متن نمایشنامه : سروته ...

نمایشنامه : سروته  ...

نویسنده : علی قبچاق   ...

پرسوناژها : مهین ویران ، فرزین رهنمون  ، هاشم بیابانی  ، ممدخوخو  و شعله  .

                                                                                                                          صحنه دفتر یک آژانس تاکسی تلفنی است  . بر روی دیوار

                                   تابلوئی قرار دارد که بر روی آن نوشته شده است : " لطفا

                                    بحث 30   یا 30  نفرمائید  " : مدیریت آژانس اطمینان  .

نور  عمومی آژانس  .                                                                                                                                                                                              

مهین : ببخشین کسی نیست ؟

ممدخوخو : اومدم ،،،،،،،،،، سلام ، شیفت امشب تک نفره ست ، سوار میشدین می اومدم ،،، صدری ، دفتردارمون ، مریضه ، مونده خونه ،،، خب من در

                    خدمتتونم ، کجا باید بریم ؟ 

مهین :  شرمنده مزاحم شدم ، بقیه رفتن؟

ممدخوخو : رفتن خونه هاشون  ، ساعت دوازده که میشه میرن ، ، ،   در خدمتتونم  ، بفرمایین  ...

مهین : نمیخواستم جائی برم ، میخواستم ، ، ، یعنی من تنهام ...

ممدخوخو : تنهام باشین  وظیفه ما صحیح و سالم رسوندن مسافرا به مقصده  ، شب و روزم نداره ،،، ممدخوخو ،  حقیر ، اینا رو حفظم ،،، بفرمایین ...

مهین :  مهینم  ...

ممدخوخو : ...

مهین : یه کاری داشتم که ...

ممدخوخو : فقط لفتش ندین ، راننده های آژانس فکرای بدو زود میریزن تو مخشون ، علی الخصوص اگه زنی بیاد تو شیفت شب با یکی مثل من خلوت

                     بکنه  ، اینجور جاها زود انگ میزنن ،  امرتون ؟

مهین : مگه نگفتین رفتن خونه شون ؟

ممدخوخو : شانس ما یه جورائی همچین ، بگذریم ، نگفتین امرتون چیه ؟

مهین : میخوام ماشینمو بفروشم ...

ممدخوخو : بنگاه معاملاتی چند مغازه بالاتره ،  دوما من خودم ماشین  ...

مهین : میدونم ماشین دارین ، این یه چیز دیگه ست ...........

ممدخوخو : یعنی چی یه چیز دیگه ست ؟

مهین : یعنی که باید بره زیر دست یه اوستاراننده خوشدست به اسم محمدآقای ...

ممد خوخو : ماشینی این دوروورا  نمیبینم ؟

مهین : ترسیدم چشش بزنن ، نیاوردم   

ممدخوخو : حالا این ماشین شما چی داره که حکما باید بره زیر دست ما ؟

مهین : هر چی دلتون بخواد ............ ( کتش را درمی آورد )

ممدخوخو :  د ،،، پس اینجوریاست ، باشه ،،، بوق داره ؟

مهین : فقط این یکی خرابه

ممدخوخو :  دنده عقب چی  ؟

مهین : پنج تا ...                                                           1

ممد خوخو : پنج تا ؟

مهین : لازم میشه ، چرخ ماشینتون پنجر شه زاپاس لازم ندارین ؟! اینم عین اونه  ، روز مبادا زاپاسا مطمئنترین دوستای آدم میشن ،،،  فرمون داره بیست ،

             موتورشم حرف نداره ، چرخاش ...

ممد خوخو : هر ماشینی اینا رو داره که ، همین ماشین من ، دنده داره ،  فرمان داره ، جک داره ، گاز داره ها ، پا  که روش میذاری و فشار میدی هوا رو

                      پاره میکنه میره جلو ، انگار که موشکه ول شده ...

مهین : جدا  ؟

ممد خوخو : عدل ...

مهین : میخرمش

ممدخوخو : مگه من گفتم میفروشمش !؟

مهین :  چند برابر قیمتش ، نمیفروشین ؟

ممدخوخو : چند برابر !؟!

مهین : حالا ، از داشته هاش میگفتین ؟

ممد خوخو : ببینم خداوکیلی  شما برا فروش اومدین اینجا یا برا خرید ؟

مهین : از پول بدتون میاد ؟

ممدخوخو : تو این عالم عشقم پیکانمه ،،،  گفتین چشتونو گرفته ؟ مبلغ رو نگفتین ؟!

مهین : آقا محمد بود اسمتون نه ؟ ببینین ، راستش من دنبال یکی میگردم که ماشینشم ماشین نباشه دست فرمونش دست فرمون باشه ، هستین ؟

ممدخوخو : پس پیکان مدل چهل و هشت ما چشتونو نگرفته ...                         

مهین : دست فرمونتون عالیه ، اینجوری شنیدم

ممدخوخو : از کیا ؟

مهین : همه ....................

ممدخوخو : مشهور شدم !؟

مهین : هستین ؟

ممدخوخو : کجا باید بریم ؟

مهین : جاش بد نیست ، پولشم خوبه ...

ممد خوخو : هم خودم هم ماشینم در اختیارتونیم خانوم میهنی ، اشتباه که نگفتم ؟

مهین : مهینم ، ببینم اون خوخو آخر اسمتون ، ممدخوخو گفتین دیگه نه ؟ اون  برا ترسوندن بچه هاست ؟

ممد خوخو :  ...

مهین : مهم نیست حالا ،،، گفتین هستین ؟

ممد خوخو : جای دوری میخواین برین ؟ من تصدیق پایه یک دارم  ، بی سوراخ

مهین : پس تا امروز دست به عصا رفتین ؟

ممد خوخو : اختیار دارین خانوم ، یه شوفر کارکشته از پیچ که میپیچه میتونه بفهمه اونجاها افسره کمین کرده یا نه ، قلق جاده بایستی دستت باشه تا گیر

                      این پلیسای جورواجور نیفتی  ،  منم خب سرور جاده هام

مهین : میخوام یه نفرو برام بیارین  ...

ممد خوخو : از جای دور ؟

مهین : فرقش چیه ؟

ممد خوخو : پول دوردورا گنده تره

مهین : نگران مبلغ کار نباشین ، فقط درست انجامش بدین ،،، دو تاست ، کارو میگم                  

ممد خوخو : خب                                                               2

مهین : اولیش ، یه نفرو برام میارین ، راهش زیاد دور نیست  اما شما پول راه دورتونو میگیرین  ، ، ، دومیش ، تنهائی نه ،،، کار حکما باید اونجوری تموم

            بشه که من دوست دارم  ، سر سوزن انحرافی یعنی از جاده افتادین بیرون ، چپه  ،،، مسابقه است ، فرمول ایکس در یه فضای بینهایت لایتناهی  ،،،

            پولشم یک جلوش  اونقده صفر که خودتون دوست دارین

ممدخوخو : هستم ، تا تهشم هستم ، ، ، حالا  لازمه شریک داشته باشم ؟ خودم تنهائی میتونم ها ،،،،،،،،،،،،،  شریکم کیه ؟

مهین : این با شماست که با کی برین دنبال کار ، اما من باید قبولش داشته باشم ، یک ،،، دومیشم اینکه حتما لازمه ، مثل زاپاس ماشین

ممد خوخو : آهان  ...

مهین : یه مرد میدون میخوام ،  آسمونم بیاد پایین اون باید سر جاش بمونه و در نره ، خودشو نبازه ، عدل

ممد خوخو : تو این آژانس راننده هائی داریم که ...

مهین : از اینجا نه .............................

ممدخوخو : د ،،،،،،،،،،،،،،،، پس مهمه  ؟!

مهین : خود کار راحته ، آدمش مهمه ، فرزین رهنمون ...

ممد خوخو :  بفرمایین دیروقته  ...                                             

مهین : ترسیدی ؟

ممد خوخو : از چی ؟ من کار دارم باید برم ...

مهین : اسم فرزینو که آوردم  وا دادی

ممد خوخو : بفرمایین خانوم  ... ( میخواهد بیرون برود )

مهین : اینجوری ضرر میکنی ...

ممدخوخو : نخواستیم این منفعت شما رو ...

مهین : میدونم دور نمیری

ممد خوخو : تو میخوای جلومو بگیری ضعیفه ؟

مهین : پنج میلیون

ممدخوخو : قیمتم اینه ؟

مهین : یه نفرو قراره برام بیاری ، قیمتا دستمه ...

ممدخوخو : من وقت زیادی ندارم

مهین : باشه ، تو نه یکی دیگه ، اما پولش بد نبود

                                                                                                                           مهین میخواهد خارج شود ، موبایلش زنگ میزند  ، مهین با

                                                                                                         تلفن صحبت میکند  .

مهین : سلام خانوم دکتر ، مرسی عزیزم ، شیفت شبی ؟ چی ؟ باز اومدن اونجا ؟  تو که چیزی بهشون نگفتی ؟ میترسی مجبور شی ؟ نه تو رو به خدا  ،،،

             اصرار داره بدونه چرا نمیشه ؟! آهان ،،، میفهمم ، ببین عزیزمن امشبو مقاومت کنی تمومه ، باشه ؟ اومد تو اطاق !؟ گوشی رو بده بهش ،،،

             سلام پسرم ،،، تو خوبی ؟ ببین فرزاد من تو نمیتونی اونو انتخاب کنی ،،،،،،،، یعنی نباید انتخابش کنی ،،،،،،،،، مگه خانم دکتر بهت نگفت شدنی

             نیست ، خب دلیلش ، دلیلش اینه که بچه دار نمیشین ، چی ؟ بچه نمیخواین ؟ اصلا من ، مادرت ، آره من میگم ، من میگم که نباید ، یعنی من

             میگم که حق نداری با اون دختره باشی ، اون نمیتونه ، یعنی تو نمیتونی با اون ،،، گوش کن ،،، گوش بده به حرفام ،،،،،،،،،،،،،،، بی چشمورو ،

             با توام آره ،  با توئی که پسرمی ، خونمی ، یعنی من حق ندارم دو کلمه حرف حساب بهت بگم ؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟ حرمتم کو پس ؟ به خدای احد و

             واحد با این حرفات خرابم میکنی  ، دلمو میشکنی  ، من از دست تو دارم داغون میشم ، کارد بزنی از رگام  به جای خون درد فواره میزنه بیرون ،

             ببین فرزاد من دلم نمیاد نفرینت کنم ، آقت کنم ، از خودم برونمت ،  بچه می ، روحمی ، دوستت دارم ،،،،،،،، آخه مادر قربون تو بره ، آخه

             مادر فدای چشمای قشنگت بشه حتما حکمتی داره که میگم نرو دنبالش ، باهاش نباش ، ازش دور شو ، لابد چیزی هست فرزاد جان ،،،،، باز که

             تو حرف خودتو میزنی ، باز که رفتی سراغ همون حرفا تو ،،، گوش کن ،،، ببین آخه من چی میگم ،،،،،،،،،،، آخه نفهم ، بیشعور این که میگی

             نشدنیه ، نباید بشه ، گناهه ،،،، تو ،،، اصلا ،، باشه ،، باشه بهش میگم بیاد و تکلیف منو با تو روشن کنه ، با توئی که جونمو به لبم رسوندی ،،،   3

             مرتیکه هر روز تو یه شهره ، گذاشته رفته دنبال یللی تللیش  که مثلا میرم دنبال نون درآوردن ، منم گذاشته دست توی ناصالح ، توی نادان  ، الو

              ،،،،،،،، الو ، الو ،،،،،،،، الو  ، خانم دکتر شمائین ، جونم ، چی ؟ من که دنبالشم ، مطمئن باشین تا فردا پیداش میکنم ، باشه ، خداحافظ ...

                                                                                                                           مهین گوشی تلفن را میگذارد ، در یک حالت خاص

                                                                                                         بیخودی روی یک صندلی مینشیند و قرصی را از کیفش

                                                                                                         درمی آورد و در دهانش  میگذارد  . ممدخوخو لیوان آبی

                                                                                                         را از روی میز برمیدارد و پر میکند و به او میدهد  .

مهین : ده میلیون  ، خوبه ؟

ممدخوخو : حال شما خوبه ؟ بابا شما چقدر کنسین ، کار اگه از دستتون دربره واویلاست ها

مهین : آب گل آلوده نه ؟ هستین ؟

ممدخوخو : با این پولا نه  ......................                               

مهین : با این چی ؟ ( طپانچه ای را بطرف ممد خوخو میگیرد )  لازمت نداشتم به خاطر حریص بودنت شلیک میکردم ، من از مردای فرصت طلب

               ترسوی زبون  خوشم نمیاد

ممدخوخو : فرصت طلب شاید ، اونم به خاطر تورمه خانوم ،  من آدم ترسویی نیستم ، شما رو چه حسابی فرمودین ترسو ؟

مهین : من حوصله بحث کردن با شما رو ندارم

ممدخوخو : مدیر آژانس ظرفیتش تموم شه منو با اردنگی از اینجا میندازه بیرون ، میگن دیوار موش داره و موشم گوش ، الانه که خبرا برسه و  ...

مهین :  نمیترسین ؟

ممدخوخو : میدونم اینجا نمیتونین شلیک کنین ،،، به امید دیدار با یه پیشنهاد بهتر ...

مهین : ترسو  اسم رهنمون که اومد تو وا دادی  ...

ممدخوخو : اسمش ترس نیست ، شاید معرفت ، مرام ...

مهین : پونزده میلیون ، تمومش کنین .....................................

ممد خوخو : دارین یواش یواش شعله شو زیادتر میکنین ها ،،، اصلا شما کی هستین  ؟

مهین : دوست ندارین برین سراغ کسی که براش کار میکردین  ؟

ممد خوخو : من برا اون کار نمیکردم

مهین : من برا دونستن این نیومدم سراغتون ،،،،،،،،،،،،، میدونم گاهی میرین دیدنش ، البته چراشو نمیدونم ...

ممد خوخو : من راننده آژانسم   

مهین :  نمیخوامم بدونم به خاطر چی باهاش میپرین ،،، فقط ، یه بار به حرف من برین طرفش ، خواهش میکنم آقا ، شما تنها کسی هستین که اون بهتون

            اعتماد میکنه و باهاتون میاد  ، در ضمن هیشکی غیر از شمام نمیدونه اون الان کجاست و ...

ممد خوخو : من دوست ندارم یکی به هیچ تبدیل بشه

مهین : فرزین منو ببینه اعتمادش به شما بیشتر میشه

ممد خوخو : این حرف شماست ، شما گفتین من تنها کسی ام که میدونم اون کجاست ، راستم گفتین ، اما باید میدونستین تنها کسم باقی میمونم ،  شما

                      هنوز نگفتی کی هستین و چرا دنبال اون میگردین   

مهین : من باید ببینمش

ممد خوخو : زیادی لفتش دادین  ، بدرود ..........................................                                  

مهین : محفل انس و خلوت   ............................................

ممد خوخو : ...

مهین : خواستم بدونین منم جاشومیدونم ، اسمشو گذاشته محفل انس و خلوت  ...

ممدخوخو : برا چی خودتون نمیرین سراغش ؟

مهین : نمیدونم کجاست این ...                                                                                                                                                                                 4

ممدخوخو : محفل   ،،،،،،،،،،،، خب اگه دونستنش براتون مهمه یه کم ملاتشو زیادتر کنین

مهین : پونزده میلیون پول کمیه ؟

ممدخوخو : شما اهل معامله نیستین ...

مهین : بیست میلیون خلاص ، شد ؟ ببینین ، اگه شما انتخاب شدین دلایل زیادی داره ، یکی اینه که به خونه و محفل خلوت فرزین رفت و آمد دارین   ،

            دومی اینه که هاشم بیابانی رو میشناسین ،  اونی که قراره باهاتون بیاد اونه  ،،،،،،،،،،،،، حالا چی ؟ میبینین که اونقدرام بیراهه نزدم

ممدخوخو : هاشم خان ؟

مهین : خودش خواست بهتون میگه چی به چیه .........

ممدخوخو : پس شما کاملا ما رو با رفقامون شناسائی کردین ؟

مهین :  برین سراغش و برام بیارینش  ، یادتون باشه آدمای زاپاس بالاخره یه روزی به درد میخورن  ( کتش را میپوشد )

ممدخوخو : تا آدم زاپاس چی و کی باشه ؟!                                      

مهین : جفت این اسما بزرگتر از شمان ، وقتی کار تموم شه حرمتتون پیش اونا بیشتر میشه ،  بیست میلیون پولم میره تو جیبتون ، اینا کمن ؟ یادتون باشه

             ثوابشم هست ، شما دارین به یه زن داغون کمک میکنین

ممدخوخو : این پیکان مدل چهل وهشت ما کلش از جنسای اوراقی جمع شده ، من عاشق چیزای داغون ماغونم ، علی الخصوص ته کار اگه  مایه ای هم      

                    بیاد بره تو جیبمون ...

مهین : بیست میلیون میگیرین  ...

ممدخوخو : دو نفر باید براتون بیارم ، هاشم بیابونی  و فرزین رهنمون ، اولیش ، هاشم خانو میگم ، مخلصشم هستم ،  راحته ، دومیش کمی  تا قسمتی

                      همچین ...

مهین : قمیش نیاین خب  ، بیست میلیون از سرتونم زیادیه ، در ثانی هاشم خان که بشنوه یه زن درمونده رو چزوندین  اوقات تلخی میکنه ها ...........

                                                                                                  ممدخوخو مهین را تا بیرون بدرقه میکند   .

سیاهی   .  نور عمومی بنگاه  .

                                                                                                           صحنه یک بنگاه معاملاتیست . برروی دیوار تابلوئی قرار

                                    دارد که بر روی آن نوشته شده است : " لطفا در معامله

                                    دیگران دخالت نکنید "  : بنگاه معاملاتی خاطره  .

                                                                                                          هاشم و ممدخوخو روی صندلی نشسته اند .

ممد خوخو : همه افتخاراتمو میدم  تو قبولم داشته باشی ، پیش تو هیچن ، بگو صفر ، کل جایزه های ماشین سواری اون سالها  با همه لوح تقدیراش اندازه

                       این نمی ارزن که تو بگی قبولم داری

هاشم : تو دیگه داری غلو میکنی ممدی

ممد خوخو : نه بخدا

هاشم : تو داری با حرفات منو تا نوک بلندترین قله های عالم  بالا میبری ، اما من روی یه قله محلی ، نه اصلا روی یه تپه ، نه ، روی یه ساختمون ، اونجام

            نه ، پشت بام خونه مون ، خونه م نیست که ، من توی اون زیر زمینم ، میبینی تو رو بخدا ، یه زیرزمین اندازه کف دست ، اندازه یه قبر ، اونوقت

            سر برج  که میشه چی ؟ باید اندازه خون بابای صاحبخونه پول بهش بدم ، میبینی ، میبینی چه روز و روزگاری دارم منه بدبخت بیچاره ...          

ممد خوخو : میفهمم دردت چیه هاشم خان ، خودم اگه تا خرخره تو این لجن زندگی نکبتی نرفته بودم شاید حالیم نبود اما از خدا که پنهون نیست از تو

                    چه پنهون صورتمو با سیلی سرخ نگه داشتم ،  اوضاعم اونقده قاراشمیشه که نگو

هاشم : میدونم ...

ممد خوخو : حالام دربست در خدمتم ، فکر نکنی پول خانومه چشمو گرفته ، نه که لازمش نداشته باشم ، دارم ، اما چیزی که راغبترم کرد ترمزدستیمو

                     بکشم و سرازیر بشم اینورا  اسم آقای خودم هاشم خان بود

هاشم : ممد اینی که گفتی نگرانم کرد ...                                         5

ممد خوخو : زبونم لال حرف بدی زدم ؟

هاشم : جاده هه سرازیری نیست ها دستیه رو بکشی بری تا پایین ، سربالائیه ، بگو گردنه ،،، تخته گاز باید بگیری بری که اون آخراش کم نیاری ، گفته

             باشم بهت ، حواست نباشه نیمه راه موتورت می افته به تلق تلوقو و چی ؟ پسکی میری ته دره ، اسم یارو باید به گوشت خورده باشه ، آوردنش

               کار هر کسی نیست ...

ممد خوخو : یه جورائی دودلم بهتون بگم یا نه ،،، آخه ...

هاشم : چته تو ؟ ندیده بودمت اینریختی این پا اون پا کنی !!!

ممد خوخو : راستش ،،، ما یه دوره ای با این فرزینه سروسری داشتیم

هاشم : با فرزین ؟!!! تو ؟!!! چه سروسری ؟ تو رو که من معرفیت کردم به خانومه !!!

ممد خوخو : همین جاش بود که لامصب دنده هه نمیرفت سرجاش ، اگه موس موس میکردم و دو دل بودم واسه همینش بود

هاشم : بنال بینم چی میخوای بگی

ممد خوخو : میدونی هاشم خان ، این تو نبودی که منو به خانومه معرفی کردی ، این .......................................

هاشم : ...                                                                        

ممد خوخو : این من بودم که ..........................

هاشم : چرا داری ناز و عشوه میای ، بگو چیه قضیه و خلاص

ممد خوخو : به خانومه گفتم ، گفتم بهش اگه  یه نفر باشه که بتونه به دردت بخوره همین هاشم خان خودمونه ، البته اگه خودش بخواد

هاشم : پس تو جیک و پیک ما را ریختی بیرون ؟

ممد خوخو : میدونستم دستت تنگه ، پولش خوب بود ، گفتم کی بهتر از آقای خودم

هاشم : زرنگه لامصب ...

ممدخوخو : خیلی ...

هاشم : تو هم زرنگ شدی

ممدخوخو : من ؟

هاشم : مرتیکه وقتی دروغ میگی ببین به کی داری میندازی حرفای صدمن یه غازتو ، یابو مشنگ اون اسم منو به زبون آورده یا تو ما رو بهش معرفی

             کردی مثلا ؟؟؟

ممدخوخو : برزخ نشو سالار ،،، چه دستی داری تو ، عزرائیل ، عدل ،،،،،،، خب بر فرض اون گفته بیام سراغ تو ، میخواستم بگم منم مخلصتم واللاه ، ای

                      بابا ...

هاشم : نبینم دیگه بخوای زرنگی کنی و  زرنگ بازی دربیاری

ممدخوخو : من نوکرتم به مولا .....................................

هاشم : یه دوره ای خاطرخواش بودم ...

ممدخوخو : شما ؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟

هاشم : هم فرزینه هم اون دکتره موی دماغم بودن ، ولی خب مام از رو برو نبودیم که ، دل که طالب کسی باشه یا بایستی بهش برسه یا چی ؟ یا تو راه

             عشقش جون بده ،،،،، قابل ندونست جون مارو ، منم اگه نمردم و موندم فقط برا این بود که یه روزی روزگاری بیاد سراغم که خب ، انگار حالا

              وقتشه ......................................................

ممدخوخو : پس قصه قصه عشقه                                                   

هاشم : باید دید

ممدخوخو : شما میدونین زاپاس به چی میگن ؟

هاشم : چند گرفتی ازش ؟

ممدخوخو : هنوز که هیچی ...

هاشم : چند توافق کردین ؟                                                         6

ممدخوخو : ده تا

                                                                                                                        هاشم با سیلی میزند تو گوش ممدخوخو   .

هاشم : بی پدر نگفتم دروغ موروغ نداریم با هم

ممدخوخو :  هاشم خان برا هر کدوممون  ، ای بابا ............

هاشم : نگفتی با فرزین چه سروسری داشتی تو ؟

ممدخوخو : چیزی نبود قابل عرض باشه ...

هاشم : دوا و اینا ؟

ممدخوخو : قرص  ، از همینا که یه زمونی پیدا نمیشد و حالا همه سیگارفروشا دارن  ...

هاشم : حالیمه  ،،،  اوضاعش در همه  ؟

ممدخوخو : گفتین مهین ، اون خانومه ،  طالبش که بودین فرزینه موی دماغتون بود ؟                                                                             

هاشم : برا خودش یلی بود لامصب ..................

ممدخوخو : فرزین !؟! چی بگم واللاه

هاشم : تو داری چیو مخفی میکنی ؟

ممدخوخو : هیچی بخدا

هاشم : ببین ممدی این داستان سر درازی داره ، وقتی مهین اومد سراغم و حرفاشو زد یه جورائی افتادم تو فکر که نکنه بندو آب بدیم

ممدخوخو : مگه خانومه چی گفت ؟

هاشم : ببینم خانومه از شوهرش چیزی به تو نگفته ؟

ممدخوخو : نه  ،،،  لازم باشه ازش میپرسم و میرم سراغش

هاشم : لازم نکرده ، حالیت شد تو ؟

ممدخوخو : آره خب قربونت برم ، نگفتی خانومه چی گفته رفتی تو خیالات ؟

                                                                                                 هاشم رودرروی ما به فکر فرومیرود  .

تعویض  نور   .

                                                                                                 هاشم و مهین داخل بنگاه معاملاتی . مهین روی مبل نشسته و

                                                                                                 هاشم کنار پنجره ایستاده است  .

مهین : یه کار خاصی که فقط از دست توانای شما برمیاد

هاشم : باید آبش کنم ؟

مهین : منظورتون ماشینمه ؟ نه ، من میخواستم ...

هاشم : دوتاش کنین ، البته که مده و شمام نباید از این مد عقب بمونین ، لنگه به لنگه که شد با هر هوسی سوار یکیش میشین و ، راستی پیشنهاد میدم

             دومی یه شاسی بلند باشه  ،، سورنتو ،، پولتون زیاده  بی ام و ، نداشتین سوزوکی ، هان ؟

مهین : شما قطعا لطف دارین این پیشنهادای خوبو به من میدین ،   من شاسی بلندشم دارم                                                                  

هاشم : اینجوری کار دیگه ای نمیمونه بنده در رکابتون باشم مهین خانوم ؟!

مهین : میتونستین مثل قدیما مهین صدام بزنین ، بگذریم ،،، من یه حاجت دارم ، گره کارمم فقط به دست شما باز میشه  ...

هاشم : ببینین مهین خانوم من یه بنگاهدار نیمه ورشکسته م که  ...

مهین : آقا هاشم بیابانی ، بیابانیش به خاطر عشق به ماشین آهو بیابانه ، سن بالای چهل ، بزن بهادر محله ،  سابقه دار  ، کمی تا قسمتی بامرام و لوتی ، البته

             جائی که عشقش میکشه ،،، اینروزا وضع خوبی نداره چون چکهاش دارن برگشت میخورن ، چکهائی که برا اثبات معرفتش ، شایدم برا درنرفتن

             مشتریاش به جای اونا داده و تو این روزگار بی مرام افتاده تو هچل ، اهل خلاف بوده و حالا میگه نیستم ، میبینین قدیما اگه خوب  نمیشناختمتون  

             حالا تا یه جاهائی میشناسم ...                                                                                                                                                                       7

هاشم : با این اشارات مفصل میمونه سایز کمربندم که اونم میتونم خدمتتون عرض کنم ...

مهین : پنجاه میلیون ،،،،،،،،،،،، خوبه ؟!

هاشم :  حق دارین ، بنگاه جای معامله است البت

مهین : با یه شاخه گل سرخ ...

هاشم : زیر بغلمون ؟!

مهین : گلای خوشبو نفس آدمو خوب درمیارن  ، ، ، دست تنهام هاشم خان

هاشم : دکتر کی مرد ما خبرمون نشد ؟

مهین : سرطان دردی نیست تا شش ماه آدمو نکشه .............................

هاشم : باید باورم بشه مهین خانوم ویران بعد این همه سال ما رو فراموش نفرموده و یه راست اومده سراغمون که چی ؟ که داره تنها میشه ؟

مهین : بهتون نیاز دارم

هاشم : فرض کارتونو راست و ریس کردم ،  اونوقت ما گل خوشبو میشیم ؟

مهین :  یه نفر سر راه شماست که ...                                          

هاشم : فرزین ؟!

مهین : ...

هاشم :  دوست ندارم برگردم عقب و برسم به اون روزای بد گذشته ، در ضمن چاقومم دور انداختم ...

مهین : منم از خون خوشم نمیاد ، کار شما همراهی کردنه ، جلوئی اگه خواست پا پس بکشه باید یکی باشه از پشت هلش بده  ، خلاص .............

هاشم : جرمای سنگین قیمتای بالاتری دارن

مهین : سر کیسه اگه شل بود هالو حسابم نکنین هاشم خان ، قیمتا دست منم هست  ( چشمک میزند ) ، کار برام مهمه  ، البته نمیخوام بخرمتون ، با این

           که یه روزی به شما نه گفته بودم ، اما خب اینم نبود که هیچوقت چشم دنبالتون نباشه ، نخواستین باور نکنین ،  زندگی بالا پایین داره هاشم خان ،

            اون موقع که شما نه شنیدین از پایین بودن جای من بود نه شما ، این پول برا اینه که بدهیاتونو صاف کنین

هاشم : من اونقدرام شبیه الاغ نیستم  

                                       مهین مجله ای را ورق میزند  .

مهین : چه عکسای قشنگی داره این مجله ، ، ، از این درنده ها خیلی خوشم میاد

هاشم : ؟؟؟

مهین : بیابونیاش با حالترن ، گشنه م که باشن بیشتر ، میرن تو نخ اصل کار ...

هاشم : از کدوم ور ؟

مهین : وسط وسط ،  هیچ شکاری نمیتونه از دستشون در بره ،،،،،،،،،،، شنیدم قمارباز ماهری هستین ، تک لو دل که میدونین چیه ؟

هاشم : این همسایه بالائی ما هست  ، آره خب ، یکی داده به ما توپ ، ترکونده  !

مهین : مگه ترقه ست ؟

هاشم : اینو گفتم بدونید چقده برامون ارزشمنده مثلا ،،،  قلبه ، هوائی شه  بجای دقیقه ای شصت تا صد و بیستا میزنه  ...

مهین : نترکه یه وقت با این اضافه کاری ؟!

هاشم : ترکیدم به جهنم !!!                                                   

مهین : دل شما یا همسایه بالائی ؟

هاشم : فرقی هم میکنه مگه ؟؟؟؟؟   دوست ندارم خر بحساب بیام ،،، نیستم ...

                                                                                                                مهین بطرف پنجره میرود و آسمان را نگاه میکند  .

مهین : فاصله ستاره ها رو دیدین تو آسمون ؟

هاشم : ربطش چیه ؟

مهین : با اینکه از این پایین چسبیده ن به هم ، اون بالا یکی اینجا یکی میلیونها سال  دورتر از اون یکی ، بیشتر از فاصله ماه و خورشید ، میفهمین ؟       8            

هاشم : میگم سوادم خوبه ها ، اون موقع که ما بچه بودیم اینجوری نبود که ، کلاس کنکوری ، تقویتی ، چی میگن ؟ باهوشان روزگاری ، اون زمونا سه

            سال اول که رد میشدی ،  اینم رو شاخش بود بخوای نخوای ، البته با مخی که بعضیایی مثل بنده داشتن ، میموند اکابر ،  یه اکابر بود بهش

            میگفتیم شبونه ، مگه روزا وقت داشتیم بریم کلاس ، ننه هه تو باغ نبود و دده مونم میفرستادمون دنبال نون در آوردن ، بیگاری ، از باربری تو

            گاراژ میرخلیل چپه گرفته تا فروختن هندونه و خربزه رو گاری با ریگی شرخر تو راسته بازار  ، فقط وقت کردیم دست چپ و راستمونو بشناسیم

مهین : ایام رفته رو خوب دارین سیر میکنین  

هاشم : شما خوب بلدین ناخنک بزنین به دیواره های دل آدم ، مام یه جورائی آدمیزادیم خب ، گفتین آس دل ،  مام حالیمونه چیه این یه مشت گوشت ،

            منتها پای معامله که میاد وسط بعضیا خوباشو سوا میکنن ، پس مونده هائی مثل دل مام این وسط هپلوهوپو میشن و دود هوا ،،  یادمه یه روزی با

             تیپای کفشای پاشنه بلند یه خانوم محترم از گود عشق بیرون انداخته شدم ، شمام یادتونه ؟  

مهین :  سراغ خاطرات بد گذشته نرین ، خوبام هستن

هاشم : خوبا  !؟ آره ، خاطرات خوبم هست اما نه برا ما ، حسن رقیب در نظر یار جلوه نمود عاشقانه .............. ( شیشه میز را میشکند )

مهین : وای خدا چیزیتون که نشد ؟ ( از جعبه کمکهای اولیه وسایلی درمی آورد و زخم هاشم را میبندد )

هاشم : نگران شدین ؟

مهین : مام یه جورائی آدمیزادیم خب ...............

هاشم : نافمونو که بریدن انداختنمون تو کوچه ، یا بایست جلو پای گنده ترا پرپر میزدیم ، یا چی ؟ مثل گرگ هار میشدیم ، میانبر نداشت لامصب ، مام

            که موندیم کوچه و شدیم این ، خوبای زندگیمون  قصه عشق شما بود که ...

مهین : هر کسی قسمتی داره                                                     

هاشم : کاش خونده بودیم ، الان برا خودمون پخی بودیم ، دکتری مهندسی

مهین : تجربه شما می ارزه به دانش هزار تا مهندس فکلی ترگل ورگل تیتیش مامانی زردک گرفته

هاشم : از اون دل نگفتین مهین بانو ، از ماه و خورشید   ...

مهین : گفتین به دلتون ناخنک زدم که حرافاتونو یهوئی ریختین تو سفره ، دل اگه فقط گوشت باشه که ناخنک  نمیتونه راش بیاره ، دلتون صفا داشت

             باهام راه اومد ، از دل ترکونده همسایه بالائی میگفتین

هاشم : مثل بود ، یعنی که حالیمونه عشق و عاشقی ................................

                                                                                                                          مهین با سیلی میزند تو گوش هاشم   .

مهین : نیست ،،،،،،،،،،،،،،،،،، اگه بود با یه بار نه شنیدن راهتو نمیگرفتی تا بری و برنگردی ، ماهو دیدی تو آسمون عمریه می افته دنبال خورشیدش ؟    

هاشم : ایول بابا ، ناز دستتون  ،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،  باید میموندم و بیشتر تحقیر میشدم ؟

مهین : باید میموندی و منو ، اگه حقت بودم ،  از دست اونای دیگه درمیاوردی

هاشم : شما عاشق فرزین خان بودین ، نبودین ؟

مهین : اگه بودم زنش میشدم ، شدم ؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟

هاشم : ...

مهین : اگه اون روزا برمیگشتین خاطرات گذشته اینقده دل آزار نبودن  ،،،،، حالا ،،،،،،،،، دوست دارم برین سراغش و بیارینش

هاشم : فرزینو ؟!                                                            

مهین : میخوام ببینمش  ..............

هاشم : هنوز به یادشین پس ؟!

مهین : ...

هاشم :  این فیلما همه ش برا این بود که برم رقیبو بیارم ؟

مهین : قاطی نکنین ، لازمش دارم ، اون برا من سالهاست مرده  ..................................

هاشم : کار سختیه

مهین : برا همین پیش شمام  ...........................................               9

هاشم : راستش هنوز کلافه سردرگمه و سرنخه نیومده دستم مهین بانو

مهین : دوست ندارم کسی مزاحم عیشم بشه ، بعد مرگ دکتر فقط لحظه های خوبو میخوام ، حسرت به دل مردن درد بزرگیه ، این همه سال حسرت

            به دلم مونده ،  بسمه ، میخوام باهاش حرف بزنم و هر چی بین من و اون بوده یا نبود تموم کنم ، هینجا ، اینجا گوشی دستش میاد که پشتم به کی

            محکمه ،،،،، وقتی از بنگاه قدم بیرون میذارم و اون اینجا تنها میمونه  ، اگه با چتر باز باشم اون باید نفسای آخرشو بکشه تا مثل گذشته نیاد سراغم

هاشم : یه بار شما با چتر باز از مغازه م بیرون رفتین ، چند نفری ریختن سرم و تا میخوردم کتکم زدن ، این چتر سحرآمیز چه ها که نداره ،،،  اگه چترتون

            باز نشه چی ؟ یعنی که ما رو به آقا فرزین فروختین ؟

مهین : میخوام بهتون ثابت بشه عمریه تو اشتباهین  ، اگه چترم باز نشه معنیش اینه که اون طالب من نیست ، اونوقت میشه به هم نزدیک شد ...

هاشم : یادتونه اینجا محضر طلاق و ازدواج بود ؟ حتم دارم یادتونه ، اینم یادتونه بغلی مغازه مکانیکی من بود؟   اون زمونا یه دختر خوش آب و رنگ

            هر روز که از اینورا رد میشد تا بره برسه سر کلاس درس و مشقش جلو محضر چند لحظه ای می ایستاد و با اون چشای قشنگش زل میزد به تابلو

            رنگ و رو رفته بالای در ، اینا رو گفتم یادتون بیاد اشتباهه رو اون زمون مرتکب شدم که فکر کردم صاحب اون چشمای نازنین میتونن عاشقم

             بشن و اون ریختی نیگام کنن  ، وقتی بهم نه گفتین و ازدواجتونو با دکترسرشناس اینجا ثبت کردین خریدمش تا دیگه چشای عسلی هیچ دختر

             دیگه ای رو نبینم ، کردمش بنگاه معاملاتی خاطره ، به یاد خاطره اون چشمای قشنگ

مهین : دکتری که دست شما رو از دلداده چشم عسلیتون کوتاه کرد داره میمیره

هاشم : نمرد چی ؟

مهین :  سرطان حتما آدمو میکشه ، چترمو درست میکنی ؟ ؟ ؟ ( مهین چترش را برمیدارد ) شکسته انگار ،  بالاخره دستای فنی تو بدردم خورد ،،، یه

             نفرم میخوام ، باید دست فرمونش عالی باشه ، شاید لازم باشه یه ویراژی بده             

هاشم : دارمش ، اما خب با پیکان مسافرکش چهل و هشت که نمیشه جلو این اوتولای جدید ویراژ داد

مهین : اوتول جدیدش با من ، کل اسباب آلات لازم کار با منه

هاشم : بهتر ...

                                                                                                    مهین شاخه ای گل سرخ از گلدان برمیدارد و روی میز هاشم  

                        میگذارد .

نور عمومی  بنگاه  .

ممدخوخو : انگار موضوع پیچ تو پیچه نه ؟

هاشم : باید حواسمون باشه ، هم فرزین هم دکتر خطرناکن ، گفتم که فرزین برا خودش یلی بود ، دکترم که خب هم پولداره  و هم چی ؟ آدم قلدریه ،

            برا خودش یه جورائی سلطانه ، تو کار دارو و ایناست ، بی خلاف هم نمیتونه باشه کارش ، اگه قراره بازی رو قبول کنیم دوست ندارم بازنده

            باشم ، اگه فرزین کاری با مهین نداشته باشه نمیکشمش ، اما خب اون دکتره حکما باید بمیره ،،، ممدی برگشتن مهین بدجوری آتیش خاموش

            شده دلمو شعله زده

ممدخوخو : تو هچل نیفتیم ؟

هاشم : من عاشق بازیای سختم .............................

ممدخوخو :  تو این جاده چند بانده باید مواظب بود قالپاقا رو باد نبره

هاشم : تو قالپاق چرخا رو نبری باد نمیتونه ببره ، بخوای نارو بزنی طرف حسابت منم ، این یادت باشه

ممدخوخو : نوکرتیم هاشم خان ..................

سیاهی   .  نور   .

                                                                                                               صحنه همانجا  : بنگاه معاملاتی  .

                                                                                                               مهین و فرزین رودرروی هم  .

مهین : از دیدنم تعجب کردی ؟                                                  10

فرزین : چرا گفتی بیارنم اینجا ؟

مهین : یه کم شکسته شدی ، با موهائی که سفید نبودن و حالا  بدجوری سفیدی گرفتن ...

فرزین : منو کشوندی اینجا بدبختیامو یادم بیاری ؟

مهین : نه ، نیومدم از غصه هام و غصه هات بگم و بشنوم ...

فرزین : حرف دیگه ای هم میمونه اونوقت ؟ نکنه باید از ،،، از ، هان اینجا جای خوبیه برای حرف زدن از تراول و معامله و مدل ماشین ، اصلا چرا اینجا ؟

              یه بنگاه ؟!!! جائی که رای آدما رو با سه تومن پول سیاه میشه خرید یا فروخت ، به نظر توجای بهتری برا گفتگو پیدا نمیشد ؟؟؟ اونم بعد این

              همه سال ،،، نکنه تو هم رفتی تو خط چک و معامله ؟ تو این معامله منم باید همرات باشم هان ؟! باید توی بنگاه معاملاتی چک کشیده بشه ؟  

               قراره چیزی بفروشم بهت ؟ یا باید بخرم ؟ نکنه میخوای منو بخری تو ؟ حالا برا چی لازمت شدم ؟

مهین : جدا نمیدونی چرا اینجا رو انتخاب کردم ؟

فرزین : ...

مهین : یادت نمونده اینجا کجاست نه ؟ اما من خوب یادمه ،،، اینجا محل قرار دو جوون عاشقه که قرار بود به عقد هم دربیان ، منتهی بیست و چند سال

           پیش اینجا بنگاه معاملاتی نبود ، محضر ازدواج و طلاق بود .........................

فرزین : تو یه احمقی که منو کشوندی آوردی اینجا ، یه ............................. ( میخواهد برود )

مهین : نرو فرزین ، بمون ، کارت دارم ...

فرزین : خانم مشنگ بمونم که بیشتر زجرم بدی ؟  توی لجن چی فکر کردی برا خودت هان ؟  تو لایق بدترین فحش و ناسزایی اما ...

مهین : من عصبانی بشو نیستم فرزین جان ، هر چی دوست داری بگو اما خب زمان برام مهمه ، اگه وقت نشه حرفای اصلیمو بگم اون آخرش که دارم

            با چتر باز شده م از اینجا بیرون میرم و تو داری داد میزنی و میگی مهین بگو چرا منو کشوندی اینجا ، اونموقع دیگه ازم توقع نداشته باش بمونم ،

             بمونم و جلو اتفاقات بعدیو بگیرم ، باشه عزیزم .............

فرزین : چتر باز !؟ اوهوم ،  مثل همیشه با توپ و تشر و تهدید اومدی ...              

مهین : البته ممکنه موقع بیرون رفتن از اون در سبز بزرگ چترم باز نشه و من تصمیم بگیرم به جای عصا ازش استفاده کنم ،،، شونه به شونه تو ،،،،، تو که

            قاعده بازیو بلدی

فرزین : یه بازی تازه ، هاع !!!  نگفتی اون دو تا تو این بازی چکاره ن ؟

مهین : بمونه برا بعد ،  الان ...

                                                                                                                              فرزین چتر را از دست مهین میگیرد و او را روی یک

                                                                                                            صندلی مینشاند .

فرزین : بگو ...                                                                

مهین : کلی گشتم تا فهمیدم کجائی ،  فقط ممدخوخو جاتو میدونست  ، رفتم سراغش تا بهت برسم ، همین ...

فرزین : هاشم بیابونی چی ؟

مهین : اینجا مال اونه  ...

فرزین : ...

مهین : خشن شدی !؟ تو هیچوقت اهل خشونت و  انتقام و این حرفا نبودی ...

فرزین : چترت شکسته باید بدی تعمیرش کنن  ( چتر را به مهین پس میدهد )  من دارم گوش میدم .......................................

                                                                                                       مهین شاخه ای گل سرخ از گلدان برمیدارد و به فرزین               

                                  میدهد .

مهین : یه شاخه گلسرخ همراه با قلبی که تقدیم میشه ،،، چشتو نگرفت ؟

فرزین : این قلب تقدیم شده اولش مال من بود ، نبود ؟ دوست ندارم دوباره کلک بخورم ،  برو سر حرف اصلیت  ...

مهین : قلبه مال تو بود  ، درست ،  فاصله  اونو ازت گرفت ، اومده م  فاصله رو بردارم                                                                      11

فرزین : کی باعث و بانی  این فاصله بود ؟

مهین : گلایه بعد این سالهای جدایی لطف لحظه ها رو ...

فرزین : من دوست ندارم اینجا باشم حالیته ؟

مهین : سردرد داری ؟

فرزین : اگه زودبگی من چرا اینجام و بعدش من بتونم برم و گورمو گم کنم نه دردی ندارم ، تمومش کن

مهین : دوست داشتم تو اول حرف بزنی

فرزین : من حرفی برای گفتن ندارم

مهین : باور کنم ؟

فرزین : لامصب میخوای شکنجه م بدی  ؟ د  بنال و بگو چه مرگته منو کشوندی آوردی اینجا ؟

مهین : آروم باش فرزین  ...

فرزین : نمیتونم .............................

مهین : میتونی ،،،،،،،،،،  هنوزم میتونم آرومت کنم ،،، میبینی ،،،،،  حالا حرف بزن ،،،،،،،،  هیچی نمیخوای بگی ؟ هیچی ؟

فرزین :  گاهی چیزی چند سالی لونه میکنه بیخ قلب آدمی تا فرصتی پیش بیاد و خودشو بندازه بیرون ، یه دردی عقده ای ...

مهین : میشه فرصتو از درد لونه کرده گرفت و داد به قسمتهای دیگه ی اون قلب ،  ناگفته های هستن لبریز از مهربانی و باید گفته بشن  ...

فرزین : ناگفته ها ؟ یکی بود بیشتر از جونم دوستش داشتم ، یه روز  تو لحظه موعود یهوئی ناپدید شد و رفت و برنگشت  ...

مهین : از رفتن نگو ، من الان اینجام ...

فرزین : یعنی  نباید سوالی بپرسم ؟  نباید بدونم مهین خانم ویران ، فامیلتو که عوض نکردی هان ؟ نباید بپرسم این همه سال مهین خانم ما شده تو خلوتش

              از خودش بپرسه کسی که زمانی همه چیز و همه کسش بوده الان کجاست ؟ چه کار میکنه ؟ مرده است یا هنوز زنده مونده و نفس میکشه ؟؟؟

               نباید بدونم خودش کجا بوده و چکارا میکرده ؟ نباید بپرسم اصلا این رفتن و گم شدن برای چی بود ؟

مهین : بپرسی هم فایده ای نداره ، من برا گفتن حرفای مهمتری اینجام ، این آقا پسر نق نقو هنوزم فکر میکنه من و اون دو جوون بیست و چند ساله

            دانشجوی آرامانگرائی هستیم که هی دوست داریم نک بزنیم به خاک و زیرشو بریزیم بیرون تا بفهمیم اون ته چیا هست و چیا چی ؟ نیست ،،،  و

             یادش رفته ای بابا سنی ازش گذشته و حالا دیگه تو روابطش جایی برای این وقت هدردادنا نیست  ، موی سفید سر و صورت جنابعالی  نشون

             میدن ایام برفت و عمر بر باد شد شازده من ،،، نه ، من برای گلایه کردن و این حرفا نه به خودم اجازه میدم و نه به تو ،،،،،،،، اومدم دوباره باهات

             باشم ، البته اینبار فقط با خوشی و بگو و بخند ، میخوام جبران کنم ، تو هم باید بخوای ، والسلام قصه شد تمام ،،،،،،، اینم آخرین حرف در مورد

             چیزهائی که گفتی ، در مورد گذشته من مقصرم ، قبول ، اما دلایل محکمم نشون میدن مجبور بودم ، مجبور بودم برم ،،، حالام از تو خواهش

             میکنم این حرفا رو ادامه ندی  ،،، میشه ؟

فرزین : گفتی اومدی با من باشی ؟!!!!!!!  دکتر ...

مهین : نه ، هنوز نه ، اما خب رفتنیه ، چند ماهه دیگه سرطان کارشو تموم میکنه ،،، تو خوشحال شدی ؟؟؟

فرزین :  اون یه طرفه مساله است ،،، طرف دیگه این قصه گذشته من و توئه  ...

مهین : گفتم ادامه ندیم بهتره ...

فرزین : اینقدر بی حوصله شدی ؟

مهین : فکر میکنی این سالها بجز سر گذاشتن رو بالش پر قو کار دیگه ای و درد دیگه ای نداشتم ؟

فرزین : داشتی ؟

مهین : قرص میخورم ، اعصاب و جسم داغونی دارم ،،، فشار و این مزخرفات  ..................................

فرزین : ...

مهین : تو زندگی خوبی داری

فرزین : جدا ؟!

مهین : زنت خوبه ، دخترتم ...                                                 12

فرزین : کی اینا رو بهت گفته ؟

مهین : شنیدم  ،،، بهت حسودیم میشه ، زندگیت همونیه که دوست داشتی ، آروم و زیبا ...

فرزین : پس بهت گفتن من زندگی خوبی دارم !! زن و بچه !!!!!!!!

نور موضعی  .

                                                   فرزین و زنش شعله زیر نور  .  

                                                                                                              شعله در حال آرایش کردن میباشد   .

شعله  : رو گاز برات غذا گذاشتم ، میرم یه سر میزنم و میام

فرزین : شعله  ..................

شعله  : مثل همیشه میخوای بگی با اون پیکان قرمزه نرم ؟ عزیزم تو زیادی حسودی ، آخه یه پیکان مدل پایین قراضه مگه حسادت میخواد ؟

فرزین : از ریخت رانندهه خوشم نمیاد

شعله  : اون تاکسی سرویس منه ،،، در ثانی نترس ، ریخت اون به من سرایت نمیکنه ، خوخو که نیست

فرزین : حکما باید با اون بری اینور اونور ؟

شعله  : ...

فرزین : نشکن ، غرورمو نشکن شعله  ...............................................

شعله  : با همه چیزت ساختم ، تو هم با اینجور بودن من بساز ، نه تو  نه من ، بهتره  نداشته هامونو به رخ همدیگه نکشیم ، خب ؟

                                             شعله دور میشود  .

فرزین : نداشته هامونو  !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!؟؟؟؟؟؟؟

نور عمومی  بنگاه    .

مهین : پسرم بدجوری اذیتم میکنه ، دارم از دستش دق میکنم ، تو باید به دادم برسی ،،، نه توقع زیادی نیست ،،، نه که نتونسته باشم تربیتش کنم ، نه ،

           هر چی از دستم برمیومد براش کردم ، از شیر مرغ گرفته تا جون آدمیزاد ، بهترین مدرسه ها درس خوند ، بهترین دانشگاه  ، تو کار اسطوره و  

           افسانه و باستانشناسی  بود  ، کارش دنبال فسیل و استخون پوسیده گشتن بود و از این شهر به اون شهر رفتن ،،، از این روستا و ده کوره به اون تپه

           و پشتکوه  میرفت ، جائی و سوراخی نموند  اونجا سر نزده باشه ، ، ، مومیائی می آورد زیرزمین و کاسه کوزه میبرد بیرون ، همیشه بهترینها رو

            داشت ، از خونه و ماشین تا دوست دختر و رفیق ، هر چی میخواست براش مهیا بود ، بچه م سربراه بود و معصوم ، اما یواش یواش دیدم اخلاقش

            داره عوض میشه ، باهاش کاری نداشم ، جوون بود ،  وقتی فهمیدم عاشق شده خوشحال شدم  ، از اینکه فهمیده بود عشق چیه خوش بودم اما  

             وقتی خانم دکتر اخباری بهم گفت دختره کیه قلبم وایستاد ، باور کن  ، باور کن هنوزم درد دارم ،  موندم معطل که چرا اینجوری شده  ، آخه

             اونا چه جوری همدیگه رو پیدا کردن ؟ وای خدا ، خدا ........................

فرزین : دختره چشتو نگرفته ؟؟؟ چه گریه ای هم میکنه ...

مهین : فرزین به دادم برس ، دارم دیوونه میشم بخدا ...

فرزین : وقتی دکترای فوق تخصص آشنا ، میگم لابد همه آشنای حاج آقا دکترن دیگه نه ؟ وقتی اونا نتونستن کاری برا گل پسر کاکل زریت بکنن از

              من چه توقعی داری تو مهین ؟

مهین : میدونم داری کنایه انتخابمو بهم میزنی ، من بد کردم ، قبول ،،، من نباید تو رو ول میکردم و میرفتم سراغ دکتر سرشناس و ...

فرزین : حاج دکتر سرشناس ...

مهین : فرزین موضوع خیلی مهمه ، خیلی ، تو چرا حالیت نیست ؟

فرزین : جمع کن بابا ، بعد بیست و چند سال گم شدن و زجر دادن من یهوئی اومدی سراغم و میگی پسرت عاشق شده و تو از دختره خوشت نیومده و

               من باید کمکت کنم ؟ من  ؟ مگه من چکاره توام ؟ شوهرت ؟ ها ها ، مگه من چی چی پسرتم ؟ باباش ؟ هو هو ، بابای اون که آدم مشهور و

                بزرگی هست  ، دکترم هست ، چرا  اون نتونسته کمکش کنه هان ؟ این وسط چطوری شده تو یاد من کردی ؟ اصلا چه کاری از دست من

                مریض برمیاد ؟ چه توقعی داری تو ...........                    13

مهین : آره که توقع دارم ، خیلی هم توقع دارم آخه ...

فرزین : آخه چی ؟ روتو برم بشر ...

مهین : فرزین گوش کن ، حرفام هنوز تموم نشده ...

فرزین : من حال و روز خوشی ندارم که دردای خودمو فراموش کنم و بیام حرفای خاله زنکیه یه مادر عقده ای ...

مهین : فرزین پسر من ...

فرزین : پسر من ، پسر من ،  پسر من ،،، گور بابای پسر تو و خود تو و ...

مهین : فرزین ، اون عاشق ...

فرزین : عشق ، هوس ، زن ، زندگی ، خوشبختی ، بچه ، بچه ، بچه ،،، گور بابای عشق و زن و ...

مهین : اون عاشق دختر تو شده ................................................................................................................................

فرزین : دروغ میگی ،،، بگو داری دروغ میگی ، بگو ، بگو ، د یالا بگو داری دروغ میگی ،،،،،،، اون غلط کرده عاشق دختر من شده ، اون گه خورده ،

              مگه قحطی آدم بود که دختر من بیاد عاشق پسر تو بشه ، مگه تو چه گلی به سر من زده بودی که پسرت بخواد سر دخترم بزنه ، پسرت غلط

              کرده با بابای دکترش ، با تو ، غلط کرده با داروندارش ، هشت سال از بهترین سالهای عمرمو گذاشتم به پات ، هشت سال ثانیه به ثانیه و دم به

               دم لی لی گذاشتم به لالات ، هر چی گفتی گفتم چشم ، هر جا خواستی پا به پات اومدم ، هر جا گفتی بردمت ، شبا با شکم گرسنه تو

               خوابگاهها خوابیدم تا پولامو خرج تو کنم ، روزا رفتم ظرف شدم و زمین تی کشیدم تا برا تو کم نذارم ، هر کی چشش افتاد بهت زدم ناکارش

               کردم ، ببین ، ببین هنوز زخمائی که برا خاطر تو رو تنم حک شدن جاشون محو نشده ، اثرشون نرفته ، اینا حالا زمانی بود که باهات بودم ،

                میدونی این سالهائی که نبودی چی به سرم اومده ؟ نه نمیدونی ، از کجا باید بدونی ، فکر کردی این همه سال که زدی و رفتی داشتم حال

                میکردم ؟ من این بودم ؟ یه آدم مریض لاغر مردنی ؟ یه روح دربدر ؟ اینا رو میبینی قرصن  ، مسکن ، میدونی اینا با من چکار کردن ، با من

                و مردونگیم چکار کردن ؟ اولا برا فراموش کردن دردت رفتم سراغ اینا ، حالا معتادشونم ، اینا ضعفیفم کردن  ، حالا دیگه همیشه خدا سردرد

                دارم  ، خارش دارم ، میبینی  ، تهوع ، این قرصا اعصابمو بهم ریختن ،،،  خواب آلودگی ، درد ، بی اشتهائی ، همه اینا شدن لحظه به لحظه

                 زندگیم ، من این بودم ؟  ببین میتونی یه موی سیاه رو سرم ببینی ؟ هیکل من این بود ؟ منی که وقتی سر گذر می ایستادم احدالناسی جرات

                 نداشت تو محل پا کج بذاره ؟ من این بودم ؟ حالا تو اومدی و پشت سر دختر من لیچار بستی که چی ؟ که پسر پولدارت نباید عاشق دختر

                 بی پول من بشه ؟ اصلا تو چرا به پسرت یاد نمیدی ترکش کنه هان ؟ ولش کنه و یهوئی ناپدید بشه ؟ قالش بذاره و دربره ، هان ؟ تو که

                 خودت اوستای این کاری ، تو که خبره ای ،  تو که این یه کارو خوب بلدی ، خوب بلدی سر قرار عقدت نیای و تو مه گم بشی ، گم بشی ،

                 گم بشی  ، ، ، خب یادش بده ،،، یادش بده ، یادش ... ( حال فرزین متشنج شده است  )  ....................................                                                                                               

مهین : فرزین ، فرزین ، خدایا ،،، چکار کنم من ،،،،، فرزین ، فرزین  ( قرصهای زمین ریخته شده را برمیدارد و توی دهان فرزین میریزد و به

                زور آب به او میخوراند ) .

                                           فرزین آرام شده است  .

فرزین : من کجام ؟ اینجا کجاست ؟

مهین : آروم باش ، آروم باش ......................

فرزین : توئی مهین ؟ بالاخره اومدی ؟ راستی چرا رفته بودی ؟؟؟ بگو چرا ؟

مهین :  اگه نمیرفتم توئی وجود نداشتی که الان نیشم بزنی ، رفتنمو به رخم بکشی ، سرم داد بزنی  ...

فرزین : ...

مهین : اینجوری نیگام نکن ، اون روزی که قرار بود با تو برم مثلا خونه رویاهام زیر سقف خونه تو نفس بکشم ، سعادتو تو آغوش بکشم ، آره ، درست

              همون روز ،  تو اون لحظه ی نحس آخر یه تلفن همه چیزو عوض کرد ............................................

فرزین : یه تلفنی که سرنوشت دو نفرو عوض کرد ، یه تلفن !!! لابد از ...

مهین : از دکتر ، درسته ، ، ، وقتی گوشی رو گذاشتم منگ بودم ،،، گیج گیج ،،،، دنیا دور سرم میچرخید ، انگار نه انگار من همون دختر خوشحال

           بلندپرواز عاشق پیشه خوشبخت چند لحظه پیشم ، آسمون بالا سرم کدر شده بود ، تیره ترین آسمونی بود که تا اون روز دیده بودم ، من ، من ،

           من باید مال اون میشدم .....................................................................                                                                                                           14              

فرزین : دلت نمیخواست ؟

مهین : وقتی گفت اگه بخوای بری پیش فرزین باید کنار نعشش بشینی و به مرده ش چنگ بزنی پام سست شد ، تو خودم غرق شدم ، تو باتلاقی که تو

          وجودم لحظه به لحظه بیشتر جا باز میکرد ، مثل جنینی که تو رحم یه زن داره شکل میگیره ،  بزرگتر میشه ، آخرشم میشه جزئی از وجودش ، نه

           میشه خودش ، خودش ،،، این باتلاق منو کشید درون خودشو نفسمو گرفت ، دیگه مهین مرده بود ، یه مرده روان ، یه مرده که فقط میتونست از

           پشت لنزای چشاش نگاه کنه بدون اینکه رنگا رو از هم تشخیص بده ، هزار بار مردم و زنده شدم ، هزار بار ...

فرزین : دروغای قشنگین ، با چند تا دروغ زیبا نمیشه دلی رو که سالها سوخته و دم نزده به حال آورد ،  نمیشه ...

مهین : من نیومدم دل تو رو به حال بیارم  ...

فرزین : پس برای چی بعد این همه سال که به درد خودم خو کرده بودم پیدات شده و شدی سوهان روحم هان ؟ اومدی تا فدا شده خودتو خوب تماشا

             کنی تا دلت بیشتر خنک شه ؟ اومدی تا شاخ شمشادتو به رخم بکشی ؟ من باید پدر اون بچه میشدم نه اون حاجی دربه در داغون زواردررفته

              مهین ، میفهمی ؟ بعد این همه سال نمیدونم از کجا فهمیدی که من با یکی به اسم ممدخوخو رفت و آمد دارم ، رفتی سراغش و با اون مرتیکه

              هاشم بیابونی فرستادیشون سراغم تا به بهانه خرید دارو از محفلم بیارنم بیرون و چی ؟ هیچی ، مثل فیلمای هالیوودی بدزدنم و بیارنم اینجا ، یه

              بنگاه معاملاتی ، آخه لامصب برای چی ؟ هان ؟ هان ؟ دردای خودم کافی نبودن ؟ باشه ، باشه حالا که از دخترم خوشت نمیاد و اون لایق تو و

              پسرت نیست میکشمش تا خیالتو راحت کنم ، راحت کنم ، میکشمش ، میکشمش ،،، خوبه هان ؟ خیالت راحت شد  ...

مهین : گریه نکن فرزین من ...

فرزین : هیچ میدونی چقدر درد کشیدم این همه سال ؟ آره راست گفتی من زن و بچه داشتم ، بچه م دختر بود  ،  ناز و تپل و خوشگل ، آره هست ،،، اما

              وای ، وای به تو ،،، اون ، دخترم ، آره دخترم ،،، خدای بزرگ ،،،،،،، دست از سر ما بردارین .....................................

مهین : هیچوقت گریه هاتو نشونم نداده بودی ؟؟؟؟!!!!!!!!!!!

فرزین  : ...

مهین : اگه من اینجام به خاطر دختر توئه  ،  به خاطر فرزاد ...................

فرزین : به شکستن من قانع نشدی ، حالا نوبت دخترمه ؟ دخترم !!!!!!! باشه میگم ولش کنه ،،، میخواستی خراب شدن دوباره مو ببینی ؟ هان ؟

مهین : باورش سخته ، اما باید قبول کنیم ، سخته ، خیلی هم سخت ، تقدیر بدی برا ما ، من و تو ، برا اونا رقم خورده فرزین ، خیلی هم بد ،،، فرزین یادته

            اون روزا ،،، حتما یادته ،  اون روزای آخرو من خوب یادمه ، میدونم تو هم یادت مونده ...................................                 

نور موضعی  .

مهین : حالا توئی که باید بیفتی دنبالم ، بیفتی دنبالم منو بگیری ؟             

فرزین : دست بردار دختر ...

مهین : تنبلی موقوف پسر شجاع ، دوست دارم نرسیده به اون درخت منو گرفته باشی

فرزین : سر پیری و معرکه گیری ؟ ول کن این پیرانه سر را  ...

مهین : نه انگار این ریختی نمیشه تو رو تکون داد ، خودت خواستی ( به طرف فرزین آب میپاشد و فرارمیکند  )

فرزین : وای خدا ، الان نشونت میدم ...........................

                                                                                                                            فرزین مهین را دنبال میکند و در نوری آبی به او میرسد ،

                                                                                                          مهین به رقص درآمده است ، فرزین با او همراه میشود .

نور   .

مهین : تو اون روز منو تا کهکشونای دور بردی ، اوج اون قله های سربفلک کشیده و رویائی ، من و تو دیگه نمیدونستیم کی به کیه و کی کیه و کی

           کجاست ! روحمون یکی شدن و آسمون آبی رفت زیر پروبالمون ، از اون روز یه حسی بهم میگفت من مال توام ، مال فرزین خودم ، حسی که

            چند مدت بعد ریشه دووند تو دلم و جونم و تنم ، دیگه فهمیده بودم تنها نیستم ، یه موجود دیگه ای تو تنم با من شریک شده بود ، شده بود یه

            قسمت از وجود من ، هر روز بیشتر حسش میکردم ، بیشتر از قبل ،،، اون تو وجود من نفس میکشید ،،، قد میکشید ،،، جون میگرفت ،،،،،،،،،،،،،،

            آره میدونم باورش سخته ،، اما خب تو زندگی من واقعیتی بود ، تو زندگی من و تو ، اما نه ، فقط تو زندگی من ، یه راز که میخواستم یه روز 15

             تنگ غروب غافلگیرت کنم و بهت بگم ، دوست داشتم بهت یه شوک بدم ،،، تو و من صاحب یه بچه شده بودیم ، بچه ای که مال ما بود ،،،،،،

             همون روزی که عصرش برا همیشه ناپدید شدم قرار بود باهات ملاقاتی داشته باشم ، یادته ؟ ؟ ؟  یادته ،،،،، قرارمون به هم خورد ، به هم خورد

             چون اگه اتفاق می افتاد تو میمردی ، اون ، دکتر رو میگم عاشق من بود ، نمیتونست منو با تو ببینه ، اون حتی وقتی شنید من از تو بچه دارم به

              روی خودش نیاورد ، من باید مال اون میشدم ، براش فرقی هم نمیکرد چه ریختی و چه جوری ، وقتی گفت میکشدت ، وا دادم ، وادادم و شدم

              زنش ، مادر بچه اش ، بچه ای که فقط اون و من میدونستیم بچه اون نیست ،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،، بهش گفتم اگه میخوای زنت بشم حق نداری

              منو از بچه ای که تو شکم دارم جدا کنی ، قبول کرد ،،، اون واقعا عاشق من بود ،،،،، بایدم گریه کنی ،،،،، حالا اون بچه عاشق ،،، عاشق ،،

              فرزین به دادم برس ، دارم دیوونه میشم ،،، فکر با هم بودن اونا داره دیوونه م میکنه ، تو باید جلو دخترتو بگیری ، اونا نباید با هم باشن ، فرزین

              تو باید اونارو از هم جدا کنی  ، اونا نباید با هم باشن ،،، میفهمی ؟  وای خدا دارم دیوونه میشم  ،،،،،،،،،،،، بدادم برس ..............

فرزین : وقتی تو رفتی ، باورم نشد ، نبایدم میشد ، شدم مجنون بی لیلی ، چند بار خواستم خودمو بکشم ، نمردم ، قسمت که میگن بعضی جاها از زندگی

            خودشو بدجوری به رخ میکشه ، نمردم و موندم ، شروع کردم به خوردن قرص ، میخواستم فراموشت کنم ، نمیشد ، تعداد قرصها هر روز بیشتر

             میشد اما تو از جلو چشام کنار نمیرفتی ، مصرفم زیادتر و زیاتر شد ، روانمو میدادم دست اون قرصا ، چند بار بین مرگ و زندگی لش زمین

             موندمو برده بودن دکتر ،،، بعدها یکی پیداش شد ، اومد تو زندگیم ، هیچوقت نپرسیدم چرا ؟ اومد و شد شریک زندگیم ، اولا خوب بود ، برا

             من نه ، برا اون ، اما وقتی دلش هوس بچه کرد همه چیز به هم خورد ، نه ، به هم نخورد ، آخه ما بچه دار شدیم ، من و اون ، یه دختر خوشگل و

             تپل ، میدونی وقتی بهم گفتی زندگی دارم ، زن دارم ، بچه دارم دلم گرفت ، خواستم بزنم زیر گریه ، غرورم نذاشت ، آخه یه بار بدترین خبر

             زندگیم از زبون یه دکتر بیرون اومده بود ، یه خبر که تو شرایط عادی میتونه بهترین خبر برا یه مرد باشه ، اما برا من بدترین خبر بود مهین ،،،

             قرصا کار خودشونو کرده بودن .......................................

مهین :  ؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

فرزین : اسمشو خودم گذاشتم ، مهبانو ، به یاد مهین گم شده در مه ..................................

                                                                                                                           فرزین پالتوئش را درمی آورد و روی صندلی می اندازد ، 

                                                                                                         قرصهائی را توی لیوان میریزد و روی میز میگذارد و میرود

                                                                                                         روی زمین مینشیند ، مهین می آید و پشت به پشت فرزین و     

                                                                                                         روی زمین مینشیند  .

فرزین : زندگی گاهی قشنگه ، مثل یه افق پر رمز و راز و افسانه ای و افسون شده  با یه دست مهربون رو شونه و یه لبخند دلنشین رو صورت شرم گرفته ،،

              گاهی اما میشه زندان اسکندر و ماتمسرای یه دل خسته و مجروح            

مهین : گفتم میام و دوباره از نو شروع میکنیم ، تازه و دلنشین

فرزین : وقتی انتهای خط باشی هوس دوباره شروع کردن چنگی به دلت نمیزنه

مهین : میدونستم وقتی میام سراغت و ازت میخوام همرام بشی تا بریم قله های بلندو با هم فتح کنیم اگه راه نیفتی و نیای معنیش اینه که نمیخوای بمونی و  

             میخوای این زندگی ناخوشایندو ترکش کنی ، اما من میخوام ، یعنی دوست دارم زنده باشم ،  مثل اونروزا دوست دارم زندگی کنم

فرزین : هنوزم ؟

مهین : یه دریای آبی با موجای سفید و ساحل شنی ، یه دنیا کوه که هم سبزی جنگلاش قشنگن و هم خاکستری گندمزاراش وقتی که شخم خوردن و

            آماده گرفتن بذرن ، شنزارای زردی که به یه بار دیدنشون می ارزن ، رقص گندمزارا تو باد و انعکاس رنگ آسمون تو آب شالیزارا ، خاک قرمز

            و تیره و آجری ، آسمون صاف و آبی ، حتی گاهی ابری و تیره ، چقدر قشنگه زل زدن به ته آب و گوش دادن به صدای رودخونه

فرزین : باتلاق .......................

مهین : میتونی نجاتم بدی ؟

فرزین : زندگی سخت شده .........................

مهین : دکتر اذیتم میکنه ،،، مثل اولا نیست ،،،،،،،،،،،،، اگه اون نباشه ...

فرزین : هنوزم میتونم شال و کلاه کنم و برم سراغ کسی که بدتو میخواد اما میخوام خلوتم برام بمونه ،،، به هم ریختگی روحی الانم برام کافیه ، نمیخوام

             بقیه عمرمو با کابوس مرگ حاج دکتر سر کنم ...................................................                           16

مهین : ...

فرزین : ناامیدت کردم ؟

مهین : باید دوباره برم

فرزین : میدونم تو باتلاق موندنیم اما دوست دارم پسرتو ، اسمش چیه گفتی ؟  میخوام  ، میخوام فرزادو ببینم .......................

مهین : از در میرم بیرون ، چترم میشه عصای دستم ، کاش شونه به شونه ام میومدی

فرزین : میدونم اتفاق می افته ، یعنی باید بیفته اما کاش ...

مهین : کاش کسی از این همه دغدغه های رنگ به رنگ دلمو خلاص کنه

فرزین :  اندازه یه ملاقات کوتاه بهم مهلت بده ، میشه ؟ اون باید بدونه  ...

مهین : نه دیگه ، اون سربراه میشه ،،، دختر تو میتونه ، کی بهتر از دختری که تو تربیتش کردی ،  حالا دیگه میدونم خونش با تو یکی نیست ،،، فرزاد من

            سربراه میشه ، میشه قهرمان رویاهای مادرش ...

فرزین : تو میخوای زندگی کنی ،،،  موی دماغتم ؟! اما ، اما من نمیخوام زندگیتو بهم بریزم  ، با دکتر خوش باش ، فقط بذار پسرمو ...

مهین : دکتر اذیتم میکنه ، مثل قدیما نیست ، باید یه فکری براش بکنم ،،، باید برم

فرزین : کاش منم میتونستم مثل گنجشکا از این شاخه بپرم برم رو اون شاخه

مهین : وقتشه ، تا دیر نشده باید راه بیفتم

فرزین :  نمیبینمش ؟

مهین : ...

فرزین : درای  باز هوای خیالات تازه ای رو با خودشون میارن تو ، سودای محض ...

مهین : واقعیت تلخ  بهتر از رویا و خیال و سودائی شدنه

فرزین : این بارم اونی نشد که باید بشه نه ؟

مهین : باید برم ...............................................................

                                                                                                        مهین چترش را برمیدارد  ، میماند   . فرزین جاروی دسته

                                                                                                        داری را از گوشه ای برمیدارد و جاروی آن  را جدا میکند و

                                                                                                                                 زمین می اندازد و  دسته اش را پشت گردنش میگذارد و

                                                                                                        دستانش را از پشت روی آن می اندازد ، انگار به صلیب  

                                                                                                    کشیده شده است . مهین چترش را برمیدارد و از در  بیرون  

                           میرود  .

فرزین : تو شاید خوب باشی شاید بد ، اما یه عیب داری که خیلی بده  ، هیشکی قهرمان رویاهای تو نیست .............................

                                                                                                                           فرزین مردد است ، چند لحظه ای میگذرد  ، فرزین جارو را      

                                                                                                        برمیدارد و چوبش را درست میکند و سرجایش میگذارد و

                                                  از بنگاه بیرون میرود  .

                                                                                                        صدای ماشینی که با سرعت نزدیک میشود ، صدای تصادف

                                                                     و ماشینی که با سرعت دور میشود  .

                                       هاشم سراسیمه وارد میشود  ، انگار سردش شده است ، پالتو

                                                                                                         فرزین را برمیدارد و به تن میکند ، ناخواسته لیوان آبی را که

                                                                                                         فرزین داخلش قرص انداخته  از روی میز برمیدارد و

                                                                                                         سرمیکشد . هاشم به طرف پنجره میرود و از پشت شیشه 17

                                   بیرون را نگاه میکند  .

هاشم : ممد ،  کثافت میکشمت ، اون که چترشو باز نکرده بود ...........................................

                                   پایان