سن بو یئکه لیخده آدامی گورمورسن یانی ؟

ممی : عجب ایشدی ...

قولو : آقا کیمله ایشین وار ؟

جاوان : سیز منی گورورسوز ؟

قولو : کور دئییلیخ کی ، نیه گورمویخ گرک ؟

جاوان : منی هر آدام عومرونده بیر سیرا گوره بیلر . تعجب ائیلییرم سیز نجور گورورسوز .

قولو : به ، اله بیز گورریخ . نه ایشین وار بیزیم کوچه ده ؟

ممی : بیز نه یی گورریخ ؟ اوز اوزوین نییه دانیشیرسان به ؟

قولو : بونلایام با .

ممی : هانسی ؟

جاوان : دئییرم آخی گورمویز گرک ، بو گورمور منی پس .

قولو : من کی گورورم ، دئمدین نه ایشین وار ؟

جاوان : نه دئییم آخی ...

قولو : اولمویا اوغورو موغورو اولاسان ؟

ممی : نه دئییرسن سن ؟

قولو : بونلایام .

جاوان : گورمسه گورمز ، اوتور اونو . باخ منه ...

قولو : سن باخ منه ، یانی دانیشماسان گوزویون چیخاتمیشام دا ...

جاوان : توولو گئتمه گورخ آی کیشی ...

قولو : گئدرم بیر آزدا اوتایا ...

ممی : کیشی دایان گورخ .

جاوان : آی هووووو ، آللاه شاهیددی اجلی گلیب بونون .

قولو : اولان منیم اجلیم گلیب یا سنین ؟ ووروم اوتوز تیکه یه بولونه سن ؟

ممی : آی کیشی قان سالما گورخ کیمله سن آخی ؟

قولو : بابا سنده لاپ بیزی ایپه باغلادین ها ، بونو دئییرم دا .

ممی : اله دئییر بونو دئییرم ، بونو دئییرم اله بیل دوغوردان آدام وار بورالاردا . کیمی دئییرسن ؟ منله سندن سونرا بورادا هانسی فلان شده وار کی ...

جاوان : اونا دئگینن وقتی یئتیشنده دییرم فلان شده کیمدی ...

قولو : هله قاباخدان گلملیقه باخ ائیلییر ! اولان سنی قویمورام کوچه ده دولاناسان ، سن دوشویون قاباقا وئریب اونا بونا بوی دئییرسن ؟

جاوان : قالدیخ بونون الینده بویون . آقا گئد یوخسا گوردون ...

قولو : گوردو نه ها ؟ گوردوم نه ؟

ممی : نه زور وئریرسن اوز اوزوین سن آخی ؟ دایان گورخ بیر .                                                                                                   3

قولو : اونون دالیندا گیزلنمه کی ، گل بوتایا گور نئیلییرم سنه دا .

جاوان : تانری حکم آلماسایدی جانلاری دوز آلام اله سنین جانی یین ایندی آلاردیم واللاه .

قولو : سن ؟

جاوان : منیم نه ییمدی کی ؟

قولو : سن دوز یئرده یول گئده بیلمیرسن ایستییرسن منله باش باشا وئرن ؟ جانین آلاردیم ! گور نه یئکه یئکه دانیشیر ...

ممی : واللاه سنین باشییان هاوا گلیب . گئد ایچری قونشولار بوجور گورممیش .

قولو : بونا بیر سوز دئگینن با ، منه یوخ کی ...

ممی : آخی من هچ کیمسه نی گورمورم کی ...

قولو : بابا سنده قورتار گورخ دا . اولان سنده چیخ گئد گئدیب ائودن ناجاقی گتیرممیش .

جاوان : یاخچی گئدیرم ، بیر آز دایانسان گئدیرم . باخ گوروم دئدین بورا ائویندی ؟ اوندا گرک بیله سن قولونون ائوی هارادی دا ؟ ائوی بو کوچه ده

           دئییب لر ...

قولو : کیم دئییب ؟

جاوان : سنین بونلاریلا ایشین اولماسین ، تانییرسان گوستر جانین آلیم گئدیم ، ایشیم چوخدو ...

قولو : گنه ده یئکه دانیشدی ، سن جان آلانسان ؟ اولسون دا ، من قولو ، گل گورخ کیم کیمین جانین آلاجاق دا .

جاوان : عجب ها ، ایشیمیزه باخ . تانیمیرسان دئگینن تانیمیرام دا . تانیماسان گئدیم من ...

قولو : باهانا آختاریرسان قاچان گئدن آمما من اوتورن دئییلم ، قولو اله منم با ...

ممی : یوخ منم ، به سنسن دا ، بو نه سوزدو .

قولو : ائشیددین ؟ گوردون قولو منم .

ممی : قولو واللاه من بیلمدیم سن کیمله دانیشیرسان .

قولو : بو آمما یاخچی بیلیر .

جاوان : آدی یین دئدی قولو هان ؟ یاخچی دا ، اله توتورام قولو سنسن . آللاه خئیر ائیلسین ، حاضیرلان گئدخ دا ...

قولو : خئیر اولا ؟ هارا گئدخ ؟

جاوان : به بیر ساهاتدی ناغیل دئییرم ؟ گلمیشم جانی یین آلام دا .

قولو : گنه باشلادی ، ایندی کی بوجور اولدو سن عزرائیل اولساندا من سنه جان وئرمرم با ...

جاوان : عزرائیل لیقینه کی عزرائیلم ، داها شوخلوق بسدی یولا دوش گورخ ...

قولو : ووی ووی به من نیه اوز اوزومه یول گئدیرم ؟

ممی : هارا یولا دوشدون سن ؟

قولو : ممی منی توت ، من نیه دوشموشم بونون دالیسینا به ؟

جاوان : ایندی ایناندین من عزرائیلم ؟

قولو : یوخ واللاه ، آمما دایان ایناندیر دا .

جاوان : باخ ، او سئرچه نی گورورسن ؟ هیه اونو ، ایندی جانین آلاجاقام . گوردون ؟

قولو : دوشدو یئره !

جاوان : ایناندین منه ؟

قولو : بیر چئشمه ده گل ؟

ممی : نه چئشمه سی ؟

قولو : او پیشیگی ده اولدور اینانیم ...

ممی : پیشیگی اولدوروم ؟ ووی ...

جاوان : یاخچی سن عزرائیل دئییلسن . قیرقین سالاردین . بودا پیشیک ، گوردون ؟ ایناندین ؟ یاخچی دوش یولا ...

قولو : به من نیه ؟

جاوان : به کیم ؟ نوباندی دا ...

قولو : گل بو ممی نی آپاردا ...

ممی : ممی نی هارا آپارسین ؟ کیم هله ؟

جاوان : اونون وقتی دئییل ، دوش یولا گورخ .                                                                                                                        4

قولو : منی آپارما ، من یازیقام ، جاوانام ...

جاوان : اله ده جاوان دئییلسن ، اللی یاشین وار .

قولو : اللی اولسون دا ، هله اولملی دئییلم کی ...

ممی : اولمویا عزرائیل گلیب سوراغییان ؟ وای دده .

قولو : ممی سن بیر سوز دئگینن ...

ممی : بورادا ؟ اووووووف ، من گئتدیم ...

قولو : بابا هارا به ؟ منی آپاریر سن له ایشی یوخ کی ...

ممی : اونلا شوخی ائیلمخ اولماز . من گئتدیم ...

قولو : من اولوم گئتمه ...

ممی : وضع خارابدی گئدم یاخچی دی ...

قولو : هارا آخی ، منی تک بوراخما سن آللاه .

ممی : آند وئرمه گورخ ...

جاوان : گئدخ ؟

قولو : سنده بیر دوز گورخ . گئدخ گئدخ . دوز دا . اوز جانین اولسادا بوجور تلسه جخسن ؟ دایان دا .

جاوان : نه ایش گورملی سن تئز اول دا .

قولو : دئییرم اولار آیری سی منیم یئریمه اوله ؟

جاوان : کئفین سازدی ...

قولو : قادایین آلارام ، اوز کئفین نئجه دی ؟

جاوان : بابا دئییرم کئفین سازدی ها ، کیم ایستر اوزگه سینین یئرینه اوله آخی ؟

قولو : سنه نه آخی ، یانی دئییرم سنین نه ایشین وار ، بلکه بیری تاپیلدی دا .

جاوان : تاپیلماز کیشی ...

قولو : سن قبول ائیله من تاپیم دا .

جاوان : تاپیلماسا ؟

قولو : دا چاره ندی اولرم دا .

ممی : نیه به منه بوجور پیس باخیرسان ؟

قولو : پیس ندی ، لاپ محبتلی باخیرام سنه . منیم سندن سونرا کیمیم وار ممی جان .

ممی : سود داشیر ؟

قولو : اله من همیشه سنه وورغونان با .

ممی : گنه نه فیلمین وار ؟

جاوان : دا قورتار گورخ بئوقتی .

قولو : منیم یئریمه اولرسن ممی ؟

ممی : نه ده مظلوم ، اولردیم .

قولو : اولرسن دا هیه ؟

ممی : سن منیم یئریمه اولرسن ؟

قولو : یئریمیزی دییشسخ سنین وقتین گلنده اولرم دا .

ممی : ایندی باخ ...

قولو : هله سن اول ...

ممی : واللاه منیم بو ایشلرده الیم یوخ . هله من فیکیرده یم آروادا دییم منیم یئریمه ده او اوله . به سنه دئمیردیم عزرائیل گلسه آروادی یوللا قاباغا .

قولو : اله سن اوجور شوخی ائیلرسن بوجور اولار دا .

ممی : هله نه اولوب اولوم فیکیرینه دوشوبسن ؟

قولو : گورمورن عزرائیل دایانیب قاپیما ال چمکیر ؟

ممی : ووی دوز دئییرسن ها ، سن بیر ساهاتدی عزرائیل له دانیشیرسان . من گئتدیم ...

قولو : قورخما ، قاچیر یئکه کیشی . بری گل . سنین اجلین گلمی ییب کی . منیم گئدمخ وقتیمدی .                                                     5

ممی : دوغوردان ؟ یاخچی به نییه اولمورسن ؟

قولو : تلسیرسن ؟ اله دئییر اله بیل بو راحاتچالیخدادیر . دئییرم سن ...

ممی : من یوخ ، دئدیم کی آروادییان دئگینن با .

قولو : حاییف دی آخی .

ممی : بیز چولدن تاپیلمیشیخ دا .

قولو : قبول ائیلر ؟

ممی : دئگینن دا ، قبول ائیلر ائیلییب ائیلمز سن اونو تانییارسان دا .

قولو : شام ناهارسیز قالارام او اولسه ...

ممی : اوزون بیلرسن ، یا اول یادا اوندان ایسته او اولسون .

جاوان : تئز اول گورخ .

قولو : تک قالارام آخی ...

ممی : آهان ، من گلمیشدیم دییم میراژدرین آروادی بو گئجه گلسین سیزده قالسین ، نازی نی دئییرم . دول اولدوقونا گوره بیزیم آرواد اونا حساس

         اولوب ...

قولو : پس گلمیشدین بونو دیین منه ؟

ممی : دئدیم دا میراژدرین ایلیدی ...

قولو : دئدین هیه . بونو دئمدین آمما .

جاوان : یادش بخیر . اونون بیلدیر جانین آلدیم . نه اولدو به ؟

ممی : گئد آروادا دئگینن ، تئز اول ، عزرائیل اوتورن دئییل ، منده میراژدرین آروادینا دییرم قوناق گلر قالار سیزده تک قالمازسان .

                                                                                                  اوچومجی تابلو . کوچه .

سوسان : ( موبایل ایله دانیشیر ) یاخچی ، بیلدیم دا ، سیزی تاپشیریرام آللاها ، خداحافظ . ( قولویا ساری ) آنامین سلامی وارییدی .

قولو : علیک السلام . چادرانی خوش اوت .

سوسان : آللاهین فرشته سینه ده قلبی قره اول ها .

قولو : کوچه دن کئچن اولار .

سوسان : کیم وار بیزدن سورا آخی .

جاوان : هئچ بوجور ایلیشممیشدیم . سنین یئریین اوتوز جان آلابیلردیم ها . اله معطل اله یین ها ...

قولو : من دییم چوخ دوزگون ایشین وار ، تلس چوخون اولدور با ...

جاوان : آللاهین ایشینه باش اوزاتما ، ایشیمدی دا . آللاه وئریب . بونادا سوزون وار ؟

سوسان : نه ایشین بونلا آخی ؟ دوز دئییر دا ، آللاه دئمسه بو جان آلا بیلر ؟

قولو : ایندی سن گئدیرن من قالیرام یوزدنه غم کدرله ، دئییرن بلکه هاساتدی ؟

سوسان : اله جانیندان ها ، دئمه آغلارام ها ...

جاوان : دئییرن اوز جانی یین آلیم دا ؟

قولو : سن خانوادگی مسائله نیه قاتیشیرسان آخی ؟ اوزوموزه ربطی وار ...

جاوان : گئد دوعا ائیله آللاه قبول ائیلدی بونون جانین آلام سنین عوضیین یوخسا اله جان آلاردیم بیلندن جهننم ده دا آدیمی ائشیدنده اوزویون ...

قولو : یاخچی بابا ، قورتار گورخ سنده . آدام اوز شوغلوندان موقعیتیندن سواستفاده ائیلمز کی .

جاوان : یوخ دا ؟ نه کی سن هئچ سواستفاده اهلی دئییلسن ؟ حاییف بو قادینا سنین سوزوندن چیخمیر .

قولو : یاخچی سنده ، اوز ایشینده اول . ( سوسانا ) سنده چادرانی دوزلد گورخ .

سوسان : داها گئدملی اولدوم . ایشین سوزون یوخ او دونیایا ؟

قولو : او دونیایا نه سوزوم اولاجاق آخی منیم ؟

سوسان : بویوک بابادان ، خان ننه دن زاددان یوخوندو ؟ ووی ...

قولو : سلام یئتیر گورسن .

سوسان : علیک السلام . ساغلیقلا قال .

جاوان : دایان گورخ ، بوندان آرتیخ گئدمه قاباقا .

قولو : سنه نه ربطی وار ؟ هله جانین آلمییبسان کی ، اوزوموز بیللیخ ...                                                                                         6

جاوان : یوخ اله کوچه ده اوپوشون با ...

سوسان : اریمدی دا ...

قولو : دوز دئییر ، کوچه دی . اوتور بونلاری . اوزوندن موغایات اول .

جاوان : دا یولا دوشندن سونرا بونون اختیاری قالمییاجاق اوزوندن موغایات اولا . اله بیل گئددیخ شوکور آللاها .

قولو : آللاه آمانیندا .

سوسان : قولو .

قولو : سوسان .

سوسان : قولو .

قولو : سوسان .

سوسان : قولو .

قولو : سوسان .

جاوان : خئیر اولدو هندوستان . یاللاه دوش یولا گورخ .

سوسان : نه بی ذوق فرشته سن . قولو گوروشه قدر .

قولو : بئهشتده گوروشریخ انشالاه .

سوسان : قول وئریرسن بئهشتده حوری لره باخمییاسان منیم قولوم ؟

قولو : من سندن سونرا هئچ موجودا باخا بیلمم ، انسان اولسون یوخسا حوری ...

جاوان : هله نه بیلدیز بئهشت ده گوروشه جه ییز ؟ دوش یولا .

سوسان : قولو شوربا چراغ اوسته ، یانماسین آج قالاسان . گئجه لر اوستویون خوش اوت سویوخ وورماسین . یخچال دا هر نه وار نییاران اولما .

            حبلری یین وقتینده آت . داها سوزوم اولسادا یادیمدان چیخیب ، آنجاق حلال ائیله منی . گئد ائوه سویوخ دیر . منده گئددیم .

قولو : خوش گئددین .

سوسان : آغلاماها سسین توتولار .

جاوان : واللاه بونون هئچ خییالینادا دئییل .

قولو : یاخچی سن بشر دئییلسن ، نه فضول اولاردین آمما . ایچیمدن نه خبرین وار سنین ...

جاوان : چوخ دانیشسان اوزویون آپارارام ها . ایچیمدن نه خبرین وار ؟! زرت . حواسین اولسون دا . آی ساغول ، اله اوجور دال دالی گئد گیر ائوه .

                                                                                                  دوردومجو تابلو . ائو .

قولو : واقتی دئییلدی آمما عومورون وئردی سنه دا .

نازی : به نه یاخچی مراسم توتمویوبسوز ؟

قولو : آخی معمولی اولمدی کی ...

نازی : ووی ، یانی نجور ؟

قولو : واللاه نجور دئییم آخی . قرار دئییلدی اوله ، اولدو دا ، بیردن بیره ...

نازی : من کی باشا دوشمورم نه دئییرسن ...

قولو : خلاصه سین دئییم ، قرارییدی من اولم ، عزرائیل له دانیشدیخ ، او منیم یئریمه گئددی اونلا . اوجور باخما بیلیرم اینانمالی دئییل . مخصوصن

         کی جسدی ده گئددی او دونیایا . گوردوم نه نعش وار نه معمولی اولمخ دی مراسم توتمادیم دا .

نازی : منی اله سالیبسان ؟

قولو : یوخ واللاه . اله بو لاپ سوزون دوزویدو .

نازی : ایندی اینتظارین وار اینانام دا من بو سوزلره ؟

قولو : واللاه منده سنین یئریین اولسایدیم اینانمازییدیم ...

نازی : یاخچی به من نجور اینانیم ؟

قولو : اله بونا فیکیرلشیرم ...

نازی : اولمویا کوسوب گئدیب ...

قولو : سوسان کوسوب گئدن دئییلدی ...

نازی : مسافرته گئدمییب ؟

قولو : منسیز ؟                                                                                                                                                             7

نازی : بلکه ده اوزون اولدوربسن جنازه سین گیزلدیبسن ...

قولو : تلویزیون سریالیدی میه ؟

نازی : آخی نجور سال چیخ ائیلییرم سوزلریین اینانا بیلمیرم .

قولو : سنی ایناندیرماقا گرک آیری ایش گورم ، یوخسا اینانماسان حاقلیسان ...

نازی : من یوخ سن ...

قولو : ایه سنه بیر پیشنهاد وئرسم اینانارسان ؟

نازی : نه پیشنهادی ؟

قولو : پیس منظوروم یوخدو . دئدیم رحمتلیخ میراژدردن سونرا سن تک قالیبسان ...

نازی : آللاه سیزین ده اولولره رحمت ائیلسین . اوزوم بوجور ایستدیم .

قولو : یئری جنت اولسون . اله ایندی من ده تک قالمیشام ...

نازی : هله نه اولوب سنه ! تزه بویون اولوب سوسان رحمتلیخ ...

قولو : نه فرقی وار ، بیر گون یوخسا مین گون . سن تک قالیبسان بیلیرسن تکلیخ چوخ چتیندی ...

نازی : من راحاتام .

قولو : اله سوز دئییرسن کی ، بیلیرم او رحمتلیغی چوخ ایستییردین اونا گوره دئییرسن آمما ...

نازی : یوخ بابا . دوغوردان دا راحاتام . او رحمتلیخ یئرینده ، اوزوم بوجور تکلیغه عادت ائیلمیشم .

قولو : هر نه اولاندان سونرا تکلیغین چتینلیقین دانماق اولماز .

نازی : هه ، او کی باشقا سوزدو ...

قولو : گوردون چتیندی . سنده بیلیرسن منده . آنجاق دئییرم او گئددی سون ائوینه . منده گئدجم ، آمما کیم بیلیر نه زامان . بوتون اینسانلار کیمی

         منه ده زندگی لازیمدی دا .

نازی : اوجوردو .

قولو : بونا گوره دئییم سن تک من تک ...

نازی : آها ...

قولو : نجور دئییم آخی ...

نازی : نجور راحاتسان .

قولو : سنده راحاتسان ؟

نازی : هه ، چوخ .

قولو : گل بیر اولاق دا ...

نازی : من او آروادلاردان دئییلم ها ...

قولو : پیس منظوروم یوخدو . دئییرم اله گل ال اله سورتخ ایش قورتولسون گئدسین ...

نازی : نجور یانی ؟

قولو : منیم آروادیم اول ...

نازی : قویاردین بیر کفنی چورویردی رحمتلیخ سوسانین .

قولو : قاییتما اول سوزه ، نه دئییرسن ؟

نازی : منی آلماق بو راحاتچیلیخدا دئییل ها .

قولو : چتینلیقین حل ائیلرم سن ایستسن .

نازی : نجور ؟

قولو : سن دئدیقین کیمی .

نازی : ائو ...

قولو : سنین .

نازی : باغ ...

قولو : سنین .

نازی : ماشین ...

قولو : سنین .                                                                                                                                                               8

نازی : قیزیل ...

قولو : سوسانین قیزللاری بیرده نه پولوم وار وئریم قیزیلا هاممی سی سنین .

                                                                                                  سوسان گیریر ایچری یه .

سوسان : ائوی ، باغی ، ماشینی باغیشلادین ایشیم یوخ داها قیزیللاریمین باغیشلاماسین گوره بیلمزسن ...

نازی : ووی کول باشیما ...

قولو : سوسان به سنی عزرائیل ...

سوسان : هن آپارمیشدی آمما گورورسن قاییتمیشام دا .

قولو : عزرائیل ده قدیم عزرائیللر ...

سوسان : نییه خوشویان گلمدی ؟

قولو : یوخ ، دئییرم یانی ...

سوسان : دانیشما . دانیشما . داها تانیدیم سنی . کس سسی یین . سوس . اوتان باخ . گیر یئره . دانیشما . کس سسی یین با . سوس . اول با ...

قولو : منده گوناه یوخویدو بو منی یولدان چیخاردیب واللاه .

نازی : من ؟ نییه من نئیلدیم سنه ؟

سوسان : هاممی سین گوردوم او اوتاقدان . دانیشما . اوتان . گیر یئره .

قولو : به سن نجور اولوبسن کی ...

                                                                                                  نینا ایله جاوان گیریر ایچری یه .

جاوان : تزه مدل دی بوجور اولمخ .

قولو : بورادا نه خبردی ؟

نینا : ساغلیقین ، نه خبر اولاجاق کی ، سوسان اودوزدو .

قولو : نه یی ؟

نینا : شرطی . شرط ائیلمیشدیخ او اولندن سونرا سن آرواد آلارسان یوخسا آلمازسان .

جاوان : منده یالان عزرائیلم .

قولو : بابا دئیین دا . چوخ شوکور سن دوغوردان اولمویوبسن ...

سوسان : چکیل اویانا چکیل . منه ال وورما . داها تانیدیم سنی . اوتان . اول . هله ایستییر گنه ده یالانلاریلا منی تومارلییا .

قولو : سن منیم جانیمسان .

سوسان : سوس . دانیشما دا . کس سسی یین . مندن اوزاق دور . داها سن اولدون منه .

قولو : اوجور دئمه . منه باخ بیر . سنین جان قولونام ها .

سوسان : اوزه باخ بوندا .

قولو : باخ گوروم سن دئییردین بلکه من بیلمیردیم سن اولمویوبسن ؟

سوسان : یانی بیلیردین من فیلیم اوینویورام ؟

قولو : بلی ...

سوسان : لاپ پیس . بونو بیله بیله منیم اوستومه آرواد آلیردین ؟

قولو : یوخ . من ده سنین کیمین فیلیم اوینویوردوم .

سوسان : نه ایستییرسن دیین با ؟

قولو : من بیلیردیم سن اولمویوبسن و ایستییرسن منی امتحان ائیلیسن اونا گوره منده ایستدیم فیلیم اوینویام سنی امتحان ائیلییم .

سوسان : نجور امتحان ؟

قولو : ایستییردیم گورم من یالاندان آرواد آلسام سن نه ایش گوررسن ...

سوسان : آها ...

قولو : هئچ دا . سن منیم اوره گیمی سیندیردین . من ایندی بیلیرم سن او اندازه کی دئییردین منی ایستمیرسن .

سوسان : دوز دئگینن ...

قولو : واللاه .

سوسان : ایندی اوره گین مندن سینیب ؟

قولو : آز یوخ .                                                                                                                                                              9

سوسان : دئمگینن ...

قولو : یوخ دا . سیندی اوره گیم . سیندی . سیندی .

سوسان : آغلاما . اولرم من ها ...

نینا : آی قیز بو فیلیم اوینویور ، گل بوتایا گورخ .

قولو : اله سن بیزیم گول آروادی بوجور ائیلییبسن .

سوسان : نجور ؟

قولو : اوره ک سیندیران .

سوسان : دئمه قولو جان . دئمه .

قولو : دئگینن منه اینامین وار .

سوسان : اوندا اوره گین دوزلر ؟ منی باغیشلارسان سیندیردیم اوره گی یین ؟ پس اوندا بیل کی من سنه امینم قولو جان .

نینا : ووی .

جاوان : آی هووووووووووو .

قولو : بویورون ائشیه . بویورون . بویورون گورخ دا .

نازی : من ده ؟

قولو : سن قوناقسان ...

سوسان : قولو .

قولو : سوسان جان بونو ممی گتیریب قوناق قالا بیزده . ممی دن پیسدی .

سوسان : نینا میه ممی ده بیزیم فیلیم ده یوخویدو ؟

نینا : وارییدی .

جاوان : منی او اورگتدی دا .

سوسان : گوردون . بودا یالان قوناقییدی .

قولو : یالان دا اولسا قوناق عزیزدی . سن کی بیلیرسن ممی منه نه قدر عزیزدی . قوناقین اوتوروم ائشی یه ؟

سوسان : اوجور اولسا یوخ پیسدی اوتورخ ائشیه .

نینا : اوتورز ائشیه ؟ میه سن بورادا قالاجاقسان ؟

سوسان : ووی آی جانیم ائویم دئییل به ؟

نینا : سن کیمسن دا .

قولو : ائشیددیز سوزو ؟ بویورون گورخ .

نینا : گلین گئدخ . اله بیز آروادلاردا گوناه وار کیشی لری پیس اورگتمیشیخ . کئچین گئدخ . سوسان سنده قال ذلیل اول .

نازی : به من ؟

قولو : سن قوناقسان ، سوسان قوناق دان پذیرایی اله من بونلاری یولا سالیم گئدسینلر . بویورون ائشیه گورخ .

                                                                                   سون .

                                                                                96.11.12

                                                   آس اولدوز . آس اربایجان . ایری آنا .

                       10