سلامتی ...

یکی یه جائی ایستاده بود و با موبایلش صحبت می کرد

آنسو ؟ 

نمی دانم !  

نمیخواستم اما شنیدم چند کلمه ای : 

مادر ! 

خستگی ! 

استراحت ! 

با خودم گفتم : 

خدایا عزیزان همه را سالم نگهدار ...

رخت نو ...

رخت نو مبارک خانومی  

شانسی شانسی آبیش کردی یا که یه جائی تن ما دیده بودی ؟ 

نکنه رنگه ساله این ؟  

نکنه رنگ دیگه ایه و ما بد کردیم نگاه بهش ؟ 

میگم پیری اینارم داره خب ! 

چشای آدمم یاریش نمیکنه  

گاهی دیدی رنگا را قاطی فرمود ! 

اما خب 

هر رنگی باشه 

یقین با چشمای قشنگت ست بوده قشنگ من ...

متن فیلمنامه : کاروانسارای ...

فیلمنامه :  کاروانسارای   .

داخلی . زندانی در شهری متفاوت . شب .

جمیوش _ مردی چهل ساله _  خود را بخواب زده است . نگهبان غذای او را آورده است . جمیوش در یک لحظه خود را به روی نگهبان می اندازد و با پارچه ای که در دست دارد و دور گردن نگهبان می اندازد او را خفه می کند . 

جمیوش بیرون را نگاهی می اندازد ، خبری نیست .

جمیوش سر جای خود باز می گردد ،  جسد نگهبان را کناری می کشد و لباسهایش را در می آورد و خود می پوشد .

اسلحه نگاهبان را از پشت در برمیدارد .

آرام آرام از سلول خارج می شود .

خارجی . بیرون زندان . همان لحظه .

جمیوش یواش یواش از در خارج می شود که ...

ابگان _ مردی پنجاه ساله _ که رئیس زندان است  با افراد خود دم درب خروجی زندان منتظر است .

جمیوش با دیدن افراد ابگان یکه می خورد ، میخواهد فرار کند که چند نفر او را قبل از هر کاری می گیرند .

                ابگان                    از آدمای باعرضه خوشم می آد ، باید بفرستمت یه جای دور کارائی برام انجام بدی . قبل از اون یه خال میذارم روی تنت

                                            گم نشی و یادت بماند اربابت کیه  { به افرادش اشاره ای می کند }  ...

                                                               صدای فریاد جمیوش می افتد روی تیتراژ .

داخلی . منزل سولمازخاتون در آششاغی شهر . شب .

یاشار  _  جوانی بیست و چند ساله  _  و سولمازخاتون  _  دختری بیست  ساله _  فرش دستبافتی را نگاه می کنند .

سولماز             کم نظیره نه ؟

یاشار                 بگو بی نظیر سولمازخاتون .

سولماز              بی نظیر ، اوهوم ، همینه که اینقدر مشتری داره ، هم تو آششاغی شهر هم تو یوخاری شهر .

یاشار                کی راهیش میکنین ؟

سولماز              { به طرف پنجره می رود } کاروان حاضره ، میراژدر از یوخاری شهر خواسته براش یه تعداد بفرستم  ، قیمت خوبی پیشنهاد

                          کرده  ،،، شما کی برمی گردین کاروانسارای ؟

یاشار                  { کنار سولماز می رود } اینجا کاری ندارم ، لوازم لازم کاروانسارای را خریده ام ، بعد از ظهر راهی میشم .

سولماز              فردا صبح ، مهمان خوب حسنش به ماندنه شبشه ، البت اگه دلش را نزنه ماندن و دوستم داشته باشه اول سحر کاروانی را

                         همراهی کنه تا کاروانساراش .

یاشار                 سعادتیه مهمان شما بودن سولمازخاتون ، اینشالا فردا سحر نزده با کاروان شما راهی میشم .

سولماز               با این که راهها امنه و این چند سال سراغی از دزد و راهزن نبوده اما بودن شما با کاروانم خیالم را راحت تر می کنه .

یاشار                 کاروانسارای که برسیم دلی اوغلان را همراه کاروان می کنم ، راستی ...                                                            1

سولماز               اجرتش را آماده کرده ام ، میدم بدین بهش ...

یاشار                  منظورم این نبود ، دلی اوغلان ازم ...

سولماز               تا غذا از دهن نیفتاده بفرمایین یاشارخان .

یاشار که نتوانسته است حرفش را بزند خواه ناخواه زیر نگاه سنگین سولمازخاتون راه می افتد طرف درب خروجی .

خارجی . پشت بام کاروانسارای یاشار  .چند لحظه بعد .

دلی اوغلان  _  جوانی بیست و چند ساله  _  و   دده  _  پیرمردی هفتاد ساله  _  نشسته اند و چشم دوخته اند به آسمان .

دده                     { به آسمان اشاره می کند } شب آرامیه .

دلی اوغلان         دده این همه ستاره برای چیه اون بالا ؟

دده                     حمکت پروردگار هر چی بوده برای شبای ما بد نشده ، میشینیم و نگاهشان میکنیم .

دلی اغلان          زیادن .

دده                    خیلی هم زیاد ، ببین شهاب بود ...

دلی اوغلان        یکی یه جائی مرد نه ؟

دده                    حرف قدیمیاست ، خود من ندیدم بعد از عبور شهابی بگن فلانی مرد ، اما شاهد بودم بدیمنه ، یه بار چند تا شهاب رد شدن

                          فرداش زلزله شد ، خدا رحم کنه ...

دلی اوغلان         اینشالا که خیره ،،، { با زنجیر دور گردنش بازی می کند } میگی یاشار بهش گفته ؟

دده                     یاشار جوان خجالتیه ، سولمازخاتون اجازه نده نمیتونه بگه .

دلی اوغلان         یه روز خودتو راهی میکنم  ، خودمم برای تو آستین بالا میزنم دده .

دده                    دروغگوی بدقول دشمن خدا هست ها ...

                دلی اوغلان        شوخی کردم پیرمرد .

دده                     پیرمرد خودتی ، دلم جوانتر از صد تا مثل توئه .

دلی اوغلان خنده کنان از جایش بلند می شود ، تفنگش را بدست دده می دهد و  خنده کنان از پله ها سرازیر می شود .

دده نگاهش می کند و به فکر فرومیرود .

خارجی . پشت بام منزل سولمازخاتون . روز .

سولمازخاتون راه بیرون شهر را نگاه می کند .  با ظرف آب می پاشد .

ظرف را به ندیمه اش می دهد .

ندیمه نگران سولمازخاتون را برانداز می کند .

خارجی . بیرون آششاغی شهر  . همان لحظه .

کاروان اول سحر راه افتاده است .

کاروان از جلو یاشار که مسلح و سوار بر اسبی روی تپه ای ایستاده عبور می کند .

یاشار نگاهش را از آششاغی شهر میگیرد و می اندازد به انتهای راه  .

کاروان در افق گم می شود .

                                                                       2

خارجی . حیاط کاروانسارای یاشار  . عصر  .

دلی اوغلان زیر درختی خوابیده است .

دده اسب دلی اوغلان را تیمار می کند .

در یک لحظه دلی اوغلان چشمانش را باز می کند و با گوشهای تیزشده به جائی نامعلوم نگاه می کند . آرام آرام صدای رسیدن کاروانی با صدای فریاد یاشار از بیرون روی صورت خندان دلی اوغلان اوج می گیرد .

دده اشاره می کند .

دو نفر درب کاروانسارای را باز می کنند .

همانجا . لحظاتی بعد .

کاروان وارد می شود  .

یاشار با دده و دلی اوغلان زیر درخت نشسته اند و حرف می زنند . یاشار کیسه ای را به دلی اوغلان می دهد . دلی اوغلان با تردید و  دودلی کیسه را می گیرد .

دلی اوغلان غمگین دور می شود .

یاشار سرش را می اندازد پائین .

دده متوجه غم یاشار هست ، به او نزدیک می شود و ظرف پر از آبی را به او می دهد .

یاشار آب را لاجرعه سر میکشد .

خارجی . بیرون کاروانسارای . صبح .

کاروان راه افتاده است .

دلی اوغلان سردسته کسانیست که همراه کاروان راه افتاده اند .

یکی دارد ترانه ای را می خواند .

یاشار کاروان را راهی می کند و بطرف داخل کاروانسارای حرکت می کند .

داخلی . بازارسرپوشیده آششاغی شهر . عصر  .

سولمازخاتون بهمراه ندیمه در بازار و در جلو حجره کفاش که مردی پنجاه ساله است از او خرید می کنند .

تعدادی ماموردولتی بازار را قرق کرده اند .

سولمازخاتون      { اطراف را نگاه می کند } چه خبره ، بازار را قرق کرده اند ؟

کفاش                 { کفشی را به او می دهد } سولمازخاتون دخترم نشنیدی فرماندار عوض شده ؟ فامیل شما که نایب فرمانداره ، باید خبردار

                            میشدین تا حالا .

سولمازخاتون       { کفش را می گیرد و نگاه می کند } میگفت قراره فرماندار عوض بشه .

کفاش                   اوهوم ...

ندیمه                   کی فرماندار شد حالا ؟

کفاش                  کسی نمیداند ، البته میگن غریبه است ، اوضاع مرکز که به هم خورده و همه چیز عوض شده ، انگار اینم اونا فرستادن .

سولمازخاتون        { به ندیمه } بگیر اینا را .                           3

ندیمه                     خانوم فکر می کنی اوضاع عوض بشه ؟

سولمازخاتون          ما تاجریم ، کار خودمان را انجام میدیم ، کاری به کار دولتیا نداریم .

کفاش                    کاش اونا هم نداشته باشن .....................

نگاه های کفاش و سولمازخاتون در هم گره می خورد و برای مدتی ادامه می یابد  .

خارجی . کوچه . چند لحظه بعد .

سولمازخاتون و ندیمه از بازارسرپوشیده خارج می شوند .

تعداد مامورانی که اینور و آنور می روند زیادتر شده است .

درشکه سولمازخاتون که کناری ایستاده است راه می افتد و به آنها نزدیک می شود و در مقابلشان می ایستد .

ندیمه در سوار شدن به سولمازخاتون کمک می کند و بعد خود نیز سوار درشکه می شود .

درشکه راه می افتد .

خارجی . بیابان . شب .

کاروان درحال استراحت است .

دلی اوغلان کشیک می دهد .

ساربان برای او قلیانی را آماده می کند ، با اشاره ساربان دلی اوغلان متوجه قلیان می شود .

دلی اوغلان پس از سرکشی سریع به اطراف یکی از افرادش را صدا می زند تا بجای او کشیک دهد و خودش بطرف ساربان میرود و کنار آتش روی زمین مینشیند .

چند نفری بر روی آتش گوساله ای را کباب می کنند .

چشمان سر از تن جداشده گوساله انگار آتش را نگاه می کند .

دلی اوغلان متوجه سر گوساله می شود و درحالیکه با زنجیر گردنش بازی می کند به فکر فرومیرود .

خارجی . دروازه آششاغی شهر . چند روز بعد .

جمیوش که با چند نفر همراه است کاغذی را به نگهبان نشان می دهد و با باز شدن دروازه وارد شهر می شود .

خارجی . بازار اسب فروشها . روز .

جمیوش و افرادش اسب می خرند .

اسب فروش از دست افراد جمیوش عاصی شده است .

      اسب فروش                       اصلا من به شما اسب نمی فروشم ، بسلامت .

       جمیوش                            نمیشه عمو ، اینجا بازاره و تو هم فروشنده ای .

       اسب فروش                      شما دوست دارین من اسبام را مفت بدم دست شماها .

      جمیوش        نه ، باور کن نه ، اگه ما قصد داشتیم مفت اسب بدست بیاریم وارد معامله نمی شدیم ، این کار را می کردیم ...

جمیوش و افرادش بسرعت سوار اسبها می شوند و هی می کنند .

اسب فروش که زمین خورده است پا شده و فریادکنان بدنبال اسبها می دود .                4

چند اسب سوار که آن اطراف هستند جمیوش و افرادش را تعقیب می کنند اما با شلیک شدن گلوله ای توسط جمیوش و افتادن اسبی بر زمین برمیگردند .

جمیوش و افرادش دور می شوند .

اسب فروش بر زمین می نشیند و بر سرش می زند .

مردم دوره اش کرده اند و همراه با او راهی را نگاه می کنند که جمیوش با افرادش در گردوخاک سم ضربه ها گم شده اند . 

کوهی برف گرفته در دوردست بالاتر از گردوخاک جاده نمایان است .

داخلی . بازارسرپوشیده . لحظاتی بعد .

دزدیده شدن اسبها دهان به دهان می گردد و توسط ندیمه بگوش سولمازخاتون می رسد .

سولمازخاتون نگران بازار را نگاه می کند .

خارجی . پشت بام منزل سولمازخاتون . لحظاتی بعد .

سولمازخاتون کبوتری را به هوا پرتاب می کند .

کبوتر پروازکنان به طرف راهی که کاروانسارای آن طرف است می رود .

سولمازخاتون راضی کبوتر را نگاه می کند .

داخلی . اتاق یاشار در کاروانسارای . عصر .

یاشار عصرانه می خورد . متوجه فرودآمدن کبوتر در پشت پنجره اش می شود . لبخندزنان از جایش بلند می شود و بطرف پنجره می رود .

یاشار نامه را از پای کبوتر باز می کند .

یاشار نامه را می خواند .

دده وارد اتاق می شود .

      دده                        خوش خبره ؟

       یاشار                      نوشته چند نفر تعدادی اسب را از بازار اسب فروشها دزدیده و دررفته اند .

       دده                        کی ؟

       یاشار                      نوشته نگران شده ، ازم خواسته خودم برم پیشواز دلی اوغلان ، قراره از یوخاری شهر براش پارچه بیارن .

       دده                        دلی اوغلان کار خودش را بلده .

       یاشار                     اولین باره همچین چیزی از ما میخواد .

       دده                        شایعه تو شهر زود گنده میشه .

       یاشار                     بااین حال میرم پیشواز دلی اوغلان ، اگر دیشب تو راه بوده باشه امروز عصر باید برسه ، یعنی همین نزدیکیاست .

       دده                       { نامه را از یاشار می گیرد } نه نامه را بهش نشان بده و نه بگو برای چی رفتی دنبالش ، بفهمه ناراحت میشه .

      یاشار                     رو چشمم دده ...

خارجی . بیابان . چند لحظه بعد .                                         5

یاشار مسلح و همراه با اسبش روی تپه ای ایستاده و افق را نگاه می کند .

از دور کاروانی هویدا می شود .

یاشار سوار اسب شده و به طرف کاروان حرکت می کند و به کاروان می رسد .

ادامه .

یاشار و دلی اوغلان سوار بر اسب در جلو کاروان حرکت می کنند .

دلی اوغلان                  خبریه ؟

یاشار                            نه ، چطور ؟

دلی اوغلان                  پیشواز آمده ای !

یاشار                            هوس کردم برم شکار بز کوهی .

دلی اوغلان                  بزن بریم .

یاشار                           کاروان بره داخل کاروانسارای بعد  .

دلی اوغلان                  اونوقت که شب میشه .

یاشار                           دوست نداری شب رو خاک بخوابی ؟

دلی اوغلان                  کنار تو روی سنگم می خوابم .

یاشار                           فکر می کنی چیزی بزنیم ؟

دلی اوغلان                  بز نشد کبک خدا که فراوانه .

یاشار                           با سنگ ؟

دلی اوغلان                 انشالا که بز می زنیم .

یاشار                          انشالا ،  { به آشیق رضا که روی اسب خوابش برده اشاره می کند } آشیق رضا خسته نبود اونم می بردیم  ...

دلی اوغلان                میگفت دستش تنگه ، گفتم بیاد یه مدت بماند پیشمون .

به کاروانسارای رسیده اند ، کاروان وارد می شود .

یاشار و دلی اوغلان اسبها را به طرف کوه هی می کنند  .

خارجی . پشت بام کاروانسارای . روز بعد .

دده کبوتری را به هوا پرتاب می کند .

خارجی . کوهستان . همان لحظه .

یاشار و دلی اوغلان بزهای کوهی را زیر نظر گرفته اند .

جمیوش و افرادش پشت سنگها پنهان شده اند و از دور آنها را زیر نظر دارند .

یاشار گلوله ای می اندازد ، به هدف نمی خورد ، دلی اوغلان تیری می اندازد و بزی را می زند .

دلی اوغلان                خورد ؟

یاشار                         قسمت شکار امروز سهم تو بود .

دلی اوغلان                ناقابل .

یاشار                         بریم که دده منتظر مانده براش بزکوهی ببریم .

جمیوش و افرادش هنوز مراقب اطرافند .                                    6

دلی اوغلان به دوروبر مشکوک است .

دلی اوغلان              مشکوک نیست .

یاشار                      چی ؟

دلی اوغلان             کوهستان .

یاشار                       من که این اطراف چیزی نمیبینم ، مثل همیشه ست . فکر میکنی بتوانی بهم برسی ؟

یاشار بز را روی اسبش می اندازد و هی می کند .

دلی اوغلان همچنان که اطراف را با حس خاصی نگاه می کند سوار بر اسبش می شود و دنبال یاشار می تازد .

ادامه .

یاشار و دلی اوغلان در بیابان می تازند .

خارجی . کوهستان . همان لحظه .

جمیوش روی تخته سنگی ایستاده و  با دوربینی آنها را نگاه می کند .

داخلی . خانه سولمازخاتون . عصر  .

سولماز خاتون نامه ای را می خواند و کبوتر را نوازش می کند و می بوسد .

ندیمه لبخندزنان نگاهش می کند .

سولمازخاتون متوجه حالت شوخ ندیمه می شود و عشوه گرانه چشم غره می رود .

ندیمه در حالیکه ترانه ای را زیر لب زمزمه می کند گیسوان سولمازخاتون را شانه می کند .

خارجی . حیاط کاروانسارای . عصر .

آتش روشن است . همه دور آتش جمعند . دو نفر بز را کباب می کنند . آشیق رضا _ جوانی بیست و سه ساله _ که با دلی اوغلان آمده است ساز می زند و ترانه می خواند .

صدای گلوله هائی سکوت را بر همه جا حاکم می کند .

سازآشیق آرام آرام از روی سینه اش می افتد .

نگاههای دده و یاشار در هم گره می خورد .

دده                             از طرف یوخاری شهر می آد .

یاشار                          کاروانی قرار بود راهی بشه ؟

دلی اوغلان           یه روز بعد از ما آره ، کاروان میراژدر .

دده                             { به یاشار } تو دردسر افتادن .

دلی اوغلان                  خبریه ؟

دده                             تو شهر دزدی شده ، شاید همانها باشن .

دلی اوغلان                  { به یاشار } شکار بهانه بود ؟

صدای گلوله .                                                           7

یاشار بدنبال دده بطرف پشت بام حرکت می کند .

یاشار                         اسبا را آماده کنین .

دلی اوغلان بی اراده بطرف تفنگش می رود وآنرا برمیدارد .

خارجی . بیابان . چندلحظه بعد .

یاشار ، دلی اوغلان و افرادشان با اسبهای خود می تازند .

ادامه .

جمیوش و افرادش که کاروان میراژدر را محاصره کرده اند متوجه گردوغباری می شوند ، حالت حمله میگیرند .

یاشار و دلی اوغلان هرکدام با تعدادی همراه از دو طرف به جمیوش و افرادش و کاروان میراژدر نزدیک می شوند .

جمیوش متوجه تعداد زیاد هجوم آورندگان شده است ، بلافاصله میفهمد که مقاومت بی فایده است ، با اشاره او افرادش بطرف کوه میتازند .

یاشار و دلی اوغلان از دو طرف به کاروان رسیده اند .

دلی اوغلان                 ما میریم دنبالشان .

یاشار کنار کاروان می ماند .

دلی اوغلان با افرادش چند صد متری جمیوش را تعقیب می کند .

میراژدر                     تفنگچی ام را زدن ، شاید نمرده باشه .

دو نفر از افراد یاشار بطرفی که میراژدر اشاره می کند حرکت می کنند .

دلی اوغلان و افرادش برگشته اند .

دلی اوغلان                لازم نیست من چیزی بدانم ؟

یاشار                          منم اندازه تو میدانم ، روزی که قرار بود تو از یوخاری شهر راه بیفتی ، تو آششاغی شهر چند اسب را دزدیده بودند ،

              ممکنه همانها باشن .

دلی اوغلان               زدن به کوه ، همان طرف که رفتیم شکار بز ، بریم دنبالشان ؟

یاشار                        ممکنه دوستانشان این اطراف کمین کرده باشند ، کاروان را می بریم به کاروانسارای ، میراژدر شب تو راه خبری نبود ؟

میراژدر                     نه ، از بعد از ظهر دیده شدن که اون دوردورا پرسه می زدن ، وقتی مطمئن شدن کسی اطراف نیست زدن به کاروان .

یاشار                        چند نفر بودن ؟

میراژدر                     شش هفت نفر .

همه بطرف کاروانسارای راه افتاده اند .

خارجی . بیرون کاروانسارای . چند لحظه بعد .

دده با نگرانی چشم به راه دوخته است .

کاروان آرام آرام نزدیک می شود .

دده به پیشواز می رود .

ادامه .                                                                    8

میراژدر ، آشیق رضا و دده را درآغوش می گیرد .

دده                   پیرمرد کم پیدائی ؟

میراژدر             فکر می کردم مرده باش !

دده                 با این رنگ و رو عزرائیل به تو نزدیکتره .

میراژدر           خدا بهمان رحم کرد وگرنه حق با توست همگی میهمان عزرائیل بودیم .

آشیق رضا       چیزی تونستن ببرن ؟

میراژدر           خدا حفظ کنه یاشار را با دلی اوغلان و افرادش ، اگه اونا نبودن همه زندگیم به باد می رفت .

دده                 لابد غریبه ن .

یاشار به آنها پیوسته است .

یاشار              از کجا معلوم ؟

دده                 اگه نبودن نزدیک کاروانسارای ما دست به این کار نمی زدن ، طرفای یوخاری شهر می رفتن سراغشان .

دلی اوغلان نزدیک آنها رسیده است .

دلی اوغلان     اینم یادمیگیرند .

یاشار               کارمان درآمد .

کاروان آرام آرام وارد کاروانسارای می شود .

دلی اوغلان      قبل از اونا ما میتوانیم بریم سراغشان .

دده                  تا یه مدت آفتابی نمیشن ، اگه همانهائی باشند که تو آششاغی شهر اسبا را دزدیدن میرن طرف یوخاری شهر .

آشیق رضا        باید مواظب هر دو طرف بود .

میراژدر            کدامتان تا آششاغی شهر همراهی ام می کنین ؟

دلی اوغلان       من .

دده                  رفتی آنجا به همه بگو بدون تفنگچی راه نیفتن تو جاده .

دلی اوغلان       اونوقت فکر میکنن دنبال کار برا خودمم .

میراژدر             من تو بازار به همه میگم چه اتفاقی افتاده ، کی به بازاریای یوخاری شهر خبر میده ؟

یاشار                کبوتر راهی می کنیم .

داخلی . خانه سولمازخاتون . شب .

سولمازخاتون خوابیده است . خوابهای بدی می بیند . از خواب می پرد .

خارجی . خیابانهای آششاغی شهر . روز .

سولمازخاتون و ندیمه نشسته در درشکه شهر را می گردند .

نزدیک ساختمان فرمانداری می رسند .

جمیوش پیاده رو را طی می کند ، می چرخد و خیابان را برانداز می کند که ...

درشکه سولمازخاتون کنارش می رسد .

نگاه جمیوش و سولمازخاتون درهم گره می خورد .

سولمازخاتون وحشتزده نگاهش را می دزدد و سرش را می چرخاند .

جمیوش به راهش ادامه می دهد .                                            9

درشکه دور می شود .

ادامه .

درشکه در حرکت است  .

ندیمه                    خدا مرگم بده رنگتان پریده خانوم .

سولمازخاتون         دیشب من اون مرد را تو خواب دیدم ، بخدا خودش بود ، با همان چشمان وحشتناک و عجیب و غریب ،،، بگو برگرده ،

                               بگو برگرده خونه ، دارم میلرزم ، بگو ... { بی حال می شود } .

ندیمه                     سولمازخاتون ، سولمازخاتون ،،، وای خدا ،،، درشکه چی برگرد ، برگرد ، برو طرف خانه حکیم باشی .

درشکه آرام آرام برمی گردد .

داخلی . منزل حکیم باشی . چند لحظه بعد .

حکیم باشی  _  مردی سی و چند ساله  _   در حال رسیدگی به مریضهاست  .  

آیدین  _   جوانی بیست ساله  _ دستیارحکیم باشی به او کمک می کند .

حکیم باشی          آیدین ، بیا ،  این مرحم رو بذار رو زخم اون جوان و بعد ببندش .

آیدین                  رو چشمم حکیم .

حکیم باشی          { بطرف پیرمردی که درگوشه ای از اطاق کنار پیرزنی دراز کشیده می رود } باز که پات واشده اینجا ، پدر من تو چیزیت

                           نیست ، این بنده خدا چه گناهی کرده که باید به آتیش تو بسوزه .

پیرمرد                  زنمه حکیم ، غریبه که نیست .

پیرزن                   این خوب بشه مهم نیست من سوختم هم سوختم .

حکیم باشی          امان از دست شما پیرمرد و پیرزن ، پاشو بشین بینم .

پیرمرد                 نمیتونم حکیم باشی .

حکیم باشی         اینجا خونه ت نیست کسی نازتو بکشه ، پاشو بشین بینم چته .

پیرزن کمک می کند پیرمرد بلند شود و بنشیند .

پیرمرد                آخ ، مواظب باش زن .

حکیم باشی        با این کارات بدعادتش کردی دیگه مادر من ، بکش اونورتر بینم .

در باز می شود . ندیمه سولمازخاتون را وارد می کند .

حکیم باشی نگاه می کند . تعجب کرده است .

سولمازخاتون به کمک ندیمه روی یک صندلی می نشیند .

آیدین مریض خود را رها می کند و ناخواسته بطرف سولمازخاتون می رود که ...

حکیم باشی چشم غره می رود .

آیدین بطرف مریضش برمی گردد .

ندیمه با سر به حکیم باشی سلام می دهد .

حکیم باشی که خوب سولمازخاتون را دید زده است مشغول مداوای پیرمرد می شود .

ادامه .                                                              10

حکیم باشی سولمازخاتون را معاینه کرده است .

     ندیمه               حکیم دورت بگردم خانوم چشه ؟

     حکیم باش        انگار مثل قبلها دیگه خوب مراقبش نیستی ها ندیمه ؟

 ندیمه خدا مرگم بده حکیم ، من که همیشه چشمم دنبالشه ، خدای نکرده طوری شده ؟

حکیم باشی       باز که گریه سر دادی تو ، نترس خبری نیست ، یه آب قند بهش میدادی لازم نبود بیاریش اینجا .

ندیمه                خدایا شکرت ، شکرت خدایا ...

سولمازخاتون به خود آمده است ، از اینکه میبیند در خانه طبیب است تعجب می کند ، خودش را جمع و جور می کند .

حکیم باشی        ما که قابل نیستیم مهمانمان کنن ، خوبه یه کاری از دستمان برمی آد هر از گاهی بانو افتخار بدن در خدمتشان باشیم .

سولمازخاتون     مثل همیشه تلخی زبانتان بیشتر از داروهایتان هست حکیم .

حکیم باشی        این تلخی برای خستگی دل ما که درمان نشد ، تلخی دواها  اما به لطف و کرم اون بالائی همیشه درمان کرده خستگی آدما

                          را ، میتوانم بپرسم چی شده حالا ؟

ندیمه                 واللاه حکیم باشی تو درشکه نشسته بودیم که ... { با چشم غره سولمازخاتون ساکت می شود } .

حکیم باشی        حکیم محرم آدمیزاده ...

سولمازخاتون     اگه خطری نباشه رفع زحمت کنیم بهتره حکیم .

حکیم باشی        بیشتر مواظب خودتان باشین ، راستی فرصت پیش نیامده بود از هدیه تان تشکری کنم ، فرش زیبائی بود { با دست اطاق بغل

                          را نشان میدهد که فرش زیبائی از دیوار آویخته شده است } .

سولمازخاتون     ناقابله حکیم ،،، بریم ...

سولمازخاتون و ندیمه بطرف درب رفته و خارج می شوند .

حکیم باشی عاشقانه نگاهشان می کند .

خارجی . دم در منزل سولمازخاتون . چند لحظه بعد .

سولمازخاتون به کمک  ندیمه از درشکه پیاده می شود  .

زلفعلی  _  مردی سی و چند ساله  _  در را باز می کند .

                زلفعلی              خانوم مهمان داریم ها ...

         ندیمه                خیلی خب حالا فضول باشی ، بکش اونور بینیم ...

سولمازخاتون     کیه ؟

زلفعلی                یوخاری شهرلی میراژدر تاجر .

ندیمه                  ازش خوب پذیرائی کردین که ؟

زلفعلی                تو نگران نباش ، خیالت راحت ، اه ، آره بابا ،،، ای بابا خانوم چشونه ؟ وا ...

سولمازخاتون به کمک ندیمه و زلفعلی وارد خانه می شود .

دلی اوغلان از پشت درختی آنها را نگاه می کند .

خارجی . بیابان . چند روز بعد  .

جمیوش ناظر کار ساخت کاروانساری خود می باشد که تازه شروع به ساخت شده است  .

کاروان میراژدر با نگهبانی دلی اوغلان و تفنگچی هایش آرام آرام از دور هویدا می شود .

کاروانیان با تعجب به آدمهائی که کار می کنند نگاه می کنند ، در کاروان ولوله ای افتاده است .                                             11

میراژدر دلی اوغلان را راهی می کند تا برود و ببیند چه خبر است .

دلی اوغلان با اسب بطرف کارگرانی که مشغول کارند می رود و با آنها صحبت می کند .

میراژدر همچنان که با تعجب براهش ادامه می دهد همه جا را زیر نظر دارد .

دلی اوغلان اسبش را بطرف میراژدر هی می کند .

دلی اوغلان و میراژدر صحبت می کنند ، میراژدر ناباورانه گوش می دهد .

خارجی . پشت بام کاروانسارای یاشار . بعد از ظهر  .

دده روی پشت بام نشسته و با کبوترها مشغول است .

یک لحظه می ایستد و چشم بطرف آششاغی شهر می دوزد و لحظاتی بی حرکت به آنسو می نگرد .

ادامه .

از دور دلی اغلان بطرف کاروانسارای می تازد .

ادامه .

دده همچنان بیابان را نگاه می کند ، از دور سیاهی پیدا می شود ، سیاهی نزدیکتر و نزدیمتر می شود ، دلی اوغلان به کاروانسارای نزدیک شده است .

دده بطرف راه پله می رود .

داخلی . راه پله . همان لحظه .

دده بسرعت راه پله را پائیین می رود .

خارجی . حیاط کاروانسارای . همان لحظه .

یاشار زیر درختی خوابیده است .

دده از راه پله خارج می شود و با سرعت بطرف درب کاروانسارای براه می افتد .

یاشار آرام چشمانش را باز می کند و از زیر کلاه نگاهی به دده که با سرعت بطرف درب حرکت می کند می اندازد .

دده درب را باز می کند .

خارجی . بیرون کاروانسارای . همان لحظه .

دده چشم براه دلی اوغلان دوخته است ، دلی اوغلان به کاروانسارای می رسد . از اسب پائین می پرد و بطرف حیات راه می افتد .

      دده                   خبریه ؟

      دلی اوغلان       خبر نه بگو خبرها  ، اونم چه خبرائی .

      دده                   نصف جونم کردی بگو خب .

      دلی اوغلان       یاشارم باید بشنوه .                                   12

دلی اوغلان و دده وارد کاروانسارای شده اند .

درب بسته می شود .

خارجی . حیاط کاروانسارای . همان لحظه .

یاشار که روی تخت نشسته بود و طرف درب را نگاه می کرد به پیشواز دلی اوغلان و دده می رود .

      یاشار                 میخواستی اسبه رو تلف کنی ؟

                     دلی اوغلان       دارن یه کاروانسارای میسازن .

دهان دده از تعجب باز می ماند .

      یاشار                روزی رسان خداست .

      دده    کیا ؟

      دلی اوغلان       روزی رسان خداست اما کسی نمی خواد بره از اونا بپرسه چرا این کاروانسارایشان  رو طرف آششاغی شهر می سازند ؟

                                        این طرف که یه روز راهه بین شهر و کاروانسارای ، طرف یوخاری شهر دو روز راهه و اونجا باید ساخته میشد این ...

      دده                    نگفتی کی دست به این کار زده ؟

       دلی اوغلان        غریبه ان ، اهل اینورا نیستن .

       دده                    فرماندار چطور بهشان اجازه داده ، اون که با غریبه ها میانه خوبی نداشت ؟

       دلی اوغلان        فرماندار جدید اینکارو کرده .

       یاشار                  مگه فرماندار عوض شده ؟

       دده                     پس جلوتر از کاروان تاختن تو بی مورد نبود .

       دلی اوغلان        انگار چیزی بهم میگه خبرائی تو راهه .

       یاشار                  انشالاه که خیره ، آششاغی شهر چه خبر ؟

       دلی اوغلان        شایع بود از وقتی این تازه وارد فرماندار شده همه چیز بهم ریخته ، مردم یه جورائی نگران بودن .

       دده                    خدا خودش بخیر کنه .

       یاشار                 کاروان میراژدر را همراهی می کردی ؟

       دلی اوغلان        آره ، تا عصر می رسند .

       یاشار                  نمی خوای بری پیششان ؟

       دلی اوغلان        فکر کردم این خبرا برات مهم باشن !

       یاشار                  کاریه که شده ، لابد از فرمانداری اجازه گرفتن که کاروانسارای می سازند دیگه ، باید دید بعدش چی میشه .

       دلی اوغلان         کاش منم آرامش تو را داشتم یاشار .

       دده                     خدا به اینم اینو داده خب .

یاشار بطرف تخت می رود تا دوباره بخوابد .

       دلی اوغلان         راستی سولمازخاتونم ناخوش احوال بود انگار ، رفتم عیادتش ، میراژدر که بهم گفت گفتم برم یه حالی ازش بپرسم .

یاشار  می ماند ، برمی گردد و بدنبال دلی اوغلان که بطرف درب کاروانسارای می رود راه می افتد .

خارجی . پشت بام کاروانسارای . چند لحظه بعد .

دلی اوغلان با اسب از کاروانسارای دور می شود .

یاشار کبوتری را به هوا پرتاب می کند .                                      13

خارجی . حیاط کاروانسارای . شب .

کاروان میراژدر در کاروانسارای جا گرفته است .

بساط شام اینجا و آنجا چیده شده است .

دده ، میراژدر ، یاشار و دلی اوغلان روی تختی نشسته اند و قلیان دود میکنند .

      دده                      بقول یاشار اینشالاه خیره .

       میراژدر                اینشالاه . من که از اون روز به این طرف چشمم ترسیده .

       دلی اوغلان         حقم داری ، راه اگه ناامن باشه برای همه بده .

       یاشار                   اینشالاه که همان یه بار اولی و آخریش بود .

       دلی اوغلان         میگم دده شما که مسنترین بهتر یادتون میاد ، گذشته ها هم از این خبرا بود ؟

       دده                     تا بوده همین بوده ، این سرزمین سرزمین قلعه هاست ، این قلعه ها نشان میدن که همیشه کسائی بودن که بیشتر از حقشان

                                                میخواسته ان .

       میراژدر                اما خدا خودش خوب میداند که خیلی وقت بود این اطراف آرام بود .

       دده                      منم تا یادم میاد آرامش داشتیم ، منظورم دوره های خیلی دور بود ، امروزه که دیگه قلعه ای وجود نداره .

       میراژدر                من از پدربزرگم در مورد قلعه ها قصه ها شنیدم .

       دلی اوغلان          الان کاروانسارای هست ، داخل اینجا مشکلی نیست ، مشکل وقتیه که تو بیابان باشی ، معلومم نمیشه که کجا کمین

                                                کرده اند .

       یاشار                    کاروانسارای هم داره دوتا میشه ، اما کاش طرف یوخاری شهر میساختند .

آشیق رضا به جمع می پیوندد .   

       آشیق رضا              من حاضرم برم و با صاحب کار صحبت کنم ، شاید اگه کسی بهش بگه متوجه بشه .

       دده                        فکر خوبیه .

       یاشار                     متوجه شدین صاحبش کی بود ؟

       دلی اوغلان            مگه سوال آدمو جواب میدادن ، انگار جن دیده بودن .

       یاشار                      با اون تفنگ و اسبی که تو داری خب لابد ترسیدن ، کاش میراژدر ازشان سوال میکرد .

       میراژدر                  نگاههائی که من دیدم حاکی از خوشدلی نبود یاشار .

       دده                        من که کلا شک کردم .

       یاشار                      آشیق رضا زبان همه را بلده ، با هر کی به اندازه فهم و شعورش حرف میزنه ، اینشالاه تو چند روز بعدی  میره و

                                                   خبرائی میگیره و میاد ، حالام نمیخواد بیخود و بی جهت زانوی غم بغل بگیرین ، آشیق پاشو اون سازتو بردار بیار .

آشیق رضا لبخندزنان بلند می شود و می رود .

صدای ساز بر تصویر ستارهای شب .

                                                                                      دیزالو به :

خارجی . نزدیک کاروانسارای جدید . روز .

آشیق رضا ساز بردوش و سوار بر اسب آرام آرام بسوی کاروانسارای جدید که بیشتر از قبل ساخته شده است حرکت می کند .

چند نفر نگهبان در جاهای مختلف مراقب اطراف هستند .

یک نگهبان متوجه آمدن آشیق رضا از دور می شود .

جمیوش بر کار نظارت دارد ، نگهبان به او نزدیک میشود و با او صحبت می کند ، جمیوش بطرفی که نگهبان اشاره می کند     14

نگاه می کند .

خارجی . بیابان . بعدازظهر .

آشیق رضا در حالیکه بصورت برعکس بر الاغی نشانده شده است با دست و پائی بسته و ساز شکسته و سروروئی خونین و مالین بطرف آششاغی شهر در حرکت است .

داخلی . منزل سولمازخاتون . چندروزبعد .

سولمازخاتون و ندیمه در اتاق نشسته اند و حرف میزنند .

در باز می شود و زلفعلی وارد می شود .

        زلفعلی                   سلام خانوم .

        ندیمه                     علیک .

        سولمازخاتون         رنگ و روت عوض شده زلفعلی ، همچین سرخ سرخی .

        ندیمه                     این وقتی خطائی میکنه این رنگی میشه ، { رو به زلفعلی } باز چه دسته گلی  آب دادی ؟

        سولمازخاتون         میذاری ببینم چشه این ؟

        زلفعلی                   خانوم از صبح دارم می چرخم دریغ از یک کارگر .

        سولمازخاتون         میخوای بگی جائی گنجی رو شده ؟

        زلفعلی                    نه خانوم ، میگن همه رفتن تو این کاروانسارای جدید کار بکنن ، میگن انگار کاخ قصه هاست ، اونقده کارگر

                                                         داره که عرض چند لحظه ده بیست متر بالا میره ساختمانش ، میگن شروع نشده داره تمام میشه ، چند برابر مزد

                                                         همه جا مزد میده صاحب کار .

        ندیمه     پول خوب میده تو هم برو خب .

                زلفعلی                     من غلط میکنم از این کارا بکنم ، در هر حال خانوم موندم چکار کنم .

        ندیمه                       بگو نتونستم تو این بازار به این بزرگی دو تا کارگر بگیرم بارا را بزنم رو شتر  چرا دیگه صغری کبری میکنی

                                                          الکی ؟

        سولمازخاتون           میرفتی پیش تاجرعلی .

        زلفعلی                     رفتم خانوم ، داشت تو سرش میزد ، آدمای اونم گذاشتن رفتن .

        ندیمه                       یه باره بگو قحطی آمده .

        زلفعلی                     ها دیگه ،،، راستی خانوم حکیم باشی سلام رساند و گفت آشیق رضا یوخاری شهرلی که نصفه جان از

                                                          کاروانسارای تازه ساخت خودش را به اینجا رسانده گفته اینائی که دارن آنجا را میسازند آدمای درستی بنظر

                                                           نمی آن ، مواظب باشین کاروانتان که داره میره یوخاری شهر آنجا اوطراق نکنه .

        سولمازخاتون            حکیم باشی را کجا دیدی تو ؟

        ندیمه                         داشته برا خودش میگشته گفته به فامیلامم یه سر بزنم بد نیست .

        زلفعلی                       آمده بود حجره اینا را بگه ، گفت و رفت .

        سولمازخاتون              میگفتی حکیم دویست کاروانسارای هم تو این راه ساخته بشه جز کاروانسارای یاشار کاروان ما جای دیگه ای

                                                              اوطراق نمیکنه .

        زلفعلی                        گفتم خانوم گفتم ، اگه کاری نیست من برم ببینم چه خاکی بسرم میکنه .

        ندیمه                           بجای خاک تو سر کردن برو دو تا کارگر پیدا کن .

        سولمازخاتون               زلفعلی میتونی آشیق رضا را بیاری اینجا ؟ یاشار تو نامه ای نوشته وضع و اوضاع راه ها بده ، میخوام ببینم    15

                                                              آشیق رضا از این کاروانسارای تازه چه خبری آورده .

خارجی . بازار . چند روز بعد  .

زلفعلی با حکیم باشی صحبت می کند .

داخلی . منزل سولماز خاتون . روز .

آشیق رضا با سروروی بسته شده با سولماز خاتون صحبت می کند .

خارجی . پشت بام منزل سولمازخاتون . لحظاتی بعد .

دستهائی کبوتری را به هوا پرتاب می کند  .

داخلی . اتاق یاشار کاروانسارای . شب .

یاشار کاغذی را می خواند .

صدای دلی اوغلان از بیرون شنیده می شود .

      صدای دلی اوغلان       یاشار کجاست ؟

      صدای دده   انگار اتاقشه ، خبریه ؟

یاشار نامه را مخفی می کند .

در باز می شود و دده و دلی اوغلان وارد اتاق می شوند .

یاشار از جایش بلند می شود .

                   یاشار                          چیزی شده ؟

      دلی اوغلان                 دیدم از آشیق خبری نیست گفتم یه سر برم آنطرفها .

       یاشار                          خب ؟!

       دلی اوغلان                نذاشتن نزدیک بشم ، مشکوک بودن ، آنقدر کارگر ریخته آنجا آدم فکر میکنه میدان جنگه ، دیوارای دور

                                                        کاروانسارایشان را تمام کرده اند . ساختمانشم امروز و فرداست تمام بشه ، به کسی اجازه نمیدن نزدیک بشه ، حتی

                                                       کسی را راه نمیدن بره داخل حیاط .

      دده                             بیرون کسی نبود ازش از آشیق رضا بپرسی ؟

      یاشار                          آشیق رضا رفته آششاغی شهر . سولمازخاتون نامه فرستاده ، دلی اوغلان اگه قاطی نمیکنی و دست به کار

                                                         بیهوده ای نمیزنی ادامه بدم .

       دلی اوغلان                 لابد اونم راه ندادن راهشو گرفته رفته شهر دیگه .

       دده                             دیگه چی نوشته ؟

       یاشار                          آشیق که رفته طرفشان و سوالاتی کرده بهش مشکوک شدن و بیرونش کردن ، البته ، هم کلی کتکش زدن ، هم

                                                         اسبشو گرفتن  بجاش سوار الاغش کردن فرستادن طرف شهر .

       دلی اوغلان                 چکار کردن ؟ کتکش زدن ؟

       دده                              اینا بنظرت مشکوک نمی آن یاشار ؟

       دلی اوغلان                  مشکوک کدامه ، این که عیانه دیگه ، بنده خدا آشیق رضای لاغر مردنی را گرفتن و زدن ، از این عیانترم مگه

                                                          میشه ؟           16

              یاشار                           دلی اوغلان چی عیانه اینجا ؟

       دلی اوغلان                  این که کار آنها یه جورائی طبیعی نیست .

       دده                              منم با دلی اوغلان موافقم .

       یاشار                           میگید چکار باید بکنیم ؟

       دلی اوغلان                  میریم آنجا ته و توی قضیه را درمی آریم خب .

       یاشار                            مگه نگفتی رفتی راهت ندادن ؟

       دلی اوغلان                   این دفعه فرق میکنه ، بهانه داریم ، میریم ببینیم آشیق رضا را برای چی زدن ؟

       یاشار                            فرض کن قبول کردن که آشیق رضا را کتک زدن ، وقتی گفتن به شما چه ربطی داره چی میخوای جواب بدی ؟

       دلی اوغلان                   یعنی چی به شما چه ربطی داره ؟ آشیق دوست چندین ساله ماست ، دده این چی داره میگه ؟

       یاشار                             ببین ، اگر قراره کسی کاری بکنه خود آشیق رضاست ، باید بره فرمانداری و شکایت کنه که این بلا را سرش

                                                            آوردن ، ما بریم حرف ما باید حرف آشیق رضا باشه ، اونم که اینجا نیست .

       دلی اوغلان                    یعنی میگی تمام ؟ بابا اون نامردا آشیق را کتک زدن .

       دده                                حق با یاشاره ، ببینم حالا چکار میخوای بکنی تو ؟

       یاشار                              به سولماز خاتون می نویسم از آشیق بخواد بره و شکایت کنه .

       دده                                عجب مصیبتی گیر کردیم . فقط زودتر تا کارا بدتر از این نشده .

       دلی اوغلان                    با این که دلم رضا نمیده بشینم و نگاه کنم اما انگار چاره ای هم ندارم .

دلی اوغلان از اتاق خارج می شود .

دده و یاشار چشم در چشم هم .

خارجی . جلو ساختمان فرمانداری . چند روز بعد .

سولمازخاتون و ندیمه داخل درشکه نشسته اند و چشم دوخته اند به درب ورودی ساختمان فرمانداری .

درب فرمانداری باز می شود .

ماموری یونیفورم پوش آشیق رضا را که در تقلاست و دستهای خود را به حالت تهدید بالا و پائین می آورد از ساختمان بیرون میکند .

سولمازخاتون و ندیمه متعجب نگاه می کنند .

آشیق رضا روی پله های جلو ساختمان فرمانداری می نشیند  .

داخلی . اتاق معاون فرماندار . لحظاتی بعد .

درب اتاق بشدت باز می شود ، سولمازخاتون با عصبانیت وارد می شود ، بدنبال سولمازخاتون ماموری یونیفورم پوش با عجله و دست پاچگی وارد می شود .

سلیمان میرزا  _ مردی چهل و چندساله _ که بر روی صندلی و در پشت میز کارش نشسته است با ورود سولمازخاتون و بدنبال او مامور به احترام سولمازخاتون از جا بلند می شود .

مامور با اشاره سلیمان میرزا بعد از احترام نظامی خارج می شود .

سلیمان میرزا از پشت میزش بطرف ردیف صندلیها می رود و با اشاره از سولمازخاتون می خواهد برود و بنشیند .

سولمازخاتون بطرف ردیف صندلیها می رود و همزمان با سلیمان میرزا می نشیند .

                                                                                17

خارجی . جلو ساختمان فرمانداری . همان لحظه .

آشیق رضا و ندیمه داخل درشکه نشسته اند و منتظرند .

ادامه  .

سلیمان میرزا و سولمازخاتون از درب فرمانداری خارج می شوند .

ندیمه و آشیق رضا آنها را نگاه می کنند .

       ندیمه                  سلیمان میرزا داره خانوم را بدرقه می کنه ، مطمئنم میره و حرفای سولمازخاتون را به فرماندار میگه .

                      آشیق رضا           سولمازخاتون به خاطر من خودش را به زحمت انداخت .

                       ندیمه                 چه زحمتی آشیق .

سلیمان میرزا و سولمازخاتون کنار درشکه رسیده اند .

سولمازخاتون سوار می شود .               

سلیمان میرزا با احترام درشکه را راهی می کند .

خیاباهای شهر . همان لحظه .

درشکه در خیاباها به آرامی راه می رود .

       سولمازخاتون        بنده خدا سلیمان میرزا هم مانده دست این فرماندار جدید ، گفت باهاش صحبت می کند ، می گفت فکر نمی کند

                                                   حرفاش تاثیری داشته باشد ، فرماندار به حرف کسی گوش نمی دهد .

       آشیق رضا             به دردسرتان انداختم ، باید نمی آمدم .

       سولمازخاتون        من خودم ازت خواستم بیای ، زحمتی هم نیست ، راستی آشیق میتوانی بری کاروانسارای یاشار ؟

       آشیق رضا             خودمم به فکر بودم برم ، کاری داشتین آنجا ؟

       سولمازخاتون         با نامه نمیشه ، راهها هم امن نیست خودم برم ، امینتر از شمام کسی نیست ، می خوام به یاشار چیزهائی بگم که شاید

                                                   کسی باور نکنه ، اسم صاحب کاروانسارای جدید هم جمیوشه .

داخلی . اتاق یاشار . چند روز بعد .

دده ، یاشار ، آشیق رضا و دلی اوغلان داخل اتاق نشسته اند .

       دلی اوغلان            بایقوشه ؟

       آشیق رضا              جمیوشه ، جمیوش .

       دده                        غریبه ست نه ؟

       آشیق رضا              معلوم نیست از کجا آمده .

       دلی اوغلان            سولمازخاتون دیگه چی گفت ؟

       آشیق رضا              سلیمان میرزا بهش گفته بهتان بگه مواظب باشین ، تا حالا یارو هر چی از فرماندار خواسته نه نشنیده ، گفت بهتان

                                                    بگم کار اشتباه نکنین ، فرماندار اهل چشم پوشی کردن نیست ، خطائی از کسی سر بزنه پیگیر میشه تا تهش ، اینم

                                                    گفت بگم که وقتی طرف کسی را میگیره یعنی که دستش را از پشتش برنمی داره ، ظاهرا گفته حالا که یکی پیدا

                                                    شده و پولش را برای آبادانی منطقه خرج کرده شماها  چرا چشم تنگ شده اید و نمتوانید ببینید ؟ گفته

                                                    کاروانسارای جدید محسناتش بعدا معلوم میشه .

       یاشار                      حالا دیدی حق با من بود دلی اوغلان ، اگه بی گدار به آب زده بودیم گرفتار فرماندار میشدیم .                              18

       دلی اوغلان             یعنی حالا باید دست روی دست بگذاریم و نگاه کنیم که یکی از نمیدانم کدام گوری پا بشه بیاد اینجا و هرچی دلش

                                                     بخواد بکنه و کسی هم نباشه چیزی بهش بگه ؟

       یاشار     یکی آمده و کاروانسارای ساخته ، اونم با اجازه فرمانداری ، تو میگی بریم بزنیم خرابش کنیم ؟

      دده                         فعلا هیچ کاری نمیشه کرد ، باید منتظر بمانیم تا ببینیم چه اتفاقاتی می افته ، انشالاه که خیره و بعد از این با محسنات

                                                     این کاروانسارای هم مواجه میشیم .

       دلی اوغلان             من یکی که چشمم آب نمی خوره .

      یاشار                       دلت را صاف کن مرد .

درب باز می شود ، نگهبان برج وارد می شود .

      دده                         خبریه ؟

      نگهبان برج             یه کاروان از طرف آششاغی شهر آمد ، اما با فاصله دوری از کاروانسارای به راهش ادامه داد و رفت .

      دده                         این موقع ؟ کی راه افتاده که الان رسیده اینجا ؟

      نگهبان برج             ما هم از همین تعجب کردیم .

      یاشار                      شاید از شهر راه نیفتاده .

      دده                        یعنی شب تو کاروانسارای جدید بوده ؟

      دلی اوغلان            به به ، همین را کم داشتیم ، واقعا که ...

       یاشار                    خب لابد کار ساختمانشان تمام شده و کاروانها اونجا میتوانند اوطراق کنن ، به سلامتی .

دلی اوغلان از جایش بلند می شود و می خواهد خارج شود .

      دده                       کجا ؟

      دلی اوغلان            میرم یه سروگوشی آب بدم بینم محافظشان کیان ؟

      نگهبان برج             واللاه انگار محافظ نداشتن .

      دلی اوغلان             نداشتن ؟!

       دده                  عجب ؟

        یاشار                      ببین بهشان نزدیک نشو ، اما اگه توانستی ببین کاروان کیه ؟ مسلح هم نرو .

        دده                         بگو می خوای باهاشون راهی بشی بری یوخاری شهر  ، دو نفرم با خودت ببر .

دلی اوغلان و نگهبان برج خارج می شوند .

خارجی . بیابان . لحظاتی بعد .

کاروان در بیابان پیش می رود .

دلی اوغلان با دو نفر همراه به کاروان نزدیک می شود .

ساربان کاروان را خبر می کنند .

ساربان سوار بر اسب می شود و بطرف انتهای کاروان می تازد .

دلی اوغلان و ساربان به هم رسیده اند .

       دلی اوغلان            اینشالاه مقصد یوخاری شهره دیگه نه ؟

       ساربان                    اینشالاه .

       دلی اوغلان            اگه مزاحم نباشیم مقصدمان یکیست .

       ساربان   شرمنده ، ما نمی توانیم شما را همراهمان ببریم .

       دلی اوغلان             چرا ؟                                            19

       ساربان                    خواسته صاحب کاروان اینه .

       دلی اوغلان            راستی این کاروان کیه ؟

       ساربان                    شرمنده ، من نمی توانم چیزی به شما بگویم ، شما هم برگردین و با کاروان بعدی که فردا قرار است راه بیفتد همراه

                                                    شوید ، راه ها ناامنن  . این دو نفر را هم برگردان . چرا اینقدر دوروبر ما پرسه می زنند ، من دارم به شماها شک

                                                    می کنم ، زیاد از کاروانسارای جمیوش دور نیستیم ، اگر اسبی را آنجا بفرستم چند نفر تفنگچی راه می افتند و

                                                    می آیند ، گفته باشم .

       دلی اوغلان             تفنگچی ها چرا با شما همراه نشده اند ؟

       ساربان                    انگار تو یکی نمی خوای راهت را بگیری و بری نه ؟ به تو چه مربوط که چرا همراه نشده اند ؟

       دلی اوغلان             چرا ناراحت می شوی برادر من ، گفتم راه طولانیست یه گپی با هم بزنیم .

       ساربان                     من هم گفتم از همراه بردن شما بنابرخواسته صاحب کاروان معذورم ، اگر جدا نمی شوید سوار راهی کنم برای

                                                     آوردن کمک ؟

با اشاره مخصوص ساربان چند نفر آنها را دوره می کنند .

دلی اوغلان می بیند تعداد آنها زیاد است .

       دلی اوغلان            به افرادت نمی آد تاجر باشند ؟

       ساربان                   تو فکر کن نیستند  ، در ضمن به شماها هم نمی آد مسافر باشید .

       دلی اوغلان            مطمئنی نمی خوای ما با شما همراه شویم ؟

       ساربان                    تا ده میشمرم ، دور شدید شده اید وگرنه هر چی پیش بیاد گردن خودتان است .

       دلی اوغلان             مهم نیست ، با کاروان فردا میریم .

با اشاره دلی اوغلان دو نفر همراهش همراه با او اسبها را هی می کنند و برمی گردند .

خارجی . حیاط کاروانسارای . شب .

بساط قلیان و شام پهن است .

دده ، یاشار ، دلی اوغلان و آشیق رضا نشسته اند . همگی در فکر فرورفته اند .

آشیق رضا سازش را برمیدارد و شروع می کند به کوک کردن و نواختن آن .

صدای فریادهائی از دور که همراه با صدای پای اسبی نزدیک می شود .

همه متوجه صدا شده اند .

صدای ضربه های محکم به درب کاروانسارای .

دلی اوغلان تفنگش را برمی دارد و بطرف راه پله ها می دود .

دده ، یاشار و آشیق رضا بلند شده اند و بطرف بام نگاه می کنند .

خارجی . پشت بام . چند لحظه بعد .

دلی اوغلان از پشت بام با نادرقلی _ مردی سی و سه ساله _  که پشت در است حرف می زند .

      نادرقلی              دلی اوغلان منم نادرقلی .

       دلی اوغلان        این وقت شب اینجا چکار می کنی تو ؟ کاروان نداشتی ؟

       نادرقلی             تو که نمی خوای با مرده ام حرف بزنی ؟ بگو باز کنن بیام تو ، دنبالمم .

دلی اوغلان بطرف لب بام این طرف حرکت می کند  .                          20    

      صدای یاشار         در را باز کنید .

با شنیدن صدای یاشار دلی اوغلان بطرف راه پله ها راه کج می کند .

ادامه   .

درب کاروانسارای باز می شود . نادرقلی سراسیمه وارد می شود و در بسته شدن درب کمک می کند .

دده و یاشار مقابل درب رسیده اند .

      دده                    نادرقلی این وقت شب ؟

      نادرقلی دده بدبخت شدم ، آب ، آب ، گلوم خشکه .

      یاشار                 یکی یه کوزه آب بیاره  .

آشیق رضا به آنها پیوسته است .

                       یاشار                بشین تعریف کن چه خبره ؟

      دده                   به کاروانت زدن ؟

دلی اوغلان با کوزه آب به آنها می پیندد و کوزه را بدست نادرقلی میدهد .

نادرقلی لاجرعه آب را سرمی کشد و باقیمانده آن را بر سرش می ریزد .

      نادرقلی            به کاروان زدن ، همه تفنگچیامو کشتن ، تفنگو گرفت رو سرم تق ، عمل نکرد ، گلن گئدنو کشید دوباره تق ، بازم عمل

                                             نکرد ، اجل نیومد ، گفتم حالا که اجلم بدست تو نیست ، می خوای این اطراف یه گنج نشانت بدم جانم را ببخشی ؟ از

              چشاش خون داشت میزد بیرون ، سرخ سرخ ، مثل آتش که آلوو بگیره ، داد زد کجاست ؟ گفتم همین نزدیکی ، با قنداق

                                              زد پشتم که راه بیفتم ، گفتم با اسب ، دوره ، اول قبول نکرد ، دید راه نیفتادم مجبور شد رضا بده ، دستامو بست و سوار

                                              اسبم کرد ، اسب که زیر پام باشه منو کی میتونه بگیره ، فرصت که دست داد هی کردم و آمدم ، چند تا گلوله انداختن

                                             نادرقلی که بخوابه رو اسب مگه گلوله بهش میخوره ، تا یه جائی صدای پای اسباشان را میشنیدم بعد که صدا نیامد

                                             وایستادم و دستام را باز کردم و آمدم اینجا .

       یاشار              کاروان مال کی بود ؟

       نادرقلی           مال دائی آشیق رضا ، تاجر حسن یوخاری شهرلی .

آشیق رضا سرش را پائین می اندازد .

       دلی اوغلان       چند نفر بودن ؟

       نادرقلی              کمش ده نفر .

       دده                     کجا بودین ؟

       نادرقلی                یاشیل تپه را سرازیر شده بودیم .

       دده                      اون کاروان که نزدیکتان بوده ، کمکتان نیامدن ؟

      نادرقلی                کدام کاروان ؟

      دلی اوغلان           دده راست میگه ، دوروبر شما کاروانی بود ، یا اونور یا اینور .

      نادرقلی                  کاروان کی ؟

      دلی اوغلان            ساربانش را نشناختم ، نگفت کاروان مال کیه .

      نادرقلی  اما ما کاروانی تو راه ندیدیم ، نه اونور یاشیل تپه نه اینورش .

      دلی اوغلان            خودم دیدمشان ، شما باید تو راه بهشان می رسیدین .

      نادرقلی                   دلی اوغلان میگم من کاروانی ندیدم .                21

همه متعجب همدیگر را نگاه می کنند .                                

      آشیق رضا               عجیب نیست ؟

      نادرقلی                    به من هم میگین چی شده ؟

      دده                         آشیق نادرقلی را ببر استراحت کنه ، خواب نرفت براش تعریف کن چیا اتفاق افتاده .

نادرقلی خواه ناخواه همراه با آشیق رضا دور می شود .

      دلی اوغلان             برم یه سروگوشی آب بدم بیام ؟

      یاشار                       شب که نمیشه ، اینشالاه فردا .

      دلی اوغلان              تا فردا اونا چهارتا شهرم رد شدن و بار شترا را هم فروختن .

      دده                          شنیدی که گفت تعدادشان زیاد بوده . فردا ببینیم چی پیش میاد .

خارجی . بیابان . روز .

کاروانی بطرف آششاغی شهر در حرکت است .

کاروان به کاروانسارای یاشار نزدیک می شود .

خارجی . پشت بام کاروانسارای یاشار . همان لحظه .

نادرقلی و یاشار کاروان را نگاه می کنند .

      نادرقلی                         آخه بعد از من قرار نبود کاروانی راهی آششاغی شهر بشه ! اگرم میشد این وقت روز اینجا نمیرسید .

       یاشار                             اینجام نمی خوان اوطراق کنن ، فاصله دارن .

       نادرقلی                         میخوام برم و با دلی اوغلان یه دوری اطرافشان بزنم .

       یاشار                            فکر نمی کنی خوبیت نداشته باشه ؟

       نادرقلی                         اگه همانهائی باشند که به کاروان من زده بودند چی ؟

یاشار به فکر فرورفته است .

      یاشار                            محافظ هم دارند ، مواظب باشین .

نادرقلی بطرف راه پله می رود .

داخلی . حجره سولمازخاتون . روز .

سولمازخاتون با میراژدر نمونه های فرش را نگاه می کند .

      میراژدر                       حالا خرید و فروش یه طرف ، ناامنی راهها هم یه طرف .     

      سولمازخاتون              این هم بلائیه ، راستی شکایت نادرقلی تاجر همشریتان بکجا رسید ؟

      میراژدر                       من که فکر میکنم تا این فرماندار شهر شما هست هیچ شکایتی جائی نمی رسد ، بهش گفتن برو راهزنها را پیدا کن

                                                         بیار تا مالت را ازشان بگیریم بهت پس بدیم .

      سولمازخاتون               پس این همه مامور گردن کلفت فرمانداری برای چی از مالیات مردم می خورند ؟ امنیه بیارن .

                      میراژدر                        نادرقلی و دلی اوغلان خودشان راهزنا را تو کاروانی دیدن که داشته آششاغی شهر می آمده اما کو گوش شنوا 

                                                         برای حرف اونا .

                      سولمازخاتون               سلیمان میرزا نایب فرماندار ، پسر عموی پدرم را میگم گفته فرماندار اصلا به حرفاش گوش نمیده .

      میراژدر                        خدا بدادمان برسه ، خب ، خاتون من اینها را می خرم با این شرط که در یوخاری شهر ازتان تحویل بگیرم ، البته22

                با قیمتی که هزینه های باربری تا آنجا را هم شامل شود .             

       سولمازخاتون               حالا نمیشه با قیمت پایینتر همینجا تحویل بگیرید ؟

       میراژدر                        من نمی توانم ، شرمنده .

       سولمازخاتون              تو این بی بازاری و راکدی بازار چاره دیگری ندارم که سید خدا ، دارم ؟ قبول . زلفعی میراژدر میگه دلی اوغلان

                                                         تو شهره ، پیداش کن بگو بیاد کارش دارم ، کجائی تو ؟

زلفعلی از پستو بیرون می آید .

       زلفعلی                        اینجام خانوم ، اینجام ،،، چشم ، پیداش میکنم و میارمش .

                                دیزالو به :

خارجی . بازار .  عصر )  .

دلی اوغلان بارها  را بر شترها زده و دارد با سولمازخاتون گپ می زند .

      دلی اوغلان                جانم بره مال شما دست نمی خوره خاتون ، مطمئن باشین ، مگه بار اولمه ؟

       سولمازخاتون             اولا اوضاع اینجور نبود ، شتر را با بار آششاغی شهر ول می کردی طرفت تو یوخاری شهر سالم و کامل تحویلش

                                                        می گرفت ، میراژدر ترسید اینجا تحویل بگیره ، کشیدم رو قیمت که آنجا تحویلش بدم .

       دلی اوغلان                ثابت میکنم تو انتخابتان اشتباه نکرده اید خاتون .

       سولمازخاتون              غیر از اینم انتظاری ندارم .

                       دلی اوغلان                ممنون از اعتمادتان .

                      سولمازخاتون              فقط یادت باشه من نادرقلی نیستم ترسو باشم و لحظه آخر دربرم و تنهات بذارم ، شنیدم تو کاروانسارای جدید با

                                                         دیدن یکی از راهزنها کنار بار شترای خودش ترسیده و ازت خواسته کاری نکنی ، شنیدم آوردیش اینجا تا بره و

                                                         شکایت کنه اما کسی به حرفش گوش نداده ، در هر حال اگه زدی کسی را هم کشتی نترس پات وایستادم ،

                                                         خونش گردن من ، دیه ش را میدم ، نایب فرماندارم که پسرعموی پدرمه ، اینا را گفتم تا ترسی از بابت پیشامدائی

                                                        که ممکنه تفنگت را به کار بندازه نداشته باشی .

                       دلی اوغلان                لزومی به گفتن اینام نبود ، من با دلم برای سولمازخاتون کار میکنم . دلمم خودش میداند که چطوری کار بکنه .

                       سولمازخاتون             فردا اول وقت راه بیفتین که عصر برسین کاروانسارای .

سولمازخاتون جدا شده و می خواهد برود .

       دلی اوغلان               سولماز ،

سولمازخاتون می ایستد اما هنوز پشت به دلی اوغلان است .

                        دلی اوغلان              سولمازخاتون ،

سولمازخاتون می چرخد .

دلی اوغلان فقط نگاهش می کند .

سولمازخاتون سرش را پائین می اندازد ، سپس بلند می کند ،  می چرخد و دور می شود .

دلی اوغلان با حسرت دورشدن سولمازخاتون را نگاه می کند .

خارجی . بیابان . روز ( اول وقت )  .

دلی اوغلان با حسرت شهر را نگاه می کند .

کاروان از شهر دور می شود .

                                                                    23

خارجی . بیابان نزدیکی کاروانسارای جمیوش . بعد از ظهر .             

دلی اوغلان پیشاپیش کاروان حرکت می کند .

ساختمان کاروانسارای جمیوش کامل شده است .

اسب سواری از کاروانسارای بیرون می آید و بطرف کاروان حرکت می کند .

دلی اوغلان سوار را زیر نظر دارد .

اسب سوار به دلی اوغلان می رسد .

       اسب سوار               خسته نباشی پهلوان ، ساربان که تو باشی بار این شترا را صد منزل میشه برد ، نمی خواین تو کاروانسارای جمیوش

                                                        خستگی درکنین ؟؟؟

دلی اوغلان فقط نگاهش می کند .

       اسب سوار                 پهلوان تو این کاروانسارای برخلاف کاروانسارایهای دیگه از تفنگچی و ساربان تو اتاقهای مخصوص پذیرائی میشه

                                                       ، می ، مطرب ، ساقی و ساغر مهیاست ، اهل دودو دم هم باشین همه چیز آماده است ، بفرمایین ...

دلی اوغلان فقط نگاهش می کند .

       اسب سوار                 اهلش باشی ابروکمان و چشم بادامی هم داریم در خدمت باشند ، کمرباریک و پرناز و ادا .

دلی اوغلان گلن گئدن تفنگش را می کشد و درست زیر پای اسب شلیک می کند .

اسب پاهای جلوئی خود را بلند می کند و درمی رود .

سوار بر زمین افتاده است .

شلیک خنده کاروانیان به هوا بلند می شود .

دلی اوغلان پاهای اسبش را روی هوا بلند می کند و بعد یک دور دور سوار می چرخد .

سوار از زمین بلند می شود ، پشت سر اسب دلی اوغلان که دارد دور می شود تف می کند .

دلی اوغلان اسب را برمی گرداند و در همان حال گلوله ای را زیر پای سوار شلیک می کند .

سوار از ترس بطرف کاروانسارای فرار می کند .

دلی اوغلان اسب را هی میکند و دور می شود .

کاروان از کاروانسارای جمیوش دور شده است .

خارجی . درب کاروانسارای یاشار . عصر .

کاروان وارد کاروانسارای می شود .

دلی اوغلان بعد از همه افسار اسب در دست وارد کاروانسارای می شود .

درب کاروانسارای بسته می شود .

خارجی . حیاط کاروانسارای یاشار . شب .

بساط شام و قلیان برپاست .

همگی اینجا و آنجا نشسته اند ، می خورند و می آشامند .

                       صدای نگهبان برج                 یه کاروان اون دوردورا داره از طرف آششاغی شهر میاد اینور .

دلی اوغلان حساس شده است .                                               24

                   یاشار                            باز چی شده تو اینجوری شدی ؟                                                            

                     دلی اوغلان                   اگه کاروان تاجرعلی باشه که قرار بود فردا راه بیفته .

                     یاشار                           شاید نصف روز به سرش زده راه بیفته خب ، این که گوش تیز کردن نمی خواد ، الان که برسه می پرسیم ازش

                                                       چرا با تو راه نیفتاده .

دلی اوغلان بطرف راه پله  حرکت می کند  .

                  دده                            کجا ؟ شامتو بخور .

دلی اوغلان دور شده است .

                     یاشار                      می آد ، چقدر حساس شده این .

                      دده                        ببین یاشار این همه سال پسرخاله ت را هنوز خوب نشناختی ، یه چیزی که بره تو سرش تا مطمئن نشه درسته یا غلط

                                                   ولش نمی کنه ، اون با حسش زندگی میکنه نه با عقلش .

                      یاشار                     بنظر من تو این مورد خاص زیادی کنجکاوی می کنه ، آقاجان من راهها ناامنه ؟ خب برا همه است ، کاروانسارای تازه

                                                   ساخته شده خدا روزی رسانه ، نمیشه که غم عالم و آدم را بریزیم تو دلمان ، از این گذشته مگه از دست ما چکار

                                                  ساخته است ؟ رفتن به فرماندار گفتن جواب نداده ، میگن از اینکه تو راه آششاغی شهر و یوخاری شهر یه کاروانسارای

                                                  جدید ساخته شده اون خوشحالم هست ، از یه طرف حقم داره ، هر چقدر این اطراف اوبا و آبادانی بیشتر بشه به نفع

                                                  همه است . راهزنان را هم بالاخره بدام می اندازند  .

                        دده                     خدا از زبانت بشنوه ، این که کاروانسارای تازه ساخته شده ما را هم ناراحت نکرده ، بقول تو روزی رسان خداست ،

                                                  ناامنی راههاست که ماها را به هم ریخته ، دلی اوغلان تا بوده سالار این راه بوده ، حالا میبینه هی به کاروانها شبیخون

                                                  می زنند و اون نمیتواند کاری بکنه ناراحته .

                       یاشار                   انگار داره می آد .

دلی اوغلان برافروخته نزدیک می شود و درحالیکه درفکر است می نشیند .

                    دده                     چی شد باز  رفتی تو خودت ؟  

                        دلی اوغلان         نیامدن اینجا ، راهشان را کشیدن و رفتن .

                        یاشار                   تنت سلامت ، می خوای فکر اینم بریزی تو جانت ؟

                        دلی اوغلان          چرا نخواستن اوطراق کنن ؟

                        دده                      اگه از طرف آششاغی شهر آمدن پس شب می خوان تو بیابان بخوابن ؟

                        یاشار                   تو مطمئنی غیر از تاجرعلی کس دیگه ای قرار نبود کاروان راهی کنه ؟

                         دلی اوغلان         آره .

                         یاشار                  منم یواش یواش دارم شک می کنم .

                         دلی اوغلان         چه عجب !

                         دده                     ببینم دلی کاروانی روز قبل از آششاغی شهر خارج نشده ؟ میگم شاید دیشب و امروز را تو کاروانسارای تازه اوطراق

                                                   کرده و حالا راه افتاده که فردا عصر برسه یوخاری شهر ؟

                          دلی اوغلان        دیروز ؟ نه ، تا جائیکه من میدانم هیچ کاروانی تو کاروانسارای جدید نبوده ، مگر اینکه از طرف یوخاری شهر آمده

                                                    باشه .

        یاشار                  اگه کاروانی از این طرف می آمد ما میدیدیم .

        دلی اوغلان         برم دنبالشان ؟

        یاشار                   باز که گفتی ...

        دده                     تو کاروان دستته ، فردا باید راهی بشی ،،، میگم ........

دده ساکت شده است .                                                   25

یاشار و دلی اوغلان دده را نگاه می کنند .                            

سکوت .

         دلی اوغلان         حرفت را خوردی دده ؟

          دده                    تو این چند سالی که بعده مرگ زنم یاشار دستم را گرفت و از آوارگی و تنهائی و بازارگردی درم آورد و از

                                                      آششاغی شهر کشاند و آوردم اینجا این اولین باریه که دلم مثل سیروسرکه میجوشه ، تو این چند مدت دلم قرص

                                                       بود ، مثل آنروزا که تشویش جابجا سراغم می آمد و آخرشم  آن کابوسها درست از آب درآمد و زندگیم را

                                                      گرفت شده ام ، شبا بازم کابوس میاد سراغم ، الان یه چیزی بهم میگه یه اتفاقاتی می خواد بیفته ، نمیخواستم

                                                       ناراحتتان کنم ، اینا را بزبان نمی آوردم تا دلتان نگیره  ، اما خب نتوانستم ، زبانم باز شد ، میگم ، میگم نکنه اینا از

                                                        کاروانسارای تازه راه افتادن تا .......

سکوت .

          یاشار                    تا چی دده ؟

           دده                     تا فردا تو راه بزنن به کاروان سولمازخاتون .

سکوت .

            دلی اوغلان          از وقتی این کاروانسارای درست شده ...

             یاشار                    دلی ،،،،،،،، من میگم تا مطمئن نشدیم اینا را بهم ربط ندیم ، میشه ؟

              دده                     من که نمی خوام بگم راهزنها با صاحب کاروانسارای دستشان تو یه کاسه است ، می خوام بگم شاید بدون خبر

                                                            آن بدبخت آنجا اوطراق می کنند .

                                 دلی اوغلان          سرم بره نمیذارم یه مو از کاروان  ببرن .

              یاشار                    تو فردا راهی نمیشی ، بذار یه سوار تیز بره از آششاغی شهر چند تا تفنگچی اضافی اجیر کنه با خودش بیاره ، اونا

                                                             تا عصر میتازند و میرسن اینجا ، پس فردا تو با تفنگچیای بیشتر راهی شو .

              دلی اوغلان           می خوای بگی عرضه بردن یه کاروان را ندارم ؟ سولمازخاتون بشنوه چی میگه .

              یاشار                     تو چرا لج می کنی ؟

              دلی اوغلان           لج کدامه ؟ سولمازخاتون روی من حساب باز کرده مالش را سپرده دست من ، منم باید ببرم برسانم مقصد

                                                              دست میراژدر .

               یاشار                    تو  باز حرف خودت را میزنی که .

               دلی اوغلان          من از خودم و آدمام مطمئنم .

               دده                       اوغلان حرف گوش کن خب ، بزرگتر از توئه ، حرفی میزنه بگو چشم ،  با لجبازی کار درست نمیشه که ، مال

                                                             سولمازخاتون از دست بره میتوانی تو صورتش نگاه کنی ؟ درثانی اون از کجا میفهمه تو یه روز دیرتر رسیدی

                                                             یوخاری شهر ؟ پسرم تو این شرایط بد آدم سرخود نمیشه که .

               یاشار                   حرف منم همینه .

               دده                     من یه حرف دیگه هم دارم فقط می ترسم تو قبول نکنی .

               یاشار                  چرا باید قبول نکنم ؟

               دده                     در مورد این کاروانسارای تازه است ، می خواستم بگم چند نفر را بفرستیم برن اطراف کمین کنن ، شاید

                                                            کاسه ای زیر نیم کاسشون باشه ، ما بالاخره باید سردربیاریم یا نه ؟

               یاشار                   دده بی جهت چرا به مردم شک کنیم و ...

               دلی اوغلان          می خوای بگی اسم این لجبازی نیست ؟

سکوت .                                                               26

دده می خندد .

              دده                       راست میگه بنده خدا ، هست دیگه .                

               یاشار                     دده متوجه بشن تو شهر شایع کنند ما چه کردیم آبرومان میره ها .

                دده                       متوجه نمیشن ، چند تا از این گوسفندا را بده دست صابر ، کسی هم ببینتش فکر میکنه چوپانه .

                دلی اوغلان           برا آوردن تفنگچی کبوتر راهی نکنی بره پیش سولمازخاتون ، خودم میرم و تا صبح میارمشان ، صبحم راهی

                                                               میشیم ، دده کاروان برا صبح آماده باشه .

دلی اوغلان بلند می شود و می رود .

               یاشار                     بمان فردا برو ، با توام دلی ، رفت که بره ، { به دده } بخدا هر کی اسم اینو گذاشته دلی کار درستی کرده  ...

              دده                       آی جوانی جوانی جوانی .

                یاشار                    خوبه حالا قبول کرد و از خر شیطان آمد پایین که با سه چهار نفر تفنگچی راهی نشه  ، میگم یکی را بفرستم

                                                               دنبالش تنها نباشه ؟

                دده                       ولش کن تنها بره ، ناراحت میشه کس دیگه ای را دنبالش بفرستی ، راهزن که به یه آدم تنها نمیزنه ، ، ، عشق

                                                               مشترکتان به سولمازخاتون حساسش کرده .

یاشار سرش را پایین می اندازد .

            یاشار                         من که بخاطر این تا امروز یک کلمه هم بزبان نیاوردم .

              دده                          من میدانم ، دلی اما خب جوانه .

خارجی . بیابان . لحظاتی بعد .

دلی اوغلان با اسب بطرف آششاغی شهر می تازد .

                        دیزالو به :

خارجی . بیرون کاروانسارای یاشار . صبح اول وقت .

دده بیرون درب چشم دوخته به مسیر آششاغی شهر .

دلی اوغلان و چند تفنگچی از دور می آیند .

با اشاره دده کاروان از کاروانسارای خارج می شود .

دلی اوغلان و تفنگچی ها کنار دده رسیده اند  .

         دده                      مطمئنی خسته نیستین و راهی میشین ؟

          دلی اوغلان          رو اسبا یه چرتی زدیم ، دعا کردنمان یادت نره دده .

دلی اوغلان و تفنگچی ها پشت سر کاروان راهی می شوند .

صدای آشیق رضا که ترانه غمگینی را در مورد جدائی می خواند روی تصاویر حرکت کاروان و بخصوص دلی اوغلان .

دده با حسرت نگاهشان می کند .

خارجی . پشت بام کاروانسارای یاشار . همان لحظه .

یاشار بر بام ایستاده و رفتن کاروان را تماشا می کند .

همچنان صدای آشیق رضا .                                               27

داخلی . اتاق خواب سولمازخاتون . همان لحظه .                      

سولماز خاتون از خواب می پرد .

ندیمه که کنار او خوابیده است متوجه می شود و سریع بلند می شود .

        سولمازخاتون              خودش بود ، بازم آمد تو خوابم ، با همان چشمهای خوندار و سرخ .

صدای آشیق رضا اوج گرفته است .

خارجی . کوهستان . بعد از ظهر .

تفنگچیهای جمیوش کمین کرده اند و  از پشت تخته سنگها مراقب راه هستند  .

        تفنگچی اول                تعداد تفنگچی هاش خیلی زیاده  !

         تفنگچی دوم               گفته بودن چهار پنج نفر باهاش از شهر خارج شدن ، الان ده نفرم بیشترن ، حالا اگه اونای دیگه هم تفنگ

                                                              نداشته باشن .

         تفنگچی اول               پدرسوخته را ببین چطور مواظب اطرافه ، داره اینور را نگاه می کنه ، بگو بچه ها مواظب باشن دیده نشن .

         تفنگچی دوم             خیلی تیزه ، میشه کاری کرد ؟

                            تفنگچی اول             از قدیم گفتن هر رفتی یه برگشتی هم داره ، الان نشد ، برگشتش کارشو تمام می کنیم .

                            تفنگچی دوم             اگه با بار برنگرده چی ؟

                            تفنگچی اول              با پول که برمی گرده ، بالاخره پول صاحب بار را باید بهش تحویل بده که ، ببین بذار برن دور بشن ، بعد یکی

                                                             از بچه ها را راهی کن بره به ارباب خبر بده ، چند نفرم با خودش بیاره ، برگشتنی کارمان زیاده .

          تفنگچی دوم             می خوای تا برگشتنش تو بیابان بمانیم ؟

                             تفنگچی اول             دست خالی برگردیم ارباب پوست سرمان را می کنه تو پوست تنمان کاه پر می کنه .

صدای کاروان که دورتر می شود .   

خارجی . بیابان . شب .

دلی اوغلان و تفنگچی ها بشدت مراقب اطراف کاروان هستند .

چند نفری از تفنگچیها که شب همراه دلی اوغلان از آششاغی شهر آمده اند نشسته بر تفنگهایشان تکیه داده و خوابیده اند .

دلی اوغلان همچنان مراقب است .

همانجا . صبح اول وقت .

کاروان راهی شده است .

دلی اوغلان تفنگچی های تازه وارد را با دادن پول و با خوشروئی راهی می کند تا بطرف کاروانسارای یاشار حرکت کنند .

تفنگچی ها به این طرف و کاروان و دلی اوغلان به آن طرف حرکت می کنند .

خارجی . کوهستان . همان لحظه .

تفنگچی اول با دوربین اوضاع را زیر نظر دارد .

لبخند بر روی لبهای تفنگچی اول .                                     28

داخلی . منزل حکیم باشی . عصر .                                      

عروسیست .

داماد _  آیدین شاگرد حکیم باشی _ کنار عروس خود نشسته است .

سولمازخاتون و ندیمه گوشه ای نشسته اند .

آشیق رضا ترانه ای میخواند و چند جوان با ترانه می رقصند .

حکیم باشی بطرف سولمازخاتون می رود و کنار آنها می نشیند .

                        سولمازخاتون       حکیم شما از دست این شاگردتان راحت شدید با این عروسی که براش گرفتید منم اگه دست اون زلفعلی را

                                                        میذاشتم تو دست این روشنک خانوم ...

                             ندیمه    خدا نکنه خانوم وا ...

                             حکیم باشی          کاش یه کمی هم از این توجه را شامل حال خودتان میکردین خاتون .

                             ندیمه                    ماشالاه خانوم اینقده خواستگار دارن که نگو و  ...

                             سولمازخاتون        عروستان هم خوش آب و رنگه ماشالاه .

                             حکیم باشی           یه جورائی عاشق هم بودن .

داماد و عروس عاشقانه همدیگر را نگاه می کنند .

                             سولمازخاتون         براشان آرزوی خوشبختی دارم .

                             حکیم باشی           اگر ندیمه خانوم اجازه بدن چند کلمه عرض داشتم خدمتتان .

حکیم باشی ندیمه را نگاه می کند .

ندیمه خواه ناخواه بلند می شود و می رود .

سولمازخاتون معذب است و خود را جمع و جور می کند .

                         سولمازخاتون       فقط لطفا سریعتر .

          حکیم باشی         عروس و داماد ما که عجله ای ندارن ، شمام لازم نیست برای اونا عجله ای داشته باشین ،،، خب بنظر بنده که

                                                         زندگی همینه ، یه روز متولد میشی ، یه روز بزرگ میشی و عروسی میکنی و یه روزم میمیری .

ندیمه گوشه ای ایستاده و از آنجا حکیم باشی و سولمازخاتون را نگاه می کند .

حکیم باشی همچنان گرم صحبت کردن است ، سولمازخاتون هم گاهی چیزی می گوید .

سولمازخاتون در لحظه خاصی که انگار منتظرش بوده باشد با عصبانیت از جایش بلند می شود و بطرف خروجی حرکت می کند .

ندیمه لبخندی می زند و از جایش بلند می شود و بدنبال سولمازخاتون می رود .

حکیم باشی تحقیرشده از جایش بلند می شود و رفتن آنها را نگاه می کند .

                               حکیم باشی        منم اگه تنها دختر تاجر ارسلان پاشای بزرگ بودم و داروندار پدر بهم به ارث میرسید  و خوش آب و رنگم بودم  

                                                         اینقده فیس و افاده داشتم و ناز و عشوه میامدم  ، خاک بر سر کسی که شوهر این دختر مغرور میشه . با این همه

                                                         بابک خان حکیم باشی دوستش داری بخدا .

خارجی . خیابان . چند لحظه بعد .

سولمازخاتون با حالتی ناراحت داخل درشکه نشسته است و بجای دوری زل زده است  .

ندیمه با شیطنت نگاهش می کند و روبروی او می نشیند .                29

سولمازخاتون بالاخره نگاهش را می گرداند و به ندیمه نگاه می کند .

هر دو می زنند زیر خنده .                                            

خارجی . حیاط کاروانسارای یاشار . شب .

دده و تفنگچی های برگشته از پیش دلی اوغلان صحبت می کنند .

        دده                   خودش گفت برگردین ؟

        تفنگچی            گفت تو روز راهزن به کاروان نمیزنه ، بزنه هم با همین چهار پنج نفر حریفشان میشیم ، پولمان را کامل داد و راهیمان

                                                      کرد ، گفت حتما هم شب بیاییم کاروانسارای بخوابیم .

        دده                    باشه برین استراحت کنین ، اما نباید میامدین . راستی فعلا برنگردین شهر ، شاید فردا بفرستمتان پیشواز دلی اوغلان .

دده بطرف یاشار می رود که قلیان می کشد .

        یاشار                   حق با دلی بوده اگه شب راهزن به کاروان نزنه روز روشن نمیزنه  .

        دده                     برا   برگشتنش نگرانم .

                           یاشار      سولمازخاتون که ازش نخواسته براش چیزی بیاره ؟

        دده                   نه ، گفت کاروانی نباشه تفنگچی بخوان بار را تحویل میده برمیگرده .

        یاشار                 پول معامله را هم خود سولمازخاتون گرفته ، چیزی همراه نداره که نگرانش باشیم .

        دده                   راهزن جماعت از کجا میدونه این چیزی داره یا نه ؟

        یاشار                 راهزن جماعت خودش را درگیر پنج تا تفنگچی نمیکنه ، اونا دنبال کاروانن .

         دده                   امیدوارم .

        یاشار                دده تو اونو بیشتر از من دوست داری ها .

        دده                   عوضش سولمازخاتونم تو را بیشتر از اون دوست داره .

صدای خنده دده روی تصویر آسمان و ماه و ستارگان .

خارجی . بازار یوخاری شهر . روز .

دلی اوغلان در حالیکه با زنجیر گردنش بازی می کند در بازار می چرخد و اشیای زنانه را دید می زند ، در نهایت چارقد خوش رنگی را می بیند ،  بطرف فروشنده می رود و آنرا می خرد ، بو می کند و در خورجینش می گذارد و راضی از بازار خارج میشود .

خارجی . بیابان . ادامه .

دلی اوغلان و تفنگچی ها یوخاری شهر را ترک کرده اند و دارند از آنجا دور می شوند .

خارجی . کوهستان . بعد از ظهر .

تفنگچی های جمیوش روی تخته سنگها دراز کشیده و استراحت می کنند .

همانجا . عصر .

تفنگچی ها متوجه آمدن چند سوار از دور شده اند .

        تفنگچی دوم             آمدند ، خودشانند .                         30

                           تفنگچی اول              بچه ها را آماده کن ، شب نزدیکه . مواظب باشین دیده نشین .

خارجی . بیابان . شب .

دلی اوغلان و تفنگچی ها آتش روشن کرده اند و دور آن نشسته اند .

بساط کباب بر روی آتش مهیاست .

        دلی اوغلان              یه روز همینجا یه کاروانسارای می سازم اسمش را هم میذارم کاروانسارای دلی یاشار .

همه میزنند زیر خنده .

        محمدتفنگچی         شما دو پسر خاله هیچوقت از هم جدا بشو نیستین .

                            دلی اوغلان            وقتی تو زلزه پدر و مادرم مردن ، خاله م ، مادر یاشار ، دستم را گرفت برد خانه خودشان به یاشار گفت برادر

                                                         کوچک آوردم برات ، اونم گفت مگه پسرخاله ها براد میشن ، خاله م گفت اگه بخوان خیلی هم براد میشن ،

                                                          اونجا بزرگ شدم ، پدر یاشار علیه آنهائی که از مناطق سردسیر آمده بودند و می خواستند همه چیز و همه جا را

                                                         تصاحب کنند قیام کرد ، دولت مرکزی طرف آنها را گرفت و زندانیش کرد ، اونم دیوار زندان را به کمک

                                                         دوستاش فروریخت و دررفت و با یه اسم دیگه بین راه آششاغی شهر و یوخاری شهر یه کاروانسارای درست کرد

                                                         ، بعد مرگ خاله و شوهر خاله یاشار و من ماندیم و یه کاروانسارای ، دده از دوستای پدر یاشار بود که دولتیا

                                                        داروندارش را گرفته بودن ، اونم قاطی ما شد ، روزگار خوبی را شروع کردیم تا این راهزنا پیداشان شد ، فرماندار

                                                        تازه بیشتر از قبلی بده ، با این وضع و اوضاع روزگارمان هر روز بدتر میشه ، خدا خودش بدادمان برسه ، من که دلم

                                                        از دستشان خونه .

صدای گلوله های پی در پی .

یک تفنگچی بر زمین می افتد .

دلی اوغلان و سه تفنگچی باقیمانده سریعا سنگر می گیرند .

گلوله دو تفنگچی را قبل از جابجا شدن از پا درمی آورد  .

دلی اوغلان و محمدتفنگچی شروع می کنند به تیر انداختن به طرفی که روشنائی گلوله ها از آن طرف است .

درگیری ادامه دارد ، گاهی صدای فریادی بگوش می رسد که نشان دهنده اصابت گلوله است .

تفنگ محمدتفنگچی گیر کرده است ، از دلی اوغلان کمک می خواهد .

دلی اوغلان با زرنگی و تیزی خاصی خود را به تفنگی که نزدیکش بر زمین افتاده می رساند و آنرا برمیدارد و به طرف محمدتفنگچی میرود .

بارانی از گلوله می بارد .

دلی اوغلان به آن طرف گلوله می اندازد .

صدای فریادی بلند می شود .

             دلی اوغلان              محمد گلوله هات را هدر ندی .

                                محمدتفنگچی         گمان کنم تا حالا پنج تائی زدی ، فکر میکنی چند نفر باشن ؟

             دلی اوغلان             همه را به جهنم می فرستم ، تو به طرفی که من گلوله انداختم گلوله بنداز کاریت نباشه ، دورشان میزنم  ،

                                                               جات را هم بعد از انداختن هرگلوله عوض کن .

دلی اوغلان می چرخد و با برداشتن یک تفنگ دیگر برعکس طرفی که محمدتفنگچی گلوله می اندازد می رود و در سیاهی ناپدید می شود .                                                                                                                                                                    31

محمدتفنگچی گلوله ای را جواب می دهد ، صدای فریادی بلند می شود ،  قبل از آن که محمدتفنگچی جایش را عوض کند یک گلوله در قلبش جای میگیرد .                                                                                                                                              

لحظاتی می گذرد .

تفنگچی اول همراه با دو تفنگچی دیگر آرام آرام به آتش نزدیک می شوند .

        تفنگچی اول             بشمرشان .

         تفنگچی دوم             یک ، دو ، سه ، اینم چهار ، چهار تا ...

صدای پشت سر هم دو گلوله هم زمان .

دو تفنگچی گلوله خورده اند ، می افتند .

تفنگچی اول خود را بر زمین انداخته است ، بطرفی که صدای گلوله ها از آن طرف آمده تیری می اندازد . صدای فریادی بلند میشود .

لحظاتی می گذرد . خبری نیست .

تفنگچی اول آرام آرام بلند می شود . هنوز سرپا نایستاده که گلوله ای بر پیشانیش اصابت می کند و او را نقش بر زمین می کند .

دلی اوغلان از آن طرف آتش هویدا می شود . گلوله خورده است . اطراف را خوب نگاه می کند ، مطمئن می شود همه مرده اند . به زحمت خورجینش را برمیدارد و با زحمت بیشتری سوار اسبش می شود و راه می افتد .

خارجی . جلو کاروانسارای یاشار .  سحر  .

یاشار سر دلی اوغلان را روی زانوی خود گذاشته و با چشمان اشک آلود نگاهش می کند .

دلی اوغلان که بوی آشنائی را حس کرده آرام آرام چشمان خود را باز می کند ، با دیدن یاشار لبخندی روی صورتش هویدا میشود ، دستش را بزحمت بطرف گردنش می برد و زنجیر را می کند و بطرف یاشار دراز می کند .

یاشار زنجیر را می گیرد .

      دلی اوغلان                       با اولین سکه ای که از سولمازخاتون گرفتم این را خریدم و انداختم تو گردنم ، پسر یا دختر فرقی نمیکنه ،

                                                             بنداز گردن اولین بچه تان ، تو اینم یه چارقد خریدم برا خودش ، سولماز را میگم ، میدانم دوستش داری ، تو

                                                             بخاطر من هیچوقت نخواستی پا پیش بذاری ، اما خب اون قسمت تو بود ، کار من تمامه ، دیشب تا صبح ازم

                                                             خون رفته ، نمی خواستم جای دیگه ای بمیرم ، یاشار تو را به خدا می سپارم و سولماز را می سپرمش به تو ،  {

                                                             رو میکند به دده که دارد گریه می کند } دده فراموشم نکنی ها ، اون دنیا منتظرتم پیرمرد ، یاشار پسرخاله

                                                             داداشت خیلی دوستت داشت ، دعام کن نرم جهنم ، آخه مطمئنم شماها همگی میرین تو بهشت ، نمی خوام

                                                             تنها باشم ، من از تنهائی بیزارم ، تو که هیچوقت تنهام نذاشتی اونجام تنهام نذار ، ببین یکی از اونها همانی بود

                                                             که جلو کاروانسارای جدید جلوم آمد و ازم خواست برم داخلش ، دوست دارم انتقامم را از صاحب اونجا

                                                             بگیری ، مطمئنم اینا برای اون کار میکردن ، باور کن راست میگم ، چشمای اون گوساله ، ببین ، من دارم  ...{

                                                             چشمانش را آرام آرام می بندد ،  لبخند روی چهره خسته اش مانده است }  ....................................

چشمان گوساله ای که آتش را نگاه می کند .

از پشت بام کاروانسارای یک دسته کبوتر به هوا بلند می شوند .

خارجی . قبرستان کنار کاروانسارای . روز .

یاشار کنار قبر دلی اوغلان نشسته است و به افق نگاه می کند  .                32 

سولمازخاتون و ندیمه سیاه پوشیده اند و کنار درب کاروانسارا ایستاده اند . چارقدی که دلی اوغلان خریده بود بر سر سولمازخاتون می باشد .                                                                                                                                                      

دده به دیوار تکیه داده و گریه می کند .

داخلی . اتاق یاشار . شب .

سولمازخاتون اشیا و لوازم اتاق یاشار را نگاه می کند .

ندیمه گوشه ای در حالت نشسته خواب رفته است .

خارجی . پشت بام کاروانسارای یاشار . چند لحظه بعد .

یاشار در حالیکه با زنجیر دلی اوغلان بازی می کند و در روشنائی ماه به سوی قبرستان  زل زده به فکر فرو رفته است .

دده با تفنگی در دست و قطار فشنگی بسته شده بر سینه همراه با صابر از طرف راه پله ها نزدیک می شود .

یاشار متوجه هیچ چیزی نیست .

                دده                یاشارجان گوش کن ببین صابر چیا میگه .

                             صابر              آقا ما اونجا بودیم ، کسی بهمان شک نمی کرد ، یه چند تا گوسفند ...

                             دده                 اینا را ول کن برو سر اصل مطلب صابر  .

                             صابر               رو چشم آقا ، آقا این چند مدت که مرحوم دلی فوت کرده و رفته اون دنیا ، خدا بیامرزتش ...

                             دده                 صابر ...

                             صابر              آقا خلاصه کنم دیگه هان ؟ چشم آقا ، اونجا بدون اینکه عصرا کاروانی وارد بشه نصف شبی یهو یه کاروان از

                                                  کاروانسارای میزد بیرون ، بعدشم همان کاروان فرداش یا پس فرداش یا پسین فرداش با بار اضافی برمی گشت تو       

                                                  کاروانسارای ، آقا همه چیز مشکوک بود ، زیر بارا تفنگ میدیدم ، یکی دو بار هم دیدم بجای بار روی شتری آدم

                                                   بسته ان ، البته قایم می کردن ، ولی خب چشم صابر که چشم معمولی نیست که آقا ، سرتان را چرا درد بیارم آقا اونجا     

                                                  کاروانسارای نیست .

                              دده                صابر برو استراحت کن ، ببین تا چند روزی به هیشکی چیزی نگی ها ، برو بینم .

                              صابر              چشم آقا ، چشم ، حالا کی باور میکنه که بگم آخه .

صابر به طرف راه پله می رود .

دده کنار یاشار می نشیند و به قبرستان چشم می دوزد .

                             دده           شال و کلاه کردم ، میرم بزنم به کاروانسارای ، حالا دیگه حتم دارم اونجا اسمش کاروانساریه نه خودش ، این همه مدت

                                             نشستی اینجا و چشم دوختی به اون قبرا که چی بشه ؟ منتظر معجزه ای ؟ معجزه تو وجود خودته ، یه تکانی اگه به خودت

                                             بدی همه چیز درست میشه ، با تکون خوردن تو درسته اون دیگه زنده نمیشه اما روحش که آرام میگیره ، شبا خواب ندارم

                                             ، تا چشام را میذارم رو هم میاد سراغم ، بیدارم میکنه ، هی میگه دده از این یاشار بپرس چی شد پس این انتقام ؟ دوستش

                                             داشتی ، منم دوستش داشتم ، اون ازت چیزی خواسته اگه بهش عمل نکنی چه فایده داره این دوست داشتن هان ؟ من

                                             تصمیم خودم را گرفتم ، باید برم سراغشان ، کاری توانستم بکنم زهی سعادت ، روح دلی را می فرستم بره خانه آخرتش ،

                                             نتوانستم از دست این کابوسها که راحت میشم .

                            یاشار         دده یادته ما بچه بودیم تو با پدرم دوست بودی میامدی خانه ما ؟ همیشه خدا دلی را سوار کولت میکردی و اون پزش را به

                                             من میداد ، نشد یه بار منو سوار کولت کنی من پز بدم .

                            دده          تو پدر داشتی یاشار ، دلی یتیم بود ، من عباس پاتدادان بودم با دده گفتنهای دلی شدم دده ............                              33

دده گریه می کند .

یاشار مثل دیوانه ها زل میزند به ماه .                                  

                          یاشار           چرا دلی ؟ آخه برای چی اون ؟ به خدا میخواستم دستش را بذارم تو دست سولماز .

                           دده             مرگ حقه ، امروز نه فردا ، بالخره یه روز باید رفت ،،، یاشار ، پسر این حرف دومت را یه بار دیگه بزنی میزنم تو دهنت ،

                                             دلی مثل پسر من بود اما سولماز حق اون نبود ، سولماز عاشق توئه ، می فهمی ؟ این چند روز که خبری ازت نداشته تا

                                             شنیده چی پیش آمده پا شده آمده اینجا ، تو چشماش میشه دریا دریا عشق به تو را دید  ، دلی عاشق اون بود اون که عاشق

                                             دلی نبود ، سولمازخاتون حق داره عاشق یکی باشه یا نباشه .   

داخلی . راه پله . همان لحظه .

سولمازخاتون از راه پله بالا آمده است ، با شنیدن صدای یاشار و دده همانجا می ماند و گوش می دهد .

ادامه .

یاشار از جایش بلند می شود و به طرف لبه بام می رود .

                         یاشار                همیشه به خاطر دلی سکوت کردم ،  دوستش دارم درست ، اما ، دده بخدا چشمان قشنگ دلی از جلو چشام کنار نمیره ،

                                                 انگار زل زده باشه به چشام ، میگی سولماز  این چند روز اینجا بود ، قلبم حسش میکرد اما چشمام جز دلی چیزی

                                                 نمیدید .

                         دده                   تا آخر عمر که اینجوری نمی ماند ، وقتی انتقام دلی را از اون بی شرفها گرفتیم با آرام گرفتن روح دلی همه چیز درست

                                                 میشه ، تو باید به فکر اونم باشی ، اون یه زنه .

                        یاشار                 میگی تو این وضع و اوضاع دلی را فراموش کنم ؟

                        دده                   کی گفته فراموش کن ، اما اینم نمیشه عشقت را با بی توجهی برانی ، یاشار اون دلش بشکنه مثل کفتر از بامت میپره و

                                                 میره ها  ، قصه اگه قصه عشق نبود اینقدر تو این شرایط اصرار نمی کردم که ، من میدانم رفتن یه کفتر عاشق چه تلخی

                                                 همراهشه  ، عمریه این دل سوزشش را داره و درست نمیشه .

                       یاشار                  دده اون بره من میمیرم بخدا .

صدای گریه یاشار روی .

ادامه .

لبخند عاشقانه ای بر صورت سولمازخاتون .

ادامه .

یاشار سرش را بر شانه دده تکیه داده و گریه می کند .

                        یاشار                 دده هیچوقت تو را مهمان خودم ندانستم یه امشب مهمانم باش ، هان  ؟ باید فکر کنم ، اگه همه این حافا که در مورد

                                                 کاروانسارای میگین درست باشه که هست ریشه یه جای دیگه است ، تو فرمانداری ، اگه از بیخ کنده نشه این علف هرز

                                                  دوباره رشد میکنه و بالا میاد . به من یه فرصتی بده .

ادامه .                                                             34

سولمازخاتون از همان راهی که آمده برمی گردد .

خارجی . قبرستان . روز .                                             

یاشار سیاهپوش سر قبر دلی نشسته و گریه می کند .

سولمازخاتون  سیاهپوش از دور می آید و کنار یاشار می نشیند .

                  سولمازخاتون             بعضی وقتا نگفتن بعضی حرفا مصیبت بار میاره ، ظرفیتهای آدما یکی نیست ، یکی صبرش زیاده یکی کم ، قربان

                                                      خدا برم با این تنوع خلقتش ، دلی اوغلان عالی بود اما جای خودش را داشت ، هر کس باید جای خودش را پیدا

                                                     کنه و جایی را که بهش تعلق داره تصرف کنه  ، دل که فقط گوشت و خون نیست ، میگن یه سرزمین بزرگیه ، هیچ

                                                      سرزمینی بی صاحب نمیشه ، دل ما انگار فقط باید خون باشه نه خانه یه صاحب خانه .

یاشار زل می زند به چشمهای غمگین سولمازخاتون .

                       یاشار                      چیزی شده خاتون ؟ کسی چیزی گفته ؟

                       سولمازخاتون          شکر خدا دو کلام باهامان حرف زدین بعد این چند روز  ، میخواستم برم ...

                       یاشار                       برین ؟

                       سولمازخاتون           آمدم خداحافظی کنم ، البته مستقیم نمیرم خانه ، سر راهم باید به یه جائی سر بزنم ،،، به یه کاروانسارای ....

سکوت مطلق .

یاشار گیج شده است . از جایش بلند می شود .

                         یاشار                     درست شنیدم ؟

سولمازخاتون می چرخد . پیروزی با اوست . راضی دور می شود ، در یک لحظه می چرخد و رودرروی یاشار .

                       سولمازخاتون          گاهی باید یکی باشه بره خانه آقادیوه و شیشه عمرش را پیدا کنه ، درب اون غار را بروی عاشقی که از پسم بیاد باز

                                                      می کنم .

یاشار از یک طرف " پریشان و درمانده گذشته "  است و  از طرف دیگر  " سرمست پرواز آینده "  .

سولمازخاتون عقب عقب پس می رود .

یاشار آرام آرام از قبرها دور می شود و به طرف سولمازخاتون قدم برمیدارد .

کبوترها پروازکنان در آسمان چرخی می زنند .

یاشار و سولمازخاتون چشم در چشم هم .

سولمازخاتون دستانش را باز می کند .

بر هر یک از دستانش کبوتری می نشیند .

یاشار دستانش را باز می کند .

بر هر یک از دستانش کبوتری می نشیند .

دلی اوغلان سفیدپوش سوار بر اسب سفیدی در دوردستها جولان می دهد .

باران می بارد .

یاشار و سولمازخاتون همچنان ایستاده اند .

                                                                   35

خارجی . نزدیکی کاروانسارای جمیوش . روز .

دده ، سولمازخاتون ، ندیمه و دو نفر تفنگچی سوار بر اسب از ده تفنگچی دیگر جدا می شوند و بطرف کاروانسارای جمیوش   حرکت می کنند .

ده تفنگچی باقیمانده گوشه و کنار منتظر می مانند .

ادامه . بیابان .

یاشار و بیست تفنگچی دیگر در بیابان کمین کرده اند .

یاشار سه تفنگچی را می خواهد راهی آششاغی شهر کند .

یکی از تفنگچی ها کاغذی را از یاشار می گیرد .

                           دیزالو به :

داخلی . اتاق معاون فرماندار . روز بعد .

تفنگچی یاشار کاغذ را به معاون فرماندار می دهد .

معاون کاغذ را باز می کند و می خواند .

                                                                                دیزالو به :

خارجی . نزدیکی کاروانسارای جمیوش . روز .

تفنگچی های یاشار با پنج مامور دولتی به کنار یاشار می رسند .

         یاشار               سه روزه آنجان و خبری ازشان نیست .

                              سرجوخه         شاید خودشان نمی خوان بیان بیرون ؟

                              یاشار               قرارمان بود در صورت ماندن دیروز یه نفر را برای رساندن خبرها به ما راهی کنن .

                         سرجوخه          خب ؟

                             یاشار                می بینین که خبری نیست .

                             سرجوخه           اونا آدمای اونا هستن ؟

                             یاشار                 نه از خودمان هستن .

                             سرجوخه           لشگر کشیدین .

                             یاشار                 اگه چیزائی که در مورد اینا گفته میشه درست باشه شمام باید لشگرکشی می کردین .

                             سرجوخه           ما کار خودمان را خوب بلدیم تو نمی خواد به ما کار یاد بدی ، به تفنگچیات بگو من از معاون فرماندار حکم دارم ،

                                                     هیشکی بدون اجازه من دست به هیچ کاری نمی زنه ، لازم نیست که تکرارش کنم ؟ خوبه ، ما میریم تو تا ببینیم چه       

                                                     خبره . وای بحالتون اگه آدمای دولت را سر کار گذاشته باشین .

سرجوخه و همراهانش بطرف کاروانسارای جمیوش حرکت می کنند .

                         یاشار                  سرجوخه احمدی منم باهاتان می آم .

                         سرجوخه           من که اسممو بهت نگفته بودم ؟!

                              یاشار   { به سینه اش اشاره می کند } من سواد دارم  .

                              سرجوخه           ینگه لازم ندارم .            36

                             یاشار                  سلیمان میرزا بفهمه کوتاهی کردین براتان گران تمام میشه ها ، میفهمین که سرجوخه احمدی .

                              سرجوخه           تهدیدم می کنی ؟

                            یاشار                   از بابت یادآوری بود که یادتان بیاد فامیل مهم معاون فرماندار این تو اسیره .                      

                             سرجوخه            با این که یه جورائی به تو شک دارم اما خب شرط عقل نیست چند درصدی حق را به تو ندم ، راه بیفت بیا .

                            یاشار                   می فهمم .

یاشار دنبال سرجوخه راه می افتد .

                        سرجوخه             بدون تفنگ .

                           یاشار                   سلیمان میرزا بهم پیغام داده با تفنگ برم و بدون فامیلش بیرون نیام .

سرجوخه خواه ناخواه راه می افتد .

یاشار دم گوش تفنگچی کناریش سفارشهائی می کند و راه می افتد بدنبال سرجوخه می رود .

خارجی . پشت بام کاروانسارای جمیوش . لحظاتی بعد .

تفنگچی های جمیوش نزدیک شدن افراد دولتی را تماشا می کنند .

یک تفنگچی بطرف راه پله ها می رود .

تفنگچی ها حالت دفاع می گیرند .

داخلی . اتاق جمیوش . همان لحظه .

جمیوش با معشوقه خود خلوت کرده است .

در زده می شود .

                      جمیوش                    بعدا .

                          صدای تفنگچی         طبق فرموده قبلی به امر خودتان اینجام .

                          جمیوش                   بیا تو .

در باز می شود . تفنگچی وارد می شود .

                       تفنگچی                  مامورای دولت دارن میان .

                            جمیوش                چند نفرن ؟ از کجا فهمیدین دولتیند ؟

                           تفنگچی                  از لباساشان ، پنج مامور با یه نفر لباس شخصی .

                            جمیوش                 هر کسی لباس آدمای دولت تنش باشه دولتی نیست که ، برگه ندن راهشان ندین . برگه دادن ببرشان اتاق ملاقات

                                                         تا بیام . پذیرائی یادتان نره . فهمیدی چی گفتم ؟ برگه ندن راهشان نمیدی .

                            تفنگچی                 رو چشم خان .

تفنگچی عقب عقب می رود و خارج می شود .

جمیوش به عیشش ادامه می دهد .

خارجی . درب کاروانسارای جمیوش . لحظاتی بعد .

درب باز می شود .

افراد دولتی همراه با یاشار وارد کاروانسارای می شوند .                37

یاشار بدقت همه جا را نگاه می کند . نقشه ساختمان دقیقا مثل کاروانسارای او هست .

داخلی . اتاق ملاقات . همان لحظه .                                 

درهای اتاق ملاقات باز می شود .

سرجوخه و افرادش وارد اتاق می شوند .

یاشار همچنان که ساختمان را بدقت نگاه می کند وارد اتاق می شود .

پذیرائی کنندگان وارد می شوند .

بساط قلیان و چای و خوردوخوراک پهن می شود .

سرجوخه و افرادش مشغول می شوند .

یاشار نگاه می کند .

                          سرجوخه            من شنیدم نمک گیر شدن افسانه است ،  بیا جلوتر .

                          یاشار                  نوش جان ، سیرم .

                           سرجوخه            از ما گفتن .

همانجا . لحظاتی بعد .

سرجوخه و افرادش خورده و نوشیده اند و حالا هم خوابیده اند .

حوصله یاشار سرمی رود . پا شده و همچنان که مراقب اوضاع هست از اتاق خارج می شود .

ادامه . حیاط کاروانسارای .

یاشار ساختمان را زیر نظر می گیرد . همه چیز عادیست . دوری در حیاط میزند . می خواهد از راهروی داخل شود که صدای جمیوش از پشت غافلگیرش می کند .

                       جمیوش                 دوستات کجان ؟

یاشار سریع به طرف صدا می چرخد .

                           یاشار                     تو اتاقند .

        جمیوش                  تو چرا نیستی  ؟

                           یاشار                       دنبال مستراح می گشتم .

جمیوش گوشه ای را نشان می دهد و بطرف اتاق ملاقات می رود .

یاشار به سمتی که جمیوش اشاره کرده می رود .

جمیوش از پشت سر نگاهش می کند .

یاشار وارد مستراح می شود .

جمیوش وارد اتاق ملاقات می شود .

یاشار سریع از مستراح بیرون می آید ، آبی بدستش می زند و بطرف اتاق ملاقات می رود .

ادامه . اتاق ملاقات .                                                38

سرجوخه و افرادش با ورود جمیوش تازه از خواب بیدار شده اند .

جمیوش می نشیند .

یاشار وارد اتاق می شود و دم در بر زمین می نشیند .                  

       جمیوش               سرجوخه چه خدمتی از دست حقیر بر می آد در خدمتتان باشم ؟

                      سرجوخه             غرض از آمدن ما که حتما به عرض رسیده ، در هر حال حسب امر از فرمانداری آمده ایم .

                          جمیوش              کاروانسارای بنده تا وقتی که اینجایین در خدمت شماست ، ماندنی هم باشین بازم خدمتتان هستیم  ، اما بهتره بگم

                                                     مطمئنن خلاف به عرض رسیده ، ما دشمن زیاد داریم ، دسیسه هم که امروز کار هر کس و ناکسی شده . با این

                                                     احوال از هر کجا خواستین شروع کنین به گشتن .

ادامه . جاهای مختلف کاروانسارای جمیوش .

سرجوخه و افرادش همه جا را گشته اند . خبری نیست .

                      سرجوخه               انگار باید رفع زحمت کنیم .

                          یاشار                    سرجوخه اونا جلو چشم خود من وارد اینجا شدن .

                          جمیوش                { به سرجوخه }  این از شما نیست ؟

                          سرجوخه               { به یاشار }   از اولش هم نتوانستم بهت اعتماد کنم .

                           جمیوش                 سرجوخه کسی که شکایت کرده خود ایشان هست ؟

                          سرجوخه                بعله ، نمیشناسیدش ؟  هکارتان هست که ،  ایشان یاشار آششاغی شهرلی اند که صاحب کاروانسارای بعدی هستن .

                           جمیوش                 پس یاشار یاشار که میگفتن به خون من تشنه است  ایشان هستند ، خب بنده به بعضی مسائل تا حدی شک داشتم

                                                        اما با شکایت این آقا و آمدنش به اینجا شکم به یقین تبدیل شد ، تو این مدت لابد خود ایشان دست به کارهائی

                                                        میزده و آنها را به ما نسبت میداده تا کاروانسارای ما را بدنام بکنه ، سرجوخه بنده از ایشان شکایت دارم . این هم

                                                        دست خط خود فرماندار برای مواقع ضروری که فرموده اند لازم بشه ارائه کنم .

جمیوش کاغذی را بدست سرجوخه می دهد .

سرجوخه کاغذ را پس از خواندن به جمیوش پس می دهد .

یاشار که فهمیده اوضاع علیه اوست به بهانه نگاه کردن به کاغذ به طرف جمیوش حرکت می کند و قبل از آنکه کسی کاری بکند تفنگ را روی سر جمیوش نشانه می رود و همزمان تپانچه ای را از پشتش در می آورد و بطرف جمع می گیرد . جمیوش می خواهد تقلائی بکند که با لگد یاشار بر زمین می افتد .

                         یاشار                   مهم نیست تو اون کاغذ چی نوشته شده ، الان دستور دستور منه ، همه بکشن کنار ، سرجوخه اگه حالت چهره تو

                                                        نشان داد این آدم برای فرماندار مهمه و اگه برداشت من غلط نبود به افرادت دستور بده راه بیفتند و به جائی که این

                                                        آدم نشان خواهد داد بروند و زندانی شده ها را بیاورند ، من یک جان دارم اما دست کم سه نفر را می توانم بکشم ،

                                                         این ، تو و یکی از اینائی  که اجلش رسیده ، با اولین گلوله ای هم که شلیک بشه اون بیرون سی تفنگچی آماده به

                                                        کسی مجال نخواهند داد بیرون برن ، تو که اونا را دیدی .

سرجوخه جمیوش را نگاه می کند .

جمیوش حرکتی نمی کند  .

        سرجوخه              تا حالا اسم طناب دار به گوشت خورده ؟

                            یاشار                    فعلا تفنگ دست منه .

                        جمیوش               می خوای با اونا و ما چکار کنی ؟             39

                            یاشار                    این به خودم مربوطه .

                            جمیوش                نشد دیگه ، منم شرطی دارم و تو باید قبولش کنی .

                            یاشار                    تو در شرایطی نیستی که شرط تعیین کنی .

                            جمیوش                شاید اسمش شرط نباشه ، من می خوام یه معامله بکنم ،،، تو ، من ، زندانیا با تفنگچی های تو و تحت نظر آنها و    

                                                         سرجوخه و افرادش میریم شهر و آنجا تو فرمانداری مشکلمان را حل می کنیم ، فرماندار طرف من باشه نایبش

                                                        طرف شماهاست ، میشه ؟

                           یاشار                     منم یه شرط برای این معامله دارم ، تو قبل از اینکه وارد ساختمان فرمانداری بشی با من میای بازار و در برابر اهل

                                                        بازار زبان باز می کنی و ماهیت خودت را فاش می کنی .

                          جمیوش                 حاضرم با خونم تضمین کنم . فکر می کنم اگه الان راه بیفتیم نصف شب نشده می رسیم شهر .

                          یاشار                      قول میدم فردا صبح اول وقت همگی زنده برسیم آششاغی شهر .

                          جمیوش                  معامله یه خوبیه . سرجوخه با افرادت برین اتاق من و درب بقول اینجائیا اوشقاب را باز کنین و دیوار پشتش را هل

                                                         بدین .

خارجی . بیابان . عصر .

تفنگچی های یاشار و دده بطرف کاروانسارای یاشار حرکت میکنند  .

یاشار همراه با دو تفنگچی خود و سولمازخاتون و ندیمه و جمیوش و همچنین ماموران دولتی سوار بر اسب به طرف آششاغی شهر در حرکتند .

خارجی . بازار . صبح اول وقت .

هر بازاری که از راه می رسد تا حجله اش را باز کند با تعجب جلو درب مسجد بازار را نگاهی می کند .

یاشار همراه با جمیوش و دو تفنگچی خود و ماموران دولت روی پله های جلو مسجد بازار ایستاده اند .

جمیوش با یک مامور صحبت می کند ، مامور از او جدا می شود و می رود .

آرام آرام محوطه جلوی مسجد بازار پر می شود از بازاریان و مردم  .

         جمیوش                    من دیگه خسته شدم ، نمی خوای تمامش کنی ؟

                                یاشار                        یکی رفته دنبال سلیمان میرزا ، برسه شروع می کنیم .

                               جمیوش                     از آدمای زرنگ خوشم میاد ، اگه بخوای بعدها میتونیم شرکای خوبی باشیم .

درشکه ای از ته خیابان هویدا می شود .

مردم به آن سمت نگاه می کنند .

درشکه جلو مسجد می رسد و توقف می کند  .

سلیمان میرزا ، حکیم باشی و سولمازخاتون از درشکه پیاده می شوند .

مردم کنار می کشند تا آنها جلوتر بروند .

هر سه نفر راه را طی می کنند و جلو پله ها می ایستند .

سولمازخاتون به علامت تائید چشمکی به یاشار می زند .

جمیوش متوجه شده است پوزخندی می زند .

یاشار در وسط پله ها قرار می گیرد .                                 40

        یاشار                          بازاریان محترم آششاغی شهر شما همگی من را می شناسید ، چندین سال است بین دو شهر آششاغی شهر و

                                                              یوخاری شهر کاروان تک تک شما تو کاروانسارای من اوطراق می کنن ، تو این همه سال هیچکس گله و

                                                              شکایتی از من و افرادم نداشته ، تا آنجا که ممکن بود در خدمت همه بودیم ، همه شما مطلع هستید که به

                                                              تازگی کاروانسارای تازه ای نزدیک کاروانسارای ما ساخته شده ، اول کار ما هم مثل همه از بوجود آمدن

                                                              اوبائی دیگر تو این راه خوشحال شدیم اما یواش یواش اتفاقاتی رخ داد که این خوشحالی را نه تنها از بین برد

                                                              بلکه به تشویش و نگرانی هم تبدیل کرد ، از روزی که این کاروانسارای شروع به کار کرده راهزنیهائی در راه

                                                              دو شهر رخ داده ، در آخرین مورد این شخص که صاحب کاروانسارای تازه است سولمازخاتون و همراهانش

                                                              را زندانی کرده بود که با همکاری سلیمان میرزا و ماموران اعزامی ایشان و کمک تفنگچی هائی که من به

                                                              خدمت گرفته بودم آزاد شدند و الان هم برای شهادت دادن اینجا هستن ، من از این فرد را اینجا آورده ام تا در

                                                              برابر شما بازاریان و مردم محترم آششاغی شهر ماهیت خود را فاش سازد و رابطه خود را با راهزنیها برملا کند .

همهمه در بین مردم .

هنوز همهمه ها تمام نشده که از خیابانهای اطراف ماموران یونیفرم پوش دولتی محل را محاصره می کنند .

جمیوش لبخند بر لب دارد .

سلیمان میرزا نگران ماموران را نگاه می کند .

جمیوش وسط پله ها می رود .

        جمیوش                 بایاد و نام خداوند یکتا و کمک گرفتن از لطف بی حد و اندازه آن بزرگ که همیشه ناظر کارهای بندگانش

                                                          هست این حقیر میخواستم مطالبی را نه برای فاش کردن یا خدای نکرده بردن آبروی شخص خاصی فقط و فقط  

                                                          برای درددل کردن بیان کنم . همانگونه که شما بزرگواران مستحضرید بنده حقیر که جز خدمت کردن برای

                                                          بندگان خدا فکر دیگری در سر ندارم مدت کمیست که از شهری دور به این مکان آمده ام ، از آنجائیکه مقداری

                                                          ارث از پدر مرحومم که عمرش را در خدمت خلق خدا بود به من رسیده بود تصمیم گرفتم در این شهر کارهای

                                                          عام المنفعه ای انجام بدهم تا به حساب پدر مرحومم در آن دنیا ثوابی نوشته شود  ، با خودم گفتم چه بهتر از ایجاد

                                                          یک کاروانسارای بین راهی ، تا همه کاروان خود را با خیال آسوده راهی کنند ، می خواستم این مسجد کهنه را

                                                          هم مرمت کنم که با پیش آمدن حوادثی این مهم هنوز انجام نشده و با کمک خدای متعال و دعای خیر شما

                                                         عزیزان انشاالله این را هم انجام خواهم داد ، غرض گرفتن وقت شما نیست ، صبح اول وقت است و شما هم باید به

                                                         کارهایتان برسید ، این آقا حرفهائی زد و من مات و مبهوتم چه جوابی بدهم ؟ البته معتقدم خدا جای حقی نشسته و

                                                         خودش خوب می تواند جواب تهمتها را بدهد ، من در برابر بزرگی خدا کی ام ؟ هیچ ، اما به همین مناره بلند قسم

                                                         می خورم که جز خدمت کردن به شما بازاریان هدفی در سر ندارم ، درست کردن کاروانسارای دوم بین راه دو

                                                         شهر آششاغی شهر و یوخاری شهر ظاهرا باب میل این آقا نبوده ، از همان روز اول دستهائی برای کارهای ما مانع

                                                         تراشی میکرد که بنده می گفتم لعنت بر دل سیاه شیطان انشاالله خدا خودش بخیر خواهد کرد ، هر روز هم این مانع

                                                         تراشی ها زیادتر میشد ، تا این که به لطف و کرم فرماندار بزرگوار جدید توانستیم علیرغم تمامی مشکلات بوجود

                                                         آمده بر موانع پیروز شویم و کاروانسارای را برای خدمت به شما راه اندازی کنیم ، شواهد امر نشان می دهد بعد از

                                                         کامل شدن کاروانسارای و راه افتادن آن این بشر فکرهای تازه ای به سرش زده و کارهائی انجام داده و دست به

                                                         کارهائی زده که بنده اگر از خدا نمی ترسیدم همه آنها را به ایشان نسبت می دادم ، آقا جان بخدا بهشت حق است

                                                         ، آن دنیا حق است ، جهنم حق است ، من نمی خواهم بعد از عمری نالیدن به درگاه خداوند احدیت ایمانم را مثل

                                                         ایشان بسوزانم ،  برای همین نمیخواهم بگویم راهزنی های اخیر کار ایشان بوده ، اما برای مشخص شدن امور و در

                                                         صورت دخیل بودن این فرد در مسائل پیش آمده برای اینکه خدای نکرده با باقی ماندن ایشان راهها همچنان ناامن

                                                         نماند  از دست این آقا و افرادش به فرماندار جدید که فکری جز خدمت به خلق خدا ندارد شکایت دارم ،

                                                         همچنین از آنجائیکه می خواستم همدستهای ایشان را بشناسم چند روزی سولمازخاتون تاجر را مهمان خود    41

                                                         کردم و متوجه شدم که این دو نفر با همکاری هم و همراهی سلیمان میرزا دست به این کارها زده اند لذا برای

                                                         رهانیدن شما مردم خوب و نجیب و بازاریان گرامی تر جان بنده از همه آنها شکایت دارم . انشالاه در فرمانداری

                                                         مشخص می شود حق با چه کسی بوده .                                                             

در یک لحظه ماموران یونیفورم پوش وارد عمل می شوند و یاشار ، سولمازخاتون و سلیمان میرزا را با دو تفنگچی یاشار دستگیر و مردم را پراکنده می کنند .

حکیم باشی آرام آرام خود را کناری می کشد و دست زلفعلی را که هاج و واج برده شدن سولمازخاتون را نگاه می کند می گیرد و با زور بدنبال خود می کشد و می برد  .

خارجی . جلو درب کاروانسارای یاشار . عصر .

زلفعلی از طرف آششاغی شهر با اسبی که می تازد هویدا می شود و جلو درب کاروانسارای که می رسد خودش را از اسب بر زمین می اندازد و بطرف درب هجوم می برد  و آنرا بشدت می کوبد .

ادامه . داخل حیاط کاروانسارای .

دده در حیاط کاروانسارای کاغذی را می خواند .

زلفعلی او را نگاه می کند .

دده به نقطه نامعلومی زل زده است .

ادامه . خارجی . قبرستان .

دده بر روی قبر دلی اوغلان نشسته و گریه می کند .

دده می چرخد و کاروانسارای را نگاه می کند .

ادامه . جلو درب کاروانسارای یاشار .

تفنگچی ها مسلح و سوار بر اسب صف کشیده اند و دده را نگاه می کنند .

ادامه .

دده می چرخد و افق را نگاه می کند .

دده بلند می شود .

خارجی . بازار آششاغی شهر . روز .

دو مامور دولت کاغذی را بر دیوار می چسبانند .

بازاریان آرام آرام جمع شده اند .

         بازاری اول                برای ما هم بخوان مشدی .

                                بازاری دوم               نوشته فرماندار دستور داده کاروانسارای یاشار را به دلیل همکاری با راهزنان  ببندند ، نایب فرماندار

                                                                سلیمان میرزا از کارش برکنار شده ، درمورد سولمازخاتون هم بعدا تصمیم گیری خواهد شد . نوشته تنها 42

                                                               کاروانسارای باز کاروانسارای جمیوش خواهد بود .

                                بازاری سوم               حالا کی میداند که حق با کیه ؟

                                بازاری چهارم            تو انگار دنبال دردسری نه ؟ خب حق با دولته .                                              

                                بازاری سوم               البت که حق با دولته .

                                بازاری اول                ننوشته با دستگیر شده ها چکار می کنند ؟

                                بازاری دوم                نوشته فعلا همه را فرستادن زندان .

                                بازاری چهارم            اینم آخر عاقبت زیاده خواهی و حسادت یاشار .

                                بازاری سوم               بیچاره سولمازخاتون و سلیمان میرزا هم به پای اون سوختند .

                                بازاری چهارم            آدمای دولت که خودشان را تنبیه نمی کنن ، سلیمان میرزا می آد بیرون .

                                بازاری سوم                البت که میاد بیرون . { به انتهای خیابان اشاره می کند } آنجا را ...

جمیوش با درشکه ای پر از گل اول بازار ایستاده است .

کارگری شاخه های گل را از درشکه برمی دارد و جلو حجره ها یک شاخه گل میگذارد و جلوتر می رود .

جمیوش لبخندزنان برای همه دست تکان می دهد .

دو کارگر با اشاره جمیوش بطرف مسجد بازار می روند و پله را با آب و جارو تمیز می کنند .

خارجی . جاهای مختلف . روز .

ماموران دولتی بطرف یوخاری شهر در حرکتند .

از جلو کاروانسارای جمیوش عبور می کنند .

به کاروانسارای یاشار رسیده اند .

کاروانسارای را محاصره می کنند .

درب را می زنند . لحظاتی می گذرد . خبری نیست .

ماموران از دیوار بالا می روند .

درب را باز می کنند .

ماموران در حالیکه مراقب همه جا هستند وارد کاروانسارای می شوند .

کسی در کاروانسارای نیست .

کاروانسارای هرچند خالی شده است اما ماموران هر چه را که پیدا می کنند برای خود برمیدارند  .

چند مامور شروع می کنند با شکستن درب و پنجره ها و خراب کردن باغچه ها و حوضها  .

کاروانسارای به یک ویرانه تبدیل شده است .

ماموران بطرف آششاغی شهر حرکت می کنند .                              43

به کاروانسارای جمیوش رسیده اند . راهشان را بطرف آنجا کج می کنند .

جمیوش به استقبال می آید .                                             

داخلی . زندان . شب .

یاشار و سلیمان میرزا هر کدام گوشه ای نشسته اند .

ظرفهای غذا دست نخورده جلوی درب مانده اند .

در یک لحظه با صدای مهیب انفجاری دیوار فرو می ریزد .

صدای گلوله ها فضا را پر می کند .

گردو خاک تمام نشده سروکله دده از پشت غبار پیدا می شود .

سلیمان میرزا وحشت کرده به دیوار مقابل چسبیده است .

یاشار بلافاصله می فهمد چه اتفاقی افتاده ، بطرف سلیمان میرزا می رود و او را از زمین بلند می کند و بطرف دده می چرخد .

اینجا و آنجا تفنگچی های دده با ماموران درگیر هستند .

دده و یاشار در آغوش هم آرام گرفته اند .

                          دده                         وقتی داشتیم پدرت را از زندان فراری میدادیم من بیست و پنج سالم بود ، هنوزم فکر میکنم جوانم یاشار .

سلیمان میرزا آنها را متوجه آن طرف زندان می کند .

یاشار تفنگی بدست می گیرد و همراه با چند تفنگچی به آن طرف یورش می برد .

دده سلیمان میرزا را تحت مراقبت می گیرد و از زندان خارج می کند .

درگیری به اوج می رسد .

ادامه . بیرون شهر .

یاشار ، سولمازخاتون ، دده ، سلیمان میرزا و تفنگچی ها سوار بر اسب از آششاغی شهر دور می شوند .

کوهستان زیر نور ماه انگار چشم براه آمدن مهمانهائیست .

                                            پایان .  

                                         20 . 01 . 90

                         44