نمایشگاه کتاب ...

ای بابا بازم استاد نیومد که !  

به به

یعنی که بهتر  

آخه 

من که قرار بود عصری برم نمایشگاه کتاب   

فرصت شده

الان میرم  !

با کی ؟  

ـ کجائی زیبا ؟

زیبا که تو خودشه امروز !!!

تنها ! 

یادم می آد مسعودم میخواست بره 

نکنه نره ؟ 

نه بابا اون که بگه میرم 

حتما میره ! 

بذار شمارشو بگیرم 

الو ؟! 

علیک !   

مسعود کجائی تو ؟

قطع شد که ! 

الو !

کجائی ؟  

مترو ! 

میری مصلا ؟! 

مگه نمازم میخونی تو ؟ 

آهان نمایشگاه اونجاست  

منم دارم میام  

با کیام ؟ 

تنها ! 

تو چی ؟ 

مسعود تنهاتره ! 

بهش میگم وقتی رسید جائی نره 

واییسته تا منم برسم ! 

سلام ! 

چطوری گلم ؟ 

با من نبود 

با اون دختر خوشگله بود ! 

میکشم میبرمش پایینتر  

ـ  شبستان !!!

بیا دیگه انتر

کی تو رو نگاه میکنه آخه کرگدن ! 

غلط کردن  ؟!

آرتیستی مثلا ؟!  

بریم بابا  

اینا که تلویزیون ما رو نگاه نمیکنن ! 

این مائیم  

که  

مجبوریم  

مال اونا رو هم ببینیم ! 

درهم و برهم ! 

رو هم ؟ 

نه جونم ! 

این یکی رو باید تو بلوتوثاشون دید فقط ! 

البته  

بعد شکایت و دادگاه  

اعلام میشه جعلی بوده  

ـ بیشک ! 

برگردیم نمایشگاه !!!  

ماشالاه ! 

گفتم و گفت برا کدوم دختر گفتی اینو ؟ 

ور نزن برا دخترا نبود این 

اینا که همه شون ای ول دارن دونه به دونه 

قربونشون بشه مسعود دیوونه ! 

فرمود غلط کردن  

من چرا قربونشون بشم 

اونا قربونم بشن ! 

بگذریم !!! 

گفتم  

ماشالاه برا تعداد بازدیدکننده های اینجا بود 

اووه  

چقده کتابخون داریم مسعود 

بزنم به تخته ! 

پر و پیمون 

ـ قدم به قدم  !

کجائی مسعود ؟ 

همین بغلم ! 

بیا بیرون از بغل اونا پسر  !!!

همه اینجورین  

سر به سر  

خودت نگاه کن !  

خیلی خب حالا  

تو هم برو تو بحرشون  

اما بپا 

وقته رو نباید بدیم از دست  

دوست ندارم دستمون خالی باشه برگشتنی  

دست کم یه دست !  

ها ؟ 

آها ! 

باشه تو هم !

بنده خدا  

بین اون همه نعمت لطیف   

ـ از کجا تا کجا !

حق داشت حواسش نره طرف کتاب ! 

ـ حدیث گشنه و کباب ! 

برو تو بحر غرفه ها 

تو بحرشونم 

نمیدونی چه جوریا ! 

اوف ! 

از دست این جونیفرا ! 

تمومش کن مسعود ترو به خدا ! 

دست من نیست که 

پس دست کیه ؟ 

اینا ! 

خجالت بکش  

دنبالم بیا ! 

خلاصه با هر زحمتی بود دستمون گرفت یکی دو تا ! 

کتابو میگم  

بخدا ! 

با خودم گفتم  

اگه اینا همه شون کتابخون بودن ها 

تا حالا مریخ که هیچ 

هفت آسمونم میشد مال ماها ! 

بپیچ ! 

پیچ تو پیچ ! 

راهرو تو راهرو  

هووه چقدرم گرمه و سنگین هواش  

گفتی کجاش ؟ 

اینم از اونجاش ! 

مسعود همچنان میگشت  

باید بگم لای کتابا تا بد نشه حرفام  

یا شعرام ! 

آخه شعر خوب  

که  

نمیره  

سراغ دست مسعود و سروسینه بیمه شده سیمین کتاب خر ! 

پس برا چی حافظ گفته

دستم اندر ساق ساقی سیمین ساق بود ؟ 

البته 

اگه اشتباه نگفته باشم حالا ! 

هان ؟ 

برا چی ؟  

گفتی کی ؟ 

حافظ !

بابا اون شعر گفته  

خب 

اینم شعره ! 

ـ مثلا !!! 

گرونی هم حدی داره !

چقده ناز میکنی شماره رو بده  دیگه

ـ مسعود با بغل دستیش درگیر بود !  

منم داشتم سر تخفیف با فروشنده میزدم چونه   

ده 

بیست ! 

یکی ده درصد 

یکی بیست تا ! 

کی به کیه ! 

انگار مسعود یکی دیگه رو تور زده ! 

گفتم به یکی هم شماره منو بده نامرد 

گفت میگن کارگر نمی خوایم 

آقا لازم داریم ! 

منظورش خودش بود  یا من ؟!؟ 

یکی من یکی خودش !

حقم داشت اون بیشتر شبیهشونه تا من 

من اینریختی دنیا اومدم 

اینریختی هم باید از دنیا برم

بروز نمیشم !!! 

چقدر سنگین شد  

خسته ام ! 

بشین تا خستگی بگیریم از تنمون  

شایدم دلمون  

یا 

چشممون ! 

دست مسعودم خسته شده  

حیوونی  

از بس ازش کار کشیده

آقاست دیگه !!! 

آقاست ! 

یه بطری آب خنک و دو سه تا بستنی یخی  ! 

کلی کتاب و جیبای خالی   

نمایشگاهه دیگه !

یکی اون جوری  

یکی اینریختی ! 

یکی داشت به رفیقش میگفت چقدر کتاب حیف میشه اینجا ! 

کیه بخونه اینا رو 

میخریم تا پز بدیم 

پر کنیم قفسه هامونو !!! 

کتابا رو پست کردیم و راحت شدیم !

مسعود بدو  

بدو بریم طرف مترو  

دیره ! 

اون باید میرفت تاتر شهر  

اجرا ببینه 

من باید میرفتم ترمینال غرب و برگردم به خونه  ! 

مترو چه مترو ! 

پرتر از نمایشگاه ! 

آدما رو هم سوار  

مردم ! 

مسعود گفت دوام بیار !!! 

اینور فشار و اونور فشار

شب اول قبر شده ! 

مسعود سیر نشده  انگار

آخه اینجام زده خودشو به دریا 

مترو قاطی پاتی اینارم داره خب  ! 

یکی گفت آقا دستتو اونجا نذار  

پیرمرده سرخ شد و بزحمت کشید کنار ! 

مسعود گفت بیا کنار خودم  

اونم گفت خجالت نکش  

مسعود داشت تو گوشش شماره میخوند ! 

شایدم لالائی !!! 

با هم پیاده که میشدن

گفتم مسعود

بدرود !

میگم هر چی امکاناته مال شهرهای بزرگه ها !   

نه ؟

وای به حال ماها ...