دئرام : پارچالانمیش کوزه ...

دئرام : پارچالانمیش کوزه

آداملار : قارا ، ایلان ، خاتین ، اوبام بی ، قوللوقچولار و جاماهات       .

                                                                          1 . صحنه بیر یئکه مئیداندیر .

                                                                          قارا جاماهاتی ییغیب دوره سینه اونلارا کوزه دن ایلان چیخارتماق ایسته ییر .

قارا : کیم‌ اولا‌ بیلرم ؟ اینسانین بیر کیمسه اولماسینی بیلدیرمک چتین دئییل ، آنجاق دانیشسام بیلرسیز کیمم ، قوجالار تانیا گرک منی ، تانیشام ،

       دوغرولوقلار ، دوزلوکلر ، جسارتلر صاحابی قارا سئییدی کئچن اینسانلار باشاباش تانی ییرلار ، کئچمیش زامانلاردا بو اولکه لرده ایلان اوینادان

       قارا سئیید آدیلا تانیناردیم ، بورالاردان کوچدوم گئتدیم ، چین اولکه سینین خاقانی ایله یولداش اولدوقوم اوچون اورالاردا یاشاییردیم ،

       چوخداندیر گلممیشدیم سیزین یوردویوزا ، ایندی بورادایام ، سیز اوچون یاخچی توحفه لر گتیرمیشم ، نئچه مین بویالی ایلانلار ، ایندی

       ایسته ییرم بیریسین کوزه دن چیخاردام ائشی یه ، بو ایلانین زهریندن بیر دامجی یوز مین نفری اون ثانیه ده او دونیایا یوللویا بیلر ، بونا امینم

       ، آمما ، آمما اونو گورندن قاباق هر بیر نفر گرک بیر قارا پول آتا بو چاناغین ایچینه ، اوغلان گل بونو دولاندیر .      

                                                                          بیر ایگید چاناغی قارادان آلیر و دولاندیریر ، هئچ کیمسه پول وئرمیر .

بیری : اوچ گئد بابا ...

ایکیمجی : نه خوش خیالدی بو ...

اوچومجو : چاناغ دولوسو گورر ؟

بیری : ییغدیغییان شریکیخ ها یولداش ...

ایکیمجی : پول عوضینه اوپوش قبولدور ؟

اوچومجو : بیر دووره ده وور گوروم نه اولور هله ...

قارا : ( اوزونه ) دئییرم اولمویا چوخدان گئددیغیمه گوره تانیمیرام داها بورالیلاری ؟ ( جاماهاتا ) نه اولار ، شک ائیلسز ، پول ییغانداندا قاباق کوزه دن

        چیخاردارام ایلانی ...

                                                                          قارا نئی چالیر ایلانی کوزه دن چیخاردیر .

                                                                          ایلان کوزه دن اوینویا اوینویا چیخیر ائشی یه .

                                                                          ایگید چاناغی قارانین ایشاره سیله دولاندیریر ، پول وئرن یوخ .

بیری : خوشگؤردوک ایلان کاکا ، نه ده پیس ایلاندی هله ...

ایکیمجی : قارینا باخ بوندا ، ایلان دئمه دئگینن آژداها ، گؤزل بالا بویانادا گل ...

اوچومجو : دوزدور چوخ هئیکللی بویوک ایلاندی آمما قییافه سی یاززیق ایلانلارا اوخشاییر ، بو اود اولسا اوزونو یاندیراردا ، بو نئجه اولدوروجو زهری

              داشیما‌لی‌دیر ؟

قارا : ال وورما اونا ، چالسا چاتدارسان ...

بیری : یوخدا ؟! یانی اولرم ؟! پی ...

ایکیمجی : میه ایندی دیریدیر ؟

اوچومجو : بو جهننم یوخ او جهننم ، گل منی چال ...

                                                                          جاماهات ایلان ایله شوخلوق ائیله ییب سونرا داغیلیب گئدیرلر .

                                                                          قارا حئیران حئیران جاماهاتا باخیر .

ایلان : آکیشی بونلاردا پول یوخ قارینلارین دولدورالار ایسته ییرسن سنه پول وئرلر ؟

قارا : ائیله بیل اوخوم داشا دیدی ...

                                                                          قارا بیردن بیره باخیر دانیشان ایلاندی ، اوزون ایتیریب ایسته ییر قاچا .

ایلان : قورخما جانیم ، ساشسایدیم ساخلامازیدیم ایندی یه ، گل اوتور یانیمدا ، خئییر ها ، ندیر ایلان گورمویوبسن ؟ آکیشی سن کی عومور بویو

          ایلان اوینادیرسان ...

قارا : دانیشیرسان ؟

ایلان : به یوخ به اویناییرام ؟! گل اوتوردا .

قارا : آخی ...

ایلان : آخیسی یوخدور ، من دانیشان ایلانام ، گل بورا ، اوتوردا ، بیلیرسن نجور پول قازانماق اولار ؟

قارا : سن کی دئدین بونلاردا پول یوخ قارینلارین دولدورالار ...

ایلان : اوجوردور ، آمما ، بونلار آزدان چوخدان یامان گونلرینه پول گیزلدیبلر ، بیرده گرک پوللولاردان پول چیخارداسان بونلاردان یوخ کی ، بو

         ایشده هر آدامین ایشی دئییل ...                                                                                                                               1

قارا : اولمویا سنین ایشیندیر ؟

ایلان : اینانمیرسان باشارام بوجور ایشلری ؟

قارا : دانیشان ایلاندان هر نه چیخار ، آمما ...

ایلان : ایلک سوزون دوز ، آمما ائیله بیل گرک امین ائلییم سنی ، اوتور باخ .

                                                                          ایلان قارانین نئیین چالیر و جاماهاتی ییغیر دوره سینده اوینادیر .

قارا : بونلارا ایپ باغلاییبسان ؟

ایلان : گوروسندا ، ایپسیزده اویناییرلار .

قارا : باخ بیر سن بونلارا ، نه دینیرلر نه اینیرلر ائیله بوجور مات مات اویناییرلار .

ایلان : ایناندین سوزومه ؟

قارا : اینانماییم ؟

ایلان : باشلایاخ ؟

قارا : نیی ؟

ایلان : پول چیخارتماقیدا ...

قارا : ایستمیرسن کی بونلارین جئبینی بوشالداق ؟

ایلان : ال آپارماق ایله یوخ ، اوزلری گرک ال آتا جیبلرینه پول وئره .

قارا : اولدو ، آمما دئمسن کیمدن اویرنیبسن بو ایشلری سنه یاخین دوشمرم .

ایلان : اولماز سونرا دییم ؟

قارا : ...

ایلان : من عربعلی سئییدین ایلانیدیم ...

قارا : دووا یازان عربعلی ؟ یوخدا ! اولدو ، یاخچی ایندی هارادان باشلامالییک ؟

ایلان : مانقال باشیندان ...

قارا : ...

ایلان : اوجور حئیران حئیران باخما منه ، دونن سن چکیب قورتاراناجاق او گوزل قره نین اییسی کوزه ایچینده اولدوردو منی .

قارا : سن قره نین اییسین تانیدین ؟

ایلان : اییی تانیماق منیم ایشیمدیر ، علی الخصوص سن چکدیغین قره نین اییسی .

قارا : واللاه هر مدل ایلان گورسیدیمده تریاکی ایلان گورممیشدیم ...

ایلان : هله نه اولوب ، گورملیلری بوندان بویانا گورجاقسان ، توش یولا گئدک ...

قارا : دئییرم الی بوش گئدسخ ائوه ، اورادادا مانقال قوروب چکمغه باشلاساق آرواد باشیمیزا توی توتاجاق ها ...

ایلان : قورخما الی بوش گئدمیاجاقسان ، اونادا دئگینن من پاشایام ...

قارا : سن مندن قارا من سندن قارا ، بیزدن پاشا چیخار ؟

ایلان : هندوستان موهاراجاسی تانیتدیرسان چیخار ...

قارا : پاشا منظوروندور ؟

ایلان : نه فرقی وار آخی ، آقا آقادیر ، بری گل .

قارا : کوزه قالدی ...

ایلان : گوتور گئدک آوارا .

قارا : به بو آداملار ؟!

ایلان : اویناماقدان یورولسالار اوزلری اوتوروب گئدرلر ایشلرینین دالیسیجاق .

                                                                          2 . صحنه قارانین ائویدیر .

                                                                          2 _ 1 . قارا ایلان ایله گیریر ائوینه و باشلاییر آروادینا سوز اوخوماقی .

خاتین : یوخ کئفین سازدیر ائیله بیل .

قارا : ایسته میه نین گوزو کور .

خاتین : کور اولان یولون ایتیریب ، دئدیم بیلسن .                                                                                                                  2

قارا : گورسنیر .

خاتین : هله بورا باخ بورا ، دره ده قورد آزیدی بیریده ...

قارا : گمی ایله گلدی ...

خاتین : یوخ بو سیرا طییاره ایله گلیر گویلردن ...                                                                                                                  

قارا : آرواد واللاه من سنین عاریف اولماقییان ایمانیم وار ...

خاتین : اوزونسن قارا ، دئدیم بیلسن ...

قارا : یوخ واللاه ، اورکدن دئییرم ، سن عاریف اولماسایدین هارادان بیلجیدین ایلان پاشا طییاره ایله هندوستان اولکه سیندن گلیب بیزیم یوردا ؟

خاتین : قارا گئد اوزوین ، کئچمیشلرده هندوستاندان گلن گمیلری یئر به یئر ائیله ییبلر آمما ایندی داها طییاره سینه یئریمیز یوخ ، ( قارانین بساط

           قورماقینین قاباقین آلیر ) قارا باخ قارنیم دویمامیش بساط بی بساط ، دئدیم بیلسن ...

قارا : اینانمیرساندا سوزومه ، نئیله ییم ، ( اوخویور ) نئینیم لئی نئینیم لئی ، آمما آی آرواد آی آرواد من سنین یئریین اولسایدیم بورادا دورمازیدیم ،

      گئدیب حیاطدا دولانان تویوغون باشین کسیب دریسین سویاردیم ...

خاتین : تزه تاپماجادیردا ...

قارا : گولسن گول ، آمما حیاطادا بیر باش وور قونشولار توتمامیش تویوغو ، ( ایلانا ) اوجور باخما ایلان پاشا بو بیزیم اورمو دنیزی کیمین

        گون به گون قورویان خاتین خانیمیمیزدیر .

خاتین : ایراق سندن سولدوز قوبوسو ، نه کی قورومویوبسان شیرهاشیر داشیر باشدان داشا سویون ، دئدیم بیلسن .

قارا : ائیله اورمو دنیزی دئدیم اوجور بیل ها ، قیرقیرا دوزلا دولو ، دانیشدیکجا دوز توکور ماشالاه .

خاتین : یوخ سن آللاه ، گل اوزوین اوزرلیک سال دوز بایداسی ، ( قاپی یا ساری ) اوشاق چیخ ائشی یه ، یئتیم قالمیش ، اوشاق حسرتی چکنین ...

قارا : آهان آهان ، ایندی قونشولارین آج اوشاخلاری تویوغو توتوب آپارار بیزده ناهارسیز قالاریخ ، آرواد چیخ چوله اونو توتدا .

خاتین : دئییم بیل یالان اولسا سوزون او تویوغون یئرینه اوزویون دری بوغاز ائیلیجاقام ، ویی ، دوغورداندا تویوغ سسی گلیر ، گئدیم گوروم .

                                                                          خاتین چیخیر ائشی یه .

ایلان : دده م وای بو آروادلا نئجه کئچینیرسن ، کوزه ده اولاندا سسین ائشیدمیشدیم ایندی گوردوم بیلدیم نه بئحیا بیر قادیندیر .

قارا : گور نه چکمیشم ایلان یولداش ، گوردا .

ایلان : یاززیقیم گلدی سنه یولداش .

قارا : اوتور اونو ، گل بساطین باشینا .

ایلان : دونن اوخودوقون سوزو اوخو گورک .

قارا : هوم ، ائیله بیل بیز آداملارین ایشی سنده خوش گلیب ها !

ایلان : بو ایشی ییز هه واللاه .

قارا : حوققانی ماشانی بئلیمده برکیتمیشم / آند اولا آللاها تریاکی ترکیدمیشم / حوققا کولووه قوربان / ماشا کومورووه قوربان .

ایلان : جان ، بودور ها ، به به .

قارا : نده گوزل چکیر ایچری نفسی بیزیم ایلان یولداش ، وای وای وای .

ایلان : هوم ، دونیا بودور ها .

قارا : هن سویله گورک آداملاردان نئجه چیخارتمالییخ پوللاری ؟!

ایلان : قورخورسان چکم قاچام تریاکین پولو هدر اولا ؟

قارا : یوخ یولداش ، بیز آداملار یئییب ایچمک اوچون پولسوز قالا بیلمریخ ، توتتدوخ بوگون سن بیر بئناوانین تویوغون ووردون پیشیردیخ یئدیخ

        صاباح الی بئکار گلسک ائوه خاتین یورقان دوششکیمیزی آتار کوچه یه .

ایلان : من ایله یولا گلسن او یئره یئتیرمز ایشلر .

قارا : گورکدا .

ایلان : آمما شرطی وار .

قارا : نه شرطی ؟

ایلان : تاپدیغیمیز قازانجین یاریسی منیمدیر یاریسی سنین .

قارا : اوولن آتمیشی منیم قیرخی سنین ، دوومن هانسی قازانجین ؟ من دئییرم دامدان داما سن دئییرسن جیریقیمی یاما ؟ هانسی پول ایله ایش

       باشلایاجاقسان قازانجی اولا ؟

ایلان : اوولن اللی اللی ، دوومن بو کسب نه پول ایسته ییر نه پارا ، سن پولو دولدور آنبارا ...                                                                3

قارا : یوخدا ؟

ایلان : واللاه .

قارا : توتاق بویله اولسون ، یاخچی سن پولو نئیله ییرسن آخی ایلان یولداش ؟

ایلان : ائشیدمی ییبسن هر گنجین باشیندا بیر ایلان یاتار ، منده سن دئدیغین ایلان پاشا یا ایلان موهاراجا اولاندا گرک بیر گنجیم اولادا .

خاتینین سسی ائشیکدن : آی کیشی او کومورلردن گتیر بو تویوغو کاباب ائیله گوروم ، قوناق الدن گئدر یوخسا .

قارا : بودا ناهاریمیز  ، سنه گرک چوخلو قوللوق ائیلی یم ، ( ائشی یه ) گلدیم آرواد گلدیم .

ایلان : گون او گون اولسون قوللوقچولار قاباقیمیزدا اویناسین قوللوق ائیلسین قارا سئیید یولداش .

                                                                          2 _ 2 . قوللوقچولار اوینویا اوینویا و اوخویا اوخویا ائوین دکورون دییشیب و

                                                                                     قارا ایله خاتینا بیر تایدا و ایلانا اوبیریسی تایدا یئمیش گتیریرلر .

قارا : واللاه یاشام بودور ها .

ایلان : راضیسان ؟

قارا : نئجه اولمویوم ، اصلن فیکریمه یئتیشمزیدی دووا یازماقین ها بویله طالعه باخماقین بیر بئله پولو اولا بیلر .

ایلان : هله هاراسیدیر ، سن منی بوتون تانیمییبسان ، ایشلریم دوز گلسه یاخچی گونلر قاباقدادیر .

قارا : اوجورکی من تانیمیشام اینانیرام سوزوین ، آمما جاماهات بیلسه حوققامیزی ...

ایلان : سوس آکیشی ، سوس ، جاماهاتین دردین تاپماق منیله دووا یازماق سنیله ، والسلام شد تامام ، سن من دئدیکلریمی اونلارا دئسن و اونلاری

         مجبور ائیلسن منیم سوزلریم ایله ایشلرین باشا آپارالار یازدیغیمیز دووانین اثری کامیل اولار ، ایشلر هممشه دووا ایله دوز گلر ، بیر

         کیمسه ده بیلمز آرادا بیزیم الیمیز وار ...

قارا : بیرگون ایه بیلسیدیم نئجه ایشلری باشا آپاریرسان ...

ایلان : اوغلان باشین بدنیین آغیرلیق ائیلمسین ، اوز ایشینده اول .

خاتین : ایه بو سوز قانسا ، آکیشی نه ایشین وار ایلان خوجا ...

ایلان : موهاراجا ...

خاتین : هامان ، نه ایشین وار نئجه جاماهاتین باشینا بورک قویور ، یاپیش پولداندا .

ایلان : هانسی بورک ؟ بو جاماهاتین اوزو سئییدلردن دووا ایسته ییرلر ، قارا آقادا بیر نفوذلو سئیید تانینیب بورالاردا ، من بو اورتادا هانسی بورکو

         قویموشام خالقین باشینا ؟

خاتین : قارا سئیید دوننجاق آجیندان ناهاردا یوخودان دوروردو ، او کویده بو محلله ده ایلان اویناتماقدان باشی آیینمیردی واللاه ، بو ایشلری

           هارادان باشاریردی آخی ؟ 

ایلان : یاخچی کی سنین اوزون هاممیا جار سالدین اریم یوخو گوروب نفسی حاققا دونوب ، سن دئییلدین جاماهاتی ییغدین بورا ؟ من بیلیردیم

          یوخسا قارا کی حسن قولونون آروادی دوغا بیلمیر ؟ یا کی ممد کیشی گلینیندن آجیغی گلیر ؟ سن بیزه دئمدین بو گلن قوجا آروادین

          قیزینی ایستدیگی اوغلانین آناسی بینمیر ؟ بیزیم علم غئیبیمیز یوخویدو کی ! هر کس بورا گلدی گئتدین سیررین بیلدین گلدین بیزه

          دئدین بیزده دوواسین یازدیکدا ، بوجور دئییلدی ؟

خاتین : منیم بونلارلا ایشیم یوخ ، فقط بیلیرم ایه بو جاماهاتین عاقلی اولسایدی اوزلری بیلردی سیزین جیزما پوزما کاغاذلاردان هئچ نه چیخماز .

قارا : نه اولدو نه اولدو ؟ بویونجاق معجزه لی دووالار اولدولار جیزما پوزما کاغاذی ؟

ایلان : بوراجاق کی هر نه یازدیک دوز چیخدی و جاماهاتین ایشی یولا دوشدو ، بوجور اولماسایدی بو تشکیلات باشا گلمزیدی .

خاتین : البتده ، منده بیلیرم گوز باغلاماقییزین سوزو یوخ ...   

قارا : ( خاتینا ) یاخچی سنده ، ( ایلانا ) دئییرم الین وار اولسون بو ائو چوخ گوزل تیکیلیب ها ایلان یولداش .

ایلان : ساغلیق اولسون ، بورانیدا ائیله اینتیظار اوتاقی ، دووا یازانلار گلیب بورادا اوتوروب نوبت توتسونلار .

قارا : یاخچی سوزدور ، اوزومده بو پرده نین دالیندا اوتوروب دووالاری یازارام .

خاتین : قارا تزه ائوده جاماهاتین باشینا بورک قویمامیش دئییم کی من اوچ دورد هفته قناری جزیره سینه گئده جاقام ، دئدیم بیلسن .

قارا : جانیم سن تزه هاواییدان گلیبسندا !

خاتین : گلمیشم گلمیشمدا ، نه اولوب کی ! او پیستیکلی مال دوقتورون آروادیندان اسکیک دئییلم کی بیر باتمان ساققیز سالیر آغزینا گفشی یه

           گفشی یه دونیانین دورد دوره سین دولانیر ! دانیشدیراندادا دئییر دوقتور دئییب هارا گئدیرسن گئد جانیم مالیم آشکیم ! دوقتور ! مال

           دوقتوروده اولوب دوقتور بوزامانادا ! واه واه واه ! باخ بیر قارا هله من فضاپیما ایله آیا گئدنلرینده ایچینده آد یازدیرمیشام ...                    4

قارا : اودا سوروجو ایله موباشیر ایله حئسسابدار ایله خییاط ایله ها بویله مششاطه چی ایله هان ؟

خاتین : گوزون کور اولسون ، سن دونیانین وارین ثروتینده ییغدین آمما گوزون اوره گین آچیلمادی کی آچیلمادی .

قارا : نئجه آچیلمادی ، آرواد منده یئر قالدی آچیلماقا ؟

خاتین : سن ایله آغیز آغیزا وئره نین آغلی هوشو یوخدور ...

قارا : دئییرمدا آغیلدان اوزاق گزیر بیزیم ...

خاتین : آغزیمی آچما ایلان خوجانین یانیندا سیرریین آچام ها ! آچیم ؟

قارا : آی جانیم سن هارا گئدجکسن گئددا ، نه سوزوم وار کی ، اولدو ؟

خاتین : نیه اولمور به .

                                                                          خاتین چیخیر ائشی یه .

ایلان : نئچه سیرا دئدیم بوشا جانی یین قورتار ، سوزه باخمادین کی .

قارا : ائیله یاپیشیب مندن قورخورام او دونیادادا آلا الینه منیم ...

ایلان : یاززیق یولداش ، دئدی سیرریین آچاجاق ؟

قارا : نه سیرری ؟! آرواد سوزونون ارزیشی اولماز ، اوتور بابا .

                                                                          بیر قوللوقچو گیریر ایچری یه .

قوللوقچو : آقام ساغ اولسون ، ساسام بی یوخاری ویلایتدن ایسته ییبدیر اوغلونا بیر دووا یازیب گوندرسن .

قارا : گئد دئگینن قارا آقانین دووالاری یوخاری ویلایتین ایشلرین باشا آپارماز ، اورادا کار سالماز .

قوللوقچو : منیم بویوک آقام ساسام بیین اوغلو اوبام بی اوزو گلیب ایندی ایسته ییر گلسین ایچری یه .

قارا : سوزو بیر سیرا دییرلر گئد باشدان ائیله اونو .

قوللوقچو : گوزوم اوسته آقام .

ایلان : قوللوقچو ...

قوللوقچو : بویورون ...

ایلان : گئد بیلسین بیر آز ساخلاشدیر سونرا گتیر بورایا ، باخ بیر ، او پرده نی گوستر دئگینن قارا آقام اونون دالیسیندا جینلرله دویوشمکددیر .

                                                                          قوللوقچو چیخیر ائشی یه .

قارا : سن اوزون دئمیشدین یوخاری ویلایتین آداملاریلا ایشین اولماسین !

ایلان : هر نه یین اوز واقتی وار ، ایندی سنین آدین دولانیب یئددی ویلایتدن کئچیب گئدیب ، داها بوندان بویانا بوتون ویلایتلرین دوواسین یازماقا

         فیکیرلش اوغلان ، دونیانی آلمالییک .

قارا : بو قورخمالی دئییل ؟!

ایلان : منیله اولسان یوخ ، ایندی سوزلریمه قولاق وئر گور نه دئییرم .

قارا : قولاقیم سنده .

ایلان : بوندان بویانا سن اولورسان بویوک آقا ، آقالار آقاسی ...

قارا : بویوک آقا ، آقالار آقاسی ؟!

ایلان : هه ...

قارا : نه گوزل بیر ایش .

ایلان : گرک آدین بوتون ویلایتلرده دولانا ، هاممی گرک سنی مشکل آچان و ایشلر باشا سالان تانییا ...

قارا : میه بوجور دئییل ایندی ؟

ایلان : دانیشما قولاق آس سوزلریمه ، بورالاردا بوجوردور ، گرک بوتون ویلایتلردده بوجور اولا ، اونلارین کی اینامی یوخ سنه گرک ایمان گتیرلر ،

          سن داها اوز ویلایتیین قارا سئییدی دئییلسن ، بویوک مقاملارا یئتیرملیسن ، بونلارا یئتیرمک اوچون گرک بیر یئکه آتدیم گوتورسن ، من

          سنین یئریین اولسام بو ایشی تئزلیکله گوررم ، هر کیمسه ده قاباقیمدا دایانسا ایستسه بو ایش باش توتمویا یولومدان گوتوررم ، اورگیمی

          داشدان ائیلرم کی هئچ اینسانا رحم ائیلمییم ، ایه قرار اولا سنین دووان اثرلی تانینا و بو ایش ایله یوز مین آدام اوله قوی اولسون ، ایه

          قراردی یوز مین اینسان یورد و یوواسیندان سورگون دوشه و بو ایش سنین دووالاریین اثرلی گوستره قوی دوشسون ، ایه یوز مین اوشاق

          قادین قوجا یاززیق ازیلملیدیر قوی ازیلسین ، قانلار توکولسه توکولسون ، باشلار دارا گئدسه گئدسین ، جینایت فیساد هر یئری آلسا آلسین

          ، آژلیق یئرین اوزون دولدورسا دولدورسون ، هر نه پیسدیر قوی اولسون آمما سنین اثرلی دووالارین اثرسیز تانینماسین ، بویله اولارسا بوتون

          آرزیلارییان یئتیررسن ، اوزون هئچ اولادلاریندا یئر اوزونده عومور بویو باش اوجا یاشایارلار ، سوزلریم دورودور ؟                               5

قارا : چوخدا دورو .

ایلان : به آغزین نیه آچیق قالیب .

قارا : بویله سوزلر ائشیدممیشدیم عومور بویو ...

ایلان : ائشیتدین ؟

قارا : هه ، آمما اولاندیر ؟!                                                                                                                                              

ایلان : دئدیم من سنین یئریین اولسام بویله ائیلرم ، قالانین اوزون بیلرسن .  

قارا : نه قورخمالیسان ...

ایلان : سئیید اولسایدیم قورخمالیدیم ، حاییف بو خالق بونو قبول ائیلمز .

قارا : یاخچی کی قبول ائیلمز یوخسا سندن قان اییسی گلیر .

ایلان : البتده بیلیرسن کی سن دئسن مندن قارداشسان قبول ائیلیرلر .

قارا : من دئمرم آخی .

ایلان : عربعلی صاحابیم کوزه نی دوزلدنده نه فیکیرلشیرمیش داها بیلینمز ، او اولوب گئدیب سون ائوینه ، اوزو یاخچی ایدی ، آمما کوزه ده یاشاماق

          گوزل دئییل ، بیر دار ائودیر قبیر کیمی ، دوز کی ایندی سن ایله منیم سوزوموز راست گلیب ال اله وئرمیشیک ایشیمیز دوز گلیب کئف

           ایچیندییک ، آمما صاباحدان کیمین خبری وار ؟ نه بیلیم کی بیری بیرده قایتارمییاجاق کوزه یه منی ؟ الیمدن گلسه او کوزه نی وورارام

           یئره داغیلدارام ، داغیلدماق دئییرم ها ، اوجور کی بلوطلار یوردونون بانوسو اوستام سئیید عربعلی نین یورد و یوواسین داغیناق سالدی ، آی

           پیس خاطیره لر هئی سیزه هئی ...

قارا : سن کی عربعلی سئییدین ایلانیسان نئجه اونون دوشمانی بلوطلار یوردونون بانوسوندان اویرنیبسن اینتیقاما فیکیرلشمگی ؟ هان ؟ اینانمالیدیر

       بو آخی ؟

ایلان : هه ، اویرنمیشم ، اویرتمیشم ، کوزه نین قورخوسوندان آمما هله قورتولمامیشام ، قورتولمامیشام .

قارا : هئچ بویله گورممیشدیم سنی .

ایلان : یاخچی یاخچی حئیران قالما منیم احوالاتیمدا ، سنه بو یئتیرر اویرندیکلریین جاماهاتدا یئر به یئر ائیلییسن ، دور گئدک هله ، ایستمدیک

          سئیید اولماقی جانیم ، ایستمدیک .

                                                                          2 _ 3 . اوبام بی قوللوقچو ایله اوتوروبدور اینتیظار اوتاقیندا .

                                                                                     قارا پرده نین دالیسیندا حوققا ماشا ایله یالان جینلرله دویوشور .

قارانین سسی : چولو هولو بولو ، جئبلریم اولسون دولو ، جینلر بوتون ائشیک ، ایندی قیرارام ساغی سولو ...

اوبام بی : بو کیمدیر ؟

قوللوقچو : آقام قارا سئیید .

اوبام بی : نه ایش گورور ؟

قوللوقچو : جینلر ایله دویوشور .

اوبام بی : آقا جددین قوربان قورتار بو ایشی ...

قارانین سسی : کسیلسین سسلر اوتایدان ، قاچسین جینلر بوتایدان ، کیمسدن یوخدور قورخوم ، جین اولوسو چیخیب سایدان !

قوللوقچو : جینلر قیریلدی ها ...

اوبام بی : واللاه یویونمالی اولدوم ، وای دده ...

قارانین سسی : توستو گئدیر یوخاری ، یاندیر جینی بوخاری ، پیشیر اودون اوستونده ، تویوغ کیمین سوخاری !

اوبام بی : بورادان قورتاران اولاجاق منی ؟! بو نه قلطیدی ائیله دیم ! آی هوو ...

قارانین سسی : داها گورر بوگونو ، آی قوللوقچو سوز گوندر اوروس ویلایتین شاهینا اولدو دوشمانی .

                                                                          قوللوقچو چیخیر ائشی یه .

اوبام بی : آقا یورولمویاسان ، آیاقلاریین آلتیندا توپراق اولوم آقا .

                                                                          قارا پرده نین دالیسیندان چیخیر ائشی یه .

قارا : اوغلان کیمسن سن ؟ اولمویا الیمدن قاچان جینلردنسن ؟! آی قوللوقچولار هووی ...

اوبام بی : آقا من نوکرم ، آقا من ایتینم ، آقا رحم ائیله ...

قارا : توتون بو جین بالاسین ...                                                                                                                                          6

اوبام بی : آقا واللاه من آدام اولادییام ...

قارا : تئز منیم مین باتمان قیلینجیمی گتیرین گوروم ...

اوبام بی : مین باتمان قیلینج !!!؟

قارا : یوخ لازیم دئییل ، او مین آغاج اوخ آتان کامانیمی گتیرین ...

اوبام بی : مین آغاج !!!؟                                                                                                                                                 

قارا : اوغلان مین اوجلو نئیزه نی یئتیر منه ...

اوبام بی : یاززیق اولدوم واللاه ...

قارا : تئز گلین گوروم ، به نه اولدوز سیز ؟

اوبام بی : آقا قادایین آلیم آقا ، من قوناقام آقا ...

قارا : نه قوناقی ؟ کیمسن سن ؟

اوبام بی : آقا من ساسام بیین اوغلو اوبام بیم واللاه آقا ...

قارا : گلمه یین ، گلمه یین ، سنینده هئچ قورخون اولماسین داها ، اوز بالامسان ایندی .

اوبام بی : آی سنین نفوذلو دیلیین قوربان اولوم آقا .

قارا : بو ندیر ؟

اوبام بی : وای دده اولدوم ، هانسی آقام ؟!

قارا : ترپشمه گوروم ...

اوبام بی : یاززیق اولدوم ، نه اولوب آقام ؟

قارا : سوس اوغلان سوس ...

اوبام بی : ...

قارا : ( ادا و ایشاره ایله ) هووه هووه پوف ، هووه هووه پوف ، گئد ، گئد ، گئد ، سوزومه قولاق وئر ، بو دانیشان قارا آقادیر ، گئدمسن قویروقویون

       کسه جاقام ...

اوبام بی : قویروقونو !!!؟

قارا : چابالاما اوغلان ...

اوبام بی : آخی ...

قارا : کس سسی یین دئدیم ...

اوبام بی : ...

قارا : دورما ، قایید گئد ، گئد دئدیم ، عوضی توتوبسان ، بو سن آختاردیغین دئییل ، گورسم اونو اوزوم چاغیرارام گلرسن دده سین یاندیرارسان ،

       گئد ، گئد ، گئد ...

اوبام بی : گئتدی آقام ؟؟؟

قارا : چوخ برک طیلیسمه دوشوبسن ، هللیک باشدان ائیلدیم ...

اوبام بی : وای حالیما ...

قارا : منه دایان قورخما .

اوبام بی : آقا یئتیش دادیما سن آللاه ...

قارا : دردین ندیر هله ؟

اوبام بی : ایسته دیغیم قیزین آناسی وئرمیر منه اونو .

قارا : آنلامیر ، سندن بویوک آداما وئرجکدیر ؟

اوبام بی : وئرمیردا .

قارا : هانسی دوشونموین آدامدیر بو ؟

اوبام بی : قیزین آناسی ؟

قارا : به یوخ به منیم خالام .

اوبام بی : او ، او ، بلوطلار ویلایتین بویوک بانوسودور .

قارا : هارانین ؟

اوبام بی : بلوط ...                                                                                                                                                          7

قارا : بو اولان ایش ...

ایلانین سسی ائشیکدن : لاپدا اولان ایشدی ...

اوبام بی : نه اولدو آقام ؟

                                                                          ایلان جینلر پالتاریندا گیریر ایچری یه .

ایلان : نه اولاجاق اوزونو حاضیرلاییر سنین ایشیین دوزلده .                                                                                                     

اوبام بی : وای دده بو کیمدیر ؟ آقام جین گلدی قاچ ...

ایلان : دایان گوروم ، بو جین یاخچی جینلردندیر ، آقا اوجور حئیران قالما بونا دئگینن من یاخچی جینلردنم ...

قارا : هان ؟ جین ؟ یاخچی !

اوبام بی : ( قارایا ) آقا سنه نه اولدو ؟ ، ( ایلانا ) گلمه قاباقا ، گلمه ...

ایلان : قارا ...

قارا : جانا ...

ایلان : آکیشی اوزوین گل گوروم آخی ، بونا دئگینن من یاخچی جینلردنم .

قارا : اوغلان ، بو ، بو جینلر پادشاهیدیر ، ان دیرلی و یاخچی جینلردن بیریدیر ...

ایلان : گوردون قورخماقا هئچ یئر یوخ ، ایندی گئد ویلایتییزه و هاممیا دئگینن توی وار قاباقدا ...

قارا : توی !؟!!!

اوبام بی : جین یولداش سن او بانونو تانیسایدین بو سوزو دئمزیدین ، اونون یوخو هیه اولماز .

ایلان : سنده منی تانیمیرسان اوغلان ، منیم سوزوم سوزدور ، قارا سن تانیتدیر منی بونا .

قارا : دئییرم بودا دوز دئییر ها ، اونون یوخ وئردیغی جاوابی هیه ائیلمک ...

ایلان : قارا ...

قارا : اولار ، کیم دئییر اولماز ، اولار .

ایلان : ائشیتدین .

اوبام بی : ائشیتدیم آمما ...

ایلان : داها آمما مامماسی یوخ ، گئد و تویا حاضیرلان .

اوبام بی : حتمن آخی !؟

ایلان : قورتولموش بیل ایشی .

قارا : مصلحت دئییل هله بیر آز دوزه ؟

ایلان : خئیر ایشده نه دوزمگی ؟

اوبام بی : هیه واللاه خئیر ایشدی .

ایلان : بیلیرمدا ، سن گئد ایشینده اول ، هئچده قورخون اولماسین ، ایشلری تاپشیر بیزه .

اوبام بی : سیزه ؟

ایلان : منظوروم قارا سئیید ایله آلان سئییده .

قارا : آلان سئیید !!!

اوبام بی : او کیمدیر ؟؟؟

ایلان : گئد بوتون آداملارا تامام ویلایتلرده دئگینن تئزلیک ایله قارا سئییدین قارداشی آلان سئیید اوزاقا گئتدیگی سفردن قاییداجاقدیر ، دئگینن

          اونون نفسی حاقدیر ، دئگینن قارا سئیید نه اویرنیب اوندان اویرنیب ، دئگینن او گلیر دوواسی ایله بیزلره یاردیم اولا .

قارا : نمنه ؟

ایلان : دانیشاریک ، قوی بو گئدسین .

قارا : گئدسین ؟

اوبام بی : گئدیم ؟

ایلان : گئدمیرسن شر جینلری چاغیریم گلسینلر ایشی کورلاسینلار ، گورمدین قارا سئیید نئجه اونلار ایله دویوشوردو ؟

اوبام بی : یوخ ، گئدیرم ، گئدیرم ، امرییز یوخ ؟ رخصت وئریرسیز ؟

ایلان : بیرده یادیندا قالسین ایشلرییز دوزلندن سونرا ، او قیز سنین اولاندان سونرا ، گتیررسن بورایا گوبگینده بیر دووا یازارام عومور بویو بانو سنی و

         اونو گوزوندن چوخ ایستر و قیزینی ویلایتینین گلجک بانوسو تانیتدیرار .                                                                               8

اوبام بی : من اولوم ؟

ایلان : سنین اولون نه درده دیجک آخی ؟ یوخ هله دیری قال گورک نه اولور ...

اوبام بی : منظوروم ...

ایلان : گئددا .

اوبام بی : هللیک .                                                                                                                                                       

                                                                          اوبام بی چیخیر ائشی یه .

ایلان : ( مسخره ائدیر ) هللیک ، داش او قیزین باشینا سنه قانیب .

قارا : بیلدین سن اونا نه سوز وئردین ؟

ایلان : اولمویا سن بیلمدین ؟

قارا : آکیشی بلوطلار ویلایتینین بانوسونو هانسی دووا ایله ایسته ییرسن یولا گتیرسن ؟

ایلان : آلان سئییدین دوواسیلا ...

قارا : هانسی آلان سئییدین دوواسیلا ؟!

ایلان : آهان ، ایندی سیرانین باشی یئتیردی منه ...

قارا : نه سیراسی ، نه دوواسی ، سن بو ایشین ایله بیزی دردسره سالدین ، اعتیباریمیزی بادا وئردین ، بو ایش اولان دئییل ، سن اوزونده بیلیرسن

      ایندی گرک چول پالازیمیزی ییغیشدیراق قویاق قاچاق .

ایلان : نه تئز اوزویون ایتیردین ؟

قارا : من اوزومو ایتیرممیشم ...

ایلان : دوز دئییرسن ، باتیریبسان آمما ....

قارا : سن ائیله بیل هئچ بیلمیرسن نلر دانیشدین !؟ نه یالانلار آغزییان گتیردین ؟!

ایلان : قولاق آس گور نه دئییرم ...

قارا : نه دیه جاقسان آخی ...

ایلان : سوزومو کسمه قولاق آس آخماق آدام ...

قارا : ...

ایلان : دئییرسن بلکه کیمسن ؟ هان ؟ واللاه قارالدارام بیلیین بیرکیمسه تانیماز داها ، ائیله گونه سالارام بیلیین بیرکیمسه بیلمز آدامسان یوخسا

         جانیوار ، آکیشی یادیندان چیخیب من کیمم ؟ اوچ گون خوش دانیشدیم اوزوندن چیخدین ؟ اوزوین گولدوم دئدین بلکه دوغما عمواغلو

          اولموشوک ؟ آخماق اوغلو آخماق من ایله اوزویون بیر ترازویا قویورسان ؟ ایندی بونو بیل داها گون منیم گونومدور ، ایندی داها اولمالی

          ایشلر اولمالیدیر ، اوزویون حاضیرلا .

قارا : ...

ایلان : ائشیتدین نه دئدیم ؟

قارا : دئدین ...

ایلان : دئدیز ، بوندان بویانا من ایله بوجور دانیشاجاقسان ، دئدین یوخ ، دئدیز ، دئدیم حاضیرلان ، بیلدین ؟

قارا : آخی نه یه حاضیرلانیم ؟

ایلان : او اوغلانا دئدیگیم سوزلره .

قارا : بیر سیرادا دسن ، دئسز یاخچی باشا دوشرم .

ایلان : ایندی آلان سئیید قاباقیندادیر .......................................................................

قارا : بیلیرسیز من بو ایشه باش وئرن دئییلم .

ایلان : اوندا یالان قارا سئیید اولماقیین هاممی بیلاجاق ...

قارا : یالان قارا سئیید ؟!!!

ایلان : یادیندا خاتین بیر سیرا ایستدی سیرریین آچا ؟؟؟

قارا : خاتین سیزه نه دئییب ؟

ایلان : اوزون بیلیرسن نه دئییب !

قارا : اینانمیرام .

ایلان : به من هارادان بیلمیشم ؟                                                                                                                                       9

قارا : دئییب من سئییدلردن دئییلم ؟

ایلان : تک من بیلسم یاخچیدیر ، یوخسا ایسته ییرسن هاممی بیله ؟

قارا : سیز بو ایشی گورمزسیز ...

ایلان : سن قاباقیمیزی آلاجاقسان ؟ خاتیندا منه ایشلییر ایندی ، سوزون ندیر ؟

قارا : ...

ایلان : بو ایش اولاجاقدیر ، ایندی سن باخ گور نئیلملیسن ، یا من آلان سئیید اولوب ایستدیکلریمی باشا آپاراجاقام یا سنده سئییدلیکدن ال چکیب

          بورالاردان کوچملیسن .

قارا : سون سوزویوزدور بونلار ؟

ایلان : سن کی بیلیرسن من دئدیگیمدن قاییدان دئییلم .

قارا : آمما ...

ایلان : بیلیرم سن مندن و او ایشلردن کی گورجاقام قورخورسان ، آمما قورخان قورخمویان بوجور اولمالیدیر ، بو آرادا من گرک صاحابیم سئیید

         عربعلی نین ائوینین داغیلماقینین اینتیقامین بلوطلار بانوسوندان آلام .

قارا : بوندان قورخوم یوخ ، سیز سئیید تانینساز بلوطلار بانوسونون ائوین ییخماق سیزین سون ایشییز اولمویاجاقدیر .

ایلان : بونون نیی پیس اولا بیلر ؟

قارا : سیز سئییدلرین آدین خارابلارسیز ، دوز من بیر پیس آدام اولدوقوما گوره سئییدلره بیر یاخچی خیدمت ائیلمدیم هئچ بلکه م اونلارین آدیندا

       یاخچیلیکدان سالدیم آمما بونو ایستمرم اونلارین آدلاری بوتون خاراب اولا ، اونلارین آللاهی منی پیس گونه سالار ...

ایلان : داها نه اولسا اولسون ، ایش ایشدن کئچیب ، بوندان بویانا هاممی گورملیدیر کیم نفوذلودور ، کیم دیرلیدیر ، کیم بویوکدور ، داها هئچ

         داریخمالی یئر منی اوزونده ساخلیا بیلمز ، اوز ایلان دریمده ، بو داریخمالی کوزه ده ، یئکه ووجودلار یاشاملاریندا یئکه یئر ایسته ییرلر ، هر

         یئر ایندی منیم اولا گرک ، داغیلدارام داریخمالی زیندانلاری .

                                                                          ایلان کوزه نی آتیر گویه ، کوزه دوشور یئرده تیکه تیکه اولور .

                                                                                   سون

                                                                                93.02.15

                                                    آس اولدوز . آس اربایجان . ایری آنا .

متن نمایشنامه : آتش خدایان ...

آدمها : قوش و سیرن  .

                                                             صحنه : بیابانیست با تپه و صخره و سنگ و چاه و درخت .

                                                             صدای دعوت تمناگونه ی سیرن از چهار سوی صحنه به گوش می رسد .

                                                                    قوش پروازکنان متوجه صدا می شود ، سیرن خود را پنهان می کند .

                                                             قوش دوباره در آسمان چرخی می زند .

سیرن : آهای ، رهگذر .

قوش : من ؟

سیرن : به این راه خلوت جز ما کسی نیست ، به اسب خسته تان کمتر هی زنید ، سم ضربه های سمند بادپایتان کر کرد گوش این فلک خاموش ...

قوش : سم ضربه ها !!!

سیرن : نکند گمان کرده اید صدای پای اسبتان به خلوت این راه ترنم ترانه ای است گوش نواز ؟ حواستان کجاست شهسوار ؟

قوش : کارم داشتید ؟

سیرن : با خود فکر می کردم فرجام این شتاب کجا می تواند باشد !

قوش : قاف آس را می جویم .

سیرن : کجا را ؟

قوش : همان که تاج سفیدی زان برفک سپیدرخ به سر دارد ، همان کوه سر بر افلاک که نامش قاف نهاده اند ، الماسی نشسته بر انگشتری زمین .

سیرن : بی فانوس ؟

قوش : فانوس !

سیرن : راههای نرفته را چراغی باید .

قوش : چشم انتظار خورشیدم به طلوع این سحر ، شما به این خلوت چه می جویید ؟

سیرن : دراز راه بی پایانیست ، پایپوشی به پایتان نمی بینم ؟!!

قوش : برای پرواز بالی دارم ...

سیرن : پس آنکه شنیدم صدای سم ضربه های اسبتان نبود !

قوش : ...

سیرن : حواستان به من نیست انگار !؟ راستی از کدامین سوی می آیید ؟

قوش : آسمان ، صدایی در باد پیچید ، تمنای کمکی شاید ...

سیرن : در مسیر راهتان بالاتر از آن بالا را هم دیدید ؟ آنجاها خدایان هنوز بیدارند یا چشمهایشان همچون دیدگان مردمانشان به خوابی سخت

           سنگین فرو رفته ؟

قوش : می گردم هنوز ، پیدایش نمی کنم ...

سیرن : خدایان را ؟

قوش : صدایی که گوشهایم آن بالا شنید .

سیرن : پس حواستان به آن است ...

قوش : شاید بتوانم کمکش کنم ، شما چیزی نشنیدید ؟

سیرن : گاهی صدایی می آید اما از پی یافتنش مگردید ، آخر ، می دانید من هیچوقت نتوانستم پیدایش کنم .

قوش : شنیده اید و نیافته اید ! ؟

سیرن : این روزها دلم گرفته است ، گفتم بد نیست اگر با کسی گپی بزنم ، شاید باز شود این دل بی پیر ، آخر جز شما این همه مدت کسی را

          ندیده ام بدین سوی بیابان ، خوش به حالتان ...

قوش : چه ؟

سیرن : هر زمان دلتان بخواهد به آسمان پرواز می کنید ، در نگاهتان می توان ردی از فروغ کهکشانها را به تماشا نشست ...

قوش : پروازجای من آنجاهاست ، بخواهید یادتان می دهم ، پرواز ، می خندید !؟

سیرن : من و پرواز ؟ !

قوش : به روزگاری که نهایت پرواز مردمان کنگره دیوارهاست ما پرواز را به دوستداران آسمان خواهیم آموخت ! ما تک تک ستاره ها را از سینه ی

          آسمان آویزان خواهیم کرد ...                                         1

سیرن : نفهمیدم !!! فقط همین ...

قوش : حرفهای استادم بود ، می گفت ، برای رسیدن به انتهای گیتی ترس و خوف و پریشانزای افکار را ز خود دور کن ، آسمان ایمن از بلاست ،

         خورشید منتظر دستهای پینه بسته ی آنهاییست که سیاهی را برنخواهند تابید ، شاید آسمان به طلوعی میهمانمان کند روزی .

سیرن : خوش به حالتان ، به راحتی هر آن دم که دلتان خواست میان ابرها سر می خورید ، از این کران تا به آن کران ، کاش نبود با من این

          زمینگیر جسم بی باور ، همیشه با خویش دعا می کنم ، کاش هیچ پایی به بندی نباشد گرفتار ، کاش دستهای خیالم خورشید و ستاره

          می بست به سینه ی آسمانها به این شبهای دراز و بی فردا ...

قوش : اگر از جای برخیزید حال و روزتان بدتر از این نمی شود که ، می شود ؟ رهایی عشق است .

سیرن : به خوابهای من همیشه دستی از سیاهی بیرون می آید و مرا به رویاها می برد ، وای از این بن بستها .

قوش : بگشایید ز جان زنجیر ، بگشایید پر پرواز .

سیرن : یادم می دهید ؟ پرواز .

قوش : آری اما تعجیل باید نمود ، آخر باید راهی شوم ، پرومته در بند است ، با زنجیری بر پای .

سیرن : ( با خود ) هموست !

قوش : چیزی گفتید ؟

سیرن : آنجا که می روید نه چشمی به انتظار است و نه دستی بر دعا باز .

قوش : شما از کجا می دانید ؟

سیرن : یک کلام از بادگرد خسته بشنوید ، من فرزند آن کوه بلندم ، پرومته را نمی توان یافت .

قوش : باید پیدایش کنم ...

سیرن : تا به فرمان زئوس جگر او به دندان کشید ؟

قوش : چه گفتید ؟

سیرن : آنچه فرمان است ...

قوش : فرمان را هنوز نخوانده ام ، نخست باید برسم ...

سیرن : می خواهید من نخوانده بازگویم با شما ؟

قوش : کیستید ؟

سیرن : دستانتان را به من دهید ، مهراسید ، خانه بدوشی فال بینم ، دستانتان ، نمی خواهم که بخورمشان .
قوش : دستانتان !

سیرن : سرخی حناست ، منگتان می بینم !
قوش : حیرانم ...
سیرن : مباشید ، کف بینم ، کارم اینست ، نان آور شبهای گرسنگیم شده این دستهای سرخی گرفته از حنا ، وقتش که می گذرد ، زمان حنا را

          می گویم ، به کار نمی رود ، دستهایم ، از سر شب سیاه تا سحر که خروسکی سر دهد آواز تیر می کشد ، آه ، چه طالعیست این طالعتان ،

          خط و ستاره هایتان همه در هم ، وای ، طول عمرتان !!!!! آه !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! 
قوش : چه سکوتی ! کوتاهست ؟؟؟؟؟؟؟؟

سیرن : با آخرین گرگ تنها به قیامت خواهید ماند اگر ...
قوش : نمانید از سخن !
سیرن : تا به امروز عاشق شده اید ؟

قوش : چه ؟

سیرن : عشق ..............................

قوش : قفلیست بر دروازه دلم ، سرسخت و نستوه .

سیرن : عمر به بطالت گذرانیده اید .

قوش : کو عشق کولی پیر ! نه اسیر نگاه عشقم ، نه دربند زلفکی مواج ، و نه جنون گرفته مجنون بی لیلی .

سیرن : چرا چنین بی عشق ؟ هیچ شاهزاده ای را لیاقت آن نیست اسب سفید عشقتان با او بتازد ؟ دلتان عشق نورزد چند روزی بیش زنده نخواهید

          ماند ..........................................

قوش : افسانه می سرایید ؟

سیرن : افسانه ای فسون شده ، پیش از عزیمت به سوی آن کوه بلند ، دخترکی با گونه های سرخ انابی ...                                                         2

قوش : شوخی می کنید ؟

سیرن : دستهایتان نشانم می دهد .

قوش : باور کنم ؟

سیرن : سخنی از استادتان گفتید ، اینک نوبت من است از استادم بگویم ، روزی با من گفت عاشق نشوی سرنوشت کج خط دستانت تا ابد گریبانت

          را خواهد گرفت ، نشدم ، عاشق ، اما دیریست ستیغ بلند کوه سر بر آسمان را پشت سر می گذارم و می گذرم بی آنکه از آن گذشته باشم ،

          فردا دوباره به روبرویم از زمین کوهی می روید ، و من هر روزه باید بپرسم از خود کوله بار رفتنم کو ؟؟؟ آن کوه هر سحر در خیال من

          می روید ، دریغ اما از رسیدنی ، پند بشنوید ، از کنار آن چاه بگذرید ، دخترکی آنجاست .

قوش : گفته تان را شوخی می گیرم .

سیرن : من اما رفتنتان را جدی خواهم گرفت ....................................

قوش : به امید دیدار .

سیرن : می خواهید به دیداری دوباره بگویمتان آهای جوان خسیس من هنوز از شما طلبی دارم !

                           صدای آواز دخترکی از دور .

                                                             قوش سیرن را کنار چاه می بیند ، عاشق می شود ، رقصی آغاز کرده اند .                                                            

                                                             قوش بر سنگی نشسته است و کوه قاف را می نگرد .

سیرن : مهربانا ، یک شبی زان قاف سر بر آسمانت باز گیر آن چشم بدمست و خمارین ، دلبرا زیر پا را از ترحم کن نگاهی ، ای ز تو جانم سراسر نار

          و شرر ، از غریب شهر عشقت جویا بشو حال و خبر !

قوش : شاعر شده ای دخترک زیبا روی .

سیرن : ناز من ، دلدار من ، ناز در رخ ، نازنینم ، تا بکی ناز ؟

قوش : بازی است ؟

سیرن : برای من نه ...

قوش : نخواهم توانست عشق را پذیرا شوم .

سیرن : از من ؟

قوش : از تو و ...

سیرن : به بازی نیز ؟

قوش : بگذار پا به پایت همراه شود این جنون گرفته از نگاه مستت ای یار عشوه گر ، با من اینک عشوه آغاز ، ای سرآغاز تمام گفته ها و نکته هایم .

سیرن : ای تو هایم ، های های این گریه های بی انتهاتر ز شبهای سیاهم ، ای تو هویم ، هوی هوی این نفسهای پریشانتر ز جانم ، با من آغازی نما

          آوازکی ، ای صدایت ساز سوزدار من ، بخوان با من ترانه ای ، بخوان تا با نغمه های آسمانی تو رقصی آیینی هوش از سرم ببرد و من غرق

          چشمان تو شوم . 

قوش : آواز من تو ، آغاز من تو ، پرواز من تو ، دلبرا ، گر نباشد رخسار ماه روی تو دلخسته م دلخسته م دلخسته م .

سیرن : نار نارستان من ، مهر مهرستان من ، بی تو هیچستان جانم سرد و بی روح است و خاموش ، آتشم باش ، شعله ها زن ، بازخوان با من اینک

          یک ترانه .

                                                             قوش می خواند و سیرن رقصی آغاز می کند .

قوش : چه حالی دارد این لحظه های زیبا .

سیرن : دیده بر قاف دوختن و تا ابد چنان ماندن ؟!

قوش : خوب شد آمدی زیبا روی من .

سیرن : بیشتر دوست داشتم تو از پی یافتنم بیایی .

قوش : بنشین در برم .

سیرن : گفته بودی پیرزنی با تو گفت تا عاشق نشوی به کوه قاف آس نخواهی رسید ؟

قوش : آری .

سیرن : اگر چنین نبود ، اگر تو خواهان رسیدن به آن بلند قاف سر بر افلاک نبودی ، اگر پیش از سخن آن پیر سر راهت قرار می گرفتم باز عاشقم

          می شدی ؟ راستی چه شد به این راه آمدی ؟                              3

قوش : دوست داشتم نجات دهنده ی گرفتاری پای در زنجیر باشم .

سیرن : فقط همین ؟

قوش : بیشترش آری .

سیرن : کاش آرزوی دیدار مرا داشتی .

قوش : بازی بس نیست ؟

سیرن : نه هنوز ، چیزی بگوی از خوبی عشق ، تمنا دارم ، قرارمان بود به بازی خواسته ی هم برآوریم .

قوش : چشمهای زیبای تو دریای من است ، هزاران سخن گفته ام از عشق از فردا از آسمان و از پرواز با تو ، پر پروازم شکسته شد به دیدنت آن روز

          به کنار این چاه ، از آن لحظه تو بودی تمامی بودنم ، بی تو خویشتنم را آویخته آونگ بی جان بازی کودکان می دیدم ، بی تو شور و

          سرمستی را گم می کند این جان خسته ، مهوش خوش ناز و ادا اگر ناز تو آسمانها را فرا بگیرد حرفی نیست ، اما گله کم کن ، بی عشق تو

          من هیچم ...

سیرن : با من از مستی جانت ، از سروده های دلت ، با من از نگاه آسمانیت سخن مگو ، می بینم و می دانم فریبی با تو نیست ...

قوش : فریبی با من نیست ، اما نگفته ام همیشگی است ، فقط برای این لحظه های با تو بودن است ، هزار بار این گفته ام .

سیرن : آخر آن قله فسون گرفته چه دارد ؟ بگوی با من .

قوش : بخت پرومته نامی بدست دیوی به سحر آلوده است ، آنجا زندان جای اوست .

سیرن : افسانه ایست فسون زده این سخن ، اگر راست هم باشد آخر خوشبختی ما بدان گره نخورده که ...

قوش : من گرفتار فسون آنم ، باید آنجا می بودم این دم ، شاید زنجیر او به دست من باز خواهد شد ...

سیرن : ستایشگر اویی به جان و دل ، بی سخنی از من ...

قوش : کاش دستهای مهربانت پریشانی گیسوانم را پناهی بود جای گلایه بر لبانت .

سیرن : گلایه ام از تو نیست از اویی است که حتی نمی دانم کیست .......................

قوش : پرومته نباید گرفتار زنجیر باشد ...  

سیرن : چه رازیست در یافتن پرومته ! حتی سخن از زنجیرش خون سرخ رگانت توفانی می کند پر آشوب ! از او چه می دانی ؟

قوش : شنیده ام روزی عاصی ترین فرزند عصیان با دلی لبریز از ایمان ایستاده بر سنگی کهن دیدگانش را بر افقی دور دوخته بود ، دلش آتشفشان

         خشم ز بیداد کهنسال خدایان پر هیاهو ، آخر ، اینسوی تر مردمان بی آتش سرمازده تر از یخ قندیلهای لرزان لرزه ها بر جان داشتند و

         گرمایی نبود جانشان گرمی گیرد و یخ نزند ، و او دید و غرید در خود ، به پایان کار اما خورشید هجرت آغاز کرد ، با دستهای او آتش

         هدیه ای شد به مردمان زمین تا بزداید سردی زمانه ، سردی رخت بربست از زندگی مردمان ، اما ، چه خشمی با خدایان بود ، تندیس

         آتشفشان ! گفتند جگر پرومته باید بسوزد ...

سیرن : گریزی نتوان از خشم آنها ...

قوش : پرومته در زنجیر است ، آری ، شاید آتش کینه ی خدایان فروکش کرده مرا فرستاده اند به سوی او ...

سیرن : فکر پرومته تمامی بودن توست ، اگر آن که می باید جگرش به آتش کشد تو باشی ؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟

قوش : آه ! هرگز بدان نیندیشیده ام .....................................

سیرن : مگر نه آنکه خدایان از تو کاری خواسته اند ؟

قوش : هیچ از آنچه بر پوست نگاشته اند نمی دانم .

سیرن : اگر خدایان خواسته باشند نابودگر پرومته باشی ؟

قوش : آه ، کاش این بر پوستی نوشته نشود هرگز .

سیرن : میازار دلت را به این اندیشه ها ، بگذر ، از عشقمان بگوی ، آمدی و مرا دیدی ، دیدی و یک دل نه صد دل عاشقم شدی ، اینک آنکه جان

           خویشش می خوانی هر چه بگوید پذیرا خواهی شد ؟

قوش : از چه نگرانی ؟

سیرن : تو به تمامی از آن من نیستی ...

قوش : به شهر خدایان با من ندایی گفت مردی در زمین به مردمان بی نور آتشی بخشیده ...

سیرن : کاری نیک ...

قوش : اینک او نیازمند من است ...

سیرن : من چه ؟

قوش : من گفته بودم فقط برای مدت اندکی با توام ، راهم ادامه ای دارد ، راهم به او می رسد ، نمی توانم فراموشش کنم ...                                     4

سیرن : می دانم ، نباید از تو بخواهم خواسته خدایان فراموش کنی ...

قوش : تنها خواست خدایان نیست ...................................................

سیرن : جز آن چیزی بخواهم ؟

قوش : به بازی ؟

سیرن : باشد ، به بازی .

قوش : با جان و دل پذیرای خواسته ات خواهم بود .

سیرن : رگهایمان را بشکافیم تا قطره هایی خون از آن وام گیریم ، پس آن خونهایمان را به نشانه ی عقدی همیشگی با هم ممزوج کنیم و بر آتش

          مقدس دراندازیم تا باد خاکستر وجودمان را به آسمانها برد و با خدایان از عشق جاودانه ما قصه ها بسراید ، و ، سپس همچون دو عاشق

          جاویدان شانه به شانه هم رهسپار آن قاف شویم .

قوش : چه زیباست این .

سیرن : با هم راهی خواهیم شد .

قوش : چنین باد .

                                                             قوش و سیرن انگشتان خود را می برند و با خونشان روی خاک قلبی می کشند .

                                                             باد قاصدکی را با خود می آورد .

سیرن : آه ، قاصدک !!؟ ( برای گرفتن قاصدک خارج می شود و بازمی گردد )

قوش : باید می رفتی ؟!

سیرن : گرفته روی می بینمت !

قوش : قاصدکی را بر من و بر لحظه ی سوگند عشقمان رجحان دادی !؟

سیرن : اگر از خدایان پیغامی داشت ...

قوش : داشت ؟

سیرن : اگر داشت و من نمی گرفتمش ...

قوش : نگفتی ، داشت ؟

سیرن : تو همه ی هستی من ...

قوش : پاسخم ندادی !؟

سیرن : تو خواسته ی خدایان بر من ارجح ندانستی ؟

قوش : گفته بودم تنها خواست خدایان نیست وادارم کرده پای در این راه بگذارم ، خود نیز با جان و دل خواستار آن بوده ام ، آنچه تو کردی چنین

          نبود ؟

سیرن : کاری به خواست دلم ؟

قوش : آری .

سیرن : چه فرقی دارد آخر این که ...

قوش : برای من فرق دارد .

سیرن : نامهربانت می بینم و دلم گرفته ترین ...

قوش : قصه ای ناگفته با من داری ؟    

سیرن : ...

قوش : به فرمان خدایان سر راهم آمده ای یا خود نیز خواستار آن بوده ای ؟

سیرن : تو سراغ من آمدی ...

قوش : به خواسته ی پیری فال بین ، او را می شناسی ؟

سیرن : هرگز ندیدمش ، من بر تو عاشقم و ...

قوش : قاصدکی را بر من ...

سیرن : بد دل مباش .

قوش : نمی توانم نباشم ...

سیرن : بر سرم فریاد مکش مهربان من .

قوش : چه از من پنهان داشته ای به دل ؟                                         5

سیرن : هیچ ، باورم کن .

قوش : دلت با من یکی نباشد ؟

سیرن : هست ، هست ، هست ...

قوش : نه در سخن ...

سیرن : در دلم ، در جانم ، در روحم نیز چنین است .

قوش : به گاه دیدار گفتی با من باش ، گفتم نتوانم ، گفتی چند روزی ، گفتم نتوانم ، گفتی به بازی ، گفتم به بازی با تو خواهم بود ...

سیرن : چه می خواهی بگویی ؟

قوش : تو نگفتی به بازی با من خواهی بود .

سیرن : بازی نبود خواسته ی من ...

قوش : باید از آتش بگذری ...........................................

سیرن : مرا با آن امتحان خواهی کرد ؟

قوش : راه بهتری سراغ داری ؟!

سیرن : خواست خود را با خواست خدایان همزمان به پیش می بری ، تو نیز باید امتحان پس دهی ...

قوش : لازم باشد به خدایان پس خواهم داد ، از آتش خواهی گذشت ؟

سیرن : خواهم گذشت .

                                                             سیرن می خواهد از دایره آتش بگذرد ، اما ، بجای گذشتن قوش را میان آن گرفتار

                                                                     خود می کند .

                                                             سیرن همچون ماری به دور قوش می چرخد .

قوش : کیستی تو ؟

سیرن : نمی دانی دلبرکم ؟

قوش : کیستی ؟

سیرن : تا دمی پیش دلداری بودم نازنین رخ و اینک اژدهایی خشماگین ...

قوش : نامت چیست ؟

سیرن : صدایت بلندت را دوست داری انگار ، آتش خدایانم ، شاید آنکه باید جان از تو بستاند ....

قوش : چه باطل خیالاتی با توست .

سیرن : تلاش و تقلایت تحسین برانگیز است ، گمان برده ای راه فراری خواهی داشت ؟

قوش : بگوی چرا چنین ...

سیرن : آنکه باید پاسخ دهد اینک اسیر من است .

قوش : زیرکی باید آنکه را در دل آرزوی پرواز است تا تن به طلسم و جادوی زمینگیر بدکاران ندهد .

                                                             قوش خود را از حلقه آتش می رهاند و روی سنگی بالاتر از سیرن قرار می گیرد ،

                                                                            انگار عقابی با ماری در ستیز است .

سیرن : از هر آنچه داری بهره گیر ، اینک نوبت من است .

قوش : وای از فسون ساحره ها ...

سیرن : نه ساحر که خدای ساحرانم من !!!

قوش : چه فریبیست در کلام ساحره های بد کردار ، فسونشان را رقیبی نیست همچون دروغشان .

سیرن : چه باطل سخنهایی با توست .

قوش : گمان مکن رهایت خواهم کرد .

سیرن : اگر با من این سحر نباشد شاید کاری از پیش ببری ...

                                                             قوش گرفتار سیرن شده است .

قوش : چه طلسمیست این !؟

سیرن : دست آموز خدایان بالادستم .

قوش : چه بختی است بد بر پیشانی من ...                                           6

سیرن : و بختی خوش با من ، به دلم نشست این پیروزی ، با خدایان سخنی داری ؟

قوش : فراسوی مرداب مانا به نگاه اینکم چه هیچستانیست آسمان .

سیرن : چه زجه ای می زنی مرد ، زوزه ی خسته و نالان گرگی زخم در جان بر زبانت جاریست ...

قوش : دور باید نمایم این ناله ی جگرسوز ، اینک یا باید همچون سوز زخمه ی ساز آوازه خوانی خوش نغمه پر کنم هستی تا بد اندیش ساحر

          بدمست شادی نگیرد در دل از پیروزی خویش یا از هم بگسلم زنجیر ، چه دردیست درد طناب و دست و کشیده شدن تن زخمی بر خاک و

          خاشاک و خارستان !

سیرن : آری ، غرورت اجازه ناله نخواهد داد با تو ، حق با توست ، سنگ را به هر سگ ولگردی می توان زد ، با عقاب بلندپروازی چون تو اما مهربان

           باید بود ...

قوش : دور شو سگ کثیف ...

سیرن : آه ، شلاق را دوست داری ؟

قوش : از تو هیچ ...

سیرن : اختیار من با تو نیست اما اسیرک گرفتار .

قوش : جز تحمل چاره ای نیست .

                                                             سیرن با شلاق قوش را می زند و او را زمین گیر می کند ، در نهایت می خواهد

                                                                    سر قوش را زیر پا له کند ، اما ، می ماند .

سیرن : هنوز گاه مردنت نیست ، باید التماسها کنی تا ...

قوش : زنجیر بر دستهایم تا ابد ماندگار نخواهد بود .
سیرن : امید واهی نجاتگر بیهوده اندیشان نیست ، این خواسته ی خدایان است ...

قوش : خدایان نیز چون تو گمان داشتند ، پرومته اما ...

سیرن : پرومته نیز همچون تو در زنجیر است .

قوش : او آتش را هدیه ی مردمانی نموده ...

سیرن : امید به مردمان بی فردایی که او آتششان آورده بسته ای ؟

قوش : پرومته چیزی در آنها دیده آن را بخشیده ...

سیرن : هاهاها ، آنها در خواب نازند .

قوش : دروغی دیگر !

سیرن : بد آورده ای مردک ، بد آورده ای ...

قوش : سرانجام نیکی آن مرد نباید چنین باشد ...

سیرن : چنین هست ، و هیچ نتوان کرد .

قوش : دور شو دروغت در من اثری نخواهد داشت .

سیرن : چشم بگشای و ببین مردک احمق ........................................................................

قوش : و لابد من جغد سرگردان قصه های خرابه های ویرانی گرفته ام !

سیرن : خود چنین خواسته ای ...

قوش : خود نیز می دانی یاوه ایست این بر لبانت ، بازم گوی چرا ؟

سیرن : چی چرا ؟

قوش : تمامی ماجرای من .     

سیرن : خدایان خواستار عذاب پرومته اند ، باید پرنده ای خام خوار هر روز سینه ی او بدرد و جگرش به منقار کشد ، جگر پرومته دوباره بروید و

           پرنده دوباره بدرد و بخورد ، تا ابد .

قوش : بر پوست چنین حکمیست ؟

سیرن : آری .

قوش : و تو چه کاره ای به این میان ؟

سیرن : دوست تر داشتم با تو شرابی را مزمزه می کردم در غروبی زیبا ...

قوش : تو چه کاره ای ؟

سیرن : حیف است با من نامهربان باشی ...                                         7

قوش : بگوی این میان کیستی تو ؟

سیرن : یادت نرود تو اسیر منی ...

قوش : خود نیز واقفی بایدم بگویی .

سیرن : آنکه بر قاف پرومته را سینه خواهد درید باید از آزمون من سربلند بیرون آید ................................

قوش : چه تهیست جام خدایان .

سیرن : مثبت بیندیش .

قوش : راست گفتی ، تهی نیست ، سرشار از زهر بی درمان است و زمهریر ، و جامشان چه کم بها ! ( پوست نوشته را دور می اندازد ) .

سیرن : و من با ته مانده زهر آنها فال می گیرم .

قوش : دوست تر دارم تنها باشم .

سیرن : خواهی شد .

قوش : اینک ...

سیرن : طالعت بد طالعیست جوان ، مگر آن که فرمان من خواسته ی جان و وجودت باشد ( عشوه آغاز کرده است )

قوش : دور شو ساحره ی بدکردار .

سیرن : پس نمی خواهی !؟ باشد ، امروز را کفایت می کند ، باید بدین حال بمانی ، چند روز دیگر بازخواهم گشت ، پشیمان شوی پرنده دست آموز

           خود خواهمت نمود ...

قوش : مرا بکش .

سیرن : هنوز نه .

قوش : مگر چنین نخواسته اند از تو ؟

سیرن : آری ، اما هنوز زمان دارم .

قوش : تو دلت با خدایانت نیز یکی نیست ؟!!  

سیرن : گاهی رازت را خدایان نیز نمی دانند ، تو عشق باز چیره دستی هستی .

قوش : یک بار بازیم دادی ، هوشیارم اینک .

سیرن : باید دید . 

                                                             قوش آویزان از درختی به صلیب کشیده شده است .

قوش : اندیشه های هجوم آورده ی غم افزا دست از سرم برنخواهید داشت ؟؟!!! روزگاری به چیزکی از دنیا نمی اندیشیدم ، رها از غم بودم و هر آنچه

         شادی ام نمی افزود از ضمیرم پاک می کردم ، خرم و خوش گذشت روزگار می نگریستم ، با اندیشه های فرح افزا رها بودم از روزمرگی ها ،

         پروازم اوج بی انتهای دلخوشی ها ، اما ، آرام آرام با درد انسان آشنا شدم ، فقر ، جنگ ، نفرت ، کشتار ، تجاوز ، بیداد ، کردارهایی همه

         زشتی و بدی ! بی عدالتی ، هزاران هزار درد بی درمان ! بیخود و بیقرارم می کرد اندیشه های هجوم آورده غم افزا ، دیگر نمی دانستم چه

         می خواهم از این هستی چرکین رخسار ، با خود گفتم مفهوم بودن آدمی چیست وقتی نمی توان پاکی آورد به زندگی خویش و دیگران ؟

         هیچ حس زیبایی به دلم بازنیامد به آن لحظه ها ، تمامی راهها را تا دلزدگی محض در آمد و رفت بودم ، بوی گند ناامیدی توانم به ناتوانی  

         کشانید بی کورسویی از امید ، نه حس شروعی و حتی نه خواستن ادامه دادنی و نه حتی هوس ماندنی ، من مانده ترین وجود هستی بودم ،

         در این ماندنها هیچ دستی بسویم برای شروعی دراز نشد تا دست در دستش نهم برای زدودن زشتی و آوردن پاکی ، تمامی آنچه زمانی

         دلخوش آنها بودم گریختند ، غبار از روی غبار بر راههای پیش رویم و پشت سرم نشست ، رد پایی و یادی و یادگاری نماند ! اندیشه ام

         خلائی بی فرجام ! وحشتناک و خوف انگیز ! نگاهم اما همچنان به جستجو ! گفتم شاید هنوز خبری باشد به جایی ، دور یا نزدیک ! نبود ،

         روزی به گاه پروازم دروازه ای دیدم ، شهر خدایان ؟! شاید ، نزدیک دروازه شهر از هوش رفتم ، چند لحظه ؟ ندانستم ، چشمهایم باز شد ،

         پوست نوشته ای در دست خود دیدم و صدایی با من گفت به کوه قاف چشم به راهی دارم ، گفت شاید گاه رهایی آن آتش آور انسانها فرا

         رسیده باشد ، شاید نیز زمان سکوت ابدیش ! گفت اگر آزاد اندیشانی چون پرومته نباشند انسانها دردشان بر دردشان گره خواهد خورد ،

         راهی شدم ، پرومته به این رهایی خود انسان را به چه میهمان خواهد کرد ؟ همه ی راه شوق دانستن این داشتم ، ایستاده بر بلندای صلیبی

         گذر لحظه ها را نظاره گرم اینک ، از چه بر صلیبم کشیدی اگر نباید کاری می کردم ؟ هان ؟ خستگی بر خستگی می افزاید جان و دلم ،

         هیچ پاسخی نیست با من ؟! افق خورشید تابان را پشت ابری پنهان کرده از دیدار ، ابرهای آسمان بی نور به چرخشی مشغول ، به سرخی

         می گرایند و گاهی ارغوانی می شوند ، کران تا کران دیگرش خونین و خاموش ، پرم شکسته ، پروازی نیست ! اینک شکست خورده ی

         آرزوهای ناامیدم ، خسته از افسانه ها و افسونهای زشت و دروغین ، کجاست پرومته ؟ کو مردمان ؟ آنها که در جان و قلب تک سوار عشق  8

         خانه ای از جنس مهر و امید داشتند ، افسوس اما ، آنجا ، آنسوی دشت ، مردمان را رقصی است ، رقص مرگ به دور چاه آن دروغین ارباب

         بی پروا ، گویا همیشه چنین بوده قصه ی انسان ! کاشکی پرواز می کردم تا آسمانها ، تا آنسوی هستی ، دستی نخواهد رویید آیا از میان

         تاریکی ؟ کاش پرم نمی شکست ، پرواز ، پرواز ، پرواز !!! اینک چشمهای خسته ام می جوید به تمنا افقهای دور و نزدیک ، افسوس جز

         غباری نیست پیدا به راه .

                                                             سیرن وارد می شود .

سیرن : چه خلوتی ، همه افق است و انتظار ؟ آرامش محض ! به کدامین شاهراه زایش خورشید می جویی ؟

قوش : ...

سیرن : در فراسوی این آرامش محض موج است و توفان است و غرش ، زجه ی شلاق بر روح ، کهکشان آتشی خاموش اینک اما .

قوش : ...

سیرن : سخنت را شنیدم ، پر غرورتر باد بادهایت .

قوش : دشنه ات خونین ، سینه لبریز خشم و کین ! چه تنفری داری تو ، چه تنفر بی پایانی !

سیرن : عشق سرخورده تنفر می زاید ، اما ، اما اگر بخواهی همان خواهم شد که بودم ...

قوش : از دوردستهای دور آواز چوپانی می آید گم شده میان پارسها و زنگوله ها ، بره ها با زنگوله ها رقص آغازیده اند ، تو با کدامین ساز بی صدا

         بازی آغازیدی ؟ هاع ، عشق !!!

سیرن : چه فرقی داشت اگر گفته بودم برای من نیز بازیست ؟

قوش : رهایی زیباست ، کاش چوپانی بودم آزاد ...

سیرن : چیز زیاده ای نمی خواهم از تو ...

قوش : خنگ آباد روزگارمان چه پرهیاهوست ، عربده بازاری که مگو ! صدای مردمان می شنوی ؟ من نیز از مردمانم ؟

سیرن : آخر دروازه کدامین کهکشان کشف نشده را گشوده ای ؟ هان ؟ کجای این جهان را آبادستانی کرده ای پر لاله و نسترن به تقلای خود ؟    

          هان ؟ خود را کره اسبی سرکش انگار پر عرق و شاش و شپش ! نه وجودی آسمانی ! شاهزاده ی دروغین تو قصه گوی لاف زن سرزمین

          مردمانی رنگ در رنگ هزار نیرنگی ، بالا رفته از صلیب گستاخی خویش .

قوش : اگر چه بر صلیبم اما نهایتی نخواهد داشت پروازم ...

سیرن : باید بشکنمت این صدا در گلو ...

قوش : اگر چه در گلو شکسته فریادم اما به یقین آسمان پژواک زمزمه ی شکسته ام را تا عرش انعکاس خواهد داد همچون آینه ای روشن ...

سیرن : مگر نگفتی دستی را به معجزه منتظر نخواهی بود ؟

قوش : دستی برای نجات من نخواهد آمد خیال او اما آسمان را نشانم خواهد داد ، با خیالی نیز می توان ابرها را در آغوش کشید و پرواز کرد ، به

          گمانم از ازل چنین بوده و تا ابد نیز چنین خواهد بود .

سیرن : باشد ، چنین باشد ، آتشش را پر شرر می کنم ( آتش می افروزد ) ، چگونه است ؟

قوش : شکننده ترین لحظه های بودنم شکل می گیرد ، اینک این جان بر آتش فروزان کینه ی تو ، کاش شهزاده قصه های بی تعبیر نباشم .

سیرن : پژواک کلامت ، ناله های جگرخراشت ، همچنان ناقوسی بر افقهای چهارسوی آسمان می خورد اما دریغ از پاسخی ، می بینی ؟  

قوش : سرایش قصه ناب روزگار با من است ، قصه رهایی ، رهایی عشق است ، رهایی نهایت بی زنجیر زیستن است ، اینک من پرواز را با رهایی جانم

         به آسمانها هدیه می دهم تا با همگان بازگوید کران تا به کران این جهان تاریک هیچ پایی به بندی گرفتار نخواهد بود اگر خود زنجیر را

         نستاید ، کاش سواران آزاد دشتها بی واهمه از هجوم دیوک بدکردار بتازند تا اوج رهایی ، مرا به زمانه بی زمانیها پرواز خواهی داد ای سمند

         روح بی قرارم ؟ 

سیرن : خلسه ی مرگ است این با تو ، گمان کرده ای به آسانی روحت به آسمان پرواز خواهد نمود ؟ آسمانت را پر ابر خواهم نمود ، نه سفیدک

           پنبه ای روح افزا که سیاه ابر سنگین توفانزا ، نازاترین زشت ابر روزگار بی باران از آن لحظه های سردی گرفته جان و روحت خواهد شد ،

           سردترین سرمای هستی را بر جانت خواهم ریخت ، اینک امیدت به یاسی ناامید تبدیل خواهد شد ، پذیرایش باش ، به این لحظه ی

           زجرآور آخرین دمت خواسته ات از من چه خواهد بود ؟

قوش : پروردگارا ، آن که پدیدارمان کرده ای و چشمهایمان را بر جهانت گشوده ای مگذار زنجیری بسته به دستی خون گرفته از تنگی و سایش

          بازماند ، روحم را پرواز ده از این ماتم جای ، خدایا رهایی را هدیه کن بر زمینیان در بند ، رهایی عشق است .

سیرن : آخر چرا ؟

قوش : ...

سیرن : این همه تحمل چرا آخر ؟                                                 9

قوش : ...

سیرن : چیزی بگوی .

قوش : چند ؟

سیرن : چه ؟

قوش : چند نفر پیش از آمدن من از کنار چاه با ندای پر فریب دعوت تو گذشته اند ؟

سیرن : بسیار .

قوش : حدس زده بودم ، بند از دستهایم بگشای ، با تو خواهم بود ، باور نداری ؟ خواستم بدانی می توانم ...

سیرن : بعد ؟

قوش : اینک اگر به سوی تو آیم و نرد عشق با تو بازم نخواهی گفت از ترس است ...............................

سیرن : باور کنم ؟

قوش : آنچه خواسته ی دل توست خواهم بود ، اگر یکبار توانستی به بندم کشی باز خواهی توانست .

سیرن : راست گفتی ، ارزش آزمودن دارد .

قوش : آغاز کن ترانه .

                                                             قوش و سیرن رقصی آغاز کرده اند .

                                                             سیرن دوم وارد می شود و رقص قوش و سیرن را تماشا می کند .

                                                             سیرن دوم سیرن و قوش را به بند می کشد .

                                                             سیرن بر صلیب است .

سیرن : اندیشه های هجوم آورده ی غم افزا دست از سرم برنخواهید داشت ؟!!! روزگاری اندیشه ام خدمت نمودن به خدایان بود ، رها از غم بودم و

          هر آنچه شادی خدایان نمی افزود از ضمیرم پاک می کردم ، فقر ، جنگ ، نفرت ، کشتار ، تجاوز ، بیداد ، کردارهای شادی آور خدایان !

          بی عدالتی ، هزاران هزار درد بی درمان ! بیخود و بیقرارم می کرد هر آنچه خدایان را لذتی می بخشید ، با خود گفتم مفهوم بودن آدمی

          بندگی خدایان است و بس ! روزی با من گفته شد هر آنکه راهی قاف بلند جای شود به دست تو آزموده خواهد شد ، همه را به نیکی

          آزمودم ، هرگز گمان نکردم دلم روزی در هوای عشق انسانی به تندی تپیدن آغاز خواهد نمود ! نبود خدایان را خلائی بی فرجام و

          خوف انگیز یافتم ، هیچ حسی زیباتر از نبود ! اینک تمامی آنچه زمانی دلخوش آنها بودم گریختند ، خورشید تابان پشت ابری پنهان گردیده

          از دیدار ، ابرهای آسمان بی نور به چرخشی مشغول ، به سرخی می گرایند و گاهی ارغوانی می شوند ، کران تا کران دیگرش خونین و

          خاموش ، چه شبیست این لحظه های سیاهی گرفته ام ، کاش اسبی داشتم ، تا بدانسوی دشت خلوت می تاختم و باز می آمدم ، اینک اما

          تک سوار آرزوهای ناامیدم ، خسته از افسانه ها و افسونهای زشت و دروغین خدایان ، دست خدایی نخواهد رویید آیا از میان تاریکی ؟ اینک

          چشمهای خسته ام می جوید به تمنا افقهای دور و نزدیک ، افسوس جز غباری نیست پیدا به راه ، هرگز ندانستم آنچه به هنگام مرگ بر

          لبهای او روئید لبخند تمسخر من بود یا تلخ خند فرجام بدم به این بازی !؟ شاید لبخندش رویش مهر او بود !؟ کسی با من این نخواهد

          گفت ؟ خدایان چه در سر می پرورانند ؟ کسی این راز بر من نخواهد گشود ؟ او نیز مرا آزمود ؟ پس خود چرا مرگ را به جان خرید و

          چیزکی با من نگفت ؟ کاش به این بازی همچون او آسمان گرد رهای دل خویش بودم نه سگ گیسو طلای خدایان .

                                                             سیرن دوم سیرن را شلاق می زند .

                                                             صدای دعوت تمناگونه  ی سیرن دوم از چهار سوی صحنه به گوش می رسد .

                                                                                پایان

                                                                                                                                                                                                                 آس اولدوز . آس اربایجان . ایری آنا .                        10

متن نمایشنامه : گیسو در باد ...

نمایشنامه : گیسو در باد ) اقتباسی از داستان کوتاه " وقتی باد بدبختی بوزد " نوشته گابریل گارسیا مارکز (

آدمها : اریندیرا ، اولوآس ، پیرزن ، گیتاریست ، آمادیس ، سرباز ، مبلّغ ، شهردار و مردها .

                     صحنه : خانه ای بزرگ و مجلل .

                     پیرزن روی صندلی راحتی نشسته و اریندیرا موی سرش را شانه می زند ، باد می وزد و

                                                     اریندیرا را با خود می برد . 

                     پیرزن روی صندلی راحتی نشسته و اریندیرا موی سرش را شانه می زند .

پیرزن : غذای من رو که دادی غذای شترمرغ یادت نره .

اریندیرا : چشم مادربزرگ .

پیرزن : کسی جز تو که ندارم ، همه ی کارام افتاده گردن تو ، با این همه می دونی که باید دعاگوی من باشی .

اریندیرا : چشم مادربزرگ .

پیرزن : می دونی چقدر خرج داره نگهداشتنت ؟ درسته پدرت پسرم بود اما خب چیزی که اون و بقیه آمادیس ها به ارث گذاشتن فقط برای تو

           نبوده ، من باید بزرگت کنم ، سر و سامونت بدم ، می فهمی که ؟ حالا برو کارات رو انجام بده .

اریندیرا : چشم مادربزرگ .

پیرزن : قالیچه ها رو بشور ، لباسهام نمونن ، ساعتها رو کوک کن ، علفهای روی قبرا رو آب بده ، برام سوپ درست کن ، گل سرخ و کشمش دوغ

          یادت نره ، دیگه نبینم وان حمام تمیز نباشه ، پیش از خواب لباسها رو اتو کن تا با وجدان آسوده بخوابی ، گلدونها حتما باید هوا بخورن ،

          یادت نره ، بیدهای تو کمد لباس خوب جا خوش کردن ، یه کاری کن برن دنبال زندگیشون ، هیزم داریم ؟ خوبه ، دوست دارم فردا لوبیا

          بخورم و سبزی .

اریندیرا : چشم مادربزرگ .

پیرزن : دیشب خواب دیدم منتظرم نامه ای به دستم برسه .

اریندیرا : توی خواب چه روز هفته بود ؟

پیرزن : پنج شنبه .

اریندیرا : تو نامه خبر بدی بوده اما هیچ وقت به دستتون نمی رسه .

                     پیرزن روی صندلی راحتی نشسته و اریندیرا موی سرش را شانه می زند ، باد می وزد و

                                                     اریندیرا را با خود می برد . 

                     پیرزن روی صندلی راحتی نشسته و اریندیرا موی سرش را شانه می زند ، اریندیرا با تمام

                                                     شدن کارش دست پیرزن را می گیرد و او را در حالیکه با عصا راه می رود و به شانه او تکیه

                                                     داده می برد و روی تخت می نشاند و آرایشش می کند و می خواباند .

پیرزن : وقتی سروکله ی آمادیس ها پیدا شد بگو اینجا آفتابی نشن ، دار و دسته ی گالان منتظرن خدمتشون برسن .

اریندیرا : هذیان شروع شد ، من با چشمهای خواب رفته کار می کنم ، تو با روح خواب رفته ت هذیان می گی ، بخواب مادربزرگ .

                     پیرزن روی تخت دراز کشیده است ، مردهایی وارد می شوند ، پولی می دهند و از پیرزن یک

                                                     شاخه گل لاله می گیرند و می روند ، آخرین مرد وارد می شود و بر سر قیمت گل با پیرزن

                                                     درگیر می شود ، آمادیس وارد می شود و مرد را می کشد و پیرزن را با خود می برد .

                     پیرزن از خواب می پرد .

پیرزن : آمادیس ، آمادیس ...

                                                     اریندیرا پیرزن را آرام می کند و دوباره می خواباند .

اریندیرا : بخواب مادربزرگ بخواب ، پدر بزرگ مرده ، پدر مرده ، عمو مرده ، همه ی آمادیس ها مرده ن ، استخوناشون هم از لای سبزه های باغ

            دارن ستاره ها رو می شمرن ، از خانواده آمادیس ها فقط تو موندی و من ، بخواب مادربزرگ ، بخواب .

                                                     اریندیرا خسته و خواب آلود اتاق را مرتب می کند ، شمعها را روشن می کند و در کنار آنها به

                                                     خواب می رود ، دستش به شمعدان می خورد و باعث افتادنش می شود .

                     آتش شمع آرام آرام همه جا را فرامی گیرد .                 1

پیرزن : کمک ، کمک ، خانه م آتش گرفته ، کمک ، کمک .

                                                     اریندیرا گیج و مبهوت به خانه ای که آتش گرفته نگاه می کند .

                                                     گیتاریست با دیگر مردها خانه را خاموش کرده اند .

گیتاریست : اگه دریا نزدیکتر بود خونه تون کمتر می سوخت ...

پیرزن : اون موقع شاید این همه مرد سطل به دست این اطراف پیداشون نمی شد .

گیتاریست : در هر حال حیف شد .

پیرزن : غصه خوردن فقط می تونه موی آدم رو سفید کنه .

گیتاریست : چیز زیادی براتون نموده .

پیرزن : من مثل شما فکر نمی کنم ، دیروز شاید می تونستم باهاتون هم عقیده باشم اما امروز شرایط فرق کرده ، اریندیرا و من زنده ایم ، بایدم

           به زندگی ادامه بدیم .

اریندیرا : حالا چی می شه ؟

پیرزن : کوچولوی من ، زندگی اونقدرها طولانی نیست بتونی تاوان این بدبختی رو پس بدی .

گیتاریست : همه ی اونچه مونده ، شاید بار یه قاطر هم ...

پیرزن : دوست دارین بزنین سر جنس ؟

گیتاریست : چی ؟

پیرزن : هنوز کاملا نرسیده !

گیتاریست : ...

پیرزن : حتی آفتابم تو خواباش همچین چیزی ندیده ...

گیتاریست : یعنی ؟

پیرزن : داشتم می دیدم چطوری بهش زل زده بودی پدرسوخته .

گیتاریست : حتی چهل کیلو هم نمی شه !

پیرزن : من مطمئنم بهترین گلفروش این دوروبر می شه ، سیصد پزو .

گیتاریست : سیصد پزو ؟!

پیرزن : قطعا می ارزه .

گیتاریست : صد پزو ...

پیرزن : هی معلوم می شه تو برای لاله های دست نخورده ارزش قائل نیستی .

گیتاریست : صد و پنجاه پزو .

پیرزن : خسارتی که این دختر به من زده از یه میلیون پزو بیشتره ، با این مبلغ دویست سال طول می کشه تاوان خونه ی سوخته شده م رو پس

           بده .

اریندیرا : چشمام دیگه اشکی ندارن .

پیرزن : زندگی همینه .

اریندیرا : زندگی همه شبیه هم نیست .

پیرزن : کم و بیش چرا ، ( به گیتاریست ) زود باش تصمیم بگیر مرد .

گیتاریست : بخت پیرزن بلند بود ، دختره سن و سالی نداشت ، دست آخر با دویست و بیست پزو پول نقد و مقداری خواروبار به توافق رسیدیم ،

               خیلی وقت می شد زنم مرده بود ، گاهی زخمه می زنی بر سیم ، انگار تارهای دلت پاره می شه ، می خونی ، آرام آرام شروع می کنی

               و نهایتا به اوج می رسی ، آسمان ابریست ، بارش باران و تگرگ ، ترانه ها همچون باران می بارن ، فوران خون از زخمهای انگشتات تن

               گیتارت رو رنگی می کنه ( می نوازد ) .

پیرزن : ( به گیتاریست ) ببرش به انباری ، هنوز سالمه ، ( به اریندیرا ) همینجا منتظرت می مونم .

اریندیرا : چشم مادربزرگ .

                                                     اریندیرا روی ننو دراز کشیده است ، گیتاریست می نوازد .

                     به جای صدای گیتار صفیر توفان و تازیانه آب و فریادهای دوردست و زوزه ی جانوران    2

                                                     و ناله ی کشتی شکسته ها شنیده می شود .

                     صحنه : بیابان .

                     چادری ایلیاتی برپا می شود .

                                                     اریندیرا با کمک مردها وسایل باقی مانده از آتش سوزی را یا به داخل چادر می برد و یا در

                                                     اطراف چادر مرتب می کند .

پیرزن : این شهر اسمش چیه ؟

گیتاریست : راننده بهتون نگفت ؟

پیرزن : همه ی حواسش به این بود ما متوجه نشیم تو گونیهای برنج داره قاچاق می کنه .

گیتاریست : دنیا از اینجا شروع می شه .

پیرزن : فکر نکنم !

گیتاریست : این جا سرزمین مبلّغهاست .

پیرزن : من به امور خیریه علاقه ای ندارم .

گیتاریست : این صندوق اندازه ی یه آدم مرده وزن داره .

پیرزن : چند آدم مرده ، خاک همه ی آمادیس ها توشه ، متبرک و مقدس ، بهشون احترام بذار .

گیتاریست : وردست راننده چی داشت می گفت ؟

پیرزن : گفت دوست داره دختره رو با خودش ببره .

گیتاریست : تو چی گفتی ؟

پیرزن : گفتم حرفی ندارم ، به این شرط که تاوان بی دقتی اریندیرا رو بدی ، گفتم حالا در حدود هشتصد و هفتاد و دو هزار و سیصد و پانزده پزو

           می شه ، چهارصد و بیست چوبی که قبلا پرداخته کم ، می مونه هشتصد و هفتاد و یک هزار و نه صد و نود و پنج پزو .

گیتاریست : خب بعدش چی شد ؟

پیرزن : گفت اگه داشتم می دادم ، می ارزه ، گفتم هروقت داشتی بیا پس ، رفت .

گیتاریست : لابد اریندیرا خودش ازش خواسته ...

اریندیرا : من حرفی نزدم ، اصلا این چرا افتاده دنبال ما ؟

پیرزن : ندیده بودم عصبانی بشی !

اریندیرا : مونده م چرا دست از سر ما برنمی داره !

پیرزن : خیلیا دوست دارن وقتی گل لاله بو می کنن براشون صدای موزیک پخش شه .

اریندیرا : نوازنده نایاب شده ؟

گیتاریست : من ناراحت نمی شم ...

اریندیرا : اگه می خواد دوروبر ما بپلکه و از صدای گیتارش پول دربیاره باید یه چیزی هم به ما بده .

پیرزن : حرف بدی هم نیست .

اریندیرا : خب .......................................................

گیتاریست : نه !

اریندیرا : پس گم شو !

گیتاریست : تصمیم گیرنده من تو نیستی ، ( به پیرزن ) برم ؟

پیرزن : پول می دادی بهتر بود ...

گیتاریست : مردم به هنرمندا کمتر از شما پول می دن ، برم ؟

پیرزن : با این همه پول می دن ...

گیتاریست : برم ؟!

پیرزن : نه ، بمون ، لازممون می شی .

اریندیرا : این ؟!

پیرزن : لوازم آرایشمون داره تموم می شه ، ( به گیتاریست پول می دهد ) بیا ، ( در دفترچه ای یادداشت می کند ) آدم باید حساب کتابش درست

          و پاک باشه اون دنیا گیر نیفته ، زود برگردی ها .                     3

                                                     پیرزن اریندیرا را آرایش می کند .

اریندیرا : ( در آینه خود را تماشا می کند ) وحشتناک شدم .

پیرزن : وقتی پای مسائل زنانه پیش می آد مردها خنگ می شن ، کافیه یه بار پستچی نامه بیاره برامون ، یه پستچی می تونه کل شهر رو خبردار

           کنه ، کافیه بهش تخفیف بدی ، به رئیسشون گفتم کجا چادر زدیم ، گلهای لاله فروش خوبی دارن .

گیتاریست : پیرزن درست حدس زده بود ، با اومدن یه پستچی کل شهر خبردار شد ، مردها به تاثیر حرفهای نامه رسان از دوردستها راه افتادن تا با

                تر و تازگی آشنا بشن ، پشت سرشان میزهای شرط بندی و دکه های خوراک پزی از راه رسید و پشت سر همه ی آنها سروکله ی

                عکاسی سوار بر دوچرخه پیدا شد ، عکاس درست روبروی اردوگاه دوربینش را با آستین سیاهرنگ روی سه پایه سوار کرد ، و در پشت

                آن منظره ی دریاچه ای را با قوهای بی روح آویخت ، ماهها گذشت ، حالا دیگه پیرزن فوت و فن کار رو یاد گرفته بود ، اونها از شهری      

                به شهر دیگه ای می رفتن و چادرشون رو بر پا می کردن .

                                                     اریندیرا به همراه پیرزن و بقیه آدمهای دوروبرشان بیابان را طی می کند .

پیرزن : اگه وضع همینطورها پیش بره بعد از هشت سال و هفت ماه و یازده روز بدهیت پرداخت می شه ، البته بجز دستمزد و خورد و خوراک

          سرخپوستهایی که دارن برامون کار می کنن .

اریندیرا : سرم از بی خوابی گیج می ره .

پیرزن : همینطور که داریم می ریم سعی کن بخوابی .

گیتاریست : یعنی خوابید ؟

پیرزن : همیشه همینطوری بوده .

گیتاریست : فکر می کنی وضعمون تو این شهر چه جوری بشه ؟

پیرزن : شاید برخورد آدمای این کامیونی که تا ما رو دید واییستاد بتونه بگه چی پیش می آد .

صدا از بیرون : شماها چه زهرماری می فروشین ؟

پیرزن : تر و تازگی ...

صدا از بیرون : بچه تا من استراحتی می کنم به سر و وضع کامیون برس .

پیرزن : گیتاریست می تونی سازت رو کوک کنی ، چادر می زنیم .

گیتاریست : با این اوضاع هیچوقت دیگه نوبت من نمی شه .

اریندیرا : تنها مرد دنیا اگه تو باشی ، مرگ و زندگی من هم دست تو باشه ، دوباره نوبتت نمی شه .

                                                     پیرزن جلو چادر نشسته است و اسکناسهایش را می شمرد .

                                                     اولوآس پشت سر چند نفر به صف ایستاده است .

پیرزن : نه پسر جون ، تموم طلاهای دنیا رو هم بدی نمی شه ، تو بدبختی می آری .

سرباز : چرا آخه ؟

پیرزن : تو هر جا بری روح شیطان رو با خودت می بری ، این رو از سر و روت می شه فهمید ، بعدی بره تو ، زیاد طولش نده ، مملکتت بهت نیاز

           داره .

                                                     اریندیرا از چادر خارج می شود .

اریندیرا : دارم می میرم .

پیرزن : چیزی دیگه نمونده .

اریندیرا : تمومش کن مادربزرگ .

پیرزن : چند نفر بیشتر نیستن که ...

اریندیرا : نمی تونم ، نمی تونم ، نمی تونم ...

پیرزن : داد نزن ، ببینمت ، تب نداری ، خب باشه ، امروز تعطیله بچه ها ، تو فردا بیای نوبت اول برا توست ، برین دیگه کثافتا ، بو گندوهای کله

           پوک فکر کردین از آهن درست شده ؟ دلم می خواست شماها رو به جای اون می دیدم الدنگهای گه .

اریندیرا : می رم لباسهام رو بردارم برم حموم کنم .                           4

                                                     اریندیرا وارد چادر می شود .

                                                     اولوآس همچنان سر جای خود ایستاده است .

پیرزن : ببینم پس بالهات کو ؟

اولوآس : اونی که بال داشت پدربزرگم بود ، اما خب ، هیشکی باور نمی کنه .

پیرزن : چرا من باور می کنم ، حالا پسر خوبی باش ، بالهات رو ببند و فردا صبح بیا .

                                                     پیرزن وارد چادر می شود .

                                                     اریندیرا از چادر خارج می شود و با اولوآس روبرو می شود .

گیتاریست : کسی این گل های سرخ را به هم می ریزد / همیشه بوده قلبهایی که با دیدن معشوق به هم می ریزد /  این کلمه چه باشکوه است و

                زیبا : عشق / باد سختی می وزد و گیسوان یارم را به هم می ریزد ،

                چه گناهی داشتم من ؟ برق چشمهای اولوآس هفت بیابون رو روشن کرد ! تا آسمان هفتم رفت و برگشت و شد ستاره ای از

                ستاره های پر فروغ شب ، همون که راه گم کرده ها رو به شهرهایشان هدایت می کند ، چه گناهی داشتم من ؟

                                                     پیرزن روی تخت خوابیده است .

اریندیرا : تو کی هستی ؟

اولوآس : اولوآس .

اریندیرا : من خوابم ؟

اولوآس : اون خوابه .

اریندیرا : داد که زد چرا درنرفتی ؟

اولوآس : آتشفشان هم بود سر جام می موندم ......................................

اریندیرا : اما باید تا فردا صبر کنی .

پیرزن : ( هذیان می گوید ) بیست سال آزگار از آخرین باری که بارون بارید می گذره ، توفان اونقده وحشتناک بود که بارون با آب دریا قاطی شد و

           صبح روز بعد خونه از ماهی و حلزون پر بود ، پدربزرگت آمادیس ، خدا روحش رو غرق رحمت کنه ، یهو چشمش به یه شیطون ماهی

           نورانی افتاد که تو هوا شناور بود .

اولوآس : این چی می گه ؟

اریندیرا : بی خیالش ، همیشه وقتی خوابه خل بازی در می آره ، اما با زمین لرزه هم از خواب بیدار نمی شه ، کمکم می کنی ملافه رو عوض کنم ؟

اولوآس : آره ، چقدر بهت نزدیک شدم ، همه می گن تو خیلی قشنگی ، درست هم می گن .

اریندیرا : اما من دارم می میرم .

اولوآس : مادرم می گه اونایی که تو بیابون می میرن نمی رن بهشت ، می رن دریا .

اریندیرا : من هیچ وقت دریا ندیده م .

اولوآس : دریا بیابونیه که آب داشته باشه .

اریندیرا : پس نمی شه روش راه رفت .

اولوآس : پدرم مردی رو می شناخت که رو دریا راه می رفت ، البته خیلی قدیما .

اریندیرا : می خوام برم حموم ، فردا رو که از آدم نگرفتن .

اولوآس : فردا صبح زود من و پدرم از اینجا می ریم ، اون کامیون مال ماست .

اریندیرا : سری به این طرفها نمی زنی ؟

اولوآس : معلوم نیست ، حالا هم اتفاقی گذارمون به این طرفها افتاده ، داشتیم می رفتیم سر مرز ، راه رو گم کردیم .

اریندیرا : تا حموم همراهم می آی ؟

                                                     اریندیرا گل لاله ای به اولوآس می دهد .

پیرزن : ( هذیان می گوید ) همیشه آروم نفس می کشید ، اوایل نه البته ، خودم یادش داده بودم ، روز اول بهش گفتم کاش سر تا پات طلا بود ،

            بوی خاک می داد ، از اینش خوشم می اومد تو خلوتمون خیلی جدی مزخرف می بافت ، منم خوشم می اومد ، اون روزها اوایل مارس

            بود تو رو آوردن خونه ، مثل یه دسته گل بودی ، پدرت آمادیس ، که جوون و خوشگل بود ، اونقده خوشحال شد فرستاد بیست تا گاری 5

            لبالب گل آوردن و تو خیابونا پخش کردن ، روستا از دریای گل پنهون شده بود .

                                                     پیرزن جلو چادر با مبلّغ ها درگیر شده است .

مبلّغ : این خط این هم نشون .

پیرزن : بیابون مال هیچکس نیست .

مبلّغ : مال پروردگاره و تو با کسب و کار خودت قوانین مقدس او را زیر پا گذاشته ای .

پیرزن : فرزندم مقصودتون رو نمی فهمم .

مبلّغ : این بچه به حد تکلیف نرسیده .

پیرزن : اگه این رو می گین که نوه ی خودمه !

مبلّغ : دیگه بدتر ، یا با رضایت خاطر نگهداری او را به ما می سپاری یا به راههای دیگه ای متوسل می شیم .

پیرزن : اگه من خط و نشونتون رو ندید بگیرم و پام رو اونورتر بذارم چکار می خواین بکنین مثلا ؟

                                                     گیتاریست پیرزن را به گوشه ای می کشاند و با او صحبت می کند .

گیتاریست : بهش گفتم کشیش ها با پاپ پیمان دارن ، اما پیرزن نشنیده گرفت ، مبلّغ ها هم مثل یک دسته گشتی نظامی نصف شبی سینه خیز

               دزدانه و بی صدا وارد چادر شدن و اریندیرا را لای توری پشه بند پیچیدند و بی آنکه بیدارش کنن مثل ماهی بزرگ و ظریفی که تو تور

               افتاده باشه با خودشون بردن ، مادربزرگ همه راهها رو برای نجات نوه اش امتحان کرد ، آخر سر هم به شهردار نظامی متوسل شد .

                                                     شهردار با یک تفنگ شکاری بزرگ بسوی ابرها شلیک می کند .

شهردار : لامصبا سوراخم نمی شن بارون بباره ، هی من می زنم هی اونا سوراخ نمی شن ؟ حکمتش چیه خدا خودش می دونه ، در مورد نوه ت

            کاری از من ساخته نیست ، کشیشها طبق پیمان پاپ و دولت حق دارن ، گفتی چی بود اسمش ؟ آهان اریندیرا ، اون رو تا سن قانونی یا

            تا موقع ازدواج پیش خودشون نگه دارن .

پیرزن : پس شما رو شهردار اینجان کردن که چی ؟

شهردار : تا بارون درست کنم .

پیرزن : تا درنرفته بزن خب .

شهردار : بی پیر ، ببین ازت خوشم اومده ، تو نیاز داری یه آدم اسم و رسم دار ضمانتت کنه ، صلاحیت اخلاقیت رو تایید کنه ، می فهمی که

            منظورم چیه ؟ آهان ، خوبه ، سناتور سانچز رو که می شناسی ؟

پیرزن : من تو این بیابون بی سروته یه پیرزن بدبختی م .

شهردار : پس وقتت رو تلف نکن .

پیرزن : اینجوری که نمی شه .

شهردار : اونا از رو نمی رن تن به خواسته تو بدن .

پیرزن : منم از رو نمی رم ، تو که می شناسیش ، سناتور رو می گم ، یه کاغذی نوشته ای بده بدم بهش شاید فرجی بشه .

شهردار : نمی تونم ، کار من نیست .

پیرزن : به کارت برس ، ابرها دارن در می رن .

شهردار : بالاخره سوراخشون می کنم بارون بیاد .

                                                     گیتاریست دارد وسایلش را جمع می کند .

پیرزن : کجا راه افتادی بری ؟

گیتاریست : خب من باید برم ، دیگه فایده نداره ، اینجاها بدون اریندیرا حال نمی ده ، راستی شهردار چی گفت ؟

پیرزن : چرت و پرت ...

گیتاریست : نتونست کاری بکنه !؟

پیرزن : نمی دونم ، شایدم نخواست ، نگفتی کجا ؟

گیتاریست : هر جا باد بیاد ، دنیای بزرگیه .

پیرزن : نه به اون بزرگی که تو خیال می کنی ، نمک نشناس .                       6

گیتاریست : بر فرض بخوام بمونم ، برنامه ت چیه ؟

پیرزن : یه فکرایی دارم ، شایدم بریم داخل گروه انتخاباتی سناتور سانچز .

گیتاریست : اریندیرا عاشق اون پسره اولوآس بود ، چرا از اون کمک نمی گیری ؟

پیرزن : اونا فرصت گیرشون بیاد با هم در می رن .

گیتاریست : اون راست می گفت ، این رو بعدها فهمیدم ، پیرزن با امیدهایی که بهم داد موندم ، اون به یه جوونی بیست پزو داد تا به مرکز مبلّغ ها

                بره و با اریندیرا ازدواج کنه ، می خواست با این کار اریندیرا آزاد بشه ، اونجا تو مرکز مبلّغ ها از اریندیرا پرسیدن آرزوی قلبیش چیه ؟

               گفت می خوام برم ، البته نه با این جوون ، حقم داشت آخه اون جوون به گراز شباهت داشت ، گفت می خوام با مادربزرگم برم ، گفت

                با اینکه اینجا کارم اندازه کلفتهاست اما با شنیدن آهنگ عید پاک سر حال میام ، گروه کر خوشحالم می کنه ، تصمیم داشتم اینجا

                بمونم ، حالا که قراره زن این بشم و برم ، همون بهتر با مادربزرگم برم ، دوباره اریندیرا با ما بود ، گاهی اون پسره دزدکی می اومد

                دیدنش .

اولوآس : اونجا با شیطان مبارزه می کردی ؟

اریندیرا : شیطان کجا بود ! فقط می رسیدیم جلو بیابان واییستیم ، صبح تا شب باید جارو می زدم .

اولوآس : فکر کردم اون دنیا از جهنم دور می شی .

اریندیرا : بهشت و جهنم اینجاست .

اولوآس : اون پسره شبیه گراز نبود باهاش ازدواج می کردی ؟

اریندیرا : ...

اولوآس : باهاش می رفتی ؟

اریندیرا : فکرم اینجا بود .

اولوآس : پیش من ؟

اریندیرا : صدای پیانو سر حالم می آورد ، چشمام رو می بستم و .............................

اولوآس : وقتی ازت جدا شدم و رفتم خونه ، از همون موقع به هر چی دست زدم رنگش آبی شد ، مادرم می گه عاشق شدی ، می گه آدمای عاشق

             نون از گلوشون پایین نمی ره ، چند روزه چیزی نتونستم بخورم .....................

اریندیرا : چطور ما رو پیدا کردی ؟

اولوآس : از هر کی سر راهم قرار گرفت پرسیدم ، شهر به شهر ، بیابون به بیابون ، گفتن گروه انتخاباتی سناتور سانچز اجیرتون کرده ، آخرین نفر

            دریا را نشونم داد ، گفت پیرزنه نقشه کشیده ببرتت جزیره .

اریندیرا : از اینجا برو ..................................

اولوآس : این پرتقالها رو بابام پرورش داده ، توشون پره الماسه .

اریندیرا : باور کنم ؟

اولوآس : می دونم سخته ، ببین .

اریندیرا : خدای من ...

اولوآس : قشنگن نه ؟ قاچاقشون می کنیم اونور مرز ، با سه تا از اینا می شه رفت اون ور دنیا ، راستی وانت بابام رو هم کش رفتم ، با این ...

اریندیرا : ( طپانچه را می گیرد و با دقت بررسی می کند ) گلوله هم داره ؟

اولوآس : ایناهاش .

اریندیرا : تا ده سال حق ندارم از کنارش جم بخورم .

اولوآس : تکون می خوری ، همین امشب که اون نهنگ سفید خوابش برد ، صدای جغد رو شنیدی از چادر بزن بیرون ، ببین اینجوری .

اریندیرا : مادر بزرگ منه ؟

اولوآس : جغده ؟

اریندیرا : نهنگ سفیده .

اولوآس : نیست با اون هیکلش !؟ منتظرم باش ...

اریندیرا : بو می بره ، همه چیز رو خواب می بینه .

اولوآس : تا اون خواب ببینه از مرز رد شدیم ، زدیم به چاک ، باید فردا حرکت کشتی ها رو ببینیم .                  7

اریندیرا : باید ببینم چی پیش می آد .

گیتاریست : صدای جغد می اومد ، چند بار ، گوشهای یه نوازنده گیتار تیزن ، عادی نبود ، رفتم بیرون ، اریندیرا مردد کنار چادر ایستاده بود ، جغد

                برای چندمین بار صدا کرد ، اریندیرا راه افتاد ، متوجه چشمهایی شد که دارند نگاهش می کنند ، ایستاد ، گفتم نه چیزی دیدم نه

                چیزی می دونم ، اما نرو ، گفت باید برم ، مردد بود ، گفتم بیدارش نمی کنم ، اما ، اگه خواست بیاد دنبالت نمی تونم جلودارش بشم ،

                رفت ، پیرزن صبح فهمید ، از سناتور سانچز دست خط گرفت با یه فرمانده بی سواد نظامی رفت دنبالشون ، نرسیده به دریا گرفتارشون

                کرد ، اریندیرا عصبانی طپانچه رو از اولوآس که گیج و منگ داشت فرمانده نظامی و پیرزن را تماشا می کرد گرفت و نشونه رفت ،

                شلیک نکرد ، پسره بلوف زده بود ، طپانچه ی کهنه به درد نمی خورد ،  اریندیرا رو کرد بهش گفت فقط بلدی بدهی من رو زیادترش

                کنی ، راست گفته بود آخه پیرزن هزینه های کار رو پای دختره نوشت ، تا بیارنش چادر مردم دوروبرشون جمع شدن و شروع کردن به

                مسخره کردنشون ، پیرزن با عصای اسقفی اش همه رو فراری داد ، بیچاره دختره ، با زنجیر بسته بودنش ، بعدها کارشون گرفت ،

                پیرزن پول پارو می کرد .

                     صحنه : خانه ای بزرگ و مجلل .

                     پیرزن روی صندلی راحتی نشسته و اریندیرا موی سرش را شانه می زند ، باد می وزد و

                                                     اریندیرا را با خود می برد . 

                     پیرزن روی تخت نشسته و پولهایش را می شمارد ، اریندیرا موی سرش را شانه می زند .                                                    

پیرزن : دلیلی نداره گله داشته باشی ، مثل شازده ها لباس پوشیدی ، تخت اشرافی و ارکستر در اختیارته و چهارده سرخپوست دست به سینه در

          خدمتت ، زندگیت شاهانه نیست ؟

اریندیرا : چرا ، مادربزرگ .

پیرزن : وقتی من سرم رو زمین گذاشتم دیگه چشمت به دست مردها نیست ، توی یه شهر بزرگ از خودت خونه و زندگی داری ، آزاد و خوشبخت ،

           خانوم محترمی می شی ، یه خانوم به تمام معنا ، اونهایی که در پناهت می گیری بهت احترام می ذارن ، بهت افتخار می کنن ، مقامات بالا

           بهت لطف نشون می دن و حرفات رو گوش می کنن ، ناخدای کشتی ها از سراسر بندرهای دنیا برات کارت پستال می فرستن ، اعتبار

           خونه ت از جزایر آنتیل تا قلب اروپا دهن به دهن می گرده ، خونه ت از قصر رئیس جمهور مهم تر می شه ، آخه اونجا می شه محل حل و

           فصل مشکلات مردم ، کاری که بر عهده دولت باید باشه ، هر جا بری زیر پات فرش هزار رنگ آسیایی می ندازن ( به خواب رفته و هذیان

           می گوید ) .

اریندیرا : ( فریاد می زند ) اولوآس ، اولوآس ، اولوآس .

                     پیرزن همچنان خوابیده است ، اریندیرا همچنان فریاد می زند .

                     باد می وزد و با خود اولوآس را می آورد .

اولوآس : بریم ؟

اریندیرا : پام با زنجیر به صندلی بسته شده .

اولوآس : همیشه بهونه ای داری .

اریندیرا : اون همیشه هشیارتره .

پیرزن : ( هذیان می گوید ) همون وقت بود که اون کشتی از آسیا اومد ، اونم سروکله ش پیدا شد ، قوی تر و بلندتر و مردتر از آمادیس .

اولوآس : پا شد !؟!

اریندیرا : بی خیالش ، هر وقت به اینجا می رسه بلند می شه می شینه ، اما بیدار نمی شه .

پیرزن : اون شب شروع کرد با ملوان ها به آواز خوندن ، خیال کردم زلزله اومده ، آوازشون تا ستاره ها می رفت ،

           بی گناهی مرا بر من خدایا باز گردان / بار دیگر عشق او را در دل من ساز گردان ،

           اون جا ایستاده بود ، رو شونه ش یه طوطی داشت و تفنگی تو دستش ، گفت هزار بار دور دنیا رو گشته م و زنهای تموم کشورها رو دیده م

           ، با قاطعیت می تونم بگم تو از همه ی زنهای روی زمین مغرورتر و مهربونتر و خوشروتری (گریه سر می دهد ) .

اریندیرا : جرات داری نفله ش کنی ؟

اولوآس : ...                                                                  8

اریندیرا : پرسیدم ...

اولوآس : نمی دونم ، تو داری ؟

اریندیرا : نه ، آخه مادربزرگمه .

اولوآس : به خاطر تو هر کاری می کنم .

گیتاریست : وقتی اولوآس برای تولد پیرزن کیک آورد اون گذشته رو فراموش کرد ، گفت مردی که راه و رسم طلب بخشش رو بدونه نصف بهشت

               رو بدست آورده ، آرسینیکی که اولوآس تو کیک تولد ریخته بود برای نابودی نسل همه ی موشها کافی بود ، پیرزن همه ی اون کیک

               رو خورد ، چیزیش نشد ، فقط وقتی داشت مثل همیشه حرفای توی خوابش رو تکرار می کرد صداش خش خش کرد .

                     پیرزن روی تخت خوابیده است .

پیرزن : ( هذیان می گوید ) درها رو بستم و رفتم تو اتاقم ، تو دلم می گفتم کاش کلون در رو بشکنه بیاد تو ، نه ، اگه راهش رو بکشه بره بهتره ،

           به ش گفتم جلو نیا ، خندید ، چشماش دیده نمی شدن ، گفتم جلو نیا ، باز خندید ، یهو چشماش رو باز کرد و وحشتزده گفت آخ شازده !

           صداش از دهنش بیرون نیومد ، از زخم چاقویی بیرون اومد که گلوش رو بریده بود .

اولوآس : پیرزن قاتل .

اریندیرا : برو جلو الان بیدار می شه .

اولوآس : زورش از فیل بیشتره ، کار من نیست .

اریندیرا : تو اصلا جربزه ی آدمکشی نداری .

پیرزن : ( هذیان می گوید ) اگه با ضربه ی چاقو نمی مرد با نیم تن دینامیت منفجرش می کردم ، آخه اون روزم مثل حالا داشتم خواب یه طاووس

            توی ننوی سفید رو می دیدم .

اولوآس : چی می گه ؟

اریندیرا : این نشانه ی مرگه .

اولوآس : نارو نزنه ؟

اریندیرا : مثل همیشه هذیان می گه ، ترسیدی ؟

پیرزن : برگشتیم خونه ی اول ، بدهی همچنان سر جای خودشه .

اولوآس : بدهی کی ؟

اریندیرا : تنها کاری که با بودنت کردی بالا بردن بدهی من بود .

پیرزن : تا پزوی آخرش رو باید پس بدی .

اولوآس : دیگه اجازه نمی دم .

اریندیرا : خیلی وقته باد می آد ؟ ( بیرون می رود )

                     اولوآس چاقوی بزرگ آشپزخانه را برمی دارد ، پیرزن روی تخت می نشیند و عصای خود را

                                                     برداشته به طرف اولوآس می گیرد .

پیرزن : جوون مگه زده به سرت ؟! فکر می کردین هنوز خوابم ؟

                                             اولوآس با چاقو ضرباتی را به سینه و پهلوی پیرزن می زند .

اولوآس : اریندیرا ، اریندیرا .........................................

                     اریندیرا در آستانه ظاهر می شود .

پیرزن : من دیر فهمیدم سر و شکل فرشته های خیانتکار رو داره ، جلوش رو بگیر .

اولوآس : نمرده ؟!

                                             اریندیرا به طرف پیرزن می رود و جلیقه ی طلایی او را درمی آورد .

پیرزن : کاش قبلا می گفتی ازش خوشت اومده .

                                             اولوآس کنار پیرزن روی زمین می نشیند ، دستهای خون آلودش را پاک می کند .                                           

اولوآس : داره می میره نه ؟

پیرزن : همیشه باید رفت ، یه جا بمونی جان و روحت می پوسه ، دوست دارم یه باغ پر از گل به اسمم کنی ، آمادیس با توام ، آمادیس .                            9

                                             اریندیرا دوان دوان خارج می شود ، صدای قدمها ، نفسها و قلبش تا آسمانها می رود .

                                             اولوآس خود را کشان کشان به طرف در می کشاند .

اولوآس : اریندیرا ، اریندیرا ...

پیرزن : من دارم می میرم ...

اولوآس : رفت !

پیرزن : ننگش برا تو می مونه ، چه بادی می وزه ، باد بدبختی منه انگار ...

اولوآس : اریندیرا ، اریندیرا .

                     پیرزن روی صندلی راحتی نشسته و اریندیرا موی سرش را شانه می زند ، باد می وزد و

                                                     اریندیرا را با خود می برد . 

                                              صدای اولوآس همچنان شنیده می شود که اریندیرا را صدا می زند .

گیتاریست : کجا ؟ نمی شنوی ؟ داره دورتر می شه ! چه سرعتی داره قدمهاش ! یه ماده گوزن تازه بالغ شده ست انگار ، از شهر دور شد ، پاهاش تو

            شنهای ساحل فرو می رن ، اما ، اما سرعتش کم نمی شه ، داره از دریا می گذره ، انگار زمین از زمین کنده می شه ،  افق و آسمون رو رد

            کرد ، ستاره به ستاره داره غروب می چینه ، کهکشان به کهکشان دور می شه ! با گیسوهایی که دارن تو باد تاب می خورن ! انگار باد

            درختهای یه جنگل بزرگ رو با هم تکون می ده ، خم می کنه ، یا ، یا یه اقیانوس که توفان به همش زده ، گیسوهاش تو باد پخش شدن ،

            چه گناهی داشتم من ؟ چه گناهی داشتم اولین مرد زندگیش شدم و هرگز نتونستم بهش بگم ، بگم ، دوستت دارم ...

                                                                                                                                                                                                                                                                پایان .

                                                                                92.09.19

                                                                                                                               آس اولدوز . آس اربایجان . ایری آنا .

                                                                                                                                                                                     10