متن نمایشنامه : اوچوب شهریار ..

نمایشنامه : اوچوب شهریار 

(برداشتی آزاد از تلفیق دو اثر جاودانه جهانی:

دلی دومرول اثر دده قورقود
و
 اودیپ شهریار اثر سوفوکل)

آدمها :اوچوب شهریار ، شهربانو ، فرئون ، بیژپاس و زندانبان.

                           صحنه: کاخ اوچوب شهریار.
     تعدادی کارت بازی (شاه، سرباز و بی بی) در سایز بزرگ گوشه ای از صحنه
    قرار داده شده اند.
                                                                                در گوشه ای دیگر از صحنه یک صندوق قدیمی قرار دارد.
    یک صندلی از سقف آویزان شده است.
    یک تلسکوپ و سرهای بریده شده ای گوشه های دیگری از صحنه دیده
    می شوند .

1.    اوچوب شهریار با رادیوی کوچکی در دست این طرف و آن طرف می رود، گویی امواج را شکار می کند تا صدای رادیو بهتر شود؛ رقصی با موجها.
اوچوب شهریار: آهای ابرهای آسمان گذری نخواهید کرد؟ چه دلتنگم از نبودتان. پیغامی نیست به شوق رساندن آن بال پروازتان به جنبش آید
                     و دیدگان من به خیرگی کشاند و وجد و سرور و شادمانی بر من بباراند؟ به کدام سرزمین دور سفر کرده اید؟ اینجا در این گوشه
                     از زمین چشم انتظاری است که دیده منتظر بر راهتان دوخته. نخواهید آمد؟ سیاه، سپید، یا، یا به هر رنگی که دوست دارید خود
                     را بیارایید و پروازکنان از سرزمین من بگذرید. آیا جاودانه عمریست مرا تا همیشگی باشد انتظارم؟ خدایان چنین مقدر کرده اند:
                     بی حضور ابرهای گذرا پیغامی نتراود از لبها، سوار برامواج...
                                                                            شهربانو وارد می شود.
شهربانو: می رقصید؟!
اوچوب شهریار: با امواج!؟
شهربانو: به نظر چنین آمد. بیچاره پدرم!
اوچوب شهریار: حرفی زدید؟ از پدرتان انگار...
شهربانو: او را فرستاده اید دهان اژدها و خود می رقصید؟
اوچوب شهریار: چه شوخ طبعید شهربانوی ما. دهان اژدها کجا و معبد خدایان کجا!
شهربانو: وقتی خشم می گیرند کم از اژدها نیستند. باید ترسید از خشم بی انتهایشان. شما نیز در خشم همچون آنهائید سرورم.
اوچوب شهریار: درست است جان دلم، اما بر پدرتان نگران مباشید. کار سختی به فرئون محول نشده، قرارست پرسشی کند و جوابی بگیرد و
                    بازآید.
شهربانو: با این همه آنجا رفتن نگرانی دارد.
اوچوب شهریار: اگر فرئون پدرتان نبود حسودی می کردم به این همه توجه، انگار عشقی...
شهربانو: آه سرورم، من اگر نگران اویم به دلیل سرنوشت خودمان هست، فقط که او نیست. شما، من و حتی سرنوشت شهرمان...
اوچوب شهریار: آری. راز جاودانگی. آنچه آرزوی ماهاست. من، شما و حتی پدرتان. از آن طرف این هم نیک پیداست شما نیز همچون من عاشق
                     مردمان شهرمان هستید. درد آنها درد شما نیز هست. مرگ های امروز جاودانگی را دور از دسترس نموده...
شهربانو: بیشترین نگرانی من به خاطر سرنوشت آنهاست. مردمان بی گناه. لعنت به کرونا...
اوچوب شهریار: آه فرئون با هیچ وسیله ای نمی توان رد تو را گرفت!؟ (با رادیو دوری می زند).
شهربانو: سرگردانید...
اوچوب شهریار: سرگردانی انسان آن زمانیست که بیداری سراغ او بیاید.این سرگردانی حاصلیست از فهمیدن آنچه دیگران را توان فهم آن نیست.
                     شهربانوی زیبای شهر، شما نگران سرنوشتید و من خواهان آنم بدانم در این سرزمین چه می گذرد. برای یافتن باید جست، برای
                     فهم باید چشم باز کرد. دیدار امور در روشنائی ابتدا نیاز به جستن نور دارد.
شهربانو: کاش زودتر باز آید، پدر.
اوچوب شهریار: کاش.                  1
2.    اوچوب شهریار در حال آشپزی کردن است.
 او یک چاقوی قصابی بزرگی در دست دارد و مشغول بریدن گوشت است.
                                                                             فرئون وارد می شود.
فرئون: آشپز شده اید سرورم؟                                                                                                                                                     
اوچوب شهریار: فرئون. آمدید. پادشاه هم اگر باشی اندرون خانه شاهنشاه حکم فرما ملکه است نه تو، به یاد داشته باش پیرمرد بی همسر. مگر
                    چنین نیست شهربانو؟
شهربانو: بهتر است من بروم تا شما دو سیاستمدار بجای چنین سخنانی از خانه و خانواده راحتتر از سیاست سخن بگویید (خارج می شود).
اوچوب شهریار: هر زمان شما پیدایتان شود دخترتان می داند قرارست از سیاست سخن گفته شود، مثل همیشه گریختند.
فرئون: زنها همه اینگونه اند. گریزان از سیاست...
اوچوب شهریار: گریزان از سیاست! ایشان مثل هر زن دیگر نیستند. شهربانوی هوشیار و زیرک این شهرند. گمان داریم گریز او بیشتر از این بابت
                      باشد که ما پیش شما با او شوخی نکنیم. بگذریم. خدایان معبد چه گفتند؟
فرئون: بی مقدمه. پاسخ و فرمان آشکار خداوند ما بوسبوس آن بود که چیزی پلید، پلید تر از خود پلیدی، در سرزمین ما زاده و پرورده شده و
          زمین ما را آلوده است.
اوچوب شهریار: در سرزمین ما؟
فرئون: چنین گفتند.
اوچوب شهریار: کدامین پلیدی؟
فرئون: باید خود بیابیم.
اوچوب شهریار: و چون یافتیم؟
فرئون: باید آن را برانیم تا ما را تباه نکند.
اوچوب شهریار: چگونه ؟
فرئون: باید داد برقرار شود. همزمان قاتل شهریار پیشین باید پیدا شده، کشته شود. دست کم از شهر رانده شود تا مردم شهر از کرونا رهایی یابند.
اوچوب شهریار: این با ما.
                                                                             اوچوب شهریار بطرف پنجره رفته، آنرا باز می کند و با بلندگوی دستی بطرف
                                                                             بیرون فریاد می زند.
اوچوب شهریار: آهای مردمان، در شهر ما عملی پلید صورت گرفته است. اگر فاعل آن فعل پیدا شود و از شهر بیرون برود کرونا نیز از شهر ما
                     رخت خواهد بست.  بی کرونا آرزوی دست یافتن به جاودانگی، آرزوی تمامی مردمان این شهر زیبا، راحت تر برآورده خواهد
                     شد. ما، اوچوب شهریار، شهریار تمامی مردمان این شهر با شما می گوییم آن عمل پلید از هر که سر زده خود را معرفی کند. قول
                     می دهیم جز به راندن او از شهر خشم دیگری بر او نگیریم.
                                                                             سکوت.
فرئون: بی فایده است شهریار.  کسی حرفی نخواهد زد.
اوچوب شهریار: چه باید کرد؟
                                                                             اوچوب شهریار بطرف گوشت آویزان رفته و آن را شقه می کند.
فرئون: خدایان گفتند اوچوب رازگشاست. آگاه است و می بیند! معما درست همینجاست. اوچوب می بیند و می فهمد و با این فهمیدن و دیدن
          بر معما پیروز خواهد شد. همانگونه که همچون اودیپ شهریار معمای اژدهای ایستاده بر دروازه را گشود اینک نیز باید بتواند بر شری که
          تکیه بر دیوار شهر داده پیروز شود. مرگ کرونا در دستهای توانای شماست سرورم.
اوچوب شهریار: خدایان چنین گفتند؟
فرئون: گوشهای من جز این نشنید. گفتند با بیژپاس هم گفتگویی داشته باشید.
اوچوب شهریار: این را مردمانمان باید بدانند. پیش از آن اما با بیژپاس گفتگویی خواهم داشت.              2
3.    کارتهای بزرگ بازی صحنه را پر کرده اند .
شهربانو: باز که آمده اید تالار پیشگویی سرورم.
اوچوب شهریار: قرار است بیژپاس بیاید.
شهربانو: پس دیگر جای من اینجا نیست...
اوچوب شهریار: می گریزید غزال گریز پای من؟
شهربانو: از آن پیشگوی کور خوشم...
اوچوب شهریار: خوشتان نمی آید.
شهربانو: می دانید و می پرسید؟!
اوچوب شهریار: از روزی که بودن شما کنار پدرتان فرئون را زشتی خواند از او گریزانید.
شهربانو: خوش ندارم چشمم به چهره ی کریه او بیفتد.                     
اوچوب شهریار: می فهمم. گاه سخنی به دل ننشیند. چنین که شد رخساره ها نیز زشت دیده خواهند شد.
شهربانو: کینه ای از او ندارم. فقط...
اوچوب شهریار: فقط، گریزانید. یا با آمدن فرئون، پدرتان، از کنار ما گریزانید، یا آن دمی که بیژپاس پیدایش می شود. این وسط ماییم بی شما در
                     حضور آنها...
شهربانو: انگار رسید. بروم.
                                                                             شهربانو خارج می شود.
                                                                             بیژپاس وارد می شود.
بیژپاس: آنکه رفت شهربانو بود؟
اوچوب شهریار: گاهی شک می کنیم کور باشید.
بیژپاس: گریختند...
اوچوب شهریار: شهربانو را رها کنید. گفتند چرا بدینجا فراخوانده شده اید؟
بیژپاس: حدس می زنم.
اوچوب شهریار: گمانم چون همیشه حدستان بجا باشد. پس بیژپاس اینک از چگونگی راز با ما سخن بگویید.
بیژپاس: نمی توانم.
اوچوب شهریار: باید بتوانید پیشگوی بزرگ خدایان.
بیژپاس: هیچ از من مپرسید!
اوچوب شهریار: چرا؟                
بیژپاس: بازم دارید از گفتن این سخن! دوست ندارم.
اوچوب شهریار: تا به امروز با من اینگونه سخن نگفته بودید!
بیژپاس: نفهمیدن راز بهتر است. دست کم من نگویم.
اوچوب شهریار: از چه اینگونه ملول گشته اید؟
بیژپاس: ...
اوچوب شهریار: ترسی دارید؟
بیژپاس: هرگز.
اوچوب شهریار: من شهریار این دیارم.
بیژپاس: آنچه بازم می دارد از سخن جایگاه خود شهریارست. بگذارید خاموش بمانم و...
اوچوب شهریار: چاره ای جز برآورده کرده خواسته ما ندارید.
بیژپاس: فهم این راز جز سرافکندگی حاصلی با شما ندارد.                       3
اوچوب شهریار: سرافکندگی ما؟ چه ها مانده تا با شهریار نگویید؟ نه دیگر بهتر آنست ساکت بمانید. ما اما دوست تر داریم بی محابا اندیشه مان را
                      برملا سازیم. با شما. می گوییم شما، آری شما از آغاز تا فرجام در توطئه دست داشته اید، جز در انجام آن. اگر چشمهای
                      نابینایتان بینا بودند حتممان این بود؛ دستهایتان نیز به توطئه سهیم بوده اند.
بیژپاس: شما همیشه زود خشمگین گشته اید و...
اوچوب شهریار: این فریاد از خشم نیست بیژپاس، اندیشه ام چنین است.
بیژپاس: حال که اندیشه شما چنین است به خلوت رویم تا سخن بازگویم.
اوچوب شهریار: حرفی اگر دارید بگویید. همینجا...
بیژپاس: این اشتباه مهلک شما باعث خواهد شد...
اوچوب شهریار: یاوه نبافید. بگویید.
بیژپاس: اوچوب شهریار، روزی شما با فهم و درایت خود جواب چیستان ابوالهول دروازه شهر را فهمیدید و در برابر همگان جواب گفتید. نباید
            چنین بی محابا با مردمان از راز آن هیولا می گفتید! انجام کار نباید به آن صورت به سرانجام آورده شود؛ این خواست خدایان بود. شما
            اما چنان کردید. اینک برای نجات مردمان و فهمیدن درمان درد آنها دوباره خلوت را تاب نمی آورید و آشکارا همه چیز را...
اوچوب شهریار: آشکارا. آری آشکارا. شما اما این موهبت داده شده خدایان را، بزرگی ما را، به نکوهش گرفته اید؟
بیژپاس: آخر شوربختی عظیم و هلاکت شما در آن است.
اوچوب شهریار: در گشودن راز؟
بیژپاس: شوربختی شما در گشودن راز نیست. اگر بود پادشاه نبودید. شوربختی شما در گشودن راز در برابر چشم مردمان است. زئوس، خدای
           خدایان با این موافق است؟ هرگز چنین نبوده و نخواهد بود.
اوچوب شهریار: راز ابوالهول در جمع مردمان پرسیده شد من نیز همانجا راز گشودم. برابر چشم مردمان. این برای من بزرگی آورد. اینجا اما ما دو
                     تن تنهائیم.
بیژپاس: این سخن گمان شماست. من به پشت هر کارت بازی سایه ای می بینم.
اوچوب شهریار: دیدگان من همچون چشمان شما به دردی نمی خورند دیگر؟
بیژپاس: ...                     
اوچوب شهریار: شرمناکم از یادآوری بی نور بودن دیدگانتان. اگر شنیدن اینگونه سخن برآشفته تان ساخته بهتر آن است آشکارا سخن بر زبانتان
                     آید.
بیژپاس: من از خشم زئوس بر شما و خویشتن و مردمان ترسانم.
اوچوب شهریار: اگر خدایان بر گفته ی آشکارتان خشم گیرند، ما به جان خریدار آن خواهیم بود. بی شک خدایان سخنانم را شنیدند. حال بگوی.
بیژپاس: (با کارتها بازی می کند) تکفیر و نفرینی که بر زبانتان خواهد رفت، روزهای آینده، خود بر شما فرود خواهدآمد. از امروز با من یا هیچ
            آدمیزاد دیگری در اینجا سخن مگویید شاید نفرین در دلتان بماند و بر زبانتان جاری نشود. آن گجسته که این سرزمین را آلوده است،
            نزدیک به شماست...    
اوچوب شهریار: ...
بیژپاس: آشکارتر از این نتوانم. رازی هست. شما آنرا خواهید فهمید (می خواهد برود).
اوچوب شهریار: کجا؟ آشکارم کن...
بیژپاس: آشکارتان خواهد شد. از من پندی بشنوید شهریار. اگر راز را آشکار کنید، در میان مردمان، برای مردمان، زئوس بدترین فرجامها را برایتان
           پدید خواهد آورد. شما نیز چون پادشاه پیشین، اودیپ شاه، سرنوشتی خواهید داشت سخت، اگر راه او را بروید. شباهتها را می بینم من.
           پس تنها بدانید بهتر است. با مردمان نگویید. راز را بجویید و چون سر نخ بدست آوردید پلیدی از خود دور کنید.
اوچوب شهریار: توطئه ای در کارست. شما توان آن ندارید چنین گستاخانه سخن گویید. فرئون گفت خدایان گفته اند با شما سخن گوییم. حال
                     با شما سخن گفتیم. دیگر شکی ندارم توطئه ای چیده است. فرئون برای تصاحب تخت پادشاهی توطئه کرده بی شک. او از
                     کرونای شایع شده در شهر علیه ما سود جسته. شکی نیست شما نیز همدست اویید.               4
بیژپاس: روزی رازی از خدایان فهمیدم. با معشوقه ام گفتم. خواب سراغم آمد. خوابیدم. بیدار شدم اما کور بودم. تا از راز با کسی سخن نگفته    
            بودم بینا بودم. بر گفته هایم باور بیاورید. باقی را خود دانید. با آنکه به فرئون نیز هم اندازه شهربانو کنایه ها گفته ام تا بازشان دارم از
            کرده های نابجا، شما ترجیح دادید سخنانم را ناشنیده انگارید. اینک نیز توطئه خواندید حرفهایم را. باشد. گمان شما چنین باشد. یکی
            دست مرا بگیرد و راه زندان را نشانم دهد. پیش از صدور دستورتان راهی آنجا خواهم شد.
                                                                             بیژپاس خارج می شود.
اوچوب شهریار: مردک کور (کارتهای بازی را پاره می کند). من اما با مردمان سخن خواهم گفت. نفرین بر زبانم رانده خواهد شد پیشگو.
4.    صندلی آویزان آرام آرام پایین آمده و اوچوب شهریار روی آن می نشیند.
اوچوب شهریار: من از شما چیزی خواستم، حرفی نزدید. اگر نمی خواهید سخن به زبان آورید، و، آشکار شود که شخصی از ترس، خویشتن یا
                     دیگری را در پس پرده نگاه داشته است، من اوچوب شهریار فاش بگویم خون او تباه است. در سرتاسر سرزمینی که من
                     فرمانروای آنم او را، هرکه باشد، بشنوید این سخنم، هر که باشد، از پناه بردن به دیگری فایدتی نیست. من از همین دم حق
                     نیایش و قربانی یا مراسم تطهیر را از او دریغ می دارم. او اگر همدست و همداستانی دارد، بر او نیز حکممان چنین باد! من این
                     نفرین را حتی بر خود نیز نبخشایم. اگر دانسته خانه من یا خانه دل من آن مرد یا زن تبهکار را به خود خواند بر من باد تمامی
                     آنچه بر دیگران روا داشته ام. این میان فقط من نیستم، بر شماست تا هشیار باشید. هشیار باشید تا وظیفه ای که در قبال خویشتن
                     و خدایان و سرزمین بلازده دردمندمان داریم نیک به فرجام رسانیم و درد را به درمان مبدل نمائیم. آنچه بر من است اینست باید
                     قاتل شهریار پیشین شهر را بیابم، و من تا او را نیابم آسایش از من دور خواهد بود. آنچه بر شماست پی گرفتن این خواسته است
                     تا امر بر جای خود بنشیند. حتم دارم با یافتن قاتل شهریای پیشین، اودیپ شهریار، کرونا از ما دور خواهد شد.
5.    شهربانو وسایل صندوق قدیمی را مرتب می کند.
شهربانو: باز آن یاوه گو چه گفته چنین پریشانید؟ او گفت درمان کرونا در یافتن قاتل شهریار پیشین است؟
اوچوب شهریار: نه. هرگز.
شهربانو: از من چیزی نگفت؟
اوچوب شهریار: پریشانم نمود. دیگر چیزی نشنیدم.
شهربانو: پیشگویان دروغگویانند. جدی مگیرید...
اوچوب شهریار: بیژپاس هر چه پیشگویی کرده به انجام رسیده. زمانی اندک از گفته اش گذشت و نفرین بر زبان من جاری شد. دیروز.
شهربانو: هیچکس را بر اسرار آسمانی وقوف همیشگی نیست.
اوچوب شهریار: اگر خدایان چنین بخواهند...
شهربانو: واقعا چنین هست؟
اوچوب شهریار: کرونا بی خواسته آنها همه گیر شده؟
شهربانو: حتی اگر چنین باشد نمی توان...
اوچوب شهریار: او با من از اودیپ شهریار گفت...
شهربانو : اما گفتید او از شما نخواسته قاتل اودیپ را بیابید.
اوچوب شهریار: آری گفتم. او از شباهت زندگی اودیپ با زندگی های دیگران گفت. او گفت: آن گجسته که این سرزمین را آلوده است، نزدیک
                      به شماست. چیزی شد شهربانوی من؟ رنگتان...
شهربانو: هیچ. چیزی نیست. او چه گفت؟
اوچوب شهریار: گفت سرنوشت بعضی ها، شاید خود ما، با سرنوشت اودیپ شباهتی دارد. گفت شباهت را می بیند.
شهربانو: وای، چه ترسی افتاد در جانم...
اوچوب شهریار: از گفته بیژپاس؟
شهربانو: هان؟ آری، آری. بیژپاس با شما از داستان زندگی اودیپ شهریار سخن گفته. این جای بسی حیرت دارد...
اوچوب شهریار: بر اودیپ چه گذشت؟                5
شهربانو: هزار بار شنیده اید...
اوچوب شهریار: بگویید...
شهربانو: باشد سرورم. فریاد نزنید. خواهم گفت. هاتفی به پدر اودیپ شاه گفت به دست فرزند خود، فرزند او و یوکاسته شهربانو، کشته خواهد
             شد. آنجا که سه راه از سه جانب به هم می رسند شاه پدر به دست اودیپ کشته شد، پیش از آن در زمان تولد، اودیپ سه روزه را به امر
             شاه پدر به کوهستان بی آدمیزاد افکنده بودند تا بمیرد. شاه پدر نوزاد را از خانه دور کرد. با میخ پاهای او را به هم کوبید و رها کرد.
             اودیپ اما نمرد و زنده ماند. روزی پیشگویی به اودیپ گفت پدر خواهد کشت و با مادر همبستر خواهد شد. اودیپ از خانه فرار کرد.
             گمان داشت با مادر و پدر اصلی خود به یکجا زندگی می کند. نخواست گرفتار این سرنوشت شوم شود. بی آنکه بداند به شهر شاه پدر
             بازگشت. در راه بی آنکه بداند شاه پدر بکشت. اودیپ شوم بخت با مادر خود ازدواج کرد. چون از سرنوشت تلخ خود آگاه شد
             چشمان خویش کور نمود. فرزندانش همانگونه که در نفرینش گفته بود او را از شهر تبعید کردند.
اوچوب شهریار: وای بر چنین طالعی شوم...
شهربانو: چرا دل مشغول داشته اید سرورم؟ من همسن شما هستم. چگونه می توانم مادرتان باشم؟
اوچوب شهریار: بیژپاس چرا با من از اودیپ گفت؟
شهربانو: سخنی بیهوده بوده...
اوچوب شهریار: هرگز از او بیهوده ای نشنیده ام.
شهربانو: با این همه زندانیش کردید!
اوچوب شهریار: خشمناک بودم. اگر فرئون توطئه ای نموده باشد؟
شهربانو: پدر من؟!!!
اوچوب شهریار: آدمیزاده ست دیگر...
شهربانو: چنین می اندیشید؟
اوچوب شهریار: آری...
شهربانو : ...
اوچوب شهریار: گفته ام آزارتان داد؟
شهربانو: شاید من هم همدست اویم...
اوچوب شهریار: وای بر شما. این چه اندیشه ایست بانو؟
شهربانو: کاش با خنجری تنم دریده بودید...
اوچوب شهریار: چنین بی مهر سخن مگویید.
شهربانو: دل شکسته چگونه مهربان باشد؟
اوچوب شهریار: قصدم شکاندن دل شما نبود...
شهربانو: شکست اما. جان من غم داشت همچون جان شما. آمدم تسکین باشم، هم برای شما، هم برای خویشتن. خود دردم اکنون.
اوچوب شهریار: وای بر این لحظه های بی گذر...
شهربانو: زخمه ها بر جان دردمندم زدید. از چه؟
اوچوب شهریار: اینجا، جایگاه من، افق آرزوهای آدمیان بسیاریست...
شهربانو: اما نه پدرم فرئون...
اوچوب شهریار: به من حق بدهید بدبین باشم...
شهربانو: شما حق دارید به همه شک داشته باشید. باور کنید شکتان بر فرئون بیجاست. نه این که پدر من است. او دوست و دوستدار شماست.
            مگر تا به امروز جز این از او دیده اید؟
اوچوب شهریار: چه سخت است آنچه اینک در تجربه آنیم...
شهربانو: اگر روزی فرئون بر ضد شما کاری صورت دهد، هرگز چنین نخواهد شد، اگر چنین شد من در برابر دیدگان شما با این خنجر قلبم را  6
            خواهم شکافت.
اوچوب شهریار: شما چرا؟ او اگر خائن باشد خود بایستی تاوان آن پس دهد.
شهربانو: هنوز به فکرید و سخنان من نتوانسته شما را آرام کند. من تا ابد تضمین خواهم داد پدرم به شما خیانتی نکرده و نخواهد کرد.
اوچوب شهریار: تا ابد؟! ابد یعنی جاودانگی. مرگ را در برابر خویش دیده ام انگار. این همه سخت. این همه سهمگین.               
شهربانو: راه برون رفتی از این آشفتگی روح کدامست؟
اوچوب شهریار: من معماها حل کرده ام تا بدینجا رسیده ام. راهی خواهیم یافت.
شهربانو: باید نیز چنین شود. شما، یعنی ما همه با هم، در سایه شما لایق یک زندگی خوبیم. بی آشفتگی ها. همیشگی و جاودانه.
اوچوب شهریار: آه چه زیبا گفتید. آری جاودانه. همین است. چاره کار این خواهد بود. اگر مرگ ابدیت را به سخره گرفته این همه سال،  
                     جاودانگی مرگ را به چالشی خواهد کشاند سخت شرم آور.
شهربانو: چه سخت شد فهمیدن کلامتان. چنین ژرف به کدامین دریای معانی غرقه اید اینک سرورم؟
اوچوب شهریار: جاودانگی.
شهربانو: زیباست و دلفریب. اما نمی توان به آن دست یافت...
اوچوب شهریار: باید دست یافت.
شهربانو: چگونه ؟ اگر بشر راهی داشت تا به جاودانگی رسد حتما تا به امروز به آن دست یافته بود.
اوچوب شهریار: این همان آزمون خواهد بود.
شهربانو: کدام آزمون.
اوچوب شهریار: پل صراط فرئون. او اگر خواهان بازگشت اعتماد پیشین منست، باید راز جاودانگی انسان را بیابد، و...
شهربانو: و چه؟ چه سنگین است سکوتتان...
اوچوب شهریار: و، و جاودانه وفادار بماند.
شهربانو: اگر جاودانه شویم و کرونا نیز تا ابد با ما باقی بماند؟
اوچوب شهریار: برای آن هم در عمر جاودانه مان درمانی خواهیم یافت.
6.    شهربانو با فرئون صحبت می کند.
شهربانو: باید تمامی دانشمندان را گرد آوری. آنها باید اکسیر جاودانگی را بیابند.
فرئون : چه می گویی؟
شهربانو: تو بهترین شنونده ای...
فرئون: اگر نتوانند چنین کنند؟ نخواهند؟ اصلا برای چه آخر؟ چون اوچوب شهریار خواسته؟
شهربانو: تو، من، سالیان سال بودن با هم، در کنار هم، دست در دست هم، چشم در چشم، بی آنکه ترسی از مرگ باشد، بی آنکه سخنی از جدایی
            باشد، تو، من، تا ابد، بی آنکه پیر شویم، بی آنکه پیری جانمان را خسته کند، همیشه جوان، سرخوش، کافیست تو بخواهی. دانشمندان
            برای تو اکسیر را خواهند یافت. کافیست تو بخواهی. جاودانگی اگر خواسته شهریار هم باشد ما دو تن از آن بهره خواهیم برد.
فرئون: چه زیباست این رویا.
شهربانو: تو هزاران رویا را به بازیهای خلوتمان برآوره کرده ای. این هم یکی چون آنها. با این فرق، جاودانه و نامیرا.
فرئون: و ما قدرتمندان آن زندگی جاودانه خواهیم بود. آه این نهایت خوشی هاست. اوچوب شهریار چه؟ از میان بردن شهریار جاودانه سخت تر
          است از حذف شهریار میرا. با این چه خواهیم کرد؟
شهربانو: از خدایان نامیرایمان کمک خواهیم گرفت. میرا نمودن جاودانان دست آنهاست.
فرئون: پیش از خدایان معبد از خادمان آنها کمک خواهم خواست.
شهربانو: آری کاهنان همیشه با تو میانه خوبی داشته اند. به آن دم از آنها کمک خواهی گرفت. حتی پیش از آنکه او هم به همراه ما راز جاودانگی
            بداند و آن را بدست آورد.
فرئون: فرمان مرگ کاهنان از شهریار خواهم گرفت. مرگ برای همه تلخ است. کاهن غیر کاهن ندارد. علی الخصوص اگر ظالمانه باشد و از       7
           سوی شهریاری ظالم.
شهربانو: چه ها در سر داری؟
فرئون: به وقتش خواهم گفت.
7.    فرئون با لپ تاپ مشغول است.
اوچوب شهریار او را زیر نظر دارد.
فرئون: هیچ سوراخی نمانده نجوییم. دانشمندان هیچ، هر آنکه می توانست کاغذ پاره ای دست بگیرد و بخواند به فرمان فراخوانده شد به مزدوری.
           آمدن تا بفروشند، دانش خود را، هوش خود را، داشته های خود را، یافته های خود را. هر آنکه پذیرفت شد سرباز علم ما و هر آنکه
           نپذیرفت راهی زندان گردید.
اوچوب شهریار: دیر شده است فرئون، دیر شده.                 
فرئون: از تمامی دنیا دانشمندان را گرد آورده ایم...
اوچوب شهریار: من دانش به چنگ آوردن اکسیر جاودانگی را خواهانم نه گرد آمدن دانشمندان جهان را...
فرئون: بیشتر راه را پیموده ایم شهریار.
اوچوب شهریار: من پیمودن تمامی راه را خواهانم فرئون.
فرئون: چیزی نمانده.                
اوچوب شهریار: پس کجاست این اکسیر؟
فرئون: اگر خشمتان فرو نشیند و اجازه دهید بازبگویم. خزانه خالیست. دیگر آهی در بساط نیست. برای پیمودن باقی راه خزانه باید از نو پر شود.
اوچوب شهریار: دانشمندان گرد آوری شده چه غلطی می کنند پس؟ بگویید راهی هم برای این بیابند...
فرئون: آنها اکسیر جاودانگی می جویند شهریار. خزانه نقره می خواهد و یاقوت و جواهر. باید انباشته گردد.                  
اوچوب شهریار: چگونه ؟
فرئون: من نمی دانم. اوچوب شهریار شمائید. حلال معماها. باید خود راهی پیدا کنید. پیشنهاد من اما کاهنان هست. شاید کمکی بکنند.
اوچوب شهریار: کاهنان هرگز سکه ای اندوخته نداشته اند تا در پر کردن خزانه کمکمان کنند.
                                                                    فرئون خارج می شود.
                                                                    شهربانو وارد می شود.
شهربانو: صدایتان تا انتهای باغ می آمد سرورم.
اوچوب شهریار: هر روز عمرمان ورقی تازه می خورد، جاودانگی اما ناپیداست. کرونا هم از طرفی هر روز بیشتر از پیش کشته ها دارد برای
                     مردمان ما. فرئون گفت یافتن اکسیر خزانه ای مملو از مروارید و الماس می خواهد. خالیست. ما جاودانگی را برای یافتن طلا و
                     زمرد خواستاریم؟ یک عمر طولانی و جستن فلز؟
شهربانو: هر آن کس که دانشی داشت فراخوانده شد. آنها که آمدند آزاد ماندند به جستجوی دانشند و آنان که نیامدند به زندانند...
اوچوب شهریار: گفتی هر آن کس که دانشی داشت!؟ آری. چاره راه همین است. آنکه دانش ندارد و جواهر دارد نیامده و باید بیاید.
شهربانو: شما همیشه راهی پیدا کرده اید در چنین مواقع حساس. پس اینک نوبت بازاریان است سرورم؟
اوچوب شهریار: جاودانگی ارمغان ما به همه خواهد بود. آری، تمامی آنها را خواهیم آورد. صاحبان سکه و دارایی.
8.    شهربانو با تلسکوپ دوردستها را نگاه می کند.
اوچوب شهریار: چه می بینید؟
شهربانو: در بازار کسی نیست. تمامی حجره ها بسته شده اند.
اوچوب شهریار: بازاریان کجایند؟
شهربانو: تعدادی به خدمت ما درآمده اند و اینک به جایی دیگر مشغول کارهای سپرده شده اند، تعدادی نیز راهی زندان شده اند. تعدادی هم از
            کرونا مرده اند.
اوچوب شهریار: کاش تمامی مردم ما بدانند اکسیر جاودانگی همه را سعادتمند خواهد کرد.                                                                 8
شهربانو: کاش.
اوچوب شهریار: با این همه تدبیرمان کارساز بود. خزانه پر شده است. فرئون باید کار را با دانشمندانش تمام کند. هر چند خیلی ها مرده اند و ما
                     بیش از آنکه شهریار زندگان باشیم شهریار مردگانیم. مردگان بازاری. مردگان دانشمند.
شهربانو: شما اگر بایست شهریار ما باشید، شهریار زندگان باشید نه مردگان.
اوچوب شهریار: انگار بذر مرگ بر سر شهر پاشیده اند. این دیگر معما نیست تا دانستن رازش فقط با ما باشد.
شهربانو: اگر با من باشد گره این کار به دست کاهنان است...
اوچوب شهریار: ...
شهربانو: از چه تعجب کردید؟
اوچوب شهریار: کاهنان را به رونق بازار چه کاریست آخر؟
شهربانو: کاهنان اگر بگویند ریختن خون آنکه حجره نگشاید گناهی ندارد، ریختن خون دانشمندان بی عمل گناهی ندارد، هم بازار رونق خواهد
            گرفت و هم دانشمندان به اندک زمانی اکسیر جاودانگی خواهند یافت.
اوچوب شهریار: این آسانترین راه شهریاریست. دستور قتل به فرمان کاهنان معبد.                                                                             
شهربانو: و کوتاهترین راه رسیدن به جاودانگی.
اوچوب شهریار: ما خواهان اکسیر جاودانگی هستیم...
شهربانو: پس برایش هر آنچه لازم است انجام دهید.
اوچوب شهریار: اگر کاهنان...
شهربانو: اگر کاهنی نخواست حکم صادر کند به حکم صادر کنندگان حکم قتل بازاریان و دانشمندان خود او گردن زده خواهد شد. گردن گردن
            است.
اوچوب شهریار: این کرونای مرگ بخش به کجاها کشانید ما را.
شهربانو: از قدیم گفته اند راه رسیدن به جاودانگی سخت ترین راه هاست.
اوچوب شهریار: شاید پیش از همه این اتفاقات سراغ بیژپاس روم.
9.    زندانبان وارد می شود. آینه ای از پشت او آویزان شده است.
اوچوب شهریار: گفتند آخرین نفر در کنار بیژپاس قبل از آنکه به قتل رسد شما بوده اید؟
زندانبان: آری شهریار خجسته روزگار.
اوچوب شهریار: این چیست؟
زندانبان: غربال است شهریار.
اوچوب شهریار: برای چیست؟
زندانبان: هدیه ایست از پیشگو برای شما سرورم. پیش از مرگ نابهنگامش. هر چند خود فهمیده بود.
اوچوب شهریار: با این می خواست دل ما را نرم کنند؟
زندانبان: بیژپاس پیش از مرگ گفت با شهریار بگویم توطئه ای در کار است. گفت حتم دارم ملاقاتی با شما خواهم داشت.
اوچوب شهریار: پیغامش چه بود؟
زندانبان: گفت به شهریار بگو آبهای خانه اش را غربال کند...                                                                                                        
اوچوب شهریار: گفت آب در غربال کنم؟!
زندانبان: گفت شاید آبهای آلوده پر از مار باشند.
اوچوب شهریار: دیگر چه گفت؟
زندانبان: گفت شهریار را همین کفایت خواهد بود. جز آن این نیز گفت بگویم با فرئون و شهربانو در خلوت بگویید راز جاودانگی یافته شد. راز
            مرگ نیز. دو جام با من فرستاده است. در جامی راز جاودانگیست در جامی دیگر راز مرگ. پیش از شهریار یکی باید از آن جامها بنوشد.
            اگر در دم نمرد آن جام حاوی شراب جاودانگیست.                                                                                                    9
اوچوب شهریار: برو .
زندانبان: گفت بگویم هر آنکه بر تخت شهریاری تکیه زند بایست حرمت بیژپاس نگاه دارد، اوچوب شهریار چنین نکرد. او آخرین شهریارست
            با پیشگویان چنین می کند. پس از او رسم شهریاری از میان برچیده خواهد شد، چنان که با مرگ من رسم پیشگویی چیده شود.
اوچوب شهریار: گفتم برو.
                                                                    اوچوب شهریار با دو جام در دست در میان سرهای بریده شده سرگردان به دور خود
                                                                    می چرخد.
10.       اوچوب شهریار، شهربانو و فرئون در تالار خلوت.
اوچوب شهریار: دوست داشتیم با بیژپاس ملاقاتی بینمان روی دهد. پیش از آن به قتل رسید. پیشگوی خوبی بود.
فرئون: گستاخ بود.
شهربانو: بدتر از گستاخ.
اوچوب شهریار: هر چه بود مرد. پیش از آنکه از جام جاودانگی بنوشد.
شهربانو: چه سخت است تحمل پیشگویی گستاخ و جاودانه. خوب شد پیش از پیدا شدن راز جاودانگی مرد.
اوچوب شهریار: راز جاودانگی را یافته بود کاشفی با پیشگویی بیژپاس. این جام جاودانگیست.
فرئون: جام جاودانگی؟                                                                                                                                                  
اوچوب شهریار: دیروقت بود. آورنده خبر کشف شراب جاودانگی را بی تلف کردن لحظه ای کشتیم. تعجب نکنید. این راز را اینک فقط ما سه تن
                     می دانیم.
شهربانو: آفرین بر دوراندیشی تان شهریار نیک اندیش ما. پس انتظارمان به پایان آمد. خرسندیمان جاودانه بادا.                     
فرئون: اینجا دو جام وجود دارد.
اوچوب شهریار: میرایی و نامیرایی. مرگ و جاودانگی. آنکه جاودانگی دوست دارد از مرگ گریزان است. آیا کسی هست دل و جان و روحش از
                     جاودانگی به تنگ آید و بخواهد مرگ را پذیرا باشد؟ شاید. اینک اینجا دو جام داریم. مرگ. جاودانگی.
شهربانو: کدام مرگ است و کدام جاودانگی؟
اوچوب شهریار: هیجان داشتیم. بی حد. آورنده خبر گفت راز جاودانگی را یافته اند. نگفت دو جام آورده است. هیجان داشتیم و او را به ضربتی
                     تلف کردیم. به گاه مرگ گفت یکی از دو جام، جام مرگ است.
فرئون: نگفت کدامیک؟
اوچوب شهریار: خدایان بازی مان داده اند فرئون. گمان من این است.
شهربانو: باید از آنها بپرسیم کدام جام جاودانگی است و کدام جام مرگ؟
اوچوب شهریار: دو جام اینجاست. ما سه نفریم. من شهریارم. شما دو تن از جام ها خواهید نوشید. آن که قسمتش مرگ است شانس جاودانگی
                     نخواهد داشت.
فرئون: خواسته شما چنین است؟
شهربانو: حتی اگر نوشنده جام مرگ من باشم؟
اوچوب شهریار: شما پیشنهاد بهتری دارید؟
فرئون: گفتید آورنده پیام را کشتید؟ ما را هم آورده اید تالار خلوت تا کسی به غیر از ما سه تن نتواند از گفتگوهای اینجا آگاه شود. درست است؟
اوچوب شهریار: آری. هر آنچه اینجا روی دهد فقط ما سه تن از آن آگاه خواهیم بود.
شهربانو: و شما از ما خواستارید یکی قدم پیش گذارد و از جام بنوشد تا شراب جاودانگی را بیابیم؟
اوچوب شهریار: ما خواستار جاودانگی هستیم. به هر طریقه شده باید بدستش آوریم. فاصله ای با آن نداریم. حال کدام یک از شما دو تن از جام
                       خواهید نوشید؟
فرئون: ما سه تن هستیم و یک تن از ما خواهد مرد، البته اگر از جام مرگ بنوشد. اینجا هم تالار خلوت هست و کسی از هر آنچه بدینجای روی
          دهد خبری نخواهد داشت. من و شهربانو پدر و دختریم، گمان ندارید اشتباه کرده اید اوچوب شهریار؟                                      10
اوچوب شهریار: نظر شما نیز همین است بانوی دل ما؟
شهربانو: جاودانگی عالیست. در کنار هر آنکه دل او را بخواهد و جان با او در آرامش باشد.
اوچوب شهریار: پس مرا انتخاب خواهید کرد...
شهربانو: گمان دارم اشتباه کرده اید اوچوب شهریار.
اوچوب شهریار: وای بر شما و بر فریبهایتان...
فرئون: شما خود اشتباه کردید. قبلها. گمان بردید اگر راز با همگان باز گفتید خدایان رهایتان خواهند کرد؟ حال شما از این جام خواهید نوشید. اگر
         جام مرگ نصیبتان باشد پایان تلخی خواهید داشت. در این تالار خلوت. اگر از جام جاودانگی بنوشید، جاودانه رسوا خواهید شد.
اوچوب شهریار: رسوا؟
فرئون: ما با همگان خواهیم گفت قاتل شهریار پیشین، اودیپ شهریار، شما بوده اید. همگان قبول خواهند نمود خدایان این با من گفته اند.
اوچوب شهریار: چرا قبول خواهند کرد؟
فرئون: کاهنان از آنها خواهند خواست قبول کنند. وقتی فرمان حکم مرگ همه، و، خصوصا کاهنان را صادر می کردید باید فکر امروز را هم
          می کردید.
شهربانو: و اینگونه جام شراب جاودانگی از آن ما خواهد بود.
اوچوب شهریار: چه بی حیا و گستاخید! کاش گناهکاران جرات کور کردن چشمهایشان را همچون اودیپ داشتند تا خدایان ببینند همچون او بر
                     شقاوتشان آگاهند.
فرئون: بنوش اوچوب. بنوش.
شهربانو: بدرود اوچوب. بدرود.
                                                                             بیژپاس وارد می شود.
اوچوب شهریار: حیرت کرده اید اما حیرت من از شناخت درون شما بیشتر از اینک شما بود. آری بیژپاس نمرده است. روزی او با من قصه ای
                     گفت. چند روز پیش از آنکه با شهربانو بگویم دوست دارم به دیدار بیژپاس در زندان بروم. آری با او دیدار کرده بودم. قصه   
                     را در زندان گفت و من به فکر فرو رفتم. قصه ی پهلوانی به نام دومرول. بگو تا اینها هم قصه دومرول را بشنوند.
بیژپاس: دومرول زور داشت. بسیار. پلی ساخت. او از آنهایی که از پل می گذشتند یک سکه و از آنهایی که از پل نمی گذشتند دو سکه می ستاند.
           کسی زورش نمی رسید سکه ندهد. روزی جوانی کنار پل افتاد و مرد. دومرول گفت چه کسی جوان را کشته است. گفتند جان ستان. او
           رفت و از خدایش خواست تا جان ستان را نشان او دهد تا انتقام آن جوان را بگیرد. جان ستان را یافت. جان ستان دومرول را بر زمین زد
           و خواست جانش بستاند. دومرول ترسید. گفت جانم را نگیر. جان ستان گفت کسی را داری بجای تو جان دهد؟ دومرول گفت پیدا
           خواهم کرد. جان ستان سه روز مهلت داد. دومرول به هر که روی آورد قبول نکرد بجای او جان دهد. دومرول با همسرش این سخن
           بگفت و از او خواست به جای دومرول او جانش را به جان ستان دهد. همسرش قبول کرد. جان ستان با دیدن عشق همسر دومرول از
           گرفتن جان آنها گذشت.
اوچوب شهریار: وقتی این قصه را شنیدم با خود گفتم بگذار شهربانو را بیازمایم. بیژپاس گفته بود در نزدیکانت بگرد تا پلیدی را بیابی. من این را
                     توطئه او و فرئون فرض کردم. در زندان بیژپاس آنچه بین شماست را برایم تشریح کرد. چه شرم آور بود. باور نکردم. گفت بیایم
                     و درستی سخنش را با چشمانم ببینم. او را مخفی کردم. با خود گفتم اگر بگویم با بیژپاس ملاقاتی خواهم داشت ممکن هست
                     جانش در خطر بیفتد. حدسم درست بود. شما با توطئه ای آنکه را بجای او در زندان نگاه داشته بودم به قتل رسانیدید. وای بر
                     شما. جام ها را بدروغ آوردم در تالار خلوت تا همچون دومرول امتحانتان کنم. شما دو خائن اما بی آنکه خود بدانید درون
                     پلیدتان را رو کردید. سزای شما خائنان جز جهنم چه خواهد بود؟
فرئون: خدایان هرگز ما را بی پشتیبان نخواهند گذاشت. شما در میان مردمان راز گفته اید و این خوشایند آنها نیست. شما پیش از ما سزا خواهید
          دید. همچون اودیپ.
اوچوب شهریار: اینکه اودیپ بفهمد و ببیند و یا نفهمد و نبیند از نظر زئوس مهم نیست. مهم اینست که او مردم را آگاهی نبخشاید و در برابر
                     دیدگان آنها کاری نکند که همگان بدانند و ببینند. بدانند و بفهمند که فهمیدن و گشودن راز چندان سخت نبوده و برای         11
                     فهمیدن  سر رازها به خدایان نیازی نیست! آری این اشتباه اودیپ بوده. من نیز چنین اشتباهی کرده بودم. درست، اما، اما من در
                     این تالار خلوت کاری به سرانجام رساندم تا خشم آنها از خویشتن دور کنم. کسی متوجه خیانت شما نخواهد شد. این را خود
                     خواسته ام. نه برای رهایی از خشم خدایان، که، برای شرمنده نبودن در برابر مردمان. آنها نباید از راز بین شما، پدر و دختر، با خبر
                     شوند. این برای ما رسوایی بزرگی است. همینجا از این دو جام مرگ آور خواهید نوشید. گفتن از جام جاودانگی برای رو کردن
                     درون پلید شما بود.
شهربانو: حتی اگر چنین شود شما تا انتهای زندگیتان با خاطره تلخ این رسوایی خواهید ماند.
فرئون: چنین ذلیل و له شده.
اوچوب شهریار: این سزای کردار بد ماست. جان بیگناهان گرفتیم تا اکسیر جاودانگی بیابیم، وای بر ما. مردمان و دانشمندان و بازاریان را سر
                    بریدیم، افسوس، افسوس، افسوس. ما با سرزمین مادری همان نمودیم که اودیپ با مادر خود نمود. این است شقاوت ما. ما با
                    این درد زندگی خواهیم کرد. کاش مرگ بیاید. چه خوب است جاودانگی افسانه ای بیش نیست. چه دردی بود جاودانه با خود
                    درگیر بودن. چه دردی دارد جاودانه رنج بردن. رنج درون. خدایان ما را فرو افکندند و اکنون رنجمان را می نگرند.
بیژپاس: بنوشید. بنوشید از جام مرگ. این را نیز پیش از مرگ از من بشنوید، انسان فانی باید همیشه فرجام را بنگرد و هیچکس را نمی توان
           سعادتمند دانست مگر آنگاه که قرین سعادت در گور بیارامد.
اوچوب شهریار: ما امروز فهمیدیم مرگ خود نعمتیست. برای از یاد بردن. آن دم که آدمیان جز ظلمت چیزی نمی بینند. راز انسان فهمیدن این
                      است؛ هستی، دانایی و در نهایت سیاست. سیاست یعنی خاموشی به گاه دانستن. سیاست یعنی همه چیز را جاودانه برای خود
                      نخواستن. سیاست یعنی مردمان را به رنج نیفکندن.
                                                                                                                                
                                                                                             پایان
                                                                                        92.09.02
                                                                                بازنویس 1403.09.10
                                                                                        علی قبچاق
                                                                        آس اولدوز. آس اوراوباجان. ایری آنا.

            












                  12   

دئرام متنی : خوجالی ...

 آداملار :آشیق ،یهود ، یازار ،آغ گئییملیلر ( قاراباغ اهالیسی ، اوروز ، باسات ، عباس میرزا ، ابراهیم بیگ ) و قارا گئییملیلر ( ائرمنیلر ، تپه گوز ، پری ، سیسیانوف ، زوری )              

                                                                  صه حنه : بیر اوجا داغین دوشودور .

                                                                   چوخلو اوشاق ، قوجا ، قادین و کیشی بیر بیرینه قاریشیب اوتایا بوتایا                                                                   

                                                                   قاچیرلار ، تانکلارین سسی گلیر ، آداملار چیغیریر ، باغیریر و بیر بیرینی

                                                                   قیچ آلتیندا ازیرلر .

                                                                              تانکلارین و تانک آلتیندا ازیلنلرین سسی هر یئردن قولاقا یئتیشیر .

                                                                   ائرمنیلر ایله روسلار قادینلاری ، اوشاقلاری و کیشیلری تپیکله ووروب

                                                                   بورادان اورایا ، اورادان بورایا آپاریرلار .

                                                                   آشیق اوتوروب داش اوسته .

آشیق : او گؤرونن آغدامدی / قارا دامدی ، آغ دامدی / یار ، یولونا باخماقدان / گؤزلریمه آغ دامدی !

         مودهیش گونلردن سوز آچماق چتین گلیر آداما  ، او گونلردن بیری خوجالیدا روسلار و ائرمنیلر الیله اوز وئریب ، اوزامان کی اونلار گئجه    

          ایکن خوجالیدا اهالییه هوجوم ائتدیلر ، دئییرلر او گون دونیانین ان آللاه سیز گونویدو ، یوخ من دئییرم ان ایبلیسلی گونویدو ، آخی ایبلیس    

          اینسان اولان یئرده وار آللاه اورادا اولماسادا ، ایبلیسین بارماقلارینین ایشاره سی ایله او گون اینسانلارین اؤلوم ایله حیات آراسیندا

          موباریزه سی کئچیردی ، گئجه دن سحره قدر قاراباغدا اولوم قوشو قاناد آچمیشدی ،

          دیلین یانسین ، دیل یییه سی / سؤز دئمه یه دیلیم گلمز / بو نه سیردی ، سیر یییه سی/ گئدن گئدر ، گلن گلمز ؟! / دونیا ، یوللارین

          یورولسون / سولارین آخسین ، دورولسون / ائو ییخان ، قاپین وورولسون / بو قاپییا گلین گلمز / گؤیده بولود دولار گئدر / قوشلار قاناد سالار

          گئدر / اوغوللاری آلار گئدر / آنالارا اؤلوم گلمز !

          توپخانالار گول له لرله ال اله وئریب آداملارین جانین آلیب گویلره آپاریردی ، بو عصرین ان بؤیوک فاجیعه لریندن بیری اوز وئرمده ایدی .

                                                                   قیز ، گلین ، قادین ، کیشی و اوشاقلار اوتایا بوتایا قاچیرلار .

          یوزلرجه قیز گلین اسیر آلیندی ، گوزلر آغلار قالدی ، داغلار دره لر اوشاق قوجا گنج مئییتلرییله دولدو ، کیم قیریلدی کیم قالدی ؟

                                                                   ائرمنیلر توفنگلریله قیرا قیرا کئچیرلر .

          دئییرلر او آنلار بیر طرفده خوجالیدان باش گؤتوروپ قاچان اینسانلار داغلاری دره لری دولدورموشدو بیر طرفدنده قالیب اولنلر ، هئی آمان ،

          چاغیر هئی دومانلی داغلاریم هارای ، دومانلی گونلریم هارای .

                                                                   بیر اوشاق قیز قاچا قاچدا آناسیندان اوزاق دوشور .

          کیم بیلیر اوشاقلاریندان اوزاق دوشن آنا نئجه بایاتی اوخویار ؟

آنا : قان آتلانسین / چال نئشتر ، قان آتلانسین / عزراییل ، اینصاف ائیله / قوی کؤرپم قاناتلانسین !

آشیق : نئجه یانماسین بو سوزلره یانیق کونول ؟! نئجه یانماسین ؟!

          موروولا خاچین آغلار / ترلانلا لاچین آغلار / بالاسی اؤلموش آنا / چنگه لر ساچین ، آغلار !

اوشاق قیز : اؤز آنام / قوینو دولو کؤز آنام / یاد آغلار ، یالان آغلار / قوی آغلاسین اؤز آنام !

آشیق : بیر سازام ، سؤزه حسرت / بیر یولام ، ایزه حسرت / گؤزلریم گؤزلرینه / اوزوم ده ، اوزه حسرت !

          وای دئدیم وای دئییب ساچین یولان اوغولسوز قالان آنالارا .

آنا : سنگرلرده گونش دوغور / اویان ، اویان ، یاتان اوغول / هانی توفنگ توتان اوغول ؟ / یارالی اللری هانی ؟!

آشیق : کیم بو یوردا غم داشیدی ؟ / بو داغ دئییل ، باش داشیدی / بو گؤل دئییل ، گؤز یاشیدی / بس بونون گؤللری هانی ؟!

قیز : بولود گلدی گؤی باشینا / دئدی : آنام ، دؤی باشینا / هر کنددن هر ائو باشینا / اوغول گئتدی ، قاییتمادی !

آشیق : نه داوادان بالان گلدی / نه ائوینه گلین گلدی / گؤزون آیدین ، دردلی آنا / آچ قاپینی ، اؤلوم گلدی !

          خینالی گلینلر گورمدی یارین اوزونو ، الینی ، ائوینی ، هارای ظالیم فلک الیندن هارای ...

گلین : بیر دومانلی یوخو گؤردوم / یوخومدان دوشدو بو دومان / بیر آه چکدیم آییلاندا / آهیمدان دوشدو بو دومان !

آشیق : توتدو یولومو ، ایزیمی / اوددو نئچه عزیزیمی / بلکه ده آغلار گؤزومون / آغیندان دوشدو بو دومان !

          سوروشان وارمی کیم سالدی بویله دومانی ائللریمیزه ؟

گلین : نه او داغین آدینا یاز / نه بو داغین آدینا یاز / اورگیمین چالین چارپاز / داغیندان دوشدو بو دومان !

آشیق : عزیزیم ، یولوم بودور / درد بودور ، ظولوم بودو / من آغلارام ، یاد گولر / اؤلوملو گونوم بودور !                                                         1

           یانیر اورگیم یانیر ، یانیر ایچیم یانیر ، جانیم یانیر کولوم یانیر ، گوزلریمده یاش قالمادی سینه مده آه ، اولوم اولسون پیس گونلری یازانلارا ،

           اولوم .

                                                                   یهود ایله یازار گلیب اوتورورلار داش اوسته .

یهود : قوناق ایسته میرسیز ؟

آشیق : ائرمنیلر کیمی قوناق اولسان یوخ ...

یهود : ائرمنی ، مسلمان ، یهود ، کافیر ! اوتور بونلاری باخ ، یوخ گورورم یاخچی بازار آچیبسان آشیق یولداش .

آشیق : تاپیلدین گلدین یئنیده بویله سوزلره ؟! دئییرم اولماز بیز بیر یئرده اولاق سن میخ اولمویاسان ؟

یهود : هله ندن سوز آچمیشدین ؟

آشیق : نه دئییم سنه خوش گله یهود ؟

          ائل کؤچور ائی قاراباغدان / گاه بو داغدان ، گاه او داغدان / داها بیرده اوزاقلاردان / هاوالانماز خانین سسی / قاراباغین شیکسته سی !

          گزمه مندن آرالی / کونلوم سندن یارالی / گوزلرینه قوربانام / قاراباغین مارالی ،

                                                                   قیزلار کوزه اللرینده کئچیرلر .

          سن بولاق اوسته گلنده / قیقاجی باخیب گولنده / آلدین صبر و قراریمی / قاراباغین مارالی ،

          قاراباغین گوزللری یاندی اسیر گئتدی اولدو یوخ آمما تبریزدن گلن ! هئی بو گونلره هئی !

          من قوربانام گوزلره / شیرین شیرین سوزلره / بیر قوناق گل بیزلره / آی تبریزین مارالی ،

          کئشگه اوتایدان بیر سس گلردی اوخویاردی بونو منیله ،

          اوگونه قوربان کسرم / گلمسن سندن کوسرم / گزمرم سندن آرالی / قاراباغین مارالی ،

یهود : گوزل اوخودون آمما دئمدین نییه سینی ؟!

آشیق : گوزل قاراباغ یئرلرینین میللی سویقیریمیندان سوز آچمیشام ، خوجالی سویقیریمیندان .

یهود : آهان ! بنگار کاتب ، بنگار ، دئدیم یازار یازا ، سن سویله منده یازدیراجاقام ، گورک کیمین سوزو دیللرده دستان اولوب دولانار .

آشیق : ال چک یالان یازمالاریندان یهود ، ال چک .

یهود : ایشینده اول آشیق ، ایشینده اول ، سن شیفاهی سویله یازماق قالسین بیزلره ، بنگار کاتب .

آشیق : بیلیرم نئجه یالان یازاجاقسان ، ایشین بودور ، اسکی چاغلاردان بری بویله دیر ایشین ،

            عزیزیم ، اوزو قانلی / آیاغی ، دیزی قانلی / اؤلن بیز ، قیریلان بیز / توتورلار بیزی قانلی !

یهود : هاهاها ، یاخچیدیر سازین سوزون ، آمما ، قالاندیر منیم سوزوم ، دردلری آچدین توکدون ، آمما ، سو ایچمیر منیم گوزوم ! به به ، منده اوزوم

         اوچون بیر آشیقام ها ، بنگار کاتب ، ناغیلیین دالین توتمورسان یولداش ؟ مسلمان خالقین قاراباغینین الدن گئدمسی ائشیدملیدیر ، اوخو ...

آشیق : یوخ یهود پیس گونلردن سوز آچسامدا سنی سئویندیرمک اوچون دئییل ، بویون قاراباغا قارا گون یازیلیب دوز آمما من کئچمیش آغ و قارا

          گونلردن سوز آچاجاقام گلجکده بو اولکه نین اوولادی گونش آختارا گئجه نین قارانلیقین اولدورمک اوچون ، بو منه آتام قاراباغلی اسد اوغلو

          آشیق صادیق جاندان قالیب ، او آس اولکه سیندن کوچن سومئرلی آشیقلار کیمی سازی دیز اوستوندن گوتوروب قویدو سینه سی اوسته ،

          ساز چالدی سوز قوشدو ، ایندی سوزده سازدا منیمدیر ، منده اوغورلو گونلردن باشلارام ، کوتو گونلردنده دانیشارام ، آتام دده قورقود سازی

          امانت قویوب گئدنده دئییب یاشامین یاخچیسینداندا دئیین پیسیندنده ، خالق یاخچیسین اویرنسین پیسین آتسین .

یهود : قولاقیمیز سنده ایه سازیین دیللندیریب سوزویون سویله سن .

آشیق : بیری واریدی بیری یوخ ، تانریدان سونرا بیر کیمسه یوخ ، گونلرین بیرگونونده اوغوز ائلی امنیتده یاشایان بیر زامان بیردن بیره اوستونه

          دوشمن توکولدو ، گئجه ایدی ، چالدی چاپدی تالادی گئتدی ، اوغوز طایفاسی بو اولکه لردن دیدرگین دوشدو ، اوغوزخان آدامی اورآس

          آددا بیر قوچاقین آدی دیللرده اوروز سسلنیردی ، نئجه کی اوغ آسلارا اوغوز دئییلیر ، آنجاق ، اوروز اوغوز ائلینده یاشاییردی ، ائلده قاچاقاچ

          دوشنده هاممی قاچدی اوروزون اوغلو یاددان چیخدی قالدی .

یهود : اولمویا اوغوزخانی بسله دن قورد گلیب بونودا ساخلاییب ؟

آشیق : یوخ اونو بیر آسلان تاپدی آپاردی .

                                                                   بیر آسلان گلیر و چولده قالان اوشاقی دیشینده آپاریر ، آسلان اوشاقی

                                                                              بسله دیر و بویودور . 

یهود : تانری نئجه اوتورمور سیزلری .

آشیق : ائل قاییداندان سونرا اوروز اوغلونو آسلانلار مئشه سینده تاپیر گتیریر ائل ایچینه ، دده قورقوددا گلیر آدین قویور باسات ،                       2

          اوتایدان ائل قاچاندا چوبان اوغلو چوبان یارسیز قالمیشدی ، بیر گون بولاق باشیندا اوزاقلاردان گلمیش پریلری گورور ، پریلری ایبلیس

          گتیرمیشدی اوغوز ائلین یوخودا ساخلایالار دوشمن اونلاری تالییا ، آنجاق چوبان بیر پرینی توتور اونلا یاخینلاشیر ، پری بیر ایلدن سونرا

          اونون امانتین گتیریر .

پری : آل بو امانتیین چوبان اوغلو چوبان ، آمما بیل اوغوز ائلینه زاوال گتیردین ، آدی اولسون تپه گوز .

آشیق : چوبان تپه گوزو چولده قویور اوزو قاچیر ، بوتایدان اوروز تپه گوزو تاپیر و آسلان ساخلایان اوغلو باسات ایله اونو بیر یئرده بویودور .

                                                                   تپه گوز اوشاقلارلا اویناییر ، اونلاری وورور ، دویور و قولاقلارین یئییر ،

                                                                              آمما باسات ایله گولشنده ییخیلیر .

اوروز : اوغول باسات سن نه اوچون تپه گوزو ووروب آغلادیبسان ؟ او بیزه بیر قوناقدیر .

باسات : او اوشاقلاری دویوب اونلارین قولاقلارین بورونلارین یئییردی آتا .

اوروز : ایندی کی سن اوشاقلاری وورورسان ، قولاقلارین بورونلارین چیخاردیب یئییرسن داها ساخلاماق اولماز ائلده سنی ، چیخ گئد .

تپه گوز : بو ایشله اوغوز ائلینه زاوال گتیردین اوروز کیشی .

                                                                   تپه گوز گئدیر .

                                                                   پری گلیر تپه گوز ایله دانیشیر .

پری : اوغول بو اوزوک بارماقیندا اولسون ، ایبلیسدن قالیب بیزلره ، داها سنه اوخ باتماز ، بدنییینده قیلینج کسمز ، سن قال بو ائللری جانا گتیر .

تپه گوز : بیر گون قاییدارام اوغوز ائلینی بو توپراقلاردان قاوالارام ، ایندی یوللار منیمدیر ، کسرم پیچرم آسارام یییرم .

                                                                   تپه گوز آداملاری یوللاردا توتوب یئییر .

                                                                   قوشون گئدیر تپه گوزون اوستونه ، هئچ نه اونا اثر ائیلمیر ، قوشونو

                                                                              داغیلدیر .

آشیق : اوغوز یئتدی سیرا قوشون چکدی تپه گوزه باتا بیلمدی ، دده قورقود آتام گلدی اونلا دانیشدی سوز وئردی اونا کسیم وئریله ، دانیشیلدی

         گونده ایکی آدام بئش یوز قویون وئریله تپه گوز یئسین ، بویله اولدو ، دورد اوغولو اولان بیرین وئردی اوچو قالدی ، اوچ اوشاقی اولان بیرین

         وئردی ایکیسی قالدی ، ایکیسی اولان بیرین وئردی بیری قالدی ، سیرا دوندو یئتیشدی باساتا ، باسات اوشاقلیقدان تپه گوز ایله بویوموشدو ،

         اونلا دویوشوب گولشمیشدی ، اوندان قورخوسو یوخویدو ، باسات اوغوزخاندان ایذن آلدی گئده تپه گوزله دویوشه ، قارا گونه دوشموش

         خالقی قورتارا کوتو تپه گوزون الیندن ، قاریشدی داوارلارا گئتدی اونلا ووروشا .

                                                                   تپه گوز داوارلاری توتوب یئییر .

                                                                   باسات داوارلارین دریسیندن پالتار گئییب ، سورودن چیخیر ، تپه گوزلیه

                                                                   توتاشیر ، بوغوشور ، ووروشور و دویوشور ، اوخلاری تپه گوزه اثر

                                                                              ائیلمیر ، تپه گوز باساتا زور گلیر ، باسات باخیر گورور اونون بارماقیندا

                                                                              بیر قاشلی اوزوک وار .

باسات : تپه گوز بو اوزوک ندیر ؟

تپه گوز : بو اولماسایدی اوغوزلولارین اوخلاری جانیمی سوکموشدو ، آنام پری وئریب جانیما هئچ نه اثر ائدمسین ، سنین اوخون داغی سوکردی

            آمما گوردون اثری اولمادی منده .

باسات : قاشی قارالیب ، وئر سورتوم داشا پاریللاسین .

تپه گوز : نه اوچون ؟ هانسی داشا ؟

باسات : گیزلتمیشم ، آنایین یادیندان چیخیب دئسین سنه اوزوکون قاشی قارالسا ایش وئرمز داها .

تپه گوز : سن بونو هارادان بیلیرسن ؟

باسات : دده قورقود اویردیب منه بونلاری .

تپه گوز : سوزون دوز اولماسا پیشیرممیشدن قاباق ییجاغام سنی .    

باسات : وئر منه گوروم .

تپه گوز : یالان دئسن ؟

باسات : زورون مندن آرتیق ، وور اولدور اوندا .

                                                                   تپه گوز اوزوکون وئریر باساتا .

آشیق : باسات اوزوکسوز تپه گوزو اوخلا وورور اولدورور آمما تپه گوزون اوشاقلاری قالیر ، اونلارا اوروز تپه گوزو بسلدیغینه گوره اوروس دئییرلر .    3

یهود : یوخ بونلاری قویمارام خالق اوخویا ، من اوزوم بیلیرم نلر یازدیرام ، بنگار کاتب ، سونرالاردان دئگینن آشیق .         

آشیق : بیزیم ائلین یئتدی مین ایلدن آرتیق تاریخی کئچمیشی وار ، بو توپراقلار چوخلو ایشلر هونرلر گوروبلر بو ائلدن ، تزه سوز دئییل بو ، نئچه

          مین ایللیک ائلین سوزو  ناغیلی چوخ اولار ، ائشیددیگین آتام دده قورقوددان بیزه یئتیشمیش ایدی ، آز قالسادا ناغیللاری آنجاق بیر

          سیراسی قالیبدیر ،  ایندی قولاق آس بونا ،                                                 

          هوجوم ! هوجوم ! / ارنلرین نعره سینه / یئر تیتره دی ، گؤی گورلادی / اوجا داغلار دوعا ائدیپ / ارنلری اوغورلادی ! / دوشمن قاچیر ،

          بیزیمکیلر تعقیب ائدیر !

یهود : بنگار کاتب .

                                                                   عباس میرزا ایله سیسیانفون قوشونو دویوشور .

                                                                   سیسیانوفون قوشونو دالا چکیلیر .             

عباس میرزا : سون گونودور دوشمنین ، هارای قوشونوم هارای ، گئدین داللاریجاق ، بو اولکه هر کوتونون یئری دئییل .

سیسیانوف : قوشونو چکین ابراهیم بیگین قالاسینا ساری ، او عباس میرزا ایله بیر اولوب بیزله دویوشه گیرمدی ، اولا بیلر اونلا دوشمانچالیق

                باشلاییب .

                                                                   ابراهیم بیگ دوربین ایله اوزاقلارا باخیر .                                                                

ابراهیم بیگ : اوروسلو سیسیانوف گلیر .

                                                                   سیسیانوفون قوشونو یئتیریب قالانین دیبینه .

سیسیانوف : ابراهیم بیگ عسکرلیق شرفیم سنین الینده ...

ابراهیم بیگ : قارشیندا دوران قوشون کیمین ایدی ؟

سیسیانوف : بیلیرسن ، عباس میرزانین .

ابراهیم بیگ : به نه اولدو ؟

سیسیانوف : گلیر دالیمجاق .

ابراهیم بیگ : گورورم عباس میرزا پیس گونه سالیب بیله یین ؟

سیسیانوف : ابراهیم بیگ بیزی بو معرکدن قورتارسان قولون اولارام .

ابراهیم بیگ : اوروس قوشونو بویله چوخ اولا اولا نئجه قاچار موحاریبه دن ؟

سیسیانوف : ایندی بو سوزلرین یئری دئییل ، آچ قالانین قاپیسین اول آقام .

ابراهیم بیگ : سوز وئر ...

سیسیانوف : قوشونوم داغیلیر ، نه ایسته ییرسن ؟

ابراهیم بیگ : قاجار حکومتی تورک خالقیندان گون به گون اوزاقلاشیر ، اونلار افغاندان گلنلری دولدوروبلار دربارلارینا ، بو اولکه نین خانی اولماق

                  اوچون قوشونوم اولا گرک ، بیلیرم اونلارلا ساواشمالییام بیرگون ، سوز وئر قوشونوما دویوش گونو یاردیمچی ییغاسان ، اوردولاریمی

                  دولدوراسان ...

سیسیانوف : اوروسلاری ائرمنی لری گتیریب سنه قول ائیلرم ، سوز وئریرم .

ابراهیم بیگ : نئچه نفر ؟

سیسیانوف : بو اولکه نین توتانی قدر .

ابراهیم بیگ : آچین قاپیلاری .

                                                                   سیسیانوفون قوشونو گیریر قالانین ایچینه .

                                                                   عباس میرزا یئتیریر قالانین دیبینه .

عباس میرزا : دایانین ، سیسیانوفون قوشونو چکیلدی ابراهیم بیگین قالاسینا ، گرک ابراهیم بیگ ایله دانیشام ، آهای ابراهیم بیگ .

ابراهیم بیگ : ائشیدیرم عباس میرزا .

عباس میرزا : بیلیرسن کیمه پناه وئردین قالاندا ؟

ابراهیم بیگ : بیلیرم ، اوروس قوشونون باشچیسی سیسیانوفا .

عباس میرزا : بونودا بیلیرسن منیم الیمدن قاچیبدیر ؟

ابراهیم بیگ : ایندی منیم قوناقیمدی .                                                                                                                                   4

عباس میرزا : نادرشاه اولندن سونرا آتان قاراباغلی پناه علی خان جوانشیر شوشادا خانلیق قوردو ، ایسته ییردی بویوک ایری آنادان آیریلدا بو

                 اولکه نی ، اوخو داشا دیدی ، ایندی سن بو اولکه ده ایسته ییرسن آتایین یولونا داوام ائدسن ؟

ابراهیم بیگ : بویوک ایری آنا یئتدی مین ایلدن سونرا تورک خالقین الیندن چیخمادادیر عباس میرزا ، آقالیق گئدیر قارانلیق گلیر ، آق تورکلرین

                  یئرینده قارا هندولار اوتوروبلار ایندی ، افغانلیلاری هر یئره دولدوروبسوز ...

عباس میرزا : افغانلی نه قدرده چوخالسا بیزه آقا اولا بیلمز ...

ابراهیم بیگ : ایری آنا توپراقلاریندا غلبه ماهنیسی اوخورلار افغانلیلار ، ائشیدمیرسن ؟

عباس میرزا : ایندی آیری سوزون یئریدیر ...

ابراهیم بیگ : دئییبلر بوستانچی قولاقی آغیر ائشیدر ...

عباس میرزا : سوزومون دالیسینا قولاق وئر ، بوگون اولمویان ایش گوردوم سندن ، سن اوروسلاری دولدوردون قالایان ، اوزون بیلیرسن نه ایش

                 گوروبسن ؟

ابراهیم بیگ : سن دئگینن بیلیمدا ...

عباس میرزا : اوز سوزویون دئملییم ، اونلارا مئیدان وئرسن صاباح آقا اولاجاقلار سنه ...

ابراهیم بیگ : دئگینن قول ، منه سوز وئیب .

عباس میرزا : اولان ایش دئییل بو ، اوروس سوزو اوسته دورماز الی قاباق اولسا .

ابراهیم بیگ : یوخ عباس میرزا اولاندیر ، سوز آلمیشام اوروسلار ائرمنیلریده قوشا قوشونوما قارشی دورام سیزله .

عباس میرزا : ابراهیم بیگ خانلیق هئچ بو سئودا بیگلیغیینده آلار سندن .

ابراهیم بیگ : سوز وئریرم سن شاه اولاندان قاباق من یوخاری یئرلری آلاجاقام .

عباس میرزا : بیج گونلره بویلو گورورم دونیایین .

ابراهیم بیگ : نه اولسادا بیلیرم افغانلیلارا قول اولماقدان یاخچی اولاجاق گونلریم .

عباس میرزا : گوجسوزلوغویون بونلارین گوجویله دولدورما ، بویله قاباقا گئدسن سایسیز حئسابسیز فاجیعه لر باش وئرجکدیر ، ال چک بو ایشلردن ،

                  قالانین قاپیلارین آچ گلیم ایچریده دانیشاق .

ابراهیم بیگ : قوناقی تسلیم ائدن دئییلم ، گئد .

عباس میرزا : بویله قوناق ائویین صاحابلانار .

ابراهیم بیگ : گلجکدن کیمسه نین خبری یوخ ، قالساق گورریک سنین الیندن گئدیر ائوین یوخسا منیم .

عباس میرزا : نه اولار ، آچسان قاپینی اوتوراریک سنینده سوزلریین قولاق آساریک .

ابراهیم بیگ : یوخ گئد آمما بونو بیل منیم سوزلریم اونودولمامالیدیر .

                                                                   عباس میرزا اوزاقلاشیر .

آشیق : سیسیانوف قاف آسا گیرندن سونرا ابراهیم خلیل خان ایسته ییردی اونلا بیرلشه و گوج آلیب ایری آنایا شاهلیق ائده ، سیسیانوف بیر پیس

          تولکویدو ، او باشلادی ائرمنیلرین قیچین آس اربایجانین قاراباغینا آچماقا ، ابراهیم خلیل خان بیرگون اوزونه گلدی کی هر نه الدن

          چیخمیشدی ، سیسیانوف اوز ایشین گورموشدو ، ظالیم فلک هئی ، بیر زامان گلدی او و اوزو ایله گتیردیغی ائرمنیلر قاراباغ منطقه سینه

          صاحابلاندیلار .

یهود : بنگار کاتب ، دئییرم سیسیانوفدا یاددا قالمالی آددیر .

                                                                   ابراهیم بیگ زینجیره چکیلیبدیر .

ابراهیم بیگ : هان کوتو اوروس گولورسن ، دئییبلر گئدر بو گوزللیک سنده قالماز ...

سیسیانوف : سنین کیمی آخماقلارا گولم گرک ، گولملی دئییلسن ؟

ابراهیم بیگ : اللریمی آچ بیره بیر اولاندا گورک کیم کیمه گولجک .

سیسیانوف : اللرین آچیق اولاندا عباس میرزا کیمین آدامین اللریندن چکدین اونلاری ، هوم ایندی قیزاریلمیش دمیر گرکدیر بو اللره آچیق اولماق

                یوخ .

                                                                   ابراهیم بیگی ایشکنجه ائدیرلر .

ابراهیم بیگ : نئیله ییرسن ائیله ، گوزومده یاش دیلیمده آخ گورسن سن اوغورلوسان .

سیسیانوف : بلکه م اود آخ گتیرمیه دیلیین آمما چوخ یوللار باجاریرام هله .

                                                                   ابراهیم بیگین آداملارین گتیریب گوزونون قاباقیندا بیر به بیر        5

                                                                                    اولدورورلر .

ابراهیم بیگ : تورک اوولادین بویله دیزی اوسته اوتورتماق اولماز .

سیسیانوف : سای کیشی ، بیر ، ایکی ، اوچ ...

ابراهیم بیگ : عومور بویودور ساییرسیز بودا اوستونده .

سیسیانوف : اون بئش ...

ابراهیم بیگ : چتیندیر بو آن گوزلرین آچیق اولا اللرین باغلی ، آچین اللریمی ، آچین ، ظولوم عرشه دایاندی ، الیم باغلی گوزوم آچیق ، هله باخیرام

                  بویله ظالیم یاشاما .

سیسیانوف : اوتوز ایله اوتوز بیری سایمالیام ، ابراهیم بیگ اورگین داشداندا اولسا قیزینلا آروادین اولنده سیناجاقدیر امینم .

ابراهیم بیگ : گئدیرسیز سون ائوییزه ، موبارک اولسون ، گوزلری ییز یولدا اولسون ، گلرم منده تئزلیکله .

سیسیانوف : سینمادین ، کوتو آدام دئییرسن بلکه م باشین اوجا قالسا نه اولاجاق ؟

ابراهیم بیگ : هاممی اولدو بیر قالدیم من بیرده ............

سیسیانوف : قالانی وار ؟

ابراهیم بیگ : اولدور قورتار منیده جعفرقولوخانیدا ، قالماسین بیزدن اثر ...

سیسیانوف : جعفرقولوخان ؟!

ابراهیم بیگ : نوه م ...

سیسیانوف : او سنی چوغوللادی بیزه ، دئدی ایسته ییرسن ایری آنایا سوز وئرسن ، بیزله بیر اولماقدان پئشمان اولوبسان ، دئدی عباس میرزا ایله

                بیر اولماق نظرین وار .

                                                                   ابراهیم بیگ دیزلری اوسته دوشور یئره و آغلاییر .

ابراهیم بیگ : آغاجی اوز ایچیندن قورد یئمسه ییخلماز ، آغریلار دولور جانیما ، سن ناحاق قان ائیله دین ، گؤر نئجه جانیمی ویران ائیله دین ، نئجه

                 قییدین اوغول ؟ منی ییخا بیلمزیدی اوروس ، سن ییخدین سن ، جانیم بیر گونش کیمی ایچیمین دوغوسوندان چیخیر ایندی ،

                 یاشیل یایلاقلاردا یاشیل باغلاردا اوچور جانیم ، الوان غونچالاری گورورم آمما باخ گولوم غونچاسیندا یاندی ، بولبوللر افغان ائیله دی ،

                 باخ ایندی بزم ایچینده من فغانا گلمیشم ، هر یئره باخدیم غفلتلردن اویانمادی قارا باختیم ، یاشام ایندی منه قارا گلدی ، یاشاییرام

                 زحمت ایله ، چتینلیکله ، ذیللت ایله ، داها گئدمک اوچون قیچیم یوخ ، ییخدین سن منی ، منه قنیم اولدو یوللار ، پریشان اولوبدور

                 جانیم ، کسیلدی داها ایختییاریم ، سارالیب سووولوب گوللریم ، ایچیم ، اونودا اولدور گورمسین گوزوم .

سیسیانوف : یوخ ، او اولملی دئییل .

ابراهیم بیگ : بیلیرم حتمن اونا سوز وئریبسن منیم یئریمده قالا .

سیسیانوف : سوز وئرمیشدیم ، آمما ، بیزیم اوزوموز اوچون قانونلاریمیز وار ، او اوز باباسی ابراهیم خلیل خانا خیانت ائیلدی نئجه بیزه ائیلمسین ؟

ابراهیم بیگ : نه اولدورورسن نه تاختا میندیریرسن ، بو نئجه قانون ؟

سیسیانوف : اونو سیبری یه یوللامالییام ...

ابراهیم بیگ : بورالار کیمه قالار ایندی ؟

سیسیانوف : سنه سوز وئرمیشم ، اوستونده وارام ، ائرمنیلرله دولدوراجاغام بورالاری .

ابراهیم بیگ : عباس میرزا ایله آس اربایجانین ایری آنانین تورک ارنلری قویماز بویله اولسون ...

سیسیانوف : ایری آنانین تورکو آزالا گرک ، آراس چاییندان اوسته بیزیم اولاجاق ، عباس میرزادا بونا بیر ایش گوره بیلمز داها ، انگلیس ایله روس

                بوندا سوزبیرلشیبلر ، گور نه زامان سوز وئردیم سنه .

ابراهیم بیگ : کوتو دونیا سنین اعتیبارین یوخ ایمیش ! فلک ائتدین تاجی تاختیمی تاراج ، بیر سویله گوروم خانیمانی نئیله دین ؟ ویران قویدون

                  قاراباغی ، اولوم اولسون سنه فلک ! ایندی هانسی بولبول اوخویار قاراباغ شیکسته سینی ؟

                                                                   آشیق قاراباغ شیکسته سی اوخویور .

آشیق : ابراهیم بیگ اولدو گئتدی سون ائوینه ، اونون عباس میرزا ایله دویوشو بو اولکه یه چوخا باخدی ، زاوال گتیردی باشینا .

یهود : بنگار کاتب ، قاراباغ شیکسته سینی یاخچی اوخودون آمما .

آشیق : ایندی اورالاردا کیم اوخویار بیزیم هاوالاری ؟

یهود : اوخویان واریمیش بوندان قاباق ؟

آشیق : چوخلاری .                                                                                                                                                           6

یهود : سای .

آشیق : یاشاسین یوردومون تورک آشیق لاری ، تورکی شاعیرلری ، تورک اوخوینلاری ، شعردن موسیقیدن سوز آچیلاندا جوشغون سئل تک دالغا

          ووروب داشارام ، جوشارام ، آخارام سولار کیمی ، چایلار کیمی ، سیزه دئملییم قاراباغ موسیقی سیندن ، شعریندن ، گوزل شاعیریندن ،

          موسیقی ساحصینده قاراباغ شیکسته سیندن دئملی یم ، بیرده قاراباغلی شاعرلردن آشیقلاردان شعر و موسیقی ساحصینده اوخویوب ایش

          گوسترنلردن سوز آچماق گرکدیر منه ، آدلارین دئسم کاغیذلار توتماز ، ملاپناه واقف ، میرمحسن نواب ، قره‌باغلی صفی قلیخان واله  ،

          خورشید بانو ناتوان ، آشیق پری ، کربلایی صفی محمد اوغلو ، آشیق حسین جعفر اوغلو بوزآلقانلی ، آشیق میرزا ، آشیق شمشیر قربان اوغلو

          ، بویوک آشیق صادق جان آدلانان صادق اسد اوغلو ، قره‏باغلی علی عسکر ، خراط قلی ، حاجی حوسو نفتعلی اوغلو ، مشهد جمیل

          امیراصلان اوغلو ، محمد مشهدی خلیل اوغلو ، حسین اوغلو کربلایی لطیف ، مشهد عیسی ، جبارقاریاغدی اوغلو ، حمید امامقلی اوغلو ،

          اسلام عبدل اوغلو ، صمد اوغلو آدی‏گوزلوف ، خان شوشینسکی آدلانان اسفندریار اصلان اوغلو جوانشیروف ، اشرف جلال اوغلو عباسوف ،

          ثریا صدرالدین قیزی قاجار ، سلیمان ایوب اوغلو علی عسکروف ، ابوالفتح اسد اوغلو علیف ، فکرت مشهدی جمیل اوغلو امیروف ، ذاکر جواد

          اوغلو باقروف ، خانلار محمد اوغلو حقوردیف ، سلطان اسماعیل اوغلو حاجی بیگوف ، عاشیق بستی ، افراسیاب بدل بیگ اوغلو بدل بیگوف ،

          بولبول آدلا آدلانان مرتضی مشهدی رضا اوغلو محمدوف و بویوک اوزئییر عبدالحسین اوغلو حاجی بیگوف ایله قارداشی ذوالفقار ، یاددان

           چیخانی چوخ ، روحلاری باغیشلاسین گلمسه آدلاری دیلیمه ، علی آقا واحید دئییر ،

          یاشاسین قیرمیزی شهرتلی سووت قانونی / بو سخاوت نئچه مین حاتم دورانه دیر / قیلدی هر یئرده بنا موسیقی مکتبلرینی / نغمه نین

          فایده سی ایندی هر انسانه دیر / خلقیمیز موسیقی علمین اوخویور مینلرجه / اؤلکه میز چون بو شرف مهر درخشانه دیر / موسیقیله منی

          دفن ائیله سلر واحد اگر / قبریمین تورپاغی مین روضه رضوانه دیر .

یهود : کئچن کئچیب گئدیب ، بوگون سیزین دئییل آمما قاراباغ ، بنگار کاتب .

آشیق : یاشامین ایلک گونونده بیزیم اولدو ، اولماسادا بوگون بیزیم ، یاشامین سون گونونه قدر بو توپراقلار بیزیمدیر .

                                                                   یهود ایله یازار چیخیر ائشیه .

                                                                   خوجالیدان باش گؤتوروپ قاچان اینسانلار یورقون دوشوب اوتورورلار .

آنا : بالا وای / بال یئمه دیم ، بالا وای / چؤپ ییغدیم یووا قوردوم / اوچورتمادیم بالا ، وای !

آشیق : وئرن سن / آلان سنسن ، وئرن سن / گاه ائولر بزه دیرسن / گاه ائدیرسن ویران سن !

اوشاق قیز : من گئتدیم ، آنام قالدی / اودوما یانان قالدی / نه دونیادا گون گؤردوم / نه بیر نیشانام قالدی !

آشیق : دوزولو یاتاقلاری / جئهیز دولو بوخچاسی / قییمتلی البیسه سی / ترک ائتدی ، بیزده قالدی !

آنا : باغچادا باریم قالدی / هئیوایلا ناریم قالدی/ ائی ظالیم ، غدار فلک / من سنه نئیله میشدیم / بئشیکده کؤرپه بالام / یاتاقدا یاریم قالدی !

آشیق : دوه لر دوزده قالدی / یوکو تبریزده قالدی / بالام باش آلدی گئتدی / بالاسی بیزده قالدی !

گلین : قیزیل گول هشم اولدو / درمدیم هشم اولدو / یوردومدان آیریلالی / آغلاماق پئشم اولدو !

آشیق : گئدیرم ، اؤلکه ، سندن / قورخوم یوخ یول کسندن / گل بیر ده گؤروشه لیم / آیریلدیم بلکه سندن !

آنا : یات ، بالا ، گؤزونو یومماغی اؤیرن / بوشو دولو کیمی اممگی اؤیرن / دونیا سود گؤلودو ، گؤرونمور گؤزه / یاتیپ سود گؤلونده چیممگی اؤیرن !

آشیق : یات ، بالا ، بوش یئره اؤزونو یورما / آغلاما بوش یئره ، سودوموز آزدی / بوشلوغو بو بویدا باشا دوشمه سن / باشین دا بو بویدا هئچ

           آغریمازدی !

آنا : هئچ سنین عاغلینی کسدیرمک اولمور / هئچ سنه سییاست یئریتمک اولمور / بیزی بوش عؤمورنن یاشاتماق اولور / سنی بوش دؤشونن

      کیریتمک اولمور !

آشیق : به اونون اوز آناسی یوخ سود امدیره اونا ؟

آنا : ناموسونو قوروماق اوچون اؤزونو قایادان آتدی !

آشیق : بویله احوالا هئچ کیمسه بیر ایش گورمویجکدیر ؟

هاممی : دوشمن یامان آمانسیزدیر !

آنا : نئیله مه لی ؟

آشیق : دیشیمیزله داش قیرمالی !

هاممی : هانی بیزیم او گوجوموز ؟

آشیق : اوندا آتا بابالارین شرفینی دوشمنه می تاپشیرمالی ؟

هاممی : یوخ ، یوخ ، اولوم بوندان یاخچی ...                                                                                                                             7

آشیق : آتا بابالاریمیز بویله گونلرده ، یوردلاریندان ال اوزمویوبلر ، عومور بویو بو اولوب سوزلری ،

          عزیزیم ، سؤزه قالدی / بیر شیرین سؤزه قالدی / یاد قووولدو داغلاردان / یورد یئنه بیزه قالدی !

هاممی : سوزلرین دوز ، آتا آنالاریمیز بویله روزیگار کئچیردیبلر ، بیز نئیلملییک ؟

آشیق :  ایندیده بیزیم سیرادیر ، بیزده گرک یئنیدن ال اله وئرک ، بو توپراقلاری تانری بیز اوچون یارادیب ، ائرمنیلر بیزیم ابدی دوشمنلریمیز

          اولماسادا ایندی بیزه کوتو دوشمندیرلر ، بوگون قاچماق بیزه گرک دئییل ، ائرمنلیلرله ساواشماق ایسه موقدس وظیفه میزدیر !

هاممی : بویله دیر ، بویله دیر ...

آشیق : بو پیس حالدان قورتولماساق نه سونگولنن کؤرپه لرین ، نه ناموسونا تجاووز ائدیلمیش آنا باجیلاریمیزین ، نه ده اوغروموزدا جانلارینی قوربان

          وئرن شهیدلرین روحلاری بیزی باغیشلاماز ، دوشمنلرله ساواشا وارمیسینیز ؟

هاممی : ساوالاندا تؤکولن داشلاری دیندیر دانیشارلار / سالسا آشیق نفسین کوللارا آلیشارلار / ده ده قود سازی چالسا / دلی دومرول باش اوجالدار /

           بلی البته کی یولداش باشینی یولداش اوجالدار / سسله آشیق سازی چالسین / سسیمیز بیرده اوجالسین / قوی وئره ک سس سسه با هم

           اوخویاق بیرده کوراوغلو دلیسیندن / هجرین قوچ نبی سیندن / اوکی ظالیملری مظلولارین اوستونده ازردی / او کی آسلان کیمی داغلاردا

           یاتیب باغدا گزردی / اوخو عاشق اوخو / گوچ آلاق قوی دلی لردن / باج آلاق اجنبی لردن .  

آشیق : ایندی چاغیرمالییک کوراوغلونو ...

هاممی : کوراوغلو .

آشیق : ایندی هر کیمسه کوراوغلو اولمالیدیر .

هاممی : کوراوغلو .

                                                                              زوری ایله ائرمنیلر بیر تابوتی گتیریرلر .

زوری : من ائرمنستانلی زوری بالایانام ، شاعیرم ، یازارام ، بابالاریمیز کیمی روحوموزو گویلره اوچورتماق اوچون تورکلری دارماداغین ائتدیک ، ایندی

          سیزدن بیر اولو گتیرمیشیک گوسترک نئجه داغیلدا بیلریک ، باخین و عیبرت آلین ، بو توپراقلار بیزیمدیر .

                                                                              قاراباغ اهالیسی شهیدین تابوتون دوره لییب کوراوغلونو چاغیریرلار .

هاممی : گوراوغلو ، گوراوغلو ، گوراوغلو .

                                                                              شهید تابوتدان چیخیر ،

                                                                              اونو یاندیریب و بدنین داغیلدیبلار .

                                                                                   پایان .

                                                                                92.08.15

                                                   آس اولدوز . آس اربایجان . ایری آنا .

                                                                                                                                                                                  8

متن نمایشنامه : رختکن ...

آدمها : سعدان ، مادینا ، دودولدو ، شاکیرا ، مشی ، آیی دانا ، پلی

، گزارشگر و سیاهی ها .

                                                                                     صحنه : رختکن تیم فوتبال برهوت .

                                                                                     1 . سعدان در گوشه ای از رختکن روی صندلی نشسته است .

                                                                                          چند نفر عکسهای مختلف ورزشی را به در و دیوار می چسبانند ،

                                                                                          همزمان پرستاران روی تختهای کوچک متحرک نوزادان تازه

                                                                                          متولد شده ای را وارد می کنند ، عکسهایشان را از روی تخت

                                                                                          برداشته و به آنهایی که عکسها را به دیوار می زنند می دهند .

                                                                                          بلندگوها پزشکان مختلفی را صدا می زنند ، همزمان صدای سوت

                                                                                          و کف و عربده و هورا از بلندگوها پخش می شود .

گزارشگر : در مقطع کنونی مملکت ما یک کشور در حال توسعه محسوب می شود ، آیا می دانستید در هر ساعت یکصد و شصت و چهار نوزاد در

              وطن ما چشم به جهان باز می کنند و حیات خود را آغاز می نمایند ؟ بعله ، راستی زندگی از نگاه یک تازه متولد شده ، کسی که با باز

             کردن چشمان خود اولین طلیعه های درخشان هستی را مشاهده می کند چه معنایی دارد ؟ آیا او می داند به کجا پای می نهد ؟ آیا

              انتخابی بری حضور یا عدم حضور خود دارد یا اجبارا باید متولد شود و زندگی آغاز کند ؟ یعنی اگر خود نخواهد می تواند از به دنیا آمدن

              منصرف شود ؟ آیا در آنسوی هستی این جهانی او دستهایی هست برای نشان دادن راهی که باید در زندگی خود برگزیند و یا اینکه او

              خود باید دست به کار شود و راهش را بیابد و برود و برسد ؟

سیاهی 1 : برم تو ؟

صدای بلندگو : آماده ای ؟

سیاهی 1 : صد در صد .

صدای بلندگو : و این هم بهترین بازیکن سال ، غرب بهش افتخار می کنه .

سیاهی 1 : من بهترینم ( سوت و کف و عربده و هورا ) .

سیاهی 2 : مصاحبه ؟ عزیز جان پاهای من تو زمین حرف می زنن ، این برای هفت پشتشون کافیه .

صدای بلندگو : این شما این هم پا طلائی سال ( سوت و کف و عربده و هورا ) .

سیاهی 3 : سانتر از طرفین برسه گل می زنم جفت جفت .

صدای بلندگو : به افتخار سر طلائی ( سوت و کف و عربده و هورا ) .

                                                                                          دودولدو کنار پلی جلوی دوربینها ایستاده و با ژستهای مختلف         

                                                                                          درحال سخرانیست .

دودولدو : من بهترینم ، این گفتن داره و منم می خوام همه بشنون ، دوست دارم هواداران عاشقان سینه چاک تماشاگران مربیان فوتبالیستهای

             بزرگ رقبا دشمنان دوستان آشنایان فامیل همسایه دوست دخترام معشوقه هام صیغه های موقتم دائمم حتی اونایی که الان نیستن و

             قراره بعدا بشن و حتی تر اونایی که دنیا نیومدن و قراره بیان ، بعله به افتخارشون سوت می زنیم ( سوت و کف و عربده و هورا ) ،

             به افتخار خودتون ( سوت و کف و عربده و هورا ) ،

             یکی ام به افتخار بنده ( سوت و کف و عربده و هورا ) ،

             بعله دوست داشتم همه ی اینا و حتی ساکنان کرات دیگر ، کهکشانیها ، ستاره ایها ، ستاره دارها ، بی ستاره ها ، سیاره ها و حتی ماه ها

             ماه ترها ماه ترین ها ، بعله به افتخارشون ( سوت و کف و عربده و هورا ) ،

             دوست داشتم همه و همه و همه بدونن من تکم ، یکی یکدونه ام ، بی همتام ، سرور اینوریام ، سرور اونوریام ( صدای هوادارانی که با

             صدای بلند شعار می دهند " دنیا یادت باشه دودولدو سرورته " ) ،

             قربونتون برم ، مرسی ، فدای شما ، عزیز منین ، نور چشممین ، آخ که دودولدو فدایتون بشه ، جانم ، به به ، وای که چه حالی می ده ، 1

             امیدوارم جبران کنم ، فدای دستاتون ، جانم ، آخ ، جان ، عشق منین ، قسمت باشه بیام خدمتتون جیگرا ، به به ، فدا ، آقایونم بعله ،

             مرسی ، زنده باشین ، دوستتون دارم ، برنامه من در خدمت شما بودنه ، باور کنید ، خواهید دید .

پلی : خب عزیزان شنیدین ، منم شنیدم ، می خوام بگم همه ی دنیا شنید ، حالا که شنیدین نوبت دیدنه ، من مطمئنم دودولدو می تونه نشونتون

        بده ، همه ی آنچه داره رو نشونتون بده ، بی کم و کاست ، دودولدو کسی نیست که نشون نده ، پنهان کنه یا کم فروشی کنه ، مطمئن باشین

        دودولدو نشنتون خواهد داد ، این را از من قبول کنید ، منی که ستاره ی دیروز شما بودم ، منی که مربی امروز دودولدوام ، حالا به افتخار

        این ابر فوتبالیست هورا می کشیم تا صدای فریادمان گوش فلک را کر کنه ، بگذارید صدایمان به گوش همه دنیا برسه ( سوت و کف و عربده

        و هورا ) ،

        همینه ، همینه ( سوت و کف و عربده و هورا ) ،

        باور کنین دارم حال می کنم ، مرسی ، حالا نوبت پرده برداری از دودولدوی تیم منه ، دنیا خواهد دید چه می کنیم ، این شما و این من و

        این هم دودولدوی بزرگ ( سوت و کف و عربده و هورا ) .

                                            دودولدو و پلی خارج می شوند .

سعدان : خوش به حالت ، رفت تو زمین ، پلی اصلا نگاهمم نکرد ، بی خیال ، نوبت منم می شه .

                                                                                          پرستاران روی تختهای کوچک متحرک نوزادان تازه متولد

                                                                                          شده ای را وارد می کنند ، عکسهایشان را از روی تخت

                                                                                          برداشته و به دیوار می زنند .

                                                                                          بلندگوها پزشکان مختلفی را صدا می زنند ، همزمان صدای سوت

                                                                                          و کف و عربده و هورا از بلندگوها پخش می شود .

سیاهی 4 : چی ؟ با هم ببینمشون ؟ توی تخت ؟ جفتشون رو می کشم .

صدای بلندگو : راهش ندین آقا .

سیاهی 4 : برای چی ؟

صدای بلندگو : آدمکش !

سیاهی 4 : سزای خیانتکار همینه ، نیست !؟

صدای بلندگو : زمونه فرق کرده آقا ، در ضمن اینجا غربه نه شرق یا جنوب ، کجایی بودی ؟

سیاهی 4 : باید بی خیال می شدم ؟! اونا اونجا رو تخت حال کنن و من ...

صدای بلندگو : آقا این حق نداره بره تو زمین ، بعدی .

سیاهی : من شکایت می کنم .

صدای بلندگو : هر غلطی دوست داری بکن ، گفتم بعدی .

سیاهی 5 : نه قربونت برم دعوا برای چی ؟ براشون آب پرتقال می برم حال کنن ، بیارم براتون ؟

صدای بلندگو : چی ؟

سیاهی 5 : آب پرتقال .

صدای بلندگو : شما شرقیا اخلاقای خاص خودتون را دارین ، چایی ؟

سیاهی 6 : حالا دیگه شرق و غرب مثل همن که ، چندشم می شه ببینم قند خیس شده توی قندون باشه ، قهوه با شکر لطفا ، ضمنا دوست خوبم

              من شرقی نیستم ، از همین دوروبرام .

صدای بلندگو : اینم چکتون .

سیاهی 6 : ای بابا ، اومده بودم گل روی تو عزیز رو ببینم ، با این حال مرسی .

صدای بلندگو : می گن خیلی از دست مستمندان می گیری ؟

سیاهی 6 : خب یه وظیفه ست جونم ، یک میلیاردم درآمد آدم نباشه طوری نمی شه که ، گفتی امشب با کدوم بازیکن هم اطاقی ام قشنگ من !  2  

صدای بلندگو : هر کی خودت دوست داشته باشی .

سیاهی 6 : فدات ، راستی ، یه بار باید مهمونم بشی ، قول می دم بهت خوش بگذره .

صدای بلندگو : مطمئنم .

سعدان : بالاخره یه روزی نوبت منم می شه .

                                                                                          مادینا در حالیکه اطراف را با شک و تردید نگاه می کند وارد

                                                                                          می شود .

                                                                                          سعدان متوجه مادینا شده و می رود پشت ستونی می ایستد .

مادینا : شلوغ داری دید می زنی ؟

سعدان : من باید از شما سوال کنم ، دنبال چی می گردین ؟

مادینا : نگهبانین ؟

سعدان : نخیر خانوم .

مادینا : آبدارچی ؟

سعدان : به قیافه م می آد ؟

مادینا : چی می دونم آقا ، من هنوز قیافه ی شما رو درست و حسابی نمی بینم ، اون پشت ...

سعدان : شورت ورزشی پامه ...

مادینا : باشه !

سعدان : می دونم مهم نیست ، من خودم ...

مادینا : پسرک خجالتی ...

سعدان : صمیمی نشین خانوم ، نگفتین اینجا چکار دارین ؟

مادینا : بد اخلاق ، خب ، راستش اومدم لباسام رو عوض کنم .

سعدان : ...

مادینا : لباسام ، اینا ، آهان ، خب تو کیفمه ، جا نمیشه ؟ دو قلم بیشتر نیست که ، بذار نشونت بدم ...

سعدان : نه ...

مادینا : لباس منه تو هول شدی ؟!

سعدان : اینجا ؟!!

مادینا : اشکالی داره ؟ تابلو لباس نکنین نمی بینم من ...

سعدان : من اینجا واییستادم ...

مادینا : اولا من از کجا باید می دونستم شما اینجایین ، فکر کردم یه جای خلوتی گیرم اومده ، دوما ...

سعدان : ببخشین خانوم اینجا رختکن تیم فوتبال برهوته ، خلوت کدومه !

مادینا : نه !!!

سعدان : بعله ...

مادینا : وای خدای من ، یه رختکن فوتبال ...

سعدان : منم سعدانم ، پدیده ی فصل .

مادینا : ...

سعدان : چرا اینریختی نگام می کنین ؟

مادینا : اذیتت می کنه ؟

سعدان : یه جوریه خب خوب نیست ...

مادینا : پس ملتفت شدی .

سعدان : تابلوئه ...

مادینا : خواستم بدونی اینقدرام از دنیای اطرافم پرت نیستم ...

سعدان : البته حق باشماست ، می دونین هنوز فرصت گیرم نیومده برم میدون تا چهره بشم .                                                                  3

مادینا : حواست باشه در هر حال ، با این همه ، قبول دارم ممکنه پدیده هم باشی ، یعنی ممکنه پدیده هم بشی ، یه روزی ...

سعدان : هستم .

مادینا : اونجا مشخص می شه .

سعدان : اینجام مشخصه .

مادینا : کو ؟

سعدان : یعنی خب ، هستم دیگه .

مادینا : فکر کردم منظورت چیز دیگه ای بود ...

سعدان : من مطمئنم فوتبالیست بزرگیم .

مادینا : این نظر خودته .

سعدان : نه ، همه مربیام می گن ، آیی دانا ، پلی ...

مادینا : مربیاتن ؟ خب بعله مربیات بزرگن ، این درست ، حرفشونم می تونه حجت باشه ، اینم درست ، اما همه ی ما می دونیم دنیای توپ گرد

           پیچیده تر از ایناست .

سعدان : شمام این چیزا رو می دونین ؟

مادینا : امروزه همه اینا رو می دونن .

سعدان : من از خودم مطمئنم .

مادینا : باریکلا تو .

سعدان : می تونم چند ساعت رو پایی بزنم ، پشت سر هم .

مادینا : چند ساعت !؟

سعدان : پس چی ...

مادینا : پشت سر هم ...

سعدان : بعله .

مادینا : خوبم می زنی نه ؟

سعدان : عالی .

مادینا : اینور ، اونور ، زیر ...

سعدان : کلا .

مادینا : ریتمش ؟

سعدان : سریع ، کند ، متوسط ، همه رقم .

مادینا : خوش به حال دوست دخترت .

سعدان : به اون چه ربطی داره !!!

مادینا : خب ، همه ربطش به اونه .

سعدان : من که نمی فهمم !

مادینا : متوجه شدم همچین هالو باشی ، یعنی حالیت نباشه .

سعدان : خب ، توضیح بدین .

مادینا : نمی شه .

سعدان : چرا آخه ؟

مادینا : دوست دخترت خودش باید توضیح می داد .

سعدان : من که دوست دختر ندارم .

مادینا : نه !!!!!!!!!؟؟؟؟؟

سعدان : خوشحال شدین ؟

مادینا : قیافه م نشون می ده ؟

سعدان : جیغی که کشیدین ...

مادینا : تو جیغ شناسم هستی مگه ؟

سعدان : همه می تونستن این رو تشخیص بدن .                                     4

مادینا : جدی ؟

سعدان : خب بعضی احساسات تابلوئه .

مادینا : باید مواظب رفتارم باشم .

سعدان : من زیاد اهمیت نمی دم .

مادینا : بهتر .

سعدان : لطفا یه کم اونورتر .

مادینا : یعنی ممکنه کسی بیاد ؟

سعدان : من خودم زیاد خوشم نمی آد .

مادینا : از نزدیک شدن من ؟

سعدان : جذابیتی برام نداره .

مادینا : همچین بدم نیستا .

سعدان : گفتم که ..........................................................

مادینا : بی ذوق .

سعدان : شما شوهرم دارین ؟

مادینا : کی گفته ؟

سعدان : کسی که نگفته ، خواستم بدونم .

مادینا : مهمه برات ؟ شوهر می خوام چکار ، دوست پسر دارم بیست سال کوچکتر از خودم ، ورزشکار ، با حال ، شونه ها این هوا ، پر انرژی ! کی

           گفته زن حتما باید مزدوج بشه ؟ آقا بالا سر می خوام چکارش کنم ؟ امر و نهی آقا رو گوش بدم مدام ؟ واه واه ، نخواستیم بابا ، یه عمر

           باید گرفتارش بشی ، آخرشم چی ؟ هیچی ، سر رو زمین گذاشتن همانا یه عمر رخت سیاه پوشیدن همان ! عزادار آقا می شی ، ول کن

           جانم ! وقتی مجردی تا دلت هوس مرد کنه می زنی بیرون و چی ؟ کلی مرد ، هر رنگی و هر جوری که دوست داشته باشی ، بلند قد و

           چارشونه ، بازوها پولاد ، بگو هرکول ، قیافه م عین خدای زیبایی یونان باستان ، چی بود اسمش ؟

سعدان : آدنیس ، آدین آس ، یه همچین چیزی ...

مادینا : بی خیال ، چه فرقی می کنه حالا ، وقتی همه جا پر شده از این خوشگل موشگلای تیتیش مامانی دیگه چه احتیاج به الهه زیبایی ، کافیه

           یه چشمک بزنی یارو وسط رقص می چرخه طرفت و چی ؟ تمام ، انگار دویست ساله باهاته .

سعدان : دنیای مطلوب شماست ؟

مادینا : نباشه ؟!

سعدان : چه ربطی به من داره ...

مادینا : خواستم نظرت رو بدونم فقط .

سعدان : نمی دونم شاید ازدواجم بد نباشه .

مادینا : خب ، البته اگه یه روزی یه جوری عاشق بشم شاید ...

سعدان : لطفا دورتر .

مادینا : هر چند همچین کسی هنوز از ننه ش متولد نشده دلم براش پرپر بزنه .

سعدان : مگه نگفتین دوست پسر دارین ؟

مادینا : اون برای ازدواج نیست ، مرد مورد نظر من از هر نظر باید کامل باشه ، تک .

سعدان : زیاد سخت می گیرین .

مادینا : بایدم سخت بگیرم ، من بهترین رقاص زمان خودمم ، خوشگلترین دختر .

سعدان : کسی این رو بهتون گفته ؟

مادینا : بیشتر از هزار نفر .

سعدان : آهان !!!

مادینا : کف کردی نه ؟!

سعدان : این همه ؟!

مادینا : حالا طرفدارام هیچی ، روزنامه نمی خونی ؟

سعدان : کف کنن با مطالبشون ...                                               5

مادینا : نباید از من بنویسن ؟

سعدان : پس گوشات به شنیدن و چشمات به دیدن تعریفا عادت کرده .

مادینا : آر، وقتی چیزی زیاد می شه عادتم باهاش همراه می شه .

سعدان : فکر نمی کردم یه زن بتونه این همه رو یه جا تحمل کنه ...

مادینا : تو منظورت ،،، بی شعور .

سعدان : خودتون گفتین من چکار کنم !

مادینا : من ، من ، من منظورم اینی که اومده تو کله ی احمق تو نبود .

سعدان : خب می دادین ...

مادینا : بی شعور ...

سعدان : منظورم توضیح بود .

مادینا : مگه مجبورم توضیح بدم ، اونم به تو ! اونم همچین چیزی رو .

سعدان : خب ندین ...

مادینا : بازم بیشعور .

سعدان : شما فحش دیگه ای بلد نیستین ؟

مادینا : الاغ ......................

سعدان : ممنونم .

مادینا : نبودی باید می فهمیدی بهترینم .

سعدان : چقدر نازکه .

مادینا : جورابام !؟

سعدان دلتون .

مادینا : عوضش تا دلت بخواد مال تو زمخته ...

سعدان : ...

مادینا : دلت ، زدی دلم رو شکوندی .

سعدان : نشستین ؟!!!

مادینا : نمی شه سر پا بود که همیشه ...

سعدان : کارتون ؟ زندگیتون ...

مادینا : فعلا وقت دارم .

سعدان : اینجا که نمی شه برا همیشه اتراق کرد .

مادینا : تا لباسام رو عوض نکنم از اینجا برو نیستم .

سعدان : دارن می آن .

مادینا : خب بیان .

سعدان : نه که همینجوری بهم میدون می دن !

مادینا : ربطش کجاست ؟

سعدان : خنگی شما کمتر از مال من نیست ...

مادینا : مال من رو با مال خودت مقایسه نکن .

سعدان : شایدم بدتر باشه .

مادینا : خیلی هم خوبه .

سعدان : خنگ نبودین متوجه می شدین ، اگه بیان ببینن من با یه زن خلوت کردم ...

مادینا : مگه کردین ؟

سعدان : ...

مادینا : خلوت ...

سعدان : کسی جز ما دو تا اینجاست ؟

مادینا : بهتر که نیست نه ؟                                                  6

سعدان : برین اون پشت ، برین می گم ، لامصب اومدن برو .

مادینا : می رم خب .

                                                                                          مادینا پنهان می شود .

                                                                                          پلی وارد می شود .

سعدان : فکر نمی کنین نوبت من شده باشه ؟

پلی : تو ؟

سعدان : خب گفتم شاید ...

پلی : وقتم رو نگیر ، این شد هزار بار .

                                                                                          پلی خارج می شود .

                                                                                          مادینا برمی گردد .

مادینا : خب بعضیا بلد نیستن با پدیده ها برخورد خوبی داشته باشن ، یعنی من فکر می کنم بهشون حسودیشون می شه ، مطمئنم خودشون رو

           تو خیالاتشون جای اونا می ذارن و ، و اونوقت متوجه می شن آی هوو چقدر تفاوت دارن ، وقتی می بینن پدیده ها خیلی از اونا برترن و

            اونا هر کاری کنن به گرد پای اینا نمی رسن دلشون پر می شه از حسادت و حسادت و حسادت ، باور کن .

سعدان : من نیازی به دلداری ندارم .

مادینا : اینا واقعیتن .

سعدان : شما لطف دارین .

مادینا : بیشتر از لطف ...

سعدان : ...

مادینا : ببین سعدان ، تو نیاز به یه تحول تو زندگیت داری ، من رو تو شناخت دارم ، اینجوری نگام نکن ، گوش کن ، من می دونستم تو یه فوتبال

          دوست حرفه ای هستی ، عاشق فوتبالی ، می آی تو رختکن تیمهای بزرگ و می خوای تو دنیای بازیکنای بزرگ سهیم بشی ، خودت رو به

          جای اونا می ذاری و می ری تو رویا ، من می دونم تا حالا موفق نبودی ، تو هیچ کاری موفقیت نداشتی ، می دونم یه ترسوی بزدلی ، گفتم

          گوش بده ، می دونم حتی نمی تونی فین خودت رو بالا بکشی ، یه عمر دویدی ، یه عمر حقت رو خوردن و تو عرضه نداشتی از خودت و از

          حقت دفاع کنی ، همیشه له شدی ، هر کی از راه رسیده زیرت گرفته ، خودت رو ، حقت رو ، شخصیتت رو ، آدمیتت رو ، تو شبیه مردایی

           اما اندازه یه زن هم رشادت و شجاعت تو وجودت نیست ، مثل دخترا زندگی کردی ، البته نه مثل اونا با لذت ، همیشه زیر بودی ، برای

          همینم دلت پر از عقده های رنگارنگه ، عقده های جورواجور ، سر باز کنن گهشون دنیا رو پر می کنه ، بوی تعفن وجودت پخش می شه تو

          همه ی هستی و با صد هزار شیشه عطر و ادوکلن خالص هم نمی شه از بین برد بوی گندت رو ، حتی اگه عطر همه ی گلهای عالم رو جمع

          کنن بوی عفونت عقده های تو همچنان به مشام خواهد رسید ، با این همه من مطمئنم می شه با تو هم زندگی کرد ، برای همینم اومدم

          کنارت باشم ، تا ابد .

سعدان : اینایی که گفتی من بودم ؟

مادینا : بی کم و کاست ...

سعدان : بالاتر ؟! پایینتر ؟!

مادینا : خجالت نمی کشیدم بیشتر می گفتم ...

سعدان : بگو .

مادینا : فقط یکی دیگه ، می دونم هیشکی حاضر نیست باهات بره زیر یه سقف و با تو زندگی کنه ...

سعدان : و تو حاضری این کار رو بکنی ؟ یعنی با این آدمی که تصویرش کردی زندگی کنی ؟

مادینا : اوهوم .

سعدان : تا ابد ؟

مادینا : سعدان من تا ابد .

سعدان : حتی اگه به این بدی که گفتی باشه ؟!

مادینا : اوهوم ...

سعدان : از این بدتر باشم چی ؟ مثلا به اینا اضافه کن ، اضافه کن ، آهان بی شعور ...

مادینا : مهم نیست ...

سعدان : بی شرف ...                                                           7

مادینا : درست می شی ...

سعدان : دزد ، معتاد ، دائم الخمر ، زنباره و ، و ، و مثلا قمارباز و جاسوس و ولگرد و پفیوز و قرمساق و ...

مادینا : ترکشون می کنی .

سعدان : آخه چرا ؟

مادینا : چی چرا ؟

سعدان : چرا می خوای زن همچین کسی بشی ؟

مادینا : اگه تو نبودی که نمی شدم ، من عاشق توام ....................................

سعدان : تو همین بیست دقیقه یک ساعت این اتفاق برات افتاده ؟

مادینا : کدوم اتفاق ؟

سعدان : عشق !

مادینا : آهان ، شاید زمانش کم بوده اما این اصلن مهم نیست ، عمقش مهمه ....................................................................

سعدان : برو ...

مادینا : چی ؟!

سعدان : گمشو ، بمونی یا تو کشته می شی یا من .....................

مادینا : کی اندازه من می تونه گذشت داشته باشه برات ؟ هیشکی تحملت نمی کنه ، فقط منم که ..................................

سعدان : آخرین حرفتم بزن نمونه تو دلت ...

مادینا : تو زندگیم همه چیز داشتم ، هر کسی رو می خواستم هوسش رو می کردم فرداش تو چنگم بود ، گفتم یه آکبندشم امتحان کنم ، همین ،

          فکر نکن تحفه ای .

سعدان : پتیاره ...

مادینا : بی لیاقت گه ...

سعدان : لیاقت ،،، کلمه خوبیه ، می دونی تو حاضری با همچین موجودی ، با اینی که داشتی تعریفش رو می کردی زندگی کنی ، من یک هزارم

            همچین جونوری رو نمی تونم تحمل کنم ،  با این حال از لیاقت دم می زنی ، جالبه نه ؟

مادینا : نمی فهمم منظورت چیه اما می دونم حقته وضعیتت بدتر از اینام باشه ، آشغال .

                                                                                          مادینا خارج می شود .

                                                                                     2 . سعدان در گوشه ای از رختکن روی صندلی نشسته است .

گزارشگر : آمار درستی از اینکه در هر ساعت چند نفر افسردگی پیدا می کنند در دست نیست ، این احساس آزاردهنده گاه آرام است و گاهی چنان

             تند و کوبنده که تمامی هستی یک انسان را دستخوش تغییر می کند ، با این همه نمی توان گفت در هر ساعت چند نفر افسردگی پیدا

             می کنند ، این که این احساس بعدا چه خواهد شد به جای خود ، آنچه من به دنبال گفتن آن هستم اینست که آدمها دائما در معرض

             ابتلا به افسردگی قرار دارند ، بعضیها می توانند با مدیریت درونی و بیرونی خود از مراحل مختلف زندگی و مرزهای مختلف احساسات

             موجود در حیاتشون به سلامت عبور کنند و خود را دست امواج خروشان دریای آفرینش ندهند و با سلامتی زندگی را به سر آورند اما

             بعضی دیگر هرگز خود را به ساحل آرام نخواهند رساند و غریق توفانهای سهمناک خواهند بود ، حال باید پرسید آیا دستی مسیری امنی

             را در گوشه ای از هستی نشان خواهد داد ؟

سیاهی 7 : مگه می تونه ظلم کنه ؟ من که نمردم .

صدای بلندگو : فعلا نیازی به این نیست .

سیاهی 7 : آخه چرا ؟

صدای بلندگو : بوی شعار می آد و ایده آلیسم به درد نخور .

سیاهی 8 : به من چه آخه ! گور بابای مردم ، هاع آزادی !

سیاهی 9 : مهمونیای مجلل ، دخترای خوشگل و تو دل برو ، ماشینهای مدل بالا ، ویلاهای کنار دریا ، جزایر شخصی ، دخترا می آن ؟              8

صدای بلندگو : تا حالا نشنیدم دخترا جز این کاری بکنن .

سیاهی 9 : اگه یکی پیدا بشه ؟

صدای بلندگو : من که خودم کشته مرده دیدن همچین موجود عجیب الخلقه ای ام .

سیاهی 10 : من عاشقم آقا ، همین .

صدای بلندگو : زیاد نرو تو بحرش ، از مسابقه می مونی .

سیاهی 10 : زیبایی مستم می کنه .

صدای بلندگو : زیبایی محضن لامصبا ، درست اما یادت باشه زیبایی زیاد مستت نکنه ، نایی برات نمونه تو زمین ولو می شی .

سیاهی 11 : دریبل و شوت و تکل و پشت بازو و ساق پا .

                                                   مشی همراه با آیی دانا وارد می شود .

                                                                                          مشی کنار آیی دانا جلوی دوربینها ایستاده و با ژستهای مختلف        

                                                                                          درحال سخرانیست .

مشی : نمی خوام بگم من بهترینم ، این گفتن نداره اما می خواهم همه بشنون ، دوست دارم هواداران عاشقان سینه چاک تماشاگران مربیان

          فوتبالیستهای بزرگ رقبا دشمنان دوستان آشنایان فامیل همسایه دوست دخترام معشوقه هام صیغه های موقتم دائمم حتی اونایی که الان

          نیستن و قراره بعدا بشن و حتی تر اونایی که دنیا نیومدن و قراره بیان ، بعله به افتخارشون سوت می زنیم ( سوت و کف و عربده و هورا ) ،

           به افتخار خودتون ( سوت و کف و عربده و هورا ) ،

           بازم به افتخار خودتون اگه دوست داشتین ، من که دنبال اینجور چیزا نیستم ( سوت و کف و عربده و هورا ) ،

           بعله دوست داشتم همه ی اینا و حتی ساکنان کرات دیگر ، کهکشانیها ، ستاره ایها ، ستاره دارها ، بی ستاره ها ، سیاره ها و حتی ماه ها

           ماه ترها ماه ترین ها ، بعله به افتخارشون ( سوت و کف و عربده و هورا ) ،

           دوست داشتم همه و همه و همه بدونن نمی خوام بگم من تکم ، یکی یکدونه ام ، بی همتام ، سرور اینوریام ، سرور اونوریام ( صدای

           هوادارانی که با صدای بلند شعار می دهند " دنیا یادت باشه مشی سرورته " ) همینه همینه همینه ، البته اینا گفتن نداره ، برنامه من در

           خدمت شما بودنه ، باور کنید ، در این راه اگر توفیق یافتم که زهی خوشبختی ، اگر نه که با داد و هوار کردن و حنجره دریدن ، مثل بعضیا

            ، بعله با حنجره جر دادن مثل بعضیا نمی شه محبوب دلها بود ، من دوست دارم متعلق به شماها باشم ولی نه به زور تبلیغات و رسانه ملی

           و بلندگو و شیپور ( سوت و کف و عربده و هورا ) ، قربان محبت شما برم من ، من خاک پای شماها هستم ، اصلا من زیر خاکی خاک شما

           هستم ، باور کنین .

آیی دانا : خب عزیزان شنیدین ، منم شنیدم ، می خوام بگم همه ی دنیا شنید ، حالا که شنیدین نوبت دیدنه ، من مطمئنم مشی به همه نشان

            خواهد داد تواضع بسی فراتر از خودنمائیه ، مشی مثل خیلیها نیست خودنما باشه ، اگه قرار بر نمودن باشه مشی ما فقط در میدان

            مسابقه ست که می نماید ( سوت و کف و عربده و هورا ) ، به سلامتی مشی هورا می کشیم و امیدواریم سالها بماند و بنماید آنچه می باید

            نمود ( سوت و کف و عربده و هورا ) ، اینک این شما و این هم پرده برداری از مشی بی نظیر ، دنیا خواهد دید چه می کنیم ، این شما و

            این من و این هم مشی کبیر .

                                                                                          مشی و آیی دانا خارج می شوند .

سعدان : خوش به حالت ، رفت تو زمین ، آیی دانا اصلا نگاهمم نکرد ، بی خیال ، نوبت منم می شه .

                                                                                          شاکیرا مرئی می شود

                                                                                          سعدان متوجه شاکیرا می شود .

شاکیرا : ترسیدی ؟

سعدان : گریم کردی برگشتی ؟

شاکیرا : برگشتم !؟

سعدان : این دفعه با اردنگی می اندازمت بیرون .                               9

شاکیرا : این دفعه ؟! من دفعه اولمه می آم اینجا .

سعدان : مسخره برو بیرون .

شاکیرا : مطمئنی من رو قبلا دیدی ؟

سعدان : عینکت رو بردار ...........................................................

شاکیرا : خیلی بد اخلاقی .

سعدان : چی می خوای ؟

شاکیرا : می تونم بشینم ؟

سعدان : عین قبلی باشی نه .

شاکیرا : نیستم .

سعدان : می شناسیش مگه ؟

شاکیرا : هر چند جای مناسبی نیست برا گپ و گفتگو اما خب تو هنوز اینجایی ...

سعدان : منظور ؟

شاکیرا : دوست داشتم تو دفترم می دیدمت .

سعدان : برای چه کاری ؟

شاکیرا : می رم سر اصل مطلب ، می دونم روحا خسته ای ، مادینا اذیتت کرده .

سعدان : در مورد اون باشه نمی خوام حرفی بشنوم ...

شاکیرا : در مورد توئه ، اون تموم شده .

سعدان : فقط سریع .

شاکیرا : می فهمم ، دقت داشته باشین منم استقبال می کنم ، منظورم سریع بودنه ،،، خب ، فکر می کنم حالا دیگه شما ملتفت شدین دوروبرتون

           چی می گذره ، شدین ؟

سعدان : به شما مربوطه ؟

شاکیرا : کم نه .

سعدان : وای بازم دارن می آن .

شاکیرا : خب بیان .

سعدان : نه که همینجوری بهم میدان می دن !

شاکیرا : تقصیر خودتون نیست ؟

سعدان : فعلا مهم اینه که شما دیده نشین .

شاکیرا : چرا ؟

سعدان : اگه بیان ببینن من با یه زن خلوت کردم ...

شاکیرا : خلوت ؟!

سعدان : کسی جز ما دو تا اینجاست ؟ برین اون پشت ...

شاکیرا : شاید من به چشمشون دیده نشم .

                                                                                          آیی دانا وارد می شود .

سعدان : فکر نمی کنین نوبت من شده باشه ؟

آیی دانا : تو ؟

سعدان : خب گفتم شاید ...

آیی دانا : وقتم رو نگیر ، این شد هزار بار .

                                                                                          آیی دانا خارج می شود .

سعدان : اون ندیدتون !!! شما کی هستین ؟!

شاکیرا : ببینین ، من یه جورایی وکالت دارم ...

سعدان : از طرف کی ؟ برای چه کاری ؟

شاکیرا : لطفا حرفم رو قطع نکنین آقا ، ، ، من وکیلم تا مذاکره ای با شما داشته باشم ، دنیای امروز دنیای تجارته ، هر کسی قیمتی داره و هر

           معامله ای ممکن ، گاهی آدما رو با یه جفت چشم رنگی می شه خرید و گاهی با بند سوتین ، بعضی آدما ، کسایی مثل شما دم به تله   10

           نمی دن ، بگذریم از اینکه ممکنه خودشون تله ای باشن تو یه زندگی معمولی ، آدما همیشه قابل تحمل نیستن ، می گفتم ، موقعیتهای

           عادی بحث دیگه ای دارن ، موقعیت ما ، و ، البته شما ، متفاوته ، تعجب نکنین ، شما در موقعیتی قرار دارین که از آن ماست ، یعنی خالق

           و بوجود آورنده شرایط دوروبر شما کسی است که من از طرفش وکالت دارم ، وکالتی برای انجام هر کاری ، خب ، گیجتون نمی کنم ، شما

          گرفتار مادینا نشدین ، چیزی که ما فکر می کردیم ممکنه رخ بده ، اطرافتان اتفاقات دیگه ای هم افتاد اما شما متوجه هیچ کدوم نشدین ،

           خب یک راه گفتگوی مستقیم می تونه باشه ، در دنیای ما راههای بسیاری هست ، گفتگوی مستقیم من با شما یکی از گزینه های مدیریت

           این سیستم بزرگه ، شما دوست دارین فوتبال بازی کنین ، در زندگیتون دوباره متولد بشین ، مشهور بشین ، این کارها هزینه هایی داره ،

           برای رسیدن به هدف باید هزینه کرد ، هزینه سیستم ما ، باشگاه ما سرسپردگی مطلقه ، وقتی قراره بازیکن ما بشی ، وقتی قراره از تمامی

           امکانات ما جهت رسیدن به اهداف خودت استفاده کنی باید خودت و تمامی وجودت از آن ما باشه ، این شعار ماست ، موفقیت تو را

           تضمین خواهیم کرد اگر تو تماما در اختیار ما باشی ، به نظر شما شعار خوبی نیست ؟

سعدان : سرسپردگی به مربی و ...

شاکیرا : کلا ، تمامی وجوه زندگی شما در اختیار باشگاه باید باشه .

سعدان : تا ؟

شاکیرا : ساختن دنیای دلخواه .

سعدان : یعنی تا این حد ...

شاکیرا : آدمهای مستقل قابل پیش بینی نیستن ، گاهی اعمالی ازشون سر می زنه که هزینه های زیادی می ذاره رو دست باشگاه ، جبرانش

           می تونه غیرممکن باشه ، وقتی آدمها با الگوی باشگاه به دنیای حرفه ای پا می گذارن همه چیز در اختیار ما قرار می گیره ، هزینه ها قابل

            کنترل می شه و اوضاع بر وفق مراد .

سعدان : من کجای دنیای شمام ؟

شاکیرا : متاسفانه بی توجهی شما فرصتهای زیادی رو ازتون گرفته ، اما هیچوقت برای شروع دیر نیست .

سعدان : نخوام ؟

شاکیرا : فکر نمی کنم بخواین آخرین فرصت زندگیتون رو همینجور مفت از دست بدین ................................................

سعدان : اینجا چه خبره ؟

شاکیرا : بی فایده ست ، تلاش شما فقط خسته تون می کنه ، بشینین ، تعلل جز هدر دادن وقت عایدی نداره ، بشینین ، من واقعا دلیل مقاومت

           شما رو متوجه نمی شم .

سعدان : با فوتبال به آفرینندگی انسان درونیم فکر می کردم ، به مبارزه برای رسیدن به قله های باروری ، عدالت ، برابری ، جوانمردی ، دوستی ،

            صلح ، شکوفایی ، شور و هیجان فوتبال سرمستم می کرد ، همدلی و همگامی تیمی ، پیروزی ، موفقیت ، سربلندی و بزرگی رو می جستم

             تو دنیای توپ گرد ، یعنی همه هیچ بودن ؟

شاکیرا : خیلیا با این نیت می اومدن و می آن ، خب دنیای شهرت و محبوبیت ، دنیای پول و ثروت هر آدمی رو عوض می کنه ، گاهی یه تعداد آدم

           سربراه و ایده آلیست می اومدن طرف فوتبال اما خب خروجی همین نبود ، مشکلات زیادی پدید اومد ، خیلی ، بهتر بود کنترلی صورت

           بگیره ، استقلال واژه ناجوری تشخیص داده شد .

سعدان : اما خیلیا هستن رفتار مستقلی دارن ؟

شاکیرا : هستن ، کم اما ، تعدادشون با انگشتای دستاتون برابری می کنه ، نهایتا ، چاره ای جز ساختن دنیای دلخواه ما نبود .

سعدان : چطور باور کنم ؟

شاکیرا : شما خوبین ، فراموش کنید مادینا چیا بهتون گفته ، ما دنبال آدمای با اصالتیم ، مال ما باشن بهتر از هدر رفتنشونه ، شما با کمک ما

           می تونید بزرگتر از آرزوهاتون بشین ، بزرگتر از تصورات خودتون ، این برای ما کاری نداره .

سعدان : به استعداد خودم ایمان داشتم ...

شاکیرا : ما بیشترش می کنیم ، هم ایمانتون رو هم ...

سعدان : شما حتی قادرین رو استعداد بازی آدمها کار کنین ؟!

شاکیرا : بیشتر ، ما قادریم استعداد خلق کنیم ، بازیها در کنترل ما هستند ، تماما .......................

سعدان : چه تصوراتی داشتم ، خیالات زیبا ، رویاهای قشنگ ...

شاکیرا : برآورده شدنشون دست خودتونه ...

سعدان : نه !

شاکیرا : چی نه ؟                                                          11

سعدان : دوست دارم تا آخرش برم ، راهم رو ادامه می دم ، مقاومت می کنم ، شروع می کنم به رسوا کردنتون ، دنیا باید بدونه چه خبر شده ...

شاکیرا : تلف کردن وقت نه در شان شماست نه در شان ما ، آخرین حرفم ، تا عصر وقت دارین تصمیم بگیرین ، این شماره تلفن منه ، بدرود ،

           راستی یادم رفت بگم شما تا فردا می تونین اینجا باشین .

                                                                                          چند نفر عکسهای مختلف ورزشی را از در و دیوار می کنند ،

                                                                                          همزمان پرستاران روی تختهای متحرک مردگان را وارد می کنند .

                                                                                          بلندگوها پزشکان مختلفی را صدا می زنند ، همزمان صدای سوت

                                                                                          و کف و عربده و هورا از بلندگوها پخش می شود .

گزارشگر : در کشور ما در هر ساعت چهل نفر چشم از جهان فرو می بندند ، چه آنکه خود دوست داشته باشند و چه آنکه نخواهند و هراس از مرگ

              سلولهای آنها را تک به تک فلج کرده باشد ، در هر صورت هرگز گریزی از مرگ نیست ، این تقدیر محتوم تمامی آدمیان است ، چه آنها

              که تا امروز آمده اند و رفته اند و چه آنها که امروزه روز هستند و روزی خواهند رفت و چه آنها که نیامده اند و خواهند آمد ، همه روزی

               باید بروند گرچه جاودانگی دلخواه آدمیست و آرزوی دیرینه اش ، آنچه می توان پرسید اینست آیا انسان به آن لحظه ی آخرین ، درست

               پیش از آنکه آخرین دم خود را فرو دهد می تواند به پشت سر خود بنگرد و بگوید راضی است یا خیر ؟ راضی از مرگ نه ، راضی از آنچه

               به پشت سر دارد ، رضایت از کرده های زندگی ، آنچه فرصت داشته انجام دهد و به سر آورد ؟ آیا در این نقطه ی پایانی از چگونگی و

              کیفیت زندگی خود و حتی کمیت آن رضایتی در دل دارد یا هنوز دنبال فرصتی است تا نکرده های بسیار خود را از سر بگیرد و آنگونه

              که دوست دارد به آخر برساند ؟ چرا که هر انسانی فقط و فقط یک بار فرصت دارد زندگی کند .

                                                                                   پایان .

                                                   آس اولدوز . آس اربایجان . ایری آنا .

                  12