متن درام : آوارهای مانده ...

آوارهای مانده ... 

نور  .

سال 56   .  تبریز  .

صحنه زیرزمین یک خانه است که با تغییرات کوچکی ( استفاده از تابلو و عکسهای مختلف   و تعویض پرده آویزان شده جلو پنجره ) برای هر سه صحنه نمایش مورد استفاده قرار خواهد گرفت  .

علی درگوشه ای بر روی تختی دراز کشیده و خوابیده است . هاشم روی یک صندلی نشسته وکتاب میخواند . یاشار با عجله وارد میشود .

یاشار : بچه ها پاشین که گند کار در اومد ...

هاشم : چته ، باز تراکتورسازی باخته ؟! در رو ببند ، چه سرده هوای این تبریز ...

یاشار : د  پاشین میگم ...

علی : چیه باز داری هوار میکشی ...

یاشار : باید بزنیم به چاک ، یالا زود باشین ...

هاشم : میگی چی شده هول برت داشته یا نه ؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟

علی : با تو بود یاشارخان ،،،،، دنبال چی میگردی تو  ؟

یاشار : لو رفتیم ...

علی : لو رفتیم ؟!

هاشم : شوخی کنی مختو میریزم تو قابلمه برا ناهار بپزمش ...

یاشار : تکون نخورین ناهار رو باید جایی مثل اوین سرو کنین ...

علی : انگار جدیه نه ؟

یاشار : د   یه تکونی بخورین آخه لامصبا ، تو محاصره ایم ...

هاشم : محاصره ؟

یاشار : اوهوم ...

علی : زیادن ؟

یاشار : زود باشین ...

هاشم : میگی کار کی بوده ؟!

یاشار : از کجا بدونم ...

علی : چه فرقی میکنه حالا  ، لابد بیست و نه بهمن  شناساییمون کردن ...

یاشار : اینجور باشه که کل تبریز باید شناسایی شده باشه ...

هاشم : زیادن ؟ خوبه این زیرزمین این یه پنجره رو داره ...

یاشار : پرده رو بنداز احمق ...

هاشم : سر من داد نزن ...

علی : تو این وضعیت وقت گیر آوردین ، هاشم بیا اینور ...

یاشار : انگار هنوز نمیدونن تو کدوم خونه ایم ، اگه پرده باز بشه و اونا متوجه اینجا بشن میان سراغمون  ...

هاشم : بالاخره چی ؟

یاشار : از پشت بام باید در بریم ...

علی : اگه اومدن سراغمون که پشت بام هم حتما تو قرقشونه ...

هاشم : تو چی دیدی ؟

یاشار : علی اعلامیه ها رو کجا گذاشتی ؟

هاشم : چیزی ازشون نمونده ...

علی : دیشب که تو رفته بودی جلسه پخششون کردیم ...

یاشار : نباید مدرکی جا بذاریم ...

هاشم : کار به اونجاها بکشه اینا که مدرک حالیشون نیست ...

علی : حق با یاشاره ، اون عکسم بردار ...

هاشم : کتابا رو میخواین چکار کنین  ؟

علی : همه شون تو یه ساک جا میشن ...                                                                                            1

یاشار : واسه چی وایستادی نیگاه میکنی ، بجنب دیگه ، عکسا رو پاره کن ...

هاشم : عجب بساطیه ، حالا مطمئنی ؟

یاشار : تو یکی میتونی به کتاب خوندنت ادامه بدی ...

هاشم : اگه اینقده حساسه که ممکنه گیر بیفتیم ...

علی : هاشم گیر بیفتی حرفی نزنی ها ...

هاشم : من دهنم قرصه ،،، برم بیرون یه سروگوشی آب بدم ؟

یاشار : نه ...

هاشم : پس تنها کاری که برامون مونده در رفتنه نه ؟؟؟

علی : اگه از هم جدا شدیم کجا همدیگه رو ببینیم ؟

یاشار : گمون نکنم بتونیم در بریم ...

هاشم : تو شاید از اوین خوشت بیاد اما من یکی دوست ندارم برم اونجا ، اسفند داره تموم میشه و تعطیلات  نوروزی هم داره می آد

         معشوقم چشم براهمه  و  ...

یاشار : اگه جای من بودی و میدیدی دوروبر خونه چه خبره قبل از رفتن به سراغ معشوق چشم براهت اول باید شلوارتو عوض

         میکردی ...

هاشم : شیطونه میگه بزنم داغونش ...

علی : هاشم ،،،،،،،، یاشار سربسرش نذار خب ...

یاشار : بابا این هنوز حالیش نیست چه خبره ، آقا میخواد بره سراغ معشوقه چشم عسلیش برا ماه عسل ...

علی : اون یه چیزی گفت تو چرا گیر دادی ، آخه کی معشوق این فلکزده میشه ...

یاشار : انگار تموم شدیم ، علی چیزی نمونده که ؟

هاشم : اگه آجرای زیرزمین بدرت بخوره اینارم بریز تو ساکت ...

علی : هاشم اونو هم بردار ،،، بریم ؟

یاشار : سه تایی با هم نمیشه ، مامورا ببینن کارمون تمومه ...

هاشم : نگفتین همدیگه رو کجا ببینیم ؟

یاشار : دیگه نمیشه برگشت دانشگاه ، حتم دارم فهمیدن دانشجوییم ، میریم شهرهای خودمون ، بعده سیزده که اومدیم تو دانشکده

         هماهنگ میشیم و یه زیرزمین دیگه اجاره میکنیم ،  هر جا باشین من میام و پیداتون میکنم  ...

علی : خوبه ...

هاشم : تایید شد ...

یاشار : بدین بیاد ...

هاشم : چی رو ؟

یاشار : کرایه این ماهو میذاریم اینجا و میریم ...

علی : هنوز اسفند تموم نشده که ...

هاشم : راست میگه ...

یاشار : ور بیخودی ممنوع ، زود باشین ..................................................................

علی : بذارش اینجا ...

هاشم : اینم بنداز روش که آقا موشه نیاد سراغش ...

یاشار : اول من میرم ، وارد حیاط نشین ، پله ها رو بگیرین بیاین پشت بام ،از پشت بامها بگذرین و بپرین توخیابون ، کوچه نه ها ،

        خلوته دیده میشین  ، من رفتم ، هاشم تو دلت صافه دعام کن ...

علی : دستت درد نکنه ...

هاشم : حالا یه باراین منو تحویل گرفته ها ، چه اخمی کرده این یکی ...

یاشار : شوخی قبله مرگ بود علی آقا ...

هاشم : زکی ...

یاشار : خداحافظ بچه ها ....

علی : مواظب خودت باش ...

هاشم : دیدار به قیامت ...

یاشار : امیدوار نباش ، من که جام جهنم نیست ...

علی : برو دیگه ...

هاشم : خدا به همرات ...

یاشار خارج میشود . چند لحظه میگذرد . صدای مامورها از دور شنیده میشود که ایست میدهند . صدای دویدن . صدای گلوله .

علی : یا ابوالفضل ...

هاشم : خدا کنه نخوره بهش ...

علی : از لب پنجره بیا اینور ...

هاشم : کوچه پر شده از مامور ...

یاشار با اسلحه ای در دست لنگ لنگان وارد میشود .                                                         2

یاشار : نترسین منم ، نتونستن ببینن کجا اومدم ،،، یکی کمکم کنه   ...

هاشم : خدایا این تیر خورده ...

علی : الان میریزن تو ...

هاشم : این اسلحه رو از کجا آوردی ؟

یاشار : پشت بام بغلی یکی از همسایه ها داد بهم ، گفت اگه درگیر بشین همه تبریز کمکتون میکنن  ...

علی : حتم دارم از مشروطه به یادگار مونده ...

هاشم : این زخمیه ، مامورا هم که دوره مون کردن ، حالا چکار کنیم ؟

علی : من با این اسلحه میرم مشغولشون کنم و دنبال خودم بکشونمشون ،،، هاشم تو برو ببین میتونی دارو و دکترگیر بیاری ، این

        باید درمون بشه ...

یاشار : بچه ها شما برین ، من که کارم تمومه ، دست کم شما از مهلکه در برین ...

هاشم : من رفتم دنبال دارو ...

علی : بپر حیاط یه خونه ای و از در برو بیرون ، همسایه ها الان میدونن جریان چیه و کمکت میکنن ...

یاشار : هاشم مواظب باش ، چشم براهتو به عزا ننشونی ...

هاشم : تو بمیری هم دست از مسخرگیت برنمیداری ، من رفتم ...

یاشار : هاشم ...

هاشم : هان ...

یاشار دستش را دراز میکند .

یاشار :                     آی اوشاقلار ال اله

                             آی اوشاقلار ال اله

                             ال اله وئرین گئده ک آرزو گیله

                             آرزوگیل بیزدن کوسوبله ر  بیلیریک

                             بو زامان بیز ال اله وئرمه لی ییک

علی و هاشم بطرفش رفته و با هم دست میدهند و روبوسی میکنند .

هاشم : دعام کنین ...

یاشار : برنگرد اینجا ، چیزی گیرت اومد بیا پاتوق همیشگیمون ...

هاشم خارج میشود .

علی : منم دارم میرم ،،، یاشار دعام کن ...

یاشار : خدا به همرات  ، سعی کن دربری ، مردم میان کمک من تو نگران نباش ...

علی خارج میشود . چند لحظه بعد صدای گلوله هایی شنیده میشود . درگیری و صدای گلوله ها لحظه به لحظه دورتر میشود . یاشار به زحمت از جا پا میشود و بعد از نگاه کردن از پشت پرده و مطمئن شدن از اوضاع خارج می شود . صدای ایست دادن ماموران با ورود هاشم همراه میشود . هاشم از پنجره بیرون را نگاه میکند .

هاشم : گرفتنش ، گرفتنش لامصبا  ،،، د   د    د    ،،، اون ، اون که همراهه ماموراست عمو شهکار خودمونه که ...

سیاهی  .

صدای یاشار که ترانه میخواند :                               من یانماسام گر

                                                                سن یانماسان گر

                                                                بیز یانماساق

                                                                هانسی هالولار ایشیق سالار بو یوللارا ...

نور  .

سال 66  . انبار آذوقه ارتش .

صحنه زیرزمین دخمه شکل یک انبار آذوقه ارتش شاهنشاهی است که همچنان ناشناخته باقی مانده است . بدلیل خراب شدن قفل در ، در از داخل باز نمیشود . یاشار روی تختی دراز کشیده و کتاب میخواند . زندانبان _  شهکار  _  در حال درست کردن ناهار می باشد .

شهکار : شاهکاره ، شاهکار ...

یاشار : دستپخت عموشهکار باید هم شاهکار باشه ، چی هست حالا ؟

شهکار : سفره رو پهن کن که حاضره ، تا این انبار هست و ذخیره هاش ته نکشیده ، یاشارخان من و تو غذای بد نمیخوریم ...

یاشار : میگن خدا گر ببندد دری گشاید در دیگری ...

شهکار : شعر رو هم که ناقص خوندی  ، ، ، بیخود با دستگیره در  ور نرو ، سفره کجاست ؟

یاشار : میارمش ، حالا ما نمیتونیم از تو در  رو  وا کنیم اوناچرا به فکر ما نیستن که بیان سراغمون ؟

شهکار : ده ساله اینو تکرار میکنی و جوابتم میگیری اما بازم می پرسی ، سفره رو بده من ، حضرت اشرف فکر کردن زاپاتان یا

          چه گوارا که راه براه مامورا بیان سراغش ، یه دانشجوی دربدر که نصف شبی دو تا شعار رو دیوار پشت خونه شون

          نوشته و در رفته  که این حرفا رو نداره ...                                                                              3

یاشار : برا نوشتن همون دو تاشعاری که میگی ده ساله تو این خراب شده گرفتارم و هنوزم نمیدونم تکلیفم چیه اگه  چه گوارا بودم که

         تو این ده سال هر روز ده دفعه اعدامم میکردین سپهبد شهکار ...

شهکار : سرجوخه شهکار ، اینو چند بار بهت بگم ...

یاشار : البته سرجوخه بودن بیشتر از دربان دانشگاه بودن بهت میاد ...

شهکار : مطمئن باش تا گروهبان یکمی هم پیشرفت میکنم ...

یاشار : میگم تو هم عجب بدبختی بودی که بین این همه مبارز من و دوستام رو برا لو دادن انتخاب کردی ها ، نه ؟

شهکار : چی میدونستم به کاهدون زدم ، گفتم هم  دانشجو ان   هم فعال ...

یاشار : رفتی و گفتی آقا بیاین که لونه اصلی مخالفای شاهو پیدا کردم ، نه ؟

شهکار : اعلی حضرت بچه ، اعلی حضرت ...

یاشار : بشین بابا سر سفره است گناه داره ...

شهکار : برا من فرقی نمیکنه هر جا اسم پادشاه آریامهرم که بیاد باید ادای احترام کنم ...

یاشار : لازمم هست برا شاهنشاه قدر قدرت آریانژادت احترام هم گذاشته بشه ، نه که سراپاش هنره ،،، چکار داری میکنی ، بشقابو

         چرا برداشتی ...

شهکار : حیفه که نون اونو تو بخوری و قوه بگیری و دهنت بجنبه و ازش  بد بگی ...

یاشار : نون اون کدومه عمو ، همه اینا رو از پول نفت من و تو خریده ریخته تو این زیرزمین ، معلومم نیست اصلا برا چی  این

         همه آذوقه رو اینجا ذخیره کرده وکسی هم نیست سراغشون بیاد ...

شهکار : وقتی از بیمارستان نظامی  آوردیمت اینجا و به من گفتن بالا سرت باشم و ازت مواظبت کنم بهم گفتن اینجا ذخیره گاه آذوقه

          ارتش شاهنشاهیست که برای جنگ سوم جهانی ذخیره شده ...

یاشار : آی زرت ...

شهکار : چی ؟

یاشار : هیچی بابا ، حالا چرا ذخیره گاه ؟؟؟

شهکار : زندونا پر بودن برا تو جا نبود ...

یاشار : شانس که نیست ، حالا دوستام پیروز که شدن میرن سراغ تموم زندونا  و من همینجوری فراموش میشم ...

شهکار : به همین خیال باش که دوستات پیروز بشن ،،، اصلا آزادت کنن که چه گهی بخوری هان ؟ تو که اینجا خوب داری    

          میخوری ...

یاشار : تو که برداشتیش ، اما مهم نیست از قدیم گفتن    کئچمه نامرد کورپوسونده ن    قوی آپارسین سئل سنی ...

شهکار : یعنی چی ؟

یاشار : هیچی بابا ، امروزم نمیخورم ...

شهکار : برا این بشقابتو برداشتم که ناشکری یاشار ، ناشکر ،،، آدم باید پای همچین شاهی رو که تاریخ نظیرشو ندیده ببوسه ...

یاشار : خدایا شکر امروزم اینجوریه دیگه  ، کاش همه سیر باشن ...

شهکار : میگی اون دوستات ، چی بود اسمشون ؟؟؟

یاشار : هر چی حالا ...

شهکار : میگی اونا الان مردن یا زنده ان ؟

یاشار : ببین کی اینو بهت گفتم ، اونا یه روز میان و منو نجات میدن ...

شهکار : بزک نمیر بهار میاد ...

یاشار : فکر کردی پادشاه آریانشان کوروش نژادت ابدی و جاودانه است ؟

شهکار : اولا که  به کوری چشم جوجه کومونیستهایی مثل تو هست ، این ملت که مفتی جاویدشاه نمیگن که ، دوما نباشه هم چیزی

          به امثال تو نمیرسه ...

یاشار : حالا کی تو اون مخت فرو کرده که ماها کومونیستیم ؟

شهکار : لازم نیست کسی تو مخم بکنه ، هر کی شاهنشاه آریامهرو نخواد حتما کومونیست و خدانشناسه ...

یاشار : آخه چرا ؟

شهکار : خدا ، شاه ، میهن ،،، اینو که نگی یعنی کومونیست ...

یاشار : آهان خوب شد آخرین معنای کومونیست بودن رو هم فهمیدیم ...

شهکار : نرو دراز بکش ، سفره رو جمع کن ...

یاشار : بزرگی گفته پس از خوردن غذا چند لحظه ای استراحت کنین بعد پاشین ، مرد حسابی من نخوردم که ، تو خوردی ،،،،،،،،،،

         میگفتی نظریه پرداز سیاسی ...

شهکار : بگو تنبلم تمام ،،، در ثانی در مورد اونای دیگه هم اشتباه کنم در مورد تو یکی اشتباه نمیکنم قیافه تو یکی داد میزنه

          کومونیستی ...

یاشار : قیافه ام ؟

شهکار : پس چی ، اون سیبیلا ، اون عینک و قیافه شبیه  صمد بهرنگت داد میزنه که کومونیستی ، کت و شلوار هم که میپوشی و    

          ترکی هم که حرف میزنی ...

یاشار :ای بابا ترکی که زبون مادریمه  چه ربطی داره به ایدئولوژیم ،،، راستی عمو شهکار اون کت و شلوار منو چکار کردن ؟ تو

        ندیدی ؟                                                                                                         4        

شهکار : من از کجا بدونم بچه ، گیر دادی ها ...                                                                              

یاشار : من که چیزی نگفتم ، کدوم گیر ؟!                                                                                       

شهکار : حالا که استراحتتو کردی پاشو ظرفو بشور ...                                                                          

یاشار : عمو شهکار ...

شهکار : چته باز ؟

یاشار : میای بازی ...

شهکار : تو هم خوب رگ خواب منو بلدی ها ،،، بذار اینا رو جمع کنم بعد ...

یاشار : اینم کاغذ و قلم تو ...

شهکار : اومدم ...

یاشار : شروع کن ...

شهکار : شین ...

یاشار : مثل همیشه شین ، باشه ،،،،،،،،،،،،،،،،، بخون ، اسم ...

شهکار : شاهنشاه ...

یاشار : بمیره انشالا ...

شهکار : خفه نشی خفه ت میکنم ها ،،، تو بخون ...

یاشار : شعله ..................

شهکار : شهرت ، شاهی ...

یاشار : شریعتی  ...

شهکار :  مرده اش هم دست از سرمون برنمیداره ،،، شاهین شهر ...

یاشار : اون تو دل شاگرداش زنده است ،،،،،،،، شوش ...

شهکار : منظورت شوشه دیگه ...

یاشار : من تلفظ اصلیشو گفتم ...

شهکار : بگو لهجه دارم ، کتاب ، کتاب ، کاش این کتابو به بازی اضافه نمیکردی ،،، شاهنامه ...

یاشار : شورش در کشتی ...

شهکار : این که اسم فیلمه ، میخوای برات تعریفش کنم ؟؟؟

یاشار : لازم نکرده ، باشه ، شیعه یک حزب تمام ...

شهکار : شیعه رو هم وارد بازار حزب و احزاب کردن این خدا نشناسا ،،، شادی ...

یاشار : شهادت ...

شهکار : تو چقدر از مردن خوشت میاد ، مساوی ، تویی ...

یاشار : کاف ..............................

شهکار : کوروش ...

یاشار : کوراوغلو ...

شهکار : قبول نیست ...

یاشار : باز برای چی ؟

شهکار : من  معنی چیزایی رو که میگی  باید بدونم ، کیامهر ...

یاشار : ای بابا کوراوغلو که جهانیه ،،، کارگر ...

شهکار : دیدی کومونیستی ،،، کرمانشاه ...

یاشار : پیغمبر من دست کارگرا رو بوسیده بوده ،،، کربلا ...................................................................

شهکار : مجبوری با کاف شروع کنی که چشات خیس آب بشن ،،، کثیف ...

یاشار : کار ...

شهکار : کتاب ، کتاب ، نمیدونم ...

یاشار : کویر ...

شهکار : یکی تو ،،،،، سین ، ساسان ...

یاشار : ستارخان ...

شهکار : شهرت ، سپهداری ...

یاشار : سرداری ...

شهکار : سرمایه ...

یاشار : سعادت ...

شهکار : ساری ...

یاشار : سامره ...

شهکار : کجاست ؟

یاشار :  قبلا چند بار گفته م  ...

شهکار : خارجی قبول نیست ...

یاشار : میگفتم سانفرانسیسکو مهم نبود خارجی باشه نه ، اصلا سینا ، صحرای سینا  ...                                     5  

شهکار : باز پر رو شدی که بچه ،،، بهت که گفته بودم وارد معقولات بشی شکنجه میشی ،،،،،، پاشو که وقت کلاغ پر رفتنه ...

یاشار : بگو وقتی کم میارم کرمام میجنبن ...

شهکار : خفه ، ، ، بنام شاه شاهان ، آریامهر کبیر یک دو ، یک دو ، یک دو ...                                              

یاشار : اما من اینجوری هم ادامه میدم ، صبرا ، شتیلا ، بابک قالاسی ...                                                         

شهکار : بسه میگم ...

یاشار : نه هنوز ادامه داره ، خودت خواستی و باید ادامشو هم گوش بدی ، میدونی صحرای سینا کجاست ؟؟؟

شهکار : شلاق دوای درد توئه ، تمومش میکنی یا ...

یاشار : تو خودت منو تحریک کردی و احساسات خفته مو بیدار کردی و حالا از این تشنه که سراب رو نشونش دادی انتظار داری

         بی خیال آب بشه ...

شهکار : میدونی که من از وظیفه ام روی گردون نیستم ...

یاشار : تو هم میدونی که منم از اصولم ...

شهکار : پس چاره ای نیست و من باید مثل همیشه برم سراغ اون لعنتی ...

یاشار : تو از این کار متنفری ، خسته شدی ، شلاق زدن من آزارت میده ، میدونم که مقاومت کردن من غرور تو رو میشکنه و

         کوچکت میکنه ...

شهکار : با اینکه از این کار خسته ام اما بخاطر شاه و میهنم باید شلاقت بزنم ...

یاشار : هزار بار هم این کارتو تکرار کنی من از راهم برنمیگردم ...

شهکار : مطمئن باش این در که باز بشه من یه آدم سالم تحویلشون میدم ...

یاشار : سالم ، درسته سالم ، سالم از نظر شما یعنی یه خودفروش ، اما منم بهت قول میدم این در بدست دوستای من باز میشه و اونا

         که اومدن میبینن من همون یاشار انقلابی باقی موندم ...

شهکار : فکر کردی چند تا دانشجوی گشنه میتونن سلطنت اعلی حضرت همایونی رو ساقط کنن ، زهی خیال باطل بچه ...

یاشار : لازمه یادآور بشم پایه های حکومت آریامهرتون خیلی وقته سست شده و داره فرومیریزه ، بریز بپاش بیت المال تموم شد   

         عمو ، بعد از جشنهای دوهزاروپانصدساله دیگه گند کار اربابت در اومد و اون افتاد به پیسی ...

شهکار : تو این مملکت دو هزار ساله شاهها حکومت کرده ان و شما جوجه کومونیستها میخواین با چهار تا شعار حکومتو عوض

          کنین ...

یاشار : اربابت بعد از سخنرانیش تو پاسارگاد که به کوروش گفت کوروش آسوده بخواب که ما بیداریم  وقتی دید همه جا نوشتن

          کوروش پاشو که گندش در اومد از خواب بیدار شد و سربازاشو ریخت تو خیابونا اما کسایی مثل تو هنوزم خوابین و خیال

          بیدار شدن هم ندارین ...

نور قرمز .

شهکار شلاق میزند .

شهکار : یک ...

یاشار : ایمان ...

شهکار : دو ...

یاشار : مردم ...

شهکار : سه ...

یاشار : آزادی ...

شهکار : اسم دوستات ، مجبوری معرفیشون کنی ،،، اسم ، شهرت ...

یاشار : چه گوارا ، حیدرعمواوغلو ، صمد بهرنگ ، شریعتی ، ستارخان ، باقرخان ، زینب پاشا ...

شهکار : کی بهتون تعلیم داده ...

یاشار : حسین ، علی ، عباس ، خیابانی ، اقبال ، اسدآبادی ، بابک ...

شهکار : جلسه های مخفیانتون کجا تشکیل میشه ؟

یاشار : ارگ تبریز ، چنلی بئل ، اریتیره ، صبرا ، شتیلا ، نوار غزه ، بابک قالاسی ، بولیوی ، شیلی ، کوبا ، قاراباغ ...

شهکار : اصولتون ؟؟؟

یاشار : خدا ، برابری ، آزادی ...

شهکار : خدا ، شاه ، میهن ...

یاشار : خدا ، خلق ، خاک ،،، عرفان برای مردم ، نان برای مردم ، آزادی برای مردم ،،، آگاهی ، رهایی ، فلاح ...

شهکار : برای رسیدن به کدام منظور ؟

یاشار : من از ستم بیزارم ، از بند بیزارم ، از زنجیر بیزارم ، من از باید بیزارم ، از دیوار ، پستی ، ظلم ، نابرابری ، از هر چه

         آدمی را ، آزادی آدمی را ، رستگاری آدمی را در بند کشد بیزارم ، زندگیم بخاطر آزادیست ، جوانیم بخاطر آزادیست ،

         بودنم بخاطر آزادیست ...

                                 منی بینادان بسله دی                               داغلار قوینوندا قوینوندا

                                 تولک ترلانلار سسله دی                         داغلار قوینوندا قوینوندا

شهکار : شما خرابکارا باید به زنجیر کشیده بشین تا سلطنت شاهنشاه آریامهر بر جا بمونه ، هزارو یک ...                   6

یاشار :                       کوراوغلو اییلمز یاغی یا  یادا

                                مردین اسگیک اولماز باشیندا قادا

                                نعره لر چکرم  من بو دونیادا

                                گوستردارم محشری دوشمانا گلسین                                                                   

شهکار : هزار و دو ...                                                                                                           

یاشار : ای آزادی کاش میتوانستم تو را از دست پاسداران وحشت ، سازندگان شب و تاریکی و سرما ، سازندگان دیوار و مرز و

         زندان رهایت کنم ، کاش قفست را می شکستم و پروازت میدادم در آسمانهای بی ابر ، چه کنم که دستهایم شکسته و پایم در

         زنجیر است ، چشمانم را بسته اند و راه مه آلود است ...

یاشار به زانو درآمده است .

شهکار : تو در این لحظه نماینده همه اونایی هستی که اسمشون رو بردی و اگه اونا اینجا بودن میدیدن که چه بد آبروشونو بردی ...

یاشار به خود آمده است .

یاشار بند دستانش را می شکند و به طرف شهکار هجوم می برد . گلاویز شده اند . شهکار دارد خفه میشود .

شهکار : کمک ، کمک ، یکی منو از دست این دیوونه نجات بده ، کمک ...

صدای انفجار بمبی بزرگ . هر دو گوشه ای می افتند . قسمتی از سقف فرو میریزد . هجوم نور به داخل . متوجه

شده اند . صدای مردم از بیرون که به کمک آمده اند . صداها از افتادن بمب خبر می دهد .

سیاهی  .

نور  .

سال 86  . زیرزمین برجی در تهران .

یاشار با تلفن صحبت می کند . زنگ در زده میشود . یاشار از صحبت کردن تمام شده است ، پرده پنجره را پس زده و به بیرون نگاه می کند . تعجب کرده است . صدای باز شدن در از بالا و صدای پای کسی که نزدیکتر

می شود . یاشار که بطرف در رفته است موقعی که در را باز می کند با شهکار روبرو می شود . همدیگر را در آغوش کشیده اند .

یاشار : خوش گوردوخ آی کیشی ، تو کجا اینجا کجا ؟

شهکار : هووه ، تو هنوز نمردی مرد ، درست عین بیست سال پیشت سرحال و قبراقی که ...

یاشار : بزن به تخته که چشمم نزنی ، تو هم بد نموندی سرجوخه شهکار ...

شهکار : هاهاها ، رفت دوران سرجوخگی و اون حرفا ، یه بفرمایی چیزی ، مثلا از راه رسیدیم ها ...

یاشار : شرمنده ، یهویی اومدی و حواسم اصلا نبود ،،،،،،، چه خبر ؟

شهکار : تو چه خبر ؟

یاشار : سلامتی ، از آخرین باری که بهت نامه داده بودم وضعم تغییری نکرده ، همونم که بودم ...

شهکار : پس هنوز تو کار توزیع روزنامه و اینایی ؟

یاشار : خب آره ، روزنامه های صبح رو پخش میکنم ،،، هنوزم پررنگ میخوری ؟

شهکار : نه بابا ، الان دیگه کلاسم رفته بالا ، لطفا قهوه ...

یاشار : شرمنده ...

شهکار : پس همون پررنگ همیشگی ...

یاشار : خب چکارا میکنی شهکار ؟ یادمه دفعه آخرنوشته بودی داری اونور موفق میشی ...

شهکار : یادته که من عاشق فیلم و سینما بودم و اون اواخر که ایرون بودم شده بودم آرتیست  ...

یاشار : اوهوم ...

شهکار : خب ، تو الان چایی رو گذاشتی جلوی یه کارگردان موفق هالیوود ...

یاشار : کارگردان ؟ تو !؟

شهکار : مگه من چه مه ؟

یاشار : چی بگم والا ...

شهکار : اینجا که بودم ، از اون دخمه که اومدیم بیرون ، یادته که ؟

یاشار : مگه میشه به این راحتی ده سال گرفتاریم تو دست تو رو فراموش کنم ...

شهکار : پشت یه در بسته من از کجا باید میدونستم ده ساله انقلاب پیروز شده و شاه در رفته و یه حکومت تازه اومده سرکار ؟ باور

          کن وقتی فهمیدم از اینکه ده سال تمام تو یه زیرزمین هم عمر تو رو تباه کرده بودم هم عمر خودمو داشتم دیوونه میشدم ،،،

          بگذریم حالا ،،، داشتم چی میگفتم ؟ آهان ، آره از اون دخمه که اومدیم بیرون همه فهمیدن قضیه چیه ، تو که تو بیمارستان

          بستری بودی ، من شده بودم سوژه روزنامه ها و مجله ها ، عکسم رو هر مجله ای بود ، اینا رو که بهت گفته بودم ،

          مخلص اینکه ، این قیافه شاهنشاهی مونده تو زیرزمین ما به دادمون رسید و چند تا تهیه کننده و کارگردان که عکسامو دیده

          بودن اومدن سراغم و منم همینجوری الکی الکی شدم آرتیست ، یه فیلم که برات آورده بودم ، همون که گفتی عین اینو قبل

          از انقلاب بهروز هم بازی کرده بوده !

یاشار : اینا همه شون یادمه ، حتی یه بار یه فیلم بازی کرده بودی که عین فیلمای فردین بود ...                             7

شهکار : حالا ، اون ور آب که رفتم یه ایرونی خر پول دستمو گرفت و گذاشت تو دست یه بازیگر ناموفق آمریکایی که همه فیلماش

          با شکست روبرو شده بودن ، ایرونیه خر پول بود و میخواست اسمی در کنه ، آمریکائیه رو هم کسی تو فیلماش بازی

          نمیداد و دنبال یکی بود مثل همین ایرانیه ، منم که بیکار و علاف بودم ، یه مثلث تشکیل دادیم و زدیم به قلب هالیوود ...

یاشار : همینجوری هم کارت گرفت ؟                                                                                              

شهکار : اونجا پول برای آدم هر کاری میکنه ، با پول اون خرپول ایرونی چند تا فیلم ساختم ، الان برای خودم کسی ام ...

یاشار : خوبه ، حالا برای چی اومدی اینجا ؟                                                                                       

شهکار : میدونم اگه بگم دلم برات تنگ شده بود میزنی زیر خنده ...

یاشار : خنده هم داره دیگه مگه نه ؟

شهکار : پس راستشو میگم ، تو دبی یه فیلم میساختم ، گفتم یه سر بیام و تهرانو هم یه دوری بزنم ، تو چکار کردی ؟ نمیخوای از

          این وضع و اوضاع نجات پیدا کنی و یه حالی به خودت بدی ؟

یاشار : من وضع و اوضاع خودمو دوست دارم ...

شهکار : میدونم بحث کردن با تو فایده نداره ، ادامه نمیدم اما راستی بالاخره از دوستات که همیشه دنبالشون میگشتی خبری شد ؟

یاشار : پیش پای تو آخرین تماس رو با یکی از دوستای قدیمی هم دانشگاهی داشتم ، یه شماره بهم داد و گفت همین امروز هر دوی

         اونا تو یه جلسه با هم ملاقات دارن ...

شهکار : پس داری به آرزوت میرسی ، پسر تو چه کله خرابی داشتی و جون خودت و منو بالا آوردی و اسم اونا رو نگفتی ، هه

         ،،، حالا که دیگه همه چیز تموم شده بازم نمیخوای بگی رفیقای خرابکارت کیا بودن ؟

یاشار : رفیقای خرابکارم نه رفیقای همسنگرم ...

شهکار : هنوز عوض نشدی ، خب ...

یاشار : میگم ، اول بذار باهاشون صحبت کنم ، بعد ، یکی شده مدیر یه شرکت تولید مواد شیمیایی و اون یکی هم رفته تو کار خرید

         و فروش زمین و ملک ، همین الان هم با هم یه جلسه تشکیل دادن ، انگار این یکی زمینای شمال کارخونه رو معامله کرده

         و اون یکی قصد داره سود این کار رو بزنه به توسعه کارخونه ، منم الان میخوام باهاشون صحبت کنم ...

شهکار : پس تا تو باهاشون حرف میزنی من یه دستشویی برم و بیام ...

یاشار : پشت در همین زیرزمینه ...

شهکار : عجب برجایی تو این تهران ساخته اند اما خب انگار همیشه خدا سهم تو یه زیرزمینه ................

شهکار خارج می شود . یاشار با تلفن صحبت می کند .

یاشار : سلام ، خسته نباشین ، با آقای علی شرقی کار داشتم ،،، من سولدوزیم ، یاشار سولدوزی ، از دوستان قدیمیشونم ، ، ، ممنون

         ، ، ، ، ، ، ، جانم ؟ گفتن نمیشناسن ، ، لطف کنین بهشون بگین دوست دوران دانشجوییشون هستم ، ببین خانوم اینم بگین که

         با آقای هاشم گرمسیری که الان در حال مذاکره هستن با هم تو یه اطاق میموندیم ، ممنون ،،،،،،،،،،، گفتن نه ایشون و نه

         گرمسیری کسی رو به اسم یاشارسولدوزی نمیشناسن ؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟ من نمیتونم با خودشون صحبت کنم ؟؟؟  با هاشم آقا چی ؟

         ممنون ، ایام به کام ..............................

شهکار وارد میشود .

شهکار : چی شد ؟ پکری ؟

یاشار : نه ، نه ،،،،،،، چیزی نیست ...

شهکار : تونستی پیداشون کنی ؟

یاشار : اونا نبودن ،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،  بازم باید دنبالشون بگردم ...

شهکار : تو مطمئنی حالت خوبه ؟

یاشار : از این که نتونستم پیداشون کنم کمی ناراحتم ، باور کن ، فقط همینه ...

شهکار : من به خاطر اون ده سال به تو و عمر تو بدهکارم ، تعارف هم نمیکنم ، اگه بخوای میتونم و میخوام که تلافی کنم ، یه

          اوکی  بده تا با خودم همرات کنم و ببرمت اونور آب ، باور کن باقی عمرتو تو راحتی و خوشی میگذرونی ...

یاشار : میدونم و ممنونم ،،،،،،،،،،،،،، من مطمئنم که دوستام رو پیدا می کنم ، بیست سال که هیچ صد سال هم بگذره بازم میگردم و

         پیداشون میکنم ...

شهکار : صلاح ملک خویش خسروان دانند ، پس تا دیداری دوباره خدا نگهدار...

یاشار : ما رو هم قاطی خسروان کردی آخر کار  ، خدا نگهدار ...

                                                                                                          پایان .