متن نمایشنامه : اودجاق ...

نمایشنامه :  اودجاق ... 

صحنه جاده ایست در یک بیابان خلوت  .

                                                                                                                                     پریچه روی سنگی نشسته است  . دده از راه میرسد ، پریچه را میبیند ، با تعجب او را نگاه

                                                                                                                                     میکند ، پریچه متوجه دده شده است .

دده : میتونم از این راه برم و برسم به ، چی بود اسمش ؟؟؟

پریچه : کسی جلوتونو گرفته ؟

دده : منظورم اینه که ، یعنی میخواستم مطمئن شم این راه به  اونجا منتهی میشه یا ...

پریچه : به کجا منتهی میشه ؟

دده : نگفتم ؟

پریچه : شاید هم من نشنیدم

دده : نه انگار من نگفتم

پریچه : شاید

دده : در هر حال یه سوالی بود  که فراموشش کردم انگار ، آهان یادم اومد شما میدونین این راه به اوخباتان اجاقی میرسه یا نه ؟

پریچه : آتشکده آکباتان منظورتونه نه ؟

دده : اوخ یعنی تیر و اوخباتان یعنی جائیکه تیر اونجا فرو میره ، اولش آک اگه باشه  جائی میشه که سفیدی اونجا فرو میره ، یعنی جائیکه خورشید

             غروب میکنه ،  اونجا غروباش سفیده ؟

پریچه : میخواین برین اونجا ؟

دده : اگه بشه

پریچه : گمون نکنم بشه

دده : چرا ؟

پریچه : آخه راهو دارین اشتباهی میرین

دده : یعنی ...

پریچه : انگار ...

دده : اما از چند نفر که پرسیدم  بهم گفتن این راهو که ادامه  بدم میرسم اونجا

پریچه : ممکنه اشتباه کرده باشن

دده : همه شون ؟

پریچه : چیز عجیبیه ؟

دده : البته نه ...

پریچه : فکر نمیکنین بیجهت دارین وقت تلف میکنین ، نمیخواین این یکی رو امتحان کنین ؟

دده : مطمئنید از اونور باید برم ؟

پریچه : تو راه کسایی پیدا میشن که ازشون بپرسین

دده : اگه ندونن ؟

پریچه : حتم داشته باشین بالاخره یکی مثل من پیدا میشه کمکتون کنه

دده : باشه ،،، راستی نگفتین شما چرا اینجا وایستادین ؟

پریچه : باید میگفتم ؟

دده : اگه دلتون میخواست                                                        1

پریچه : که نمیخواست ..............................

دده : ...

پریچه : تا جواب نگرفتین میمونین ؟؟؟ خب من اینجام تا غریبه ها رو راهنمائی کنم

دده : غریبه ها رو ؟

پریچه : کسائی مثل شما .........................................

دده : قیافه م نشون میده غریبه م ؟

پریچه : اگه نبودین راست و غلط راهو میپرسیدین ؟؟؟؟؟؟؟؟

دده : به امید دیدار

پریچه : بدرود .............................................................

دده : میشه ...

پریچه : برگشتین ؟

دده : میشه بپرسم وقتی من راه افتادم چرا اون خنده اومد رو لباتون ؟

پریچه : کدوم خنده ؟

دده : همونی که  وقتی اومد  رو لباتون آزارم داد ، هر چند شما خواستین مخفیش کنین

پریچه : خنده من آزارتون داد ؟

دده : ...

پریچه : فکر نمیکنین مشکل از خودتونه

دده : شما نخندیدین  !

پریچه : ...

دده : یه چیزی تو خنده شما بود که نمیشد براحتی از کنارش رد شد

پریچه : چی باید بگم ؟

دده : هر چی که بود

پریچه : شاید هیچی نبوده

دده : اما شما خندیدین ، چرا اون خنده اومد رو لباتون ؟

پریچه : میشه بپرسم مشکل اصلیتون چیه ؟

دده : گفتم که ،  لبخند مرموز شما ...

پریچه : وقتی رسیدین اینجا سوالی کردین منم جوابتونو دادم ، تو این وسط ما که خواستیم کمکی بکنیم گرفتار شدیم ؟

دده : شما ؟!

پریچه : من جوابتونو دادم ...........................

دده : اما انگار تو جواب چیزی بود که تا خواستم بهش عمل کنم خنده مرموزی اومد رو لبای شما ، حالا بگین چی شد به ریشم خندیدین ؟

پریچه : شما انگار دلتون از یه جای دیگه ای پره نه ؟ از راه خسته شدین ؟

دده : یعنی میخواین بگین خنده ای نیومد رو لبای شما ؟

پریچه : انگار براتون مهم بوده

دده : چرا دارین از پاسخ طفره میرین ؟

پریچه : موضوع این نیست

دده : پس چیه ؟

پریچه : دوست دارین بگم ؟

دده : گوش میدم                                                               2

پریچه : ممکنه تو تفسیرتون از لبخند من اشتباه کرده باشین

دده : ...

پریچه : لبخند چیز خوبی نمیتونه باشه ؟

دده : شما میخواین بگین ............................................................................

پریچه : گاهی خستگی این بیابون تا حد جنون دیوونه میکنه آدمو ، یه دوست ، یه همدم ، یه لبخند میتونه همه خستگیا رو از تن بیرون کنه

دده : من فکر میکردم ...

پریچه : نمی خواین نظرتونو عوض کنین ؟

دده : این دوستی باید یه جورائی ثابت بشه ...

پریچه : بهتون حق میدم ، یه بیابون درندشت و یه جان تنها ، بایدم به همه شک کنین

دده : شمام که یهوئی جلوم سبز شدین

پریچه : یهوئی ؟ ! نه ، من خیلی وقته اینجام ، گفتم که کارم راهنمائی آدمائیه که از اینجا رد میشن ...

دده : و با همه شون دوست میشین ؟

پریچه : نه با همه شون ....................................

                                                                                                               پریچه عاشقانه میرقصد  .

پریچه : تو دلم از شما یه حس خوبی دارم که این سرگردونی و حیرتتون بیشترش میکنه  ...

دده : من غریبو غریبتر میکنه این یهوئی اومدنتون تو سرنوشتم ...

پریچه : غربت تو سرزمین عشق آشنائیه ، نیست ؟؟؟

دده : سرزمین عشق ؟

پریچه : آدم میتونه برا اطرافش اسمای خوب انتخاب کنه

دده : ...

پریچه : منم با خودت میبری ؟

دده : دیگه نمیخوای راهنمای غریبه ها بشی ؟

پریچه : خسته ام ................

دده : حالا کجا  باید ببرمت ؟

پریچه : مگه راهی آتشگاه نیستی ؟

دده : از کجا فهمیدی ؟

پریچه : مگه خودت راهشو از من نپرسیدی ؟

دده : آهان ،،، تو هم میخواهی راهی اونجا بشی ؟

پریچه : اگه اجازه بدی

دده : و دلیلش ؟

 پریچه : بودن با ...

دده : ساکت شدی ؟

پریچه : ...

دده : بودن با من ؟

پریچه : میتونیم سفر خوبی با هم داشته باشیم

دده : راه و سفر همیشه با سختی همراهه

پریچه : آره اما همسفر که دلخواه باشه این سختی  به چشم نمیاد

دده : مطمئنی از نیمه راه برنمیگردی ؟                                          3

پریچه : همیشه منتظر همچین لحظه ای بودم که تن بدم بدست راه ، تنم از بودن اینجا خسته بود ، گاهی آدم باید آغوششو باز کنه و خودشو بده بدست

              باد ، باد میتونه نوازشگر خوبی باشه

دده : از توفانی شدن باد نمیترسی ؟

پریچه : ترس قبل از شروع هر کاری فلج کننده است ، نیست ؟ من دوست ندارم عمری زمینگیر باشم

دده : آدم با جراتی بنظر میرسی

پریچه : میتونی رو من حساب کنی دوست من

دده : میگن دوستا رو تو سفر میشه شناخت

پریچه : بریم ؟

دده : بریم .............................................................................

پریچه : من منتظرم

دده : تو راهو بلدی ، من از پشت سرت میام

پریچه : به صداقت من شک داری ؟

دده : چرا این فکرو کردی ؟

پریچه : از سنگینی قدمهات

دده : کسی که راهو بلد نیست باید منتظر راه افتادن کسی باشه که راهو بلده یا نه ؟

پریچه : بریم .......................

                                                                                                              راه می افتند . مدتی راه میروند  .

دده : خسته شدی ؟

پریچه : تو نشدی ؟

دده : بشینیم ..................................................................

پریچه : بیا نزدیکتر

دده : خیلی راه اومدیم ، چقدری مونده ؟

پریچه : با تو کم

دده : گشنه ت نیست ؟

پریچه : اینورا چیزی پیدا میشه ؟

دده : تو بلد راهی

پریچه : میدونم که پیدا نمیشه

دده : انگار زیادم با اینجاها آشنا نیستی ها

پریچه : وای اینو از کجا آوردی

دده : بخورش

پریچه : نمیخوای بشینی کنارم

دده : ...

پریچه : خیلی غریبی میکنی

دده : گفتم که غریبم و ...

پریچه : وای از دست تو ،،، منظورم ......................

دده : سکوت که میکنی نمیدونم چکار باید بکنم

پریچه : مگه وقتی حرف میزنم متوجه حرفام میشی ؟ چرا بهم نزدیکتر نمیشی ؟ فاصله مون زیاده ، نمیخوای بشکنیش ؟

دده : من که نزدیکتم                                                             4

پریچه : وای خدا ، منظورم روحمونه ،،، دوست دارم از خودت برام بگی

دده : فکر نکنم زیاد خوشت بیاد

پریچه : تو بگو حالا

دده : میگم ، از راه دوری اومدم ، خیلی دور ، از پس کوههای بلند آلپ آروس ، از سرزمین دشتهای سرسبز و رودهای پرآب همیشه جاری ، بر بالای

        کوه بلندمان یه حفره ی بزرگی دهن باز کرده و با آبی که پس میده زندگی را لحظه به لحظه به دشتمون سرازیر میکنه ، اسمش تخت سلیمانه ،

         آتشکده ای داریم با آتشی که هرگز خاموش نشده ، این آتش هدیه پیامبرمان زرتشت نبیست که خاک آذربایجان را با هر قدمش زرستان میکرد ،

         باید راهی میشدم با فرمانی که رازیست سر به مهر و باز نکردنی ، راهی شدم ، تنها ، آمدم و آمدم تا همونجائی که تو نشسته بودی

پریچه : از رازت نمیگی ؟

دده : شنیدنی نیست

پریچه : اما من دوست دارم بشنوم ؟

دده : یه کار بزرگ ، نمیتونم ازش حرف بزنم

پریچه : دست کم وصفش کن

دده : شعله آتش وصف کردنی نیست  ...........................................................................................................

پریچه : ساکت نمون ، بازم بگو ، خوب حرف میزنی ، راستی هنوز اسمتو نمیدونم

دده : دده ،،، خب حالا نوبتی هم اگه باشه نوبت توئه نه ؟

پریچه : منم از راه دوری میام

دده : اول اسمت

پریچه : پریچه ...

دده : پریچه ،،،،،،،، قشنگه ...

پریچه : اوهوم قشنگه ،  ، ، پریچه  ، اسمم اینه  ، از اونور کوههای سربفلک کشیده ای  میام که همیشه سال پر از برفند و سفید ، دنبال همدمی بودم ، یه

            همراز و یه همراه ، همراهی که قصد کارهای بزرگ داره و همیشه تو راهه ، میخواستم همراهش باشم تا وقتی اون از راه خسته شد  این خستگی

            رو از تنش بیرون بکشم ، من همیشه تو رویاهام عاشق کسائی بودم که کارای بزرگی میکنن

دده : خوشحالم همسفرت شدم

پریچه : با بودن تو اینجا برام بیابون همیشگی نیست ، انگار مثل گلستان شده ، آدم دلش میخواد بین گلا بدوه و با پروانه ها بازی کنه ، از این گل تا اون

                گل ، وای که چقدر هوس کردم کسی بیفته دنبالم ........

دده : ...

پریچه : بیفته دنبالم و وسط چمنا برسه بهم و ،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،، برسه بهم و منو بگیره و بندازه رو چمنا ........

دده : اینجا بیابونه ، کو چمن و گلستان ؟

پریچه : چشاتو که ببندی رویا خوش میاد سراغت  ...

دده : باید چشامو ببندم ؟

پریچه : دوست دارم اونی که دنبالم میکنه منو بگیره و بندازه رو چمنا و ،،، و با آب چشمه بیفته به جونم و خیسم کنه ...

دده : سردت نمیشه ؟؟؟

پریچه : بهتر

دده : من عاشق گرمام

پریچه : وقتی خیس بشم و آب بپاشی روم تنم داغ میشه ، داغ داغ ،  تنور میشم و گر میگیرم . ( میرقصد )

دده : جانم گر گرفته

پریچه : رها کن بهانه جان را                                                  5

دده : تنلرزه های اینکم را چه کنم ؟

پریچه : این یکی با من

دده : آتشم میزند این درد

پریچه : بسپر به دست این توفان

دده : خاکسترم را ؟

پریچه : از چه میهراسی و میگریزی از من ؟

دده : کجا میبری تو جانم را ؟

پریچه : نهایت بودنها

دده : تا چه شود ؟

پریچه : رهائی از آن بار گران نهفته در وجودت

دده : بار گران نهفته در وجودم ؟!

پریچه : رهایش کن ...

دده : نخواهم ؟

پریچه : میخواهی ، مگر نه اینکه خسته ای ؟

دده : مطمئنی ؟

پریچه : آری ، پیشتر آی ،،، با من از نهانگاه آتش چیزی نخواهی گفت ؟

دده : کدامین آتش ؟

پریچه : آنکه نگاهبان آنی ، کار بزرگ  ......................................................

دده : من از آتش چیزی با تو نگفته ام

پریچه : آتشکده آکباتان دیریست منتظر اوییست تا آتشی بیاوردش از برای شعله ور شدن

دده : تو اینها از کجا میدانی ؟

پریچه : من نیز آتش میجویم ...

دده : در طلب آتش اودجاقهائی  ؟

پریچه : در طلب هر آنچه تو تقدیم لیاقت این بانو کنی

دده : لیاقت بانو ؟

پریچه : ...

دده : اینک این آتش .............................................................

پریچه : وای بر تو چه میکنی با من ،  سوختم من ...

دده : مگر نگفتی خواهان آنی ؟

پریچه : میسوزاندم ...

دده : پذیرائی آتش را لیاقت نداری ؟

پریچه : دور شو ، سوختم .................................................................................

دده : نخواستی ، تو نخواستی ...

پریچه : این همونی نبود که تو باید میدادی

دده : از کجا مطمئنی ؟

پریچه : اگه بود قبل از من خود تو باید میسوختی و خاکستر میشدی

دده : لیاقتشو دارم  ...                                                        6

پریچه : منم داشتم و دارم

دده : نداشتی ...

پریچه : اگه نداشتم از تو خوشم میومد ؟ تو عاشق آتشی ، خب منم عاشق تو شدم

دده : باور کنم ؟

پریچه : چرا که نه ؟

دده : شاید این بتنهائی کافی نبوده و نیست

پریچه : دیگه چی باید داشته باشم که ندارم هان ؟

دده : چرا فکر کردی من هالوام ؟

پریچه : من همچین فکری نکرده ام

دده : چرا  ، کردی ،،، تو چرا به ذهنت نرسید من قبلا هم از این راه رفت و آمد کرده م و میدونم اینجا هیچوقت کسی نبوده که راهنمای این و اون بشه ،

         قبل از انجام هر کاری لازمه تمامی جوانبش درنظرگرفته بشه ، تو اینجوری فکر نمیکنی کلک خانوم ؟

پریچه : من نمیفهمم تو یهو چه ت شد ...

دده : اون اول کار که تو مسیرم دیدمت شک برم داشت ، تا حالا نشده بود تو این بیابان کسی جلوم سبز بشه ، با خودم گفتم قبل از مطمئن شدن نباید

            حدسم رو یقین بدونم ، امتحانت کردم ، خب ، حالا وقتشه روراست باشی و بگی اینجا چه خبره و تو کی هستی و چرا اومدی سراغ من ؟

پریچه : میخوای بگی این تو نبودی که اومدی طرف من و ازم سوالی پرسیدی ؟

دده : و خوشحالم که تو نفهمیدی این کارو کردم تا نشون ندم بهت شک کردم

پریچه : پس تو از اولش حس کرده بودی خبریه نه ؟

دده : یه جورائی آره  خب ، حالا بگو کی هستی و چی میخوای ؟

پریچه :  من رو حرف خودم هستم ، من عاشق توام ...

دده : که تو عاشق منی ؟

پریچه : و اومدم تا به وصال دلم برسم

دده : وصال دل تو آتش آتشکده ما بود ؟

پریچه : ...

دده : خودتی ، بگو دنبال چی اومدی ؟

پریچه : ولم کن ، حیف من که عاشق تو ...

دده : نخوای لب وا کنی وادارت میکنم که ...

پریچه : که چی ؟ فکر کردی زنم و نمیتونم جوابتو بدم ؟

دده : نه انگار زیادی هم جنست ضعیف نیست  ، خوشم اومد

پریچه : خوشت بیاد یا نه برای من فرقی نمیکنه ، حالام تا اون روی سگ من بالا نیومده رد شو برو که زیادی دهن به دهنت گذاشتم ، حالم از کسائی که

            از عشق هیچی حالیشون نیست به هم میخوره

دده : جدی ؟!

پریچه : برو گمشو گفتم

دده : نخوام برم ؟؟؟

پریچه : من میرم ........................................................

دده : ...

پریچه : این یعنی که جلومو گرفتی ؟

 دده : ...

پریچه : و دلیلش ؟                                                             7

دده : باید بگی چرا میخواستی گولم بزنی ؟

پریچه : خواب دیدی خیر ...

دده : بنال چرا میخواستی گولم بزنی ؟؟؟

پریچه: اگه دستت بهم بخوره ...

دده : چه گهی میخوری اونوقت ؟

پریچه : کثافت  گه خودتی ...

دده : فحش نده زنیکه (  با سیلی میزند تو گوش  پریچه  )    .....................................................

پریچه :  بی لیاقت ...

دده : خودت مجبورم کردی

پریچه : اگه مرد بودی تو یه برهوت رو یه زن تنها دست بلند نمیکردی

دده : منتظر شنیدن حرفاتم ، تمومش کن ، البته بدون فحش

پریچه : یه زن تنها غیر از فحش و داد و بیداد چی داره که وقتی گیر افتاد ازش کمک بگیره ؟

دده : اگه چیزی نداره که کمکش کنه پس چرا تو یه برهوت میره سراغ یکی و ازش اصلیترین داشته شو میخواد

پریچه : من حرفی برای گفتن ندارم ؟

دده : باید داشته باشی  ...

پریچه : ...

دده : مجبورم میکنی خشن بشم

پریچه : اگه تونستی به من دست بزنی بزن ؟

دده : دست نمیزنم ، آتیشت میزنم ، یا میگی کی هستی و چی میخوای یا میری به جهنم ، درواقع این چیز مشکوک باید از سر راهم بره کنار  ...

پریچه : این قانونیه که تو بهش اعتقاد داری ؟

دده : اوهوم

پریچه : حالا اگه چیز مشکوکی دوروبر من بود میتونم طبق قانون شما از سر راهم برش دارم

دده : اگه تونستی حتما

پریچه : حتی اگه اون چیز تو باشی ؟

دده : داری منو میترسونی کوچولو ...

پریچه : هنوز بهم باوری نداری ؟

دده : باید داشته باشم ؟

پریچه : به نفعته  ...

دده : تا ده میشمرم نخوای لب وا کنی  ...

پریچه : امیدوارم وقتی رسیدی به آخرین شماره بتونی همینجوری بخندی

دده : یک  ...

پریچه : به خودت رحم کن و جای آتش آتشکده را نشانم بده

دده : پس دنبال اونی

پریچه : آتشکده ما باید فعال بشه

دده : این آتشکده شما کجا هست ؟

پریچه : آنسوی رود سند

دده : باید حدس میزدم

پریچه : راستی برام یه سوال پیش اومده  ، برای چی در مورد خودت بهم دروغ نگفتی ؟                                                                       8

دده : وقتی دیدمت فهمیدم یه جورائی منو میشناسی ، باید اعتمادتو جلب میکردم که شک نکنی ازت یه چیزائی فهمیدم ، راستشو نمیگفتم بهم اعتماد

            نمیکردی و اصل خواسته ت رو بزبون نمی آوردی ، اعتماد میکردی ؟

پریچه : آدم زرنگی هستی

دده : آخر کار چرا تو نخواستی دروغ دیگه ای رو پیش بکشی ؟

پریچه : میدونستم باور نمیکنی ،،، اونوقت باهام بیشتر لج میکردی ،،،،،،،،،، حالا دوست دارم باهام راه بیای .......................

دده : میدونی که شدنی نیست

پریچه : البته میدونم با زور نمیشه تو رو راضی کرد ، میتونیم معامله بکنیم

دده : ...

پریچه : هرچقدر بخوای بهت طلا میدیم

دده : ذره ذره کوههای اطراف تخت سلیمان از طلاست ،  دیگه چی ؟

پریچه : خب ، هر چیز دیگه ای که دوست داشته باشی ،  بگو ؟

دده : باید فکر کنم

پریچه : من وقت زیادی ندارم ، باید کار اصلیمو انجام بدم

دده : اون چیه ؟

پریچه : باید آتیشو بگیرم و ببرم به معبد خودمون

دده : و اگه ندم ؟

پریچه : تو کشته میشی ، این اطراف پره از دوستای نامرئی من ، گفتم که من دارم کار اصلیمو انجام میدم

دده : پس منم باید کار اصلیمو انجام بدم

پریچه : و اون چیه ؟

دده : حفظ جونم و البته حفظ آتیشی که نگهبانشم

پریچه : خب پس باید عاقل باشی و باهام راه بیای

دده : من جونمو دوست دارم

پریچه : این خوبه .......................

دده : اگه قراره  آتش  به کس دیگه ای تحویل داده بشه من باید از اینکه آتش تو کار بدی بکار نمیره مطمئن شم

پریچه : من هر تضمینی رو بخوای بهت میدم

دده : تو یه بار نتونستی ادامه بدی

پریچه : چی رو ؟

دده : وقتی امتحانت کردم دررفتی

پریچه : به هم مربوطن ؟

دده : اگه کسی بخاطر نجات خودش آتشو پس بزنه این امکان هست که از آن برای نجات خودش استفاده بدی هم بکنه

پریچه : پس اینه !!!

دده : ...

پریچه : من حاضرم هر چیزی رو بخوای انجام بدم ، حتی اگه به قیمت جونم تموم بشه

دده : باید رقص آتیش رو دوباره انجام بدیم ، البته اگه لازم بود صدبار هم که شده باید امتحانش کنیم

پریچه : قبول ......................

دده : شروع میکنیم ............................                     

                                                                                                             دده و پریچه رقص آتش را به دفعات انجام میدهند ، پریچه هربار در اوج پس

                                                                                                            میکشد ، پس ازتکرار چندباره درست زمانی که او تقریبا دارد به دده نزدیک  9

                                                                                                             میشود دده رقص را نیمه تمام رها میکند و پس میکشد و افق را نگاه میکند ،

                                                                                                             پریچه حیرتزده از پس کشیدن دده بطرف افق میرود و همراه با دده آنطرف  

                                                                                                              را تماشا میکند . 

پریچه : اونجا چه خبره ؟ دود ؟!

دده : خب تموم شد

پریچه : چی ؟

دده : از آشنائیتون خوشحال شدم خانم ، من دیگه باید برم ، کارم تموم شد

پریچه : اما ...

دده : گفتم که دارم کار اصلیمو انجام میدم

پریچه : تو میخواستی منو معطل کنی ؟

دده : باهوشی و ،،،،،،،، و زیبا ...

پریچه : یادت رفت ،،،،،، من خشن هم هستم ، چرا این کارو باهام کردی ؟

دده : آتش اصلی الان تو اجاق اوخ باتان روشن شده ..........

پریچه : کلک خوبی زدی

دده : ناقابل ...

پریچه : خب ،،،،،،، اما این آخر قصه نیست ،،، من جونتو میگیرم تا بی انتقام از هم جدا نشیم  ( دستانش رو به هم میزند ، چند نفر با صورتهای بسته وارد

                                                                                                                                               میشوند و دده را دوره میکنند ) .

دده : با این حساب من باید رقص تازه ای رو آغاز کنم

پریچه : قول میدم تا آخرش تماشا کنم ، تا اون لحظه ای که از پا می افتی ...

دده : ولی قبل از اون جان تو رو میگیرم ( دده با خنجری که بیرون می آورد به پریچه حمله میکند و او را زخمی می کند ، مردها با دده درگیر میشوند ،

                                                               دده رقصی حماسی را آغاز کرده است   )  .

پریچه : مرتیکه ...  ( با قمه ای دده را زخمی میکند ) .

                                                    دده بر زمین می افتد . پریچه در حالیکه به خود میپیچد تن دده را جستجو میکند . دده خنجر را از شکمش بیرون

                                                    میکشد و در سینه پریچه فرو میکند .

                                                             پایان .

                                  علی قبچاق 

                                 24 . 08 . 89

                                                                                       سولدوز . آذربایجان . ایران .

                                                                                                                                                                                                                          10