افتاده بر خاک ...

رودم  

دریا با منست 

خشکیده تر از کویر اما ! 

آسمان دور 

زمین سخت تر از آهن 

برهوتیست در دلم  

شب بی ستاره 

ستاره بی سو 

سویی نیست فراسو را ! 

افق غمگین 

غم سنگین 

سنگ دشنه 

دشنه ها تیز 

تیز پروازی بودم روزی به پهنه های بیکران ! 

هیچ از خودم نمیدانم  

کاش دردم درمانی داشت به پس کوه بلندی  

چه همتی میشدم سر تا به پای آنروز 

اینک ؟ 

بی حالترین افتاده بر خاکم ...