اوزو ...

داها   

هئچ   حئسسیم   

حالیم   

دویغوم   یوخدور 

بوشدان بوشا  چاتدیم 

یاراناجاقدیر   بیرده   آشکلارین  آشکی ؟ 

کیرال  بیر  سئوینج ؟  

رویالار  رویاسی ؟

اوستون  سئودا ؟  

خه یالدان   چیخان  اوغلان  اوزون  ایتیریبدیر 

گه زیر 

باش  وورور  هه ر یانا 

تاپماق   ایسته ییر 

هارالاردادیر ؟ 

کیم  بیلیر ! 

اوزوده   بیلمی یه جه ک ! 

آختاریر  

اوزونو  آختاریر    خه یاللاردان  چیخان   اوغلان ...

متن نمایشنامه : سپیده ...

 نمایشنامه : سپیده ...

پرسوناژها : سپیده  ، مموش  ، دارا ، ملوسک   و   نویسنده  .

صحنه بر اساس شیوه اجرائی کارگردان  .

نویسنده کتابهائی را جابجا میکند  .

نویسنده : چقدر درگیر میشه آدم با خودش وقتی یه طرحی ، فکری ، ایده ای می آد سراغش ، باید باهاش کشتی بگیری ، اینور و اونورش کنی ، بالا

               پایینش رو ورانداز کنی تا اندازه های اصلی دستت بیاد ، شخصیتهای لازم  و بدرد بخور کار ، موقعیت پیش آمده بغرنج  ، فضاهای خوب برای

               نفس کشیدن آدمات ، اتمسفر کار ،،، هی باید فکر کنی و بنویسی و پاک کنی و دوباره فکر کنی و بنویسی و بازم روز از نو و کار از نو و

                نوشتن از نو و پاک کردن از نو ،،،،،،،، خلاصه تا برسی به اون آخر کار باید رس خودت رو خوب بکشی ، حالا آخرشم معلوم نیست از

                دستپختت خوشت بیاد  یا که نه دلت رو بزنه و بندازیش یه گوشه ای  ،،،،،،، با این همه نمیتونی ننویسی ،،،  باید نوشت     ...

سپیده : گفت خیلیا هستن که آرزوشونه با من باشن اما من دلم ترا گرفته ، گفت حیف که زن دارم  وگرنه  اصلا معطل نمی کردم و باهات ازدواج

             میکردم  ،  اونوقت تا آخر عمر کنارم بودی ، گفت نمیتونم زنموطلاق بدم آخه دار و ندارم مال اونه ، گفت یه تار موی منو نمیده به کل وجود

              اون ، گفت عاشق چشمام شده ، چشمای عسلیم ،،، حیف اما زن داشت ، وای که چه ماشین قشنگی داشت  ،،، ول کن حالا ،،،  این ملوس

               امروز کجا موند نیومد ؟ چشام دارن سیاه میشن چرا ؟ تنم داره داغ میشه انگار ...

مموش : حالا دیگه همه چیز و همه کس مثل هم شدن ، یکی که یه چیزی رو گفت همه تکرارش میکنن ، یادگیری کرده ها و گفته های این و اون

              سر میشکنه ، هیشکی اصالت نداره ، خودش نیست یعنی ، همه  شبیه همند اما هیشکی شبیه خودش نیست  ،،، عاشق شدنها یه جور ، دوست

              داشتنها یه جور ، رفتنها یه جور ، آمدنها یه جور ،، همه از این قانون نانوشته پیروی میکنند ،، دخترها شبیه هم ، پسرا مثل هم ، حال کردنهاشونم

              مثل هم شده دیگه ، جالب اینه که اگه یکی مثل اونای دیگه نباشه و خودش باشه یه عقب مونده هالوی نفهم بی کلاس شناخته میشه ، حتی اگه

               خودش نخواسته باشه از اونای دیگه تقلید کنه ،،، دخترا یا شدن جنیفر لوپز خوش اندام یا کیدمن خوشگل و مامانی  ، پسرام یا شدن براد پیت

               خوش تیپ  یا آرنولد خوش هیکل ،،، تو زندگی جدید زن و مرد و دختر و پسرم نداریم ، اصلا حالا دیگه فرقی بین همسردار و بی همسر

               نیست تو کارا  ، اینجاست که خود آدم باید گلیمش رو از آب بکشه بیرون  ...

دارا : حالا از هر کجا اومده ، حقمه ، دارم بایدم ازش استفاده کنم ،  هر کسی هم قیمتی داره ، خودشون میخوان ، کی من با زور یکی رو بردم خونه م ؟

            اگه من رفتم سراغ کسی مطمئنا اولش اون اومده بوده سراغ من ، روزگار روزگار جذابیته ، پول که داشته باشی بقیه جذابیتها رو هم میتونی

            بدست بیاری ، من دارم بایدم ازش استفاده کنم ، گور بابای اونائی که ندارن ، ول کن بابا ، حالا باید بشینم فکر اونا رو هم بریزم تو مخم ؟

            حوصله داری ها ،،،  این دختره  ، سپیده هم اگه زنگ زد بهش بگو مهندس رو گرفتن بردن الانم دنبال اونائی میگردن که یه جورائی باهاش

            سروسری داشتن ، یه جور میگی که تا صد سال دیگه هم اسم من نیاد رو زبونش ، فهمیدی که ؟ ببین میگفتی یکی هست اسمش لالاشه ، همون ،

            دیروز تو پارتی دیدمش ، برام ردیفش کن ،  راستی ملوس اون پولم ریختم تو حسابت ، شعار همیشگیمون چی بود ؟؟؟  

ملوسک : عالی بود ، وارد خونه که میشدی انگار بهشت دهن وا میکرد ، یه حال داشت اندازه میدون فوتبال ! نمیدونم این همه جا برای چیه یه نفر لازم

                  بود ؟! اونم حالا اگه هفته ای یکی دوبار میرفت توش ! بهش گفتم من بیام اینجا زندگی کنم ؟ تو هم هر وقت خواستی بیا خب ! گفت اگه

                   دوست داری حرفی ندارم اما دوست دارم هر بار که میام یه تازه واردم اینجا باشه ! گفتم هر مدل که دوست داشته باشی برات پیدا

                   میکنم ،،، البته من فقط پیشنهاد میدادم ، خودشون دوست نداشتن یعنی ؟ برای چی پس سر میشکوندن برای کاری که من ازشون خواسته

                   بودم ؟ اونا خودشون دوست داشتن ،،،،،، ما هم چی ؟  شتر دیدی ندیدی ...

مموش : ببخشین میتونم از جزوه تون کپی بگیرم ؟

سپیده : وای ، سلام ، خوبین ؟ کپی ؟! آخه جزوه من که کامل نیست !

مموش : هرقدری هم کامل نباشه از جزوه ای که من نوشتم کاملتره ...

سپیده : اگه فکر میکنین بدردتون میخوره که من حرفی ندارم

مموش : حتما بدردم میخوره  ،،، راستی من مموشم

سپیده : خوشوقتم

سپیده : نگفتین اسمتون رو ؟

سپیده : من سپیده ام ............................

مموش : می آرم براتون  .......................................................................................................

مموش دور میشود  .

سپیده : وای که چه حالی داد جزوه گرفتنش ازم ، میدونستم الان دخترای دیگه دارن با چشمای از حدقه دراومدشون نیگام میکنن ، چششون درآد ، رفت

             و من یه دور که زدم و سرمو چرخوندم دیدم همه دخترا با چشمای ورقلمبیده دارن نیگام میکنن ، خوش تیپ دانشکده بود آخه جیگرطلای من ،  

             بسوزه چشم حسود ،،، اما اون خیلی شیکه ، من چی ؟  اه که گه بگیره این لباسا ...

نویسنده کتابهائی را جابجا میکند  .

نویسنده : میگن بن بست ، من میگم راههای مختلف ، یعنی یه انتخاب باید بکنی از راههائی که جلوت سبز میشن ، یا درست یا غلط ...

ملوسک : فکر کردی همه اینائی که اینجوری به خودشون میرسن و بهترین لباسا رو میپوشن و با لوازم آرایش درجه یک آرایش میکنن و دم به دقیقه

                  تیپ میزنن از جیب باباشون دارن خرج میکنن ؟

سپیده : خب ، خب من از کجا باید بدونم ملوسک ؟

ملوسک : اصلا میدونی چرا نمیدونی ؟ بذار تا من بگم تا روشن بشی ، برای این که اون چشات رو باز نمیکنی ، تو که هیچوقت از اون چشمای قشنگت

                 کار نکشیدی ، این بار هم مثل همیشه ، ببین اگه خوب دوروبرت رو دید بزنی متوجه خیلی چیزا میشی اما تو انگار خوابی ...

سپیده : اینجوریام نیست

ملوسک : هست خوبم هست

سپیده : حالا میگی چکار کنم ، خب منم اینم دیگه

ملوسک : نباید باشی ، دختر جون تو این دور و زمونه باید زرنگ باشی ، نباشی کلات پسه معرکه ست ...

سپیده : یعنی جاسوس بازی کنم و برم توی زندگی مردم ؟

ملوسک : نه ، فقط چشمات رو نبند ، به همین راحتی ، اونوقت اگه عین پرده سینما از جلو چشات رژه نرفت زندگی اصلی آدما تف کن رو صورت من !

سپیده : اون حرف اصلیت رو چرا نمیگی تو ملوس خانوم وراج ؟

ملوسک : میگم ، اگه گوش بدی  ، اون دختره سوزان ، اون خر کیه که بیاد مسخره ت کنه ؟ هان ؟ تو اونقده خودت رو دست پایین گرفتی و به همه رو

                  دادی که هر کی از راه میرسه فکر میکنه تو کلفتشی ...

سپیده : ملوس !!!!!!!!!!

ملوسک : چیه ؟ دروغ میگم ؟ بهت بربخوره هم من از حرفی که زدم برنمیگردم ........................................

سپیده : شاید خب با این وضعی که من دارم حق با اون باشه ...

ملوسک : چرا فکر میکنی حق با اونه ؟

سپیده : ببین ملوس امروزه روز همه زندگی تو پول خلاصه میشه ، پول ، میدونی یعنی چی ؟ پول یعنی همه زندگی آدمای امروزی ، از اون بالا بگیر که

            کلاس بالاها هستن تا همین پایین که من و تو داریم نفس میکشیم ، پول اگه باشه خانومی ، یه بانوی درست و حسابی ، اگه نباشه کلفت هم

             حساب نمیشی ، حالیته اینا ؟  من ندارم میفهمی ؟ نه واللاه ...

ملوسک :  ببین سپیده خانوم لب گزگزی ، بجای اخم کردن به حرفائی که دیروز بهت گفتم فکر کن ...

سپیده : آخه کدوم حرفات ؟ راههای مختلف پولدار شدن ؟!؟ آی زرشک !!!

ملوسک : وقتی میگم الاغ تشریف داری برا همینه دیگه جونم ، اون کارا رو دوست نداری راههای دیگه ای هم هست برا پولدار شدن ، برو دنبالشون

سپیده : ملوس میگی چیکار کنم ؟ برم بانک بزنم مثل فیلما ؟  پسرم نیستم که  ...

ملوسک : تو آدم نمیشی ، من خر رو ببین که دارم با کی حرف میزنم ، دختر جون درست که پسر نیستی تا برا پولدار شدن بانک بزنی و از این غلطا بکنی  

                 اما بجای اون تو یه دختر کاملی ، یه دختر خوشگل قد بلند خوش هیکل ، یعنی تو نمیدونی چی داری و چی نداری ؟

سپیده : نخیر انگار شما بهتر از ما میدونین ، نه که ما هیچوقت جلو آینه نرفتیم ...

ملوسک : خب خره همین ، تو خودت بهتر از همه میدونی و خودتم مثل خیلیای دیگه عاشق این هیکلی ، ماشالا بزنم به تخته ،،، اما باقیش چی ؟ بخدا

                 اگه بدونی ...

سپیده : این که سوزان از دوست پسرش پول میگیره یا عفت از مدیرش یا نمیدونم فیفی اون کاره است ! ایناست دیگه باقیش نه ؟ منم باید خوشگلی

             خودم رو ببرم بازار و بفروشمش ؟

ملوسک : تموم میشه ؟

سپیده : نه خب میگن زیادتر هم میشه این خوشگلیا

ملوسک : مسخره خودتی ،  کیه که اینا حالیش باشه ...

سپیده : آهان تو میخوای بگی من باید زیبائیهای خودم رو حراج کنم ؟!

ملوسک : نه کی گفته حراج کنی ، بالاتر از قیمت خودش  ...

سپیده : ملوس تو داری اینا رو جدی میگی ؟!

ملوسک : آره دختر جون ، جدیه جدی ...

سپیده : واقعا ؟

ملوسک : آخه چرا که نه ؟

سپیده : تو ،،،،، وای ،،،،،،،،،، نه !!!!!!!! تف بروت ملوس ، بی حیا ، بی ...

ملوسک : من رو باش دلم به حال کی داره میسوزه ، برو بابا ، همون بهتر که همه مسخره ت کنن و تو توی زندگیت نقش کلفت رو براشون بازی کنی ،

                 برم بابا ................

سپیده : برو ، گمشو که دیگه نمیخوام ببینمت

ملوسک : انگار آسمون دهن وا کرده و فقط این افتاده پایین ، نه دختر جون الان همه از اینائی که تو داری دارن ، اما خب اونا حالیشونه چطوری ازش

                 استفاده کنن ، فقط توئی که عین یه ...

سپیده : گفتم برو گمشو عوضی ...

ملوسک : میرم دختر کوچولوی احساساتی پاکسرشت منزه دامن نکوی فرشته صفت خوب زندگانی ،،،،، تو هم هروقت گریه هات تموم شدن و حس

                  کردی لازمه فکر هم تو زندگیت نقشی داشته باشه به حرفام فکر کن ، خوب که فکر کردی میدونم میای سراغم ، تا اون روز بای  ...

سپیده : بلکه پشت گوشت رو ببینی ...............................................

ملوسک : داشت یادم میرفت بهت بگم ، میگم تا حالیت بشه کی به کیه خانوم خانوما ،  تیتیش شماره موبایلش رو داده بدم مموش خان جنابعالی ، فکر

                  نکن اون الاغ میشه و بهش زنگ نمیزنه ....................................

ملوسک : میدونستم میاد ، این زندگی اونقده خشن شده که دیگه جائی برای احساسات گرائی و احساسات بازی نمونده  ، وقتی تو خوابگاه ، تو مهمونی

                  تو خیابون چشمای آدما دنبال لباسات میدون و از سر تا پات رو ورانداز میکنن تا یه شلواری پیرهنی نمیدونم یه چیز مارکداری تو  تنت پیدا

                  کنن ،  وقتی تو دانشکده از پسری خوشت میاد و بعد از آشنائی اولیه و دور شدن تعارف معارف میرسی به گرم گرفتن  و این زهرمارا  و پسره

                    هم چشاش می افته به داشته هات و نداشته هات رو به رخت میکشه ، وقتی از یه چیزی که الان دیگه همه دارن خوشت میاد و دلت میخواد

                    تو هم داشته باشیش ، وقتی که روزگار شده روزگار خونه خالی و ماشین آخرین مدل و کنار دریا و سفر خارج از کشور ، وقتی که پولای

                    جیبات برای یکسال نمیتونه کفاف هزینه های یک ترم درس خوندنت رو بده تازه متوجه میشی ای دل غافل این پول چقدر عزیز بوده که ما

                    تا حالا حالیمون نشده ! اینجاست که سرسخترین سرسختا هم  باشی سرت رو میندازی پایین و میری سراغ دوستائی که حالیشونه ، که میتونن

                    کمکت کنن ،،،،، اونم اومد ، مثل همه جوونای این مملکت خر شده بود و دل داده بود ، مسخره ها همه فکر میکنن سنشون که رفت بالا

                    حتما و حکما باید تجربه عشقی داشته باشن ، اینم مثل همه اونای دیگه ،،، وقتی اومد حالش بد بود ، پسره عاشقش شده بود ، دخترای

                    دانشکده هم از حسادت  حالش رو گرفته بودن ، بدبخت دختره  ...

نویسنده کتابهائی را جابجا میکند  .

نویسنده : گاهی نوشتن سخت میشه ، مثل نفس کشیدن کسی که نفسش بالا نمیاد ، اما خب نفس رو باید کشید  ...

سپیده : خب آخه نمیشه

دارا : کار نشد نداره ، مشکل اصلی تو چیه بگو تا من بگم میشه یا نه

سپیده : خب شاید نخوام بگم ، یعنی نتونم

دارا : دیگه داری بد میشی ، ما که با هم از این حرفا نداشتیم

سپیده : منظورتون رو نمیفهمم

دارا : میفهمی ، البته اولشه و خب حق داری ، خب من که گفته بودم اگه مشکلی داشتی به خودم بگو

سپیده : اگه مشکلی داشتم ؟

دارا : تو یه چیزی رو داری از من مخفی میکنی ، بذار تا خودم حدس بزنم ، البته ساده است تو چیزی لازم داشتی که نتونستی تهیه اش کنی نه ؟

سپیده : من هنوز چیزی به شما نگفتم اما شما دارین ...

دارا : لازم نیست چیزی بگی ، خودم میبینم و میفهمم ، ببینم مشکل مالی داشتی ؟ باید بهم میگفتی ...

سپیده : چرا ؟

دارا : برای این که من دوست توام

سپیده : دوست من !؟

دارا : ببین سپیده من خودم رو دوست تو میدونم و این حق رو در عالم دوستی به خودم میدم که نگرانت باشم ، تو پول لازم داری نه ؟ خب اینم دسته

             چک من ، چقدر بنویسم ؟ یک میلیون کافیه ؟

سپیده : وقتی چک یک میلیونی دستت باشه و بدونی که ثبت نام ترم بعد دانشگاهت که تمومه هیچ یه چند دلاری هم اضافی داری خب یه جورائی

             صدات ته گلوت گیر میکنه و درنمی آد تا حرفی که اون زده یه جورائی درست از آب دربیاد و تو بشی دوستش ، دوست ! دوست دختره یه

              مرد متاهل پولدار ..........

مموش : خیلی خوشم اومده ...................

سپیده : از چی ؟

مموش : یعنی میگم که عالی بود

سپیده : چی خب ؟

مموش : هان ! چیز ، ای بابا ...

سپیده : چرا هول شدین ؟

مموش : هول ؟! نه  ،،، اسمش از ذهنم داره فرار میکنه

سپیده : خب نذارین فرار کنه

مموش : دارم همین کار رو میکنم اما ...

سپیده : اما اون شیطونتره نه ؟

مموش : انگار ،،،،،،،، آهان ، ای بابا ...

سپیده : لازمه اینقدر خودتون رو اذیت کنین حالا ؟

مموش : آخه نمیشه که حرفم ناقص بمونه ...

سپیده : یه چیز دیگه بذارین بجای اون کلمه تا حرفتون ناقص نمونه

مموش : اونوقت منظورم اون نمیشه که

سپیده : نشه

مموش : آخه من فکر و ذهنم دنبال همونه

سپیده : پس مهمه

مموش : برا من جدا  بعله

سپیده : خوشحالم این رو میشنوم

مموش : چی رو ؟

سپیده : این که براتون مهمه

مموش : منم خوشحالم جدی بودنم شما رو خوشحال کرده

سپیده : جدی بودنتون ؟!

مموش : هان ؟! یه جورائی خب ، ببینین راستش میخواستم تشکر کنم ازتون ، بابت ، آهان خب ، جزوه تون عالی بود ، خیلی ازش خوشم اومد

سپیده : جزوه !!!!!!! بعله ، خواهش میکنم ، قابلی نداشت اصلا ، بدین من ، خداحافظ شما ...............................

مموش : چرا اینجوری کرد ؟؟؟؟؟ وای خدا خراب کردم !؟

مموش دور میشود  .

سپیده : پسره خرخون  نفهم الاغ ....................................................

سپیده : نمیتونم

دارا : برای چی ؟

سپیده : کار دارم

دارا : واجبتر از این ؟

سپیده : یه ترجمه دارم باید تمومش کنم

دارا : با من

سپیده : برا فرداست

دارا : گفتم با من

سپیده : تو که قراره با من کار کنی وقت نمیکنی برسی و تمومش کنی

دارا : خودم تمومش نمیکنم  ، میدم برات ترجمه ش کنن ، فردام حاضره ، بدش به من

سپیده : وای از دست تو ، وقتی به سرت میزنه دیگه تمومه

دارا : کار امروز نباید بمونه برای فردا  ، این یک اصل مدیریتیه ، من که مدیر بدی برای تو نیستم هان ؟ بریم .........................................

ملوسک : خب ؟

سپیده : خب چی ؟

ملوسک : چطور بود ؟

سپیده : یه کم گیجه اما ...

ملوسک : منظورم اون نیست ، دکتر رو میگم

سپیده : هم استاد خوبیه و هم مدیر لایق

ملوسک : آهان ! استاد خوب مدیر لایق !!! بعله ، بعله ...

سپیده : مسخره خودتی جونم

ملوسک : پس خوش میگذره

سپیده : مموش پسر خوبیه

ملوسک : میفهمم ،،، بعله ، بعله

سپیده : لوس ...

مموش : من بهترینها رو برات مهیا میکنم

سپیده : تو خودت برای من کافی هستی و نیازی نیست چیزی برام مهیا کنی

مموش : دوست دارم خوشبختت کنم

سپیده : ببین مموش با اینکه دخترا دوست دارن خوشبخت بشن اما وقتی پسر مورد علاقه اونا از این جمله استفاده میکنه حالشون گرفته میشه

مموش : چرا ؟

سپیده : آخه با گفتن این جمله یه جورائی به اونا القا میشه که خوشبخت نیستن و فقط مردا میتونن خوشبختشون کنن

مموش : تو فمینیستی ؟

سپیده : نه البته ، ولی خب دوستم ندارم این حس بهم منتقل بشه ...

مموش : قصد من این نبود که تو ناراحت بشی

سپیده : میدونم ...........

مموش : معذرت میخوام

سپیده : تا حالا از دستم ناراحت نشدی ، منم که از دستت ناراحت میشم زود معذرت خواهی میکنی ، راستی تو قرار نیست هیچوقت از من دلخور بشی ؟

مموش : نمیتونم ، بخوامم نمیشه

سپیده : یعنی هیچوقت

مموش : اوهوم

سپیده : باورش سخته نه ؟

مموش : سخت هم باشه من اینجوری ام ، فقط ..............................

سپیده : فقط چی ؟

مموش : شاید اگه یه روز ، ببین من دوست ندارم این حرفا رو بزنم اما خب ، خب ، خب حالا که حرف کشیده به اینجا یه چیزی رو میخوام بگم .........

سپیده : چرا ساکت شدی ؟ بگو خب ...................

مموش : ببین سپیده اگه فکر تو  از من دور بشه و بره پیش یکی دیگه ازت دلخور میشم

سپیده : وای خدا ، مثلا ملوسک ؟  حسود !

مموش : منظورم دوستای دخترت نبودن .............................................................................................................

سپیده : میفهمم ................................................................

مموش : ول کن این حرفا رو ،  سنگین شد فضا ،  بریم یه دور بزنیم ، چی میخوری ؟

سپیده : تو چقدر خوبی

مموش : بخاطر اینه که تو خوبی

سپیده : من احساس خوبی دارم

مموش : این اسمش خوشبختیه نه ؟

سپیده : آره

مموش : قبول کردی ها

سپیده : وای از دست تو ، بریم دیدن اونا

مموش : کیا ؟

سپیده : کیا نه ، اون جوجه اردکا رو میگم تو اون قفس ...

نویسنده کتابهائی را جابجا میکند  .

نویسنده : دلم نمیخواد قلمم هر چی دوست داره بنویسه ، میتونه باهاش همراه بشه این دل اما خب همیشه نمیشه پا به پاش بره ، قلمم گاهی نمیخواد حرف

                دلم رو گوش کنه و سربزیر بمونه ، میبینی دل به دریا زد و ریخت بیرون حرفای دلش رو ، وای از این حکایت دل و قلم ...

دارا : میدونی کاش تو رو خیلی وقت پیش دیده بودم

سپیده : اون وقتها من بچه بودم

دارا : میخوای بگی من مال دوران طلائی دایناسورام ؟

سپیده : سنت نه خب ، اما خودت هی دست کمی از اونا نداری ، به هر جا میرسی داغونش میکنی ، ندید بدید

دارا : تو که بدت نمی آد از این کارام

سپیده : تو زیادی دلم رو بردی وگرنه اونی که قرار نیست مال تو بشه نباید می افتاد دست تو

دارا : یه جورائی خب حق با توست

سپیده : حالا من چه جوابی باید بدم ؟

دارا : راههای زیادی هست که کسی نفهمه

سپیده : شاید کسی نفهمه ، یعنی نذارم بفهمه اما خودم چی ؟ من که میدونم

دارا : سعی کن باهاش کنار بیای

سپیده : دارا این چه حرفیه مگه میشه ؟

دارا : چرا نشه ؟

سپیده : تو میفهمی چی داری میگی ؟ من همه فکرم از این به بعد به همین مشغول میشه ، مطمئنم این مساله اونقدر مهم هست که بعد از این تو رو هم

              گرفتار خودش کنه و فکرات رو به خودش مشغول کنه

دارا : من رو ؟

سپیده : مگه مسببش تو نبودی ؟

دارا : تو خودت نمیخواستی ؟

سپیده : تا اون حدی که ،،،،،،،، نه ، اینجوری نه ...

دارا : ای بابا برای من گریه میکنه ! قشنگ من ، روح من ، عمر دارا ، زیبای دارا ببین منو ، دارا باهات داره حرف میزنه ها ، خوشگلکم  جیگرطلای سپیده

             داره باهات حرف میزنه ها ، قربونت برم مگه من مردم تو لبات آویزون بشن ؟ هان ؟ فدای اون اشکات بره این دارا که گریه ت انداخت ، ببین

            گل من ، نسترن من ببین ، من فکر همه جاش رو کردم ، درسته بعضی از کارا دست من نیست و نمیتونم تغییرشون بدم اما یه کارائی هم هست که

             من میتونم انجامشون بدم  ، حالا تو به من اعتماد کن ببین چه جوری همه چیز درست میشه ، باشه قشنگ مهربون ؟

سپیده : من نگرانم ، فکرام دست خودم نیستن ، هی دارم فکرای بد میکنم ، میترسم این فکرا بشن خوره جانم و همیشه باهام باشن ، من دیگه گرفتار این

             افکار شدم و از دستشون هم نمیتونم خلاص بشم ، میدونم که از این به بعد همیشه باهام هستن 

دارا : تو انگار به من اعتماد نداری نه ؟

سپیده : مساله اعتماد من نیست ، میترسم گند کار دربیاد و تو رو گرفتار کنه  ...

دارا : تو که دوست نداری من ناراحت بشم ؟

سپیده : نه ، ولی خب این فکرا همیشه با منه ...

دارا : اما  نه وقتائی که با ماشین قشنگت داری میری به ویلای شمالت ! تو هم که بعد از این همیشه اونجائی

سپیده : تو میفهمی چی داری میگی ؟

دارا : آره خب ، تو چی ؟

سپیده : اینا تو خوابم اتفاق نمی افته

دارا : من که میگم افتاده ، فقط تو خبر نداری ،،،،،،،،،،، فردا میری به این آدرس و مدارک چیزائی رو که گفتم میگیری ، بنام خودتن ...

سپیده : وای که تو چقدر خوبی ...

سپیده و دارا قایق سواری میکنند ، مموش از دور آنها را میبیند  .

سپیده : اون فقط استاد منه

مموش : تو توی دفترش هم کار میکنی

سپیده : مقاله تهیه میکنم ، تو که میدونستی من دانشجوی ارشدم

مموش : من هیچ مشکلی با مقاله تهیه کردن تو ندارم

سپیده : پس حرف حسابت چیه ؟

مموش : اون زیادی باهات صمیمیه ، زیادی بهت زنگ میزنه ، توی دفتر اون تو  باهاش خیلی خلوت میکنی ...

سپیده : رابطه من با دارا ...

مموش : آقای مالک ...

سپیده : رابطه من با اون فقط یک رابطه کاریه ، همین

مموش : حتی توی پارک وقتی باهام قایق سواری میکنین ؟

سپیده : بخدا اتفاقی بود ، با ملوسک بودیم ، دختره خر من رو هل داد داخل قایق و خودش کشید کنار ، اونا قرار بود با هم باشن نه من و آقای  ...

مموش : باید تمومش کنی

سپیده : نمی تونم ، من به پولی که از شرکت میگیرم نیاز دارم ، برای درسم

مموش : باید بتونی

سپیده : برای چی آخه ؟

مموش : بخاطر من  ..................................................................................................................

سپیده : شاید نتونم ..................................................

مموش : پس حدسم درست بود

سپیده : نمیدونم در مورد چی حرف میزنی

مموش : میدونی ، زیادی هم میدونی

سپیده : تو شک کردی ؟

مموش : ببین سپیده ...

سپیده : تو به من شک کردی ؟!

مموش : خب ، خب ، خب آره .....................................

سپیده : ازت همچین انتظاری نداشتم

مموش : من که یه بار بزور حرف اصلی دلم رو گفته بودم بهت

سپیده : رابطه من و تو داره به مشکل برمیخوره

مموش : اگه اون نباشه مشکلی نیست

سپیده : چرا هست ، اگه اون نباشه من با یکی دیگه مقاله مینویسم ، تو به این شک کردی به همه اونای دیگه هم میتونی شک کنی ....

مموش : اگر چیزی نباشه شک نمیاد سراغ من

سپیده : آدمای شکاک زندگی رو یا سیاه میبینن یا سیاه میکنن ، من از مشکی خوشم نمیاد

مموش : بیشتر از من دوستش داری ؟

سپیده : تو مریضی

مموش : اگه اینجوریه چرا اومدی سراغ من ؟

سپیده : اون زن داره ، بفهم مموش

مموش :جوابم رو ندادی ؟ گفتم چرا اومدی سراغ من ؟

سپیده : مموش جان قربونت برم ببین چی دارم بهت میگم ...

مموش : جواب سوالم رو بده ...

سپیده : سر من داد نزن

مموش : داد میزنم که هیچ تو گوشتم میزنم ، د جواب بده

سپیده : روانیه دیوونه

مموش : خودتی هرزه عوضی

سپیده : هرزه کس و کارته ....................

مموش سپیده را میزند  .

مموش : شما مگه نگفتین فقط یه  رابطه کاری با اون دارین ؟

دارا : درسته اما اون مشکلات شخصیش رو که میاره سر کار برای من هم مشکل بوجود میاد ، یعنی برای شرکتم

مموش : اون اصلا نباید بیاد شرکت شما

دارا : چرا ؟

مموش : چون من اینجوری دوست دارم

دارا : یعنی شما با کار کردن سپیده خانوم مشکل دارین ؟

مموش : تو شرکت جنابعالی بعله

دارا : و دلیلش ؟

مموش : حتما باید بگم ؟

دارا : دوست دارم بشنوم

مموش : من دوست ندارم بگم

دارا : اما باید دلیلی داشته باشین که بشه به زبونش آورد

مموش : لازم باشه جائی که لازمه به زبون هم میاد

دارا : جائی که لازم باشه ؟! مثلا ؟

مموش : شما تا حالا کارتون به دادگاه و پلیس و اینا نیفتاده نه ؟

دارا : چرا باید بیفته ؟

مموش : ما یه مثل داریم میگه کلاغ زرنگ بالاخره یه روزی از منقارش گرفتار میشه

دارا : منظور ؟

مموش : هیچ شده تا حالا وقتی چیزی رو فهمیدین و خودتون رو به اون راه زدین جلو آینه رفته باشین ؟

دارا : که چی رو ببینم ؟

مموش : مزخرفترین قیافه عالم رو

دارا : مودب باشین جناب ...

مموش : آمار کثافت کاریات رو دارم هرزه گه ...

دارا : فکر نمیکنی پاهات رو زیادی از گلیمت ...

مموش : یه روز میام سراغت و نشونت میدم گلیم چیه و درازاش تا کجاهاست

دارا : آقا پسر چپ میکنی با این سرعت یواشتر برو که ...

مموش : حالا چی ؟ حالا میتونم سرعت برونم عمو پلیس راه ؟ این دفعه نمیزنمت ، نه که نخوام این چاقو رو هل بدم تا قلبت ، چرا اما جائی که هستیم

               برای این کار جای مناسبی نیست ، دفعه بعد مطمئن باش وقتی من دور میشم تو دراز کشیدی روی زمین ..........................

مموش دور میشود  .

مموش : تو کس و کاری نداشتی بیان برا حل مشکلت ؟

سپیده : من نیازی نداشتم کسی بیاد دنبال کار من بیفته ، خودم مشکلم رو حل میکنم ، من الان دارم مستقل زندگی میکنم

مموش : با پولائی که تازگیا بدست آوردی ؟

سپیده : من راه زندگیم رو انتخاب کردم

مموش : اونائی که اون پولا رو بهت دادن برات انتخابش کردن

سپیده : با من درست صحبت کن

مموش : به به خانوم حالا صاحب شخصیتم شدن

سپیده : از قبل هم صاحبش بودم ، اما خب عشق کوری که به تو داشتم نمیگذاشت رو کنم ، الان میتونم چون چشام باز شدن ...

مموش : فکر کردی چند تا پولدار خر پول دست زدن به اونجاهات آدم شدی ؟

سپیده : تو آخرش دکتر نرفتی نه ؟ بگذریم ،  ببین مموش من دوست داشتم مستقل زندگی کنم ، برای همین رفتم کار کردم ، تو انگار با مستقل بودن من

             مشکل داشتی ، یعنی ترسیدی که دیگه مال تو نباشم و به حرفات گوش ندم ، استقلال پیدا کردن من تو رو به وحشت انداخت ، تو کار کردن

             منو  بهونه کردی و با من دعوا راه انداختی ، حالا اومدم تا حرف آخرم رو بهت بزنم ، من دوست دارم مثل خارجیا زن مستقلی باشم ، دوست

             داشتی باهات هستم دوست نداشتی خودت باید فکری به حال خودت بکنی ، من این راه رو تو زندگیم انتخاب کردم و  ...

مموش : آره انتخاب ، حتما همینه ، شک نکن که اسمش همینه ، انتخاب ،،، هاع ،،، بدبخت تو داری از زنای خارجی و زندگیشون تقلید میکنی ، اونم یه

               تقلید سطحی و آبکی ، نه که خودت باهاشون نبودی ، نه که از نزدیک ندیدیشون ، تو اونا رو فقط تو تلویزیون دیدی ، تو فیلما ، فکر کردی

               همه زندگیشون همونه ، اونا رو تو فیلما دیدی و به کله ت زده مثل اونا باشی ، زندگیت رو عین اونا بکنی ، آره خب ، انتخاب کردی ، اما چی

               رو ؟ تو از اونا فقط مستقل زندگی کردنشون رو دیدی ، فقط همین ، اصلا رفتی تو عمق زندگی اونا تا بدونی چرا زنای اونور دوست دارن

               مستقل زندگی کنن ؟ نرفتی که ، نرفتی ، اونا کسی رو ندارن که باهاش زندگی کنن ، از بچگی مستقل بار اومدن تا بزرگ که شدن مزاحم ننه

                باباشون نشن ، ننه بابا برا خودشون زندگی دارن ، هر کدوم جدا از اون یکی ، جدا از همه ، آره اونجا هیشکی به فکر این نیست که یکی دیگه

                رو سربار خودش کنه ، خودشم دوست نداره سر بار کس دیگه ای بشه ، اینا دست به دست هم میدن تا آدمای اونور بی عاطفه تر از ماها بشن

                که از بچگی تا مرگمون دوست داریم بغل ننه بابامون باشیم

سپیده : میدونی تو این کنفرانس جامعه شناسیت چند تا غلط داشتی ؟ بشمرم برات

مموش : بقیه شم گوش کن بعد نمره ت رو بده خانوم استقلال طلب ، وقتی توی اینجائی میخوای از  اون  اونجائی یاد بگیری چون ساختار وجودیت از

               بچگی با اون فرق داره کاری که میکنی فقط یه تقلید ساده است ، از ته جانت نیست ، تو ظاهرته ، تو یه خونه میگیری و فکر میکنی تمومه ، اما

               نه تازه شروع کارته ، کار ! میدونی مفهومش چیه این کلمه عظما !

سپیده : تو یکی توی همه زندگیت چند تا کلمه بیشتر بلد نیستی که دو سوم از اونا مربوط میشن به پایین تنه ، حالام مثل همیشه زندگی مستقل  من رو

              ربطش بده به اونجاها ، آره ربطش بده ، تو که استاد این کاری

مموش : نه من استاد این کار نیستم شماها غیر از اون چیزی حالیتون نیست ، گوش کن ، وقتی خونه هه رو گرفتی و مثلا برای خودت مستقل شدی تازه

              شروع میکنی به این که خودت باشی ، خودی که اینجائی هستی ، با همه وجودت ، اولین مساله مهمت چیه ؟ بله خب عاطفه ، مهر ، عشق ،،،

               مشکلت درست از همین نقطه شروع میشه ، تو دنبال اینی که عشق رو داشته باشی  ، اونجاها این یکی رو ندارن اما شماها چون ذاتتون شرقیه

               باید این یک قلم رو داشته باشین ، میدونی با استقلالتون چطوری به عشق میرسین ؟  اولی که رفت میرین سراغ دومی ، اون که رفت سومی ،

               همین جور بگیر برو تا تهش ،،،،، هیچ فکر کردی زنای اونور در همه عمرشون با چند نفر آشنا میشن ؟  میدونی چرا  فقط یک یا دو نفر تو

               زندگیشون پیدا میشه یا نمیشه ؟ به نفعت نیست بدونی نه ؟ اونوریا چون عاطفی نیستن تو همه عمرشون یک یا دو نفر را بعنوان دوست ، عشق

               نمیدونم هر اسمی که داره در نظر میگیرن اما شماها که دارین از اونا تقلید میکنین برای جبران اون عاطفه ای که همیشه باهاتونه هزار نفر رو

               تجربه میکنین ، هزار نفر !

سپیده : در نظر تو شاید بیشتر از اینام باشه نه ؟ بگو دارم گوش میدم

مموش : تموم شد ، همه قصه همین بود ، هر روز تجربه ای تازه ، هر شب تجربه ای تازه ، نمیتونی مثل اونوریا با یکی باشی و وقتی که اون رفت تموم ،

              نمیتونین ، تونستی ؟ نه نتونستی ! همه تون مثل همین ، نمیتونین ، برا همینم وقتی میزنه به سرتون که مستقل بشین میشین شبیه هم ، مثل تو !!!!!

سپیده : گفتی تموم شد دیگه نه ؟ حالا تو گوش کن شازده ، فکر کردی من ژولیتم یا شیرین ؟ فکر کردی زمونه زمونه لیلی و مجنونه ؟ نه آقا پسر ، اینا

             همه شون رفتن تو قصه ها و درشونم تخته کردن و هری ، الان نون سنگگ دونه ای هزار تومن درمیاد ، خوشم میاد تا آخرش رو خونده باشی

              چون که حال ندارم برات توضیح بدم ، تو فکر کردی من باید عاشق چیه تو میشدم ؟ جیبای شپش انداختت ؟ یا قد و بالای نداشتت ؟ گفتی

              دوستم داری گفتم بالاخره منم باید با یکی ازدواج کنم خب بذار این باشه ، فکر کردی چون قبول کردم زنت بشم ارباب و صاحب اختیارم

              شدی ؟ نه آقا جون نه ، گذشت دیگه دوره ای که شما آقایون سرور بودین ، الان مردا بخاطر یه عشوه زنونه چاقو میکشن ، سر و دست

              میشکونن ، آدم میکشن ، نمیدونستی بدون ...

مموش : تا دیروز پول ندیده بودی صدات درنمی اومد امروز که پولدار شدی این حرفا رو یاد گرفتی ؟ میخوای بگی تو عاشق من نبودی و بخاطر من

            نمیمردی و فقط چون باید یکی شوهرت میشد اومدی طرف من ؟

سپیده : خواب دیدی خیر باشه ، عشق کدوم خریه !

مموش : دیگه ؟

سپیده : دیگه هم نمیخوام بشنوم جائی گفتی من دوستت بودم و دوستت داشتم ...

مموش : گفتم که  دو تا آدم حشری پولدار اونجات رو دستکاری کردن و چهار تومن انداختن تو دامنت فکر کردی آدم شدی ؟

سپیده : میبینی لیاقت نداری آدم دو کلوم باهات حرف بزنه ...

مموش : آره خب لیاقتم میخواد ، راست میگی من از این لیاقتا ندارم ، من حالیم نیست اینجور بودنا ، خوبه حالا اونا فقط باهات ور رفتن   وگرنه   ادعات

               کون آسمون رو پاره میکرد ...

سپیده : سگ همون حشریا می ارزه به صد تا مثل تو که نمیدونی با یه خانوم چطوری باید  برخورد کنی و چطوری باهاش حرف بزنی  ، بدبخت اونا

             دست کم پول داشتن تا باهاش خرم کنن تو چی داشتی هان ؟ حیف خانومی مثل من که ...

مموش : چقدرم می آد این خانوم بودن بهت

سپیده : چرا نیاد ؟ خونه دارم ، ماشین دارم ، زمین دارم ، ملک دارم ، پول دارم ، چرا  خانوم نباشم ؟

مموش : دو تا جمله هم تهش اضافه کن و بگو از کجا آوردیشون

سپیده : حالا از هر جا ...

مموش : نه دیگه نشد ...

سپیده : بگو دارم آتیش میگرم که ندارم ، شاید هزار تا فکر بیاد تو مخت اما نمیدونی بدون من حالا یاد گرفتم چطوری تو بورس پول دربیارم  ...

مموش : بابت اون سرمایه اولش میدونی چی رو از دست دادی ؟

سپیده : بدبخت فکر کردی گنج قارون بود که ...

مموش : نه منظورم اون نیست ، عوضی حالیت نشه ، منظورم آدم بودنته که تو براحتی چوب حراج زدی بهش و ...

سپیده : من کار دارم بایدم برم تو هم دوست داری بشین برا خودت شروور تعریف کن ...

مموش : جلوت رو نگرفتم میتونی بری ...

سپیده : جلوم رو هم میگرفتی میرفتم  ...

مموش : میدونم ،،،،،،،،، اما خب اگه من اینجام بخاطر این نیست که میخواستم جلو کارهای تو رو بگیرم ، یه موردی بود که ...

سپیده : حال شنیدن حرفای تو رو ندارم ، رفتم برای همیشه ...

مموش : باید بیای دادگاه ...................

سپیده : ما هنوز رسمی نشده بودیم و من آزاد ...

مموش : تو جوونی و امید من رو ازم گرفتی اونوقت ور میزنی که رسمی نبودیم ؟

سپیده : من رفتم بابا

مموش : تو دادگاه میبینمت ، هم تو رو هم دارای کثافت رو ...

نویسنده کتابهائی را جابجا میکند  .

نویسنده : گاهی آدم میخواد همه کاغذنوشته هاش رو پاره کنه و بندازه دور ، دردهائی هست که نوشتنشون درمون که نیست هیچ درد مضاعفه ، دردی

                 روی درد قبلی ، تلنبار شدن زخم و چرک و کثافت ...

دارا : ببین این به نفع خودته ، مگه من تا حالا کاری کردم که نفع تو توش نباشه ؟ هان ؟ دیدی من کاری رو به خاطر خودم بکنم ؟ وقتی بهت میگم چند

           روزی اینورا پیدات نشه ، وقتی میگم اون خونه رو خالیش کن به نفع خودته ، دختر من تحت تعقیبم ، باید دیده نشم یه مدت ...

سپیده : هر بلائی سر تو بیاد بذار سر من هم بیاد ...

دارا : قربونت برم من بمیرم هم نمیذارم به تو آسیبی برسه ، ببین قشنگ من تو چند مدتی دور از من باش بعدش خودم می آم سراغت هان ؟

سپیده : دلم رضا نمیده بخدا

دارا : قربون اون دلتم میرم ، من اگه گیر بیفتم اونا شاید ، شاید که نه حتما می آن سراغ کسائی که با من در ارتباط بودن ، اونای دیگه برام مهم نیستن اما

             فکر تو همه زندگیم شده ، فقط ترسم از اینه که پای تو بیاد وسط اونوقته که من خودم رو باید بکشم

سپیده : اونا کیان آخه ؟

دارا : یه مشت مفت خور ، فکر کنم این مموش تو اونا رو فرستاده سراغ من تا انتقام بگیره

سپیده :  گفتم که تهدید میکرد ...

دارا : دیدی حالا ،،، فدای تو بشم من ، بیا حالا این چک رو بگیر ، ببین فقط شتر دیدی ندیدی ها ، آبا که از آسیاب بیفته خودم میام سراغ گل قشنگم ،

           اوکی خانومی ؟! قربونت برم .......

سپیده : طولش نده ، من میرم اما میدونم کارم میشه غصه تو رو خوردن ، وای از دست این زمونه ، فعلا ...

سپیده دور میشود  ،  دارا با موبایل شماره میگیرد  .

دارا : ملوس بیا کارت دارم ...

نویسنده کتابهائی را جابجا میکند  .

نویسنده : کاش الان اینجا نبودم ، کاش کنار یه دریا بودم و روی شنا دراز میکشیدم و آسمون آبی رو نگاه میکردم ، آسمونی که انتهائی نداره ...

سپیده : دیدی که دادگاه به نفع من رای داد

مموش : اما من خودم حکمی رو که صادر کردم به اجرا درمیارم ...

سپیده : تو همیشه خواب میبینی ، برو بابا

مموش : این دفعه خواب تازه ای دیدم که تا حالا ندیده بودم ...................................................................

مموش سپیده را با گلوله میزند  .

نویسنده کتابهائی را جابجا میکند  .

نویسنده : اون آخر افق نمیدونم چی داره که هر کی بهش زل میزنه تا سیر نشده نمیتونه ازش چشم بگیره ، میری تو رویا ، یه رویای دور و ناآشنا ، انگار

                 فضای بیکران مثل یه چاه دهن بازمیکنه و درونش میکشه نگاهت رو ، هووه کجائی تو ؟ خدا میدونه !

                                                                     پایان  .

                                                      03/05/89

اینتیظار ...

آی کوچه له ر  

کوچه له ر   یار   سیزده ن   هئچ  کوچ  ائیله ر ؟ 

هارالارا ؟  

توپراقیندان   سورمه   چه که ره م 

سورمه لی   گوزله رله   باخارام   یوللارا 

گه له ن  اولماسا  ؟ 

یئرده    

سورمه 

توپراقلا  گوز  یاشی  

بیرده   باخیشیمین   یئرینده ن  بیر  چیچه ک  بیتیبدیر  

بویانیبدیر ؟ 

اوره گ  قانیلا  

گوز  یوللاردا  قالماق   چه تیندیر  

چوخ  چه تین ...